Lögberg - 17.05.1923, Blaðsíða 4

Bls. 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. MAÍ 1923.
3£ögb£rg
Gefið út hvem Fimtudag af The Col-
mnbia Press, Ltd.^Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
Talsimart N*6327 oO N-6328
Jón J. Bfldfell, Editor
Lttanáakrih til blatSsina:
THE COLUNIBI^ PRESS, Ltd., Box 3171, Winnlpog, M«0-
Utanáakrift ritstjórana:
EDlTOR LOCBERC, Box 3172 Winnlpog, M»n-
The •'Lögberg" 1» prtnted and publlahed by The
Columbla. Preea, Limtted, ln the Columbla Block,
»63 13 SS7 Bherbrooke Btreet, Wtnnlpee, Manitoba
jd.
Ekki að búast við betra.
pað hefir dregist fyrir ritstjóra Lögbergs að
kvitta fyrir greinarkorn, sem stóð í 30. tölublaði
Heimskringlu 37. árgang, með yfirskriftinni:
rtPersónugervingar 1 skáldskap.” En iþað er efldci
af neinni ókurteisi fyrir honum, heldur er ástæðan
sú, að hann hefir verði burt úr -bænum.
Greinarstúfur pessi á að vera svar upp á á-
skorun þá, er vér gerðum í sambandi við VII. kafla
ritgerðar þeirrar er nefnist: “Móðir í austri”, og
kom út í síðasta hefti Tímarits pjóðræknisfélags
lslendinga.
Náttúrlega er sú grein ekkert svar, heldur *
lymskuleg viðleitni1, til þess að draga athygli manna
frá aðal umtalsefninú og að skáldskapar formi, en
þó einkum að þeirri heimsku ritstjóra Lögbergs, að
fhonum skyldi detta í hug, að ætlast til þess, að
þeir menn, sem þar eifea hlut að máli, séu skyldug-
ir til að ibera á'byrgð gjörða sinna.
pað eru þrjú atriði, sem þessi greinar höfund-
ur dregur fram. V Fyrst að rithöfundar og skáld
■þjóðar vorrar gefi hugsunum sínum persónugerfi,
(varla hold og blóð, nema að| það séu þá lifandi
menn sem um, er að ræða, sem oft er,) ftil þess að
tákna stefnur vondar eða góðar, og er það náttúr-
lega satt, en til þess þurfa persónurnar að bera
nafn, 'því það persónugerfi sem ekki er hægt að
greina frá öðrum persónum er næsta þokukent. En
það atriði kemur því máli sem >hér ier um að ræða,
harla Htið við, því í þessu umrædda skáldverki ef
engin persóna né persónugerfingur, sem hægt er
að greina frá öðrum, hvorki af nafni né lyndis-
einkenni.
Annað, að ritsmíðið “Móðir í austri,” sé lík-
ingamál, það er, að í staðinn fyrir sérkenililegt
persónugerfi, sé dregin fram mynd, sem tákni
hugmynd höfundarins, áii þess þó að hún hljóði
upip á neina sérstaka persónu. En mynd isú verður
að eiga sér rót í þjóðKfi því sem um er að ræfia,
Eða með öðrum orðum; hún verður að eiga sér stað,
að öðrum kosti er hún fals. í þessu tilfelli er
myndin af svikara, sem gengur með Passísálma
Hallgríms Péturssonar og silfur ,’klukku Vídalíns
og er að pranga þeim út í enskinn fyrir hljómvélar
og annað rusl.
Þrfðja heimsflca ritstjóra 'Lögbergs. Um hæfi-
leika ritstjóra Lögbergs ber oss ekki að tala, né
rökræða við greinarhöfundihn í Heimskringlu, en
benda mætti á, að honum finst að iheimskan sé í
því fólgin að vér skoruðum á [höfund “Móðir í
austri” að ibenda á þenna svrkara, svo að vér jgæt-
um varað okkur á honum og að Ihonum gæfist kost-
ur á að bera hönd fyrir höfuð sér, ef hann víldi
eða gæti.
