Lögberg - 22.09.1921, Side 4

B]b. 4

LÖGBERG, FJMTUDAGINN,
22. SEPTEMBER 1921.
Eögberg
Gefið út hvem Fimtudag af The Col-
umbia Prest, Ltd.^Cor. William Ave. &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Tal«iniar< ?í-6327"oí N-6328
Jón J. Bíldfell, Editor
Utan&akríft til blaðríns:
THE COIUHBIH PRESS, Ltd., Box 3171, Wnnlpog. H«n.
Utanáskrift rítstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnlpeg, ^an.
The ••LöBberg” is printed and published by The
Columbia Press, Limtted. in the Columbia Block,
853 to 857 Sherbrooke Street, Winnipeg, Manitoba.
Kosningarnar
Er það áreiðanlegt að Dominion kosningar
eigi að fara fram í haust?
Þessi spurning hefir verið á vörum fjölda
margra manna og kvenna undanfarandi daga,
síðan að hljóðbært varð, að Canada þingið ætti
að leysast upp og almennar kosningar fram að
fara áður en frýs og fennir í haust.
Og það er ekki undarlegt, þó menn spyrji,
því satt að segja þá er það eitthvað í meira lagi
undarlegt, að kosningunum skuli vera dembt á
einmitt núna.
Stjórnin, sem setið hefir að völdum, var
kosin, eins og menn muna, í desember 1917, í því
sérstaka augnamiði og með því sérstaka verk-
cfni, að sjá um að Canada léti ekkert ógjört,
sem í þess valdi stæði, til þess að vinna stríðið.
Þegar því sérstaka verki var lokið, héldu
margir, að stjórnin mundi leita til þjóðarinnar
og vita, hvort hún vildi að hún héldi ráðsmensk-
unni áfram lengur, eða léti öðrum hana eftir,
sem þjóðin fengi hana í hendur.
En eins og kunnugt er, datt stjóminni ekk-
ert slíkt í hug, heldur sat sem fastast í trássi
við þjóðarviljann og lýsti hátíðlega yfir því, að
hún ætlaði að halda verndarhendi yfir velferð
lands'búa, reitum þeirra og ráðum, þangað til
að lögin levfðu það okki lengur, eða að minsta
kosti unz manntali' því, sem í sumar hefir ver-
ið tekið um alt land, væri lokið og þingmönn-
um fjölgað í þeim fylkjum, sem rétt hefðu til
þess samkvæmt fó'lksfjölguninni.
Þetta hafa spámennimir, stórir og smáir,
prédikað um þvert og endilangt landið og
þetta hefir sjálfur for^ætis ráðherrann stað-
fest með ummælum sínum hér í Winnipegborg,
í flestum öðrum stórborgum landsins og á lög-
gjafarþingi þjoðarnnar, með hátíðlegu loforði
um það, að kosningar færu alls ekki fram fyr
en manntalinu væri lokið, þing kallað saman
og réttur þeirra fylkja, sem sökum fólksfjölg-
unar áttu heimtingu á fleiri þingmönnum,
trygður.
En svo breytist þetta alt á svipstundu.
Loforð forsætisráðherrans, Hon. Arthur Meig-
hens, eru gleymd. Réttur fyíkjanna, sem til-
kall áttu til fjölgunar á þingsætum, fótum
troðinn og um ekkert hugsað nema um hag pólit-
iska flokksins, sem við völdin situr.
