Lögberg - 17.08.1922, Blaðsíða 7

LÖGHERÖ, FIMTUDAGINH
17. ÁGÚST 1922.
T
IM
^iiitiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiutiiiutniiiiiniiHiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiHiiniiiiiiHitiiiiiiiiiNiiiniiHuiiuiiiniiiuiiiiiiiiíiiiniiimniiiinnitinniiHiuimiimiiiimmiunuiuiiuig
| Ritdómur. |
Háttvirti hr. ritstjóri:— “Ritdóm” iþann, sem hér fer á |
1 eftir, meðtók eg frá vini okkar K. N., ekki alls fyrir löngu, í
1 tilefni af því, að eg hafði sent honum að gamni mínu fáeinar
j stökur — í eins skrautlegum búningi, eins og manni á sjötugs jl
1 aldri (síðan í fyrra) var framast unt. En þó eg hvorki
jj vonaðist eftir að fá, né heldur verðskuildi, það lof, sem hér er 1
B látið yfir mig dynja, þá fæ eg þó ekki dulist þess, að eg er gj
1 talsvert hreykinn yfir því, að hafa fengið svona frumlegan, 1
§g fagran og fjörugan “ritdóm”, fyrir svona lítið. Er glaður jj
; yfir þvií, hve vel eg hefi grætt á þessum mínum fyrstu við- |
[j skiftum við K. N. par fyrir hefi eg ekki getað stilt mig um, 1
jj að lofa einstöku manni að heyra ;þenna “ritdóm, sem hefir ■
svo orðið til þess, að nokkrir hafa óskað eftir þvi, að fá að sjá §
hann á prenti. pess vegna býð eg nú Lögberg velkomið að j
1 birta þetta alt, við tækifæri, þeim síðastnefnda til geðþeknis, 1
jj og lesendum sínum til skemtunar. Að endingu skal þess j
; getið, að eins til frekari skýringar, að eg hafði í gamni og H
1 grandleysi látið stökur mlínar til K. N. enda á þessa leið :■— 1
I 'Síðast hið þig Sigfús muna,
Sigfús, bróðir Jóns og Runa.—
Virðingarfylst,
Sigfús Runólfsson.
Nú skal hróðrar dansinn duna,
Dansi líkur þeirn í Hruna,
Svo það megi seinna muna,
Sigfús, bróðir Jóns og Runa.
Listamannsins lipru fingur
Léku dátt við þetta glingur,
Aldrei noldcur fslendingur
Áður fæddist svona slyngur.
pegar hreyfðist hulduim krafti
Höndin létt á pennaskafti,
Horfðu menn og héldu kjafti,
Heimurinn af undrun gapti.
Á því leikur enginn vafi,
Eilífðar á kyrru hafi,
Geymir Saga á guðvefs trafi
Guil'li fáða þessa stafi.
Héðan af má heimur muna,
Að hann er 1 ætt við Fjallkonuna,
Og gerður er úr frosti’ og funa,
Fúsi, bróðir Jóns og Runa.
5JI
K. N.
Andatrú fordœmd í
Guðs orði.
Eftir Ira B. Thayer.
104 Spencer Ave., Torortto.

“En andinn segiir fortakslaust,
að á síðari tímum muni sumir
ganga af trúnni, og festa trú við
illa anda og djöflalærdóma.” -— 1.
Tim., 4. kap., 1. v.
Fréttablöð og timarit um allan
heim hafa í seinni tíð prentað
margt um andatrúar samkomur,
þar sem miðlar hafa—eftir því,
sem álitið er — meStekiS orSsend-
ingar frá framliSnum. Á þennan
hátt hafa þjóöirnar veriS uppörf-
aSar til hinnar hættusömu æfing-
ar í aS “særa framliSna.”
Ef þvi er haldíS áfram, er margt
ilt óhjákvæmilegt. Enginn efi, aS
í sumum tilfellum hafa svik veriS
í frammi höfS. Svo aS þegar vel
hefir veriS aS gætt, hefir öll at-
höfnin veriS gjörS ónýt.