Petta segir greinarhöfundurinn í Heimskringlu
að sé hámark Vitleysunnar, því það geti enginn
höfundur. Mættum vér spyrja, hvers vegna?
Vill greinarhöfundurinn 'halda því fram að Jjöf-
undur “Móðir í austri” viti ekki hvað bann er að
segja. Vi'll hann halda >því fram, að það sem
hann segir sé fleypúr út í bláinn, sem hvorki eigi
sér stað né tilverurétt.
pegar vér mintumst á þá ritgerð í Lögbergi,
þá gengum vér ekki út frá því, íheldur hinu að höf-
undinum hefði verið vel Ijóst ihvað hann var að
segja og honum sjélfum hafi að minsta flcosti fund-
ist að hér væri um raunveruleik að ræða og ef svo
var, þá er elkki neinum iblöðum um það að fletta að
, þjóðræiknismálum vorum stóð hætta þar af.
Var það þá nokkur heimska að fá að 'þekkja þá
meinsemd — fá að vita hvar hinn verulegi aðset-
ursstaður hennar væri?
Menn gætu alveg eins vel sagt, að það væri
heimska til verndar lífi og heilsu sjúkra manna, að
gera sér grein fyrir upptökum og aðsetursstað
sjúkdóma þeirra, eða að setja varúðarreglur gegn
úfcbreiðslu drepsótta. * ' . y.
Í ---—----------
Sunnudagshelgi í Montreal.
Eg hafði hugsað mér að vera í Montreal um
helgina, fólksflesta og mesta verzlunanbæ Canada,
enda stefna hugir flestra manna, sem á ferð eru í
Austur-Canada og þangað eiga erindr til þess bæj-
ar, einmitt iþá.
f fyrstu gat eg ekki áttað mig á hvemig á því
stóð, að nálega allir samferðamennirnir sögðú, þeg-
ar eg skildi við þá:
“Eg sé þig aftur í Montreal um helgina.”
' í huga mínum setti eg þetta í samband við vín-
söluna, sem þar fer fram og í öllu Quebec-fylki, en
síðar sá eg að hún er ekki aðal a'flið, sem dregur fólk
úr nærliggjandi bæjum, ásamt lengra aðkomnu
ferðafólki til Montreal um helgair.
Eg lenti á föstudagskveld í Montreal, klukkan-
tíu og fjörutíu, og var svo lánsamur að ná mér 4
þægilegt herbergi á gestgjafahúsi undir eihs, en svo
er mann-mergðin mikil þar um hrlgar, að maður á
ekki víst að fá innf á sæmilegum gi'stihúsum nema
að maður panti herbergi fyrirfram.
Á laugardaginn var suddarigning og iþungt
í lofti, en eflcki var úrkoman meiri! en það, að allir
fóru ferða sinna. Göturnar voru þaktar bifreið-
um, sem þutu fram og aftur. Spoivagnarnir gengu
urrandi fram og aftur. Á gangstéttunum var ið-
,andi kös af folki. f söl^búðum seldu menn og
'keyptu upp á kraft. 1 matsöluhúsunum voru menn
að eta allan daginn, og í leikhúsin og hreifimynda-
húsin strejondu menn allan seinni hluta dagsins.
Alstaðar var líf og fjör.
í flestum bæjum í Canada hefi*r vinnufólk
seinnipart laugardagsins frían. Svo er það ekki
í Montreal, þar vinna allir jafn'lengi á laugardagana
og aðra daga vikunnar, og fyrir sama kaupi. Fólk
virðist ekki gjöra það með neinni tregðu, iheldur
af fúsum og frjálsum vilja.
Svo rann sunnudagurinn upp. Um morguninn
lá þökuslæðingur yfir borginni, en greiddist í sund-
ur og hvarf fyrir hækkandi) sólu. Göturnar voru
nálega mannlausar fram til fldukkan átta, þá fór
fðlkið að ganga í kirkju, og sá fólkstraumur fór
vaxandi fram tiil elleftu stundar.
í Montreal skiftir fólk sunnudeginum í, tvent.
Fyrripart dagsins ihelgar það Guði sínum, en seinni
partínn skemtanfýsnunum.