1 þágu fylgjenda Meighens forsætis ráð-
herra, er rétti Yesturfylkjanna um fjölgun á
þingsætum traðkað. Fimtán menn, sem frá
þeim hluta landsins áttu að bætast við þing-
mannatöluna, sviftir rétt sínum, og fólkið, sem
þeir áttu að vera talsmenn á þingi fyrir, líka,
ekki að eins í svip, heldur í fimm ár, því í
stjórnarskrá Canada, þar sem talað er um nið-
urröðun þingsæta í sambandi við manntal það
sem tekið er tíunda hvert ár, stendur: “slík
niðurjöfnun skal ekki fara fram, unz stjóm sú,
sem er við völdin þegar slík niðurröðun fer
fram, hefir útent tímabil sitt.” Með öðrum
orðum, til þess að geta dembt á kosningum nú,
áður en þing kemur saman og þóknast hús-
bændum sínum, þá vinnur Hon. Arthur Meig-
hen það til að svíkja Vesturfylkin fjögur um
fjölgun á þingmönnum, sem þeim ber sam-
kvæmt manntali því sem tekið var síðastliðið
sumar, og gjöra þeim ómögulegt að fá þá rétt-
arbót fyr en að næsta stjórn hefir útent tíma-
bil sitt, eða ekki fyr en eftir fimm ár.
Oss er sagt, að nýtt tímabil sé að renna
upp, eða ölfu heldur runnið upp í pólitískri
hugsun manna og afstöðu pólitísku flokkanna
gömlu hér í Canada, að því leyti, að nú sé póli-
tísk velferð flokkanna hverfandi í samanburði
við umönnun þeirra og föðurlega umhyggju
fyrir réttindum og velferð þjóðarnnar.
Ef að nokkur snefill af viti eða sannleika
er í þessu tali og skrifi mannanna, sem mest
og hæst tala um þau efni, þá hefir Hon. Arth-
ur Meighen algjörlega gleymt því, þegar hann
ásamt verksimðjueigendum Austurfylkjanna
komst að þeirri niðurstöðu, að hann skyldi
virða að vettugi loforð sín utan þings og innan
og rétt borgara þjóðarinnar, sem hann .hafði
tekið að sér að vaka yfir, fyrir hagsmuni og
valdavon gamla afturhaldsflokksins í Canada.
-----o------
Dómur járnbrautarmála-
nefndar Canada
Eins og lesendur Lögbergs muna, þá var
vöruflutnings gjald með járnbrautum í Canada
fært upp í ágústmánuði 1920, svo nam 40 af
hundraði í austurfylkjum Canada fram að árs-
lokum, en 35 af hundraði eftir 31. des. 1921. Og
35 af hundraði í vesturfylkjunum, fram að árs-
lokum 1920, en 30 af hundraði þar eftir. En
fargjald með Pulman svefnvögnum og sérstök-
um stofu- eða setuvögnum, var hækkað um
helming.
Eftir að þessi lög voru búin að standa í
ár, eða um mánaðamótin júlí og ágúst, lét járn-
brautamálanefndin þau boð út ganga, að hún
ætlaði að taka þetta flutningsgjalda mál fyrir
á ný og bauð járnbrautafélögunum í Canada að
senda umboðsmenn sína til móts við sig og sýna
fram á ástæðu, ef nokkur væri, fyrir því, að
flutningsgjöld skyldu ekki vera lækkuð eins og
allar aðrar lífsnauðsynjar manna.
Járnbrautafélögin létu ekki á sér standa,
heldur komu til mótsins með: verkfræðinga,
fjármálafræðinga, lögfræðinga og ráðsmenn,
svo hefir málið staðið yfir, þar til nú fyrir
nokkrum dögum, að dómurinn var kveðinn upp
og hann hljóðaði þann-ig: að flutningsgjöldin
skyldu ekkert lœkkuð. Samt var dómur þessi
ekki samhijóða, formaður járnbrautamála
nefndarinnar F. B. Carvell og annar nefndar-
maður með honum, W. B. Nantel að nafni, vildu
færa vöruflutninga gjaldið niður um 10 af
hundraði og fargjald með Pulman svefnvögnum
og hinum sérstöku setuvögnunm um 25 af
hundraði.
Hinir þrír nefndarmennimir: S. J. McLean,
A. C. Boyce og J. G. Rutherford, héldu vernd-
arhendi yfir járnbrautarfélögunum, og sérstak-
lega yfir Kanada Kyrrahafs-brautarfélaginu og
feldu tillögu hinna um lækkunina og stendur því
alt í sama stað.
