Lögberg - 31.05.1923, Síða 5

i
LÖGBERG, FEMTUDAGINN MAÍ 31. 1923.
Bla. 5
Dodds nýrnapillur eru bezt*
nýrnameðaliC. Lækna og gigU
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
og önnur veikindi, sem starfa frá
nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
sölym eða frá The Dodd’s Medi-
cine Co., Ltd., Toronto, Ont.
urrí okkar, af þvi viö hjálpuðumst
að, að við gátum hent þeim marga
faðma frá okkur og staðið svo
teinréttir og horft á eftir þessum
jötnastöfum þar sem þeir bylfust
um á jörðinni og virtust alt ætla
að merja sundur. Eins er það, ef
margir leggja til einn dal hver, þá
verður alt svo létt. Menn standa
jafnréttir eftir.
Hraðið ykkur, að fylla hundrað-
ið. Eg skal hjálpa. Eg sldal telja
mig utan bæjar, og láta mína tíu
hjálpa til að fylla hundraöið. Það
er sanngjarnt. Eg er ekki frek-
lega borgarmaður, fremur “allra
sveita kvikindi” eins og þar stend-
ur. “Vel og gott”. Eg tilheyri
umhverfinu. Eg legg fram io
verða frumvarpi. Þeir skilja fylli-
lega, hvað vínkaup og drykkju-
skapur þýðir fyrir fátæka fjöl-
skyldumenn.
Hvernig sá er kaupir sopann af
vínsalanum, getur grætt á kaupun-
Hugsum okkur, að eg kaupi
fjögur gallón fyrir ioo dali. Ann
að hvort drekk eg vínið sjálfur i
hófi eða í óhófi, eða gef það öðr-
um. Ef eg drekk' í óhófi og verð
fullur, þá geri eg sjálfan njig að
flóni. Ekki met eg það sem gróða.
Ef eg drekk í hófi, sem kallað er,
iá er eg samt að neyta þess, sem
ekki gefur mér neina næringu né
byggir mig upp á nokkurn hátt;
er það auðvitað ekki heldur neinn
gróði fyrir mig. Ef eg gef vínið
, „ öðrum, en álít það ekki þess virði
dali, og kvenfelagið Viljinn io neyta þess sjálfur) lítur út
dali. Eg vildi að það væru flein
svo leiðis viljar. Maður sendi
Eig skal (búð hans opnuð frá því
íklukkan eitt á laugardögum tll
átta á mánudagsmorgna. Virka
daga, má slík búð eigi opin vera
eftir klukkan sex að kveldi. >
Vínmagn það er lyfsalar mega
hafa undir höndum í eihu, er fast-
ákveðið. Er hámarkið 10 gaflonur
af Alcohol, 10 gallónur af víni og
20 gallónur af öli.
Bannað er gersamlega, að flytja
áfengi manna á milli eður húsa.
Sömuleiðis er stranglega bannað
að neyta áfengis annarsstaðar en
á heimilum.
Læknar mega ekki veita for-
skrift fyrir meira en 10 únzur af
Alcohol í einu, 24 nnzur af víni1 á
dag og eigi fram yfir tvær gall-
onur öls á viku. Enginn læknir
má veita framyfir 100' forskriftir
til vínkaupa á mánuði hverjum.
Enginn félagsskapur, svo sem
klúbbar, má ihafa áfengi um hönd
á samkomustöðum sínum.
Vínbannslögin í Manitoba, eru
strangari og áhrifameiri, en nokk-
ur önnur samskonar lög í Canajia.
Eftirlit Moderation League
frumvarpsins.
Af eftirfylgjandi ákvæðum má
Ijósast sjá á hve marga fiska að
'líkt eftirlit er:
3. gr. Stjórnin skal stofna og
starfrækja vínsölubúð í Winnipeg
ðg í öðrum jþeim bæjum út um
fylkið. er ihún telur æskilegt.
li gr. Stjórnin má selja sér-
hverri persónu, er fengið hefir
ileyfi til kaupa,, alt það áfengi, er
leyfið Iheimilar.
