Lögberg - 17.05.1923, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. MAÍ 1923.
t
Limir og líkami stokk-
. bólgnir.
Fruit-a-tives læknuðu nýrun með
•Uu.
Hið frægasta ávaxtalyf
Öllum >eim, er þjást af nýrna-
sjúkdómi, verða kærkomin þessi
tíðindi um Frit-a-tives, ihið fræga
ávaxtalyf, unnið úr jurtasafa, er
gersamlega læknar nýrna og
blöðrusjúkdóma, eins og bréf þétta
bezt sannar.
“Lit|la stúlkan okkar þjáðist af
nýrnaveiki og bólgu — allir lim-
ir hennar voru stokkbólgnir. Við
reyndum “Fruit-a^tives.” Á skömm
um tíma varð stúlkan alheil.”
W. M. Warren.
Port Robinson, Ont.
50c. askjan, 6 fyrir $2,50, reyn-
sluskerfur 25c. Fæst hjá öllum
lyfsölum, eða beint frá Fruit-a-
tives Limited, Ottawa, Ont.
Fréttabréf.
Eart Lake, Colarado
5. maí 1923.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Svo mörgum skulda eg bréf, að
eg sé aðeins einn veg til að komast
út úr því bréfskulda-basli, að
þú hjálpir upp á sakirnar, og
birtir þessar línur, sem eg er að
hugsa um að fitja upp, í þitt, mér
kærkomna blað, Lögberg, svo vin-
um mínum, sem það lesa, verði
ljóst, ihvað valdið hefur þögn
minni í veikindum, í sambandi við
afturför mína, er um að kenna.
Þann 27. apríl næsl., hóf eg
ferð mína, í indælu verði frá
Cavalier á Gr. Nortihern braut-
inni, ásamt dóttir minn, Mrs. J.
H. Árdal og sonardóttir minni,
Miss Sigríði Ingibjörgu Hávarðs-
var okkur sagt, (því lestin færi
ekki fyr en það. Svo var mér
minnisstæð næstliðna nóttin, er
mér ékki tókst að festa svefn,
nema lítinn blund, Sigríður þvf
síður, að eg Jeit með óhug til
svefnvagnsins, fanst eitthvað
undarlegt við það, 'að borga sex
dali, að eins fyrir það, að liggja í
rúmi, samt þótti mér sem sjálf-
sagt, að breyta eins og stúlkurn-
ar vildu, og án tafar genugm v ð
til hvilu. pegar eg næsta morg-
un á sjöunda tímanum, vaknaði
af værum svefni, var mitt fyrst >
umhugsunarefni, þessi mismunur
á svefninum, hann var auðfundin,
járnbrautin á milli Grand Forks
og St. Paul, er að minum dómi til
muna ósléttari, en þegar eg fór
með henni fyrir sjö árum síðan,
svo slingur á vögnunum er til-
finnanlegt, það heldur manni v«k-
'ndi, en á þessari braut, sem er
Burli ig+on brautin, er sá mis-
munur og hinni, að eg skiifaði
bærilega skrift á hné mér. Morg-
unverður var seldur á 35 til 8o
cent, fylgdi honum eins gott kaffi
og tíðkast hjá sveitafólki. Eft-
ir norgunverð, var ckkur boðin
sæti í aftasta vagninum, mátti
þaðan sjá á þrjr vegu, gaf þaðan
að líta fagurt útsýni, við vorum
þá elcki komin út úr Nebraska rík-
inu. 12 voru svefnvagnar í
lestinni, 24 rúm í hverjum vagni,
er þeim svo baganlega fyrirkom-
ið, að fötunum úr neðra rúminu,
sem.ekki þarf að þvo, er kastað í
hið ef-a, síðnn i r því lyft upp að
hlið vagnsins, er þá alt siétt og
felt, sætin til reiðu. Eins og hr.
S. Thorvaldson minnist á í einu
Californiabréfi gínu, skara Pul-
mans vagnar fram úr öðrum méð
breinlæti og fínhei"1 að víst mun
engin taka þar upp nesti, jefnvel
þótt það hafi í fórum sínum,
kjósa heldur að kaupa máltíðir.
