Lögberg - 17.08.1922, Blaðsíða 5

LÖGHEBG, FIMTUDAGINN
17. AGÚST 1922.
Allra Hreinnst
EÍcta Coeoanut oMa, frá
mínum eigin gróíSrarreit,
er vísindalega blönduð í
Sunlight Soap. pað er
Ihreinasta og ibezta sápan
og sú mest notaða í heimi.
Sunlight Soap þvær ó-
endanlega vel og hefir
engin óhrein efni. Hún
verndar fötin betur en
nokkur önnur sápa.
Kaupið Sunlight.
LEVtR
8R0THERS
LIUITED.
TeXONTO
saman í einn graut. En um'mótstaðan varð of mikiJ.
þetta hefur Hkr. gjört sig seka! Mér hefir veist sá heiður,
Iþeir sem sýndir eru enn í
að eru dýrir, svo almenningur
í þetta skifti, er hún talar um
gjörðir Hardings forseta í kola-
verkfallsmálinu hér syðra.
Útgefendurnir h'ljóta að vita
hvernig sakir standa í því máli,
vera kosinn fjórum sinnum til
þingsætis í senati Bandaríkjanna,
á þeim tíma hefi eg reynt að lita
eftir hagsmunum í Norður Dakota-
rikis af fremsta megni. Mér var
í
þeir hljóta, að hafa heyrt um þeg- j ant um, að ná endurkosningu
ar á milli 40 og 501 manns voru | þetta sinn, sökum þess, að eg
skotnir nálægt Herring 111. J hafðnaði færri æðstu stöðum, sem
fyrir þá einu sök, að þeir voru að i unt er að ná í senatinu, og mér
grafa kol úr jörð til almennings- j fanst, að eg mundi þess vegna
þr.rfa, sem verkfallsmenn höfðu, geta komið meiru til leiðar til
neitað að gjöra, og þeir hljóta að | velferðar Norður Dakota-rákinu.
hafa heyrt um mörg shsærri of-
beldisverk verkfallsmanna, síðan
þeir hættu vinnu. peir hljóta að
hafa heyrt um allar þær kvartan-
f>ar sem ekki er unt fyrir mig,
að ná til allra þeirra, sem veittu
mér svo drengilega að málum,
þá langar mig til þess, að biðja
ir, sem hafa komið frá þjóðinni j ygUr, ef þér viljið gjöra svo vel,
til stjórnarinnar hér, um neyð og| að votta eins mörgum þeirra, sem
hættu þá, sem hlýtur að vofa-yfir,: Unnu með yður, aS kosningu
ekki aðeins atvinnuvegum allra minni, mitt innilegasta þakklæti.

Með þakklæti fyrir alla fyrir-
Vinsamlegast yðar
P. J. McCumber
stétta, heldur llika lífi og velferð
margra miljóna af fólki hér, ef j hðfnin
kol verða ekki fáanleg. peir
hljóta að vita, að Harding hefur
beðið verkfallsmenn, að taka tll _____________
starfa aftur og boðist til, að setja |
nefnd manna, til að rannsaka fri | _ ^
grunni, hvað rétt sé að gjöra meti Magnúsar Jónssonar frá Fjalli,
eg að hugsa betur uim teið, Iloomst
bæði gripa og garðræfct þá í þann
blóma, að okkur græddlst tals-
vert fé. Eg ræktaði ávalt miklu
meira en brúka þurfti tíl héimilis-
þarfa og seldi afganginn. Hænsa-
ræktin í viðbót, hÍTCUim sáðar-
nefndu tegundum, borgaði að
mestu leyti fyrir lífsnamðsynjar
vorar, en ágóða af uppékerunni,
varði eg til þess, að endurbæta
bújörðina og kaupa fleira .af inaut-
gripum. Eg seldí heimflisrétt-
arlandið 1917, og flutti til Mani-
toba þar sem eg keyptí jörð fyrir
$45,00 ekruna; fylgdu þar með
góðar byggingar, svo sem ágæt
hlaða. Landið er alt ínngírt og
undir rækt. Eg hefí iborgað fyrir
jörðina að hálfu leyti, og keypti
mér í viðbót fjörutíu ekrur af
heyskaparlandi, fyrir $ 15,00
hverja ekru. Eg á heima hálfa
áttundu mílu frá bæ og hefi því
mér til hægðarauka og tímasparn-
aðar keypt bífreið. —
“Eg á nú sex hesta, átján naut-
gripi og ölJ búnaðaráhöld skuld-
laus. Auk þess á eg tíu svín,l
áttatíu hænsní og láklega um
fimtíu bushel af kartöflum í,
kjallaranum. Margír hafa kom-
ist fram úr mér, að því er efna- (
lega afkomu snertir, en eg hefí
samt yfir engu að kvarta og finst
cg ihafa gert mitt besta til. Af
reynslu minni get eg sagt með.
