Lögberg - 19.01.1922, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. JANÚAR 1922.
Bl». 7
Betra en löng
ferð vestur
Andróðurinn
gegn æfintýrum og dulsögnum.
Hún er kannskie ekki alveg ný
kenningin sú, siem Madame Marie
Montessori, iheifir verið að útbreiða
I undanifarið, en hefir þó vakið
Dubold borgari, eyddi talsverðum feikna umtal og eftirtekt. Kona
peningum konu sinni til heilsu- >essi er nafnkunn fyrir þekkingu
bótar árangurslaust — en Tan- sína á sviði uppeldismálanna og
lac réð fram úr vandræðunum. þykist nú hafa komist að þeirri
I niðurstöðu, að æfintýri, helgisagn-
“pegar kunningjar mínir líta á ir og ástasögur, hatfi alt annað en
konu mína nú, þá þekkja þeir hana æskileg áhrif á hugarfar barna
tæpast fyrir sömu manneskju, og og unglinga, og að .slíkar ibókment-
spyrja í ákefð hvað það sé, sem | ir ættu þar af leiðandi að vera
hafi þannig hjálpað henni og hún dæmdar til dauða. Ekki er það
flýtir sér auðvitað alt af að segja nema eðlilegt, að svona lagaður
að ,það sé Tanlac. Fyrir fimm dómur falli almenningi misjafnt
árum var hún svo taugaveikluð, í geð, þar sem margir beinlínis
að Líf hennar jafnvel sýndist í elska þessar tegundir bókment-
hættu. Ekkert gat gert henni anna og telja þær eitt af dýrmæt-
vitund gott, fyr en Tanlac kom til ustu hjálparmeðulunum, er til
sögunnar. Eg hafði kostað þó þess geti leitt, að skapa frjálst og
nokkru til í þeim tilgan'gi, að | óháð ímyndunarafl.
reyna að styrkja heilsu hennar og ! Madame Montessori, flutti fyrir
meðal annars sendi hana til; ,skömmu erindi um þetta efni í
British Columbia, þar sem hún London, þar sem saman voru
meðal annars dvaldi heilan vetur j komnir ýmsir helztu uppeldis-
í þeirri von, að hið milda loftslag fræðingar heimsins. Skoðanir
kynni eitthvað að hressa hana. j hennar sættu vitanlega 'þegar í
Hún kom heim aftur engu hress
ari og kvíðnari miklu um fram-|
tíðina, en nokkru sinni fyr.
j stað misjöfnum dómum, en flugu
þó eins og geta má nærri, þegar
um jafn fræga persónu var að
“Tanlac hefir gert fyrir hana j ræða, á sama augnaibliki út um
það sem öllum öðrum meðulum | allan hinn mentaða heim. Mad-
reyndtst ókleyft, nú er hún hraust j ame Montessori, er læknir, sálar-
og heilbrigð og hamingjusamasta j fræðingur og kennari, sem gert
konan undr sólunni.”
Oifanritað vottorð er birt al-
menningi af Jo'hn C. Lang, merk-
um efna bónda, semí heima á að
Dubold, Man. —
Tanlac er selt í flöiskum og
fæst í Ligget’s Drug Store, Winni-
peg. pað fæst einnig hjá lyfsöl-
um út um land; hjá The Vopni
Sigurðsson, Limitec(, Riverton,
Manitoba og The Lundar Trading
Company, Lundar, Manitoba.
hefir það að megin Mfsstarfi, að
kynna sér þnoskaskilyrði barna,
þegar dómgreind þeirra er í mét-
un. Hún nýtur mikils álits hjá
enskum vísindamönnum og telja
margir rannsóknir hennar í sam-
bandi við uppeldis og mentamálin,
engu, ómerkari en þeirra Froebel
og Peatalozzi’s, enda mælt að að-
ferðir ihennar og reglur nái jafnt
til allra barna, hvernig helzt sem
hinum andilegu eðliseinkennum
þeirra sé háttað.
