Lögberg - 17.08.1922, Blaðsíða 2

LÖGBERG. FIMTUDÁGINN 17. ÁGÚST 1922.
Vestan hafs.
vandlega; því sá, sem sekan gerir, af því. — Hvort á eg nú heldur
sig um annaö eins og þetta, sem að gera, skrifa ennþá eina litla
^rein “í blöðin” eða íáta það vera,
hætta því?
Tvær raddir heyrðust úr djúp-
Góðkunningi undirritaðs dró ný- hent er á hér að framan, er líkleg-
Jega athygli hans aö sjö dálka ur til alls.
ritsmíö, eftir Jak. Jónsson, er birt-1t 'Þýðingarlaust með öllu er fyrir
ist fyrir nokkru siðan ,í Heims- J- J-. að blanda heiðursmanninum inu. önnur röddin sagði: “Halt
kringlu, og nefnist: “Aö vestan! Sigurbirni Sigurjónssyni aö ó- þú í hamarinn svartan inn, og
hafs og austan.” Sést við náinn iþörfu inn í mál þetta. En liklega I þegiðu.” Hin röddin sagði: “Haltu
lestur þess, að það snertir Svein- i er Jak J. samkvæmur sjálfum sér, hvorki í hamarinn svartan inn,
staula að nokkru og málefni, sem sé honum í nöp við tvo menn, að né 1 djúpið út. Haltu áfram beint
almenning varðar. Mun mörgum gera úr þeim einn og sama mann- og krókalaust, og þessari rödd
finnast örfáar athugasemdir ekki inn! Fer ef til vill hér fyrir hon- fylgdu rnörg einlæg, góð og fög-
með öllu óviðeigandi. j um eins og íranum, sem kvaðst ur andlit. Svo eg kærði
Annars hefði þessi Jakobar- vera kraftalaus', og þess vegna ráð- ekkert, gaf pennanum mínum að
grein frekar mátt heita “Út og suð- ast á tvo mcnn, til þess aðrir héldi drekka, og hélt beint áfram
fegurði en hina aðra, er minning-
in um alla þá örðugleika, fámenni
og fátækt, sem íslenzka þjóðin
Líklega veit flónið í Marker-
ville, að Passíusálmar H. P. voru
fyrst gefnir út á Hólum árið 1666.
hafði ,þá við að stríða. Sú minn- Árið 1884, segir Dr. Grímur
ing verður að fögrum blóma- Thomsen, að búið sé að gefa þá út
kransi, sem að gjörir minnisvarð- 36 sinnum, var alment talið 33
an ennþá meira aðlaðandi’1
sinnum, því þrisvar voru þeir
Svona munu mörg blessuð hjóh, jprentaðir með flokkabókinni.
og margt af góðu fólki hugsa og Ætli það verði ekki einu sinni
tala. Góðar og sannar hugs- færri útíkoman á Andvökum á lið-
pað verður þá lílega fyrst fyr
anir eru fagrir og hlýjir geisl- ugu 200 ára skeiði. En það
ar, sem að ljóma upp, og verma þarf ekki að taka það til greina,
mig sinn eigin sólarheim, og sem aðr- sem aldrei fyrnist og ekki er ein-
ir fá aldrei að vita um, öðruvísi í asta þjóðfrægt, 'heldur heimsfrægt
en í gegn um annaðhvort orð 'skáldskapur
eða verk.
Ekkert er sérstaklega að frétta.
Hér á gamalmennaheimilinu ÍBet-
ur", fyrirsögnin þá verið í meira sig sterkan. — En þar sem morg
samræmi við kvæöi Stephans G.; hundruð mílur eru á milli þeirra ir, eins og vant er, að minnast
Stephanssonar út af þjóðsögninni Sveinstaula og S. S., er hætt viö eitthvað á griðastaðinn okkar
um Jón Hrak. En þessi Jak. að slikt verði sérstökum vanda , blessaða, sem ber hið léttnefnda|el, gengur alt sinn vanalega gamla
viröist lítt þrá að vera samstiga bundiö, og J. J. þar af leiðandi,°g velviðeigandi nafn: “Betel'Mog góða gang. Heilbrigði í góðu
við Stephan, sem hann þó þykist hyggilegast, að ráðast á einn í einu. “par leikur augað á, sem kært er.llagi, og líðun andleg og líkam-
unna hugástum. Til dæmis segir j Koma þessa manns fram á rit- °g hugurinn þar, sem heima á”,
hann á einum staö, að lífiö sé ekki völlinn hefir áreiðanlega haft segir máltækið.
að finna í dauðanuni—á milli lífs gagnstæð áhrif viö það, er hann Heimili er heilagt orð,
og dauða sé enginn skyldleiki. En ætlaði. Nú svo komið, að lesend- heimilis fögur storð
um lífiö segir Stephan: i ur vestur-íslenzkra blaða hljóta, mætust er mér.
