Lögberg - 10.05.1923, Qupperneq 1

Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
AthugiS nýja staSinn.
KENNEDY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eaton
# l|ft tt !$.
SPEIRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
> ir lœgsta verð sem verið
getur. R E Y N IÐ Þ AÐI
TALSIMI: N6617 - WINNIPEG
35. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN.,r,FIMTUDAGINN 10. MAÍ 1923
NUMER 19
Canada.
Sambandsstjórnin 'hefir nýiega
skipað fjögra manna nefnd, til
þess að rannsaika alt, sem lýtur að
kornverzluninni í 'Canada. For-
maður nefndarinnar er Hon. W.
F. A. Turgeon dómarf við yfir-
réttinn í Saskatchewan, en með-
nefndarmenn Dean Rutherford,
prófessor við háskólann í Saskat-
öhewan, jDr. McGibbon, prófessor
í ihagfraeði við háslkóla Alberta-
fylkis og James 'Guthrie frá
Quebec. — Skrifarf nefndarinnar
er R. J. Deachman, blaðamaður
frá Calgary. Nefndarskipun
þessi virðist mælast ihvarvetna
vel fyrir, að því er séð verður af
hinum ýmsu blöðum, víðsvegar
um landilð.
* * *
IWalter H. Trueman, K. C., hef-
jr verið svarinn inn sem dómari
við áfrýjunarréttinn í Manitoba,
í sæti það, er losnaði við fráfall
Camerons dómara.
* * *
Hon. T. C. Norris, fyrverandi
stjórnarformaður í Manitoba, sem
verið hefir all-alvarlega veikur
undanfarna þrjá mánuði, er r.ú
orðinn nokk'urn veginn íheill heilsu
og kominn til heimilis síns að
Griswold.
* * *
Fylkisþinginu í 'Manitoba var
slitið siðastliðinn laugardag, eft;
iengri s^tu' en átt ihefir sér stað
með nokkurt annað þing í sögu
fylkisins. i
* * *
Sambandsþingið hefir fallist
hinn nýja viðskiftasamning milli
Canada og Frakklands, með yfir-
gnæfandi atkvæðamagni.
* * *
Fylkisstjórnin í British Colun:
bia, hefir ákveðið að verja $2,300,
000 til brúa og vegagerða innan
fylkisins á yfirstandandi fjár-
hagsári.
* * *
tJtgjöld fyl'kisstjórnarinnar
Ontario, fyrir fjárfhagsár það,
sem nú er að líða, eru áætluð
$26,098,778,04. Er það $2,700',000
stærri upphæð, en sú í fyrra.
* * *
Hort. Peter Smi.th, fjármálaráð-
gjafi í Ontario, hefir lagt fyrir
þingið frumvarp til laga, er heim-
ilar stjórninni $35,000,000 lán-
töku. Frumvarpið hefir verið
afgreitt til þriðju umræðu og má
þvi herta sama sem samþykt.
* * *
Hon. Herbert Greenfield
stjórnarformaður í Alberta jg
dómsmálaráðgjafinn, Hon. Brown
ice, eru nýlagðir af stað til
Ottawa í þeim erindagerðum að
semja við sambandsstjórnina um
náttúruauðæfa spurninguna.
/ * * *
Œfon. Alex Ross, ráðgjafi opin-
berra verka í Alberta stjórninni,
kveður svo mikinn hörgul á vinnu-
mönnum lí fylkinu, að til stór-
vandræða horfi fyrir bændur.
* * *
Sir Henry Thornton, forseti
þjóðeignakerfisins — Canadian
National Railways, flutti fyrir
skömmu ræðu í borginni Hamil-
ton í Ontario, þar sem hann lýsti
yfir því, að ihann væri kominn að
þeirri niðurstöðu;>að járnbrautar-
sambönd fylkisins væru ófull-
nægjandi eins og sakir stæðu og
þörfnuðust bráðra bóta.
