Lögberg - 19.01.1922, Blaðsíða 2

Kls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. JANÚAR 1922
Daglaunamaðurinn.
Eftir Flora Sweatnam.
pa& var öllu umsnúið i húsi
þeirra Bretts hjóna. Hvert glugga
tjald og mynd hafði verið tekið
niður. Rúmföt, rúm og gólf-
teppi voru komin út í sólskinið,
silfur og postulin í hrúgur á eld-
húsborðið. pegar iþetta var alt
Frú
Maðurinn leit á fötin srn.
Brett tók eftir því.
“Eg skal lána yður isvuntu, sem
hylur föt yðar alveg’’ mæiti hún.
Hann kom inn, heugdi upp hatt
sinn og fór úr kápunni. “Yðar
þénustu reiðubúinn” sagði hann.
“Gott” svaraði frúin. “Komið
með mér. Alla þessa glugga þarf
að þvo. Eg lét líka taka upp
gólfábreitðurnar, en þær sækjurn
við og látum á sinn stað, þegar
þér eruð búinn að þvo gluggana
Svo
um garð gengið, kom sendimaður
með þau skilaboð, að kona sú, er og viðarverkið í stofunum.
ávalt sinti um hreingerningar íj hengjum við upp gluggatjöldin og
myndirnar, sækjum' svo út rúm-
in og isetjum þau upp. En bíðið
þér nú hér á meðan eg sæki svunt-
una handa yður.”
Ungi maðurinn gerði sem
honum var sagt. Mleðan 'hún
sótti svuntuna, reiknaði hann út
hve lengi það myndi taka að af-
kasta vinnunni, sem frúin beiddi
11 um. Að vörmu spori kom hún
hann hvað hún ætti að gera. EnJ aftur meí5 fHkina, hjálpaði mann-
sá góði maður flýtrti för sinni,|jnum j og hnepti svuntunni.
eem mest hann mátti ofan íbæá: «E{, áM son> sem nú hefói yer.
skrifstofu sína, án þess að gefa ið & aldur við yður> ef haiul hefði
konu sinni hina minstu upplýs-j Iifa8» mælti frúin. / “En aldrei
ing í málinu. Hún stóð nú ráða-, hefði eg li8i8 honum aS selja
laus og horfði á silfur og postul- j hœl[llr »
íns hrúgurnar í eldhúsinu. í við-i
, , , , , . Finst yður það ekki heiðarleg
bot við það var nu dyrabjollunni . ’
hrin^- |aty.inna? _ ., _.,at
Frúin hnýtti á sig hvíta svuntu I ,’JæJa- jn’ eg yS Vi
og fór síðan til dyra. Par stóð Fata>vottur er stranghmð-
ungur maður, brosandi eins og
húsi frú Brett, væri veik.
petta var sem reiðarslag á frú
Brett. Kirkjuvígsla, að hiskup-
inum og fjölda presta viðstödd-
um, átti að fara fram innan
skamms, og hún átti að taka á
móti biskupi og öðrum heldri gest-
um. Hvað skyldi nú til bragðs
taka? í öngum sínum sneri frú-
in sér að bónda sínum og spurði
sumarmorguninn, úti fyrir, og
'hélt á hatti 'Siínum í annari hendi,
en ofurlítilli tösku í hinnf.
Vingjarnlegt bros ókunna
mannsins vann ekkert á hjarta
arleg atvinna. Eg mundi samt
ekki gera það að atvinnu minni.’
“Ekki það?" svaraði hann tóm-
lega.
“Jæja, nú eruð þér til,” sagði
frúin. “En hvað eg er fegin, að
frú Brett, petta var auðsjáan- j hafa einhvern til að hjáipa mér,
lega bókasölumaður. Fátt verra j En ekki skuluð þér voga að segja
gat komið fyrir. Auðséð hvað eitt orð um þetta. Nú skal eg
hann vildi. Hann mundi biðjajsækja yður vatnið og þurkurnar.’
hana um svo sem klukkutíma af “Nei, það gerið þér ekki,” svar-
hennar dýrmæta tíma, til þess að' aðd komumaður ákveðinn. “Eg
fá að lesa upp fyrir henni ,um sæki það sjálfur.” Hann fylgdi
kosti bóka sinna. ! henni eftir fram ,í eldhúsið, og
“Góðan daginn,” sagði komu-j starði með undrun á hrúgurnar
maður. “Er þetta frú Brett?” af postulini og silfri.