í sömu veðurblíðunni komum við
dóttir. í Grafton gistum við yfir | til Denver kl. þrjú og hálft síð
nóttina, hjá tengdabróðir minum, | degis 30. apríl, skorti þá að eins
P. M. Hávarðason og dætrum hans hálfan annan tíma á tvö dægur
Miss póru og Miss Sigríði, er sem við höfðum verið á ferðinni
tóku okkur með allri blíðu. Næsta j frá Grafton. Nokkrir hafa spurt
dag, bjó út farbréf okkar, herra E. mig, hvað fargjald væri frá Ca
Erlendsson, erum við honum þakk- valier til Denver, svarið verður
lát fyrir tithögun á því. Mér er $48, 68 cent. Svo var okkur ant
kunnugt um það, að agentunum á ; um að ná sem fyrst til East Lake,
þeirri braut, hefur hrapalega mis- að við biðum ekki eftir kveldlest-
tekist með útbúning farbréfa sem inni, talsímuðum >því til Jóns
valdið hefur farþegum, stórra ó-; tengdasonar míns, sem án tafar
þæginda. í sömu veðurbláðunni; kom og tók
kl. 5 að kvölúi þess 28., stigum við reið sinni.
í brautarlestina.
urðu vagnaskifti
okkur hingað í bif-
Viðtökunum hér
í Grand Forks I reyni eg ekki að lýsa, en að eins
og bið nokkur, | vil ;eg geta þess, að fram í buga
svo áður en lestin var ferðbúin, minn kom, sama spurningin sem
gengum við til hvílu í svefnher-
berginu, það kostaði þrjá dali sjö-
tíu og fimm cents fyrir hvern
okkar, við vorum ekki fyrir löngu
klædd, er lestin nam staðar í St.
Paul. Við vagnfröppurnar, mætti
okkur rauðhúfumaður, til að bera
töskur ókkar, og svo til að leið-
beina o>kkur. jressum þjónum má
treysta, svo það borgar sig vel að
gefa þeim cent; þeir kunna að
meta það; svo hefur mér reynst.
Eftir eins tn'ma bið, var til stað-
ar sami rauðhúfurinn’ að flytja
okkur í Iestina.
svo oft áður* Hefi eg verð
skuldað þá ást og unxhyggju, sem
'börnin, barnabörnin og tengda-
synirnir auðsýna mér? Spurning-
unnL læt eg ósvárað og lofa guð
fyrir náðargjafirnar, sem miða til
þess að bæt mér missirinn mesta
er bendir mér til ihins háfleyga
vers skáldsins, M. J., tek undir
með honum og segi. “Ó, blessuð
stund, er ihátt í himinsölum, minn
hjartans vininn aftur fæ að sjá,
og við um okkar æfi saman tölum
sem eins og skuggi þá er lisðin hjá”
Mætti eg bera gæfu til þess að
Söm var veðurblíðan, — svo ynd- j verða ástvinum mínum, til gleði
Í3leg var ferðin yfir Minnesota og
Iowaríkin, að eg var stórhrifinn.
Á ellefta tímanum, koraum við
og anægju, unz æfikvöldinu lýk
ur. East Lake bær er ungur,
má svo kalla að hann sé í barn-
til Omaka, >Neb., jafnskjótt og dómi, húsin standa strjált, tré
lestin stansaði, kom einn hinna | sem plöntuð 'hafa verið, og nú eru
þjónustusömu manna með rauðu
húfuna; bar töskur oikkar; gat
þess, að eftir að við hefðum sýnt
að laufga, prýða mikið, sumpart
eru það eplatré, sumpart margs
konar trjátegundir. Tvær kirkj
farbréfin, yrðum við tekin í bíl á! ur eru í bænum kaþólsk og metho-
aðra Station. Milli brautar-
stöðvanna liggur keyrslubrautin
í mörgum bugðum þótti mér
ökumaður fara þar nokkuð geyst,
sannaðist þar hið fornkveðna:
“kvikur er hver um 'kunnugan
rann.” Ekki þáði hann borgun
fyrir keyrsluna, Jét okkur njóta
þess, að dóttir mín Pálínai hafði
borgað samþjón hans ríflega. Á
stöð þessari, var farbréfum hald-
ið eftir, en okkur gefin viður-
kenning. Ráðið var ofekur til
þess að taka svefnkar, með því
gætum við strax gengið til svefns,
tæikjum við það ekki yrðum við að
sitja uppi tSI klukkan eftir eitt,
BEACTV OF THK SKIN
•8a hörundafegurC, er þr4 kvenna og
tæmt m•« þvl aö nota Dr. Chaie’i
Olntmena. Allakonar hútt«júkdómar,
hverfa við notkun þeaea metSaU
og hörundití vertSur mjúkt og fagurt.