“Alt er lífs, því lif er hreyfing flestir að vera farnir að átta sig á ! Heim kallar hjartans mál,
Einn ljóösins blær og kristals- því, að kvæðiö “Á rústum hrun-.hróp þess er ekkert tál.
steinil—1
Líf er sambönd, sundurdreifing,
Sjálfur dauðinn þáttur einn.”
er
j inna halla” hafi ekki átt heima í | Heim syng eg hug og sál
ársriti Þ jóðræknisfélagsins. Efni hvar sem eg er.
.. kvæðisins er óíslenzkt í alla staði, I úft dettur mér sú stund í hug
Annaö hvort er Jak. J. andlegur' °g aðal-kjarni þess deilumál, sem 2óði minn, þegar við sáum hvort
væskill, sem ekki skilur eða þekkir óheppilegt var að hampa i ársriti annað fyrst. pa þótti mér þu ekk-
ljóö Stephans, eða honum er þaö l>ess félags, sem saman stendur af ert falle*ur> kelt að þú vænr
eitt hugleikið, að “slá um sig” andstæðingum á öörum* sviðum. ,ekkert goður. En svona er það,
sjálfan og hampa eigin sérvizku. j Meðlimir Þjóðræknisfélagsins, nú > öll þessi blessuð ár, sem
Formálinn, eða fyrri hluti Jak.' knúðir af sameiginlegri þjóðrækni,,vlð erum buin að vera saman, er
, j* ^ . . . « « >“ « I O i* TVIOA TVT ll/ I 11 TVT T /W vi 1 * A 1 V,,, I m
leg, eins góð og hægt er að búast
við hjá fólki á jafnháum aldri,
og ibókmentalegt
verk, eins og þeir sálmar. pað
nægir að taka aðeins einn sálm
hjá H. P., sem alla tíð, er eg man
til á íslandi, var af frægustu
mönnum þar kallaður gimsteinn
að skáldskapar og bókmentalegu
gildi; það er sálmurinn “Alt eins
og blómstrið eina”. Og án þess,
og þá er í sannleika mikið fengið, að eg í hreinskilni sagt, vilji á
og mikið guði og góðum mönnum nokkurn hátt minka eða l'ítilsvirða
að þakka.
Gimli 8. ágúst 1922
J. Bríem
Sá mikli fréttaritari.
Markerville 20 júlí — í Hkr.
skáldið St. G., ,þá á hann engan
gimstein til i sínum kvæðum, jafn
fagran og verðmætan.
Svo að endingu, ef þessi gikk-
ur í Markerville meinar það til
min, að eg fœrt* ekki rök fyrir
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst þaö aðj
vera algjörh-gí
hreint, og það|
bezta tóbak
heimi.
Co'penTíágen'#
' SNUFF *
Ljúffengt og
endingar gott,
af þvi þaó cr
búið til úr safa
miklu en miidu
tóbakslaufi
MUNNTOBAK
nema því aðeins, að hann njóti
verndar frá loftskipunum. pað
sem Mr. L. George Lambert og
Daily Mail hafa lagt til málanna,
hefir í raun og veru verið þetta:
“Hvort eigum vér heldur að
vtrja fé voru til nýrra herskipa
eða eflingar loftflotans? Eða eig-
því, sem eg rita, þá læt eg nægja!™ vúr að fleygja miljónum til
í þetta sinn, að biðja hann að, hvorttveggja. ? Frá öryggis
færa rök fyrir öllu skítkastinu,|s-ónarmiði> væri vafalaust best
sem línurnar bera með sér, sem að hafa bæði sterkan sjó- og loft-
| flota. Slíkt ko
fjár, en hinu má heldur ekki
hafa stofnaö til loflegrar sam-^e£ með miifium fögnuði búin að héraðs, eins langt og þeirra vit
J. greinarinnar, er aðallega ein 1slUi,iao ll* M,“-: " ,.“7 : ---- —«iUB iaugi og peirra vn i. , - _____'loftflkiuanna eetur
mynd, teiknuö frekar klunnalegum ' vinnu til viöhalds íslenzkunni og reyna >að S^a< sem °kkar,neskja nær. En ekki álpast með ffnnars sny e* við onu b 0' | ^ háífum n