Af blaðafregnum að dæma, er
viðkoma þessu merka erindi Ma-
dame Montessori, er avo að sjá, að
hún sé þeirrar skoðunar, að sama,
allsherjar sálfræði-lögmálið, gildi
fyrir alla þjóðflokka jafnt. pó
verður því tæpast neitað með
rökum, að eigi aé um talsverðan
andlegan mismun að ræða milli
hinna ýmsu mannflokka, en mis-
munur sá, á þó vitanlega jafn-
framt í mörgurn tilfellum rót sína
að rekja til efnis og innihalds-
gæða þeirrar andlegu fæðu, sem
börnin verða aðnjótandi á þeim
árum, er sál þeirra er móttæki-
legust fyrir áhrif og skapferlis-
einkennin eru að mótaist. — pað
er þess vegna, að. sálarlífs af-
staða germönsku og engil-sax-
nesku þjóðflokkanna til æfintýr-
anna og helgisagnanna, er á ann-
an veg, en latneska þjóðstofns-
ins. Hinir fyrnefndu telja æf-
intýrin eiga lí sér fólgið, dulrænt
jafnvel trúfræðilegt menningar-
gildi, um leið og börn af
latneska stofninum undir engum
kringumstæðum viðurkenna æfin-
týri til annars en skemtunar og
beinlínis neita því afdráttarlaust,
að þau geti verið tákn eða Mking
nokkurs sannleika. petta telur
Madame Montessori stafa af því,
að latneskar mæður segi börnum
sínum hvorki æfintýri né kynja-
sögur. Ef eitthvað af sl'Ocu
tægi berist til eyrna barnanna,
þá komi það helzt frá hjúkrunar-
konum eða þjónustufólki, er upp-
alið sé til sveita. — Við kenslu í
skólum latneska þjóðflokksins, eru
æfintýrarit bönnuð. —
Madame Montessori stendur á
því fastara en fótunum, að Engil-
Saxar ættu að taka upp sömu regfl-
una, því lestur æfintýra og huldu-
fólkssagna, sé ekkert barnagling-
ur, sem hafi engin varanleg á-
hrif. — pað sé öðru nær. Auð-
vitað hafa æfintýri og dulrænar
sagnir, bætir hún við feykilega
víðtæk áhrif á hugarfar og i-
myndunarafl alls fólks, en þó
einkum barnanna, um það leyti
sem skilningsþroski þeirra er að
mótast. Hið andlega starf barns-
ins, þegar á fyrstu árunum, er
næsta mikið þó er eins og það
mestmegnis hnigi eingöngu í
þá átt, að knýja í ljós
einstaklingseðlið, með einhverju
litt þektu sjálfsaga-átaki. Dóm-
greindar hæfileikinn, er þá tæp-
ast farinn að gera vart við sig.
Barnið getur þá enn ekki gert upp
á milli þess, sem er og hins, sem
er á huldu, engan greinarmun
gert á því framkvæmanlega og
hinu, sem undir engum kringum-
stæðum verður hrint í fram-
kvæmd. pað, að beina barns-
sálinni braut með æfintýrum og
dulsögnum inn á land hins yfir-
náttúrlega, verður að eins til að
lengja hið andlega ýlundroða-
tímabil barnsins. pað er sama
sem að knýja barnið til þess að
lifa í nokkurskonar tvívitund, eða
eiga að etja afli við tvær ver-
aldir í senn.
í viðbót við þetta, vekja æfin-
týrin og dutsagnirnar oft beinan
ótta í unglingsálinni við hið veru-
lega en skapa tilhneiging til að
flétta dularfúll fyrirbrigði inn í
svo að segja hvert atvik hins dag-
lega lífs. pegar svo skýjaborg-
irnar í meðvitund barnsins hrynja,
fyrir opinberun veruleikans verða
vonbrigðin oft átakanlega sár og
gfeta sett fingraför sín á heilá
æfi! Á meðal fólks af hinum
Engil-Saxneska stofni, murni flest-
ir kannast við sagnir svipaðar
þeim er geta um að börn, sem
heyrt hafa, að um þessi og þessi
jólin yrði enginn Santa Claus á
ferðinni, hafi tapað traustinu á
mæðrum sínum. Mæðurnar höfðu
KAUPMÖNNUM TIL ATHUGUNR
Hví verzlið þér ekki með “CARNOL” og njótið hlunninda, sem leiðir af hinum viðtæku
auglýsingum á erlendum tungum — bæði verðlaun og Show Cards og fh.