* * *•
Blaðið Winrtipeg Tribune, flutti
nýlega þá fregn, að iE. J. Mc-
Murray, sambandsþingmanni fyr-
ir Norður-Winnipeg kjördæmið,
hefði verið boðið ráðgjafaembætti
í CMackenzie King ^tjórninni. -Við
hvaða rök fregnin hefir að styðj-
ast, er enn eigi ljóst.
* * *
Mrs. B. O. Allen, hefir verið
útnefnd af hálfu frjálslynda-
flokksins til þess að sækja um
kosníngu til Ontario þingsin3
fyrir Fort William kjördæmið.
* * * V
IHon. A. M. Manson, dómsmála-
ráðgjafi í, British Oolumbia, hef-
ir lýst yfir því, að hreinn ágóði
af vínverzlun fylkisstjórnarinnar
fýrir siðustu sex mánuðina, hafi
mimið $1,250,195,12.
Hérumbil -23.000,000' virði af
timbri, hefir eyðilagst í British
Columbia fylki, af völdum skóg-
arelda á síðastliðnu ári.
(
Nýlátinn er á gama’lmannaheim-
ilinu í St. Boniface, Remie Poulin
101 árs að aldri.
# * *
I
Edward N. Hopkins, ihinn ný-
kjörni bændaflokksþingmaður fyr-
ir Moose Jaw kjördæmið, tók sæti
á sambandsþinginu ihinn 4. þ. m.
* * *
Íhaldsftlokkurinn í Ontario, kvað
hafa lagt að Sir Adam Beck, að
gefa kost á isér til þingmenslku 1
Port Arthur kjördæminu /Í1
kosningar íþær til fylkisþingsins í
Ontario, er fram fara 4 júnímán-
uð næstkomandi.
þar ærið óþjáll viðureignar og er
búist við, að fundurinn fari allur
í handaskolum þá og þegar.
Bandaríkin.
Ríkisþingið í New York, hefir
með afarmiklu atkvæðamagni tjáð
sig mótfallið vímbannslöggjöfinni
og neitað að leggja fram eitt ein-
asta cent til éftirlits með hennl.
*• * *
Samuel Gompers, forseti verka-
mannasambandsins ameríska, hef-
ir tjáð sig eindregið hlyntan
stefnu Hardings forseta, að því
er hluttöku Bandaríkjanna í al-
þjóðadómstólnum áhrærir.
* * *
Látinn er fyrir skömmu Knute
Nelson senator frá Minnisota, átt-
ræður að aldri. Þess er getið til,
að eftirmaður hans muni verða
J. A. O. Preuss, núverandi ríkis-
stjóri. ,
* * *
Utanríkisráðgjafi Bandaríkj-
anna, Charles E. Hughes, heffr
lýst yfir því, að skipuð verði bráð-
lega nefnd, samsett af \tvei-n
Bandaríkjamönnum og tveÍTi
Mexicomönnum, á þeim tilgangi,
að reyna að koma á betri sam-
vinnu milli þessara tveggja þjóða,
en átt Ihefir sér stað undarifarið.
Fullyrt er að fyrir hönd Banda
ríkjastjórnar muni eiga sæti í
nefndinni, þeir Oharles p. Warren
og John Barton Payne.
William McAdoo, fyrrum fjár-
málaráðgjafi í stjórn Wilsons
forseta, hefir dvalið í Washing-
ton undapfarandi og setið á ráð-
stefnu með leiðandi mönnum
Demokrataflokksins, í sambandi
við undirbúning næstu forseta
‘kosninga. Er mælt að Mr. Mc-
Adoo íhafi allmikið fylgi
forsetaefni.
Frá Islandi.
Eins og mörgum mun kunnugt,
gaf kvenfélagið “Framtíðin” fyr-
ir nokkru 1200 krónur til stofnun
gama'lmennahælis 'hér á Akureyri.
Hefir upphæð 'þessi verið á vöxt-
um um tíma og aukist lítiið eitt.
