Lögberg - 28.12.1922, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN 28. DESEMBER 1922
Bls. 3
SSSSSSSSSSSSSSS8SS2SSSSS2SSSSS2S2SSS2S2SSg2SSSS8SSSS
Sérstök deild í blsðinu
O0QfOfO«OfO#OfOfO*O*O«O*OfO*O#O#O*O*Q*O*O*O*O*OfO*O*
•oéofo*ofofo«o*o*o«o*o*o«ð«o«o*o*o*o«o«o«o*o«o«o*o»o
SÖLSKIN
'SSSSSSSSSSSS2SSSSSSSSSSSSSSS2SSSSSSSSSSSSSSSSSSS2SSS
Fyrir börn og ungiirga
Professional Cards
Kemur á morgun.
Hftíx
Harriet Beecker Stowe.
“Gróða mín,” sagði eg við konu mína á ieið-
inni li'oim. “ Stundum finst mér, að lífið sé ekki
virkilegt. Yið göngum ií kirkju og það, sem við
heyrurn þar, er annaðhvort isatt eða ósatt. Ef
það er saJtt, hive óumræðileg er þýðing þess! Trú-
um vér virkiiega því, sem vér heyrum í kirkjunni,
eða er 'það draumur?”
“Eg trúi,” sagði kona nún, (konan mín er
góð kona), “já, eg trúi í raun og sannleika, samt
sem áður skil eg það, sem þú ert að taia um og
finn til þes’s, hve eg er heims-elsk. I>að er svo
margt, sem eg htefi að hugsa um,” og hún stundi
við. Það gerði eg líka, því eg varð að viður-
kenna með sjálfuim imér að eg væri mjög verald-
lega sttinnaður imaður.
Eftir stundarþögn sagði eg:
“Hugsiuim okikur að Kristur virkilega kænni.
Að það væri fcunngert af veraldlegri stjóm, að
hann kærni é morguu.”
“Eg held,” sagði kona mín, “að það fcæmi
aill óþægilega við mörg stórmennin okbar, þing-
mennina og aðra helstu emhættismenn, að eiga
von á, að mæta í persónulogu viðtaili við hann.
Huigsaðu þér borgarráðið á fundi, að undirbúa
múttöbu drottinls Jesú Krists.”
“Hver veit,” sagði eg, “nema að hann
hafnaði öllum boðum íþeirta andlegu og mikils-
metnu, og að skrautlegustu kirkjumar okkar
mændu eJftir nærvem hams til einkis. Hann
mvndi ekki giista hallir. ”
Kona mm hljóðaði við. “Ó, eí eig liéldi o'
auðiæfi oikbar skildu otofcur frá honum, vildi eg
gofa þau öll —- já, ölíl — fengi eg aðeins að sjá
hann,” sagði hún.
Orðin toomu faá hjartarótwn hennar, og á
andliti hennar sfcein dvrðarljómi um augnablik.
Eg sagði henni, að hún fengi að sjá hann
einhvtemtíma, og auðtefi þaiu, sem við værum
viljug að láta alf hen'di ef hann sfcipaði svo yrðu
efcki á milli hans og otofcar.
Um kvöldið endurskinu hugsanir dagsins í
draumi. Mér fanist eg vera á gangi um stræt-
in og á meðvituud miinni hvíldi vitneskja um ein-
hver isfóirfefðindi, er nvlega hefðu verið gerð
heyrimkunn og allir töluðu um í lágum ófcennileg-
um róm. Eg hevrði suma spyrja undrandi:
“Er það virfcilega! Kemur hann á morgun?”
Og hinir svöruðu: “Já, það er alveg víst. A
morgun vcrður hann hér.”
Það var heiðbjört nótt og stjömurnar glitr-
uöu. iSölutorgin glitmðu llítoa af sfcrautinu í
verzlunarbúðunjum, en 'kyrð niðurbældnar eftir-
væntingar virtist hvíla yfir öllu. Hljóðir og
hugsandi iitu mtenn hverjir á aðra hluttekningar-
augum, eins og vildu þeir segja: “Hefir þú
heyrt?”