14. gr. Sérhver löggiltur ölgerð-
armaður. má selja öl.sérhverjum
þeim, er fengið hefir leyfi til
kaupa, og má flytja það heim til
Mutaðeiganda o. s. frv.
Sérhver leyfishafi, getur falið
framkvæmdarnefnd “con'froi” iag-
anna, að panta fyrir sig hvaða
tegund áfengis, er eigi fæst í
stjórnarbúðunum í það og það
skiftið. Cert er nefndinni það
að skyldu, að hafa til sölu allar
viðurkendustu tegundir áfengra
drykkja.
Vér lítum svo á, að með frum-
varpi þessu sé engin minsta til-
raun til þess gerð, að koma á-
fengisverzluninni undir strangara
eftirlit. heldur sé beinlínis ver-
ið skapa ný tæki til útbreiðslu á-
fengis og eftirlitsleysis.
Ölgerðarmönnum er heimilað
hindranalaust, að reka iðn sína
eins og þeim bezt þóknast sjálf-
um, svo að stjórnareftirlit kemst
þar í raun og veru hvergi að. Alt
hjal Moderation League'félagsins
um eftirlit, sýnist því vera bein-
Oýnis út í hött.
(Auglýsing.)
mér i dal í gær, frá Selkirk (W.).
Þetta gerir 21 dal, það vanhagar
þá að eins um 79 dali. Er það
mögulegt, að ekki finnist fljótlega
79 menn, sem vilja bróðurlega
rétta oss einn dal hver? Ef eg
hefðí haft , þó ekki heföi veriö
nema 200 dali í eigu minni, skyldi
eg óðara hafá lagt fram 100 sjálf-
ur og ekki verið að neinu ‘kvabbi’,
En svo stendur á, að eg hefi þá
ekki rétt núna—mér að kenna aö
einhverju leyti. Mér eins og fleir-
tim leiðist að vera að biðja almenn-
ing um peninga'styrk, og ef ein-
hver vill eða þorir að lána mér 100
dali svo sem hálft ár til þess að
borga, þá skyldi eg óðara taka þvi
og þagna og fara að vinna af mér
fyrir að eg sé að draga dár að
kunningjunum. Auðvitað skil eg
lað, að Vínið gerir þeim ekkert
gott, fremur en mér.
Stjórnin græðir á sölunni, segja
menn, og hún lætur þaö sannast
með því að lækka skatta á fylkis-
búum, svo að nemur 5 dala nef-
skatti. Eg hefi snarað út 100
dölum og fengiö aftur 5 dali. Eg
er að minsta kosti 95 dölum fá-
tækari en eg var áður. Þannig
skil eg málið.
Hugsum okkur, að í fylkinu
verði selt áfengi svo að nemi 8
miljónum dala og að að eins ein
miljón falli í hlut laumusölu-
manna. Hugsum okkur einnig, að
nágrannar okkar komi sunnan að
og séu þyrstir og kaupi fyrir eina
miljón dala af fylkisstjórninni. Þá
skuldina. Það væru smamumr ]Cggja fylkisbúar fram 7 miljónir
einir, því með þvi að bjarga þessu
máli, björgum við hundruðum
‘manna á ýmsan hát og fyrirbyggj-
um margra miljóna tap í fylkinu.
Sendið peningana sem fyrst.
tími er beztur, þegar einhver er að
drukkna, sérstaklega þegar liggur
við, að margir drukni.
Eg sagöi um daginn, að and-
stæðingar okkar hefðu aðra skoð-
un á málinu en við höfum, og að
það ætti að verða “meira um það
seinna.”
Eg er búinn að sýna hvað mikil
fjarstæða það er að halda því
fram, að launsala 'hverfi ef þettá
nýja frumvarp hófsemdarsam-
bandsins yrði að lögum gjört; en
fáein orð mætti segja um það erín.