í ástæðum þeim, sem formaður nefndar-
innar Mr. Carvell, byggir niðurstöðu sína um
lækkun á fólks og vöruflutningsgjöldum, tekur
hann fram, að kaupgjald verkafólks járnbrauta-
félaganna, hafi verið sett niður um tólf og hálft
af hundraði; að kostuaður á öllu efni til við-
halds brautunum hefði komið niður um 25 af
hundraði, að skýrslur Kanada Kyrrahafsbraut-
arfélagsins sýndu að félagið gæti vel staðið við
að setja niður flutningsgjöldin, og þegar svo
væri komið krefðist réttlæsis meðvitund þjóð-
arinnar að það væri gjört.
Hinir þrír, sem dómnum ráða koma ,ekki
fram með eina einustu ærlega ástæðu, fyrir því
að þeir neita um niðurfærsluna og eru í stökustu
vandræðum með að réttlæta gjörðir sínar, og
er það engin furða.
Það sem þeir bvggja niðurstöðu sína á, er,
að um kaupgjaldið snúist möguleikar járn-
brautafélaganna, til þess að setja niður flutn-
ingsgjöldin og þó félögin hefðu ákveðið að setja
niður kaupið, þá væru þeir peningar sem þann-
ig spöruðust ekki 'komnir í viðskiftaveltu fé-
laganna enn sem komið væri og spursmál hvort
þeir færu það noklkurntíma, þar sem verkamenn-
irnir höfðu krafist þess að gjörðadómur gerði
úti um málið.
Að Kanada Kyrrahafs-.brautarfélagið gæti
kanske ekki borgað hluthöfum 7% vexti af höf-
uðstól sínum ef flutningsgjöldin yrðu sett nið-
ur, að formaður járnbrautarnefndarinnar hefði
í dómsforsendum sínum, fyrir dóm þeim sem
hann kvað upp í málinu, þegar flutningsgjöldin
voru hækkuð 1920, sagt, að með þeim flutn-
ingsgjöldum, sem þá voru gjörð að lögum, gæti
Kanada Kyrrahafs-brautarfélagið vonast eftir
sanngjömum hagnaði á árinu 1921, og það álit
stæði óhaggað enn.
Rða með öðrum orðum, viðurkenna sitt
andlega þrotabú, þegar til þess kemur að rétt-
læta þetta verk sitt.
------o------
Þjóðmyndunar sýningin
í New York
1 þessu blaði Lögbergs birtist bréf frá
útbreiðslunefnd Þjóðmyndunarsýningarinnar í
New York, ásamt ritgjörð um það mál frá
ungfrú Hólmfríði Ámadlóttur í New York,
kennara í íslenzku og íslenzkum bókmentum
við Columbia háskólann.
Fyrir einum þremur mánuðum síðan var
þetta mál um þátttöku Vestur-lslendinga í
þessari sýningu borið undir ritstjóra Lög-
bergs og mintist hann á það mál í blaðinu og
skýrði þar frá, að hann hefði lagt það til, að
sökum tímaskorts og fleiri ástæðna, sem sum-
part eru 'þar teknar fram og sumpart ekki, að
Vestur-lslendingar höfnuðu þátttökuboðinu.
Nokkm síðar barst oss í hendur bréf frá
ungfrú Hólmfríði Ámadóttur, þar sem hún
fer þess á leit, að málið væri lagt fyrir fram-
Ikvæmdarnefnd Þjóðræknisfélags Vestur-lslend-
inga, og svo fyrir hinar ýmsu deildir þess, og
var málið rætt á fundi framkvæmdarnefndar-
innar og þar komist nákvæmlega að þeirri
sömu niðurstöðu sem ritstjóri Lögbergs hafði
komist að áður og birt var í þessari umræddu
Lögbergsgrein, og fór það mál svo ekki lengra,
því framkvæmdlarnefnd Þjóðræknisfélagsins
Jiótti ekki líklegt, að deildir félagsins mundu
ganga þvert á móti sarríþykt framkvæmdar-
nefndarinnar í málinu.
