Lögberg - 30.11.1922, Blaðsíða 2

Bla. 2
LÖGBERG FIMTUDAGI1\N
30. NÓVEMBER 1922.

Til Mr. og Mrs. G. Eyford.
iSern vorið bjart er breiðir geisla hlýja
á blómin ung við himins daggar tár,
er sætt og blítt við sól að endumýja
á samleið vina horfin reynslu ár.
Það lyftir hug og svalar dýpstu sárum
með söknuð þess er hjartað unni bezt,
og veitir kraft á völtum lífsins bárum
að vinna meðan tíminn gefur frest.
Af vinarhug, og hönd á þessum degi
sé húsið ykkar von og gleði skreytt,
vér þökkum fylgd á fömum æfivegi,
sem fús þið veittuð, jafnan bæði eitt,
iþið eigið hjartans auð sem grær og lifir
og á ei skylt við fánýtt prjál og tál,
en bendir sjónum takmörk tímans yfir
með traust og frið er göfgar líf og sál.
Vorstundabraut er letruð föstum lögum
en lánið valt og sjónum hulin tíð.
Því hjálpar bezt á hröðum æfidögum
að borfa glaður yfir skamvint stríð.
Þá hver með öðrum blóm á veginn breiðir
af bróðurhjarta sér hver þraut er létt,
að einni ströndu liggja saman leiðir
og Mfsins hafið verður bjart og slétt.
M. Markússon.
ræða (á ensku) af séra H. Leo,
sóló sunginn af Mrs. Rev. C- H.
Best, og dúett af Hálfdán og
Þjáðist í mörg ár af
Eczema.
' FRUIT-A-TIVES” HREINSUÐU
HÖRUND HENNAR
Pointe St. Pierre, P. Q.
“Eg þjáðist í þrjú ár af ill-
kynjaðri Eczema pótt eg leit-
aði ýmsra lækna, gerðu þeir mér
ekkert gott.
pá notaði eg eina öskju af
“Sootha^Salva” og tvær af “Fruit-
a-tives” og hendur mínar eru nú
hreinsaðar. Verkurinn er farinn
og ekki látið á sé bera aftur.
petta álít eg undravert, þar sem
ekkert meðal hafði áður nein á-
hrif, unz eg notaði “Sootha-
Salva" og “Funit-a4ives”, hið
undraverða ávaxtalyf.”
Madame PETER LAMARRE.
50 aiskjan, 6 fyrir $2.50', skerfur
til reynslu 25c. Hjá kaupmönn-
um eða sent með pósti frá Fruit-
a-tives Limited, Ottawa.
þjóðinni, sem heild að áþreifan-
legu gagni.
Við minnumst einnig, séra _ ,
Octavius, kristilegrar starfsemi anle?a ranglátt það væri á þess-
þinnar okkar á meðal á ungdóms- !um tímum. sem svo mikið er talað
árum iþinum og alt fram á þann um frelal a> útiloka konur frá
dag, er >ú fórst héðan. Á sunnu- að fy«* opinberar stöður jafnt
dagsskóla safnaðarins var þig karlmönnum. Að konur keppi
ætíð að finna, fyrst sem ástund-,viö karlmenn er alt annað mál.
unarsaman nemenda og síðan sem j Eg vil fyrst sýna fram á það,
ötulan starfsmann og kennara. 'hve vel opinlber störf undiríbúa
Bandalagsmál voru þér ætíð á- konu til iheimilisstarfa, að stýra
hugamál, og söngflokki safnað- heimili og ala upp börn er henn-
a ðvér dáðumst að hve vel sumt' unni, er iþað ekki nauðsynlegt fyr-
af því fólki, sem þar kom fram, ir ekkjuna að hafa stöðu til að
til þess að skemta fór vel með snúa sér að? Hún þarf þá ekki
mál feðra sinna. pó var það ^ að vera upp á frændfólk eða sveit-
alt uppalið hér í landi og hefir j ina komin, en getur sjálf séð fyr-
notið ihérlendrar mentunar og átt ir börnum sínum með heiðri og
við sömu ytri kringumstæður að sóma.
etja, sem allir aðrir unglingar Eiginkona, sem þekkir vel, hvað
eiga í þessu landi, og gátum vér magur jhennar á við að strfða, get-
ekki varist þeirri hugs-un á meðan ur auðsýnt honum svo miklu meiri
vér hlýddum á ræðu þeirra en að samhygð.