viövaningslegum dráttum dýrlegum feðraarfi. Heill félags- heflr hiotnast síðan. Eg var illgetur og andlegan óþverra þar frekar orðastað vlð ml»’ >á
'.................................stundum svo hrædd, að ýmsar ^ saman við, sem ekkert á skilt við! s'kulum vlð sjá
ráðagjörðir þínar myndu mis- tilgang fréttabréfa úr ýmsum
*og w w
'Myndin er af austur-íslenzkum ins 1>V1 í veÖi, séu dregin inn i þaö
beimspekingi, sem situr viö “al- stjómmálaleg eöa trúmálaleg deilu
Pað er regla, sem allir góðir
Mm,t M ■1“ 'Cn‘I,.l“í°e “Sur °E»e»;:^«. » verndunar
------- —ekki jkomið
notum, eins og
þegar þar að hernaðar og varnar-aðferðum nú-
'kemur, hver okkar fastari stend- tímans er háttað. Ymsir hafa
valds metaskálar", aö vega afar- mál, sem starfshring þess eru ó- hepnast, og margt ganga öðruvísi (bygðum, sem almenningi eru hug-
hátt “fiall’’ sem ekki veröur vee- viökomandi. Slíkt er skiljanlegt,en eg vlldl óska, en alt hefir þekk og kærkomin, ef vel og rétt-
i« “ "kvil^a loíavogtr.” Nol- hvorjum KM. manni, Jak J. •?»*» «»» or frá sagt. Og
an undir myndinni eru sýndar ( skilji þaö ekki.
“lyngtætlur”, sem “stara hissa á Styrjöldin mikla var hiö mesta
hæö fjallsins
inn
vigta en mæla). Óefað gætu þeir margir tugir vestur-islenzkra
‘Briggs”, “Fisher” o. fl. farið í manna látið lífið á vígvellinum,
eins
eins heitt og hjartanlega til þess, langt og fréttir ná í þessu bréfi,
hvað eg hefi eignast góðan mann.jdettur mér ekki i hug, að gera
Ijauwus (er heimspekingur- deilumál, sem mannheimur heflr1 * ^a^!"eina miustu athugasemd, eg er
austur-íslenzki kýs heldur þekt. Sökum þess deilumáls hafai^.^ m^ ’ ollu^því alokunnugur. En i frétta-
ur í rökfræðinni.
Lárus Guömundsson.
Skaðræði.
aö teikna skrípamyndir. —------------------- ,-------------
Finna afkáralevast við skrioa- sárum, eins og gert er í umræddu f , ’ ra lm ’ *............... .------, . ,
leik þínna verður þó það aö kvæði, vottar yfirgnæfanlegan þurfum vlð euddega að koma, langt fyr.r utan alt svið göfugs
, .P0, M „„ I/- t- eins og flein, sem tnl Winnipeg og heiðarlegs fréttaritara
]>annig a að dauðrota alla skoðana- samuðarskort og hugsunarleysu En ^ ^ ^ bygðumi Nú> , . .
haldið því fram, að herskip geti
auðveldlega varið sig með byss-
um gegn árásum úr loftinu. Slíkt
er hin mesta fásinna. pað eru
loftförin ein og ekkert annað, sem
verndað geta til hlítar herskipin,
Annað vikublaðið fHkr.) hefir ] °£ það jafn vel hvernig sem ástatt
..... , _ , , _ . nú um nokkum undanfarinn tíma er'
M' • + « ix+ re 1( elfs he58,11 slðasta l Hkr; haft meðferöis meir en smálítið af I pað sem allir þurfa að gera sér
Nu^ein^ert^u bumu a« ^te.fer þessi hofjangt fram yfir alt andatrúarfrægi. ^ er þó gott |Ijóst er■ það, hve mörgu hagar
öðruvísi til nú, en átti sér stað
fyrir nokkrum árum. pá voru
herskipin sterkasta og vægðar
lausasta aflið. Nú eru þau það
ekki lengur, nema því aðeins, að
skóla til jak. J. og lært hjá honum sem nú eru harmaðir af eftirlif- **“S' ÍtlfSS a« átta siS á Því> hvað vestur-ísl.
andi ástvinum. Að ýfa við þeim hingað tjl WinniPe?- Og hingað, hnoðar í enda frásagna smánar-
-„++„,. fv& r.u—u því til Betel yrðum til fjölda mragra út í frá;
Sökum svo virðist, sem sumir séu svo
andstæöinga Stephans.