Skrifið verzlunum, sém hér eru tilfærðar fyrir neðan.
HVERNIG L'IDUR YDUR?
Hvernig svarið J?JER þeirri spurningu
—þýðingarmestu spumingunni í heimi!
Þjótið þér upp úr rúminu á morgnana
með hugann þrunginn af starfsþrá og
vissu um sigur ? Fær það yður fagnaðar
að mæta fólki? Er hros yðar eðlilegt og
óþvingað? Er handtak yðar þannig, að
það afli vina? Segir fólkið um yður: ‘Ó,
hve eg öfunda slíkt þrek og hugrekki ? ’
Hafið þér fult forðabúr sparimáttar, er
þér getið sótt í viðbótarstyrk, þegar í
harðbaikkana slær? Hafið þér þrek til
þess að standast hringiðu viðskiftalífs-
ins t Getið þér alt af látið keppinauta yð-
ar eiga fult í fangi með að verjsat? í
hroinskilni sagt: hvernig líður yður?
£f pú getur ckki sagl
uvel, vökk íyiir taklu
carnol
hib bragðljúíh heilsulyf.
Carnol er búio cil eftir læknis forskrift. Og
læknir yðar getur ekki ráðlagt yður neitt lyf,
sem styrkir betur taugakerfið. pað inniheld-
ur slík lækningarefni, svo sem kraft-safann
úr kjötinu, Glycerophosphates og aðal styrk-
ingarefnin úr þorskalýsinu. Auk þess ýms
önnur heilsusöm og auðmelt efni. Carnol
læknar ekki alt, en það er sóttvarnandi og
jafnframt heilsubyggjandi. pað mei'nar sjúk-
dómum aðgangs að þér, en byggir einnig ó-
trúlega fljótt upp líkama þinn, eftir veikindi.
pað eykur matarlystina, greiðir fyrir melt-
ingunni og vekur til Hfs hálfdauðar tauigar.
Carnol er engin tilraun. pað er
samsett samkvæmt forskriftum
varfærnustu og æfðustu lækna.
pað segist ekki innihadda neina
yfirnáttúrlega lækniskrafta og
hefir eigi látið neitt slíkt upp.
Carnol læknar ekki alt og yill
heldur ekki telja fólki trú um,
að það sé aimáttugt. Sú stað-
r«>ynd að það hefir inni að halda
möng þau efni, er allra mest
Jækningargildi hafa, hefir gert
það að verkuni, að læknar láta
vei af Carnol.
°ft höfum yér komist að því, að
læknar hafa fyrirskipað Camol í þeim til-
felluim, þar sem það er líklegt að koma að
betri notum, en önnur meðul. Fólk getur
notað það eins lengi og vera vill, það getur
ekki gert neinum tjón. Carnol er ekki slíkt,
að menn geti ekki án þess verið, eftir að hafa
einu sinni reynt það. Menn geta minkað notk-
un þess eða hætt henni nær sem vera vill.
Carnol er ekki að eins blóðaukandið heldur
einnig flestu öðru betra, þegar um tauga-
veiklun er að ræða; það styrkir vöðvana og
eykur líkmsþygdina, og er það ákjósanlegt
við Anaemia og þunnu blóði.