Hún játti því þurlega. “Er þetta postulínsibúð?” spurði
“Mér er sagt að þér—” byrjaði hann hálf-hissa.
hann aftur. “Nei, það er bara hreingern-
“Mundi auðtalin á að dcaupaling”, svaraði frúin. “petta er að
bækur yðar”—bætti hún inn í áð-í vísu ekki venjutegur hreingern-
ur en hann gat lokið við setningu ingartími, en það á að vígja nýju
sína. “pað má vera að sá, sem i kirkjuna okkar og biskup og aðr-
sagði yður það, hafi ekki haft ir mikilsvirtir prestar verða hér
svo rangt fyrir sér undir venju-| á ferð, sömiúleðis margjir leik-
legum kringumstæðum. En ekki t menn af heldrimanna stétt; eg
er lengi að breytast veður í lofti, j verð að taka á móti þeim, og mér
og svo er það um fleira, og getið j var ómögulegt annað, en að hafa
þér veríð viss um að eg eyði ekki j húsið mitt hreint.”
einni mínútu til þess að tala um' “Hver er prestuT yðar hér?”
bækur, þenna morgun.” “Við höfum hú engan sem
“En frú — ef þér viljið hlusta stendur, en biskupinn hefir lof-
á mig eitt—” j ast til að útvega hann um þessar
“Mmn góði, ungi maður, þaðjmundir.”
er einmitt það sem eg hefi eng-j Ókunni maðurinn tók við vatns-
an tíma til, og ef þér viljið fyrir- j skálinni, rýjum og þurkum til
gefa mér bersöglina þá get egj vinnunnar og sneri til stofunnar
ekki skilið hví svo efnilegur ogj með það-. í tvo klukkutíma þvoði
hraustur ungur maður, sem þérj frúin, skolaði og þurkaði og setti
virðist vera, hlaupið i kring að j í röð og reglu í skápa sín, gler,
selja bækur. pér ættuð að leggja postulí og silfur. Síðan sneri
betri atvinnu fyrir yður en það.” í þún $érw að borðstofunni og
“Getið þér tilnefnt mér nokk-j þvoði þar glugga og gólf. pegair
I
IGHT
COUGH
g RJÓST sem orðið er sárt
hrjáð af stöugum hósta
nær sér fljótt og styrkist
við notkun Peps.
í munninum leysast þær
upp í sótthreinsandi gufu,
sem fyllir ungun lofti. All-
ir skaðegir gerlar í hálsi
drepast þegar og þroti, er
í pípunum kann að vera,
eyðist og hverfur fyrir hin-
um mýkjandi áhrifum frá
Peps. pegar um er að ræða
hósta, kvef, köldu, inflú-
ensu eða hálsbólgu, er ekk-
ert meðal alveg eins gott.
All drugnittt mnd ttortl ttll Ml
mt 50c., 3 bomes /or %1.25 or send le.
niamp for TRIAL SAMPLBio Peþs
Co.. Duþont Sireei. Toronto.
PíPS
l
uð sérstakt?”
hún var við það að ljúka við
pau héldu áfram vinnu sinni
og töluðu um eitt og annað. Að
litlum tíma liðnum voru glugga-
tjöldin og myndir hengdar upp;
gólfábreiður og rúm á sínum stað
og húlsið var alt spegilfagurt,
nema eldhús og búr.
Frúin fékk komumanni tíma-
rit og ruggustól og hvarf svo út
í eldhúsið. pegar hún var farin
veltist komumaður um í hlátri
stundarkorn, fór svo að lesa í
fímaritinu þar til bjöllunni var
hringt í eldhúsinu; þá fór hann
þangað í snatri. Frúin hafði til
handa honum þvottavatn og
nreina þurku.