Hvað sem því liSur, þá er þessi
lýsing í sjálffu sér nóg. ÞaS er
sannreyndur hlutur, aS illir andar
eru vel færir um aS skifta viS
menn, ef menn leggja sig eftir
slíku; þaS, sem fariS hefir fram á
mörgum þessum anda samkomum,
verSur ekki á annan hátt skiliS. Ef
ráSa má nokkuS af prentuSum lýs-
ingum af samkomum höldnum í
seinni tiS, þá sýnist eins og þeir,
sem sækja þær, séu sannfærSir
um aS hér sé um nýjar og áríS-
andi uppgötvanir aS ræSa og aS
samfélag þeirra viS andana sé eitt-! ur hundruS árum, þá sjáum vér í
þetta er talaS, aö særa framliSna,
þá er þaS sterklega fordæmt. ÞaS
kemnr því hvergi fram, að guSi
séu þessar æfingar þóknanlegar.
Til sönnunar þessari staöhæfingpi
sýna sig eftirfylgjandi ritningar.
ÞaS ætti aB vera sannfærandi
vitni. Enn fremur mætti eg bæta
þvi viS, aS á þeim tima sem heiSn-
ar j>jó6ir, er bygðu Palestine,
voru burtu reknar úr landinu, þá
var þaS auSskilinni virkileiki, aS
l>ær þjóSir höföu falliö lengst niS-
ur í syndsamlegt liferni. Ein af
hinum algengustu syndum þeirra,
eitt af þvi, sem sérstaklega er
minst á i heilagri ritningu—, var
umgengni jæirra viS andana, sem
áriS 1491 f Kr. voru ekkert annaS
en andaæfingar vorra daga. Eftir
aö ísraelsböm sluppu úr ánauS
Egyptalands og áSur en þau kom-
ust inn í fyrirheitna landiS gaf
guS þeim lögin i gegn um þjón sinn
Móses. Lögin áttu aS vera þeim til
góSs og til aS ráSa ‘hegSun þeirra.
Þar var þeim greinilega sagt frá
syndum og framferSi heiðinna
þjóða, og ráðlagt aS forSast þær
Skömmu fyrir dauSa sinn kallaði
Móses þjóSina saman og gaf þeim
til kynna, aS feröalag þeirra í
eySimörkinni væri senn á enda, og
nú ætti þjóSin að komast inn í fyr-
irheitna landiS. Hann minti þá
og J>jóSina á skyldu sína í því aS
halda vandlega lögmál þaS, og á-
minti hana sterklega aS hafa ekk-
ert meS særingar aS gera, nefni-
lega Shirihclism.
í Ef vér lítum til baka til 1490 f.
Kr., fyrif meir en þrjátíu og fjög-
hvaS nýtt, einhver mikils verð
framkvæmd. Þar sem þeir mundu
fljótt sjá af ritningunni,—ef þeir
vildu lesa hana—, aS jæssar upp-
götvanir þeirra eru ekkert nýtt.
Margar ritningar, ritaSar fyrir
j>riöju bók Mósesar í 19. kap. 31
versi: “FariS ekki til þeirra, sem
leita frétta af dauSum eSa spá-
sagnarmanna, farið ekki til frétta
viS j>á, að þér saurgist ekki
þeim. Eg em Drottinn, yðar
mörgum öldum, geyma í sér til- GuS.” Aftur segir svo í sömu bók,
vitnanir um þessa spillingu. Alt i 20. kap. 6. v.: “Ef nokkur maður
gegn um biblíuna, hvar sem um snýr sér til þeirra, sem leita frétta
af dauðum, eSa spásagnarmanna,
eöa elta þá til aS flekast af þeim,
þá vil eg setja mitt andlit gegn
þvílíkum og uppræta hann frá
sínu fólki.” Og aftur í sama kapí-
tula 27. v. stendur skrifaS: “Ef
karl eSa kona særir dauSa, eSa er
táknáþýSari, þá skulu þau dauSa
deyja, menn skulu lemja þau
grjóti; blóð þeirra skal vera yfir
þeim.”