góðri samvisku, að þeir, sem til |
Canada koma og vinna, og spara,1
geta tæpast annað en komist í
álnir. Sjálfur hefi eg mjög sjald-
an -setið auðum höndum.
Vindu og sparaðu. pegar kjark-
urinn ætlar að bila, (eins og svo
oft getur komið fyrir), þá sýndu
þrautsegju og viljafestu og Jaun
sigursins falla þér í skaut.
peir lesendur Lögbergs, er æskja
kynnu frekari upplýsinga um
Canada, geta snúið sér bréflega
til ritstjórans, J. J Bíldfells, Col-
umbia Bulding, William Ave.. og
Sherbrooke St., Winnipeg, Mani-
toba.
kröfur þeirra, en þeir bafta þver-
neitað, að verða við þeim tilmæl-
um forsetans, Ski hóta þeim, sem
vilja grafa kol, dauða, og þeim,
sem eiga nómur, að fylla þær með
vatni, ef þéir reyni að láta vinna
I þeim.
Ekkert af þessu mimiist Hkr.
í þessari “herör” grein, en segir
að Harding hafi ekki tékið Tcröfur
verkfaTlsmanna tiil greina, er hann
reyndi að koma á sættum.
pað er sannarlega að renna upp
nýtt og alvaríegt tímábTl, ef þéim,
sem ekki vilja vinna, á að hald-
ast uppi, að drepa þá, sem vilja
vlnna. pað væri einkennileg
stjórn, sem sæti aðgjörðalaus og
horfði á þegar annað eins ofbélSi,
er að éiga sér stað.
O-g það er éinlcennileg blaða-
menska, sem fordæmir þá stjórn,
sem reynir að koma í veg fyrír, a®
annað eins ranglæti eigi sér stað.
á 71. afmæli hans 17. júíí 1922.
Menn ráfa um mannlífsins öræfi
enn,
og enginn veit leiðina skemstu;
en sá, sem að elskar aðra menn,
og uppbyggir þá, verður talinn
senn
framarla með þeim fremstu.
pú reyndir að benda á rétta leið
ráfandi mannanna sálum.
sém vanrælctu oft sitt æfináme-
skeið,
og öfugar héngu á þjóðlífsins meið
og skeyttu eldci mannfélagsmál-
um.
Pú leitaðir sífelt sannleikans,
og settir þér hiklaust að reyna
að glíma með hugrekki hugsandi
manns,
við hæpnustu gátur mannsandans
og skapa þér ályktun eina.
pví hefur Harding forseti beíðst pékking og trú eru
Kaa ct o X „ V 1_i_
“Harding skér upp
herör,,.
Nol^kuð gömul; og sérviskuleg
málýzka fyrir blað á þessum tíma,
að brúka og Iáta óefað eiga að
merkja: “Harding kallar út her”.
“Harding býr sig í hernað”.
“Harding ætlar að brúka her-!
vald”. En þó setningin sé nú
svona pokaleg og lítt skiljanleg á
þessum tíma', þ áer hún órýmileg!
og ósönn og iilila valin við það mál-,
efni, sem Heimskringla brúkar'
hana í Bandaríkja- fréttum 2. b.1
m. |
Eg skal taka það fram strax
í byrjun þessara athugasemda, að
eg ber engann kala til Hkr. eða
útgefenda þess blaðs, þvert á
móti, þeir eru mér að mörgu góðu
Kunnir og eg álít þá kunningja
mína, og eg býst við því sama frá
þeirra hálfu, og því skal eg reynal
að ganga ekki meira í berhögg við1
þá með þessum línum miínum en
þörf er á.