“Er yður á móti iskapi að borða
við eldhúsborðið? Mig langar að
hafa borðstofuna hreina, eins
lengi og mögulegt er.”
“AIls ekki, eg held eg kunni
bara vel við mig i þessu nýja eld-
húsi.”
Pau setbu(st að borðinu. Hún
spurði hvort hann væri vanur að
færa þakkir fyrir mat sinn.
Hann las borðbæn.
Maturinn var lystugur og komu-
maður var svangur eftir vinnuna.
pau neyttu matar síns þegjandi
stundarkorn, að síðustu mælti
frúin: /
“Eg veit ekki hvenær mér hefir
fallið ókunnugur maður eins vel
í geð og þú, en hvað mér fellur
“Víst get eg það, ef þér eruð, verk sitt þar, kom vinnumaður! illa að þú skulir hlaupa hús frá
viljugur að vinna, þá get eg látið
yður hafa gott dagisverk, og skal
borga yður vel.”
“Hvað er það?”
“Hreingerning. Konan, sem
vön er að gera það, er veik, að
minsta kosti isegir hún svo, þó
vel geti verið, að einhver annar
hennar í dyrnar og kvaðst nú bú- hú,si í bókasölu. Mig langar til
inn vera að þvo glugga og viðar-; að taka yður mér i sonar stað og
verk það sem hún hefði falið sér
á hendur. “Og getum við nú,”
mælti hann, “hengt upp glugga-
tjöld borið inn rúmin o. s. frv.’
Hún samþykti það. “Svo ætla
eg að hafa til svo lítinn bita
hafi boðið henni hærra kaup. Eg, handa okkur að borða. Maður-
hefi reynt alstaðar, sem mér hef-J inn minn borðar æfinlega mið-
ir hugkvæmst en árangurslaust. degisverð niðri i bæ, þegar hér
Kunnið þér að gera hreint hús?"j er hreingerning á ferðum. En
‘Eg hjálpaði móður minni oft ekki skuluð þér fara svangur héð-
við það,”
“Betur færi, að þér væruð enn
þá að því. En hlustið þér á. Hve
mikið fáið þér venjulega um dag-
inn?”
Ungi maðurinn hló hjartan-
lega. “Dagarnir eru svo mis-
jafnir,” sagði hann, “að það er ó-
mögulegt fyrir mig að segja það.”
“Nei, auðvitað ekki — auðvit-
að ekki, en nú þarf eg ákaflega
mikið á hraustum manni
halda.”
an eftir alla þá vinnu, sem þér
eruð nú búinn að afkasta. Eft-
ir dagverð hreinsum við upp eld-
húsið. Allan daginn á morgun
verð eg að matreiða, og verð eg
koma yður til að leggja fyrir yður
nytsamari atvinnu en þetta.”
“Eg þarf móður með, mamma
mín dó 'fyrir fimm árum og eg er
ekki hættur að sakna hennar
enn.”
“Aumingja drengurinn,” svar-
aði frú Brett. “Eg held eg verði
að taka yður mér í sonar stað ef
þér viljið þiggja það.”
“Eg skal gefa yður viku til um-
hugsunar,” svaraði hann, “og ef
yður snýst ekki hugur á því tíma-
bili, skal eg þiggja boð jrðar.”
pau luku við máltíð sína, ræst-
uðu eldhúsið og húsið, síðan losaði
“En hvai hér er alt indælt,”
andvarpaði frú May. pú hlýtur
að vera sú hepnasta manneskja
sem til er. — Eg get enga hjálp
fengið, svo miitt hús er óhrein-
gjört. — Hvernig gaztu látið gera
þetta ?”
“Já, það er nú smáskrítla fyrir
sig,” svaraði frú Brett. “Ef þú
vilt lofast til að segja það engum
þá skal eg segja þér það.”
“Blessuð segðu mér það, eg
þarf eitthvað, sem kemur mér I
gott skap, því eg er alveg eyði-
eyðilögð þegar eg hugsa um húsið
mitt.”
“Jæja, bókasölumaður kom hér,
rétt þegar alt var í ólagi og eg
var nærri viti mínu fjær út af
því hvað gera skyldi. Eg bauð
honum betri atvinnu og hann tók
því.”