þarna stæðu lifandi vottar þess,
að unga fólkið hér í Vesturheimi
gæti numið og talað íslenzkt mál
ef það að eins vildi.
Á þessum fundi fór fram kapp-
ræða um það, hvort konur ættu
að gefa sig við opinberum stöð-
um eða ekki og fólki til fróðleiks
og ánægju prentum vér hér ræður
þeirra yngismeyja, sem framsögd
málsins ihöfðu á hendi hvor fyrir
sina hlið:
Jákvæða íhliðin.
María Thorláksson.
Herra forseti, heiðruðu mótmæl-
endur og áheyrendur!
Samsœti.
Laugardagskvöldið þann 18. þ. “s arins veittir þú einnig aðstoð. ar mesta og bezta verk, og til þess
m., var þeim hjonum Mr. og Mrs. ' ‘ Með trúmensku og dugnaði 'hefir þarf hún að hafa þroskað allar
G. Eyford, sem bua að 979 Sher- þegar forsetmn Mr Ander- aJt fltarfð bæði fyri og síð. ' sínar gáfur. Hún verður að hafa
burn Str. Winnipeg, gerð heim- son, hafði afhent trúboðunum,' a^ yerig unnið> 0g næst íGuði ber 'dugnað, skarpan skilning, hugar-
sókn af allmorgum vinum og Mr. og Mrs. Thorlaksson, g)of- ^ þínum góðu og guð- þrek og þekkingu. Alt þetta
kunningjum, þegar^ gestirnir voru ina og^ ávarpið, bað^séra Octavius hræ(i(iil foreidmm fyrir ag hafa auðnast konunni? sem hefir átt
Slg glætt alt gott og göfugt í hugar- \ við eitthvert opinbert starf.
komnir inn í húsið og búnir að ! sér hljóðs. Sagði hann
heilsa húsráðendum, var byrjað bresta orð. petta væri alt svo
með því að syngja: “Hvað er svo óvænt. Hann hefði búist við,
glatt” o. s. frv. pá tók hr. S. að k-oma inn í litla Gootemplara-
Anderson til máls, og ávarpaði húsið og mæta ofur litlum vina-
Mr. og Mrs. Eyford með stuttri hóp, en 'hér kom hann ir.n í stór-
velvaldri ræðu, og afhenti þeim an sal prýðilega uppbúinn og stóð
vandaða Ihúsklukku, sem hann frammi fyrir fjölda vir.a. Sagð-
sagði vera sameiginlega gjöf frá ; i-st hann kannast vel við andlit
viðstöddum vinum og kunntfngj- hinna eldri, en ætti erfiðara með
um. að átta sig á hinum yngri; þau
Næst talaði M. Markússon fá- væru orðin svo breytt. Alt sem
ein orð, og las upp kvæði til hann gæti nú sagt, vær: að tjá
Mr. og Mrs. Eyford. pá talaði þakklæti sitt og konunnar sinn-
Mr. Eyford og þakkaði gestunum ar öllum vinunum fyrir gjöfina
gjöfina, og þann velvildarhug og og allan velvildarhuginn, sem
ánægju, sem þessari heimsókn kæmi svo áþreifanlega í ljós.
væri sam fara. par næst töl- Hann lýsti ánægju þeirra hjón-
uðu Mr. H. Johnson, Mrs. N. Ott- anna yfir að vera komin heim og
inson, Miss I. Bjðrnson og ýmsir yHr hinum óvæntu og stórkost-
fjeiri- * legu móttökum þetta kvöld og
pá voru bornar fram rausnar- tækifæ’rinu, sem gæfist til þess
legar veitingar, -sem -hinar að- að heilsa upp á vini og kunningja,
Karlmenn ihafa altaf verið í
ofmiklu dálæti. Konan flögr-
ar í kringum þá, finnur fyrir þá
húfuna, passar pípuni, bindur á
þá háls-bindið, hjálpar þeim til að
láta á sig kragann. pess vegna
hafa karlmenn svo hátt þegar
kvennmenn leita réttar siins. peir
eru hræddir um að hia persónu-
legu þægi idi sín minki eitthvað.
pegar karlmennirnir em búnir að
gjöra «inn skerf til að gjöra heim-
ilið þægilegt verður það mjög
auðvelt fyrir konuna að sinna
opinberum störfum. pað væri
ilíba það b-ezta sem gæti nokkurn-
tíma komið fyrir karlmanninn.