Seinnipart sunnudagsins má segja, að alt sé
galopið í Montreal. Leikhúsin opna dyr sínar
klukkan eitt og setja þá út auglýsingaspjöld sín, með
allra handa skrípamyndum á. Danssalirnir fyllast
af fólki og 'þáð hringsnýst þar svo, það sem eftir er
dagsins, eða situr við öl og víndrykkju og horfiV á
ungu mennina ganga inn að knattborðunum og eyða
þar tíma sínum og peningum. Göturnar fyllast
aftur af fólki, og það streymir fram og til baflca
— úr einu myndasýnihgarhúsinu ií annað — alt er
frjálst — alt er opið, engin þvingandi hönd, eða lam-
andi lög eru lögð á skemtanafýsnir manna eftir
Mukkan tólf á sunnudögum í 'Montreal, og fólkið
sýnist drekka djúpt úr þeitn brunni.
Að undánförnu, sérstaklega síðan að Quebec-
fylkið var eina fylkið á þessum slóðum, sem vínsölu
hefir, ihefir það verið haft mjög á orði ihve ferða-
mannastraumurinn hafi mjög aukiát til Montreal,
og er það víst satt, því öllum ber saman um, að ferða-
fólk frá nærliggjandi fylkjum, og jafnyel alfl'a leið
frá New York streymi 'þangað um ihelgar, til þess
að njóta; ekki aðeins vínsins, heldur líka frjálsræð-
is þess, sem Montreal býður gestum sínum upp á
seinnipart sunnudagsins, jafnt sem aðra daga.
Af.hverju varstu aftur úi?
Af því, að þú 'beiðst eftir luflcku og lögarfi, sem
, aldrei kom.
Þú þráðir sigurvinningar, en sneyddi hjá stríði.
Pú yarst of seinn tifl athafna, svo tækifærin fóru
frámhjá þér.
•Pú gast aldrei greint greinarmun á aðal og
auka atriðum.
Eftir nokkur vonbrigði og ófarir, þá lagðirðu
árar £ bát og reyndir ekki til þess að ibjarga þér.
Pú vanst af og til, en stefnulaust, og reifst niður
með annari hendinni, það sem þú bygðir upp með
hinni.
IMetnaður þinn stefndi í öfuga átt, með þjrí að
elta hugsjónir, sem þér voru óframkvæmanlegar og
leggja þig eftir viðfangsefnum, sem 'þér létu ekki1.
'pér fanst að heimurinn skuldaði þér lífsfram-
færslu án þess >ú þyrftir mikið fyrir henni’ að hafa.
Þú varst ávalt í aðsígi með að gera eitthvað, en
komst ekki að, að framkvæma neitt.
Þig flangaði af og tifl, til! þess að afkasta ein-
hverju sem eitthvað væri varið í, en þú gast aldrei
ráðið við þig ihvað það skyldi vera.
Þú sást tækifærin sem framtíðin geymdi þér.
En ^comst aldrei auga á þau, sem hin Mðandi stund
hafði að bjóða.
Pú tapaðir sumum af bestu tækifærum /lífs
þíns, sökum þess, að þú komst aldrei á fætur á
morgnana og 'þorðir að hætta þér út í storma né
steypiregn.
Pú hafði'r ekki hæfileika til þess, að breyta
ósigri í sigur, kunnir aldrei að mætá erfi&Ieikum
lífsins með viljaþrekf, sem þeim var sterkara og
festu, sem ekkert gat bugað.
Þú skildir aldrei, að grundVöllur æskunnar, er
ekki aðeins öruggasti vegur gæfunnar, heldur líka
sá ábyggilegasti til allrár afkomu.
Með næga hæfileika til þróttmikiLIa afkasta
gekstu veg hugsunarleysfeins og verkefni Kfs þíns
eru enn óunnin.
* Pú varst s'ífelt að leita eftir verkefnum, sem
minst erfiði höfðu í för með sér, en gleymdir því,
að viðfangsefnin erfiðu eru ómissandi þeim, sem
þroska vilja ná.
Að nokkru þýtt.
Kristur.