Frú May stóð á öndinni af undr-
un. — Svo veltist hún um af
hlátri. — “Ó, þú lézt bóka-agent
gera hreint húsið þitt — Ó—ó ó,
þetta er hreint það ibezta sem eg
hefi nokkurntíma heyrt. — Ó—ó,
nú veit eg hvaða ráð eg skal hafa
við þann, sem næst kemur að
selja mér bækur. ó-^ó, því datt
engum þetta í hug fyrtri Ó—ó.
“Ekki veit eg það,” svaraði frú
Brett, “og mér hefði víst aldrei
komið það til hugar heldur, ef eg
hefði ekki verið .í þessum voða-
kröggum, en nú hafði eg það upp
úr krafsinu að eg er tilbúin að
taka á móti gestunum eða verð
eftir að eg er búin að baka á
morgun.”
“Svona ert þú æfinlega, — en
hvað þú ert heppin. Aldrei hefði
mér dottið þetta í hug. Sumir af
gestunum eru komniir til bæjar-
ins. Frú Barnes sagði mér að
hr. Barnes hefði farið á járnbraut-
arstöðina að taka á móti þeim.
Frú May fór, en húsbóndinn
kom heim og virtist í þungu iskapi,
en þegar hann sá húsið glaðnaði
yfir honum. “Kom hún þá eft-
ir alt?” spurði hann konu sína.
“Einhver kom,” anzaði frú
Brett. “Hugsaðu ekki um það
núna, góði minn. Seinna skal eg
segja þér hvernig eg fékk það
gert.” — Matreiðslan gekk vel
daginn eftir og alt var nú i lagi.
Frú Brett tók á móti sínum hluta
af gestunum, hr. Brett fylgdi þeim
í kirkjuna vígsludags-morguninn.
Frú Brett kvaðst koma rétt á eftir,
er hún hefði lokið öllum undir-
búningi til dagverðarins. Söng-
flokkurinn var því kominn á sinn
stað er frúin kom. — Hún flýtti
sér til sætis hjá frú May. pegar
hún var komin til sætis, fór hún
að horfa yfir ókunnu prestana.
Henni fanst hjartað ætla út úr
brjóstinu á sér þegar hún horfði
þangað, því mitt á meðal þeirra
sat — bókasölumaðurinn, sem
hafði heimsótt hana. Hún kink-
aði kolli og hvíslaði óðagotslega
að frú May:
“Hver er þessi rauðhærði mað-
ur ?”
“Hann, hvað er nú — hefurðu
ekki séð hann fyr? — pað er nýji
presturinn, sem biskupinn útveg-
aði okkur.”
“Cornelia May,” anzaði frú
Brett angistarlega og stóð á önd-
inni, “þetta er bókasölumaðurinn
sem eg lét hreinsa húsið mitt.
ipær litu báðar framan í nýja
prestinn, sem brosti vingjarnlega
til þeirra. —
G. K. G. S. þýddi úr Weekly Wit-
ness. —
Fréttabréf.
I't
þá tilbúin að taka á móti hverj- hún hann við svuntuna, fór svo
um sem kemur.”
“pér æfclið þá ekki að láta mig
■þjálpa yður við- matreiðsluna
Mka ?”
“Hamingjan góða,” nei, nei.
að I pér getið farið, þegar eldhúsið
og búrið mitt er hreint.”
Beztu Tvíbökur
, Gengið frá þeim í
Tunnum............. 50-60 pund
Pappkössuru - - - - 18-20 pund
Smápökkum - - 12 únzur
Biðjið Kaupmanninn yðar um þær
SKRIFIÐ EÐA SlMRITIÐ
Quality Cake Limited
H66 Arlinglon St. - Winnipeg
upp á loft og kom til baka aftur
með fimm dala seðil í hendinni.
“pú hefir unnið fyrir því,’ mælti
hún, “hverju centi. Svo vona
eg þér fyrirgefið mér, að eg tafði
yður frá yðar reglulegu atvinnu.”
“Eg virði það til hezta frú
Brett,” svaraði hann. “Eg hafði
bara gaman af því að skifta um.