... , * Mary E. Williams Freeman segir:
Aðstoðar stúlka mm og eg, vilj- <ív/ ....
. , ,, , pað er alt undir eigmmanm kon-
um syna fram a það hve ohugs- r t,- , .,.
unnar komið. Ef hann er viljugur
að gjöra skyldu siina gagnvart
heimilinu og er góð-ur maður, þá
er alt mögulegt.
Mme. Johanne Gudski, hin
mikla söngkona, segir: “pó eg
ihafi verið -ein af þeim konum,
s-em mest hafa stundað sönglist,
ihefi eg haft eins ánægjulegt heim-
ilislíf eins og nokkur gæti óskað
sér.”
Mary Roberts Pinihart segir:
“Kona þarf bara að hafa þrek til
að reyna og vit ti-1 að fram-
kvæma.”
Er það ekki aðdáanlegt þegar
kona stjórnar heimili aðdáanlega,
auk þess að afkasta
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst þaS að,
vera algjorte*
nrcint g .
f>e7ta tóbaá
heimi.
“PENtiÁÖEN#
SNUFF "
Ljúffengt og
endingar gott,
if því það er
iúið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufL
MUNNTOBAK
ir haldið því fram að konum ætti
að leyfast að skipa opinberar stöð-
ur, jafnt karlmönnum. pað er
þv-í hlutverk okkar, sem neikvæða-
hliðinni tilheyrum að halda fram
og reyna að sanna ykkur að hið
gagnstæða sé satt Fyrir því
viljum við reyna að færa tvær
aðalástæður: hina fyrri þá, að
þegar kona gefur -sig við opin-
berum störfum, líður þjóðfélagið
við það miklu meira en það græð-
ir; hina síðari þá að kvennmað-
urinn er ekki jafnfær karlmann-
inum til þes-s að -skipa þær stöður.
Eg m-un gera fyrri á-stæðuna
að umtalsefni m'ínu( og sammæl-
andi minn hina s-íðari.
par sem við í þessu sambandi
tölum um opinberar stöður, eig-
um við við þær “Professions”, sem
einungis karlmenn höfðu skipað
fram að því támabili í sögu menn-
ingarinnar, sem oft er nefnt “öld
konunnar,” þegar hin nýja kona
fari þínu/ og hvatt þig til þess | Hún þekkir gildi tímans og J*'.mikif kemur fram á sviðið og heimtar
að gjörast starfsmaður í vingarði líánn þess vegna betur að haga ynr .agl 1 61 Slnm- jafnrétti við karlmennina í hví-
Drottins. verki sínu | Anna Oleson, sem sækir um vetna. Hinar algengustu stöður
Sem sérstakan bakklætisvott u- .. - . . , , - ' s-enatorsstöðu fyrir Minneota, h'ún karla, sem einnig konur skipa nú
bem serstaKan paKKuætisvott, Hun veit af eigin reynslu hvað • «Sl« uiðnar hezt scm1 - t i • v- / *•
hiðium við vður kærn trúboðar ,• - . ,, .__ , * seKir- pjonar Dezt, sem a dogum eru læknis-og logfræðm
biðjum við y&ur, kæru truboðar, llggur fyr>r ibarnmu, þegar það þjónar mest;» pesai dæmi eru tek.
að þiggja gjofma, sem eg nu a--kemur dt j heiminn, því reynsla
samt þessu ávarpi af-hendi ykkur hennar sjálfrar nær lengra
en
fyrir hönd safnaðarins og fleiri innan fjogra veggja.
in úr “Literary Digest” nóv. hefti.
Konan 'hefir reynt, hve ómet-
og kennara stöðurnar; auk þess
talsverð þátttaka í -stjórnmálum.
pið vitið hvernig þeim börnum,
anleg hún er -sem læknir. pað sem alin eru Upp við fjarska
æ fleiri og fleiri.
Th. Anderson,
forseti safnaðarins.