Svo heitir bók, sem ítalska skáldið"Giovanni
Papini skrifaði fyrir tveímur árujn, og sem vakti þá
afarmikla eftirtekt á ítaflíu, og hefir haft meiri á-
hrif á þjóðina, en nokkuð annað, síðan ihún kom út.
Bó'k þessi, sem er á fimta hundrað blaðsíður, er nú
komin ut a ensku í Bandaríkjunum og er meira um
hana talað og ritað, en nokkra aðra hok, sem nýlega
hefir verið gefin þar út, og áhrifin sem hún er að
hafa þar, eftir því sem blöð og tímarit segja, eru
næsta undraverð.
Ef til vi'll á það nokkurn þátt í 'þvá, hve almenna
eftirtekt þessi bók vekur, að höfundurinn, Giovanni
Papini, heffr verið einn af svænsnustu mótstöðu-
mönnum kristindómsins l— viljað helst umsnúa og
eyðileggja; alt, sem tengt er við Krist kenningu og
guðstrú, og á því svæði hefir hann verlð enn áhrifa
meiri fyrir þá gáfu, að geta sett það, sem hann talar
um, fram fyrir lesendur sína í búningi svo fögrum,
og með því afli andans, sem aðeins fáum er lánað.
Giovanni Papihi hfir skrifað allmargar bækur
og ganga sumar 'þeirra, eins og Memorie d’Iddib
(hugmyndir um Guð) svo Iangt í guðlasts-áttina að
mönnum hefir komið saman um að lengra verði
naumast komist; bók sú var gefin út 1911.
Aðra bóflc gaf hann út árið 1912. Ræðst hann
þar á bókmentir flestra þjóða. priðja ibókin eftir
hann kom út 1916, og þarf-ekki annað en gefa nafn-
ið á henni, tií þess að fólk geti ráðið í hvað hún
muni hafa inni að halda. Hún heitir á frum mál-
inu “Stroncature”, það þýðir “Niðurskurður.”
Hann var svarinn fjandmaður alls þehs. sem dul-
rænt var og leyndardómsfult. Lærdómurinn og skyn-
semin áttu að leysa allar ráðgátur lífsins og leynd-
ardóma. iMannvitið var æðsti dómarinn og ísköld
rökfræðin byrgði alla útsýn inn á eilífðar landið.
En það var með Papini', eins og marga aðra
menn, sem svo er ástatt fyrir, að undir kuldahjúp
guðleysisins sló órótt hjarta — leitandi sál, sem
þráði hvíld og frið eins og fliann sjálfur segfr á ein-
um stað í þessari nýju bók sinni um Krist.
“Við höfum reynt afleiðingar heiftarinnar og
blóð manns féll eins og árstraumur. Við íiöfum
teigað veiga nautnanna, en þær skildu eftiþ bragð
rotnunar og krankleiflca í munni vorum. Við höfðum
þvingað okkur til þess að taka þátfc £ óeðlilegum og
óhreinum skemtunum sem um stund hafa máske svæft
óróa sálarinnar, en við höfum vaknað upp af þeim
draumi á haug mannfélagsins, þreytt á sál og flíkama.
Við höfum reynt vísdóm mannanna — reitt olckur á
hann, en að síðustu ihefir alt verið eins, eilíflega það
sama. Við höfum reynt áhrif listarinnar, en við
höfum örvænt út af vanmætti) olckar. Við höfum
reynt ágæti auðsins og við það ihöfum við orðið fá-
tækari. — í engu sliíku hefir sál okkar fundið frið.”
pannig var sálar ástand Gfvovanni Papini, þeg-
ar hann fór, ásamt konu sinni og 'börnum, tifl þess
að leita sér,hvíldar og hugarró upp í hálendinu ná-
lægt upptölcum Tíber-fljótsi'ns. En þar var heldur
ekki frið að fá, því stríðiið ógurlega kom og jók honum
svo mikils hugarangurs, að hann sá enga von fyrir
framtíð fólksins í iheiminum, nema því aðeflns, að
hægt værf að gjörbreyta hugsunarhætti þess.