Er það áhugamál félagsins að
koma ihælinu upp hið allra fyrsta,
enda er nú orðin full þörf á slíku
heimili, þar sem aldraðir og 'hrum-
ir fátaéklingar geta notið síðustu
æfiáranna í hví'ld og ró, lausir við
stríð og áhyggjur fyrir tilverunn'.
Góðir menn og konur ættu að
styrkja kvenfélagið í þessum efn-
um. Tækifærið gefst næstu dag
ana, því þá ætlar félagið að selj*
merki á götunum til arðs fyrir
hælissjóðinn. Vonandi bregðast
Akureyrarbúar vel við og drengi
lega, og kaupa öll merkin sem á
boðstólnum verða. Pyngjan létt
ist ekki til muna við þau útlát,
en sjóðinn munar um hverja
krónuna, iþví komið kornið fyllir
mælirinn. Kaupið merkin og
tsyðjið gott málefni.
PRE9TAFÆ®
sein — það starf, ber öllu öðru fre^iut
vott um andlegt líf, og andlegan
Hvaðanœfa.
Ruihrmálin standa Við það sama.
Á hvoruga hliðina sýnist ekki
noikkur minsta tilslökunar von.
pjóðverjar sendu Frökkum og
bandamönnum þeirra nýlega skeyt;
þar sem þeir buðust til að borga
vissa upphæð skaðabóta, í eitt
skifti fyrir öll. Var upphæð sú
noklkru lægri, en Frakkar kröfð-
ust. Frakkar og Belgíumenn
höfnuðu tilboði þessu tafarlaust,
og kváðust að-'engu ganga öðru
en þvtí, er skaðábótanefndin hefði
ákveðið. Miælt er að Bretum hafi
þótt Frakkar og Belgíumenn
hafna hinum nýju boðum helz i
hvatvíslega.
* • •
Alvarleg uppþot ihefir átt sé*1
stað 'undanfarið 4 Ukraine. Er
mælt að höfðingi þeirra Soviet-
sinna, haf^látið taka fjölda manns
af lífi, að lítt rannsökuðum mál-
um.
* * •
pví er spáð, að Cunostjórnin á
pýzkalandi muni falla þá og þe«?-
ar.
'* * •
Sundurlyndi ihefir komið upp i
ráðuneytinu ítalska, er orðið hef-
ir þess valdamji, að ýmsir ráð-
gjafanna ihafa sagt af sér. Er
mælt, að þetta ti'lfelli ihafi veikt
Mussolini stjórnarformann' og
floklk ihans til muna. Nýjir ráð-
gjafar hafa verið svarnir inn í
stað hinna fráfarandi.
* * *
Á Lausanne stefnunni hjakkar
alt í sama farinu. Þykir Tvrkinn
Mikil er prestafæðin nú á tím-
um. Um það kvarta menn nú al-
ment í 'öllum prótestantiskum
löndum.
1 Noregi færist prestafæðih
stöðugt í vöxt. fííðastliðið ár
voru þar 116 prestakoll laus of:
án umsókna. En að 8 árum liðri-
um gera men nráð fyrir að af 700
prestaköllum verði h. b. 150 laus
ef nokkuð má byggja á reynslu
liðinna ára. — Nokkurnveginn
þessu líkt er ástandið í öðrurit
löndum Norðurálfunnar. Islanð
‘hefir jafnvel ekki farið varhluta
af prestafæðinni, þrátt fyrir aH-
ar brauðasamsteypur.
'Hvað prestafæð snertir virðist
þó ýmsar kirkjudeildir í Ameríkt
að hafa náð ihámarkinu. 50,000
em'bætti kváðu vera laus í Norð-
ur-Ameríiku. Svo er prestaskort-
urinn tilfinnanlegur meðal íslend-
inga vestanhafs, að um önnur
vandamál kirkjunnar Ihefir þeim
naumast verið tíðræddara síðustu
árin.
Af prestafæðinni stafar !krÍ3t-
inni kirkju ihin mesta hætta.