Pað, sem lesendur blaða eiga
fyrst af öllu heimtingu á er, að
þeim sé sagður ómengaður sann-
leikur um menn og málefni i
gcgnum blöðin, er þeir kaupa og
Jesa, það er eldci nærri eins nauð-^
synlegt, að þeir séu fræddir um
skoðanir sjálfra útgefendanna, og!
sízt ættu þær að vera blandaðar
saman við fréttir, því fréttir eiga (
að vera fréttir, og skoðanir skoð-j
anir, og allra síst ætti að bjóða
losendunum afbakaðar og ófull-
komnar fréttir og illkvittnislegá*^
og einhliða skoðanir, öllu hrærðu
þess, að hvert rík'i sjái um, að þeír
sem vilja grafa kol, séu verndað-
ir frá slysí og tímatjóni, og að
þeir, sem námur eíga, séu vernd-
aðír frá eignatjóní af völdum þess-
ara verkfalls-i uppvöðslulýðs, og
sagst vera reiðubúínn að brúka
til þess þjóðarherinn líka, ef á
þarf að halda. petta er stóra
flísin, í holdinu á Hkr., en þjóð-
in hér þ. e. a. s. allir aðrir en
verkfallsmenn og þeirra sínnar,
sámþyldcja gjörðir forsetans, hún
horfir með fyrirlitningu á ofbeld-
ið, og sér ekki hvernig annað er
hægt að gjöra, en að snúa byssu-
opunum beint á það, til að halda
því í skefjum.
pað er fjarri mér, að gjöra lítið
úr réttmætum kröfum hvaða verka-
manna sem er, og hreint ekki vil
eg neita því, að í þessu verkfalli
sé ef tiíl vill, um réttlátar kröfur
að gjöra, og engan hefi eg heyrt
neita því, að allir hafi rétt til að
vinna ekki, ef þeim sýnist svo, og
að því sé ekkert að finna; en a5
ofbeldi sé brúkað til að neyða
þá til að vin-na ekki, sem vilja
vinna nauðsynilega. Já, þjóðinni
lífsnauðsynlega vinnu, það ‘tekur
kökuna” í mínum aujum — og
tapið, tugir miljónir dsla á mán-
uði hverjum, er tap verkfalls-
manna sjálfra, fleiri tugir miljóna
tap á iðnverkstæðum þjóðarinnar,
cg óútreiknanJega margar miljóna
tap í farsæld og velferð, heilsu
og lífi allrar þjóðarinnar yfir
höfuð.
Ef þessi Heimskringlu skoðun
hefur komist í blaðið í fljótræði,
eða fyrir hugsuaríeysi, þá er
hún afsakanleg. En sé með
henni verið að birta þóknanlegan
skamt þeim, »em ávalt eru best
ánægðir, að heyra stjórnir
“stungnar í bakið”. Ef hún hefir
meint að eiga vera framhald af
“Voraldar” kenningunum sumum,
þá skulum við öll fara að hlusta,
og það þó við tilheyrum lítt þeirri
lest.
Akra, N. D. 7. ágúst 1922
S. Th.
Ijós
sem torvelt er saman að rýma;
en hvorttveggi sýna þau sannleik-
sns rós;
en sá sem á hvorugt þetta ljös,
hann veður í villu og svíma.
Vitsmuna-ljósið þitt lýsti þér bezt,
og Ijómaði framsóknarveginn
þú hirtir hvorki um hálærðan
prest,
né hnýttir þér aftan i nokkure
manns lest,
en trúðir á mátt þinn og megin.
I ■
pú bentir oft fólki í þá björtu átt
cg brautina vildurðu ryðja;
cn fjallið var bæði bratt og hátt;
bungurnar margar og lið þitt fátt
og vildi ekki — vaka eða biðja.