Fœst hJA OUum lyfeölum etJa frft,
Edmanwn, Batee k Co., Limited,
Toronto. ókeypj8 sýniahorn ient,
blaö þetta t nefnt.
)i:CI uise’s
OÍMfmcnf
dista, í báðum er haldið uppi
sunnudagaskóla, alt árið. Skóla-
hús bygt fyrir tveim árum, þar
er kendur sveitaskóli og háskóli.
Tvær eru búðir, verzlun mest í
höndum tengdasona minna, Ein-
ars Snýdals og Jóns Axdal. Einn
er brunnur fyrir bæinn, má svo
kalla að vatn sé sótt í yður jarðar-
innar, brunnar hér eru yfirleitt,
frá 500—700 fet, þegar svo djúpt
er grafið, reynist vatnið eihs og
gott uppsprettuvatn, vatnið er
leitt í pípum út um bæinn. Svo
er smiðja og tvær kornblöður.
Járnbraut liggur í gegnum vestari
part bæjarins, fara eftir henr.i
fjórar farþegjalestir daglega;
bæarstæðið er slétt en umhverfið
öldumyndað, mest alt nú fagur-
grænt. Skamt í austur er East
Lake, sem.bærinn dregur nafn af,
og þótt það sq ekki stórt prýðir
það útsýnið; líti maður til vesc-
urs, gefur* að líta hin tignarlegu
Klettafjö1!!, á bak við þau er
fremst standa, og nefnd eru
Foot Hills, ber við himin í fjarska
hvítí faldurinn þeirra. Sá tign-
arsvipur eykur efcki smálítið á
fegurð sjóndeildarhringsins, 25
mílur eru héðan upp að fjöllun-
um, þrátt fyrir það sýnast þau
) mjög nærri. Þótt ekki hafi eg
átt hér langa dvöl, hefi eg séð svo
mikið, að eg hefi náð glöggri hug-
mynd um landslagið og kosti þess:
Landið er öldumyndað, iþó víða
stór svæði slétt, jarðvegur lin-
kendur eins og í RauðárdaJnum,
það svo, að vel mega yfirskór
falla að fæti, ef þá skal eigi missa
þegar í moldinni blotnar, sá er
mismunur að hún er bleikrauð
ihér, en svört þar.
Búinn er eg sjá hér mikið af
gripum, alla lí ágætum holdum,
að öðru leyti sé eg þá ékki skara
fram úr gripum í N. Dakota,
einnig hefi eg séð mikið af hest-
um, allir hafa þeir verið í góðum
holdum, sumir spikaðir, mér skilst
að það sé siðvenja hér, að láta þá
eta það sem þeir vilja af heim-
fluttu heyi, það virðist ekki skort-
ur á því. Eg var kominn svo-
nærri því, að fella af línur þess-
ar, 'þegar Pétur' minn kom og
bauðst að keyra okkur Sigríði
upp í fjöllin, boðinu tókum við
með fögnuði, og á stað bar olckur
í þægilega heitu veðri eftir cem-
entbraut óslitinni, og í gegnum
útjaðar Denver, fyrir neðan
fjallaræturnar tók ihún enda, eng-
in stans, þar til við höfðum náð
toppnum á fjallinu Wild Cat,
þaðan litum við yfir héraðið, var
það tilkomumikið og fagurt út-
sýni, þaðan sáust vel vatnsgeir-
arnir, sem eru forðabúr þau er
stöðugt gefa frá sér vatn
í gegnum rennu, þegar þess er
þörf, alt kemur vatnið frá fjöllun-
um; vatnsveitingin er búin að
kosta bændafélög og eins önnur
félög, er bera kostnað þess, auð-
fjár, Efst á fjallifnu er gröf Col.
iWilliams Henry Cody, grind úr
járni er kringum hana, er hún
þakin með þykku lagi af smáum
steinum, á hana er fest plata, með
nafni, fæðingardegi og dánar-
degi kappans, á toppi hans iblakti
Bandaríkjafáninn, fleiri þúsundir
sækja hvert sumar, til grafar
þessa þjóðelsikaða mikilmennis.
