Lögberg - 22.03.1923, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. MARZ, 1923
Bk. 8
£2£SSS£SSSáSSSSSSJ5i8SS2S2SSSSSSSSSS8S8SSSS*SSSSS88SS
Sérstök deild í bkðinii
SSSSSSS8S8SSS5SSSSSSS8SSSSS8S8SSSSS8SSS8SS«SSS8S8SS
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS3SSSSSSSSSSSS8SS
Gjörðu eitthvað, vertu eitthvað.
Haltu brautina, sem til brattans liggur.
Mýratroðningarnir vísa yður stundum veg upp
á fjallstbrúnina. Undanhaldið er auðvelt, en gangan
í fangið, reynir á manndóm yðar.
Tilgangur lífsins er sá, að leita á brattann, kom-
ast hærra og hærra.
Erfiðleikaspor landnemans, hafa ávalt verið
vissasti vegurinn til velgengni. Fyrsti áfanginn
kostar ærna erfiðismuni, en að leikslokum kemur
ávöxtur iðjunnar í ljós.
Stanfshæfnin er ekkert erfðagóz, hún er marg-
brotin mentun. Jafnvel gimsteinninn nýtur sín ekki,
fyr en hann hefir verið slípaður. Alveg eins er á-
sitatt með hæfileika yðar, þeir verða að sMpast og
dragast fra)m í dagsljósið. v
Engin töfraforskrift, hefir nokkru sinni rutt
mannkyninu braut til sigurhæðanna. Viljakraftur
og áræði, er foreldri allra mannlegra sigurvinninga.
Tækifæri þín í lífinu byrja um leið og þú fær traust
á þeim.
VeröMin þarfnast ávalt fleiri og fleiri, er reisa
vilja háar hallir í stað Imoldvörpuholunnar. Megin-
orustan er háð milli efasemdamannsins og þess lít-
ilsiglda.
pér róið aidrei langt út í haf, er þér hverfið
jafnhraðan til strandar og eitthvað blæs á móti.
Æfingunni fylgir sársauki. Lærdómurinn er á-
vöxtur stöðugra iðkanaj Iðjan ein, leiðir til vel-
megunar.
pér megið aldrei nema staðar á braut þroskans,
annars eigið þér á hættunni, að verða smámenni.
Að eyða timanuím í bið, er tap, sem oftast nær
verður aldrei bætt. * púsundir mílna af byggileg i
landi, blasa við iþér, hvert sem litið er. pví að bíoa
eftir öðrum, í stað þess að leggja sjálfur fyrst hönd
á plóginn?
Getið þér aldrei þreyst á svipdeyfð athafna-
leysisins? Hafið þér aMrei óskað að verða maður
með mönnuim, og lyfta einhverju Grettistakinu ?
Hver á að hrinda því í framkvæmd sem þér látið ó-
gert?
pér hafið erft alla hluti milli himins og jarð-
ar- Veröldin er yðar erfðaf jársjóður. Afrek yð-
ar í ríki alverunnar, er undir viljaþreki yðar og stað-
festu komið. Látið ekkert tækifæri ganga yður úr
greipum. Verið ávalt til taks. Látið engin þau
auðæfi ónotuð liggja, er yður hlotnuðust með fæð-
ingunni. Eignarbréfið að öllu því, er þér aflið á
heiðarlegan hátt, bíður yðar.
Leitið hæsta tinds háfjallsins og litist þaðan
um. Setjið yður mark, og keppið að því og engu
öðru.
Vegurinn milli velgengni og vandræða, er venju-
legast margfalt skemmri, en (þér gerðuð yður í hug-
arlund.
Hvað takið þér til bragðs, ef pyngjan er tófrn?
Staðfastur ásetningur, skapar nýia útvegi og nýj-
an höfuðstól. Hvað svo sem gærdeginum líður, má
engum það úr minni líða, að morgundagurinn geymir
í skauti sínu ný fyrirheit og nýjar vonir.
Með andlega og líkamlega heilbrigði, eruð þér
.íafnoki Carnégie’s að auðæfum.
Margfalt voldugri Ameríka en hann dreymdi
um bíður yðar, með nýjar háturnaborgir og ný gróð-
urþrungin akurlönd.
par sem áður var eyðimörk fyrir fimtíu árum,
er nú verksmiðjuborg, þar sem reykurina
teygir sig upp yfir tinda hæstu fjallanna. Ait
morandi af lífi, ií hvaða átt sem litið er. Daggperl-
uð skrúðgrænu engi, þar sem á dögum afa og ömmu
var ekki annað að líta, en óræktar runna og veik-
bygt kjarr.
