Lögberg - 17.08.1922, Side 3

LOGBBBG, FIMTUDAGINN
17. AGÚST 1922.
t

Sérstök dtild í bh t inu
SOLSKIN
s

Sólveig.
Höf. Clara Koefoed.
Hún gokk í ölmnsuskóla sveitarinnar, og
litli, veikbygði og vanhirti lkaminn hennar virt-
ist illa hæfa nafninu fagra. — Hún var ellefu
ára og elst sjö systkina sinna. — Auk þess að
stunda skólanámið, hafði hún starf nokkurt. á
hendi fyri hluta dag.s, og fékk í kaup hálfa aðra
krónu um vikuna, og gat 'því lagt dálítinn skerf
til framfærslu fjölskyldunnar. Þnð virtist ekkí
vera mikið en var það )>ó á heimii, þar sem veik-
indi og örbirgð höfðu haft bólfestu frá því hún
tmundi fyrst. Og hún var þess fullviss,, að
þegar hún gæti ekki lengur lagt til þenna skerf,
myiidu þau öll .skorta tiifinnanlega.
Og þó hafði hún um langar nætur og daga
liðið sikort og hugsað um að fara, — alfarin.
Þegr liún heyrði skólasystur sínar tala um sutm-
arleyfi sitt og alla þess dýrð: hey-ökuferðir og
heimsóknir á nábýlisjörðunum, kendi hún ósigr-
•andi löngumar að brjóta af sér heimilisfjötrana
og njóta sællrar gleði rétt í eitt skifti.
Dae) noikkum, þegar kenslukonan spurði
hverjar af námsmeyjunum mundu ferðast út á
landsbvgðina, og hverjar hefðu enga staði til að
ferðast til, rétti hún upp litlu, titrandi höndina.
— Þú líka — sagði kenslukonan, — ja, eg veit
ekki, — en við sjáum nú til.
Sólveig fór heim og gaf litlu systkinunum
sínum að borða; svo ifór hún að lesa lexíuna sína.
en orðin fuku út í loftið eins og fis; að eins fá af
þeim náðu festu í litla höfðiiiu hennar. Henni
fanst alt .svo stórt umhverfis, og hugsanir hennar
svifu langt út í lieim, til járnbrauta og gufuskipa,
<svo loks var enginn staður til — sem 'hún þekti
eigi og hafði notið léfsins á — í hugtmvndaheim-
inum. Hún ætlaði ekrkert að segja móður sinni,
l>egar hún kærni heim frá vinnunni; og faðir henn-
ar, sem alt af lá rúmfastur, átti heldur ekki að
fá. að vita neitt fyr en alt væri afráðið.
Þetta var í fyrsta skifti, sem litla stúlikan
gerði sig seka í undirferli gagnvart foreldrum
sínum. Og henni hraus hugur við því. En langt
í Ifjarska laðaði og seiddi hana svo undur margt
og fagurt, sem hún hafði áldrei litið nema í
(iraumi. En liún hratt þessum hugsunum frá
sér og keptist við að komia öl’lu í röð og reglu,
>sem innan húss var, áður en móðir hennar kæmi
heim. Þegar hiín sá móður sína, kom dálítill
roði í fölu kinnarnar og augun glömpuðu. Og
tíminn leið. — Hvert siirn sem kenslukonan kom
inn í stofuna, heyrði Sólveig hjartslátt sinn og
hendur hennar skuTfu, svo hún gat naumast bald-
ið á nálinni.
Lobs kom dagurinn, sem kenslukonan settist
niður með hvíta listann í höndunum. Sólveig
einlblíndi á hiana og á listann og sýndist nú vera
alt á ruggi upp og niður og svo fanst henni hún
sjálf færi líka iað rugga upp og niður og þreif í
borðsröndina og ikreisti hana í krampaæsing með
Titlu, Imögru hendinni. Hún heyrði eins og í
leiðslu að kenslukonan nefndi nöfn stalTsystra
henwar og liæja út á landinu. Svo var skyndilega
þögn — og kenslukonan neifndi nafn hennar.
i Það var eins og litla brjóstið gæti ekki rúm-
að iþessa miklu gleði sem átti að falla í .skaut
hennar; hún þrýsti titrandi hendinni að hjarta
isínu og varir hennar bærðust, en þó heyrðist ekk-
ert orð.