Selkirk, Man. 3. nóv. 1922.
fý'lgi ykíur^oTböúnum ykkarTna VllJinn verönr sterkur og em- var konan sem fyrst stundaði strangan aga> fer‘oft >egar >au
ffa^a æfilefð ^n^g vonum ífttnr’ °g ^ finna Mrnin. lælcui-sfræði. Hún fann fyrst W undan valdi frelL sinna.
við og biðjum, að níki Drottins f L^Í a^ 11 | ^ brúkaðiþau ;,pau kunna sér ekki hóf( þegar
útbreiðist og eflist um allan fá “ að , , a apTn sem m^°l ... En svo toku karl- ekki er Jengur neinn til að halda
heim og að starfsmennirnir verði1 fSV° °ft’ f.k°na SGm ™ Vlð °g b°nnUðufeim a« faka taumana við þau. petta er
m alt af heflr verið 'heima> taPar nokkurt þatt 'í svoleiðis malupi.1 ástandið meðal kvennþjóðarinnar*
valdi yfir -börnum sínum þegar Á síðustu öld hafa þær aftur sýnt { dag. Höft gamla vanans
þau eldast. Hún getur ekki hæfileika .s-ína. Á Rú-sslandi árið eru ilosnuð; 0g konan, framgjörn,
tekið þátt lí samræðum þeirra og 1890 var -stjórnin beðin að styrkja 1 hugsjónarlík hefir ekki kunnað
hún skilur ekki málin sem þaú konur, sem vildu verða læKn- [ sér ,h6f( og þess verður framtíðin
Höfðu margir orð á þvá á eftir, bafa lí huga. Börnin finna þetta ar. Fólkinu hafði líkað svo vel að gjal(Ja.
að samsæti þetta -hefði verið hið fl->ótt °2 hætt-a koma til hennar við íhjálp þeirra og tekið svo vel á
skemtilegasta, er nokk-urn tíma me® vandræði sín. Konan sem móti þeim. Enn ihafa kónur í
komnu konur stóðu fyrir, einkum er h-ann sæi samankomna. Sagð- hefði haldið verið í Selkirk. Sal- ihefir teklð >átt 1 opin-berum mál- Svíþjóð og á Frakklandi sýnt / þjððféjagsHflnu"á* vorurri' dögum
þær Mrs. G. Jóhannsson, Mrs. H. ist hann sakna sumra, er ekki:urinn var uppljómaður og ágæt- um fetur alt af ^1^ öllu; sem hve vel 'hæfar þær eru til læknis-l 8em veldur því að heimilislif ekki’
lega prýddur. Alt fór fram upp börnin hafa í huga, og er þvi -emn starfa. Konur mynda meira en
á hið besta. Andinn ágætur, af vlnunl þeirra í staðinn fyrir helming af mannkyninu og við
sem réði. Um 200 manns sátu kerling sem bara skammar þegar skulum segja helming af þeim
til borðs. huí skilur ekki. sjúku. pað væri >ví ekki nema
— Að mestu tekið upp úr | Kona 1 2°ðri stoðu hefir fleiri réttlátt og sæmilegt að þær megi1 stefn*°
' “Selkirk Record”. tækifæri til að giftast, en sú, sem leita til kvennlæknis, kona getur ’
________ isitur heima eða fæst við ltilfjör- bezt skilið sjúkdóm annara
, ' I lega vinnu. Margan ungan •kv-enna. Konan hefir meiri
Islcnzkastúdentafélagið mann lan2ar til að gifta «ig, en'hug-sunarsemi, hún gleymir ekki
* þorir það ekki vegna fátæktar. Ef litlu hlutunum, -sem eru svo nauð-
Nokkrum sinnum síðastliðinn j hann nú gæti gifst konu, sem synlegir sjúklingnum. Henni
Eg állít að það -sé þes-si stefna
meir en nokkur önnur ein stefna
Johnson og Mrs. S. Anderson.
Að afstöðnu veitingum, skemtu
sér allir við söng, samræður og
spil langt fram á nótt. Um 40
manns tóku þátt í þessu samsæti.
pó vantaði þar suma af kunningj-
um þeirra Eyford hjónanna, sem
sjálfsagt hefðu verið með í þessu
samsæti, ef vissar ástæður hefðu
ekki verið því til fyrirstöðu.
M. M.
Fagnaðarsamsæti
í Selkirk.
Föstudagskvöldið þ. 3. þ. m.,
hélt lút. söfnuðurinn í Selkirk
samsæti á safnaðarhúsinu, til þess
að fagna trúboðunum, þeim séra
S. O. Thorlaksson og frú hans,
og heiðra þau, -þá nýkomin heim
eftir sex ára starf að trúboði í
Japan.
Hafði söfnuðuri-nn boðið vinum
úr hinum söfnuðunum -í Selkirk,
til þess að sitja með sér samsæt-
ið.
Um ileið og iheiðursgestirnir
væru með oss lengur.