Gerum ráð fyrir, að það kosti
launsölumenn 2 dali að búa til
gallon. Það er vel i lagt. Það
kostar þá sem selja lögum sam-
kvæmt $1.90. Allur ikostnaður
þessara síðast töldu, er $17.10 og
þeir selja liklega fyrir $24 eða $2.5
hvert gallon.
Gjörum ráS fyrir, að launsölu
menn selji fyrir 8 dali hvert gall-
on. Mundu þeir ekki standa sig
við þaS ? Gróðinn yrði þrisvar
sinnum þaS sem til er kostaS. Er
það ekki óös manns æSi að gjöra
ráS fyrir, að slikir menn • hættu
verzlun sinni þó frumvarpið yrði er
Fyrsti tími er beztur.
“Meira um það seinna.”
Til bindindismanna og vina þeirra.
Eg hefi hugsað mér, að safna
einum hundrað dölum—tak'ið nú
eftir að eins 100 dölum utan
Winnipeg borgar, til þess að létta
byrðina þeim, sem berjast svo
frækilegja fyrir máli voru innan-
borgar. TakiS nú saman höndum,
góðir vinir, og sendið mér sem
fyrst dalina, svo eg geti auglýst í
‘ Free Press” 'sama dag, að nú sé
söfnun minni lokiS, og hætti eg því
algerlega aS kvabba.
Ekki skuluð þiS leggja mikið aö
ykkur, þið hafið s.vo ótál mafgt
annað að gera viS dali ykkar.
Sendið að eins einn dal á nef full-
veðja manns eða konu. Það er
nægilegt og að eins gaman, ef
margir hjalpast að. “Margar hend-
ur vinna létt verk.” Eg þarf víst
ekki að gefa dæmi til þess aS
sanna þaö. Mig langar samt til
þess. GeriS þið svo vel: Eg var
fyrir löngu síöan að vinna úti á
járnbraut viS aS leggja stálteina.
Járnirl eru býsna þung— of þung
fyrir tvo eða jafnvel fjóra að
lyfta þeim—fullþung fyrir átta,
þegar til lengdar lætur; en viS
voruni að mig minnir sextán við
hvem tein. Þessir afar þungu
járnteinar urðu svo léttir í hönd-
dala. Af því fá laumusölumenn
eina miljón og stjórnin sex milj-
ónir. Svo fær hún einnig eina
miljón frá Bandhmönnum en græð-
ir eina miljón, þá veröur eftir ein
miljón hjá laumusölumönnum og
önnur sem gróði i fylkissjóði.
Hvert fara þá sex miljónir? Eg
veit ekki annað, en að þær fari að
mestum parti út úr/fylkinu, til
Ontario, til Quebec, til Frakklands
óg annara staða máske í Evrópu.
Eg get ekki séö, aS fýlkið græöi á
slíku. Peningar eru sendir út úr
landinu og í staSinn keqiur vara,
sem fylkisbúar tpa á alla vega aS
undanskildum fáeinum mönnum.
Jóhannes Eiríksson
Cocaine, morphine.
^ (Frmh. frá 1 bls.)
Hagnaðurinn á a ðverzla með
þetta eitur er svo mikiil. að þeir
sem verzlunina stunda geta vel
staðið isig við að borg-a mútufé og
það ríflega. Við vitum að ein-
um tpllþjóni í Seattle hafa verið
borgaðir $200,000 á síðastliðnu
ári á þann ihátt, þó við getum
ekki isannað það enn sem komið
að lögum? Flestir vita, að nýja
frumvarpiS fer fram á miklu
minni lagavernd en núverandi lög.
Þá mætti mirínast á hið óskilj
anlega tilvonandi góðæri, sem sum-
ir gúast við í Manitoba, ef núver-
andi bann yrði upphafiö. Svo mik
ið skilja nú þegar sumir í hóp
hófsemdarmanna í tilgangi hóf-
semdarasambandsins, að þeir tala
um það sem sjálfsagt að banniö
hverfi ef nýja frumvarpiS verSi
aS lögum. Ef svo færi, gjöra þeir
ráð fyrir að allar hindranir viS aö
selja áfengi hverfi.