! — Já, Sólveig mín, sagði kensiukonnn, —
þig langar mjög til að fara út á landsbygðina, en,
því miður, hefi eg eigi getað útvegað þér þar
neinn .stað. Fólkið þitt hefir næman sjúkdóm
— brjóstveiki, — veistu það ? Og. þú hefir .sjálf
dálítil úbrot í andlitinu, eða a. m. k. hafðir þau
nýskeð. En fólk er ófúst að taka á hehnili sín
önnur börn en þau, seim heiTbrigð eru, og við
viljum ekki senda þig á burtu, nema með öryggis-
vissu um, að þér Tíði vei að öllu leyti. Skilaðu nú
kveðju til mömmu þinnar og segðu henni að við
liöfnm ekkí getað fengið stað handa þér í þetta
.skifti, en vonandi hepnast það síðar.
Henni varð litið á grálföla andlitið hennar
Sólveigar HtTu. Drættirnir í því voru eitthvað
.svo undarTega ellilegir og gTampinn í augunum
slokniaði í einni svipan. Fölu varirnar, sem fyr-
ir sketmstu höfðu hvíslað þagnarmáli væntanlegr-
ar gleði, Tuktust, og sorgin setti dökka innsigTið
sitt á hvern drátt í litTa, föla andlitinu.
1 Kenslukonan strauk liendinni mjúklega um
mögru kinnina og mælti: — Þú mátt ekki vera
isvona hrygg, iSólveig mín. Næsta ár verður þú
sú, sem fyrst fær stað.
5Ejn litla stúlkan heyrði ekki orð hennar. Hún
isá einungis framundan sér óendanlega röð af
mánuðum, vikum, dögulm og stundum, köldum og
kveljandi. '• j
Hún stóð upp úr sæti sínu, rendi isorgdöprum
augum um stofuna að skilnaði og hvarf svo út,
og þar var enginn sem hefti för hennar.
—Œleimilisblaðið
EINN MEÐ GUfíl. '
Maður nokkur blótaði svo óttalega í viðurvist
Tagsbræða sinna, að annar maður, sem var þar
viðstaddur, setti ofan í við hann fyrir það, því það
væri synd að venja sig á ljótt orðbragð. Maðurinn
sagði, að hann gjörði þetta víst 'til að sýna, að
hann væri maður með mönnum og skaraði fram
úr, þar sem margir væru saman komnir; ef bann
væri einn, þá blótaði hiann ekki svona. Hinn hló
við, og sagði að honum skjátlaðist nú heldúr í
því; ef hann þekti .sig ibetur, þá kæmist hann fljótt
að raun um, að hann væri ekki hræddur við neitt
Fyrir börn og unglicga 8

og blótaði hvar og hvenær sem sig lysti til.
Þá sagði aðkomulmaðurinn ofboð í-óega: “Þá
skulu þér standa við það, sem þér hafið .sagt. Þér
skuluð fá hjá mér 10 króna seðil, ef þér gangið út
í kirkjugarðinn um klukkan tíu í nótt og hafið
þar upp, einn með guði, öll þau blótsyrði, sem
þér nú hafið látið yður u.m munn fara í áheym
minni. ”
Hinn hló við og mælti: “Það er hægur vandi
að vinna það til peninga; eg geng auðvitað að
þessu. ’ ’ |
“Jæja, þér komið þá á morgun, og þá skal
ekki standa á mér að efna orð mín, ef þér þá
verðið búnir að gjöra það, sem þér segið.”
Maðurinn gekk út í kirkjugarðinn um nóttina.