En það var nú samt einmitt þarna, við brjóst
hinnar ti'gnarflegu náttúru, og á meðal hins óbrotna
bændalýðs, að hann fann frið — fann Krist.
Ekki langt frá, þar sem Papini hafðist við, var
lítil svei’takirkja, og kirkjuklukkan kalfláði safnað-
arfólkið til ibænagjörðar á hverju flcveldi, þegar menn
'höfðu lokið dagsverki sínu. Papini fór til kiWcju
við og við, þá stundum beðinn að lesa kafla úr
Nýja-Testamentinu, sá ilestur opnaði augu hans og
hann tók Kristna trú, ásamt konu sinni og börnum,
og afturhvarf hans er ekkert máflamyndar kák.
Hann gefur sig Kristi á vafld ákveðið og undantekn-
ingarlaust, og meðtók kenningar iheilagrar ritningar,
sem óyggjandi og óbifanlegan sannlei'ka — þajiSi
eina sannleika, sem getur veitt þrejxttu manns-
hjartanu frið og sett það 'í samband við skapara
sfnn og herra. Margir kaflar í ibóflcinni eru aðdá-
anlega fallegir; hér er einn í laúslegri þýðingu:
“Mestum ibreytingum hefir Jesús valdið. Hann
er hinn æðsti höfundur hfns leyndardómsfulla
trúbrsannleika, frjáfls og kann elcki að hræðast, hans
miklu yfinburðir. Hans frumleiki og ævarandi' æska,
er leyndardómurinn, sem fyr eða síðar snýr hverri
hugsandi sál að kenningum hans.
Hann íklæðfst mannlegu holdi, til þess að endur-
fleysa mennina, sem fallnir voru og afvegafleiddir.
Hann fann vonsku og ranglæti í .heiminum. Hveim-
ig gat hann komist hjá því að umskapa hugsunar-
hátt og stefnur mannanna? Lestu aftur yffr það,
sem ritað stendur í fjallræðunni. Hvert orð er þar
þrungið af þeirri þrá Jesú, að hið lítilmótlega skuli
vera upphafið; að hið síðasta skulií verða fyrst; að
það, seiri fyrirlitið sé skufli veflþóknun finna, og að
síðustu, að hinn forni sannleiki skuli verða álitinn úr*
eltur og afvegaleiðandi og ihinar algengu liífsreglur
mannanna, sem dauði og eyðilegging. Hann hefir
sagt hið ákveðnasta nei, sem saga mannanna segir frá
við ihið liðna dofið og í dauðans greipum, við hið spilta
náttúrueðli mannanna, sem i^enn eru svo leiðitamir
við, og við hinn vanalega og alménna skilning mann-
anna.”
Um ummyndun Jesú segir hann:
"Fjallið Hermon er mjög ihátt, og uppúr því
rísa þrír hnjúkar, sem þaktir eru snjó, jafnvel þá
sól er heitust um miðsumar.
!Hver er sá, sem ekki hefir veitt því eftirtelct,
hve alt sýnist grátt, þegar það er horið saman við
snæviþaktan fjallatitid. Fölt andlit sýnist ein-
kennilega dökkt, hvítt flínið sýnist óhreint, og pappír-
inn grár. En þann eina dag kom hið gangstæða
fyrir, á tþessum snæviþakta Hermon-tindi, sem teygir
sig upp í himin blámarth í mikilleik sínuirj og feg-
urð. Þegar Jesús kraup þar einn, varð andlit hans
bjart eins og sólin. Andlitið sem er spegill sálar-
innar tók á sig geisfla ljóssins; kflæðm sem voru for-
gengileg, lit íssins.”
Lady Mine.
How oft the the Mountain Lady fair,
That sits out in the sea,
Enshrines herseflf within my thoughts,
|And fills the heart of me.
. In dreams I see iher soulful eyes
And love their mystic light.
And in their deepest wells I find *
A draught of pure delight.
The more I ken her poet-soul
iMore fair it seems, more fair,
And so my longing deeper grows
To nestle, humbly, there.
But thougfli I dwell not in iher arms
ÍWhy rail at mudding Fate?