—-----0-------
Hvað lítilfjörleg ósannindi höfðu
í för með sér,
pað var í rökkrinu vetrarkvöld nokkurt. Göm-
ul heiðvirð kona með silfurgrátt hár, sat við ofninn
1 ruggustólnum, sokkin niður í hugsanir sínar, þeg-
ar dyrna rsikyndilega opnuðust og inn kom 'litil, f jör-
ug stúlka og hljóp til hennar.
“Jæja, Ester litla,” sagði gamla konan, og
strauk hendinni um ljósgulu lokkana, er skreyttu
höfuð litlu stúlkunnar, “hefir þú skemt þér vel úti
á svellinu?”
“Ágætlega, frænka Rut, en viltu nú ekki segja
mér einihverja fallega sö’gu?”
Ester var einasta barn. pað var stutt síðan
mamlma hennar dó, og nú var húm í heiipsókn hjá
frænku sinni, sgm strax fékk ást á henni fyrir
hennar elskulegu og mildu framkomu. En frænka
Rut var mannþekkjari og hafði glögt auga, og hún
Sa fliótt, að Ester sagði ekki ávalt sannleikann. en
að hún var mjög tilfinninganæm og viðkvæm fyrir
l’ví, a ðverða ekki gripin í ósannsögli. En væri það
nokkuð, sem fremur öðru einkendi lundarfar frænku
Ruts,, þá var það kærleiki hennar til sannleikans. Og
væri það- nokkuð, sem hún fremur öðru hefði við-
b.ióð á, þá var það alt það, er falskt má kallast.
Kjörorð hennar var þetta:
“Lygari skal ekki standast fyrir auerliti mínu.”
Hún ákvað nú, að reyna með guðs hjálp, að upp-
fæta þetta vonda illgresi úr hjarta Esters, hvað sem
bað svo kostaði. Pað var einmitt það, sem hún
hafði verið að grufla um, og nú hafði hún tekið á-
kvörðun siína.
“Sæktu litla bekkinn þinn, Ester mín, og sestu
hérna hjá mér.”
Fáum augnablikum síðar horfðu litlu bláu
bamsaugun inn í augu gömlu konunnar.
“Eg er niú orðin gömul. Ester”, — hún strauk
bendinni blítt um enni barasins, — “og minni mitt
er farið að bila. Eg man þó vel þá tíð, er eg var lít-
d fjörug l.jóshærð stúlka eins og þú. pú verður ef
til vil} hissa á þessu, en fáir þú að lifa, barnið mitt,
þá muntu reyna, að fyr en þig sjálfa varir, ertu orð-
in gömul kona eins og frænka Rut.
“Á þessum barndómsárum nninum, gekk eg í
skóla ásamt annari lítilli stúíku, sem hét Emma.
Við voriön að læra að stafa í skólanum. Emma var
elskulegt og gott bara og mjög dugleg í skólanum.
Hún vildi gjarnan vera með mér, og eg gat ekki vel
hrakið hana frá mér, því hún var ávalt elskuleg og
kurteis. Eg verð þó að kannast við, að mér geðjast
hún ekki alls kostar, og það vegna þess, að hún var
á undan mér í skólanum, annars hefði eg verið sú
fyrsta. Ve-salings Emsma gat ekki skilið, hvers
vegna eg var svo hranaleg við hana, því eg var of
ærugjþrn til að geta sagt henni orsökina. Eg hafði
verið sannleikselskandi barn, Ester, en öfundin
freistaði mín, og eg gaf eftir fyrir henni. Stund-
um reyndi eg til að spana hinar stúlkumar upp á
móti Emlnu, og það var byrjunin á minni fölsku og
vondu framkomu við hana. Hún var of hóglát til
að verja sig, svo eg vann oftastnær sigurinn.
“Dag nokkurn lét kennarakonan okkur stafa
orðið: skógriddari. Emjma stafaði með sínum
vanalega veika málrómi: “Skógriddari, skógriddari”.