Þar var alt kvrt og 'hljótt, 'hátíðTeg kyrð yfir
þessum dauðans jurtagarði. Þá fanst honum
sér vera hvílað í eyra: “Nú ertu einn með guði!”
Hann reyndi að hrista þetta af sér, en srat ekki:
hann fór að hugsa út í þessi orð, og skildist þá
fvrst, livað þau voru óttalega ljót og andstyggi-
Teg; honuim var ómögulegt að vinna sér það til
neninga, að Táta sér þau um munn fara þarna.
T stað þess vrar ]>etta ifvrsta orðið af vörum hans,
þetta alkunna andvarp: “Guð vertu mér synd-
ugum manni líiknsamur.”
Morguniim eftir fór hann til fundar við ó-
kunna manninn.
“Eruð þér korninn til að sækja seðilinn”?
-spurði hann.
En maðurinn kom ekki til þess; var ekki bú-
inn að vinna fyrir iseðlinium, heldur kom hann til
iað þakka fvrir það. sem hann hafði Tært af þessu;
því tmundi hann aldrei glevnna.
Upp frá þessu mintist hann alla æfi ókunna
mannsins með þakkæti, hann hét honum seðlinum,
en hagaði því sVo, að hann gat ekki unnið fyrir
honum.
Er ekki þetta eftirtektarverð saga?
Hrefna á Heiði.
Fögur þótt-i Hrefna á Heiði,
heilar sýslu meyjaval.
En sögð var hún á sjafnarskeiði
sýnd en ekki gefin veiði;
hafnaði mörgum myndarhal.
TEpginn vissi’ í hennar hulga ; —
hláturkast var skrítin fluga,
er vitnaðist hrösun Valda’ í Dal.
Stundum begar gjöful sæfa
gumum réttir hnossin bezt,
ólánshvatir, engin hæfa
annars vegar móti þæfa
og skjóta Táni’ á langan frest.
Svo var þar. — En Hrefnu hlátur
hnrðlega bvrgður ofsagrátur.
STík eru hugarveðrin verst.
Hraðan þeysir höfðingsmaður
heitan, þjartan júlí-'dag.
Stúlkna yndi’, en ókvongaðúr,
íturvaxinn, brúnaglaður.
læiðir að Heiði hófaslag.
Og bóndanum skjótt í skála inni
skýrir ’ann hijótt frá ætlun .sinni,
og býður dús og bræðralag.
“Hér er kominn herramaður,
heyrðu kæra dóttir mín. —
glæsibiiinn, glóhnappaður,
gleðimálT og hámentaður.
Erindi hann á til þín.
SýsTumaðurinn sjáifur. góða,
seztur er hér imeð ásýnd rjóða,
'og viT nú lireint 'þú verðir sín.
Þóknun mína þarf eg eigi
þér að greina, Ijósið mitt.
Ei fer slíka auðnuvegi
alþvbán á hverjum degi,
og flestir revna að sjá um sitt.
Þungt er að gu.tla’ á kotungskænum.
Kembd’ þér og greiddu í ölTum l>ænum,
Teiktu þér svo við Tánið þitt”.
Fram hún gekk í hversdagsklæðum,
kurteiis, há og tíguleg. —
“Rýðst mér sess í heiðurshæðulm
hevri eg saigt frá yðar ræðum,
Tægri þótt eg vrelji veg:
ÍHeitin þjófi, — sekum sveini;
siálfur geyrnið þér liann í 'steini.
Leyndunum hér með lýsi eg.
Þegar hann þér Tausan látið,
léggjum við á brattans fjöll.
Heitt skal beðið, hljótt skal grátið.
að hendi’ hann aldrei sama mátið.
íseint á að kvölda í kærleikshöll.” —
Burt hrín gekk í glæstum skrúða
göfuglvndis, — mærin prúða.
Mjúk á fæti og fögur ö'll.
Jakob TJwraremen.
SKRÍTLUR.