ÁriS 1451 f. Kr., fyrir nær þrjú
þúsund, þrjú1 hundruö og sjötíu
árum, stepdur skrifaS í 5. b. Móse,
1. kap., 9.—14. v.: “Þegar þú ert
kominn í það landið, sem Drottinn
þinn GuS mun gefa þér, þá skaltu
ekki taka upp svíviröingar jæss
fólks, svo aS enginn finnist hjá
þér, sem láti son sinn eSa dóttur
vaða bál, enginn, sem fer með spá-
dóma eSa er dagveljari, ellegar
tekur mark á fuglakvaki, eöur
galdramaSur, eSa særinga maSur,
eða spásagnamaSur, eSa táknaþýS-
ari, eöa nokkur, sem leitar frétta
af framliSnum. Því hver, sem því-
likt aShefst, er Drottni andstyggi-
legur, og fyrir slikar svíviröingar
rak Drottinn þinn GuS þessar
þjöSir í burtu frá þér. En þú
skalt vera algjör, fyrir Drotni
þinum GuSi. 14. Þessar þjóöir,
sem þú munt leggja undir þig,
hlýSa dagveljurum og spásagna-
mönnum, en jætta líður Drottinn
þinn GuS þér ekki.”
ÁriS 1056 f. Kr., fyrir tuttugu
og níu hundruS og sjötíu og fimm
árum, í fyrstu bók Samúels, 28.
kap., höfum viö fullkomna lýsingu
á fundi Sáls konungs og samtali
hans viö konu, sem særöi fram-
liöna (Galdrakonuna í EndsorJ.
Sú saga er flestum minnisstæö, en
jæir, sem ekki muna eftir jiessu,
geta hæglega lesiS fyrnefndan
kapítula. Þá ætti ekki aS gleym-
ast, aS letraS er i fyrri Kroniku-
bók, 10. kap., 13-14. v. 13. v.:
“Og svo dó Sál sakir sinna mis-
gjörSa, sem hann hafSi framiö
móti Drotni, vegna Drottins orös,
sem hann ekki hlýönaöist, og vegna
j>ess líka, aS hann haföi fariS til
frétta viS galdrakonuna.”— 14. v.:
“En Drottin aöspuröi hann eigi,
því lét hann hann deyja og hneigöi
konungsríkiö til Davíös sonar
ísaí.”
Aftur áriS 712 f. Kr. )fyrir
2,631 ári) er svo sýnt í annari
Konunganna bók., 21. kap., 1.—6.
v., aö Manassa (er var einhver sá
argasti konungur, sem í Jerúsalem
ríktiý, varö konungur tólf ára
gamall,— “og hann gjöröi þaö, sem
Drotni mislíkaSi, eftir viSurstygS
þjóöanna, sem Drottinn haföi rek-
iö burt frá ísraelsbörnum, (3. v.),
og hann bygöi aftur þær hæöir,
sem Esekía faöir hans hafSi af-
máö, hann reisti Baal altari, gjöröi
blótlunda eins og Akab ísraelskon-
ungur haföi gjört, og tilbaö allan
himinsins her og þjónaði honum.
4. v.: Og hann bygöi altari Drott-
ins húsi, um hvert Drottinn haföi
sagt: í Jerúsalem vil eg setja mitt
nafn. 5. v.: Og hann bygöi altari
öllum himinsins her í báðum for-
görðum Drottins húss. 6. v.: Og
hann fórnfæröi syni sínum á eldi,
fer meB kukl og táknj>ýðingar,
setti menn til aS Jeita frétta af
dauðum, og fjölkyngismönnum og
•aöhaföist margt ilt fyrir Drottins
augliti honum til móögunar.”
Aftur áriS 741 f. Ir., nefnilega
fyrir 2,66. árum, i Esajas 8. kap.,
19.—20. v., talar spámaöurinn til
þjóðarinnar á þennan hátt: “Og
ef þeir segja til ySar: Leitiö frétta
frá konum }>eim, sem uppvekja
dauöa menn úr jöröu, og hjá fjöl-
kyngismönnum, }>eim er umla og
mumla fyrir munni sér, þá skulu
þér svara: Á ekki fólkiö aö leita
frétta hjá GuSi sínum? Á þaö að
leita frétta hjá hinum dauöu i staö-
inn fyrir hjá hinum lifendu? Gæt-
iö lærdómsins og vitnisburSarins.