þess, hve víöfrægt skák
eigi engir með að vera annarar sjái ekki meðbræður sína.
þess, hve víöfrægt skáld hann sé, blindir fyrir sjálfum sér, aÖ þeir
og bæjum.
af
þar
þeim,
sem
sem
eg
á
Qg ] “Já, góða mín, það er ekki nema ekki minstan hlut úr
er einn
líklega|
þessum
alþýða hefir að gera með slikt.
Doktorar og prófessorar í sálar-
rannsóknarvisindum telja þesshátt-
ar ekki hættulaust, heldur skaðræði
fyrir ófróðan og óupplýstan al-1loftflotinn hafi á þeim vakandi
! múgalýð. | auga. pað væri ranglátt, að
skoðunar en hann í landsmálum hvi aö birta slikt kvæöi i ársriti sialfsagt. að gera svo títið fyrir , Rorgeir og' moldvirði, þá skal
Eins og eðlilegt er, vaknar sú ihyn8'Ja gjaldendum þjóðarinnar
spurning í hugum manna: hví er jmeð H* miljónum punda árstil-
Heimskringla að belgja sig upp af j laKÍ til' sjóflotans, án þess að
öllu þesSu öndungagutli ? Hver er ?era þflð jafnframt lýðum Ijóst,
iio*» T llMW Vlfc%> im^wmí o 4 4 v . tilgangurinn? jhvc gjörbTcytt a&staiða* hans cr tra
flestir að verða þeirrar skoöunar, að sameiningu íslenzkra krafta, til 'S leist hér s™ a P1? >*r> a 8am- hiauP fná almennum fréttum, og j kap Markúsar guðspjalls er '>vi> sem átti sér stað fyrir nokkr-
aö Jak. Jónsson sé ekki einu sinni eflingar íslenzkri þjóðrækni? ,almannaheimilinu. íllgirms straklund í rithætt, iþá tJ5 um djöfulóðan vitfirring. er,um árum- Pjóðin á heimtingu á,
eöa öðruin málum Til þess arna Þjóðræknisfélagsins, sé stefna og h1?. fyrst efm ofckar leyfa það. eg fáein augnablik horfa inn í
er myndin teiknuð. — Eftir að tilgangur þess félags, að hafna öll- Pú att eins °«veist, svo marg- þessi ranglátu spekingsaugu, og
hafa athugað slíkt lítiö eitt, hljóta deilum og vinna kappsamlega faldlega meira skilið. En hvern-jtil þess, að sýna flónsku frum
* .. > . . « • •< i rr laiði Unw «<m\ A L<«. í Vl loiln t»»« n 1 <v< ___ _ _
aö Jak. Jónsson
“kvartviti”.
Viðkomandi Svinstaula er Jak.
J. margorður. Finst þrjótur sá
vera sekur um goögá, aö neita aö i
rita undir vissar skoðanir Steph-
ans G. f'Hvemi* skyldi annars;
Stephani falla þ^u sjálfum, að þeir
hálfbökuðu e ->i farnir að gera
hann að gcd:t) Aðallega hrinp>-
snýst J. J ^tan um ^joörækniste-J
lagið vestur-íslenzKa, og rústa
Spurningunni þeirri er enn ó-
svarað.
y r/ J Sveinstauli
i, . 0o-£------
Frá Gimli.
Ljómandi vel, mér fannst eitt- færi eg hér til orðrétt það sem
hvað svo undarlegt að sjá svona þess1 vindbelgur skrifar.
margt gamalt fólk saman komið.' “En þó mér þyki ýmislegt í
getið um djöfulóðan vitfirring,
haldið hafi til í gröfum dauðra ^ yita hvernig farið er með fé
manna fremur en einhvers staðar hennar, hvort því er varið til eitf-,
annars staðar. En hafi legíó illra hvers, sem efcki fcemur að hálfum
Mér fannst hugsanir mínar á með-,'blöðunum litlu oiýtt, varla ,þess; og óhreinna anda þeirra, er maður , n°tuin °g svarar efcki tilgangi
an eg stóð þar við, vera eitthvað vert, að sendast burt, (já svei, sá, sa var \ sambandi við, verið andar sínum, eða >ví er varið til þess,
svo óvanalegar, en alls efcki voru hefur mest vit ti,l að dæma um' framliðinna manna, þá er samband er verndað getur sjálfstæði og
' viö 'þessháttar anda sannarlega oryggi hennar um allar aldir.