“Gefið mér áritun yðar, svo eg
geti fundið yður þegar vikan er
Jiðin, eg er ekki líkleg til að breyta
ákvörðun minni.”
“Eg skal sjá svo um að þér fáið
hana áður en eg fer úr borginni.
pað eru líkindi til að eg dvelji hér
fáeina daga.”
“Sem yður líkar/ En þér eruð
velkomnir að koma þegar þér vilj-
ið. En heyrið þér til, — Eftir
þá þjónustu sem þér hafið látið
mér í té, er ekki nema sanngjarnt
að eg líti á bækur yðar.”
Hann sýndist að komast í hálf-
gerð vandræði. — Svo tók hann (
upp tösku sína. “pér eruð of I
þreytrtar nú. — Seinna meir skal
eg sýna yður þessar bækur, ef
þér kærið yður um að líta á þær.
Verið þér sælar.”
“Verið þér sælir.”
pegar hún fylgdi honum til
dyra sá hún nágrannakonu sína
frú May vera á leið til ,sín. Hún
bauð henni inn og kvað hús sitt
alt hreint og fágað.
Springville, Utah, 4. jan. 1922.
Herra ritstjóri!
Eg legg hér með $2 fyrir þetta
ár. Hefi enn ánægju af að
heyra fréttirnar að norðan frá
ykkur landar mínir og okkar
gómlu fósturjörð sem Lögberg
hefir meðferðis. pað er þvi ættið
kærkominn gestur.
Fréfctir um framtíðarhorfur
lýðs og lands eru nú um þessar
mundir svo yfirgripsmiklar, að
það mundi taka of mikið pláss í
þínu heiðraða iblaði að ræða um
það ti’l hlítar, svo eg ætla ekki að
skrifa mikið því efni viðvíkjandi.
pað sýnist að yfirvöld þjóðanna
vilji grenslast eftir öllu er að vel-
ferð og friði þjóðanna lýtur. Er
það mikið verk og vandasamt, og
arefst meira en mannlegs vís-
dóms að ráða þeim málum til
lykta svo vel fari.
Mér datt í hug þegar fréttin um
takmörkun á vopnaútbúnaði kom
frá Washing'ton, að betra hefði
verið að þessir háu herrar, sem
þarna voru saman komnir, hefðu
bundist sáttmáluim,, hver fyrir
hönd sinnar þjóðar um að byrja
aldrei stníð framar, því ef enginn
byrjar stríð, þá verður heldur
ekki stríð.
Pessir samningar hefðu átt að
vera gerðir á tungumálum þeirra
þjóða, sem fulltrúa áttu í Wash-
ington, og vera svo bindandi, að
engin þjóð dirfðist að rifta þeim,
með því að taka til vopna á móti
Heilsuboðskapur
til heimsins.
Notið “Fruit-a-tives” og lário yður
líða vei.
“Fruit-a-tives” hið fræga meðal
unnið úr jurtasafa, er ein sú
mesfca blessun í heilsufræðilegu
tilliti sem mannkyninu hefir
veizt.
Alve eins og appelsínur, epli og
fíkjur, geyma í sér lækniskraft
frá náttúrunnar hendi, svo má
segja um “Fruit-a-tives” að þeir
innihaldi alla helztu lækninga-
eiginleka úr rótum og jurtafcafa
— bezta meðal við maga og lifrar
sjúkdómum, bezta nýrna og þvag-
sjúkdóma meðal, blóðhreinsandi
og óbrigðult við stíflu, tauga-
slekkju og húðsjúkdómum.
Til þess að láta yður líða vel er
bezt að nota Fruit-a-tives.
50 cent hylkið, 6 fyrir $2.50 og
reynsluskerfur 25c, fæst hjá kaup-
mönnum, sömuleiðis gegn fyrir-
fram borgun frá Fruit-a-tives
Limited, Ottawa.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
TPÍNHÁCEN'#
- SNUFF •
sem
Þetta er tóbaks-askjan
Hefir að inniHalda Heimsin
bezta munntóFek
Fremur vildi eg, að hnífilyrtum j
greinum fækkaði, því þær gjöra
ekkert gott.