Alt í einu, þar sem eg gekk eftir sitrtetinu,
var hjá mér engill, sem leið mjiúfclega áfram við
hlið mér. Yfir áisjónu hans hvíldi al\rara og
friður, en titrandi Ijósgeisli krýndi höifuð hans.
Ljós það, var að fegurð og skærleik svo ein-
toenniliega mikið undursamlegra öllum jarðnesk
um Ijósum, að minn himneski förunautur virt-
ist Vera í heimi út aif fyrir sig. Eg fvltist lotn-
ingu en eg fann einnig till innilegs kærleika og
vék því máli mínu að englinum.
“ Er það virkilega siatt,” spurði eg hann, “ að
Kristur komi á morgun?”
“Svo er það,” svaraði hann, “á morgun
kemur hann.”
“Er það gleðiefni?” isimrði engillinn.
“Nei, því miður er það mörgurn sfcelfing í
þessari borg, ” s'varaði hann sér sjálfur, svo sagði
hann mér að fcoma með sér.
A augnablifci fanst mér við vera staddir i
einni af laðalhiölllum borgarinnair. Grildvaxinn,
sköllóttur maður, rauður í andiiti siat við borð og
blaðaði í sikjalahrúgu með óstyrtoum höndum. f
legubefcknum lá veikluleg kona sorgbitinn á svip.
Hendu/r hennar voru miaigrar og hún hélt á lít-
illli bófc. Stofan bar vitni um óþrjótandi auð-
Iegð, en efckert var í fari mannsims er benti ó
págun, eða bæri vott um að dýrindi þau -r hoT-
um höfðu gofin verið, þefðu vakið göfgi í sál
hans.
“Eg veit efcki fcona,” lók hann tiil máls,
“hveraig þér geðjaist að þessum tíðindum, en
mér lítoar þiau alls efcfci. Það bindur víst enda
á alla hlu'ti fvi*ir már,” og hann þurkaði svitann
af andliti sínu.
“Ó Jón,” svaraði fconian, og sneri iföla and-
litinu að honum, með áfcefðarsvip, um leið og hún
spenti greipar, “hverajg geturðn talað svona?”
“Þetta er siannileifcurinn, María. og mér er
sama þó eg s'egi þér hann. Eg vil efcki hitta
— ja — jæja — eg vildi p.ð hann vildi hættr við
þettu Hvoð viM hann mér? Ec sfcvldi gefa
briáir milióuir ti'l hes«. að bvggjia. snftaln.. ef nann
viTdi leyfa mér nð halda áfram minn veg. Já
þrjár imiliónir vildi eg ifeginn gefn til hess., að
eiga rað ái tnma.num, ifrlá imioronndeviri'nm. ”
Konan leit n bnun. tilliti fnflbt mieðanmfcuniar.
“Oet. ee' ekfci látið Ihig sTá 9” ic-i-nrrð'i hún.
“Rnuuinr!!fi.oiri, geturðn þnð efcki.” svnrnði
hnnn með áberchi. “Lfttu á ” bæfti hauu við
osr beutii á blnðnhrúeTmn. “Þett.n eru mib'óuir
í fcvöld. og e0- á bær: á lmi<vronrn 'bur bnrta
blnðnmsl. TTvnð á eg hó eftir? Pinst þér eg
get« •fo|n*ninð? E<r sfcvldi <r™fn h'elmimfrinn _ neí
pa- sWUi bnð nlt, til þess hnun fcæmi efcfci
f þrfn bUudrmð ár.”
Knmou rétti ihouum höndinaí, en hann ýttí
henuii frá eér.
“ Sérðu nú,” sagði engilliom alvarlega.
“Á milli þeirra er ógurlegur hylur. Þau
haifa átt heiima í sama húsinu í mörg ár, og þessi
hylur hefur ált af verið á milíi þeirra. Hún
getur ©fcki komist til hans og hann ekki til henn-
ar. Á morgun rís hún npp á móti Kristi, eins
og daggardropi í móti sóln, en hann ákallar
hamrana og fjöllin að hrynja yfir .sig; ekki áf
því að Kristnr hati hann, heíldur af því að liaun
hatar Krist.