Ef j>eir tala ekki samkvæmt hon-
um, }>á vitiö, aS fólkiö hefir enga
birtu.”
Eftir jæssum ritningum a&
dæma og einnig öörum fleiri ritn-
ingum, sézt bezt, aS samband viS
andana, hvar sem á þaö er minst,
er fordæmt. iÞaö er því auösætt,
aö undir þá fordæming koma allir
þeir, sem á einhveni hátt gefa sig
viS því, sem til'heyrir þessari lýs-
ingu. Sá, sem fer meö spádóma,
eSur er dagveljari, eSa tekur mark
á fuglakvaki, eSur er galdraniaöur
eSa særingamaður, eSur spásagna-
maöur, táknaþýöari, eöa nokkur,
sem leitar frétta af framliönum,
einnig sá voöa glæpur, aS láta
börnin sín vaSa bál, sem ætlast var
til að væri eins og fórn til guösins
Moloch.
Allar þessar syndir eru taldar
upp til samans qg lagöar á sömu
metaskál. Allar framdar undir á-
hrifum Satans. Þær eru Satans
verkfæri til aö framkvæma hans
áform. Andar, sem menn hafa
viöskifti viö, geta ekki veriö ann-
aö en illir andar, því hin framliönu
guSs börn dvelja nú í viöurvist
guSs; þess vegna eru freistingar
til þeirra synda, sem þau máttu
}>ola á jaröríki, um eilífö burttt
máöar. Þess vegna væri þeim ó-
mögulegt aö óska sér viöskifta
viö menn á jöröunni eöa taka j>átt
í andasamkomum, vegna j>ess aö
slík æfing er fordæmd af guSi
sjálfum.
Ef rúm og tími leyföi, þá gætum
vér minst á margt úr nýja testa-
mentinu. Þegar Drottinn vor
Tesús var hér i holdi.nu og gekk í
kring til aö gjöra gott, þá voru
jæir til í landinu helga, sem voru
undir áhrifum og yfirráðum Djöf-
ulsins, og þeim er lýst á þann hátt.
að J>eir 'hafi veriS “haldnir af
Djöflinum.” Um einn
mann er þaö tekið fram, aö hann
hafi haft legiónir ('skara). Les
Mark. GuSspj. 5. kap. 1.—20. v.
—Hér sjáum vér, aö Drottinn vor
og frelsari ávalt neitaöi vitnisburöi
illra anda. og eitt sterkasta vitni
um guödóm Krists, er, aö hann
ekki einasta kastaði þeim út, hvar
sem þeir sýmdu sig, heldur einnig
gaf lærisveinum sinum vald og
kraft til aö kasta þeim út. Sýndi
hann meö því, aö jafnvel þó lög-
máliö væri gefiS fyrir svo mörgum
öldum, aö guös ráSi, í gegn um
þjón hans Móse, aS æfing sú, er
gefur sameining viö andana. var
þá og veröur alla tíð “guöi and-
styggö.” Því þaö er ekkert annaö
en djöfullinn i dulargerfi.
í gjörSaJ>ók postularna, 8. kap.,
6. -24. v., lesum vér: “En maður
nokkur aS nafni Simeon var í
borginni, sá eö fór með fjölkyngi
og ærði samversku þjóöina, meö
þvi aö liann lét mikiö yfir sér.
Pétur fann aö viö ']>ennan Símeon,
og jafnvel jx> hann þættist hafa
iörast synda sinna, var tekiS eftir
því síöar, aö umbreyting á lifi
hans var uppgjörö og ósönn, og
Pétur sagSi viö 'hann (21. v.):
“Þú átt engan þátt né hlútdeild í
þessum lærdómi, því þitt hjartalag
er ekki rétt í augum Guös.” Aftur
í sömu bók, i 13. kap., 6.—21. v.,
lesum vér: “En sem þeir fóru um
alla eyjuna til Pafus, fundu þeir
töframann nokkurn, falsspámann,
GySingakyns, aö nafni Bar-Jesús.