Lítið eitt neðar á litlum hjalla er
því sem nær fullgjör gildaskáli
tveir eru reykháfar á honum,
ibygðir úr grjóti vel hrufóttu, þar
af fjallinu. Ofan fórum við
sömu brautina og við komum, er
hún stórkostlegt mannvirki, öil
höggvin inn í klettinn, svo breið
að engin fyrirstaða er að mætast,
svo er hún snildarlega lögð upp
fjallið, að undrun sætir. pað
vakti undrun mína, að líta spruce
og pineskóg vagsa upp úr nökt-
umt klettunum, þau voru ekker
kyrkingsleg; 7 mílur eru frá rót-
um fjallsins og upp á topp þess.
Á heimleiðinni, fórum við gegnum
Denver, gaf þar að líta mikla um-
ferð, eins og tíðkast í stórborgum,
má vera eg geti eitthvað um hana
skrifað siðar, nú get eg að eins
sagt að hún telur yfir 300,000' í-
'búa. Ekki get eg sagt, hvað
lengi eg dvel hér, eg get sagt eins
og sækonan, sem átti sjö bö'rn í
sjó en fjögur á landi; í Dakota á
eg tvö börn, ellefu barnabörn,
þegar Sigríður Ingibjörg er komin
heim, og eitt barnabarnsbarn, hér
á eg fjögur börn, og sjö barna-
börn, það áttunda bætist við þeg-
ar Sigðríður Pálín kemur heim af
söngskólanum í Fort Collins.
Elzta dóttir Helgu minnar og
Einars, Nína er gift flugmanni,
Williams Kimsy. Þau ungu hjón
in lifa í Detroit, Mich., þar vinn-
ur hann fyrir geysiháu 'kaupi, er
sagður drengur góður.
Niðurlag bréfs þessa, læt eg
verða inniegt þakkæti mitt, til hr.
Lárusar Guðmundssonar, sem
sýndi mér þann ástúðlega mann-
kærleik að rita hrós um mig,
stuttu eftir gullbrúðkaup okkar
konu minnar ógleymanlegu, mætti
alt gott verða á vegi þess sóma-
manns. Með beztu óskum til
Lögbergsnefndarinnar og lesenda
blaðsins, er eg þinn einlægur:
Guðbrandur Erlendsson.
RICH IN VITAMINES
MAKE PERFECT BREAD
I i* ■ I*
lítiðog þurftu að kaupa. Kart-
öplusala engin, en fleiri hundruð
tonn í bænda ’og ibæjarmanna
höndum, en í hundrað mílna fjar-
lægð,- sama sem kartöplulau3t.
Kaupmenn segja það fóllk of fá-
tæfkt — geti ekki borgað, en hér
rotna þær, það sem ekki fyr í svín
og nautgripi. 25—27 cents cr
mælirinn, ef einhver þarf ei in
eða tvo til matar á Hótel eða mat-
söluhús.
Sáhing gengur vel, sumir bún-
ir, aðrir vel á veg, en nokkrir ný-
býrjaðir. Heilsufar manna upp
og ofan, kvef og flú, hér og þar,
nokkra daga í senn.
Erlendur, sonur Sigurðar Gríms-
sonar, póstafgreiðslumanns að
Burnt Lake, sagður nýdáinn, að
Portland Oregon. Hann var flutt-
ur þangað fyrir nokkru síðan, mun
hafa verið um fertugt; mætur
maður og vel látinn. Hann var
lengi kaupmaður og sveitarskrif-
ari að Silvan Lake, 4 milur frá
föðurhúsum.
Félagslíf er í dvala og dái, nema
dans og söngskemtanir. Engir
fundir í þjóðræknisdeild nær tvö
ár. Bindindisfélag um 15 ár,
safnaðarfél. 8 ár, en smérgerðar-
fél., með sama ráðsmanni, er búið
að vera starfandi 12. júlí næst-
Ikomandi 24 ár. Lestrafélag hefur
verið ljós og leiðarstjarna bygð-
armanna í bókmentum 30 ár;
ikvenfélag, eg iheld nær 20 ár;
hornleikarflokkur, nýskriðinn upp |
úr endurfæðing, og í blóma lífs-
ins. Enginn minnist á Islend-
ingadag; margir óska íhans og
Ragnars Kvaran sem ræðumanns.