Að lokinni skemtiskrá, fóru fram
veitingar rausnarlega farmborn-
ar af konum safnaðarins. Og er
menn höfðu sýnt í ríkum mæli
veitingunum þann sóma, er þeim
bar( kallaði forsetinn á ýmsa
með ræður. peir, sem hlýddu
honum og stóðu upp, voru þessir:
Séra Hjörtur (á íslenzku), Rev.
Mr. C. H. Best (prestur presbyt-
era kirkjunnar), Dr. D. G. Ross,
Rev. Mr. E. J. Secker (prestur
ensku kirkjunnar), Mr. F. A.
Gemmel (á íslenzku- og ensku),
bæjarstjórinn Dr. Gibbs, Mr. K.
Finnson, Rev. Mr. C. E. Somm-
erset (prestur meþódista kirkj-
unnar), Mr. G, Ingimundarson,
einungis okkar ungu þjóðar, held-
ur ihinna mentuðu þjóða yfirlaitt,
er svo hörmulega að eyðil-eggjast.
pegar eg því ræðst á þessa
sem svo miklum tökum
-hefjr náð á kvenþjóð nútímano,
er eg að verja það -sem konunni í
öllu falli, er helgast — heimilið
Heimilið er grundvöllur þjóðfé-
lagsins. Gildi hverrar þjóðar
fer ekki eftir því -hve auðug hún
er, eða það land sem hún byggir.
á sínum bezta aldri. Ung'hjón almennir, eða ekki mjög hættu- ^að f€r._6 t>r gildi borg-
vetur leituðumst vér við að vekja líka gæti unnið fyrir heimilinu, i hættir ekki ein-s við að verða kæru
eftirtekt á íslenzka stúdentafé- þyrftl 'hann ekki að berjast einn^laus með þá sjúkdó-ma sem eru
laginu ií Winnipeg( sökum þess að
, . geta á þenna Ihátt, stofnað heim- legir. Hún er nákvæmari. Hún lara 4iennar- Andlegur þroski
oss fanst «a felagss-kapur ætti aM þegflr bæð- eru ung Qg f hefir befur Jag • |börnum Qg nær jbarnsms - sem a morgun tekur
skilið velvild og aðstoð tsendinga ,broddi Jtífsing _ Konan getur ',betur trausti þeirra. Eg vi-l hér Sltt plass sem ,b°rgari sinnar >Juð-
hér í þessum bæ og hvar helst svo lika með peningum, sem hún minnast D. Douglas, sem er svo ar ~ er SV° PatenSdur heimil,s
sem þeir eru niður komnir hér vinnur sér inn mentað börn sín. góður við barnasjúkdóma. Eins og ahrifum hans, að það verc ur vart
Mr. J. W. -Simpson, og lögmaður S þessu landi og oss fin3t svo Pað verður til þess að alt líf þeirra við vitum öll, er bardaginn að sl{l1
Mr. H. M. Hannesson. enn petta félag er nú orðið verður þroskameira og betra. hálfu unninn þegar að læknirinn'
Séra N. S. Thorlák.son baé „oldruS man„ma,£t. J,vi fffld þvl Síf,T-‘“T' “'/f,
um leyfi að meiga ávarpa s-am- ----------------JLJ-.— mikl11 læknir *etur “PP^1* Astundunarsemi og nærgætm
komuna no-kkrum orðum, og þakka
fyrir velvi'idarhug þann
mikla og heiður, er sér og kon-
unni sinni ihefði verið sýndur um
vera meira en staður þangað( se*n
börnin fara til að foorða og sofa,
fá hrfin föt og sækja peninga fyr-
sem gengur mentaveginn fjölgar vTnna1 gjöTa TaTTTeTTtTklegT "hæfTtií,ir sælgf1L ?au >urfa að ve.ra
Hinn i“ AVe,T an'-“ Markmi® >eSS hjá Eatons alla sína æfi af því að stunda vísindi, t. d. Carolini ftaður >ar sem muðlrin faðir-
hmn er aðihaldauppi s-in a meðal mah b- hans ekk; ye!tt hon_ Hercheb, sem h-eima átti á Eng inn hafa með hörnunum sínum-
og minnmg feðra smna — að vera 1
merkisberar íslenzkrar menning
leið og heimkomnu foörnum þeirra ar hér í hinum nýja umheimi, og
komu inn í salinn, stóð allur söfn- ensku og fal6naini.
