Lögberg - 30.11.1922, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN
30. NÓVEMBER 1922.
Bk •
I _
Sérstök deild í blaðinu
SOLSKI N
Fyrir börn og unglinga ■

!«WII
MARTA.
Eftir Hotaw.
“Hefja mig — en — ” Hvemig sem hún
reyndi þá gat Mn ekki varist hlátri. ‘En sú til-
finning hvarf nndir eins aftnr því Marta var
viðkvæm og göfug stúlka, og í stað hláturs til-
hneigingarinnar kom viðkvæmnishlandin vork-
unsemi.
“Mér Iþ'ykir fyrir að þurfa að haka þér sorg-
ar, en satt að segja þá veistu ekki hvað þú ert að
segja —eg — ”. Bétt í þessu komu þau Nancy
og Plunkett, og var Plunkett mjög hóvær, af því
að Nancy 'hafði tekist að fela sig fyrir honum í
eldhúsinu.
' ‘ Hún var svo sem ekki að matreiða, hún var
hara í felum”, sagði hann — en eg hefi aldrei
getað þolað slæpingshátt — aldrei — en hvað
gengur að ykkurl” spurði hann, þegar hann sá
vandræða svipinn á Lionel og Mörtu, en áður en
nokkur gat svarað, sló klukkan tólf.
“Klukkan er tólf”, sögðu þau öll í einu.
“Allir góðir englar vaki yfir þér!” sagði
Lionel hlíðlega við Mörtu, ‘ ‘ og dragi úr hiturleik
orða þinna”.
Plunkett stóð tundarkorn í sömu sporum
hugsandi, síðan snéri hann sér að Nancy og sagði
djarflega og hlátt áfram.
“Nancy, þú ert ekki það sem eg leitaði að
— góð vinnukona — en mér finst einhvem veginn
eins og — eins og eiginkona mundir þú reynast
vel. Og eg sver það, að mér er farið að þykja
vænt um þig, þrátt fyrir allar þínar hrellur.”
“Nú-jæja, góða nótt, herrar! sagði Nancv
skyndilega, en heldur órólega. Þtví satt að segja
var henni farið að verða hlýtt í huga til Plunkett.
Plunkett gekk hugsi að herhergisdyrunum,
lokaði þeim vandlega. Svo sneri hann sér við
og horfði á stúlkurnar, sem stóðu þegjandi og á-
hvggjufullar á gólfinu.
“Góða nótt”, sagði hann, og Lionel rendi
ástaraugum til Mörtu og hauð líka góða nótt. Svo
fóru þeir til svefnherhergja sinna, sem vom í öðr-
um parti hússins, en stúlkumar voru einar eftir.
“Nancy”, hvíslaði Marta.
“Já, frú!”
“Hvað tekur næst við? Hvemig eigum
við að komast f hurtu?”
“Hvfemig getum við -komist f
“Við verðum að komast”!
“Það er kolniða myrkur og þekkjum ekki
veginn”, sagði hún raunalega. /
,“ Jæja, forsjónin hefir þó að minsta kosti
séð okkur fyrir góðum húsbændum”, ;sagði Marta.
“Já. hugsunarsömum og góðum”, bætti
Nancy við.
“!Ef að Anna drotning Skyldi nú frétta um
þetta”, saffði Nancy.
“Já. iHerra minn”, mælti Marta, en rétt í
því var klappað ofur hægt á gluggann í herherg-
inu. -Stúlkumar hmkku við. Hvað er þetta?
Aftur var 'klappað á gluggann.
“Hamingjan hjálpi mér, eg er nærri dauð úr
hræðslu”, mælti Marta og leit flóttalega í kring?
um sig. 'Nancv henti henni út í gluggann.
“Sjáðu!” Marta leit út í gluggánn.
“Tristram — Sir Tristram!”-sagði hún í
hálfum hljoðum, og var mikið niðri fyrir.