Stöðug og reglubundin þjónusta
orðsins og kristindómsfræðsla
æskulýðsins, hefir ávalt verið
meginatriði vi&halds kristninnar,
meðal allra þjóða. Sú þjónusta
þroska, — ber vott um að ennþá
hafi ekki öll ihugsun druknað í
mathyggju, og að ennþá lifi ihug-
sjónir, sem sjálfselskan hefir ekki
sett takmörk.
Af hverju stafar prestfæðin?
Fyrir 'henni eru ýmsar ástæður,
en verða þó ekki allar tilfærðaf
ihér, því annar er tilgangur þessa
greina korns.
Læt eg nægja með að nefna, að
Verkasviðin 'hafa stækkað og
verksviðum ihefir fjölgað. Aðsókn
að prestaskólunum er lítil. Fjöl-
mörg útlærð prestaefni leita ann-
ara staða, sem arðvænlegri þykja.
Að því Ihefir verið reynt að ráða
bót með því, að bæta kjör prest-
anna yfirlleitt og ihækka launin.
En borinn saman við erfiðið er ár-
angurinn 'lítlll. Oft ihefir prests-
staðan þótt eftirsóknarverðari en
riú, þrátt fyrir launahækkun ifg
bætt kjör. Máske er það heldur
ki æskilegasta aðferðin í guðs-
ríkisstarfinu, að heilla hug manna
með 'háum launum og frábærlega
góðum kjörum?
pá hefir verið reynt að bæta úr
Presta eða prédikarafæðin staf-
ar máski líka nokkuð af því, að
i jröskuldir kirkjunnar ihafa ve.rið
gerðir óþarflega “háir”? oEnnþá
er háskólamentunin að Iheita má
eina ákvarðandi skilyrði þess að
maður geti orðið andlegur leið-
togi safnaða vorra. Umsækjanda
getur verið áfátt í möi'gu, en ef
einkunninn er sæmilega góð er
hann rétti maðurinn!
prátt fyrir efnaskort og litla
hæfileika, hefi eg baslað við að
leita mér svq mikillar mentunar,
að gildi hennar er mér fylíiTéga
Ijóst. En það er mér óskiljanlegt
hvernig kiiikja vor má við því, a$
láta kirkjurnar standa auðar, eða
fela jafnvel kærulausum poka-
prestum embættin, heldur en að
láta trúaða leikmenn gegna þeim,
Er unt að mæla því bót ef tillit
er tekið til “mælisnúrunnar”
— guðs orðsins, og reynslu liðinna
ára, reynslu sjálfra vor og ann-
ara?
Eða er andlega ástandið það
bágborið hjá oss, að <þeir einir
s^u kallaðir til trúmálastarfs, að
þeir\einir geti verið andlegir leið'*
togar safnaðanna, sem efni og á-
stæður ihafa til að ganga 1 skóla
alt að því 10' ár og ná þeim próf-
um, sem kirkja vor krefur?
Við h'öfum gleyrtit því að pré-
dikun orðsin3 er náðargáfa. Náð-
argáfum útbýtir Andinn eftir
sinni vild. Háskólarnir geta
mentað menn og kirkjustjórnin
vígt þá. En Andinn skapar and-
legleik og veitir andlegar gáfur;
úr öðrum skóla en hans sikulum
við ekki búast við að fá andlega
leiðtoga. pvi miður eru dæmi
til þess, að þeir sem gengu í há-
s’kólana gengu ekki ávalt í skóla
Andans. En mentastofnanir
kirk)junnar geta aldrei uppbætt
verk Andans. ipess eru ofnóg
dæmi að andlegt líf ungra manna
sloknaði stundum í háskólanum.
Prédikara staðan er vandasöm,
vandasamari en flestar aðrar
stöður í þjónustu þjóðfélagsins.
Hún er svo vandasöm, að enginn
getur gengt henni isæmilega anri-
ar en sá, sem knúður er af kær-
leika Krists, hrifinn af boðskap
hans og gæddur náðargáfu pré-
dikarans.