Að leiða aðra er fæstum fært,
svo fáir, sem handleiðslu vilja
pví það sem af heimskunni hata
menn lært,
það halda þeir í og það verður
þeim kært,
og nauðugt öll nýmæli að skilja.
Og nú ertu orðinn einn á ferð
og óruddur vegurinn hálfur,
ei. bjart er framundan svo langt
þú sérð,
og svo er þér huggun mikils verð,
að sjálfan þig leiðirðu sjálfur.
Og enn ertu að klifra upp á við,
þótt örðug sé framsóknar brautin,
en þó muntu finna hið þráða mið
— þekkingar Sesamsins gullna
hlið,
er sigruð er þyngsta þrautin.
Pá verður það margur sem vitni
þér ber
er að vertíðar lokunum kemstu
að, truandi á mátt þinn og meg-
in hér,
mikið til sjálfleiddur stað fannstu
þér,
og sæti hjá samherjum fremstu.
Erl. Gíslason.
dag
gat
aldeilis ekki notið þeirra. pað
var því auðn í lífi fátækara fóllcs-
ins — skemtana þrá, sem það sá,
að hið efnaðra gat uppfyllt á leik-
húsunum, en það varð að vera án.
Úr þeirri vöntun bættu hreifi-
myndahúsin, því menn gátu og
geta notið myndanna fyrir lágt
verð, sem allir höfðu ráð með að
borga. En hvort myndir þessar
eru ens hollar alþýðunni eins og
hún var fegin að fá þær, það skal
hér ósagt.
Nýskeð hafa hreifimyndahús í
heimi öllum verið talin, og er
skýrslan um tölu Iþeirra sögð eins
nákvæm og hún gæti verið,og er
tala þeirra sjötíu og fjögur þús-
und, og eru Bandaríkin þar fremst
í röð þjóðanna, með átján þúsund
hieifimyndahús. 1 allri Ame-
ríku eru þau tuttugu fimm þús-
und, eða dáliitið meira en einn
þriðji partur af öllum hreifi-
myndahúsum heimsins.
í Evrópu er sagt, að séu um
tuttugu þúsund, og er pýskaland
þar fremst i röðrnni, með þrjú
þúsund sjö hundruð þrjátíu og eitt.
Bússar næstir með nálægt þrjú
þúsund og fimm hundruð. Bret-
ar með þrjú þúsund, Frakikar
tvö þúsund og fjögur hundruð,
Auturríkismenn átta hundruð, f-
talir tvö þúsnnd og tvö hundruð,
Belgíumenn með sjöhundruð sjö-
tíu og átta, Skandinavar, sjö hund-
ruð og þrjú, Pólverjar þrjú hund-
ruð, Hollendingar tvö hunduð
tuttugu og sjö, Ungverjar eitt
hundrað og áttatíu, Spánverjar
hundrað fimtíu og sex, Czecko
Slovakia tuttugu og þrjú, Sviss
hundrað tuttugu og þrjú, Jugo
Slavar, eitt Trandrað og seytján,
Tyrkir, þrjátíu og tvö. Á Balk-
anskaganum eru aðeins tuttugu og
þrjú. í Afríku, Ástralíu og Asíu
eru eitt þúsund þrjú hundruð
sextíu og eitt hreifimyndahús.
Skýrsla þessl cýnir, að það eru
pjóðverjar einir af öllum þjóðum
heimsins, sem Bandaríkjamenn
þurfa nokkuð að óttast í sam-
bandi við þessa iðnaðargrein.
III.
Svo verður alt til enda,
ei verður myrkrið ljóst.
Vantrúin viðurkenda
verður seint blómarós.
Hún villist sjálf, villir aðra
véfengir sannleikann,
illkynjuð eiturnaðra
sem afmá vill frelsarann.
IV.
En viljr sá viðsjáll reynist
sem vill deyða sannleiksljós;
í honum ilska leynist
ssm ekki á skilið hrós.
Brátt Jesús Kristur kemur
hverrig sem vantrúin
vængjunum veiku lemur
að verja ungann sinn.