J. Bjömsson.
er fallinn frá. Meðan hann var
drengur, gaf hin djarfa og hreina
framkoma hans miklar vonir um
framtíð hans. Þær vonir voru
óðum að ná uppfyllingu. Hefði
aldur lánast, myndi hann 'hafa
komist langt, því hann átti góða
ihæfilei'ka, þrek og þrá til fram-
sóknar að vöggugjöf. Tómlegt er
fyrir öldruðum og þreyttum for-
eldrum við fráfall hans. Mistu
þau hjón efnilegann son í orustu-
velli ií stríðinu, Tryggva að nafnl.
Eru slík aár stór og standa djúpt.
En þau eiga einnig eftir lifandi
mannvænleg börn, flest uppkomin.
Hins unga manns er sárt saknað
meðal allra þeirra er þektu hann;
ástvinirnir og allir er þektu hann,
eru ríkari fyrir gleðina sem æfi
hans varpaði á braut þeirra.
Blessuð sé minning hans!
Sig. Ólafsson.
; Dánarminning.
Engilráð Margrét Sigurðardótt-
ir, dáin 28. maí 1922, var fædd 12.
september 1848 í Hvammi í Lax-
árdal i Húnavatnssýslu. For-
eldrar hennar voru Sigurður iSig-
urðsson og Helga Guðmundsdótt-
ir, sem lengi bjuggu á Kagaðar-
hóli á Ásum. Ólst hún upp hjá
þeim þar til hún giftist.
Copenhagen
Vér ábyrgj-
urnst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta
heimi.
tcbak
“PENÍiÁGtN#
• •• SNUFF
Ljúffengt og
end,ingar gott,
af því það er
I búið til úr safa-
miklu en milcin
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
ÁRNI SOFFONÍASON.
Fæddur 22. febrúar 1900 —
Látinn 16. marz 1923.
Að kvöldi þess 16. marz síðastl.
andaðist á sjúkrahúsi í Belling-
ham, Wash., Árni Soffoníason, frá
Blaine, Wash.
Árni heitinn var sonur þeirra' borgið. Slíkt gerir engin
hjóna, Snjólaugar og Sveinbjarn-! nema mi’kið sé í
ar Soffoníássonar, búa þau í grend
við Blaine.
Var maður hennar Sigfús Pét-
ursson frá Kolgröf í Skagafirði.
Bjuggu þau hjón noltkur ár á
Eiríksstöðum í Svartárdal, en
fluttu svo að Refsstöðum í Laxár-
dal og þar misti Engilráð mann
sinn. Eignuðust þau fimm börn,
þrjú af þeim dóu ung, en tvær
dætur eru enn á lífi, - Ingveldur,
Helga og Sólveig.
Eftir lát manns síns flutti hún
með dætrum sínum vestur um haf
og settist að á bænum Pembia i
N. Dak., og dvaldi þar það sem
eftir var æfinnar að undantekn-
um tveim árum, sem hún var
vestur á Kyrrahafsströnd. Var
Sólveig, yngri dóttir hennar altaf
hjá henni. Skömmu eftir að hún
kom til Pembina, gat hún með
] tilstyrk dætra sinna komið sér upp
húsi og mátti því heita, að hún
ætti húsum að ráða til dauðadags.
Báðar dætur hennar eru giftar
hérlendum mönnum og búa
Pembina.
Það segir sig sjálft, að Engii-
ríð sálaða hefir verið kjarkona
og þrekmikil. Ekkja me§ tveim
hállfþroskuðum dætrum sínum,
tekur sig upp og flytur í aðra
heimsálfu, algerlega á eiginspýt-
ur, hvorki með fé í höndum né
frændastyrk í vændum, aðeins
veikum vonum og einbeittum vilja
að brjótast áfram gegnum alla
erfiðleika, til að sjá sér og sínum
kona
hana spunnið.