“Skakt”, sagði kennarakonan, “næsti”, en alt í einu
sneri hún> sér aftur að Emmu og spurði: “Staf-
aðir þú það ekki skógridari?” “Nei, ungfrú, eg
stafaði það skógriddari”. Kennarakonan, sem enn-
þá var í vafa, sneri sér að mér og sagði: “pú heyrð-
ir það Rut. Hvemig var það ?” pá greip mig sú
yonda hugsun, að nú skyldi eg nota tækifærið til að
vanvirða hana en upphefja sjálfa mig. Með föst-
um ásetningi gerði eg mig seka í stórlýgi, eg sagði:
“Emma stafaði það skakt.” Kennarakonan sneri
sér aftur að henni, sem var nú undrandi og trufluð
yfir þessari vondu ásökun minni, að hún varð blóð-
rjóð í fraiman og tár hrundu niður kinnar hennar,
svo það virtist sem væri hún sek.
“Emma”, sagði kennarakonan höstuglega, “eg
hélt ekki þú mundir skrökva. Sesrtu nú í neðsta sæt-
ið í bekknum, og vertu svo kyr, þegar skólinn hætt-
ir i dag.”
“Eg hafði nú sigrað, Ester. Emma varð fyrir
skömm og eg var nú efst í bekknum, en þó engan-
vegin hamingjusöm.
“pegar skólinn var búinn, lét eg sem eg hefði
tínt einhverju í ganginum og hafðist þar dálítið við.
Eg hevrði kennarakonuna segja.
“Emma komdu hingað,” þvínæst heyrði eg
barnsins létta fótatak.
“Hvernig gastu farið að segja svona ósatt?”
“Eg sagði ekki ósatt,” en þótt hún neitaði, þá
gat eg séð í gegnum skráargatið, að hún skalf eins
og hún væri sek, bæði af ótta við hegningu og sorg
yfir ranglátri ásökun.
“Réttu fram hendi þína.”
“parna stóð eg eins og fastnegld á saima blett-
inum, og heyrði hvert höggið á fætur öðru fálla á
hina saklausu, hvítu barnshendi. Já, Ester, þu
gætir haft ástæðu til að snúa þér frá mér með fyr-
irlitningu. ó, hversvegna þagði eg. Hvert ein-
asta högg gekk mér að hjarta, en eg gat ekki játað
synd miína, og Jæddist svo hægt frá hurðinni. Svj
sá eg Emmu koma hægt og með bækur sínar undir
annari hendinni, en með hinni þerraði hún tárin.
sem viðstöðulaust streymdu niður. Grátstunur
hennar, sem heyranlega kamu frá sundurmörðu
hiarta, höfðu sterk áhrif á mig. par sem hún nú
gekk grátandi, hrasaði hún og datt og bækur henn-
ar sentust sitt í hverja áttina. Eg tíndi þær upp
og fékk henni. Hún snéri sér að mér, og horfði á
mig með tárvotum augum, og sagði vin gjamlega:
“Pakka þér kærlega fyrir, Rut!”
“petta kom mínu seka hjarta til að slá ennþá
hraðara, en eg gat ekkert sagt, og svo héldum við á-
fram þeeiand hver við annars hlið.
“Pegar eg kom heim, sagði eg við sjálfa mig:
Til hvers á eg að vera að ergja mig yfir þessu, eng- .
inn veit neitt um það, og hvers vegna á eg að láta
það fá svo mikið á mig?” Eg ákvað að hrista þetta
af mér, fór inn í daglegustofuna, talaði við fólkið,
hló og lék mér sem ekkert væri. En byrðin varð
stöðugt þyngri á mínu vesalings hjarta. pað þurfti
enginn að kunngera mér hegningu syndarinnar.
Mér fanst sem reiði Guðs ættlaði að kremja mig til
dauða. pví meir sem iþetta þjáði mig, því meir
revndi eg að skemta mér og eg var hvað eftir annað
ávítuð fyrir ólæti, en var þó að berjast við að verj-
ast tárum.
“Seinast fór eg inn i herbergið mitt Eg kunni
ekki að biðja. Flýtti mér því í rúmið og lokaði aug-
unum, en eg gat ekki sofnað. Mér heyrðist tifið í
gömlu klukkunni fram í ganginum einlægt verða
hærra og hærra, eins og það væri að kæra mig fyr-
ir svnd mína, og það hægt og rólega sló tólf um
miðnætti, fanst mér sem hringt væri til grafar. Eg
bvltist um í rúminu og fanst sem lægi eg á þyrnum.