„ . , , , ,, « . u >ær óþægilegar. öllum sýndist slíkt), er þó tólfunum kastað, að
Hvort a nu heldur að halda ]íða ejtthvað svo vel, og jafn vel le»a ásælnisdelluna, (eg skil nú
þeim blindu og rúmliggjandi,1 varla þetta orð), um jjé. G. ástæðu-
hvorki í útliti né í orðum og öllu lausa og órökstudda. Hkr. hlýt-
viðtali, gáfu hinum eftir, sem að ur að vera þröng um lesmál (keim-
í hamarinn svartan inn
ellegar út betur — til þín
Eggert kunningi minn”.
. . 11 i- *• c+ h Til shýrin?ar fyrir þá> seni hingað og þangað voru á ferli, ur ein bölvuð vitleysan enn), að
P® runinna a a væ í ep a s okki gr kunnugt um skáldið og sér til gleði og stundastyttingar. gína yfir slíkum drefjum, órök-
í arsriti þess e aSs- - 1 rc>’n'r mikijmennið Eggert Ólafsson, sem Allir voru glaðir og þakklátir við studdum þvættingi um mann, sem
íann neitt ti a sanna me ro j þessari vísu er átt við, er það að guð með kjör sín í ellinni. pegar ber höfuð og herðar yfir alla Vest-
segja, að hann er fæddur i Svefn- eg var búin að standa þar við, og ur-íslendinga, sem skáld, mann,
Ekki
rök-
um, samkvæmt tilmælum Staula,
aö kvæöi þaö hafi átt heima í
Þ jóöræknisritinu. Nú virðist
helzt bóla á þeirri ályktun hjá hon
ekki eftirsóknarvert. Nei, slíkt
væri hiö mesta skaöræöi.
Hver myndi vilja leggja hárbeitt
eggjárn eöa annan voöa á veg fyrir
óvita börn? Er ekki sauðsvartur
almúginn sem óvita barn í anda-
rannsóknum og öörum dulfræöum,
enn sem komið er?
Þaö er ekki óliklegt, aö Hkr. sé
, ... • ..• ’ °2 fleirum 30. maí 1768, og fórst htirfu allar hinar undarlegu og lagt eins ríflegann og veigaanik-
a s0. ,€ "!. ,Væ 'SinS.e. ’ Ur skipið með allri búslóð þeirra ókunnu hugsanir mínar og kvíða- 'nn skerf til íslenskra bókmenta,1
isenz u þj i i, pa ^IeJi;Pa a hjóna, og öllu því, er 'á því var.'fullu tilfinningar. Mér fannst sem nokkurt annað íslenzkt skáld,
“vera tekiö úr ensku þjóðlífi’
pau hjónin giftu sig um haustið eg vera komin í hóp af fólki, seip eða Jafn vel stærri ofan frá Hall-
eyjum I Breiðafirði árið 1726. ganga lítið eitt um húsið, sjá scm hefir fengið óafmáanlega | a8 flagga me« andavísdóminn meö
Hann druknaði ásamt konu sinni fólkið og tala við einstaka af því,' viðurkenningu þjóðar sinnar, og , * f r]r aueum ag “stækka minn-
| isfblöð sín og .breikka kögur klæða
sinna.” Ef menn vilja kynna sér
innræti og sálarástand þeirra
manna, er sækjast eftir andlegum
yfirráöum og andlegu valdi yfir
öðrum af eigingjörnum og sjálfs-
þóttafullum hvötum, þá þarf ekki
annaö en aö lesa vandlega tuttug-
asta og þriðja kapítulann í Matte-
usar guðspjalli.
.. M. Ingimarsson.
Augsýmlega skortir mann þenna águr> og voru flytja sig yfir eg kunni svo vel við mig hjá, að grími Péturssyni. (parna hugs-
öi vitsmum og s íning ti pess Hofstöðum, þar eg kvaddi næstum því suma með aði höfðinginn, að hann væri orð-
aö geta te iö no urn þatt i si um gem yar nýbyggur reisulegur söknuði, þó var eg þarna um- in Nero keisari, og vill nú slá
umræöum. bær, og stórt bú tilbúið handa kringd af fólki, sem var nokkur höfuðin af öllum góðsfcáldum og
Ut ur vandræ um genr ann ti - j,jónum as setjasts að í. ár yfir sextugt, sjötugt, áttrætt þjóðskáldum íslands, í fullar
raun til aö f/regöa upp myn a is- jngl-björs, kona han«, var ung,|og nírætt. pað er sannarleg þrjár aldir, i einu höggi).