uðurmn á fætur og söng: “pað1 Lauk svo hinu ánægjulega og
er svo tæpt að trúa heimsins veglega samsæti( er iengi mun i
glaumi f og fyrsta versið afminnum haft, með því að allir
”Blest be the tie that binds”. stóðu upp og sungu 1<The Doxo_
Mr. A-nderson, forsleti safnað-logy» og “Xhe National Anthem”.
arms, stýrði samsætinu. Er ,Hér fer á eftir ávarpið sem af_
hann hafði fooðið alla ihjartanlega!,hent var trúboðunum: ’
um fjárstyrk. • landi samhliða foróður sínum
Menn þreytast fljótt á konu, I vann allan -sinn langa aldur, og
TaMi -hann n*kur orí, bMI í ar >,S œri5 verteviS „ vanda- ?em *!*'.! *“"*» « ’!’“”1 ff” ,!? *» >*“* M*-
y. , . a _ heimilisstorf og situr við sauma 1 mgu a halastjornu
samt þó eitt væri. En felagið ö]lum frístundum. Hann hefh. stjörnukerfum.
e ír og anna ver e ni með enga skemtun af að spjalla við tíma ti-1 að taka fleiri dæmi, en
- , hana og þeg-ar nyja brumið er far- otal flein mætti finna.
styrk 8 „mri! ið verður hún ekki annað en kaup- Margar konur -hafa ekki upp-
fyrra.
velkomna, bað hann séra N. S.
Thorlaksson að flytja bæn.
’Svo fór fram eftirfylgjandi
skemtiskrá: —
-Sóló, sunginn af Mrs K. Sveins-
son, nokkur ávarpsorð til trúboð-
anna af Mr. Kl. Jónsson og kvæði
Kæri séra Octavius og Mrs.
Thorlákson!
Við erurn hingað saman komin
til þess, að fojóða ykkur, kæru vin-
ir og trúboðar, velkomin heim
eftir sex ára dvöl í fjarlægu landi
pið hafið unnið þar í umboði
til þeirra ort af honum sjálfum, ,kirkjufélagsins ^ útbreiða
sóló sunginn af Miss ólöfu Hin- kirkju Krists, samkvæmt fooði
rikson við orðin: “Heima er gott
að vera”, ávarp til trúboðanna
lesið upp af forsetanum, er af-
henti þeim ásamt því bréf með
$150,-ávísun, sóló sunginn af Mr.
R. H. Moody, píanÓTSóló af Mrs.
L. G. Howard( dúett af Mrs. A.
McClelIan og Mrs. Geo. Simpson,
fii i rn Hvi as þjást af
11] jj L blæðadi og bólg'inni
| I I § 5|Kyuiniæ8? U p p-
I !■ ■■ VP skurSur ónauSsyn-
legur. Dr. Chase’s
Olntment veitir t-ér >ndir eins hjálp.
SO cent hylkið hjá lyfcölum e5a frá
Edmanson, Bates and Co., Límíted,
Toronto. Reynsluskerfur sendur 6-
keypis, ef nafn þessa blaSs er tiltek-
« 0« 2 centa frlmerki sent.
hans: “Farið og gjörið allar þjóð-
ir að mínum lærisveinum”.
Sem kristið fólk og söfnuður,
finnum við til þess, hve mikið við
og mörgum
Eg hefi ekki
íslendinga skilið en hlð laus vinnukona. Á aðra hönd, lag eða löngun til að giftast, en
, n.fa era ,S,yr ,ja a"|þegar konan getur fylgt manni eiga samt rétt til ánægju þeirrar
tsrfct, en efmlegt folk til nams. , . , ,, ..... . . . ,
... . ! smum í því sem hann gjorir og sem þær geta fundið í opmfoerum
, .,. , ,. ihugsar, verður hun han-s bezta -storfum. Svoleiðis kona gerir
hve miklu leyti að studentafélag-i * , ’ , , .
, . , . , aðstoð og getur þanmg oft lagt ometanlega mikið gagn með þjón-
ínu íslenzka eða meðlimum þess ,., , . . , ,
hefir tekist að levsa hið fvrra ætl- 1 g°ð ráð’ ,pað er sem vlð koll‘,ustu slnni 1 >JÓðfélagsm-s þarfir.