Opnið þið gluggann. Eg get ekki hreift
mig eg er svo hrædd. Nú gengur hann af vit-
— °ST eg verð að þegja eins og steinn. Við
eigum alt skilið sem hann kann að segja”, sagði
Marta.
Nancy opnaði gluggann og Sir Tristram
smeygði sér hljóðlega inn í herhergið.
“Lafði Harriet, þetta er hin viðurstyggieg-
asta smán.
”ó, heldurðu að eg viti það ekki. í guð-
anna bænum vektu ekki hænduma! Þetta er nú
orðið nógu slæmt, þó það sé ekki gert verra,”
sagði Lafði Harreet.
“Já, Tátum okkur flýja, og gjöra ein-s lítið
vart við okkur og við getum”, hætti Nancy við.
. “Hættið þið þá að masa og komið”, sagði Sir
Tristram. Vagninn rninn bíður héma fyrir ut-
an; fylgið mér eftir og við skulum 'kveðja þessa
holu sem allra ifyrst.
“Holu”, þetta orð stakk Lafði Harreet í
hjartastað.
“Nei”, tók Nancy fram í. Far vel þú frið-
sæla heimili. Nancy var líka hrygg í huga. Þær
höfðu notið skemtilegrar kveldstundar hjá þess-
um góðlátu og hreinhjörtuðu mönnum, jafnvel
þó þa?r höfðu verið dálítið ótta-slegnar. Ált það
sem aflaga fór hafði verið þeim að kenna.
Tristram tók'setuhekk -sem var við húshlið-
ina og setti hann undir gluggann, svo að stúlk-
umar gætu komist þar út. Svo stigu þau öll
upp í vagninn. En þegar þatí óku úr hlaði marr-
aði í vagnhjólunum, gvo að Plunkett vaknaði.
Hann dreif sig undir eins á fætur til þess að
vekja stúTkurnar, því þá var komið að fótaferða
tíma. Því hændur rísa ária úr rdkkju.
“Stúlkur! Það er kominn fótaferðatími”!
hrópaði Plunkett, þegar hann kom út úr Svefn-
herherginu sínu. Svo varð honum litið á opinn
gluggann. Honum þótti það undarlegt, svo
hann stansaði og hlustaði.
“Mér heyrðist vagnskrölt á hlaðinu — og
glugginn er opinn — bekkurinn stendur undir
glugganum — og stúlkurnar faraar — Vaknið
allir!” ,
Hann hljóp undir eins út úr húsinu og
hringdi klukkunum. Vinnufólkið hans kom
hlaupandi.
“Stúlkumar sem við réðum í gær eru farn-
ar. ETtið þið þiær og komið þið með þær heim
aftur, þó eg ihnígi dauður niður á næstu mínútu,
þá skal þeim ekki haldast uppi að fara svona með
mig. Farið eftir þeim undir eins; þær skuiu
verða að koma til baka!”
Rétt í því að Plunkett sagði þetta, kom Lio-
nel hlaupandi.
“Hvað? — þjófar!”
‘‘iStúlkurnar em stroknar. — Það eru dægi-
leg laun fyrir góðvildina sem við sýndum þeim.
“lEltið þær undir eins, og eyðið ekki mínútu
í ónýtis hjal!” hrópaði Lionel og leitarmennirn-
ir hlupu til hesta sinna.
“Við höfum rétt til þeirra í heilt ár sam-
kvæmt lögum. Komið með þær heim aftur, eða
þið skuuð sjáJfa ykkur fyrir hitta. — Farið. ,
Leitarmennirnir hlupu á bak hestum sínum
og lileyptu úr hlaði.
‘ ‘ Lagleg meðferð þetta! ’ ’
“Skammarieg”, svaraði Plunkett um leið
og 'hann lét fallast niður á stól hamslaus af reiði.
3. Kapítuli.
Sendimennimir leituðu langt og víða eftir
stroku fólkinu, en árangurslaust. Plunkett var
enn sár út af skaða sínum og skapraun, og svo
jók það á raunir hans, að honum var farið að
þykja vænt um Nancy.