Astæðurnar, sem nefndin bygði niður-
stöðu sína á, voru fleiri en ein. En sú sem
fyrst blasti við henni og blasir við öllum, er
auðsæ, hún er það, að í eindaga var komið með
allan undirbúning, frá sjónarmiði nefndarinnar
óhugsandi að undirbúa slíka sýningu á rúmum
þremur mánuðum. En að láta draga sig inn
í þáttöku í slíkri sýningu án þess að geta
gjört *það myndarlega — án þess að geta gjört
j»að svo sæmd væri að fyrir sjálfa oss og þjóð
vora, var hvorki nefndinni né heldur neinum
öðrum til sæmdarauka.
í öðru lagi, ef sýning þessi útti að geta
orðið nokkuð annað en kák, þurfti mikið fé til
þess að standa straum af henni, en slíkt fé
var ekki fyrir hendi hjá Islendingum og tímar
ekki hentugir til fjársöfnunar, né heldur var
nægilega mikill tími til þess, þó að unt hefði
verið að fá Islendinga hér vestra til að sinna
málinu.
Að kostnaður við slíka sýningu hefði hlot-
ið að verða mikill, gefur að skilja, því þar
liefði þurft að sýna framþróunarstig Islend-
inga í Ameríku frá því að Þorfinnur Karlsefni
reisti þar bú árið 1003 og fram á vora daga.
Hefði þurft að sýna litlu bygðina íslenzku í
Nýja Islandi eins og hún var 1874, eftir að
fyrstu íslendingarnir settust þar að, og sýna
hvernig að hún er nú.— Sama er að segja um
íslenzku bygðirnar í Norður Dakota, í Minn-
esota, í Argýle í Manitoba og jafnvel fleiri.
1 bréfi því, sem birt er á öðrum stað hér í
blaðinu, er talað um að sýna fyrirmyndar
kornræktarbú, og er ekkert út á það að setja,
þó vér 'vitum ekki af neinu slíku til á meðal
"Vestur-lslendinga. En það er ekki til neins
að sýna eftirlíkingu af slíku fyrirmyndar
komræktarbúi og hlaupa yfir alt tímabilið sem
tdkið hefir vestur-íslenzka komræktarbændur
að koma búi sínu í slíkt horf. Því það væri að
hlaupa yfir frambvggjara tímabilið alt, — það
væri að setja undir mæliker einmitt það, sem
þessi sýning segist ætla að sýna, þátttöku hinna
ýmsu þjóðflokka í því að byggja upp og efla
hina amerísku þjóð.
Og það er ekki á þessu eina sviði — í þess-
ari einu atvinunugrein, sem hefði þurft að
sýna framfaraspor þau, sem Vestur-lslending-
ar hafa stigið, heldur líka á öllum svæðum at-
hafna þeirra, svo framarlega að þátttöku
þeirra í myndun þessarar þjóðar, hefði átt að
vera nókkur sómi sýndur.
Þar sem ungfrú Hólmfríður Árnadóttir
gefur í skyn, að útbúnaður við sýninguna muni
ek?ki kosta mikið fé, máske um $1,500, þá sann-
ar það eitt frá voru sjónarmiði, að þar er um
að ræða þátttöku, sem með engu móti getur
samrýmst hugsjón, er nafn og auglýst áform
þessarar sýningar krefst, enda þótt nokkrir
sýningarmunir fáist lánaðir, svo sem eftir-
líking af víkingaskipi, af minnisvarða Þor-
finns Karlsefnis, myndir og kven skrautbún-
igamir íslenzku, sem ungfrú Hólmfríður Arna-
dóttir talar um í grein sinni, en sem fremur
lítinn þátt hafa átt í framþróun og afkomu Is-
lendinga í þessu þjóðfélagi.