7. v.: Hann var meö landstjóran-
hann þoka og myrkur, svo aö hann
ráfaSi í kring, leitandi einhvers er
leiddi hann. — Aftur í sömu l>ók
16. kap. 16.—24. v., er oss sagt
frá, aS Páll og Silas vildu ekki
heyra vitnisburS þernu nokkurrar,
er elti þá (16. v.j. “En svo bar
viö, er vér gengum til bæna, EfS oss
mætti þerna nokkur, sem hafSi
spásagnaranda og ávann húsbænd-
um sínum mikiS fé meS því aö
spá. (17. v.) Hún hljóp eftir Páli
og oss, og hrópaöi: Þessir menn
eru þjónar GuSs ens hæsta, sem
bjóöa oss hjálpræSisins veg” (18.
v.) En þetta gjöröi hún marga
vesalings Öaga. Páli féll þaö illa, sneri sér
vig og sagöi viö andann ; “Eg | iö
skipa þér í nafni Jesú Krists, aS
þú farir út af henni,” og hann fór
út á samro stundu.
Þannig eru yfirf 1 jótandi ritn-
ingarstaöir af viSvörunum gegn
illum öndum, svo ef nauSsyn bæri
til, gætum vér haldiö áfram aS
vitna í ritningarnar. AS minsta
kosti vil eg að lokum minnast á
það, sem skrifaö stendur í fyrra
bréfi Páls til Tímóteusar, 4. kap.,
1. v.: “En andinn segir fortaks-
laust, aS á síSari tímum muni sum-
ir ganga af trúnni, og festa trú viö
villu anda og djöfla lœrdóma, (2.
v.), sem af fláræSi kenna lygar og
eru brennimerktir á samvizkum
sinum.”
Af því, sem nú hefir sagt veriö,
er þaö auSsætt, að fólk hefir skift
viS anda úr öSrum heimi aö meira
eöa rrýnna Jeyti svo þúbundum
ára skiftir. Af og til sýnast j>ær
æfingar aö hafa legiS í dái. Þessi
siöari tima upphvatning í þessa átt
er að eins til aS sýna oss þeim mun
ljósar sannleik og uppfylling spá-
dóma ritningarinnar, sem vara oss
viS því, aS heimurinn er nú kom-
er ómögulegt fyrir hina kristnu,
sem hafa dáiö og nú dvelja í návist
guös, aö óska eftir viöskiftum og
viötali viö hérlifandi verur, menn;
en nú eigum vér eftir að sýna 'fram
á, aö þeir, sem hafa dáiö án guðs
(þeir, sem ekki eru kristnir), eru
einnig ófærir til aö hafa umgengni
eða samtal viS menn. í sambandi
viS þaö og máli voru til sönnunar,1
bendum vér á Lúkasar guöspjall,
16. kap., 19.—31. v., sem hefir inni
aö halda fullkomna leiöbeining í j
þessu efni. Drottinn vor Jesús1
kendi fólkinu oft i dæmisögum. J ,
þessari dæmisögu leyfist oss að líta
inn i ástand þeirra, sem hafa skil- ;
viö þetta líf. Því er lýst, aö
Heilsuboðskapur
til heimsins.
Notið “Fruit-a-tives” og látlt) yður
líða vel.
“Fruit-a-tives” hið fræga meðal
unnið úr jurtasafa, er ein sú
mesáa blessun í heilsufræðilegu
tilliti sem mannkyninu hefir
veizt.
Alve eins og appelsínur, epli og
fíkjur, geyma í sér lækniskraft
frá náttúrunnar hendi, svo má
segja um “Fruit-a-tives” að þeir
innihaldi alla helztu lækninga-
eiginleka úr rótum og jurtafiafa
Lazarus er i sælustaö, .en riki maS- — bezta meðal við maga og lifrar
urinn i kvölunum; vegna þess aö sjúkdómum, bezta nýrna og þvag-
ríki maöurinn er sjálfur ófær til aö sjúkdóma meðal, blóðhreinsandi
skifta viS sins “fööur hús”, þar og óbrigðult við stiflu, tauga-
sem hann átti fimrn bræöur, biður \ slekkju og húðsjúkdómum.
hann aS Lazarus sé sendur til aS
inn nær enda þessa timabils. Eg
trúi því, aö margir, sem nú lifa,
muni sjá aöra' tilkomu Drottins
Jesú í loftinu.