Aftur breyttist umhverfið og við vorum
staddiir í fátækllegu þakhýst. Þa.r týrði á litltun
og lélegum 'iampa og húsgögnin voru, einn brot-
inu stóll og lélegt borð. í einm hominu var rúm
þar hjúfruðu hömin sig salmau til þess, að njóta
velgjunmar hvert a.f öðru. Vesalingar, það var
andbert í herbenginu, eu þau töluðu sa.man með
ró og spekt.
“Þegar m'ammia kemur, færir hún okknr
eitthvað að borða.”
“En mér er svo ka.lt,” sagði eitt aif þeim,
sem var utan við.
“Komdu þá hérna á mMi okfcar, svo við get-
um velgt þér, ima.mma lofaði okkur að hún skyldi
kveikia upp, þegar hún kæmi, ef að maðurinn
horgaði henni.”
“Það er vonidur miaður,” siagði eitt þeirra,
“hann borgar mömimu aildrei, ef haun getur kom-
ist bjá því.”
“Ttétt í þessn opnuðmst dyraar og föl og
mögui” koua "kom inn, með fangið fult aif böglum.
Hún lagði aíf 'sér bösrlana,, gekik að rúiminu, spenti
greipar og gleðiu skein af a.ndliti bennar.
“Eg er 'SVo glöð, svo glöð! Ó sú gleði!
Kristur er að fcotma. Hanu fcemur á morgun. ”
Á augnabliki voru öll bömin kctmin npp uim
bálsinn á mleartmu sinni. Þau tníðu og glödd-
usfe:. Þau höfðu ho\rrt. svo oft um binu góða
Jesúim, er margan langan dag haifði neynst móð-
ur þeirra eini vinnrinn, þegar efckert var áþreif-
anliegt netom hungrið og feuildinn. Þau efnðust
efcki uim fcotmn hans.
“Ó, mamrn.a, tefcrar bann o'fckur — hann genir
bað hclduðu ekki.”
“.Tá. eTsfcurniar,” svaraði hún og hnosti ró-
lega. “Hann safnar 'samian þeilm simáu og ber
þá í brjósti isínu.”
Aftur vorum við sfeaddir í sfcrautleguim s>aíl.
Þrjár eðal fjórar konu.r vora þar s'aimankoimnar,
og tölnðust við, ^unSTbúnar á svip. Á víð og
dreif í kringuim þær lágu gSmsteinar oig gullskart
fcniplingar, siltoi, fla.ugel og allir hugsanlogi r
sbrautmunir tíslfcunnar handa kvtenfólki. En
þær voru etotoi áuægðar.
“Mér finsit þetta vera bara óttalegt,” sagði
ein og rieyndi að balda til batoia stnnu.
“Ver.sfe alf öllu eg veit svo Iftið um þetta,”
“Já,” sagði önnur,“ og svo verður raaður
að bætta við alt. Hvaða ga.gn verður að öll-
um þessuim blutuin á miorgun?”
Eátæto siaumastúílfca sat þar í einu horninu.
“Við fáum að vera ávalt hjá Gáiði,” sagði
hún.
‘ ‘ Eg get ototoi sagt, að eg viti hvað það rnein-
ar,” isagði sú er fvrst ta.Iaði, og hrollur fór um
hana, “það viirðist fremnr óttalegt.”
“Það sýnist alt svo 'skjótlegt,” sagði önn-
ur, “að breyta þes.su lífi á augabriagði til hins
aimars.”
“Það er nóg, að við ifáum að vera hjá hon-
um,” sagði saumiastúlfcan. Ó hvað mig hefir
lengi langað til þess.”
/f‘Stóri hylurinn,” sagði Enigillinn aftur.
Nú vo.ruim við sitaddir á Mrkjutröppnm.
Margi r prestar voru þar samankominir.
Biskupalkirkjunniar, Medhodista, Prestbytera
og ifleiri stóðn þar og hélduist í hendur.
“Látið varða nú hin gömlá ágreiningsmál •
in,” sögðu iþeir.
“Harni er að kotma. Hann lagar það alt.
Keglur og reglugerðin, sakramenti og trúar-
játningar eru fótfesti upp hina rniklu bvggingn.
þtetta er hléstöðin, Kristur sjállfur er líkaminu.