Með vinsemd og virðingu.
Pórarinn Bjamason.
nágranna þjóð sinni. Innbyrðis
uppreist og óeirðir eru nógu al-
varlegar, þó eru þær smáræði í
samanburði við það, þegar þjóð-
um lendir saman.
Fremur oná kalla, að fójki líði
vel hér í bæ, þótt súmir eigi fult
í fangi með að rísa undir skött-
um sínum, sem eru þungir. Pen-
ingaþurð er tilfinnanleg. Margt
virðist að mætti bæta svo framar-
iega að sannsýni þeirra, sem ráð-
ín hafa, væri nógu mikil, bæði að
því er til mats á eignurn manna
kemuir og gjaldþols. Eg er sann-
færður um, að jörðin gefur nóg
af sér til fæðis, svo að ölluim
mönnum ætti að igeta liðið þolan-
lega vel, ef vel og réttilega væri
með farið. Ef hin veraldlegu yf-
irvöld hefðu meira í sér af anda
guðs, sér til leiðbeiningar, þegar
fram úr vandamálum er að ráða,
þá mundu afieiðingarnar verða
betri og vellíðan fólks varanlegri.
<—En ekki meira um það i þetta
sinn.
Mikið er eg glaður að lesa ljóð-
rnælin í Lögbergi eftir okkar vel-
hugsandi og hagorðu menn og
konur, að mér finst að fólk, sem
sendir svo margar og faliegar
hugsanir frá^ sér, hljóti að vera
gott fólk, og’ií allri einlægni vil
eg segja: Guð iblessi ykkur öll!
En það eru líka tmargir, sem eru
vel þenkjandi, sem ekki geta látið
hinar góðu hugsanir sínar í Ijós
í ljóðum, en sem eru góðum hæfi-
leikum gæddir og sem koma fram
til mikils góðs, einkum þegar í
nauðirnar rekur, sem oft kemur
fyrir í þessum heimi, og eg segi
líka með gleðiríkri tiifinnningu:
Guð blessi þá alla! Lengi lifi
Lögberg og hlessist þeir sem
vinna að útgáfu þess. i
Eina miljón dollara
ásefctu S.D. Adventistar sér að
að safna inn út um heim allan
fyrir heiðingjatrúboðsstarfið, síð-
astliðið haust. Undirrituðum
er ekki kunnugt enn þá hve vel
þessu takmarki varð náð, en að
undanfarnri reyn^slu í þessum
efnum eru líkurnar jnjög góðar. S.
D. Adventistar hafa lengi verið á
undan öðrum kirkjufélögum hvað
framandi trúboðsstarfið snertir.
Samkvæmt skýrslu “The Inter-
church World Movement of North
America” fyrir árið 1918 safnðaði
The Northern Baptist Convention
$47,875,615, “Mjethodist Episc-
opal” $56,413,539, “Presbyterian
U. S. A.” 259,122,758, “Sevenfch
Bay Adventist”: 811,616,547,
Takmarkið1, sem “The Interchurch
World Movement” áleit að hægt
væri að ná í innsöfnun fyrir út-
breiðslu kristindómsins, var ein
biljón dollars, engin af kirkjunni
náði því, en S. D. Adventistar
komust meira en þrisvar sinnum
hærra en nokkur hinna eins og
skýralan sýnir. peir hafa orðið
að snúa sér að þessu með miklum
áhuga, því kröfurnar hafa farið
mjög mikið vaxandi. — Árið 1911
séndu S.D.A. út til heiðingja land-
anna og framandi landa 73 trú-
boða, hefir talan svo farið vaxandi
þar til 1920 að þeir sendu 310.
peir gefa nú út bækur og tímarit
á 101 tungumáli, en prédika á
126, síðastliðið ár seldu þeir bæk-
ur fyrir $6,500,000. peir hafa
43 prentsmiðjur, nokkuð á annað
hundrað heilsuhæli, rnálægt átta
hundruð hærri og lægri skóla og
á 6. hundrað trúboðsstöðvar, peir
starfa nú í næstum öllum löndum
heimsins.