Spurningin í vorum huga er: Hvernig
stendur á því, að fáeinir landar vorir austur
í New York ráðast í að sýna á opinberri sýn-
ingu þátt þann, sem Vestur-lslendingar hafa
átt í myndun þjóðarinnar, eða þjóðanna, sem
þeir hafa í flestum tilfellum verið partur af í
meir en hálfa öld, án þeirra samvinnu eða
samþykkis.
Vér efumst ekki um, að þessum löndum
vorum gengur gott til — að þeir vilja með
þessu auka veg landa sinna hér og heima, en
ekki getum vér varist þeirrar hugsunar, að
þetta gangi næst því að vera gjörræði, og ekki
^ízt þar sem málið hafði verið borið undir
Þjóðræknisfélag Vestur-lslendinga og það
ekki séð sér fært að ráða Vestur-lslendingum
til að leggja út í þetta erfiða og vandasama
fyrirtæki.
1 sannleika talað, datt oss ekki í hug, að
þessir landar vorir í New York, mundu hafa
áræði til að leggja út í þetta mál, — að þeir
mundu hafa áræði til þess að táðast í að halda
sýningu þessa í nafni 30,000 Vestur-lslend-
inga, eftir að Þjóðræknisfélagið hafði neitað að
ráða til þátttökunnar og án þess á nokkum
annan hátt að leita samþykkis þeirra í málinu.
------o------
íslenzk sýning
íslendingar þeir, sem búa í New York borg
og nágrenninu, hafa ákveðið að taka þátt 1
hátíðahöldum og sýningu, sem fram eiga að
fara síðustu daga októbermánaðar og fyrri-
hluta nóvembermánaðar næstkomandi í New
York borg. Tilgangi og fyrirkomulagi sýn-
ingarinnar er lýst á öðrum stað í blaði þessu.
Hér er um fyrirtæki að ræða, sem fyrst og
fremst kemur við öllum Islendingum, sem búa
hérna megin Atlantshafsins, þó það snerti alla
þá, sem af íslenzku bergi eru brotnir, hvar í
heiminum sem þeir em.
Aldrei hefir Islendingum og afkomendum
þeirra gefist betra tækáfæri til þess að sýna
heiminum menningu þjóðar sinnar að fornu
og nýju.
Aldrei nefir Islendingum og afkomend-
um þeirra gefist betra tækifæri til þess að sýna
í verkinu hvers þeir meta þjóðararfinn íslenzka.
Ajdrei hefir Islendingum gefist betra tæki-
færi til þess að sýna og sanna, að þeir hafi
tiltölulega eftir stærð, lagt sinn skerf til mynd-
unar hins mikla þjóðarlíkama Ameríku. Hvað
vel okkur tekst að sýna þetta, er komið undir
því, hvern skerf þið, hvert einstakt leggið fram.
Við höfum þegar hafið fjársöfnun og orðið vel
ágengt; en mikið má ef duga skal.
Við skorum því hér með á alla, unga og
gamla, ríka og fátæka, af íslenzku bergi bergi
brotna, að styrkja. fyrirtækið með fjárfram-
lögum, eftir efnum og ástæðum.
Fénu veita móttöku ritstjórar blaðanna Lög-
bergs og Heimskringlu í Winnipeg og formaður
íslendinga-félagsins í New Yorlk, herra Gunnar
G. Guðmundsson, Battin High Sohool, Eliza-
beth, New Jersey.
Með þessari áskoran um fjársöfnun, fylgdi
brér frá hr. Vilhjálmi Stefánssyni, þar sem
hann biður um, að áskorun þessi sé prentuð í
Lögbergi, og verðum vér við þeirri bón hans.
Ritstj.
Meðlimir Grain Exchange, Winnipeg Produce Clearing Asso-
ciation, Fort William Grain Exchange, Grain Claims Bureau.