Á yngri árum sínum hafði hún
verið talin myndarkona, dugleg
Árni var fæddur 22. febr. 1900, j og djarfmannleg, hreinlát og vel-
í Kelowna, B. C. Með foreldrum virk. Greind var ihún vel að
sínum fluttist hann til Blaine ár- náttúrufari, en eins og tíðast var
Innisfail, 5. maí 1923.
Herra ritstjófi Lögbergs!
Eg ætlaði að senda botn í bög-
una frá M. M. Melsted, af þyí við
vorum gamlir bréfavinir; hann á
víst hjá mér bréf.
“Til að binda enda á
alt sem myndar trega.”
1. Heimi synda förum frá,
fljóðið yndislega.
2. Amma hrindir okkur frá
ást Guðs skyndilega.
Almennar fréttir úr þessu hér-
aði, Mið-Alberta eru:
Snjóléttur vetur, sem nú er Jið-
inn; frostvægari en mörg undan
farandi ár. í febrúar fóru bænd-
ur á Laconre sléttunum að vinna
á ökrum, meir til málamynda en
gagns, eftir það kom mestur snjór
á vetrinum.
Við hér byrjuðum, að sá 13.
apríl, þá voru hitar fram yfir
sumarmál, frá 60 til 80 stig'ofan
zers, síðan oftast andkalt, ef ekki
logn um daga, en frost á nóttu, í
nótt er leið, gránaði í rót, í annað
sinn er við fáum vætu; jörð lítið
farin að grænka; bláhvít Kletta-
fjöllin, sem ísjökla við Norðurpól.
Allar lyndir, ár og sprænur aka
niður grjóti; .nautpeningur enn á
gjöf, þar er bithagi er gengin í
örlröð, en gróður bara fyrir sauð-
fé og hesta; fjárhöld ágæt/nægar
fóðurbirðir, þó \sumir ’hefðu of-
ið 1903, ólst hann þar upp hjá
foreldrum sínum. par stundaði
hann nám bæði á barnaskóla og
síðar á háskóla (High SchooJ).
Um tveggja ára bil stundaði hánn
ekki nám, en fór svo að ganga á
kennaraskóla í Bellingham; mun
hann hafa stundað þar nám um
tveggja ára skeið.
Veturinn, sem leið, var fyrsta
starfsár hans sem kennari. Starf-
aði hann í smáþorpi einu í grend
við Blaine og gat sér þar hinn á-
gætasta orðstýr, bæði meðal sam-
verkamanna sinna, og þeirra er
nutu kenslu hans.
Árni veiktist 9. febr. Lá hann
í fjórar vikur á heimili foreldra
sinna, í Blaine, en var svo fluttur
á sjúkrahús í Bellingham, en að
viku Jiðinni var hann látinn.
Andaðist hann að kvöldi þess 16.
marz.
Lík hans var flutt til Blaine,
fór jarðarförin fram frá “Coh-
gregational kirkjunni, að við-
stöddu fjölmenni.
um alþýðufólk á íslandi á hennar
uppvaxtarárum, hafði íhún alls
engin tækifæri til að glæða hina
andlegu hæfileika sína; lífskjör-
n takmörkuðu alla möguleika í þá
átt.
Kunnug var hún samt forn-
sögum vorum og þótti vænt um
þær, eins og raunar alt íslenzkt,
því hún var ramíslenzk í eðli
sínu. Stórlynd var hún að uop-
lagi og þoldi ilJa ójöfnuð í hverri
mynd, sem hann birtist, enda var
hún frábitinn allri. afskiftasemi
um annara hagi. Hún hataði
j hræsni og alt undirferli. Sjálf
j var hún hreinskilin og sagði ó-
hikað það, sem henni bjó í brjósti,
en fyrir það, ávann ’hún sér færri
augnabliksvini. Aðal lundar-
einkenni hennar voru, trygð,
staðfesta og skyldurælkni, ásamt
sterkri sjálfstæðisþrá. Ættrækin
var hún og hafði innilegt ástríki
á barnabörnum sínum og ekki
síður á börnum þeirra, og sannað-
ist á henni að seint kólnar mó*>-
Engilráð Margrét Sigurðardóttir.
pá íhugsum til baka, hve margs er að minnast
hve margskonar atvik í djúpinu finnast.