Aldrei áður í sögu heimsins,
hefir annar eins aragrúi af
konum og körlum þjáðst af
taugaveiklun og einmitt nú, og
þess vegna hefir þörfin fyrir
ir nú mjög vart við sig á meðal
fólks. Séu alvarlegar ráðstaf-
anir ekki gerðar í tæka tíð, til
þess að hefta framgang slíks ó-
fagnaðar, getur heilsan verið í
hættu, — hinn hræðilegi sjúk-
dómur, Tæringin, tekið við. ’
Carnol
bEtF
CÖDlXtf* C»Il
1 ,olluin helztu Lyfjabúðum og Verzlunumvíðsvegar um land, eða með pósti S1 2<í n
Stor flaska á $1.00 BÚIÐ TIL Á EFNASTOFU CARNOL LIMITED, MONTREA^
Home Remedies Sales
850 Main Street, Winnipeg, Manitoba.
1708 Rose Street. Regina, Sask.
NBSBIT DRUG STORE, Sargent and Sherbrooke SARGENT PHARMACy/Si Sargent Ave.
sagt ósatt i þessu tiliti — sömu
mæðurnar, sem brýnt höfðu dag-
lega fyrir börnum sínum, að segja
aldrei annað en sannleikann. 1
stuttu máli, Madame Montessori
kemst að þeirri niðurstöðu, að dul-
sagnir og æfintýri, sé eitraðar
uppsprettur, sem vernda þurfi
börnin fyrir.
Umtalið, .sem orðið hefir í heimi
mentamálanna út af þessari nýj-
ustu kenningu Madame Montess-
ori, er hreint ekkert smáræði. Yms
tímarit, sem um sálarfræði og
uppeldismál fjalila, hafa látið sig
nýung iþessia eigi alllftlu skifta
og isum helztu stórblöðin, svo sem
London Times og Observer, fluttu
um hana hverja ritgerðina á fætur
annari. — Ályktun sú, sem draga
má af umræðum þeim til samans,
verður í þá átt, að Madame Mon-
tessori, 'hafi enn hvergi nærri
sannfært hinn Engil-Saxneska
stofn um óskeikulleik hinnar nýju
kenningar. Einn af andstæð-
ingum hennar bendir á hve mjög
Shakespeare hafi dáð æfintýri og
duiLrænar isagnir o.g kveðst þeirr-
ar skoðunar að það, sem hafi ver-
ið jafnmiikilsvirði fyrir þann mikla
mann, ætti að geta orðið oss hin-
um, að einhverju liði. —
Prófessor A. Van Gennep, nafn-
kunnur fræðimaður á þjóðsögur
og munnmæli, ritar fyrir nokkru
um mál þetta í París Revue Bleue
dráttai'Laust, að æfintýri og dul-
sagnir hafi i raun og veru engin
áhrif á skilningismátt barnsins.
þar af leiðandi geti þau undir
engum kringumstæðum hvorki
veikt hann, né heldur dregið úr
hæfileikum til dómgreindar.
Börnin leggja tfl dæmis aldrei
samskonar trúnað á æfintýri og
dulsagnir, eins og þau gera, þegar
um biflíuna er að ræða. Pró-
fessor Van Gennep segir að börn
sín hafi oft spurt sig að, hvort
æfintýrin væru isönn, og kveðst
hann ávalt hafa svarað því neit-
andi, — aldrei sagt annað, en að
þau væru fallegar, oft undur fall-
egar sögur, — væru í rauninni
nokkurskonar Iíkingamál.
Viísindalegar tilraunir, í
bandi við sálarlíf barna sýna, að
æfintýri otg dúlsagnir frumskapa
ekki beinlínis tilhneigingar til
hugmyndaflugs, en beina öllu
héldur siLíkum tilhneigingum inn
i. viasar brautir. pannig er
það til dæmis engan veginn ólík-
legt, að lestur skáldsögunnar um
Robinson Cruso, kveikji hjá ung-
um drengjum löngun til þess að
leika æfintýrið, sem þar er sagt
frá, að farið ihafi fram á hinni af-
skektu ey, og að þeir vilji gjarnan
líkjast söguhetjunni á einhvern
hátt, væri þess nokkur kostur.
Prófessor Van Gennep fullyrðlr,
að það sé síður en svo, að Iestur
og þekking siíkra sagna, hafi
skaðleg áhrif á sálarlíf ungling-
anna. Hann hallast jafnvel
miklu fremur á þá sveifina, að
lestur æfintýra og helgisagna,
isvo fremi að hann ekki frá trúar-
Ibragðalegu sjónarmiði, fái náð
haldi á barnsálinni, leiði til þess
að þroska skapandi afl og rækta
í hinum meðfæddu þekkingar hæfi-
leikum barnsins, hugsjónir og
þrár, er miði til þess að víkka og
skýra hinn andlega sjóndeildar-
hring og greiða sjónum hugans
veg að fegurra útsýni.