í stmáþorpi einu á Islandi bjó m<aður sem
Hrólfur hét. Hann var frámunalega raupsam-
ur, grobbinn og sjálfhælinn, þegar hann var ölv-
aður. iSí-.gTaður var hann og brennivínsmaður
í meira Tagi, þar a:f leiðandi var hann fátækur.
Þó átti liann að nafninu til dálítið hús, og 150
ferhymingsfaðma lóð, sem hann hafði fengið gef-
ins. Ei^gnina kallaði hann Hæðarenda. Um hiana
sagði hann eitt sinn: “ Eg held mér verði ekki
vandræði að borga þetta Ktilræði, eg sem á alla
Hæðarendatorfuna”. Annað skifti var hann í
verslunaribúð að kaupa eitthvað og misti krónu-
pening á gólfið; maður, sean .stóð hjá bonum, brá
við og ætaði að taka upp peninginn, þá segir
Hrólfur: “O — láttu hann liggja, lagsmaður, það
er nóg til af']>essu á Hæðarenda”. — Þriðja skift-
ið var hann að fáirast um það við nábúa sinn, hve
mikill rottugangur væri hjá sér, þær ætu alt steini
léttara. Nábúinn furðar sig á því, og segist
ekki verða var við rottur hjá sér. “ Það er svo
náttúrlegt,” segir Hrólfur, “ þú ert svo bláfátæk-
ur, auminginn, að þær hafa ekkert að eta hjá þér
og dræpust úr hungri. En komidu að Hæðar
enda, þar hafa rotturnar nóg í kjalTaranum að
velja úr; hrísgrjónin, hveitisekkina og hvítasyk-
urkassana, enda eru þær spikfeitar á Hæðarenda.’
Annað skiftið mintist Hrólfur á kjallaraxm
sinn með þeim ummælum, að nú væri hann orðinn
,svo fulTur af tveggja ára matvælaforða, að lyk-
illnn kæmist ekki lengur í skráargatið.
Einu sinni keypti Hrólfur smáfisk í trollara
og sagði meðan hann var að salta þyrsklinginn:
‘ ‘ Ekki hefði eg trúað því á yngri árum, meðan eg
fiskaði sjálfur, að Hæðarendaauðurinn endaði í
söltuðuim smábútung. ’ ’
A fyrri öldum var þýzka mest töluð við kon-
ungshirðina í Danmörku, og er það tilefni til
þessarar sögu. Frá því er sagt að biskup hafi
eitt sinn farið frá tslandi til Danimerkur eg var
í þeirri ferð í stóru gestaboði hjá konungi. Elftir
máltíðina gaf drotningin sig á tal við 'biskup, og
spurði hann frétta frá fsandi. Meðal annars
•spyr hún biskup, hve margar kinder hann eigi —
en kinder á þýzku er böm á íslenzku (biskupinn
kunni ekki þýzku).
Biskup segist eiga 300 kindur og sumir á ls-
landi eigi þó enn þá fleiri kindur. Drotningu
heyrðist hann segja kmder og blöskrar þessi bama-
fjöldi, svo hún spyr hvað menn geti gert við
þenna ógnar fjölda. Biskup svarar því og segir:
“Við skeram þær og etum.”
Nú blöskraði drotningu, hún bað guð að varð-
veita sig, og sagði að skelfing væri að heyra þetta;
svo flýtti hún sér burtu, og vildi ekki heyra meira
af srkum ifréttum frá Islandi.
1 Búastríðinu tók írskur dáti til fótanna og
flúði þegar til atlögu kom, fyrir það fékk hann á-
mæli hjá félögulm sínum. En hann varð ekki
orðTams, og sagði, að það væri þó betna að vera
raggeit í 10 mínútur en að vera steindauður alla
sína æfi.
Langferðamaður:— “Má eg spyrja yður hvað
klukkan er.” Bóndinn “hún er 12.”
Langf.m. “Er hún tólf, eg hélt að hún væri meira.
iBóndinn:— “ónei, í þessari «veit verður
klukkan aldrei meira, því þegar hún hefir slegið
tólf, þá snýr hún til baka ög byrjar aftur á fyrsta
'klukkutímanum.