Mér fanst altaf bláu, saklausu, tárvotu, barnslegu
augun horfa á mig, og svipuslög kennarakonunnar
hljómuðu einlægt í eyrum mér. Loks gat eg ekki
Iegið lengur í rúminu, eg fór á fætur og settist við
gluggan. Fyrir utan stóðu fallegu trén svo tignar-
leg í tunglskininu og skuggar þeirra útþöndu greina
iðuðu í á grasfletinum umhverfis þau. Hvíta fjala-
girðingin, mölborni stígurinn, og hin fullkolmna næt-
urkyrð — alt fanst mér gera gys að mér í sálarang-
ist minni og örvilnan, en dýrðarljóminn, sem breiddi
sig um miðnæturhimininn, fylti sál mína þeirri lotn-
ingu, sem eg aldrei áður hafði orðið vör við. ó,
Ester, vond samvizka og reiður Guð er of mikið fyr-
ir barnhnokka að berjast við.
“begar eg sneri mér við frá glugganum, varð
mér litið á snjóhvítu ábreiðuna á rúminu nnínu. pað
var fæðingardagsgjöf frá móðir iminni. pá rif jaðist
unp fyrir mér þolinmæði og ástúð hennar. Mér fanst
sem eg hevra rödd hennar einu sinni ennþá, er hún
bað til Guðs, bað hann að varðveita og blessa sitt
einasta barn: “ó’ gerðu hana að sannleikselsku,
hí-o’T'M’'kans barni.” Eg revndi að hrinda úr hu»-a
mér hessari siðustu bæn minnar deyjandi móður. En
því meir som eg reyndi að þagga hana niður, því
Professional Cards
greinilegar hljómaði hún i sálu minni, þar til eg yf-
irbuguð af tilfinningum mínum, tók að gráta ákaft
og beisklega. En tárin veittu mér enga hugfró. !
“Sálarkvöl mín óx hvert augnablik, þar til eg
skelfd og sturluð þaut inn í svefnherbergi föður
míns og allaleið að rúminu hans.
“Patobi! Pabbi!” var alt selm eg gat sagt. Hann
tók mig ií fang sér, lagði mitt þreytta höfuð að
brjósti sér, og gat huggað mig og stilt svo mikið, 1
að eg gat sagt honum frá öllu böli mínu. ó, hve
hann toað Guð innilega að fyrirgefa barninu Hans
þessa miklu synd, sðm það hafði drýgt.
“Elsku pabbi,” sagði eg, “viltu ekki fara með
■mig til Emmu ^trax ?”
“Undir eins í fyrramáli, barnið mitt”, sagði
hann. “pessi bið þjáði mig, en eg reyndi þó að
dylja vonbrygði mín. Faðir minn kysti mig, og
eg fór aftur inn í hertoérgið mitt. En eg gat held-
ur ekki iþá sofið. Löngunin: eftir að bið.ja Emmu
um fyrirgefningu ætlaði alveg að gera mig brjálaða.
pegar eg svo hafði beðið lsngi eftir morgninum
— því mér fanst hver stundin óþolandi löng — varð
sálarkvöl mín, mér alveg óþolandi og eg hljóp aft-
ur inn til föður míns. Og meðan tárin hrundu nið-
ur kinnar mínar, fleygði eg mér á kné við rúmið
hans og bað hann svo innilega, að fara með mér tíl
Emmu strax, og eg sagði: “Hún getur dáið áður
en eg fæ fyrirgefningu hennar.” Hann lagði hend
sína á heitu kinnina mlna, og er hann hafði hugsað
sig um stundarkorn, sagði hann:
“Eg vil fara með þér barnið mitt.”
“Fáum mínútum síðar fórum við áleiðis til
hemilis Emlnu. pegar við nálguðumst hús ekkju-
frúar Linds, sáum við, að þar logaði ljós, og geng-
ið var fljótt frá einu herbergi til annars. Skelfileg-
ur kvalafullur ótti greip mig, og eg reyndi að þrýsta
mér fastar upp að föður mínum. Hann opnaði
hægt hliðið að garðinum, og við genguim inn.
“Læknirinn, sem einmitt kom út í saima augna-
bliki, virtist vera hissa á því að mæta okkur á þess-
um tíma sólarhringsins. Engin orð geta lýst til-
finningum mínum, er hann sagði föður ntínum, að
Emma lægi fárveik í heilabólgu.
“Læknirinn hélt áfram: Móðir hennar sagði
mér, að hún hefði verið dálítið niðurdregin undan-
farna daga, en ekki vil.jað vera burtu frá skólanum.