lenzku þjoölifi. erst pnum þao fögUr 0g j(0na. A hinu stóra blessun og fagurt tákn tímanna, St. G. gerir því þetta kast ekk-
fram ur ho í au a ega, pvi skipi> sem var teinæringur, var að þjóðir og þjóðflokkar skuli ert til fremur en hundagey, eða
lengra kemst hann e í, en reyna þannjg hagað til, að ullarpokum eiga þannig stofnanir, þar sem svínahrýn; nei langt frá. (Svo
aö mala astandiö mnan vebanda 1
var hlaðið í búlka um mitt skipið,
Þjóöræknisfélagsins! Eftir hans og þ&r ofan - yar skrautbúinn
hyggJ^ °g sööull, sem hin unga kona átti,
og sat hún í söðlinum. Lýsir
íslenzkt þjóölíf eitt og hið sama
lög Þ jóöræknisfélagsins lög is- M Jochum30n j hinu sni,idarlega
hinn
lenzks þjóölífs í heild sinni. Fer kyæ5i sínu> um Eggort
Jak. um þetta fjólmorgum orðum sorglega atburð þannig;
og rökleiðir þaö meö tölum og ti - ( buikanunl situr brúður ung,
vitnunum. Svo langt geta blekk- b]€Ík yar hin göfga kinn
ingartilraumr sumra gengið. Arg- ó guð, báran er brött og þung>
vítugri lokleysu en slikt stagl J. J. hún brotnar j himininn inn.
hafa V estur-lslendingar al rei seð Hækkið þið seglin hetjan kvað,
á prenti. en Helja skjótari varð.
Til þess að kórona þetta alt, Qg boðinn skau yfi,r bárumar,
leiöist svo mannkind þssi ut i þaö f búlkann var komið skarð».
óærlega. Er hér átt við það, að Voðaleg alda hafði komið yfir
hann klippir sundur eina setning skipiðj og túk út ^öö^ijnj, ásamt
Sveinstaula, lil þess aö skapa ur konunni j ofboði hljóp þá Eggert
henni öfuga meiningu. öll er setn- frá stýrinUj en þá sjó ,skipinu
ing sú þannig: “Eöa eiga þeir flötu> og hvoifdi
engan rétt á skoðunum sínum, sem J6nas Hallgrímsson, einnig
ófúsir eru að viðurkenna málstað skáidið góða. eins og Eggert, er
Bandamanna í hildarleiknum mikla fæddur á Hrauni í öxnadal árið
‘ranglátt mál, logið og tapað?’.” 1807t og dó á maí 1845> 38 ára
Setningu þessa tilfærir J. J., en gamau. pað var hann, sem að
slreppir burtu fimm síðustu orðun- gcrði visuna, Sem eg byrjaði á,
um ! Réðlegt væri ritstjórum, ,þogar hann eitt sinn reið á fjöru
sem birta greinar eftir mann fyrir framan ólafvíkurenni við
þenna, aö athuga handrit hans Breiðafjörð. Hann hugsaði þá til
............ 1 ...■ ... - - Eggerts, sem hafði druknað þar
m I r M Hvi ac waat af fyrir mör«um> ™rgum árum.
U I I L biæðadi og bðixinni j “Hvort á nú heldur að halda
I I I I II sríllnlæ8? Upp-;í hamarinn svartan inn,
I ■■ k U ekurCur ðnauBsyn-1 ell'egar út betur — til þín,
, íegur. Dr. Chase’a Eggert kunningi minn”
Olntment veKir t>ér andir eins hjálp. ® “ *
•0 cent hylklð hjá. lyfeölum eCa frá 'P6S5I Visa d-att Hlér í hllg, €lt-
Bdmanson, Bates and Co., Limited. ir að eg var sestur niður, og far-
Toronto. Reynaluskerfur sendur 6- í ________________
keypis, ef nafn þeesa blaðe er tiltek- 1H,n að skrufa 1 SUntfur pennan
Itofl centa frímerkl eent. minn, án þess eiginlega, að vita
pað sem átti við í gær, gildir
ekki ávalt á morgun. Uppfynd-
ingarnar hafa komðið því til leið-
ar, að herskip, hversu vel sem
þau eru útbúin, hafa tapað miklu
af sínu fyrra gildi, og geta efcki
lengur fullnægt tilgangi sínum
sjálf, heldur þarfnast samvinnu
og verndunar öflugs loftflota.”