Eg endurtek það: Sá sem knúð-
ur er af kærleika Krists, hrifinn
af boðskap 'hans og gæddur náð-
argáfu prédikarans, er einn mað-
urinn sem nokkurt erindi á í leið-
togasæti kirkjunnar, Ihvort sem
jhann er leikur eða lærður. pess
ber að krefja en ann.ars aldrei.
Að til séu leikmenn vor á með-
al, sem hafa þetta þrent til að
bera, og séu því vel hæfir til
prédikarastöðu, þori eg ekki að ef-
ast um eins lengi og eg hefi von
um að andlegt líf finnist í sum-
um söfnuðum vorum. Og hvort
þeir séu til, mun ókominn tími
sanna, ef prestar og aðrir starfs-
menn kirkjunnar vinna sleitulaust
að iþví ákveðna takmarki: að fjar-
lægja alt það, sem er ihagnýting
læglega og sterklega, bæði í orði
og verki. Þeir skilja fullkomlega |
að málið er þeirra mál, ekki síð- :
ur en bindindismanna.
Líka verður vart við það, að j
menn eru farnir að skilja málið'
hagfræðilega. Verzlunarmenn í
British Columibia, þar sem vín er
selt nokkurn veginn takmarka-
laust, biðja um afnám vínsölunn-
ar í fylkinu, eins fljótt og unt sé.
peir hafa orðið þess varir, að ekki
verða sumu dálirnir notaðir til
þess að borga fyrir þær nauðsynj-
ar, sem þeir iþafa að bjóða, sem
eirthver hefir snarað út fyrir á-
fengi. pá dali fær vínsalinn og
notar auðvitað til þess að kaupa
fyrir, eða búa til það, sem best
borgar sig)—áfengi—aftur.
Ekki síst hafa menn tekið eftir
því, að aðal blöðin hérna í fylk-
inu Free. Press og Tribune eru nú
bæði ákveðin með vínbanninu. pað
er gleðilegt tákn tímanna. Það
ætti að styrkja menn í trúnni um
að 'bindindismenn hafa á réttu að
standa.
Bæði blöðin okkar, vikublöðin,
Lögberg og Heimskringla hafa
flutt ágætis umræður um málið í
ræðu og ritgerðaformT, og ein-
mitt núna er Heimskringla að
fara höndum um hið undrunar-
verða frumvarp hófsemissam-
bandsins. 'Gefst nú almenningi
'kostur á að sannfærast um að
frumvarpið er þannig úr garði
gjört, að ef svo ólíklega skyldi
vilja til, að það yrði að lögum, þá
er ekki annað að sjá, en. öllum
fullaldra mönnum 4 fylkinu yrði
lögheimilað að selja áfengi alstað-
ar á öllum támum takmarkalaust,
svo lengi, sem einhver kaupir.
það er þýðingarlaust að v4ra
að benda á, að launsala hætti
Vorgyðjan.
Blessaða vorgyðjan blíða
brosir við öllu í dag,
hljómar um himininn líða,
hlýi'r með gleðinnar lag,
alt sem að lifir sér lyftir
leyst eru þrautanna bönd
veturinn valdinu sviftir
vermandi lífgjafans hönd.
Yndæla vorgyðjan varma
vald þitt er mikið og biátt,
ást þín 4 'blikandi bjarma
brosir frá sérhverri átt.
Eilífur æskunnar sjóður
aldanna vonblíða skjól,
dýrð þín með gleði og gróður
geislar af kærleikans sót.
Vorgyðjan helga og hlýja
himinsins dýrðlega mynd,
hljómandi gróandans gígja
geíslandi vonanna lind,
bros þitt er huggun í harmS
‘hjartanu unun og fró,
í þínum blessaða ibarmi
blikar ihvert lauf sem að dó.
Vor, þú ert almættisóður
eiMfri framþróun skráð,
allur þinn glitrandi gróður
geilslar af speki og náð.
Himneska brosið þitt bjarta
bendir að ljósinu hátt.