Seinnipartinn í gær kom hún heifm og virtist þá vera
alveg utan við sig. Hún borðaði engann kvöldverð,
DR. B. J. BRANDSON
216-220 MEIJICAIi ARTS BIjDG.
Cor. Grahani and Kennody Sts.
Phone: A-7067
Office tímar: 2—3
HeimiU: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Wínnipeg:, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAIj ARTS BLiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office ttmar: 2—3
Heimill: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAL, ARTS BLDG.
Cor. Graliam aml Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Viðtalstmi: 11—-12 og 1-
-5.30
Hermili: 723 Alverstone St-
Winnlpeg, Manitoba
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Rooni 811 MoArthw
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Pliones: A-6849 og A-6840
W. J. LINDAIj, J. H. IjINDAI.
B. STEFAN8SON
Islenxklr lögfrteðhtgar
3 Home Investment Bidlding
468 Maiu Street. Tals.: A 496*
I>eir hafa einnig skrifstofur ali
Lundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar aG hitta á eftirfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan bvern miCvikudo*
Riverton: Pyrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miðvikudag
Piney: þriBja föstudag
I hverjum m&nuði.
I)R J. STEFANSSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er aíS hltta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsínti: A-3521. Heimili: 627
MeMillan Ave. Tals. F-2691
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Cor. Portage Avc. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýki
og aöra lungnasjúkdóma. Er aö
finna & skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og 2—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
sfmi: B-3158.
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Chambers
Talsími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
en sat einlægt hljóð við 'borðið, söm væri hún yfir-
komin af mikilli sorg. Móðir hennar reyndi á alk
ar lundir að komast fyrir ástæðuna, en það var öld-
ungis árangurslaust. Hún fór að hátta í þessu1
sundurkramda hugarástandi, og tæpri stundu síðar
var sent eftir imér. f óráði sínu hefir hún einlægt
talað um þig, Rut litla, beðið þig svo innilega að |
aumkvist yfir sig og hjálpa sér.
“Ester, eg get ekki sagt þér, hversu þess orð'
skáru hjarta mitt.
“Móðir hennar heyrði grátbeiðni mína, um að
lofa mér að koma inn til hennar aðeins eitt augna-
blik. Ving.jarnlega tók hún í hendina á mér, rnorð-
ingjanum — og leiddi mig inn í herbergi sjúklings-
ins, pegar eg leit á hið kæra, þjáða bara. sloknaði
minn síðasti vonarneisti. Skuggi dauðans hafði
þegar breytt sig yfir föla ásjónu hennar og stóru
bláu augun. Knéfallandi bað eg svo innilega í
águrn róm um fyrirgefningu. ó, hve eg grátbændi
hana, en er eg toiðjandi leit á hana, fékk eg ekkert
svar nema trylta augnatillitið hennar. Nei, Ester
eg átti aldrei að fá, að hugga mig við fyrirgefningu
hennar.
pegar eg sá Emmu næst, var hún liðið lík.
Hitaroðinn var horfin af kinnum hennar, og hún var
föl og bleik. Óráð hennar var á enda, og þjáða
hjartað var hætt að slá. Litla, hvíta hendin, sem
saklaus varð að þola högg reglustrikunnar, lá nú svo
falleg krosslögð yfir hina. Aldrei framar mundu
þessi blíðu augu fella tár, og aldrei framar mundi
brjóst hennar svella af sorg. — Hún var sofnuð
svefni dauðans.
“Sorg mín og kvöl var stærri en móður hennar,
sem eg hafði svift hennar elskuðu perlu. Hún fyr-
irgaf mér, en eg gat aldrei fyrirgefið mér sjálf.
Ó, hvað veturinn á eftir var langur. p.jáningar
mína lögðu mig seinast í rúmið, og í óráði mínu
hrópaði eg altaf á Emmu. En Guð heyrði bænir
míns kæra föðurs og gaf mér'heilsu aftur. Og þeg
ar vorið kdm og blómin breiddu sig um gröf Emmu
fékk eg í fyrsta skifti leyfi til að heimsækja hana.
“Mig svimaði, er eg las grafskriftina á hvíta
marmarasteininum.
EMMA LIND,
andaðist þann 3. september, og svo framv
“Eg kraup niður á gtæna grasið og sendi upp í
hæðirnar innilega, og eg held, mér sé óhætt að segja
trúarbæn. par fann eg frið, og eg fékk líka kraft
“Ester,” sagði frænka Rut, og lagði hendi sína blátl
á barnshöfuðið, sem hvíldi í kiöltu hennar. Vesa
ling, Ester var fvrir löngu farin að gráta. en nú gat
'hún ekki st.jórnað tilfinningum sínuim lengur, og
frænka hennar reyndi heldur ekki til að hugga hana
því hún b.jóst við að það væri heilsusamleg og hless
unarrík sorg.