Herskip eða loftför.
í sambandi við það mál, kemst
aðmíráll Sir Percy Scott nýlega
svo að orði í blaðinu London Daily
Mail:
“Eg held að Curzon greifi
hafi sýnt fram á það, með svo
ljósum rökum, að frekari skýringa
verja bandi við sjóflotann. Ein hin
háskalegasta yfirsjón, sem nokkru
sinni hefir verið gerð var sú, er
var
segir,
hálfu
er
þá
gagni,
kærleikurinn sjálfur breiðir eins klykkir bl. skepnan út með
og faðminn út á móti þreyttum þessu:) Aðeins þætti mér við
og uppgefnum vegfaranda, ibjóð- eifira, að skáldið léði ekki slíku
andi honum hvíld, þar til hann eyra; ansaði því ekki, því svo
gangi til hinnar hinstu hvíldar”. skal leiðan forsmá.”
“pú talar eins og spekingur,1 Ef þetta ofanskráða tilfærða
góða mín, og tlar sannleikann. bull, er ekki öfgafullur, særandi,
En þó er nú margt af fólki, sem iHgjarn og heimskulegur rithátt-
talar illa um Betel”. ur, þá veit eg ekki hvert eg ætti ^rfí'ekki'^iS, að Bretíand þarfn-
Markarðu það, góði minn, er að leita, nema þá til sumra ann- igt einkis frekar> en nægiiega
ekk, talað illa um alla. Var ekki ara> sem nú í seinnitíð hafa margra og góða ioftskipa j sam.
talað illa um þig áður en eg þekti þnfið mykjukvisl til að
þig, °g eg var svo heimsk, að skáldið með.
rengja ekki neitt af því, en nú Hvorki eg eða nofckur annar í
veit eg, að enginn getur með >essum deilum, sem sífelt eru loftskipastón þjóðarinnar
sonnu talað neitt ilt um þig. Er spunnar miklu lengur en æskilegt 3ama ,gem lagður niður. eins
ekki talað ílla um marga vini væn, hefi nokkru sinni viljað og 0urzon gre
þína, sem við vitum ,þó, að eiga draga þann heiður af St. G., að siófiotinn ekki
það alls ekfci skilið. Var ekki tal- hann ekki væri gáfumaður og
að illa um Frelsarann, og það á 8tórskáld; það er annað, sem áj 1 1
meðan að hann stöðugt þolandi hið milli hefur borið, og eingin ástæða
mótdræga, var að vísa mannkyninu t1'1 að taka hér fram. Líka hefur
á veginn, sem liggur inn í föður-^þessu skáldi, eins og flestum eða
faðm guðs. Og ér ekki jafn vel °Mum stórskáldum, mistekist og
oft talað illa um alfullkominn og sí!^t sumt, sem betur hefði verið
algóðan guð?” [ósagt. pannig getur öllum stór-l
“pú góða mín, hefur einlægt mennum yfirsést, og líka veriði
sigurinn. petta er alt satt, sém' mislagðar hendur. í þessari j
þú segir. Eg geng inn á það alt, ;'siðustu sennu, hefur enginn ær-j
sem ,þú hefir svo oft sagt um! !egur riddari komið fram á leik-
gamalmennaheimilið, og segir^viðið, til að skifta höggum meðj
vist efcki síður hér eftir. pað erjdáð og drenglyndi fyrir sifcáldið,
í sannleika fögur stofnun, sem °£ er það illa farið, ef þjóðinni j
verður ógleymanlegur bauta- finst hann í nokkru meiddur
steinn (minnisvarði) yfir þessari,— honum skáldinu — er van-
kynslóð, sem nú lifir, og þá ekki [ s®mi að öllum hrokagifckjum, sem
síður yfir hinni íslenzku kyn- lekkert eiga í andlegri eigu sinni,
slóð hér í Ameríku. pað sem annað en öfgar, smánaryrði og
gerir þann bautastein ennþá 8taðlausar fullyrðingar.
Tb« Wond«r(ui h«ri>nl balm for tn-
torUn A akiu disMsa. SOc. all daalsra.
Bifreiðar siys.
Langruth, Man., 3. ágúst 1922.
Sáðla kvölds þann 31. f. m.
varð það slys hér skamt frá bæn-
um, að bifreið með þrem mönn-
um, fór í akstri út af veginum
og hvolfdist. Tveir af mönnum
þeim, sem voru í bifreiðinni
meiddust ridci, svo til skaða yrði.