Biblian er vor eina áreiöanlega
leiösögn, og j>eir, sem kristnir eru,
hljóta aS trúa því, aS hún er guös
orö. í ritningunni birtir guö oss
mönnunum vilja sinn. Vér ættum
“vara þá viö, svo ekki komi þeir í
þennan kvalastaö,.” Honum er
svaraö aö “j>eir hafi Móses og spá-
mennina”— ritningarnar —, “hlýöi
þeir þeim.” Hann var ekki ánægS-
ur meS j>etta svar, árétti 'þvi Jx>n
sina og sagöi: “Nei, faSir Abra-
ham, heldur ef einhver framliðinn
kæmi til þeirra, þá mundu þeir
bœta ráö sitt.” En síöasta svariö. \
sem hann f ékk, var j>etta: “Ef |
þeir ekki hlýöa Móses og spámönn-
unum, munu þeir ekki heldur trúa,
jx> einhver framliðinn upprisi.”
I Af }>essr er auöskiliS, aS Drott-
inn vor ætiaði j>essa dæmisögu til
aö sýna, aS peir, sem deyja, fara á
einn ákveöinn stað, og aS öll viö-
skifti viö þá, sem eftir eru á jörð-
inni, eru eftir þaö ómöguleg. Þaö
er mjög áriöandi, aö veita þvi eft-
irtekt, aS ef menn vilja ekki heyra
þaS, sem ritningin birtir, munu
Til þess að láta yður líða vel er
bezt að nota Fruit-a-tives.
50 cent hylkið, 6 fyrir $2.50 og
reynsluskerfur 25c, fæst hjá kaup-
mönnum, sömuleiðis gegn fyrir-
fram borgun frá Fru;t-a-tives
Limited, Ottawa.
þeir ekki heldur trúa, þó einhver
framliöinn upprisi. ÞaS er einnig
mjög áríöandi aö gæta j>ess, aö
hvorki ríki maðurinn né Lasarus
gátu tekið orösending til hinna
fimm bræöra. Sýnir þaö, aö án
j>ess aö taka tillit til hvaöa ástandi
maöurinn er í þegar hann deyr, þá
er ómögulegt fyrir hann aö hafa
hvers manns, ]>vi GuS mun leiöa
alla hluti fyrir dóminn, yfir öllu,
sem er huliö, hvort sem þaö er gott
eSa ilt” (Préd. Salómons, 12. kap.,
13.—14 v.).
Eg hefi aö eins vitnað i og tekiS
upp guös eigin orö, og meö valdi
Guös orös vara eg alvarlega þá,
sem Jætta lesa eða heyra, við af-
skiftum af öndunum, eöa aö hafa
nokkuö viö slíkt aö gjöra. ForS-
ist kenningar djöfulsins.
Svo enda eg meS oröum spá-
jmannsins: “Sé Drottinn yöar
Guö, þá aöhyllist hann.” (1. Kon.
1. kap., 21. v.)J.
YSar í alvöru.
(Þýtt úr ensku—aðsent).
um Sergíusi Páli, manni hyggnum, eru áreiöanleg. Þegar vort lif hér
er á enda, fullvissar ritningin oss
því aö hlýöa hans boöum, þvi þau • afskifti af eöa samtal viS þá, sem
sem bauö til sín Barnabasi og Páli
og óskaSi að heyra guSs orS. 8.