For, nothing1 wrought by Man or God
Our souls can separate.
So Lady, Mother, Love /ánd Friend,
What e’r my life’s estate,
A shrine I keep within my iheart
For you-inviolate.
And, dream-kissed Lady in the sea
I pray, forget me not--------
I lay my songs before your feet
They’re all, they’re all I’ve got.
Christopher Johnson.
Metnaður Mömmu
er að láta brauðin, sem ihún >bak-
ar, líta svo vel út að alla langi
þegar í stað til að smakka á þeim.
pér getið tæpast Ihugsað jiður, hve
ilfla henni fellur, ef! bökunin mis-
.hepnast, iþótt hún hafi fylgt sinni
uppáhaldsaðferð.
Hefir nokkuð þvílíkt hent yður?
ef svo, þá skrifið vorri nýju <#.iE f-'j.
ROBIN H00D FLOUR
Þjónustudeild
par sem sérfræðingar starfa aC þvl dag og
nött I efnarannsóknarstofu vorri og brauS
gerSarhúsi, aS ráSa fram úr bökunarerfiS-
leikum almennings. PaS stendur & sama
hvaSa mél þér notið, sendiS oss a8 eins B$n-
ishorn, ©n skrifiS og spyrjiS oss hvatS þér
eigiS viS aS strlSa í þessu tilllti. SkrifiS
undir eins.
Tryggíng—1 staSinn fyrir poka af Robín
Hood Plour, 24 pd. eSa þyngri, sem búiS
er aS eySa nokkru úr, J&tum vér ySur fá
annan fullan, 1 þeim tilfellum þar sem kon-
unni hefir ekki hepnast bökunin eftir þrjár
tilraunir.
ROBIN H00D MILLS Ltd.
MOOSE JAW, SASK.
ir nú skift um nafn og kallast
Peace River Land Districr; er
íyrir því að hugur íslenzkra bænda nokkru stærra að ummiáli.
hnegist til Canada Jarðvegurinn á svæði þessu er
í-------- mjúkur og frjósamur, þó ef til
Ástœðurnar
43. Kafli.
Peace River héraðið er þegar
orðið víðfrægt fyrir hveiti fram-
leiðslu 'sína. Á tilrauna býlinu
við Fort Yermilion, hafa iðulega
fengist7 60 mælar af ekrunni og
stundum 69 af Marquis hveiti.
Kjarni þess h.veitis ihefir hæstu
verðlaun ihlotið á heimsýningunni.
pótt hveitiræflctin geti komist á
hátt stig, sem þetta, væri þo ekki
rétt að thalda því fram, að skil-
yrðin til kornræktar séu jafngóð
á iþessum svæðúm og til dæmis v
Suður-Manitoba og Saskatchewan.
vill helzti sendinn með köflum.
Nóg er þar um skógland, ibæði til
húsagerðar og sftýlis gegn næð-
ingum. Nokkrar smáár falla um
bygðarlög þessi og er í gilböflck-
unum vísasthvar ágæt 'beit.
Allar venjulegar tegundir af
grasi og ávöxtum, er að finna á
svæðum þessum og mikið þar enn
af ónumdum löndum, sem standa
væntanlegu innfljitjendum til
boða.
Yfirleitt má svo að orði kveða,
að Peace River héraðið sé einkar
vel fallið til blandaðs andibúnaðar
— Mixed Farming. Heyfengur er
þar víða orðinn mikill. Ávaxta-
rækt er þar hreint ekki svo lítil
og hana má auka því nær ótak-
markað. peir bændur, sem geta
á þessu svæði eignast 320 ekrur
af landi fyrir blandaðan land-
landbúnað, eiga tvímælalaust
trygga framtíð fyrir höndum.
Reynsla þeira manna, sem tek-
ið hafa sér bólfestu í Peace River
'hérafinu er sú, að stundum sé
i\iyggilegra að gefa skepnum dá-
lítinn fóðurlbætir með beitinni, því
þótt grasvöxtur sé mikill, er hann
í ýmsum tilfefllum helzti einhliða.
Yorvísur
(hringihendur).