Send oss þitt sólskin í hjarta
samúð og kærleikans mátt.

M. Markússon.
hrun margra þeirra, er borguðu
fyrir “sopann” og eyðilegging
fjölskylda þeirra, áhangenda og
samferðamanna. Siðspilling, eymd
ef frumvarp þetta yrði að lögum og volæði og hnignun í ihvívetna
gjört. Ekki þarf annað en lítHa mundi sjást í öllum áttum og í
til Britisih Columtria, til þess að | öllum myndum.
sjá, að sl'íkt er barnaskapur. | Nei, bræður góðir og sysiurie
par er stjórnarvínsvernd (dover- við meigum ekki við því að tapa í
ment Control). Síðastliðin ar
seldi stjórnin hérumbil tólf mil-
jóna dala virði af áfengi, og laun-
sölumennirnir (bootleggers) held-
þessari baráttu. Hamingja okk-
ar og þeirra sem koma á eftirí
okkur er í viði.
Sameinum krafta okkar og
ur meira. Reynslan er besi kenn- stöndunt sem múrveggur fyrir ó-
arinn ætiíð. Frumvarp það, er
flaggað er með ihér, er auðsjáan-
lega bygt á frumvarpi því, er að
lögum varð í British Columbia;
nema að því leyti, að hér í Mani-
toiba, þegar frumvarpið var sniðið
vinurium.
Við Good-Templarar í Winni-
peg erum fátækir peningalega.
Okkur vanhagar um dálítið pen-
ingalega hjálp utanað. Eg ætla
að biðja ihvern fullaldra 'bindind
peningalega, hvar sem
slíkir
að
okkur þess, að
steypum, eða með því áð hlaða sem
allra mestu starfi á þá fáu hæfu
verkamenn, sem á er að skipa.
Eflaust er það alv^g aðdáunarvert
hve miklu sumir prestar fá til
leiða rkomið; það dylst engum,
sem nokkuð þekkir til erfiðis-
ýmsra presta kirkjufélagsins ís-
lenska í Vesturheimi. En ekki
virðast íslenzkir prestar vera að
því skapi lægnir á að vekja áhuga
annara, og setja»aðra að verki.
Þegar til Tengdar lætur mun þó
verða affarasælla að hafa tíu
menn að verki heldur en einn tíu
manna maka.
upp aftur voru öll þau takmörk á . - , „„„ „„ . u„„
, ' 1 . /ísmann eða konu, og hvern þann
sölunru, sem mónnum virtust einstakling) sem er !bindindi
æskileg vestur við.'hafið, felt ur h, ag hjálpa okkur ofurMt»
hér í sléttufylkmu. i
petta frumvarp, hósemdarsam-
bandsins 'í Manitolba, er svo mikið |
magnaðra en það sem það er bygt vinna stríð> Eg ætla aR
- a, að buast ma við, aðoJ þFiðjahvern einstakling að senda
selt svo nymi arlega 30,000.000 mér ^ ^ Um
meira má ekki
dala virði. Gera má rað-fynr að biðja> þyí nú er harðæri mikið) og
senda mér það: Jóhannes Eiríks-
son 623 Agnes St., Winnipeg, Man.
Eg skal sjá um, að þið fáið við
urken\iingu fyrir 'hverjum einasta
dal. Ekki mætti það minna vera
en eg gerði það. Helzt vildi eg
fá peninga sunnan úr Bandaríkj-
um, því þar- er toúið að koma vín-
banninu á, og nú er 'þar sem sjálí-
sögð afleiðing bannsins, sól, suru-
ar og sunnanvindar, fjiárhags-
lega. pið eruð sni'llingar þar suð-
urfráI
Eg er nú búinn að segja svo
mikið núna, að hætt er við að
Lögbergi þyki málið langt; ei
gleymið ekki að senda dalinn.