V . !eySa. yrra æ 1 um nú á dögum “The Ideal Marri- pað eru fleiri kvenmenn enn
„ . ’ , . , , age Shk hjon gefa heimmum karlar i heiminum. Er það rétt-
ætla að því hafi e.tthvað unmst a borgara sem varis er -
a því. En að -þva er ihið -s-iðara Ef maðurinn deyr
snertir þó ótrúlegt sé, hefir
því unnist stórmikið. — Undar-
legt sögðum vér— undarlegt að
því leyti að í félagi þessu eru að-
eins ungt námsfólk, sem ekki hef-
ir nein peningaráð önnur en árs-
gjaldið, sem það sjálft borgar og
höfum ykkur að þakka fyrir að nemur að því er vér bezt vitum
hafa tekist þetta verk á hendur, $2,0C' á ári og svo hagnað þann,
og þökkum góðum Guði, að honum jsem félagið hefir ihaft af opin-
skyldi þóknast, að velja einn úr
okkar hóp sem maklegan um-
boðsmann síns ríki-s, fullvissir, að
verkið hefir ekki verið unnið til
ónýtis, er að bæzt ihafi við /íjörð
Drottins margir sannir lærisvein-
ar. Hugur okkar og hjarta hef-
ir ætíð fylgt ykkur ásamt bænum
okkar, um að starfið mætti ávaxt-
berum samkomum, sem því miður
-hafa ekki verið eins vel sóttar
og þær ihefðu átt að vera upp á
síðkastið. En samt hefir félagið
sem er tiltölulega ungt, getað veitt
fátæku námsfólki styrk, sem nem-
ur nálega þúsund dollurum, síð-
an það var stofnsett.
Á laugardagsikvöldið var (18.
ast og folessast og verða einstak- þ. m.), vorum vér staddir á fundi
lingnum að tilætfluðum notum og fólagsins og verðum vér að segja
frá kon-
RICH IN VITAMINES
og börnin finna eld kærleikans og
umönnun-arinnar; þar sem þau
læra hið foáa og hreina; þar sem
grundvöllurinn er lagður fyrir
göfugu 1-ífi — einstaklings, og þá
um leið þjóðfélags. En slík heim-
ili eru ekki önnur en þau, þar sem
móðirin gefur sig alla og óskifta
við heimilinu.
Nú dylst ykkur ekki að sú kona,
sem gegnir, segjum læknis eða
lögfræðistörfum, (svo við athug-
-umi þau fyrst) og foefir á sama
tíma heimili-s forráð með hendi,
hlýtur að vanrækja hvorttveggja
starfið. Að öllum lákindum verð-
látt að konur með vanalegar"eða ur >að w’
af þeirri astæðu að hun hefir
meiri peningalegan hagnað af
hinni oþinberu starfrækslu. Heim-
MAKE PERFECT BREAD
miklar gáfur og sem ekki giftast,
megi til að sitja mánuð eftir mán-1
uð, ár eftir ár við einhverja lítil-1,
.... , , . , , . , , iíhð lnSur, -bornin 1-iða, ef foau eru
fjorlega atvinnu, þegar hun kvelst | „„vtn,-
af löngun til að gjöra eitthvað við
sitt hæfi. Hefir nokkur karl-
maður rétt til að kæfa niður gáf-
ur hennar og löngun til víðara og
stærra starfsviðs.
veit það líka. pess vegna ritar
hann og talar svo mikið um veik-
leika hennar. Hann daðrar og j
smjaðrar vonandi með því móti að
slá ryki í bæði -slín eigin augu og
hennar.
Neikvæða hliðin.
Aðalbjörg Johnson.
iHerra forseti, iheiðruðu tilheyr
endur!
nokkur. Ef þau -eru engin, þá
er heimilið að eins nafn, en hefir
ekkert gildi.
En gerum nú ráð fyrir að kona-
Nei! hún an giftlst aHs ekki. Svo fer
fjöldanum. Hvað þá?
Tilfellið er, -að þær konur sem
taka að sér þau störf sem karl-
rnenn einir gengdu fyr, eru hug-
-sjónaríkustu, framgjörnustu og
gáfuðustu konurnar. Ef þær eru
ekki góðum gáfum gæddar komast
þær þangað aldrei, því leiðin er
torsótt. Ef þær eru ekki fram-
gjarnar og hugsjónar-íkar verða
þær þar aldrei að gagni.
pað eru einmitt þessar konur,
Háttvirt móstöðukona m)ín hef- eem vegna þess að þær eru hug-
-sjónaríkar og vel gefnar eru foezt
færar til -þess að mynda góð heim-
ili, þar sem glæddar væru hug-
sjónir hinna ungu, og lagður
traustur steinn í þjóðfélagsbygg-
inguna.