Þau sum eru umvafin unaði hlýjum,
en önnur af hrímköldum bölviðra skýjum.
1 hugleiðslu þessari hjartkæra, móðir
við hverfum í anda á þær bernskunnar slóðir,
þar sem við lékum með ilífsgleði 1 sinni
og Jeiddar og studdar af kærleikshönd þinni.
Þá Teizt okkur iheimurinn laðandi fagur
og 'llífið, sem heiðríkur miðsumardagur.
En fljótt líður æskan af ánægju 'hlaðin,
og allskonar mótsetning kemur í staðinn.
En er ei sú 'breyting, á alt þá er litið
það eina, sem gefur oss skilning og vitið?
þó sólskinið glaða vér gætum ei metið
ef gengi ei samhliða dimman og hretið.
Já, elskaða móðir! þín óslétt var leiðin
og erfið mörg klifin og brelckan og sneiðin.
En torfærum engum og tálma þú skeyttir.
þú treystir á drottinn og gönguna þreyttir.
Á braut þína stráð var ei blónihm og greinum,
hún bætt eða rudd var ei heldur af neinum,
en á hana margsinnis orpið var steinum
af illhugan víða, sem felast í leynum.
ipví sá er ei átt getur samleið um veginn
með solJinum Jéttstíga’ er treysti á meginn,
og afsíðis gengur hann, thann oftlega verður
að ógáts og heimskunnar skotspæni gerður.
Og fjölmennri samfylgd þú sóttir ei eftir,
um sjálfkjörna veginn að markinu keptir;
þú heldur kaust einmana byrðina að bera,
en bræðrunum heilfættu tafir að gera.
En margt reynist erfitt á einstæðings göngu,
hann oftast nær sæta má kostunum þröngu;
og fátt er, sem kætir, en fleira, sem grætir,
því fæst, sem að mætir úr kjörunum bætir.
pó brjóst væri mæðið og fatlaðar fætur
þú ferli’ um hélst upp til siðustu nætur.
Nú Jeiðin er farin og ferðin á enda
á friðarins ihöfn, þar, sem gott er að Tenda.
pig elli’ eða sjúkdómar Jama ’eigi lengur,
en lléttstíg, sem blærinn nú heilfætt þú gengur.
1 guðs friði móðir, unz síðar þig sjáum
— þér sameinast aftur í kærleika fáum.
Fyrir hönd dætranna.
þorskabítur.
Mjög mannvænlegum manni erj urástin, Dætrum sínum var
þar á bak að sjá, þar sem Árni j hún góð og umhyggjusöm móðir.
sungið með öðrum söngelskuhi
vinum sínum. Hún var sjálf
söngelsk og hafði sungið veJ
framan af æfinni. En eftir að
hingað kom breyttist al<; þetta,
hún hætti að gefa sig að skemtun-
um, fann að þær voru ált annars
eðli's en hún ihafði vanist, gat
því; ekki felt sig við þær. Var
þá eins og lundarfar hennar
breyttist. Hún sem áður var
kát og glaðsinna_, varð nú þung-
búin og jafnvel einræn, hélt sig
eins og utan við og gerðist næst-
um ómannblendin. Vildi frem-
ur sneiða sig ihjá fjöJmenni, og
virtist þessvegna fálát við fyrstu
kynningu. En, þar sem hún
fann hlýleika og samúð, var hún
stöðug sem bjargið. Nokkuð kann
það að hafa haft áhrif á Jundar-
far ihennar, að hún varð fyrir á-
falli á sínu bezta skeiði, — datt
af hesti og meiddist mjög mikið
og beið þess aldrei bætur. Átti
jafnan upp frá því mjög örðugt
með gang. Og á síðari árum
leið hún oft mjög miklar þrautir,
sem voru afleiðing meiðslanna.
Fyrir þetta mátti segja að hún
For Hcalinq
Givc Mc
eltist fyrir tímann. — Ekki nema
Og þó eitthvað bæri á milli, eða eðlilegt að næstum daglegar
misskilningur ætti sér stað, sem þrautir í mörg ár hafi lamandi á-
PROVINCE OF MANITOBA
DKPARTMENT OF PUBLIC WORKS
FAIR WAGE ACT 1916
I sjaldan verður komist hjá á langri
j sam'leið, var ást hennar og um-
j hyggja fyrir þeim æ hin sama.