Löngum heyrir matíur sagt:
Undir eins og bannið veröur af-
numið, byrja góðu tímarnir, sem
við höfðum áSur fyrri. HafiS þiS
tekiS eftir því, að fólk er ryöjast
unnvörppm út úr fylkinu? ÞaS
er von, hvernig getur mönnum lið
iö vel undir slíkum lögum sem við
höfum hér?”
Eg vil^spyrja: Hafa þeir menn
sem hæst gala um tilvonandi góS-
æri og óþolandi lög athugað hvert
þesrír menn fara, sem tapast úr
heimahögum?” ÞaS geta margir
svaraS því; þeir íara flestir suöur
í Bandaríki, þar sem vínbann hef-
ir veriS í mörg ár, eöa tun tugi ára.
Er þaö ekki einkennilegt? Aúð-
vitað er hægt að segja, aS góðir
tímar fyrir sunnan línu stafi af
ýmsu öðru; en auösætt er þó, að
þetta 'bann, sem hófsemdarmenn
fyrirdæma, hefir ekki með neinu
móti getaö eyðilagt góðu tímqna
fyrir sunnan.
Eg skal viðttrkenna, aS fáeinir
menn mundu hafa sérstaklega góö-
an tírna,, ef hófsemdar sambandið
kæmi sínu fram. Þeir sem græddu
yröu vinbruggarar, .vínsalar og
máske fáeinir menn, sem ynnu
viS að selja og flytja vínföng frá
einum staS í annan. En það yrðu
aS eins örfáir menn, eins og flest-
ir hljóta að skilja. ÞaS er ekki
þaS, sem hugsandi og velviljaSir
menn hafa í huga, þegar um vel-
ferðarmál er að ræða, hð 'fita fá
eina menn á kostnað flestra hinna.
Slíkt er óþolandi, og það er auð
séS, aS verkamanna foringjarnir í
fylkisþingi voru skilja mál þetta
nákvæmlega aö því leyti eins og
bíndindismenn, þvi þeir berjast
djarflega a móti hinu undrunar-
Eftir að fólkið kemst undir á-
hrif eitursins getur það ekkr án
jþess verið, og lætur alt af hendi
sem það á yfir að ráða til þess a1'-
ná í það. petta notp prangar-
arnir sér og má svo að orði kveða
að þeir iskamti fólki úr hnefa sitt
eigið kaup) — það er að segja,
þeir komast eftir hvafr þessi eða
hinn viðskiftamaðurinn fær í
kaup, og ta'ka mestan hluta þess
til að seðja hinn óslökkvandi
þorsta vesalinga þeirra sem þeir
hafa klófest.
Segjum að maður fái $50 um
vikuna í kaup, þá setja prangar-
arnir þeim $421—45 fyrir viku-
forða af cocaine o. is. frv., og
•eftir að þeir eru einu sinni búnir
að ná haldi á mönnum þurfa þeir
ekki að óttast að missa þá, því
þeim er ómögulegt að slíta sig
frá þeim og eitrinu----eina lausn-
arvonin er dauðinn.
Bæði eð’lis þrá og þroskaskil-
yrði eru eyðilögð með notkun þess-
ara meðala. Þrátt fyrir það
eiga þau mikinn þátt í siðleysis-
meinsemdum mannfélagsirís, því
konur og unglingsstúlkur sem
fallið hafa undir á’hrif eiturs
þessa, geta með engu móti haft
næg peningaráð til þess að afla
sér eitursins og fullnægja pen-
ingafíkn prangaranna, nema með
því að selja sakleysi sitt og þann-
ig er ástatt með tugi þúsunda
kvenna í Bandaríkjunum. n
Siðferðistilfinningin glötuð.