En hvað segja þær konur um
það sjálfar, sem unnið hafa sér
frægð við opinber störf ? Ein merk
málafærslukon-a í Bandlaríkjun-
um foefir sagt, að gæti hún lifað
Mf sitt yfir aftur, mundi hún ekki
velja þá foraut, sem hún áður
valdi. Hún vildi fúslega fórna
því öllu fyrir gott heimili. Óvilj-
andi syndgaði hún gegn sjálfri
sér og mannfélaginu, og fyrir
margar slíkar yfirsjónir hlýtur
mannfélagið að líða meira en það
nokkru sinni græðir við starf
þeirra kvenna sem yfirsjónimar
drýgj-a. pví nú hefir sjálfur
skaparinn eitt sinn gert verk-
skifting með manninum og kon-
unni, og það er að minsta kosti
yfirsjón, ef ekki synd( að annað
fari að taka að sér þau störf sem
hinu var ætlað.
Snúum okkur þá að stjórnmál-
unum og þátttöku kvenna í þeim.
Vart n-okkur ihugsandi maður
nú á dögum er svo þröngsýnm að
hann ekki játi atkvæðistrétt kon-
unnar, enda kemur það þessu málí
ekki við. Að sitja á þingi einn
mánuð eða svo á ári getur vart
kal-last “Profession”, og ætti ekki
að þurfa að hafa í för með sér
meiri vanrækslu á heimiilsstörf-
um -em t. d. skemtiferð sem -stæði
yfir jafnlangan tima. öðru
rniáli er að gegna m-eð ráðherra
jem-bætti. En eru þau sjaldan
fengi-n í hendur öðrum en ráðnum
og rosknum mönnum. Hlyti kona
það starf yrði það vart önnur en
sú sem reynd væri og roskin, og
óllíklegt er að hú ihin sama hefði
um uppeldi ungra barna að sjá, en
ef nú svo vildi til, þá er fyrsta
skyldá -hennar við heimilið.
Mér finst að vísu þetta vera
utan mála, -en eg mintist á það
vegn-a þess að svo mikið er rætt
um þátttöku kvenna í stjórnmál-
um nú á t-ímum. En engin stúlka
myndi búa sig mndir að sinna
stjórnmensku í sama -skilningi og
hún -h-lýtur að búa sig undir að
sinna læknis- lögfræðings eða
kennarastörfum.
pó hafa konur á öllum öldum
verið sterkt afl í stjórnmálum.
pað er svo oft vitnað til orða
Abrahams Lincolns um móður
hans; og ekki er hann hinn eini
stjórmskörungur, sem slíka sögu
hefir haft að segjia. pað er hei-
lagt hlutver kkonunnar að glæða
þær hugsjónir og eiginleika hjá
sonum sínum og dætrum, lem
geri þau að rétthugsandi mönn-
um og konum, með réttlætistil-
finningu -svo -sterka að þau hljóti
að berjast á móti hinu illa, og með
sannfæringu sem ekki er hægt að
kaupa.
Og að síðustu — fovað um kenn-
arana? pað er staðreynd að
flestar verða þær piparmeyjar.
Eg segji ekkert frekar um það
-hér; þykist vera foúin áð ganga
frá því máli. Kvennmenn eru
foeztir kenna-rar fyrir litlu börnin.
pað er enginn efi á því. En það
er rétt ein yfirsjónin enn að
-senda börnin í skóla eins ung og
þa-u eru send. Hinn réttmæti
kennari foarnsin-s er móðir þess.
Aldrei hefir 1-sland staðið öðrum
löndum að baki með alþýðument-
un, og þó lærðu börnin þar að
lesa og skrifa á heimilum sínum.
f síðari daga voru hafðir um-
ferðakennarar, en það voru ætið
karhnenn.
pið sem hafið haft barnakenslu
með höndum, vitið hvað kennar-
inn verður oörnunum samrýmd-
ur, hvað oft eru greinileg áhrif
kennarans á börnin, og áhrif barn-
anna á kennarann engu að siður.
pessu tapar móðirin þegar barnið
hennar fer -út af heimilinu, til
þess að sækja þau áhrif ti! annara
sem það hefir átt að fá hjá henni.
Auk þess verður heimi-lið barn-
inu miklu síður heimili, eins og
eg mintist á áðan, heldur staður
sem það gistir.
(Niðurl. á 5. fols.)
i