LICENSED AND BONDED
By the Board of Grain Cömmissioners of Canada.
LIMITED
Telephone A. 3297
216 Grain Exchange, Winnipeg, Man.
íslenzkir bændur!
Munið eftir íslenzka kornverzlunarfélaginu í haust, muniS
eftir að við getum sýnt yður hagnaðsem nemur frá $100' til
ðl50 á hverjum þúsund bushels af hveiti, ef þið fyllið járnbr-
vagn og sendið okkur. Margir bændur hafa ekki hugmynd
um, hvað mikið þeir tapa í vigt og “dockage” með því að selja
í smáskömtum.
pað er eins nauðsynlegt að selja kornið vel, eins og að
yrkja landið vel. Við gerum það sérstaklega að atvinnu okk-
ar að selja hveiti og annað kom fyrir bændur. Við byrjuðum
fyrir sjö árum síðan óþektir, en höfum nú mörg þúsund við-
skiftavini, sem senda okkur korn sitt árlega. Slíkt kemur til
af því, að við lítum persónlega eftir hverju vagnhlassi, sem
okkur er sent, sjáum um að “dockage”, vigt og flokkun sé rétt,
og að menn fái það hæsta verð er markaðurinn býður í hvert
skifti.
Ef þið hafið dregið kornið í næstu kornhlöðu og látið
senda þaðan vagnhlass, þá aendið oss bushela-miðana og við
skulum líta eftir sölunni. petta kostar yður ekkert og þér mun-
uð sannfærast um hagnað af að láta okkur selja kornið.
Eins, ef þér hafið fylt járnbrautarvagn og viljið selja inni-
hald hans áður en hann fer á stað, þá símið okkur númerið á
vagninum og munum við selja kornið strax fyrir hæsta verð.
Sendið okkur “Shippig Bill” af því og munum við borga út á
það ef beiðst er eftir og afganginn þegar vigtarútkoman fæst.
peir ís'lendingar, sem vildu selja hveiti sitt nú þegar og
kaupa aftur maí-hveiti, ættu að skrifa okkur pað er ihægt fyr-
ir bændur ,að græða á því í ár.. Við skulum útvega bændum
maíhveiti í Fort William að mun ódýrara en við seljum þeirra
hveiti. pannig friast nnenn við að borga geymslu og geta
fengið peninga sína strax.
Að endingu vildum við biðja íslendinga að kasta ekki
hveiti sínu á markaðinn í haust þegar prísar eru sem lægstir.
Sendið okkur >að sem þið hafið, við lítum eftir geymslu á
því til næsta vors. pað er vort álit, að prísar verði mjög háir
næstkomandi maí.
Skrifið okkur á ensku eða íslenzku eftir þeim upplýsing-
um, sem ykkur vantar. öllum bréfum svarað strax.
HANNES. J. LINDAL.
PETBR ANDERSON.
Ástœðurnar fyrir sparnaði
Að tryggja yður sjálf gegn ókom-inni æfitíð
Til að eiga vís þægindi og ánægjuá elliárunum
Til að sjá fjölskyldu yðar farborðaer þér falið frá
Byrjið að spara í dag hjá
lÉÉ) THE ROYAL BANK
^ OFCANADA
Borgaður höfuðstóll og viðlagasj. $40,000,000
Allar eignir.......$544,000,000
Þjóðmyndanarsýning
Islenzk nefnd mynduð, til þess að
taka þátt í þjóðmyndunar-
sýning Bandarkjanna.
íslendingar hafa áformað að
sýna eftirlíking af víkingaskipi og
af minnisvarða porfinns karlsefn-
is, ef mögulegt er.— Nafnkunnugt
fólk er í nefndinni.