Einlæglega unni hún íslandi
og saknaði þess fram til hins síð-
asta. Og æfinlega . var sem
létti yfir henni, þá sjaldan að
hún hafði tfekifæri að tala um
fortíðina þegar hún var í blóma
Jífsins, þvá þá var ihún kát og létt-
lynd og tók þátt í öllum skemt-
ununf, er tíðkuðust heima á þeim
tíma, þó þær hvorki væru marg-
ar eða fjölbreyttar. Sérsatklega
voru það hin heimuglegu vina-
mentloned iecommendaUoo, of | mót> >e«ar ^ÓðvÍnÍr gistU hver
eaTd MJrTlstei'^may^/rvakV sucIi^orðeVg^^ai'he annan, Og höfðu glaðar fltundir
THE FAIR WAGE BOARD havlnsr «ub-
mittecJ certain recommemlationi to the Hon.
the Minister of Publlc Work» In Schedule
form copy of which may be seen In. or
may be obtained on application to the
Bureau of Labor, Parliament Bullding,
Winnipejf.
Public Notice is hereby ffiven to all whom
it may concern that tha aforementioned
Minister of Public Works will, on Thursday.
the 17th da> „f May instant, at Two o'clock
ln the afternoon4 at the Parliament Build-
incr. WinnipeK. sit and hear all persons In
favor of or agalnst the adoption of the | F>Pcrnr
hereinbefore mentioned recommendatlonð of i 9 *
in his discretion mav see fit.
All persons interested will povern them-
selves accordingly.
Dated at Winnlpef?. this Tenth day of
May, 1923.
D. L. McLEAN.
Deputy Mlnister of Psblic Works, verifí ífófiljr
Chairman, Fair Wage Board U KUUU1
með söng og samræðum, er voru
henni allajafna minnisstæðar þó
söngurinn. Faðir hennar hafði
söngmaður og oft
hrif á þann, sem sJíkt reynir, ekki
síður andlega en líkamJega.
pað sem hér er sagt um hina
látnu konu, mun vera eins nærri
því sanna og hægt er að komast.
Enginn getur lýst öðrum fullkom-
legá, jafnvel þó náskyldur sé.
Síðustu þjáningar sínar bar Eng-
ilráð flálaða með ró og þolinmæði,
fékk líka að síðufltu hægt og ljúft
andlát. Og með öryggi trúar-
innar fól hún sig guði á vald um
leið og hún sofnaði.
Farvel, elskaða látna móðír!
Haf hjartans þökk fyrir alla ást
þína og trygð til okkar og barna-
•barna þinna. Blessuð sé minn-
ing þín.
Dætur hinnar látnu.
“pað eru beztu srpyrslin, seni
eg þekki,” skrifar Mrs. Villers
að Stadacona Street, Montreal.
Þau björguðu mér frá að fá
blóðejtrun í hendina, þremui'
börnum frá hörundskvillum og
læknaði bónda minn af hættu-
legum ekurði í einn fingurinn.
Merkilegt heimilislvf.
“Meira en tíu ár hefir Zam~
Buk verið okkar bezta heimil-
islyf,” skrifar Mrs. S. B. FoJ-
kins frá Sommerville, Mass,
“Aldrei þekti eg græðslu-
smyrsl, sem jöfnuðust á við
Zam-Buk, við hvaða húðkvillum.
sem var.”
AJstaðar að liði.
“Ef hörnin okkar brenna sig-
eða skera sig í fingur, hefir
Zam-Buk ávalt reynst bezt/
skrifar Mrs. T. Fothergill,
Ridge Farm, Bousman, Riverr
Man. Einu sinni skar eg mig'
í úlnliðinn og þótt læfcnir
saumaði skurðin nsaman, vildi
hann ekki gróa. En Zam-Buk
var ekki Jengi að lækna hann.”
Zam-Buk er einnig ágætt meðal
við hörundssprungum og gyll-
iniæð.
^unPH"
fam Many
A DOCTOR’5 BILL
I/ you have never uttd this womierful
send þostal for FRBB SAMPLB
to Zatn-Buh Co., Toronio, or 50c. bos,
i for %1.25, all druggists # siores.