En þriðji maðurinn, Soffonías
Jósefsson Helgason, ávaxtasali
hér í bænum, stórslasaðist í fæti,
fékk mikið og slæmt áverkasár.
þeirrar læknahjálpar var strax
leitað, er hér er kostur á.
Snemindis morgun var Soff-
onias fluttur í bifreið til Portage
La Prairie og lagður þar á spí-
tala.
Símafregn, sem kom hingað kl.
6 síðdegis i dag, segir Soffonías
látinn.
Foreldrar Soffoníasar voru
hjónin, Jósep Helgason, ættaður
af Langanesi og Guðrún Árna-
dóttir. Jósep er dáinn fyrir nokkr-
um árum. Guðrún er á lífi.
Soffonías kvongaðist 11. sept-
ember 1921, og gekk að eiga ung-
frú Jónasínu Guðmundsdóttur,
ættaða úr Norður-pingeyjarsýslu.
Sofnonías hét fullu nafni
Árni Soffonias, en var altaf
nefndur seinna nafninu.
Hann var maður á best aldri,
fæddur 1. púlí 1884., Gerfilegur
að ásýnd og vallarsýn, vel gefinn
°g vel greindur. Kynti sig vel
og naut almennra vinsældav
Við hið iskyndilega andlát
hans, er mikill harmur kveðinn
ekkju hans, aldraðri móður og
öðrum nánustu vandamönnum
hans. Og mikill söknuður kveð-
inn hinum mörgu vinum hans og
Éunningjium.
H. D.
Dánarfregn.
Húsfreyja Hildur Fjóla Olson,
andaðist 31. júlí s. 1. á sjúkra-
húsi í Innisfail, Alberta.
Hún var fædd 7. mars 1897, að
(Tindastóli) Markerville, Alta.
par ólst hún upp hjá foreldrum
sínum, Guðmundi Jóhannssyni,
(pingeying), og konu hans por-
björgu Gestsdóttur, (Árnesing).
Giftist 26. sept. 1917, Vilhjálmi
K. Olson. Bjuggu þau síðan mjög
myndarlegu búi á eignarjörð
sinni, skamt austur af Marker-
ville.
Saga húsfreyjunnar ungu, er
ekki mjög löng, en ekki að síður
hugljúf minning eftirlifandi ást-
vinum og fjölmörgum vinum.
Fjóla var tíguleg kona sýn-
um, þýð í lund og ábyggileg til
orða og verka; að kynna sig, var
henni eitt og sama sem að vinna
hylli. Sór sig þar mjög í foreldra-
garð.
Að sama skapi, sem minning
er ljúf, er sötknuður sár; fæfck-
andi þjóðernissveit, aystkinum,
þreyttum foreldrum, en sérstak-
lega eiginmanni, einkum þegar
sambúð var fyrirmyndarverð, að
ást og atorku.
Jarðarförin fór fram 2. ágúst
og var líkfylgd, frá kirkju til
grafar, óvenju fjölmenn, en sam-
boðin vinsældum hlutaðeigenda.
Heilagur Kristur blessi þá lifs
og liðna.
Markerville 4. ágúst 1922.
P. H.
Tímabært nálspor
Skjót úrræði eru það eina
sem dugar þegar um nýrna-
sjúkdóma er að ræða.
Vanræktum nýrna isijúkdómi
fylgir löng lest af allskyns
kvillum, svo sem gigt, bakverk,
Bright’s sjúkdómi og óeðlileg-
um blóðþrýstingi.
í Dr. Ohase’s Kidney-Liver
Pills finnurðu meðal, sem vinn-
ur fljótt og vel.
Mr. C. E. Raymus, Lindale(
Alta., skrifar:
“Eg þjáðist mjög af nýrna-
sjúkdómi árum saman og var
að verða aumingi. Vínur
einn ráðlagði mér Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pjl'ls og hanisi
vegna reyndi eg þær. Eftir
fyrstu öskjuna var mér farið
að batna drjúgum. Alls
notaði eg fimm öskjur og er nú
alheill. Eg get nú með góðri
samvizku mælt með Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pills við alla er
líkt stendur á fyrir.”
Dr. Chase’s Kid/ney-Liver
Pills, ein pilla í einu, 26 askjan,
hjá öllum lyfsölum, eða fná
Edmandson, Bates og Co., Ltd.,
Toronto.