v.: Þá stóS á móti þeim Elímas
törfa-vitringurinn (því svo þýöir
nafn þetta). Hann reyndi til aö
um, aö “lausir við líkamann” mein-
ar “aö vera með Drotni” Þá enda
freistingar til syndar að fullu og
öllu. Þess vegna er ómögulegt
snúa landstjóranum frá trúnni (9. [ fyrir þá. sem eru “um eilifö meö
v.J, en Sál, sem hét Páll, varð full-
ur af heilögum anda, hvesti á hann
augun og sagöi : Ó, þú djöfuls
sonur, fullur alls fals og fláræöis,
óvinur allrar réttvísi, lætur þú ald-
rei af aö rangsnúa réttum vegum
Drottins? (11. v.J. Vit nú, aö
hönd Drottins mun hitta þig, og
blindur muntu veröa, og ekki sjá
sól um tíma. Jafnskjótt féll yfir
guöi”, aö óhlýönast hans rödd, sem
talar í ritningunni svo skýru máli,
aö ekki veröur misskiliö, og þaö á
næstum óteljandi stöSum, dæm-
andi þá æfingu aö skifta viö anda
úr öörum heimi. Svo vér sjáum
fljótlega, aö guðs börn. sem dvelja
í hans návist, geta ekki tekið þátt í
slíkri athöfn.
Nú höfum vé rsýnt fram á, að það
ER ÞAÐ NOKKUR
O
U
UM HVERT FARA SKUU
—ER AFTRAR YDUR FRA
AD FARA SKEMTIFERD
LEYFIÐ OSS AÐ HJALPA YDUR MED ÞVl AD STINGA UPP A
“THE NATIONAL WAY”
-T I L -
KYRRAHAFSINS
CANADIAN NATIONAL
fullkomnustu þægindi
býður yCur hin
á ferCum til
Kyrrahafs strandar, þar sem njðta mi faít-
urs útsýnis og mangbrotinnar ftnægju bæði
ð sjð og landi. Af NorSur Canada
Klet'tafjöllunum, þar sem Canadian Na-
tional brautirnar liggja, er útsýnií ðviC-
jafnanlega fagurt. Alt af eitthvaS nýtt,
sem fyrir augun ber. Til þess atS full-
komna ferCina, er sjálfsagt atS dvelja
nokkra daga I Jasper Park Lodge.
SÉRSTOK SUMARFARGJOLD NÚ 1 GILDI
Frá Islandi.
Náðaður.
Dómsmálaráðherrann hefir nú
útvegað ólafi Friðrikssyni náðun
á jöröunni lifa. Þess vegna fylgir konungs. Segir svo frá því í gím-
þaö á eftir, aö andar þeir, er menn Iskeyti til stjórnarráðsins: ÓJafur
skifta viS, ertt1 réttilega kallaSir . Friðrilcsson og samdæmdir félag-
“illir andar”. Andar, sem vinna , , , •*.,**•„
.. , fi. ,, .. c . ar hans hafa verið naðaðir. Fyrir
undir krafti og ahrifum Satans, og , ....
eru ötulir og önnum kafnir aö Ólaf er náðunin því skilyrði bund-
framkvæma hans illa ásetning. Þar in, að hann næstu 5 ár verði ekki
af leiöir, aö engan skyldi undra, j>ó sekur um refsivert athæfi. NáSun
jæssir iilu andar oftj birtist “eins hinna er engu skilyrði bundin.
og englar ljóssins’’, og á þann hátt I 01. Fr. er með þessu ekki leyst-
blekki þá, sem “leita frétta af ur undan hegningarákvæðum
í>€'m- ’ hœstaréttardómsins, en hann get-
Látum oss heyra endir efnis-: Ur sjálfur leyst sig undan þeim
ins á }>essu máli: “ASal atriöi efn-1 með hæverskri og prúðmannlegri
isins, þegar alt er athugaS, veröur framkomu í borgaralegu félagi
jætta: Óttastu GuS og haltu hans næstu 5 árin. þann tíma hefii;
J>oSorS, þvi þaS er aðalskylda hann dóminn hangandi yfir höfðí
sér, ef út af þessu bregður. f náð-
uninni felst þá elcki, að hegningar-
ákvæðin þyki of þung fyrir hann,
eða hann vanfær um að fullnægja
þeim. En náðunin á að hafa þau
áhrif á hann, að hann bæti ráð
sitt, verði að nýjum ©g betri
manni, geri t. d. ekki framar til-
raunir til þess að spilla heilbrigði
í landinu, leggi niður ósóma og
iílyrði í Alþ.bl. o. s. frv. petta
virðist eiga að vinnast með náð-
uninni. Qg svo er að sjá, hvað úr
þvi verður.