Þeir sem brúka cocaine. morp-
hine, eða ópium glata siðferðis-
tilfiriningu sinni. pað er ná-
lega ókleyft fyrir þá að segja satt
orð. Eg hefi fyrir framan mig
skrifta gjörð eins slífes manns,
sem hann gjörði fyrir einum áf
þjónum mínum og höfum við tal-
ið eitt hundrað fimtíu og tvær
missagnir í henni. T. d. hann
segist hafa byrjað að nota eitrið
af því að læknir hefði notað það
fyrst í sambandi við uppskurð,
sem hann hefði gert á isér. Litlu
síðar segir hann að hann hafi
farið að taka þetta eitur isökum
þunglyndis og í þeirri von að
hann gæti gleymt sorgum og erf-
iðleikum lífsins undir áhrifum
þesis. Á einum stað segist han 1
hafa komist undir áhrif þess í
New York og síðar að það hafi
verið í Los Angeles, sem hann
hafi vanist fyrst á að taka það.
pað var í vikunni sem leið að
einn af þessum mönnum gekk
fram hjá húsgagnabúð, þar sem
verið var að auglýsa hvílubekk til
sölu. Tók hann þá einn af þess-
um bekkjum sem kostaði $90' og
seldi hann'til manns fyrir $3,00.
Alt sem sá maður var að hugsa
um, var að ná í fáa dali til þess
að geta keypt ögn af eitrinu ti'
að svala kvalaþorsta sínum í foiíi.
Hann fann ekkert til þeiss, að
með þessu tiltæki sínu, væri hann
að brjóta lög, eða á móti siðferð-
is og réttlætistilfinningu.
Sjötíu og fimm af hundráði af
ránum þeim. sem framin eru í
foæjum og fborgum þessa lands,
eru framin af fólki, isem hafa
gjörst þrælar eiturs þessa og sem
verða á einhvern hátt að ná í
það til að ^vala þorsta sínum,
hvað svo sem það kostar. Mað-
ur sem forúkar cocaine er líklegur
til að fremja hvaða glæp sem er
á meðan að hann er undir áhrifum
þess; og <sá er morphine brúkar,
fremur hinn ægilegasta glæp til
þess að geta náð í það og á milli
þessara tveggja • eiturtegunda er
óslitinn glæpaferill.
Staðfesting á því sem að
framan er sagt.
Hvert einasta atriði af því sem
að nú hefir verið sagt, hefir verið
staðfest af aðstoðar mentamála-
ráðherra S. E. Batcihelor í Seattle,
— manninum sem isamið hefir
lögin gegn notfeun og sölu eitur-
meðala þessara sem nú eru í gildi
í Washington ríkinu og af séra U.
G. Murphy, sem sökum kunnáttu
sinnar í feínversku hefir verið
settur af Seattle borg og Banda-
ríkjastjórn ti'l þess að rannsaka
cocoine, morþhine og ópíum verzl-
un í fimtán ár.
Mr. Luke S. May, North west
University of applied Crimina'lo-
gy og forseti Revelare, Internat-
ional leynilögreglu félagsins, for-
maður Ntorthwest lögreglustjóra
féagsins og forseti upplýsinga-
deildar alsherjar (Hvitafeross fé-
lagsiris. sagði mér í tveggja tíma
samtali sem eg átti við hann frá
athugunum þess félags víðsvegar
um heim.
“Mér þykir fyrir iþví”, sagði
Mr. Lufee, “að enn sem komið er
foefir ekkert meðal fundist, sem
læknar þessa ástríðu. Eg hefi
persónulega kynst þúsundum til-
fella í þessi fimtán ár, sem eg
hefi haft mína núverandi stöða
á hendi. En eg veit ekki af einu
einasta tilfelli1, þar sem maður eða
koná, er þessa eiturs hafa neytt,
hafa verið læknuð. Eg var ný-
'lega að tala við samverkamann
minn er heima á í Washirigton D.