pað sem eiginlega gaf tilefni til
þess, að undirritaður fékk löngun
til að rita þessar línur var það, að
hann tók sjálfur ofurlítinn þátt £
því, að reyna til að ná þessu síð-
asta setta takmarki, og var starf-
svæði hans hér á meðal íslending-
anna í Winnipeg, en því miður
leyfði fcíminn ekki að heimsækja
mjög marga, en góðar undirtektir
fékk hann hvar sem hann kom, og
mundi vafalaust hafa fengið þær
hinar sömu alstaðar. Hann
safnaði ásamt konu sinni nálægt
$80 að mestu leyti á meðal íslend-
inga hér, og sendir hér með kær-
asta þakklæti fyrir þessa auðsýndu
fórnfýsi þeira, en þykir slæmt
að hafa ekki náð til fleiri, því
vafalaust hefði það iborið góðan
árangur. Til samans safnaði ís-
lenzki söfnuður S.D. Adventisrta
hér vestra, $222 þó ekki eingöngu
á meðal íslendinga. pessi söfn-
uður er tiltölulega töluvert á und-
an flestum hinum söfnuðunum f
þessari innsöfnun og stafar það
sjálfsagt bæði af því, að góður á-
hugi hefir verið hjá þeim, sem að
þessu unnu, og starfsvæðið einn-
ig gott, því fslendingar eru jafn-
an fórnfúsir og viljugir til að
styrkja gott málefni.
Pétur Sigurðsson.
W. R. ALLAN,
hinn nýkjörni fprseti
UNION BANK OF CANADA
UNION BANK OF CANADA
hefir óvenju
veigamikla ársskýrslu
Bankinn er í framúr skarandi góðu ásigkomulagi. Eignir, sem ávalt geta verið
til taks í peningum, nema 53.70 per cent af öllum kvöðum bankans til almennings
—pað er að segja innstæðufé. — Eignirnar nema til samans $152,625,386.
JAFNAÐAR reikningur Union Bankans fyrir
*J fjárhagsárið sean endaði 30. nóvember 1921,
og lagður var fram fyrir hluthafa á hinum 57.
aðalfundi, er haldinn var á aðalskrifstofu bankans
í Winnipeg, mánudaginn pann 9. janúar, sýnir
að þessi velþekta bankastofnun er í afargóðu
fjárhagsástandi. W. R. Allan, varaforseti, stýrði
fundinum, sem var mjög vel sóttur, en H. B.
Shaw, General Manager, lagði fram ársreikninga
bankans.
Að loknum hlutahafafundi, kaus bankaráðið
W. R. Allan fyrir forseta, í stað John Galt, fyrr-
um forseta, sem er að flytja sig búferlum frá
Winnipeg til Victoria, B. C. Mr. Galt situr þó á-
fram í bankaráðinu. H. B. Shaw var kosinn
varaforseti og heldur jafnframt áfram banka-
stjóra starfinu.
AJIar eignir bankans nema nú til samans
$152,625,386 og af þeim eru ávalt til taks 53.70
per cent og sýnir það betur en nokkuð annað
styrk þessarar stofunar.
pá er það og eftirtektavert atriði í ársskýrsl-
unni, að bankinn flytur yfir í næsta árs hagnað
$541,686, og er upphæð sú $400,000 hærri en í
fyrra, og sú hæsta í sögu bankans.
Bankinn hefir haldið áfram að taka sinn drjúga þátt í verzlunar og iðnmálum
Canada, sem bezt sést af því, að lánin við áramótin námu $62,010,007.
Lán út á korn námu $7,295,483. Lán til stjórna og sveitafélaga námu einnig
$7,420,529.
Innlög alls nema $116,723,755. Hreinn ágóði á árinu nam $1,342,389,
sem er hér um bil $300,000 minna en í samkvæmt skýrslunni þá.
Mr. H. B. SHAW
varafors. og ráðsm. Union Bank of
Canada, er glögga ársskýslu gaf.
Ókeypis eintak af Árbók vorri, er sýnir hagfræðisskýrslu og
þroiska Canada, fæst hjá bankstjórum í öllum útibúunum
UNI0N BANK 0F CANADA