Guðdóm Krists nokkrir neita
nútíma kennimenn,
hjá framliðnum frétta leita;
fræðast þó lítið enn.
Jeg veit það er er engin von um
þeir vísi mönnum í skjól.
Sjálfir þeir hafna honum
sem heilög er freXsissól.
Höfundur: Friðrik Eiriksson
Bíldndal
ísland.
Svo efnum það lofor0 að hopa
ei hót
af hólmi þótt að okkur sæki,
óvinafjöld með sín eitruðu spjót,
og alla þess tælandi klæki.
Við munum þá fagnandi finnast
um síð,
að fullnuðu verkinu góða,
er sigrað vér höfum hið sóknharða
stríð
og syngjum um hjálpræðið þjóða
pað gefst ekki, systkini, göfugra
starf,
en guð okkur úthlutað hefur,
af feðranna hendi sem indæl-
ann arf
og ávöxt hann margfaldann gefur,
en iþó að það kosti oss kvalir og
tár.
að koma i jörðina sæði,
þá munum við fagna um endalaus
ár,
er uppskerum þúsundföld gæði.
Pétur Sigurðsson. •
I senati Bandaríkjanna
10. júlí 1922.
Herra S. Thorvaldson
Akra, Norður Dakota.
Sjötíu og sjö þúsund.
Ein af yngstu stóriðnaðar
greinum heimsins, eru hreifimynd-
I imar og hreifimyndahúsin, pó er
hún að verða með þeim storkost-
IU gustu.
Hvert hreifimyndahúsiJ af ö*ru
er bygt í borgum og bæjum.
Kæri hr. Thorvaldsson i Milljón á miljón ofan er sökkt
Eg hefi meðtekið hið kærkomna i1 :>ær by^in?ar- Því f61kið hefir
bréf yðar frá 24 júnlí, ásamt úr-
klippu úr dagblöðum, og eg tek
þctta tækifæri, til þess að votta
yður mitt innilegasta þakklæti
fyrir hina ágætu aðstoð, sem mér
hefir verið veitt í gegnum hina
hörðu kosningabaráttu, sem háð
hefir verið í siíðastliðna tvo mán-
uði.
Tíminn var of stuttur, til að
uppræta eitur það, sem sáð hafði
verið, og vinna bug á floldcasam-
tökum iþeim, sem beitt var á móti
mér, og til þess, að fella mig við
kosningarnar. Vinir mínir gerðu
Astandið í Rússlandi.
pær eru óglæsilegar fréttirnar,
sem berast frá Rússlandi, bæði í
bréfum, blöðum og tímaritum.
Eftirfylgjandi bréfkafli frá nafn-
kunnum lækni, prófessor Christ-
evotch í Moscow, birtist nýlega
í einu af Lundúna blöðunum:
“Við lifum hundalífi og við
hugsum aðeins um það, sem við
þurfum til þess, að bíta og brenna.
Við erum aðskilin frá öllu menn-
ingarlífi og samúð. Yður veit-
it>t máske erfitt, að skilja hve
gleðisnautt lífið er án andlegs
þroska, án bóka og blaða, og án
þess, að njóta vingjarnlegra sam-
ræðu við aðra.
Hjörtu okkar eru orðin svo til-
finningarsljó af þrautum, sem við
höfum orðið að þola — af raun-
um, sem okkur hafa mætt, að
dauði vina og vandamanna hefir
ekki lengur nein áhrif á okkur.
Samt böldum við ennþá áfram að
vona, að við verðum aftur að
menskum mönnum.
Á ríkistiíð keisarans, þráði eg
og konan mín pólitískt frelsi.
Hugsjón konu minnar er nú að
eignast par af sokkurn, sem kost-
ar 2,000,000 rúbla.
Við erum <311 lifandi. pað er
aðal atriðið nú á dögum. Við
seldum allar eigur okkar þegar
við fórum frá Kazan til Petro-
grad í þeirri von, að geta keypt
það, sem við þyrftum á að. halda
aftur, en við átum peningana alla
upp.
Við erum stórrík hér á Rúss-
landi, en það er alt á pappírnum.