Hans: “Pabbi. Af hverju hefir kvenfóJkið
ekki skegg eins og karlmennirnir?”
Faðirinn: “Það er af því, að munnurinn á
þeilm er aldrei svo lengi kvr, að skeggið hafi frið
til að vaxa.”
Auglýsing. T gærkvöldi tapaðist gulUiringur
hjá stúlku, sem er í laginu eins og höggomiur.
Á legstein einum, sem stendur á austur-
strönd Englands, er þetta ritað: Hér hvílir J.
Petersen, isem draknaði hér í sundinu í fyrra og
hefir aldrei fundist.
Ferðamaðurinn: “Get eg fengið að talaj
við gis'tihúseigandann.
Þjónninn: “Nei, hann er á ferðalagi.” «
Ferðamaðurinn: “Nú, já. Viljið þér gera svo
vel að heiTsa honum frá mér og segja honum að
næst þegar hann fari í ferðalag, <skuli 'hann taka
höfuðið nneð sér, en ekki s*kilja það eftir í glngg-
lanum.”
KOMIfí TIL MIN.
Komið til mín, þreyttu þjáðu,
þunga hlaðin börnin mín,
kom þú, vinur, sjálfur <sjáðu,
sælu þá, sem bíður þín, —
þannig ,Jésús opnum öilmuxn
ölllum tekur jaifnt á mót.
Léttum kvíða, léttum hörmum,
lífsins fögnum raunabót.
Drögum ekki á kné að krjúpa
kærleiks fyrir bjartri sól.
Guð vill okkur geislum hjúpa —
GHeði og von um eilíf jól;
Þar öll böndin þrauta bresta,
þar ei skelfir neyð og stríð,
þar mun byrðum þungum létta, ■
l>á upp rennur sælutíð.
Ó, eg þrái þenna friðinn,
þenna rauoabætirinn;
löng þó finnist lífsins biðin,
léttir byrðar frelsarinn; ,
hann er vinur okkar allra,
ekki er frá því skilinn neinn.
Kom þú, vinur, höfði halla,
hans að 'brjósti, en vertu ei seinn.
Guðjón Pálsson
—Heimiliisblaðið.
DR.B J.BRANOSON
7#I Iindaay BoIKHnK
Phona A 70*7
Office tlnuLr: t—>
HetmlU: 77« Vlotor SC
ph»n«: A 711S
Wtnnipec. Man.
Dr. O. BJORNSON
701 Undaay Bulldlng
Offio* Phone: 70«7
Oftfice tlmar: S—S
HeinalU: 704 Vktor 8C
Telephone: A 7ISS
Wlnnlpeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindttay Bldf.
Offlce: A 70«7.
ViCtAUttmi: 11—12 og k—6.80
10 Thelma Aptfl., Honu Street.
Pbone: Sheb. 58SO.
WINNIPBO. MAN.
Dr J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kverkasjúkdóma. Er að hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Thos. H. Johnflon
og
Hjalmar A. Bergman
Skrltetoffl Rooro Sll MUrthor
Bulhfina. Portflae Atre.
P. O. Bei 1M«
Phonea: A«S4« M •■«•
XV. J. IJNDAI. * OO.
XV. J. UndaJ. j. H. Undfll
B. SteMmeaeB.
UlgtratBt—er
1S«T XJnlon Truet Pld*. Wtoi
fí er elnnla »8 finne A flftiríjriM-
■.Bdl Umum og
Lundfli — A hverjum seHhrikflt
Rlverton—Pyreta OI «rt0)fl
•riSJudflS hvere mAnaOflr
Oli tll—Fyretfl o* (rieja ~1
vlkudflc hvflre mAj>a*flr
cn
Arni Anderson,
(■L lSffmathnr
I félagi við E. P.
Bkrifatofa: 801 Rloetrta Batt-
way Chambora.