Landnám.
Um það hugtak ritar einhver H.
H. í Akureyrarblaðinu” Dagur”,
sem út kom í síðastlinum nóvem-
ber. Um landnám er hér talað á
nokkuð annan veg en orðið
venjulega er skilið, eða í víðtæk-
ari merkingu. Og þó greinin sé
miðuð við þarfir íslendinga heima
sérstaklega, þá mun og margur
hér hafa gagn og gaman af að
iesa bana og birtum vér hana því
hér á eftir:
Fyrir nokkrum árum las eg þá
tlllögu frá Frímanni B. Arngríms-
syni, að landið veitti unglingum
styrk til að leita sér verkfræðis-
ir. Einkum á landbúnaðurinn hér
hlut að máli. Skár mun ástatt
með afurðir sjávarins, þó eflaust
megi þar betur gera. Landbónd-
inn ibyrjar með grundvalla fram-
leiðslu sína, heyin, að verka þau
illa. Hvern skaða bændur hafa
gert sér og þjóðinni með því, er
enginn fær um að segja, en lík-
lega er það oft, að ill heyverkun
hafi verið aðal orsökin að fjár-
felli, heldur en hitt, að hey-
magnið hafi verið ónóg að haust-
inu til. Skuldinni verður alls ekki
eingöngu skelt á illa veðráttu og
einnig er hér ekki þekkingareysi
um að kenna, ‘heldur hirðuleysi
og seinlæti. pað er nú búið í
náms erlendis. Síðan hefi eg ekk-
ert um miálið heyrt, en tillagan er mörg ár að brýna það fyrir bænd-
sam- alt of góð til þess að henni sé ekki | um, að gera vothey, að þeir spari
sint. Landið hefir enga skóla, með því vinnu og tryggi sér
er þessa fræðslu veita. Hvað er göða heyverkun hvernig sem viðr-
?á sjálfsagðara, en a fara þá leið,' ar. Meiri hlutinn af bændum er
að styrkja menn til utanfarar til enn ekki farinn að nota sér
verklegs náms, að minsta (kosti þetta.
meðan iþess er ekki kostur að
stunda það nám í landinu?
En það sem eg einkum vildi
I minnast á, eru hinar afurðir land-
pjóðina vantar svotilfinnanlega bnnaðann!:..kJotlð’ *ærurn?r og
menn, sem hafa þekkingu til að ulhna- ^jot.ð vekum v.ð nær
ieiðbeina mönnum hvað gera skal! einS°nSu >annlg- að...salta það en
og sem eru hæfir að stjórna fyr-; Vlð >að taPar >að mjo* af gf5um'
irtækjumunum. Hana vantar menn Pað mun ^ sannast’ að erlend.s
. . , , , . I er kiótið okkar miestmegnis keypt
a ymsum svæðum, sem hun þor.r af Jfátæklingum> þeim sem ekki
að treysta og fylgja. Á meðan kafa ráð á ag kaupa séra dýrara
sto er, þykjast allir jafn hæfir betra pað verður aC gera,
til að gefa góð ráð, en enginn vill tilraunir með að flytja kjötið út
oðrum fylgja. Alt lendir í ósam- frySf eða niðursoðið. Og eflaust
V°v *amtakaleyfn ,Pað litla’ I rekur að því, að aðra hvora leið-
S’em raoist er í, mistekst að ymsu . * * ’*
levti fvrir bessar sakir Pó hævt ,na verður að fara’ ef ,a að
y ‘ ,yr ^ hægt seljast. öluum er nú orðið ljóst,
Ski að leiia ra-ðSa. til útlcndmga og bversu gæruverkun okkar er á-
fa þa t.l að stjorna fynrtækjun- bótavant> að við seljum >ær salt.