Eftir nokkrar vikur, eða réttarrf
sagt frá 29. október til 12. nóvem-
ber, gefst ís'lendingum í Ameríku
kostur á að sýna á 'hinni miklu
sýningu, sem fhaldin verður í New
York, hvaða þátt þeir hafa átt í
framþróun á svæði verklegra
framkvæmda, menningar og
mentunar hinnar amerísku þjóðar.
pessi sýning verður haldin í
skála 71. herdeildarinnar, sem er
eitt af hinum stærstu fundarhús-
um eða samkomustöðum, sem til
eru í borginni New York.
“íslendingar eru að eins lítill
hluti af fólki því, sem til Ameríku
hefir komið frá öðrum löndum,”
sagði hr. Gunnar G. Guðmundsson,
forseti íslenzku nefndarinnar.
“En eg er ekkert Ihræddur um, að
þeir verði sér til vanvirðu í þeirri
Ibróðurlegu samkepni, sem hér á sér
stað.”
Á meðál nefndarmannanna, sem
veita íslenzku deildinni á þessari
sýningu forstöðu, eru mjög mætir
menn, og er á'hugi þeirra og staða
trygging fyrir því, að réttilega
verði sýndur sá þáttur, er íslend-
ir.gar hafa átt í að byggja þetta
land. peir, sem fyrir málum ís-
lenzku nefndarinnar standa, eru:
Heiðursforseti: Vilhjálmur Stef-
ánsson, hinn nafnkunni landkönn-
unarmaður; forseti: Gunnar G.
Guðmundsson, yfir umsjónarmað-
ur verz'lunar Ementamála i Eliza-
beth, N. J., skólalhéraðinu, sem
hefir 500 kennara undir sinni um-
sjón og 15,000' nemendur; ungfrú
Hólmfríður Árnadóttir, kepnari í
íslenzku og íslenzkum bókmentum
við Columbia háskólann í New
York; Ólafur Ólafsson bygginga*
meistari og A. Jensen, velþektur
maður, ,sem hefir á ihendi að skreyta
og mála innanhúss, og hefir búð
sína í fimtu götu New York
borgar.
“Við vonumst eftir að sýna,”
sagði hr. GuðmundSson, “eftirlík-
ing af víkingaskipi, fyrirmyndar
kornræktarbúi — fólk vort hefir
lagt séhstaka rækt við þá iðnaðar-
grein—, og ef unt er eftirlíking
á minnisvarða porfinns karlsefn-
is, sem var reistur í borginni
'Philadelphia til minningar um
manninn, sem fyrstur hvítra
manna reisti bú og bygði Ame-
ríku á árunum 1003—1006.
Mr Joseph Hartigan, hinn nýi
aða'l forstöðumaður þessa mikla
fyrirtækis, er einlægur íslendinga
vinur og er sannfærður um, að
þeir muni verða sér ti'l stórsóma
með þátttöku sinni í sýningunni.
pað er vonandi, að þær þrjátíu
þúsundir íslendinga, sem búsettir
eru í Ameríku, sjái hið mikla tæki-
færi, sem lagt er upp í hendurnar
á þeim, með því að veita nefnd-
inni,'alla 'þá aðstoð, sem í þeirra
valdi stendur að veita.
Ofanritað bréf sendir útbreiðslu-
deild nefndarinnar og biður um að
þa ðsé birt í Lögbergi:
ÍSLENZk SÝNING.
“America’s Making.”
pess hefir áður verið getið í ís-
lenzku blöðunum, að sýning og há-
tiðahöld ættu fram að fara í New
York borg nú í haust. Fyrirtæki
þetta hefir hlotið nafnið “Ame-
irica’s Making,” sem bendir til
hver ti'lgangurinn er, sem sé, að
sýna hvað hefir gjört ameríkönsku
þjóðina það sem hún er og að
finna hvað í framtíðinni muni
bezt auka vöxt og viðgang henn-
ar. Sýning þessi og bátíðahöld
munu ekki einungis vekja eftir-
tekt um alla mríku, heldur og
einnig út um allan heim.