Jóhannes Eiriksson.
einn tíundi þessa félli í fylkissjóð
4 fjárhyrslu fylkisins. pað er á-
litlgg upphæð $30,000,000 og þar
ar $3,000,000 í fjárhyrslu fylkis-
ins. En hver vi'll byrja, svoleiðis
búskap? Hver viil láta þjóðina j
borga 30,000,000 dala til þess að
stjórnin geti aukið • inntektir sín-
ancjilega möguleika safnaðanna til ar, svo nemi 3,000,000 dala?
fyrirstöðu. Að því verður að Þeir sem búast við að selja i
vinna ef söfnuðir vorir vilja færa vöruna og hjálpa til þ^ss að selja
sér í nyt náðargáfu einstakiing- ,hana á einhvern hátt eru ef til
anna, og hjálpa þeim til að hlýða vill ánægðir með fyrirkómulagið
áminningu orðsins: “Eg sækist vegna þess að þeir líta öðruvísi á
eftir náðargáfunum — ”. Náðav- málið en bindindismenn yfirleitt;
gáfurnar er ,hægt að bæla niður. en meira um það seinna.
En Páll segir: “Vér (sem erj.ni er eitt sem eg virði vis and.
Krists) höfurn (fengið) margvíö-1 stæðinga mína í þessu máli., Eg
legar náðargjafir, , til þess að j vjrði dugnað þeirra. peir eru sí- J
heilögu, til að | vinnandi) 0g/ þei,r eru viijugir að ;
leggja ihvað sem er í sölurnar.
peir eru viljugir að leggja fram‘
i 40,000 dali, nei, meira, eiginle^a
T) l ••'1 l •• j | alt, sem þarf til þess að vinna
IvCttlO njalparnond 1 málið, að þessu leyti getum við
Til allra sem unna bindindi >-[ bindindismenn lært af þeim. Við
málum vorum. | eigum að vera viljugir að leggja
Þá fer nú að ibyrja baráttan
fullkomna hina heilögu, til að i
láta 'þeim þjónustú 4 té.”
Ólafur Ólafsson.
mikla um atkvæðagreiðsluna, um
ftumvarp hófsemismanna í júní
næstkomandi.
Nú er búið að ræða málið frá
prestaskortinum með brauðasam- ýmsum hliðum, og er mörgum
Freckles.
Hann var kallaður Freckles.
Hann átti enga móður en faðir
átti hann, en hann var drykkju-
maður. En Freckles fór á
sunnudagaskóla og þar lærði
fram hvað sem beðið er um, hvað hann um. hófsemi, góðan lifr.að og
sem útheimtist til þess að vinna um stríðið á móti ihiiju illa í heim-
málið til þess að koma í veg fyrir inum. Hann bar mjólk út um
að þetta undrunarverða frumvarp bæinn til fólksins.
hófsemdarsambandsins verði að pað áttf að fara fram atkvæða-
lögum. Við þykjumst ihafa rétt- greiðsla í bænum daginn eftir um
orðið ljóst hvað málið er alvar-1 ipn og sanngirnina á okkar hlið,; vínbann. Freckles nældi á sig
legt. | og málið er, svó alvarlegt, að ekki hvítann borða með gullstöfnm:
Menn hafa heyrt getið ujri hið j sé og önnur alvarlegri málin. Á “Vínsöluhúsin skulu fara,” og
mjög merkilega , bindindi^þing,, Ef vínsala yrði lögheimiluð, hvort hann gerði sitt ýtrasta -til að
sem háð var í borginni .Toronto
í Canada og Alþjóða-Bandalag
^egn áfengi gekst fyrir. Á þing-
inu mættu ellefu hundruð full-
trúar frá sexiiíu og sex þjóðum.
sem það yrði kölluð stjórnarvín- hjálpa ti'l að þau færu, því hann
sala eða einhverju öðru nífni, þá ungur sem hann var
til neins að reyna það ihér.
Freckles — hann kom næsta
morgun með borðann enn á sér v
þegar hann kom með mjólkima.