um, ha er auoséð h.veria cralla bað * v , , ^ , ..
hofíí y ! aðar, í stað þess að suta þær sjalf-
gVa S ir. En hörmulegast er þó með
i?, rJa S °g ‘r^ 'clHna. Hana seljum við útúr
ar. peim er öhægt um samstarf . ,. . . ... ..... . - „„
með íslenzkum verkamönnum. af andlnU fynr mj<>g llt,ð yerð>
kaupum svo aftur afar dyran og
E. P. J. þýddi.
því að þeir kunna ekki málið og
margt fer af þeim ástæðum í
handaskolum. Jafnan verður
því ótánægja með verkið, isem eyk-.
ur svo á ný mistökin og óhöppin.
pess vegna geta útlendingar ald-
rei notið þess trausts, sem þarf
til að halda hugum manna sam-
an. peir geta ekki orðið leiðandi
menn framfaranna fyrir okkur.
pað þurfa að vera íslendingar.
Galdramenn í Eurma.
Burma er eitt stærsta fylkið í
Indlandi, því er aftur skift í tvö
fylki er á ensku máli eru nefnd
“upper and lower” Burma. —pað
er hálenda og lálenda fylkið. pessi
fylki bæði til samans eru 237COO
fermílur að stærð Fáir Evrópu
menn ihafa komið til Burma, e|
Indverjar sem þangað hafa komið
hafa einkennilegar sö>gur þaðan
að segja og ber þeim flestum sam-
an um að þar búi galdramenn oig
annað illþýði, sem hafi vald yf-
ir mönnum, öfLum náttúrunnar og
dýranna.
Ferðamenn sem komu til bæjar-
ins Kale Thaunglot er sagt að geti
ekki umflúið dóm sinn. Ind-
verji sem þangað kom furðaði sig
mjög á þögninni sem ríkti yfir
bænum. Burðanmenn hans
neituðu harðlega að koma nálægt
bænum. Sögðu þeir að í vot-
lendimu eða keldum, sem nálega
umkringja bæinn dveldu lifandi
verur, sem hvorki séu mannlegar
. , , | ne yfirnatturlegar, heldur líkist
og telur tflvitnanma í Shakespe- , ... ..
^ t bæði monnum ög djoflum.
are vera blátt áfram ro'thögg á!
ikenningu Madame Montessori.
Bendir hann á að mentakona þessi,
sé of undrandi yfir því, bve mikil
áherzla er lögð á þroskun ímynd-
unaraflsins hjá börnunum í hin-
um enskumælandi iheimi, til þess
að geta kveðið upp dóm, er bygður
sé á vísindalegri reynslu. Sann-
leikurinn er sá, að hugmyndaflug-
ið, sem börn Engil-Saxa þjóðflokks
ins, svo að gegja drekka með móð-
ur mjólkinni, fylgir þeim ávalt
síðan. Fullorðið fólk, þess sama
þjóðstofns, elskar undralöndin,
dreymir um þau, lifir í þeim, sæk-
jr þangað nýjan þrófct, ný útsýni,
þegar mest reynir á. — Latneska
flqkknum þykir þetta hálfvegis
barnalegt. pessi aðferð við
þroskun ímyndunaraflsins, er
honum að inestu leyti lokuð bók.
Engil-Saxarnir hafa brent inn í
hinn hagkvæma veruleika, hug-
myndaflug og skapandi ímyndun-
þó lélegan fatnað inn. pannig
gengur mikill hluti þjóðarinnar of
klæðlítill í vetrar kuldanum og
eyðir með því lifsorku sinni. pað
er hin mesta heimska, að ætla að
herða sig gegn kuldanum með því
að ganga klæðlítill, en á því hafa
margir unglingar flaskað, og
eyðilagt með því heilsu sína.
Líklegt er, að heimilisiðnaðurinn
Og fyr en þjóðin eignast slíka auki eitthvað ullarvinslu í Iand-
1 mu, og raði þannig að nokkru leyti
bót á þessu.
menn, er hún ekki sjálfstæð, hvað
svo sem skrifað stendur.