Dag einn sat hann ásamt fleirum stéttar-
hræðrum sínum við öldrykkju á veitingahúsi
einu, sem var við alfara veg er lá gegnum skóg-
inn ekki langt frá heimili hans, þegar að hann
heyrði lúður þeyttann ekki all langt í burtu.
“Hér er þá veiðimanna flokkur á ferðinni.
Þeir era líklega frá hirðinni”, mælti Plunkett,
án þess þó, að lúðurhljómurinn hefði nein sýni-
leg áhrif á þunglyndi hans.
Samt sem áður var það óvæntur atburður
sem að höndum har.
Plunkett, sem hafði setið úti fyrir á svölum
hússins, þurfti að hregða sér sem snöggvast inn,
en á meðan í-eið hópur karla og 'kvenna í skraut-
legum veiðimannahúningi, syngjandi heim að
húsinu. Á meðal þeirra var Nancy.
“'Hvað er orðið af Harriet?” spurði ein-
hver Nanoy, sem vissi meira um hagi hennar en
nokkur -annar.
“Því miður virðist ekkert geta vakið hana,
eða hrifið athygli hennar”, svaraði Nancy; þó
hvin vissi ofur vel, að Lafði Harriet hefði ekki
getað hugsað um neitt annað, en Lionel síðan
þær struku í burtu frá þeim.
TTm Nancy var það að segja, að sjálf hafði
hún ekki getað hugsað mikið um annað en Plun-
kett. En hún hafði enga tilhneigingu til þes-s,
að skýra þær sakir fvrir þeim sem með henni
voru. Á meðan að veiðikonumar voru að skoða
sig u mþama í kringum veitinga'húsið, kom Plun-
kett út, og Nancy, sem ekki þekti 'hann í svipinn,
gekk til hans og heilsaði 'honum og sagði:
“Getur þú herra minn „sagt mér — herra minn
góur!” stundi hún upp urn leið og 'hvin þekti
hann, “Plunkett!”
“Já, madam, Plunbett, og Plunkett ætlar nú
að vita hvort þú munir vefja honum um fingur
þér í annað sinn. Við skulum láta sýslumann-
inn jafna sakirnar nví strax.
“Þú ert hrjálaður maður! Láttu ekki nafn
mitt fara þér út alf vömm, ef þú rilt ekki verða
fyrir kúlunum úr hyssum veiðikvennanna, sem
hér eru með mér.
“Komið”, hrópaði hún til þeirra sem með
henni voru og miðaði hyssu sinni á Plunkett, á
meðan að hinar slóu hring um hann. Þegar
svo var komið, fór PTunkett ekkert að lítast á
hlikuna og sá sér þann kost vænstan að biðjast
griða.
“Þær hafa mig á valdi sínu, eg er hjálpar-
laus,” stundi Plunkett upp.
‘ ‘Þetta er sannarlega ekki álitlegt, og það var
það vissulega ekki. En satt að segja það er
eitthvert undra töfraafl sem fylgir þessum stúlk-
um, jafnvel þó þær hótuðu mér hráðum bana,” og
hann gat ekki að sér gjört annað en skjóta
homauga til þeirra, þegar hann hljóp í hurtu
frá þeim, og þær veittu honum eftirför til að
gjöra hann enn meira óttasleginn.
Stúlkumar voru ekki fyr farnar frá veitinga-
húsinu en Lionel kom þar inn, hann hélt á hlómi
í hendinni — síðustu rós sumarsins, blóminu sem
Marta hafði sungið um og hann raulaði við sjálf-
an sig part af Ijóðinu sem Marta hafði sungið,
og eftir að hann hafði sungið með viðkvæmni um
rósina, sem í huga hans var Marta, fleygði hann
sér niður í grasið fyrir utan húsið og lá þar upp-
tekinn við hugsanir sínar.
En á meðan hann lá þar, höfðu þau lafði
Harriet og Sir Tistram horið þar að, en þau sáu
ekki Lionel í fyrstu.