Vordís rúna björt á brún
Blíð við lúna mengi,
grænan 'búning býður háa
Björkum túni og engi.
Vængjum sínum veifar fíu,
Vordís mín ihin blíða,
Fö^ur skín mér sálarsýn
Sveitin hlýnar fríða.
7 * '
Vordís hress í sólskinsseös
Syngur messu fríða
Fuglar vers í toppum tréss
Tóna um iblessun lýða.
Vetrar á svæði þessu, er stund-
um harðir og langir. pess vegna i
er um að gera fyrir l>óndann, að j
tryggja sér nægilegt fóður handa
sflcepnum sínum. pað leiðir af
sjáflfu sér, að því betur sem grip-
irnir ganga undan, þess meiri arð
gefa þeir af sér, þegar á mark-
aðinn kemur. Mlýrgresi er eitt
það allra besta fóður, sem fæst í
héruðum þessum; það er .hvort-
tveggja í senn, bæði heilnæmt og
kjarngott. Víða fást í Peace
River héraðinu fjórar smálestir af
ágætasta heyji af ekrunni og sunr
staðar meira en það.
Nýbyggjar er til Peace River
flytjast og taka heimilisréttar-
lönd, vinna oft fyrstu áirn l>já
hinum efnaðri griparæktarbænd-
nm, bæði gegn peningaborgun og
eins í vinnuskiftum. Heyannir
standa venjulega yfir í ágúst og
septemher mánuðum.
par sem engi er ekki gott frá
náttúrunnar hendi, sá bændur til
alfalfa, Timothy, bróme grass og
nígs. |
IHafraræktin er víða orðin mik-
il, og hefir reynst bændum nota-
drjúg.
Við vesturendá Lesser Slave
vatnsins, er að finna ihin mestu
kostalönd. Elztu bygðarlögin eru
Lesser Slave Lake, Safll Pranie,
Heart River og Big Proirie.
Gamla vagnbrautin frá Edmonton
til Peace River, lá um Athabaska .
Landing með suður og vestur
strönd Lesser Slave vatns. Á
þeim stöðvum, hefir bærinn Grou-
ard risið upp.
í Lesser Slave vatninu er
gnótt fiskjar. Hringinn í kring-
um vatnið, erú heyskaparlönd hin
bestu.
Eftir að járnibrautin fra Ed-
monton, kom til Peace River, tók
iþegar að flifna yfir öllu viðskif't-
lífi héraðsins. The Dominion
Land Agency, hefir nú aðsec r
sitt í bænum Hig.h Prairie, en
•hafði fyr hækistöð sína 4 jGrourard.
Svæði það, sem fyr meir nefndist
High Prairie Land Distrilct, hef-
Þeirra góm af heyrum hljóm,
Happa ljómar dagqr. I—
Hreiðrin tóm í bera blóm
bygðar sómi fagur.
Vatnaþak fær bogið bak
Bláar vakir sjáum.
Bylgju skakið skjótt með brafc
Skellur á klaka gráum.
Vordís góða vermdu þjóð
Vel og gróða moldar. —
Láttu sjóðheitt syndaflóð
Sjatna á slóðum foldar.
Biðja áttu í hljóði og bátt
Herra náttúrunnar:
Allir máttar semjit sátt
Sverðasláttu runnar.
Sv. Símonson.
Ef þér hafið
Veik lungu
þá skulum vér senda yður
flösku af
BAl-SA-ME'A
ók
eypis
Balsamea innleiSir engin skað-
vænleg lyf, en er a!S eins imn-
iS úr hreinum jurtaefnum. paS
hreinsar lungun og lungnapíp-
urnar, styrkir öndunarfærin og
hrekur sárindi og verk ít brott.
Ef lungu y8ar eru veik, þá
skrifiC oss strax. SegiS oss á
hvern hátt sýkin gerir vart við
sig og munum vér þá senda yð-
ur flösku ókeypis af Balsamea,
sem er $1.00 viröi. GeriS ySur
nú í dag gott af þess sjald-
gæfa tilbotSi.
Ilalsninea
.. Products,
I.iniited
36MI Welling-
ton St. E.
Toronto.
«