Og með tengdum böndium sneru þeir andlitnm
sínuim móti dagsbrúuinni, stetm bvrjuð va.r að
glóa inn á sjóndeildarhringnuim, og e,g bevrði þá
segja, sem með einum munni:
“Kom þú, herra Jesús; koon þú skjótt!”
Rannveig K. G. Sigbjörnsson,
þýddi.
ELLA LITLA.
ElfTa, lElla! var 'fcalíTað hvað eftir annað af
meðaldra fconu. seira stóð í dyrum á snotru húsi,
og borfði í áttina þangað, sem dálítil stúlka var
að leika sér, við að draiga saman siaud í stóra
bnígn, hún koim blanpandi til möimmu sinnar, þeg-
ar hún heyrði hana kalla.
“Farðn til hennar fíróu, o<? fcevptu af henui
no'kfcur egg, og hér er epli handa þér, til að horða
á leiðinni. Þú verður nú að flýta þér eins og
þú getur!” fcallaði mamma hennar á eftir henni.
Ella litla labbaði nú eftir götunum, og gat
u/m efcfcert annað hugsað en “ Sauta Olauis,” því
það var aðfaneadagnr jóla, — hún bióst við, að
hann Imundi koma til sín, því hún hafði alla tíð
rcrat að vera góð; hún mundi ekki eftir, að hafa
sagt ósatt — jú. bara einn sinni við kennarann,
og það var ekki langt síðan, og það var það
versta að kennarinn var ónotalegnr við hana, svo
hún þorði ofcki að segja honum sannleifcann.
En toennarari eiga etoki að vera reiðir. það
hefir rnamma sagt mér, svo það getnr skeð. að
góði gamli “Santi Claus” tafci það efcfci ti3 greina
— en það er saimt ljótt og aumiingjalegt af mér
að segja ósiatt.
Þegar hún var sem mest niðursokkinn í þess-
ar bugleiðingar, var komið við liandlegginn á
henni og sagt:
“Komdu sæl, Ella! Hvert ertu að fara?”
‘ ‘ Eg er að kaupa egg af henni Gróu, en hvert
ert þú að fara?”
“Eg hefi 'verið að selja blöð í atlan dag,
góða mín, og stelt mörg.”
“Færðu miMa peninga ifyrir það, Óli?”
“Já, en sairnt etotoi nógu miitola, því eg þarf
nð kaupa jólagjöf banda pabba og mömmu og
litlu IV)ru 'systur minni; en nú er eg orðin svo
S'vaugur, að eg lield eg verði að toaupa mér eifet-
hvað að borða.”
“Nei, gjörðu það etotoi, hér er epli, scm
mamma gaf mér til að horða á leiðinni. Bg hefi
ektoi haift list á að borða í dag. aif því eg lilatoka
svo til að sjá ‘ ‘ Santa Olanis ’ ’ í 'kvöld, og vertu nú
sæll. ’ ’
Ellln heíldnr nú áfram, þangað til hún toemnr
til Gróu og fær eggin, en af þvií þar var svo margt
að sjá, stóð hún við lengur en vera iskyldi. Hiín
leggur ekki af stað heim, fer en ifarið er að
skyggja.
Ekki var hún búin að ganga mjög lengi, þeg-
ar hún kelmur að stóruí tré, sem stóð við veginn.
Hún sest nndir það til að hvíla si'g; en uppi í tsénn
eru tvö álfabörn, seni borfa niðnr til hennar.
Annað þeirra réttir lír handileggnum sínum,
svo hann- verðnr einis langur og tréð, sean liún sat
undir. Það h'efur í liendinni fjöðnr af kanery
fugl, og strýkur hcnni uim augun á Ellu litlu, svo
þau lokuðu'St.
Ettla sá saimt hvað fram fór uppi í tréniu fvr-
ir ofan haíia. Litlu álfabörnin, dönsuðu þár og
lékn sér, svo komiu mörg fleiri, seim öll dönsnðu
og léku sér eins og liin, en hvað EIIu litlu þótti
gaiman að þessu. Litlu álfabörnki tóku í hend-
ina á henni og léku með henni; Iteiddu hana að
langri brú, sem öll var sett doanöntum, skínandi,
glitrandi birtu bar af henni, tvö lítil álfabörn
stóðhi við sinn livora enda hennar, með sprot-a^ í
hönduim, einis og varðmenn. Ella starði hrifin
og undrandi á þesisa fegurð, þegar sagt var við
hana:
“Koondu iineð okkur!” Það var álfakong-
urinn og drott.nmg hans, sem 'tóku hana á milli
sín upp á brúna.