Frímerkið á þessu bréfi kostar
100,000 rúblur, og eitt brauð kost-
ar þrisvar sinnum meira.
Við drögum fram lífið, og við
erum ánægð yfir, að >að hefir
treinst framm á þennan dag, og
að veturinn er liðinn hjá. Eg
hræðist að segja þér allar frétt-
irnar, því tala þeirra, sem hnígið
hafa máttvana í dauðann og eyði-
lagst á annan hátt yrði svo há”.
Til St. Skuld.
Flutt nýlega á stúkufundi,
höfundurinn bjóst við að fara
í bnrtu.
Mig fýsti jþað stórum að koma
í kvöld
að kveðja’ ykkur systur og bræður,
og hlusta á söngva og sagiuanna
fjöld
og svo ykkar fjörugu ræður,
að sjá hve þíð standíð í stykkínu
efld
og stefnið að takmark! háu,
hvetjandi unglinga, konur og
menn
cg kennandi börnunum smáu.
Áð velja sér friðar og farsæld-
ar braut,
en forðast þann meinvætt er leíðir
þá hraustustu æsku í hörmung og
þraut,
og hamingju mannanna deyðir,
en breyðir um löndin þá bölvun
og sorg,
sem bætt ekki eilífðin getur,
fyllir með glæpum jafnt bygðir
sem borg
og blygðan á mannkynið setur.
Enn oss er nú ætlað að bæta
það böl,
og blæðandi undir að græða,
draga úr mannkynsins krankleik
og kvöl,
um kærleik og hreinleik að fræða,
að lyfta því fallna og lamaða hátt,
og lofa því sælu að njóta
og sýna því kærleikans knýandi
mátt
kvalræðisviðjarnar brjóta.
Æfiminning
ætið hilýrri umhyggju að mæta,
bæði meðan hann var heiibrigður
og ekki sást í hinni sáru banalego
eem orsakaðist af krabbameini í
maganum. Var hann meira og
minna veikur 1 fimtán mánuði,
þar af fimm mánuði alveg rúm-
fastur.
jón var þrekmaður og sistarf-
andi meðan heilsan leyfði. pótti
þótti öllum er þektu hann, gott að
fá hann til stalrfa, þvi hjá honum
fvlgdist að, starfsþróttur, starfs-
löngun og trúmenska. Hann var
sígJaður í bragði, og þótti gaman
að vera 1 glöðum hóp, meðan lífs-
fiörið dofnaði ekki, hann var um-
hvggjusamur eiginmaður og fað-
ir og tryggur vinum sínum, orð-
heldinn og áreiðanlegur í ödlum
viðskiftum, seldi oft eign sína sér
í baga, til að geta staðið í skil-
um, og hjáJpsamur eftir efnum,
við þá er bágt áttu. Er hane
því minst með hlýjum huga af
öllum þeim, er þektu hann rétt.
Vinur hins látna.
Hinn 3. marz siðastliðinn and-
aðist öldungurimn Jón Eiríksson
frá Márseli, á 78 ári, að heimili
mágs síns, Halídórs porsteinsson-
ar að Mary Hill P. O., var Jón
jarðsunginn af séra Hirti Leó í
Lundargrafreit. Hélt séra Hjört-
'ir húskveðju að heimili hins látna.
Jón 'Eiríksson va.r fæddur á Már-
si?li í Jökulsárhlíð í Norðurmúla-
sýslu á Isilandi. Foreldrar hans
voru Eiríkur Jónsson, einn hinna
mörgu Eyjaselsbræðra, sem flest-
ir Austfirðingar kannast við og
Guðrún Bjarnadóttir, sem komin
var af hinni margmennu Bjarna-
ætt í Fljótsdalshéraði., Jón
ólst upp með foreldrum sínum þar
til hann var tvítugu'r, þá fór
hann í vinnumensku. Enn ár-
ið 1888 giftist hann önnu Katrínu
Sigvaldadóttur, fósturdóttur
föðurbróður hans, Hálfdáns Jóns-
sonar i Eyjaseli í Jökulsárhlíð,
bjuggu þau Jón og Anna í Eyja-
seli um nokkur ár, en sambúð
þeirra varð ei löng, því Anna lézt
eftir fá ár. Eignuðust þau 4
börn, sem öll dóu í æsku, nema
einn piltur Sigurjón að nafni, sem
kom hér vestur með föður sínum
og er búsottur að Lundar P. O.