“Eg 'hefi komið hingað, til þess að fá að
vera ein,” sagði lafði Harriet óþolinmóðlega.
“IEin með mér?” -spurði Sir Tristram.
“ Ja herra minn góður, eins og mér standi
ekki á sama hvort þú ert her eða annarstað-
ar. Mér stendur svo sem á sama hvar þú ert,”
mælti lafði Harriét fremur ergilega. “F\rrir
alla muni farðu nú eitthvað í hurtu og lofaðu mér
að vera einni,” osr þegar Sir Tristram sá að hann
gat ekki gert lafði Harriet neitt til þægðar, fór
hann í hurtu frá henni og lét hana eina um hugs-
anir sínar. lE’ftir Titla stund fór hún að svngja
lágt og þýtt við sjálfa sig; og þá þekti Lionel
röddina þar sem hann lá í grasinu þar rétt hjá.
“Það er hún Marta!” sagði hann og reis
upp.
Lafði Harriet þekti hann undir cins og hún
kom auga á hann, og varð henni næsta hverft við.
“ Hvað á eg að gjöra, það er Lionel! hóndinn
sem eg réðist hjá!”
Lionel lét ekki tækifærið, sem harst svo Ö-
vænt upp í hendur honum ónotað og fór að tjá
lafði Harriet ást sína, sem henni þótti nú raunar
ekkert að, en vegna stöðu sinnar við hirðina gat
hún ekki annað en sneipt hann fyrir það tiltæki.
Hún kallaði hann öllum illum nöfnum og hélt að
hann mundi firtast, en það virtist ekki hafa hin
minstu áhrif á hann, þó honum hafi hlotið að falla
það ver; en á meðan hann var að úthella hjarta
sínu við lafði Harriet kom Sir Tristram til baka,
og hélt að Harriet væri komin í hendumar á
einhverjum ægilegum fanti, svo hann kallaði á
hjálp eins hátt og hann gat, sem v-ar nú reyndar
það Tieimskulegasta sem honum gat dottið í hug,
því veiðifólkið sem nálægt var, kom alt þjótandi
og vildi ganga í skrokk á Lionel með hávaða
miklum og ógangi.
Plunkett heyrði hávaðann álengdar og kom
til þess að sjá hvað um væri að vera. Þegar
Lionel kom auga á Plunkett hrópaði hann:
“Hjálpaðu mér, vfirgefðu mig ekki.”
iRétt í þessu bar Nancy þar að. “Hvað er
um að vera,” spurði hún þirst.
“Júlía Tíka,” hrópaði Lionel eins há!tt og
hann gat.
“Bindið manninn í fjötra,” hrópaði Sir
Tristram.
“Snertið þið hann ekki,” grenjaði Plunkett
enn hærra.
“'Eg held eg devji,” sagði Nancy.
“Eg réði þessar stúlkur í vist,” hrópaði
Lionel, “og nú eru þær að reyna að svíkja samn-
inginn.”
“Hvað segirðu?” hrópaði aðkomufólkið og
snéri sér að Nancy og Harriet.
Sir Tristram fór að gera gaman að öllu
þessu til að reyna að hjálpa stúlkunum, að kom-
ast úr kröggunum, sem 'þær vora komnar í.
“Vægið þið manni þessum, hann er ekki með
réttu ráði,” sagði lafði Harriet.
Lionel leit raunalega til hennar og ásakaði
hana fyrir þetta tiltæki. Hún fann að hún átti
þá ásökun fyllilega skilið og fann um leið að
Lionel átti meira ítak n hjarta sínu, en hún sjálf
hafði gjört sér grein fyrir.
Það var eins og enginn vissi hvað til bragðs
skyldi taka, unz Lionel lét aftur til sín heyra.
Hann kallaði á Plunkett og mælti:
“Farðu sem fljótast á fund Önnu drotningar og
færðu henni hringinn þann ama,” og hann rétti
honum hring úr gulli.