Brúin fer að svei’flast fraan og aftnr, stund-
nim svo hátt, að hún nær upp í skýin og aftur svo
lágt, að liún nemur við jörð.
Betri skemtun en þetta var ekki 'hægt að
óska sér, og E]la litla var hrygg, þegar hún
hætti. Að endinigu isegir drottningin við hana:
“Veistu af hverju við tókum þig upp á
brúna? Það var af því, að þú gafst litla drengn-
um eplið þitt, þú gleymdir því, að þú varst sjálf
'svöng og varst svo óeigin'gjöra, að gefa það, sem
þú þurftir sjálf, til að gleðja aðra. Gjörðn þetta
sam of'tast.”
Ella litla var ekki lítið hissa, þegar liún opn-
aði augun, og sá að hún var í rúminu sínu Ljós
logaði ó borðinu hjá henni og hún sá, að gamli,
góði “ Santi Ol'aus ’ ’ hafði ekki gleymt sér, því
sokkurinn hennar var ifullnr, og til fóta hexmav
á dúkka, alveg eins og liana hafði svo oft lang-
að til að eiga, og þegar alt kemur til alls, er það
íklegast gamli “Santa Olaus”, sem bar hana
701 L/lndsay DnUvll<v(
Phone A 70U7
DPlce tlni&r: 2—>
Uefnilli: 776 Víctor 8t.
Dhone: A 7122
Wlnnipcg, M»n.
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
talenzldr lögíræðingar
Skrifstofa Room 211 MoArthoJ
Bullding, Portage Ave.
P. O. Box 165«
Phones: A <249 og 824«
Dr. O. BJORNSON
701 IArulsay Buildlng
Offloe Phone- 7087
Offflce timar: 2—8
Helmlll: 764 Vlotor 8í.
Telephone: A 7bSf
Wlnnipeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Offloe: A 7067.
Viðtalatiini: 11—12 o* L—6.80
10 Tlielma Apts., Bonu Street.
Phone: Slieb. 581».
WINNIPBO. UAN
Dr. J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kverkasjúkaóma. Er að hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Ta!s. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M. B. Haildorson
401 Boyd Bulldlng
Cor Portage Ave. og Edm mtor.
Stund&r eérstaklega berkiaaykí <
og aPra lungnasjúkdðma. Br ati
flnna 6 ekrlfstofunnl kl. 11—
12 f.m. og kl. 2—4 c.m. Skrif-
■tofu tals. A 3521. Heimili 48
AUoway Ave. Taleimi Sher
hrook 216*
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Sími A 8180.
íeum.
&iii: I
Anna.
.JL,
'Æ
MUNDI HUGGAR MÖMMU.
Mín sárþreytta móðir, ef sé eg þig gráta
særist minn hngur af hrygð djúpt úr máta,
Eg get þá ei annað en grátið sárt með þér
gefið þér amnana — vafið þig að mér.
Ó, höfðina þínu að hjarta þíns Munda
hallaðu iljúft, og svo lá'ttu þig blunda.
v
Og láttu þig dreymia nm drengina þína,
setm dáðir og trygð alla túlja þér sýna.
Alt fyrir þig gjöra er gleðja þig megi,
þín glaðbirta kjörin á lífstíðar vegi.
Elskaða mannma buggi 'þitt hjarta
himnesfca náðin með lífgeislia bjarta.
ögn Ingibjörg Guðmundsdóttir.
LÖPP.
7
Áfraim þýtur litla Löpp
sem leiftri tnndur
jafnt hún brýtur kalda klöpp
og klakann sundur.
Hún er viss með hvergi að hnjóta,
bvað þá falla,
þótt bún missi þriggja fóta
og það í halla.
Páll ólaf§son.
Dr. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7,30 — 8,30 e. h.
Heimili Suite 4 Marie Apts,
Alverstone St.