ógiftur. Jón ’fluttist vestuir um
haf með mági sínum Halldóri
porsteinssyni og( Siríði systur
sinni fyrir 29 og hálfu ári síðan.
Átti hann lengstum heimili hjá
þeim, en var oft í vinnu hingað
og þangað. Eitt sinn fór hann
vestur í Saskatchewan og nam þar
land og vann sér eignarrétt á því,
en seldi það þegar í stað, og vék
aftur austur til átthaganna, og
settist að hjá áðurnefndum mági
sínum og systur, undi sér ekki
annarstaðar, enda átti hann þar
Á fundi í stúkunni Heklu 4. þ.
m., setti umboðsmaður stúkunnar
H. GísJason, eftirfylgjandi með-
limi í embætti fyriir lcomandi
ársfjórðung:
F æ. t. Sumarliði Matthew,
Æ. t. Richard Beck,
V. t. Sigurveig Christie,
G. U. Guðbjörg Patrik,
R. Jóhann p. Beck,
A. R. Friðbjörg Long,
F. R. Bergsveinn M. Long,
G. Jóhann Vigfússon,
D. Dýrfinna Borgfjörð,
A. d.. Sigríður Jphnson.
K.. Sigríður Jakobsson,
V. Guðm. K. Jónatanson,
Meðlimatala stúkunnar 220.
Óskað er eftir að meðlimir sæki
vel fundir a. og taki bátt í gjörð-
um stúkunnar. Eftir öllu nú-
verandi útliti, er verki Goodtempl-
arareglunnar ekki lokið í Mani-
toba.
Settir í embæt-ti í stúkunní
Skuld, fyrir næstkomandi árs-
fjórðung, af umboðsmanni stúk-
unnar A. P. Jóhannssyni, eftir-
taldir meðlimir:
F. æ. t. Benedikt ólafsson.
Æ. t. Gunnl. Jóhannsson,
V. æ. t. Miss Einarson,
|R. Jón Halldórsson,
jF. r. Sigurður Oddleifson,
;G. Soffonias porkelsson,
ÍDr. Súsanna Guðmundsson,
Kap. Guðión H. Hjaltalín.
V. Sveinbiörn Ólafsson,
U. v. Augúst Einarsson,
A. r. Torfi Torfason,
A dr. Mrs. Jónasson,
G. u. t. Guðrún Pálsson,
Hljóðfæraleikari Margrét Egg-
ertsson. Meðlimatala stúkunnar
172. T. Torfason, A. R.
prjár systur.
I.
tekið hreifimyndunum með op.i-
um örmum.
Menn og konur, sem aðeins
drógu fram lrfið á leiksviðum
borga og bæja, hefir þessi iðnað-
argrein tekið í þjónustu slína og
sumt af þvií býr nú í afar dýrum
stórhýsum. Hafa marga þjóna
sér til aðstoðar og sópa saman
auð fjár.
Vöxtur þessarar iðnaðargreinar
hefir verið gífulega mikill og
hylli sú, sem htreifimjmdirnar
hafa náð hjá alþýðu manna er
ónegjanlega mikill. Ef til vill,
alt, sem í þeirra valdi stóð, til er þetta náttúrlegt. Sjónleikir
þess, að eg næði útnefningu, en þeir, sem áður voru sýndir, og
Andatrú og guðspeki
og nýja guðfræðin
systur á sama reki,
svipaður ættstofninn.
Vantrúin virðist móðir
vera að öllum þeim;
ávextir ekki góðir,
þeir eitraðan bera keim.
II.
Jeg held þær allar stefni
í ógurlegt dauðahaf.
pær eru af því efni
sem eflaust má fara í kaf;
þær afturkvæmt aldrei ættu
að eiga hér jörðu á.
Drósir þær drukkna mættu
og dagsljós ei framar sjá.