Svo var komið með burðarstól, sem láfði
Harriet var sett í og var henni mjög þungt í
skapi.
Lionel var leiddur burtu bundinn, en Plunkett
var lagður af stað og hélt hringnum hátt á lofti,
svo Lionel gæti séð að Tiann var þegar á leiðinni
ti Önnu drotningar.
I
Niðurlag næst.
Nýhenda.
Vora tekur! Árla er!
Æskan rekur gullna þræði.
Sólin vekur gegnum gtler
geislum þekur rekkjuklæði.
Sálin hressist, fær nú frið
Feigð úr sessi hné í valinn.
Flutt er messa! Vaknið við!
Vorið blessar yfir dalinn.
Gékk það lengi stað úr stað,
stukku hengjur blárra mjalla,
— Víða þrengir vetri að,
vorið gengur nú til fjalla.
Lækir flæða — hækka hreim.
Hugljúf kvæði skap mitt yngja.
Engin mæði amar þeim.
Æsku-bræður mínir syngja.
Árglöð skjálfa ærsilin iþar,
— yngist sjálfur vori fegin.
Falla -hálfar hendingar,
hoppa álfar fram á veginn.
Vængir blaka — hefjast hátt,
heiði taka; þrárnar seiða.
Sólheit vakir -su-nnanátt,
svnir kvaka fram til heiða.
■Blána fjöll og ibirtir nótt,
brak og sköll um heiðarlendur.
Vatnaföllin vaxa ótt,
vetur höl-lum fæti stendur.
Týnast rökin í— vonlaus vörn.
Vor -kann tökin! Fannir sjatna.
Sveimar vökull auðnar-örn
yfir þökum silungsvatna.
Gott um veiði gnægðir þar,
grænar breiður undan fönnum.
— Eitt sinn Iheiða-auðnin var
eina leiðin -sekum mönum.
pessum hlóðu örlög óð,
einir stóðu — lögin fengn.
Drifnir blóði daggarslóð,
dalsins hljóða synir gengu.
ó-ska-miðið oftast var
efsta rið að fjallasalnum.
Opnast hliðin þöglu þar,
þcim er friÖi týna í dalnum.
Langt til veggja — heiði hátt.
Hugann eggja bröttu sporin.
Hefði eg tveggja manna mátt
mundi eg leggjast út á vorin.
Stefán frá Hvítadal.
Tiíminn.

Professional Cards
DR.B J.BRANOSON
7*1 Undsay Bnlliilivi
Phone A.7»«T
OÍSce tlmar: 1—?
HetniiH: 77« Vlotor St.
**hone: A 71Í2
Wtnaipeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
. Ofllce: A 7067.
ViOUkMmi: 11—12 og 1—6.80
10 Tlielina Apts., Home Street.
Phene: Siieb. &•«•.
WIHNIPBQ. MAH.
Dr- Stefánsson
600 Sterllng Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kvehkasjúkaóma. Er «8 hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 «.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Me-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Bojrd Baihllni
Cer. Portaie Ave. oi Bdmonton
Stundar ilnUUift berklaaýtel
oi aðra lungnaajakd&ma. Br at!
flnna á akrUatofunnl kl. 11—
11 f.m. oi kl. I—4 c.m Skrif-
etofu tals. A 3521. Hehnllí 46
Alloway Ave. Talalml: Sher-
brook SltS
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
* barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Simi A 8180.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Samerset Block
Cor. Portage Avc. og Donald Street
Talatml:. A 8880
DR. J. OLSON
Tannlæknir
602 Sterling Bank Bldg.
Taloími A 8521
Heimili: Tals. Sh. 3217
MuniS Símanúmerið A 6483
og pantlB meCOl yíar hjá oaa —
Sendum pantanir eamatundla. Vér
afgrelOum forakrlftlr meB aam-
vizkuaemi og vörugaBi arn öyggj-
andl, anda höfum vér margra ára
lserdömsrlka reynalu aB baki. —
Allar tegundir lyfja, vlndlar, **-
rjömi, sœtindl, rltföng, töbak o.fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor. Arlington og Notre Damo Ave
Thos. H. Johnfton
og
Hjalmar A. Bergmaa
Skrifatofa Room Sll
Buildlng. Poriage Av*.