C., og sem hefir haft það starf á
foendi í 30 ár og sagði hann mér
að hann vissi iheldur efeki af einu
titfelli. þar sem að maður eða
kona, sem einu sinni hefðu gefið
sig eitri þessu á váld hefðu náð
isér aftur. Þetta er sannleikur
sem allir ættu að vita, vegna þess
að menn geta efeki leikið með þetta
eitur, tekið það eða látið það
vera eftir vild, ef menn byrja einu
sinni á að brúka það geta þeir
aldrei islitið sig frá því og notk-
un þess fer vaxandi með ári
foverju.
Þvoið úr Lux
Þvoið ekki peysurnar yðar með öðrum þvotti. — þér þurfið heldur ekki
að senda þær út til að láta “hreinsa þær”. Dýfið þeim ofan í hinn mjúka
og innihaldsríka lög, sem hin dásamlega LUX uppfynding framleiðir.
Velti ðþvottinum hvorki til né nuddi ðhann. LUX annast um að gera
hann hreinan. Vindið síðan vandlega upp úr þremur vötnum með jöfnui
hitastigi, og breiðið ullarpeysuna, eða hvaða þvott sem um er að ræða, út
í sólskinið. pað er eins auðvelt eiris og að þvd sér um hendurnar.
> •
Peysan yðar mun líta út eins og ný, með fallega og enduryngda áferð.
— Hinar þunnu Lux-plötur, búnar til af oss samkvæmt ströngustu vísinda-,
reglum, leysast undir eins upp svo rækilega, að engar sápuleyfar geta orðið
eftir. LUX getur aldrei skaðað neitt, og er jafnvel enn hættuminna en hið
tærasta vatn. —
LUX skarar fram úr — Selt að eins í
innsigluðum pökkum, rykheldum
LEVER BROTHERS LIMITED
Toronto
2S5
hafnar í sambandi við lög þau,
sem nú er nýbúi® að samþykfeja
af þjóðfþinigi Bandarífejanna til
þess að varna útbreiðsíu cocaine-
nautnarinnar. Höfundur þeirrar
löggjafar, Mr. Stephen G. Porter,
gjörði vel grein fyrir þessum
raunalega sannleika í sambandi
við það frumvarp, þegar hann
sagði: “Eins og ægilegur blek-
fiskur teigir þessi eiturverzlun
anga sína út um mörg lönd ver-
aldarinnar og nema því að eins
að eitthvað ákveðið sé gjört til
þess að stemma stigu fyrir henni,
þá eyðiteggur hún menningar-
þroska mannkynsins. Velmegun
mannfélagsins er í veði. Itarleg
rannisókn manna þeirra, sem eru
að berjast móti eiturs nautnirini,
hafa sannfært þá um. að eini veg-
urinn til þess að koma í veg fyrir
hana, sé að hætta að framleiða
eitrið.”
Dr. THUNÁ
kveðst lækna Goitre, bólgu í úfnum, sveppi
í nefi, gallsteira og gylliniæð, án uppskurð-
með því að nöta hans frægu Herb Balsam meðul.
Dr. THUNA, D.F. S.
436 Queen St. West, TORONTO, Ont.
Gerið svo vel að skrifa á ensku þegar þér skrifið eftir upplýsingum
| Canadian Pacific Steamships I
1500 tonn af þessum eitur-
• meðulum eru brúkuð
árlega.
' 'M.,
1 Bandaríkjunum nota menp-frá
tólf og upp í sjötíu og fimm sinn-
um meira á mann af þessum eit
ur meðulum heldur en nokkur
annar fovítur þjóðflokkur. Við
ibrúkum sjötíu sinnum meira af
þeim heldur en Kínverjar og fjór-
um isinnum meira en allar aðr
ar þjóðir itil samans. pað er á
litið' að, að þrjú tonn af þeim
meðölum sé alt sem til lækninga
þurfi árlega, en eins og sagt hef-
ir verið eru það 1500 tonn, sem
menn brúka og er það 500 sinnum
meira en þörfin ferefur.