Óteljandi verkefni bíða þjóðar- i
innar. Vegirnir eru lélegir og
margar árnar óbrúaðar. pjóðin
býr í loftillum, köldum og dimm-
um húsakynnum. Afl ánna okk-
En það getur ekki orðið fullnægj-
andi, kaupstaðarbúar, sem eru oft
mikinn hluta vetarins iðjulausir,
hafa ekki pll til að vinna í heima-
húsum. pað er því bránausynlegt
ar rennur fram hjiá o^g glatast, í að icoma UPP iiMarverksmiðjum.
stað þess að veita því inn í líf
þjóðarinnar, Ieggija það við lífs-
afl hennar sjálfrar. Hiti, Ijós
og loft eru frumnæring lifsins.
Hitann og ljósið fáum við fyrst
beint frá sólinni, hinum mikla afl-
gjafa vorum. Hún ætti að vera
mönnum tákn friðar og bræðra-
lags, því hún er Ibæði móðir og
faðir vor allra. En þar sem land-
ið okkar liggur svo norðarlega og
Oftast er því um kent, að fram-
kvæmdirnar strandi á fjárskorti.
En aðalorsökin mun þó vera skort-
ur á íslenskri þekkingu. Á meðan
þá þekkingu er ekki að fá í land-
inu sjálfu, verður þjóðin að 'senda
menn til annara landa að afla
hennar.
Eg vil heina þeirri tillögu til
Sambands íslenskra Samvinnu-
félaga, að það veiti fcíu eða fimtán
veðráttan er bæði köld og hörð, þá þúsund króur árlega, til að styrkja
Skógarnir sem víðast eru heim-
kynni fuglanna, eru hljóðir og
liflausir, þar finst enginn fugl
En ægilegur og einkennilegur nið
ur berst til eyrna manna frá hin-
um iþéfctu og fjarlægari skógar-
héruðum. pegar dimmir að á
kvöldin, byrjar hávaði sem likist
trumbuslætti, loftið fyllist rödd-
um er líkjast æstum söngtónum,
er þá verið að særa fram sálir
þeirra dauðu.
Einkennilegar eru þær undra-
sögur sem ganga af þessum bæ.
Verzlunarmaður einn sá höggvið
höfuðið af hænu, sem maður tók
upp úr poka er ihann bar með sér.
Tók hann síðan höfuðið og setti
við strjúpann aftur og slepti ®íð-
an hænunni og vappaði hún í
burtu eins og ekkert hefði lískor-
ist.
Ferðamaður einn sem til Burma
kom staðhæfir að hann hafi séð
eina af þessum dularfullu veruntf
höfum við þeim mun meiri. þörf
lýrir að bæta okkur það upp með
hlýjum, björtum og loftgóðum
ihúsakynnum og h'lýjum klæðaðl.
Skortur á hita og ljósi stendur
.þjóðinni mest fyrir þrifum Mkam-
lega, og þá elnnig mjög fyrir and-
legum þroska. Kuldinn og dimm-
an tæra lífskraftinn, veikja mót-
stöðuafl líkamans á móti alls-
konar kvillum og sjúkdómum, sem
þja'ka þjóðinni. Einkum kemur
kemur þetta niður á æskulýðnum,
framtíðar kynslóðinni.
Eitt af þeim stórmiálum þjóðar-
innar, sem úrlausnar bíður, er
meiri vérkvöndun. Framleiðslu-
viðleitnin stefnir í tvær áttir.