“Biddu fyrir mér,” hvíslaði Ester að frænku
sinni, er hún loks rendi sínum tárvotu augum ti
hennar og lagði báðar hendur um háls henni.
frænka Rut úthelti þá hjarta sínu í innilegri bæn
fyrir hinu grátandi barni.
Ester glejnndi aldrei iþessari sögu, því þarna
rökkrinu rann upp fagurt ljós 1 hennar iðrandi
hiarta. Og þótt það kostaði frænku Rut töluverð
áreynslu, að rifja upp fvrir sér þessar sorglegu
enduúminningar, þá iðraðist hún þess ekki, en fékk
hað þúsundsinnum borgað. pví hið fallega and-
ht, söm svo oft hafði hjúpast ósannsöglis skugge
liómaði nú af þeim fasta ásetningi, sem þarna fædd-
ist í sál hennar, um að reynast ávalt sannleikanum
trú.
(Lauslega þýtt).
Pétur Sigurðsson.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérataklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Vteher Ste.
Sími A 8180.
DR. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtaistími 7,30 — 8,30 e. h.
Heimili Suite 4 Marie Apts,
Alverstone St.
Sími: A2737. Res N8885
Phone: Garry 261«
JenkinsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue
eSríÆraiHOiWW-'
A. S. Bardal
843 Sherbrooke St.
Stlur Iíkkistui og annast um útfarir.
Allur útoúnaður sá bezti. Ennfrem-
ur sclur hann alskonar minnisvarða
og legsteina.
hkrlfst. taÍAÍmi N 60O8
Heiinilip tiftlMiiut \ CfM)?
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talsími A 3521
Heimili: TaU. Sh. 3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
»
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talsími: A-8889
Laíayette Studio
G. F. PENNY
LjósmyndasmlCnr.
SérfrœÖingur 1 aO taka hópmyndlr,
Giftlngamyndlr og myndlr af h.U-
um bekkjum skúlafélkj.
Phone: Sher. 4176
489 Portage Ave. Wtnalpea
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
selja meðul eftir forskriftum liekna.
llin beztu lyf, sem iiægt er að fá eru
notuð eingöngn. . pegar þér komið
með forskrliftum til vor megið þjer
vera viss um að fá rétt það sem lækn-
irinn tcknr til.
COLCLEUGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingaleyfisbréf scld
Vér geymum reiðhjól yfir
veturinn og gerum þau eins
og ný ef þess er óskað. Allar
tegundir af skautum búnar
til saimkvæmt pöntun. Áreið-
anlegt verk. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE CO.
641 Notre Dame Ave.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiö meööl yöar hjá oss. —
Sendum Pantanir samstundis. Vér
afgreiöum forskriftir meö sam-
vizkuseml og vörugseöi eru óyggj-
andi, enda höfum vér margra ftra
lærdðmsríka reynslu aö baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Ts-
rjðmi, sætindi. ritföng, tóbak o. fl.
McBlTRNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
l’alsímar:
Skrifstofa:
llcimili: ....
.. N-6225
.. A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main £>t.
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUR
Helmilistals.: St. Jobn 1844
Skrifstofu-Tals.: AKM
Tekur lögtakl bæöi hú»aleiguskuld\
veöskuldir, vlxlaekuldlr. AfgrMöir al
s«m aö lögum lýtur.
Skrilstoín 255 Matn St
Verkstofn Tals.: Heima Tals.:
A-8383 A-9384
Gj L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rnfmagnsáliöld, svo sem
straujárn víra. allar tegundlr af
glösuiii ok uflvaka (liatterles)
Verkstofa: 676 Home St.
SX°.8 bjóm
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RtNG 3
“DUBOIS” LIMITED.
Viö litum, hreinsum og ktullum
fjaörir. — Föt af öllum geröum
hreinsuö og lltuö.— Gluggablsej-
ur, Gólfteppt, Rðmteppi hreins-
uö eftir nýjustu tízku.
Pöntunum utan af landi sjer-
stakur gaumur gefinn.
Tals. A-3763 276 Hargrave St.
B. J. LINDAL, eigandi