Telephona A 219T
JU0U TjTlTTYI
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd BttUdlna
Cor. Porta*. Ave. og Bdmonton
Otundflr flArstfllcUcfl berklfleykl
o* fltlra hin*nfl«Júkd6mfl I»r *í
flnna A ekrlfatofunnl kl. 11—
1S f.m. «1 kl. S—4 c.m Skrif-
stofu tflls. A 3521. Hehnlll 4«
A lloway Ave Tfllelml: Sh.r
hrook IIII
Dr. Kr. J. Austmann
M.A. MD. LMCC
Wynyard, Sask.
DR A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Simi A 8180.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave eg Donald Street
Talsiml:. A 888»
DR. J. OLSON
Tannlæknir
602 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
DR. W. E. ANDERSON
307 Kennedy Bldg, Ph. A 7614
(gagnvart T. Eaton Co.)
Sérfræðingur í augna, eyrna,
nef og kverkasjúkdómum.
Viðtalstími: 9-12 f.h. 2-6 e.h.
Heimili 137 Sherbrooke Street,
Sími Sher. 3108
V erlutnfu Taifl
A 8S8S
Hnim l'ttla
A »S84
G. L Stephenson
PLUMBER
MlMkt>n*r mtniflkiwAhdld •»«. «*-n
•trnuJArn víra. flllflr t*-tnnid*r »t
döcnim œ aflvaka ’ haitertr'
VERK5T0FK: G76 HDME STDEil
Giftinga og . ,,
Jaröarfara- pl0111
með litlum fyrirv»ra
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tal». 720
«rr .OHN 2 RtMG 3
ARNI G. EGGERTSSON,
tslenzkur lögfræðingwr.
Hefir rétt til að flytja mál hmM
í Manitoba og Sarit*tch«wam.
Skrifstofa: Wynyartx, Saak.
Phone: Garry 2616
JeokinsShoeCo.
689 Notre Dama
Avenua
VAr lufjam aérfltflka Aharalu * afl
MUfl rnflhm «fUr forakrtftum laakn*.
Hln bfl»tu lyí. aam h««t ac *• *A.
eru notuB etn<5nfu. l««nr ik kflna^
meB forflkriftlna tll vor. raogit p*r
vera vlaa um fA rfttt þaí eem liekntr-
Inn tekur tH.
OOLOLECGH * OO
Notre Dtume Ave. og SherbrooNe 8A.
Phonee N 7«5»—7««*
Olftlngalyfiflbréf eeld
A. S. BardaK
84« Sherbrookc St.
Selur Ifkkiatui og anna.t um útfarir.
Allur útbúnaður aé bezti. Enafrem.
ur selur hann alskonar minnisvarða
og legsteina.
SkrllHt. uUatmi N
ilelmiile lalriíinl
Vér geymum reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau 8Ína og aý.
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnarr til sam.
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
verk. Lipur afgreiðela.
EMPIRE CYCI.E, CO.
641Notre Dame Ava.
Lafayette Stndio
G. F. PENNY
I.jósm yndasmlSnr.
Sðrfræhingur I að taka höpmyndir,
Glftingamyndir og myndlr af heil-
um bekkjum skölafðlkj.
Phone: Sher. 4178
489 Portage Ave. Wlnnlpe*
Phones:
Office: N 6225. Heim.: A7996
Halldór Sigurðsson
General Contractor
808 Great Weat Pertn*nont Lo«e
Bldg., 266 Main »t.
I
J. J. Swanson & Co.
Verzla meB fastelignir. SJA um
lelgu & húsum. Annast lAn og
eldsábyrBB o. fl.
808 Parie Bulldlng
Phones A 6349-A «310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSM AÐUR
Heinrilistala.: St. John 1844
Skrifstofu-Tftls.: A 6557
Tekur lögtaki bæSi hOaalelgruakuld\
ve'Cakuldir, vtxlaakuldlr. AfaraiBtr al
sem a8 lögum lýtur.
Skrllatoffl »5 Maia taefi