Annars er það einkum lögfræð-
inganna verk, að meta þegsa stjóm
arráðstöfun.
pað er framferði Ól. Fr. eftir
að dómurinn féll, sem gerir það
að verkum, að menn eiga óhægt
með að sætta sig við hana, og »vo
hinn alveg óforsvaranlegi dráttur
á málinu frá stjórnarmnar hálfu.
Vegna hans er þetta orðið að
hneyksJismáli, sem nú er rætt um
með undrun og gremju landshorn-
anna á milli. Ef Ól. Fr. hefði
verið stungið iirn nokkra daga
undir eins og dómurinn var fall-
inn, og hann svo náðaður, þá var
ekkert við því að segja. En drátt-
urinn á málinu er óforsvaranlegur
og eins framkoma ól. Fr. meðan
)>eim drætti hefir staðið.
Næsta þing hlýtur að láta með-^
ferð J>e.ssa máls til sín taka.
AUSTUR CANADA
ÞAD ER BKKERT, sem getur veltt ja,fn-
mlkla ánægju, eins og að fertSast me8
Canadian Na'tional tll Port Arthur e8a
Duluth og þafan á skipum Northern Nav-
igation félagsins. SumarferCir meC Can-
adian National þreyta engan, heldur eru
þær sönn hvtld og endurnæring. ÚtbúnaCur
allur er eíns fullkominn og frekast má
verCa. parna getiC þér ferCast meC eim-
lestum og skipum á vtxl, eftir þvt hvaC bezt
á viC. .
Dagleg Transcontinental Þjónusta
HRADASTA FERD — STVZTA BRAUT — BESTA BHAITIN — BEZTI ADBCNADUR
Lestin •'CONTINENTAL DAILY" fer á hverjum degi báCar leiCir millí Montreal og Toronto,
Cochrane, Winnipeg og staCa á Kyrrahafsströn dinni. Hver lest saman stendur af All-Steet
Compartment-Observation-Library Car, Standar d og Tourist Svefn og Borljstofu vagni, Innflytj-
enda Svefnvagniog Dagvagni.
"NATIONAL” lestin fer daglega milli Winnipeg,
ttma þægindi, sem á járnbrautum finnast.
Port Arthur ag Toronto, og hefir öll seinustu
Mcnn getn valið um ýmsar Iolðir og fengið
á þann hátt sóð ný svæðl á báðum leiðum, er
að
stanza
nn faru
að
tfma þnr sem menn vilja og
helman eða konta heim aftur.
UmboCsmenn vorir hjálpa yCur meC ferCaáætlanir, segja til
kostnaC, útvega svefnvagna og ltta eftir öCru fyrir yCur.
Canadian National Railuiaqs
Guðmundur Kamban rithöfund-
ur er nýkominn hingað til bæjar-
ins og hefir hánn eigi komið hinig-
að heim síðustu 7 ár. pó verður
viðdvöl hans eigi ‘lön.g í þetta sinn
aðeins þrjár vikur, því Kamban
verður að vera kominn til Kaup-
mannahafnar aftur fyrir júlílok,
því þá hefjast störf hans við
“Folketeatret” i Kaupmannahöfn,
en hann er ráðinn leiðbeinandi
þess á næsta leikári. Frá því að
Kamban var hér seinast á ferð
er hann kunnugur Reykvíkingum
fyrir upplestur sinn, og er hann
þar snjallari öllum íslendingum,
enda hetfir hann hlotið mikið lof,
þar sem hann hefir látið til sín
heyra erlendis. Á laugardaginn fá
Reykvíkingar taskifæri til að
hlusta á Kamban lesa upp og
munum vér siðar skýra frá við
fangsefnunum. Eiga menn þar von
á sjaldgæfri og góðri skemtun,