“Heyrðu, þú hefir ekki tekið af
'þér borðann,” sagði maður nokkur
við hann. “Eg þurfti ekki að
gjöra það,” svaraði Freckles, “því
það voru fullorðnu mennirnir, sem
voru að greiða atkvæði í gær, en
það verður ekki mjög langt þang-
að til við sunnudagaskóladreng-
irnir getum greitt atkvæði, en þá
skulu vínsöluhúsin fara.”
petta svar drengsins gefur
manni kjark til að halda áfram S
baráttunni. Svar drengsins sem
framtíðin er innifalin í, já, fram-
tíð sunnudagaskóla drengjanna
— eftirdæmið sem iþeir gefa er
eina von landsins. Ó, að það
væru allir Freckles sem láta ljós
sitrt svona skína.
Nú stendur alveg eins á hjá
okkur. — Horfurnar eru ekki
glæsiiegar. pað er langt frá því
að lögum landsins sé hlýtt nú, en
hvort og eitt foreldri ætti að
hugsa sig grandgæfilega um áð-
ur en að það greiddi atíkvæði með
því að styðja að því að hægara
verði að koma víninu inn á neitt
heimili heldur en er nú. í þessu
tilfelli er um yngri drengina að
ræða sérstaklega — sem áður en
langtum líður taka við stjórn
landsins. Það er heilög skylda
foreldra að láta velferð barn-
anna ganga fyrir öllu! Það er
óskandi að engin manneskja þurfi
að hafa það á samvizku sinni
þegar hún stendur frammi fyrir
dómstóli guðs, að hún hafi greitt
atkvæði sitt með því að leiða vín ■
inn í landið, því spurniingin sem
við verðum að svara verður ekki:
“Hvað mikla peninga ihefir þú
auðnast” eða “hvað góðan tíma
fepztu haft” iheldur: “Hvað gerðir
þú mikið fyrir börnin þín?”
ipað væri ekki gott fyrir okkur
að þurfa að segja: við vorum svo
önnum kafin við önnur störf að
við höfðum ekki tíma ti'! að hugsa
meira um þau, og við létum þau
eiga sig!
Munið eftir því maður eða
kona, sem á nokkurn hátt stuðlum
að útbreiðslu vínsi'ns, að það
kemur að þeirri stund að við
stöndum ábyrg af verkum okkar.
Sumir segja, eg er ekki að vinna
að útbreiðslu vínsins þó eg iHafi
það að eins á mínu heimili og
hafðTöft mas^e en8'r úrengir á heimilinu,
en sá sem kaupir styrkir vín-
yrði ásigkomulagið í fylkinu sagt: “það er óttalegt að vera i I ^ ^ gem ^ & m6t,
heldur verra en í British Colum- þessum bæ, ,/eins og hann er. j harm er mpð
bia. Vín, vafasamt að gæðum, Margir aðrir menn höfðu nælt á
Svrtir hreifing sú hvað málið erimundi falla í stórelfum um alt; sig borðana 14ka, en líkurnar urðu |
álitið alvarlegt.
Sjálfsagt hafa menn tekið eftir
þyí, að frömuðir siðmenningar-
innar, prestarnir. hafa ^iargir
bverjir tekið málið að sér og
vinna með bindindismönnum, ein-
fylkið og mætti >þá rekja slóð ótal ekki mjög ákjósanlegar um sigur,
glæpa sem vínsalan væri völd að. um bindindí. pegar kosning-
Reynsla manna fyr og síðar, sann- arnar fóru fram unnu vínsölu-
ar, að svo mundi verða. menn feýkilegan sigur, og menn
lEins og nærri má geta, þýddi tóku af sér borðana og Sögðu:
það fjárhags'legt og siðlerðilegt við máttum vita að það var ekki
pað er ekki til nei'ns að Segja
meira um vínnautnina, tþvl allir.
vita hvað það hefir leitt af sér og
hð hama mun það gjöra ef vínið
verður leitt inn í landlð nú.
Sagan um Freckles er sönn og
kemur frá Nýja Englandi.