Lesari góður, láttu þér ekki
koma til fougar, að af því þú sjálf-
ur ekki notar þessi eiturpieðul, þá
komi þér þetta ekkr við. Einhver
sem er cocaine háður getur ráðist
að þér á næturþeli. og það isem
verra er, getur gjört það, sem
þeir er eiturs þessa neyta gjöra
svð oft, að veita þér áverka eða
skaða þi‘g á einhvern hátt, eða
það isem verst er, að börnin þín
leiðist út í að neyta þess.
í hverri smá-örðu eiturs þessa
er falin ógæfa, vonbrigði, andleg
og siðferðileg rotnun, og ekkert
rósamál getur dregið úr hinni
alvarlegu hættu, sem notkun þessi'
hefir í för með sér fyrir einstakl-
inga og foeilar þjóðir.
Eini vonarbjarminn. sem er
sjáanlegur í öllu því vonleysis-
stríði, sem hafi'ð hefir verið gegn
eyðileggingarafli þessu, eru fram-
kvæmdir þær, sem máske verðn
Nú er réttl tíminn fyrir yður aS fá vini ýti’ar og settingja frá
Evrópu til Canada. — öll farþegagj&ld frá Evrópu til Vestur-Canada
hafa nýlega veriS lækkuS uhi $10.00. — KaupiS fyrírframgreidda
farseöla og gætið þess a15 á þeim standi:
CANAJIIAN PACIFIC STEAMSIUPS.
Vér eigum skip, sem sigla frá öllum megin hafnbæjum Bretlands,
svo sem Liverpool, >Southampton, Glasgow og Belfast. — Vér leiö-
beinum ytSur eins.vel og verða má. —
SkrifiÖ eftir upplýsingum til:
W. C. CASIEV, General Agent, Canadian Pacific Steamships, Jitd.
364 Main Street, Winnipeg, Man.
IIHIIIHIIIBIIIIBII
llHUlHllllHlllBlimi
liHiiia
■
I
■
II
SUMAR

Fást nú keypt
AUSTUR ”
C A N A D A
Heimsækið Ontario Skemtistaði
Skoðið gömlu einkennilegu Quebec
og aðra Sögulega Staði með hinu
mikla St. I .awrcncc fljóti
og í Strandfylkjtmiun eystra.
ÞRJÁB TíESTTB HAGEEGA, þar á meðal lcstin FAST TBANS-CANADA TiIMITED
Taktti þér ferð á hendur í sumar—Ferðastu.
CANADIAN PACIFIC
THj
I
GJLDA
TIIj
SI.
OKT.
1923
KYRRAHAFS-
STRANDAR
Gegn um 500 Mílur af undraverðri
og Stórkostlegri Fjallasýn, með
Viðstöðu í Banff, og við hið fagra
I .ake Ijouís. eða við hin inndlu
Btutgalow Camps.
SUMAR SKEMTI-FERDA FARBRJEF
KYRRAHAFS-STROND
Gegn um Canadisku Klettafjöll-
in—fárra daga viöstaöa i Jasper
Park Eodge (opið 1. júní til 30.
Sept.) og I Mt. Robson Park, —
óviSjafnanleg sjðferö milli Van-
Vancouver og Prince Rupert.
Farhréf Fram og
Aftur til Sölu Dag-
lega til 30. Septem-
her. Gilda til 31.
Október.
—SpyrjiS—
Umboðsmann 1 ná-
grenni ySar um all-
ar upplýsingar um
farbréf o.s.frv. eða
skrifiö
AUSTUR CANADA
alt af meö braut eöa á vötnum •
part af leiöinni—SkoÖiÖ Toronto,
komiö aö Niagara fossi, 1 pús-
und eyjarnar, og til hinnar ein-
kennilegu gömlu Quebécborgar.
—sigliö á St. Lawrence fljðtinu
W. J. Quinlan, Dist. Pass. Agent
Wlnnipeg, Man.
W. Stapleton, District Pass. Agent.
/ Saskatoon, Sask. /
J. Madlll, Distric Passenger Agent.
Edmonton, Alta.