Sími: A2737. Res N8885
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portnge Avc og Donald Street
Tateími:. A 888»
DR. J. OLSON
Tannlæknir
6C2 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: Tals. Sh. 3217
W. J. I.INDAI., J. H. I.INMIi
B. STEPANSSON
Islen7.kir liiafræðinsur
S llonie Investment BiiIMídk
468 Main Street. Tals.: A 4063
peir hafa einnig skrifstofur a8
Lundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar aG hitta á eftirfylgl-
andi tímum:
Lundar: annan hvern miðvikudag
Riverton: Pyrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta mi8vikudag
Piney: þriSja föstudag
1 hverjum mánuBi.
asasaraascsasaasar.gje^
1
Arni Anderson,
'ímL IScmaSvr *
i félagi viB B. P.
Skrifttofa: 801 BÍMtrio
way Chamb«r».
Talephone A 2197
ARNI G. EGGERTSSON, LLÆ.
tslenzkur lögfræðingmr.
Hefir rétt til að flytja mál b*ði
í Manitoba og Sackátchewan.
Skrifstofa: Wynyara, Sask.
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue
V6r leggjum aárataka áherslu í aO
•elja meböl ettir forakriftum l«kna
Hin baatu lyf, aem hægt or aB ífc,
eru notuB eingöngu. Pegar l>ér komií
mefi forakriftlna til vor, megiB þér
vera viss um fá rétt þ»8 sem l»bnir“
inn tekur tH.
COLCLKL'GK « CO
Notre Dame Ave. og 81»rbro<*» W.
Phones N 7852—7868
Gtfting&lyflsbréf seld
A. S. Barcial
843 Sherbrooke St.
Selur líkkÍ8tui og annast um útfarir.
AUur útbúnaður sá bezti. Lnnfrem-
ur selur bann alskonar minnisvsrðe
og legsteina.
Skrlist. LuÍMÍml N 6008
lleimilis talaírai N 6607
Vér geymum reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnar til aam.
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
verk. Lipur afgreiðala.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
Hvar er Guðsríki?
og dýröin mig töfrar að skýjanna baki,
Þá dimt er af óttu, eg dreymandi vaki
sé ljósbjarta stjörnu í leiftringum kvika,
í ljósbláu djúpinu Guðsríki blika.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantið meðöl jrðar hjá o«s. —
Sendum pantanir samstundta Vér
afgreiðum forskrlftlr meC sam-
vizkusemi og vörugœCi eru úyggj-
andi, enda böfum vér margra ára
lærdðmsrtka reynslu aC bakl. —
Allar tegundlr lyfja, vindlar, ím-
rjðmi, sætlndl, ritföng, tðbak o.fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor. Ariington og Notre D»me Ave
Lafayette Studio
G. F. PENNY
L jósm yndasmlður.
SérfræClngur I aC taka hðpmyndir,
Giftingamyndlr og myndlr af hell-
um bekkjum skðlafðlkj.
Phone: Sher. 4172
489 Portage Ave. Winnipeg
Verltstolu Tala:
A 6S8S
Heim. Tais.:
A 6384
G. L. Stephenson
I PLUMBER
AUskonar ratmagnsábUld. sto setn
strnujárn vira, allar tegundir ai
glösum o( aflvaka ;batteris>.
VERKSTÖFA: 676 HOME STREET
Phones:
Office: N 6225. Héim.
A79M
Halldór Sigurðsson
General Contraetor
808 Great West Permarent Loan
Bldg., 366 Maib Sr.
J. J. Swanson & Co.
Verzla meC fastelignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán oc
eldSábyrgC o. fl.
808 Parte Butlding
Phones A 6349-A 6810
11. Nóvember 1922.
A. E. fsfeld.
Giftinga og
Jarðarfara-
blóm
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. 7?.0
ST IOHN 2 RING 3
JOSEPH TAYLOR
LÓGTAKSMAÐUR
Heimillstals.: St. John 1844
Skrlfstofu-’IWs.: A 6557
Tekur lögtaki bæCi húsaleiguskuld*
veCskuldir, vixlaskuldir. AfgreiBlr al
sem aC lögum lýtur.
Skrilstofa 265 Main 8t