P. O. Boa l«l
Phonea: A 4646 eg 684«
W J. I TNH VIi, J. H. MNHAH
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræðingai*
3 Home Investment Bnllding
468 Main Street. Tals.: A40«3
peir hafa einnig skrifstofur aB
Lundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar aC hitta á eftirfylgj-
andi tímum:
Lundar: annan hvern miBvikudag.
Riverton: F-yrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miBvikudag
Piney: þriBja föstudag
i hverjum mánuBi.
Arni Anderson,
isL ltpuSnr
1 f41*g! v!8 B. P.
Skrlfdtofá: 801 BlMtrte
wáy Cktnten.
T«teph«n« A 8187
ARNI G. EGGERT8SON,
tslenzkur lögfrmölncn*.
Heflr rétt ttl »8 flytjn mál
1 Manitabá ©g SaAatchow
Skrifstofa: Wynyam.
Phone: Gnrry 2618
JenkinsShoeCo.
889 Notre Dnme
Avenue
Vár leggjum eárataka áherulu 4
■eUa bmIX cftir forskriftum lal
Hln beatu lyf, eem kawK
eru notuB etngöngu. fegar bár
meB forekriftlna til vor, «<H
vera rine um fá rétt >a* eem 1
lnn tekur tH.
OOLOLKCGH á OO.
Notre Dame Ave. og Murkneke
Phonee N 7666—7666
Gtftingalyflebréf eeld
A. S. Bardal
84S Sherbrooke 8t.
Selur líkkistui og annast um útfarir.
AUur útbúnaður sá bezti. Enafretn-
ur selur Kann aUkonar minniavarSa
og legateina.
Skrifm. taleinal N
Helmllia talriml N l
Verkatofu Tnla.:
A «388
Haun. Tnla.:
A 63*4
G. L. Stephenson
PLUMBER
Altekouar ralmagiwáhöld. svo
etraujárn víra, allar tegundir at
glöeum og aflvaka ;batterle).
VERKSTDFR: E7E HOME STREET
Vér geymuiu reiðhJÁl jHm v«4-
urinn eg gerum þMi eéne 08 n^,
ef þeee er óakað. Alter tigw*
ir áf ekautum búnar ttl ■—i
kvawnt pöntun.
verk. Lipur afgreUtete.
EMPIRB CYCLB, OO.
64lNetre Dazn. Ava
Lafayette Studio
G. F. PKN’NV
I.jósmyndaamlSur.
SérfrteBlngur f aB taka höpmyndlr,
Giftlngamyndlr o« myndir af hotl-
um bekkjum skölafölka.
Phone: aher. 4178
4*0 Portage Are. Wtnnlpa*
Giftinga og , ,,
Jarðarfara-
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portege Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RIN-G 3
Phonee:
Office: N 6225. Helm.: A78M
Halldór Sigurðsson
General Contracter
808 Great Weet Permandat
Bldr., S66 Main Bt
Blóðþrýstingur
Hví að þjást af blöBþrýstingi og
taugakreppu? paö kostar ekkert
aB fá aS heyra um vora aBferB.
Vér getum gert undur mikiS til að
lina þrautir ySar.
VIT-O-HET PAIRLORS
304 Fashion Craft Blk. F. N7793
J. J. Swanson & Co.
Verzla meB fastellgnlr. Sjá uim
leigu á húsum. Annast lAn og
eldsábyrgB o. fl.
808 Paris Bulldln*
Phones A 6349-A 0310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUR
Heimilistals.: St. John 1*44
Skrifstofu-TkUs.: A *WW
Tekur lögtaki bœBl húsalciguskuldk
veBskuldir, vixlaskuldir. AfgrstBir at
sem atS lögum lýtur.
Skriistofa 855 Main