unga íslendinga, að leita sér verk-
legs náms erlendis. pað sæmir
Samibandinu að stíga þetta fram-
faraspor, því samvinnufélags-
hreyfinginter einn af þróttmestu
þáttunum i tramsókn vorri og mun
í framfcíðinni verða forvörður á
verklega sviðinu. pessi styrkveit-
ing yrði hreyfingunni einnig mjög
til eflingar. pví verður ekki með
réttu við borið, að Sambandið hafi
ekki efni á þessu, því nú mun hel-
mingur þjóðarinnar standa þar
að baki. Af styrk þessum ætti að
veita 1000 kr. á mann. pó það nægi
ekki til námsko'snaðarins þá er það
sú hjálp, að flestum mundi, námið
kíeift. pað sakar heldur eldci, að
pó ekki gagnstæðar. önnur stefn- i styrkþegi I®ggi eitthvað í sölurn-
an er að auka magn framleiðsl-!ar fur. pað ætti að vera nokk-
unnar, en hin er að auka notagildi' ur trygfítmgf fyrir því, að aðrir leiti
vörunnar. paðverður ekkert á j fj*1 Jty*si„ns’_ en ®em_y®ri
móti því sagt, að að auka fram
leiðsluna. Hitt er miklu þýðing-
armeira, en að því er þó oftast
siður gætt. Að vanda verk sitt
er bæði mentandi og göfgandi.
Vel unnið verk vekur jafnan á-
nægju, og sá sem verkið vinnur,
getur glatt sig við það, að hann
vinnur ekki að eins að heill sinni
og sinna, heldur einnig allra
þeirra, sem verksins njóta.
Vönduð og góð vara er bezti gjald-
eyririnn og gerir atvinnuvaginn
öruggan. Hvers virði er það.
Okkur íslendingum er svo mjög
úbótavant hvað vöruvöndun snért-
arafl, sem engin takmörk þekkir, j blá(Ja sig út unz ,hún var orðin 4
0gþff er svo langt lan^ frá- að| stærð við lítinn loftbát, þá sprakk
þjóðflokkunnn symst hafa beðið hún og h‘varf með öllu.
við það nokkurt mmsta tjón! par er galdraf61k> sem segist
pess vegna, eins og gefur að; geta breytt sér í 'allra handa dýra-
skilja, geta Engil-Saxar illa isættj likii og sfcendur fbúum héraðsins
sig við kenningu Madame Mon- öinn mezti stugigur af því.
tessori. Hún virðist einnig hafa i Kona sem hefir verið smurð í
gengið fram hjá þeim óhrekjandi. oliu og sem galdramenn hafa les-
sannleika, að dulheimar Engil-I ið ,þulur sínar yfir> er sagt að
missi vitið og flýji á skóga, stend
ur í ritinu Occult Review. Hún
heldur sinni mynd (í sjö daga, og
ef á þeim tíma að maður gengur
undir sömu pláguna og veitir
henni svo eftirför í skóginn, nær-
henni þar, og ber með járni í höf-
uð henni, þá fær hún aftur vit
sitt og fer heim heil heilsu. Ef
affcur á ’hinn bóginn að þetta er
ekki gert áður en þessir sjö dag-
ar eru liðnir, þá verður hún að
týgrisdýri.
Saxanna, eru i raun og veru eign
allrar Norður-Álfunnar jiafnt,
eins og rit Shakespeare og fleiri
merkra höfunda bera með sér.
Prófessor Van Gennep, telur
Madame Montessori vaða í villu,
þar isem hún þverneiti sannsögu-
gildi æfintýra og munnmæla-
sagna yfirleitt, því rétt skilin,
hafi þau oft mikinn sannleiks boð-
skap að flytja. —
í beinni mótsögn við kenningu
Madame Monfcessori, heldur pró-
fessor Van Gennep því fram af-
það alvara að nofca hann til náms.
Sjálfsagt er að setja þau skilyrði,
að styrkþegi hafi næga undirbún-
ingsmentun, að hann hafi t.d. sótt
einhvern af skólum landsins og
hlotið þar góðann vitnisburð, en
framar öllu öðru, að hann kunni
sæmilega mál þeirra þjóðar, þar
sem hann vill stunda námið.
Islenska þjóð! pað er að nema
lönd, ef þú sendir börn þín til að
kynnast því hvað aðrar þjóðir hafa
lengst komist ög bezt og fegurst
unnið. En samfara landnámi út-
þrárinnar, hefir æfcíð blótógast
ný menning í heimalandinu.
Þeir, sem enn hafa ekki borgað
fyrir blaðið, ættu að finna hvöt
hjá sér að gera það sem fyrst,
án þess að ,komið sé heim til
þeirra í þeim erindum.