Lögberg - 28.06.1923, Blaðsíða 7

9
LÖGBERG, FEMTUI) AGINN 28. JÚNÍ 1923.
Bls. 7
Verið vissir í yðar sök
MeS því a?S nota áreitianlegar vörur eins og
ELECTRO GASOLINE
BUFFALO ENGLISH MOTOR OIL'
SPECIAL TRANSMISSION LUBRICANT
“Best by Every Test”
Seldar í vorum átta “Service Stations” í Winnipeg
No. 1—Á horni Portage Ave. og Maryland St.
No. 21—Á Suður Main St., gengt Union Depot.
No. 3—McDermot og Rorie Sts. gengt Grain Extíhange.
No. 4—Á horni Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5—Á horni Rupert og King, 'bak við McLaren Hotel.
No. 6—Á horni Osborne og Stradbrooke Sts.
No. 7—Á horni Mlain St. og Stella Ave.
No. 8—Á horni Portage Ave. og Strathcona St.
Einnig í Moose Jaw, Saskatoon, Sask., Lethbridge, Alta.
Prairie City OilCompanyLtd.
PHONE: A-6341
601-6 SOMERSET BUILDING
Ekki unt að fá hjálp.
par til hún tók að inota
“Fruit-a-tivea”
Meðalið búi ðtil úr ávöxtum.
R. R. No. 1, Everett, Ont.
“Eg hafði þjáðst árum saman
af Dyspepsia, lifrar og nýrna
sjúkdómum og fékk enga bót fyr
en af “Fruit-a-tives” þeim á eg
nú að þakka heilsu mína.”
Mrs. Thomas Evans
“Fruit-a-tives” geta að eins
borið jafn blessunarríkan á-
rangur, því þeir eru búnir til á
heilnæmasta jurtasafa. Enda eru
“Fruit-a-tives” fdægasta imeðilið
Fruit-a-tives” eru góðir á bragð-
ið og lækna skjótt, sé þelr rétti-
lega notaðir.
50c. askjan, 6 fyrir $2.50,
reynsluskerfur 25c. Fást í öll-
um ilyfjabúðum, eða ibeint frá
RICH IN VITAMINES
Fruitva-tive's \Limited,
Ont.
Ottawa,
MAKE PERFECT BREAD
Heiðindómsalda sogar í
sig æskulýð Þýzkalands
Eftir S. Miles Bouton.
Forstöðumaður skólanna í Ber-
lín hr. Lövenstein, sem var í-
haldsmaður í trúmálum og af
Gyðingaættum, en er nú algjörð-
ur trúleysingi, og vinnur af al-
efli á móti kirkju og kristindómi,
lýsti yfir því á fundi skólakenn-
ara, er nefna sig óháða sósia-
lista kennara í Brandenburg,
fyrir nokkru síðan, að stefna
mentamálanna ætti að vera í
höndum hins svokallaða foreldra
félags, en það er pólitiskt félag,
sem í öllu er sósialistum sam-
mála.
Bæjarráðsmennirnir í Berlín
styðja allir að eyðileggingu kirkj-
unnar, Að vísu eru íhaldsmenn
þar í örlitlum meiri hluta en þeir
fá engu ráðið. Sem dæmi upp
á það má benda á, að þeir mörðu
í gegn á bæjarstjórnarfundi, að
kristindóms iðkanir skyldu um
hönd hafðar á spítölum og öðrum
stofnunum. þar sem sjú'kt fólk
hafðist við. En þá tilkynti
framkvæmdavaldið þeim, að það
ætlað sér ekk'i að nota þá góðvild
ráðsins að sinni.
Alþjóða trúboðsfélög, sem ekki
heýra neinni sérstakri kirkjudeild
til, eiga við sömu mótspyrnu að
stríða frá hendi sósialistanna og
hinar ýmsu kikrjudeildir.
Forvígismenn K. F. U. M. í
Potsdam buðu til hátíðahalds þar
í* bænum í síðastliðnum maí.
Þegar sósialistarnir í Berlín hinni
meiri, komust á snoðir um það, þá
buðu þeir til vígs'lu hátíðar í sama
bænum, til þess að draga úr á-
hrifum hinna.
Síðastliðið ár hafði eg oft heyrt
talað um félag hinna kristnu só-
sialista og að síðustu tókst mér
að finna prest, sem til heyrði því.
Eg fór að heimsækja hann og fann
óhagsýnan draumsjónamann, sem
eru svo algengir á meðal sósia
lista. Hann sagði mér að það
væru sósialistar, sem tilheyrðu
kirkjum enn, og létu ferma börn
sín í henni, og í því félagi væru
um 3000 í Prússlandi og fyllilega
eins margir í öðrum pörtum hins
þýzka ríkis. Sex þúsund af
25.000.000 þýzkra sósialista, sem
tilheyra kirkjunni, sex þúsund af
65.000.000, sem í landinu búa.
Fráhvarf frá kirkjunni.
Þessi mótspýrna sósialistanna
hefir haft þau áhrif að auka virð-
ingarleysí manna fyrir
BEACTV or THK RKIN
•Oa hörundafegurö, er þrá, kvenna og
tsemt með þvl að nota Dr. Chaae’a
Ointmena. Allikonar höðajúkdómar,
hverfa við notkun þeMa meðals
og hörundið verður mjúkt ogr fagrurt.
Fœ,t hJA öllum lyfsölum eða frá
Edmanion, Batea k Co., Limlted.
Toronto. ókeypJs sýniahorn sent, ef
blað þetta er nefnt.
'JrXhcise’s
Ointrnenl
valdi og lögum yfirleitt, sem aftur
er hinn erfiðasti þröskuldur í vegi
alilra ákveðinna stjórnmálafram-
kvæmda í pýzkalandi og sérstak-
lega hefir það mikil áhrif á frá-
fall manna frá kirkjunni.
Fyrir ári síðan héldu menn þó,
að það fráhvarf væri farið að
fjara. En ábyggilegustu skýrsl-
ur fyrir árið 1920;-. sem eru þær
síðustu fulikomnar skýrslur, sem
fáanlegar eru, sýna að meira en
305,000 manns höfðu yfirgefið
lútersku kirkjuna en árið 1919
voru það 230',000. Úr kaþólsku
kirkjunni sögðu sig 46.992 það
sama ár, og 33.842 árið áður. 1
Thuringia sögðu 3.423 sig úr
kirkjunni 1919, en 35.715 árið
1920. í Saxony 15.000, 1919, en
50.000 1920 og í Anhalt þar sem
rauðálfar hafa verið sérstaklega
athafnamiklir, hefir tala þa.irra
sem sögðu skilið við Krist
vaxið úr 88 og upp í 10.720 á sama
tíma. pað er að eins í Rínar-
héruðunum, þar sem sambands-
menn ihafa haft setulið sitt, þar
sem Wtið hefir borið á þessu frá-
hvarfi enn þá, sem eg þakka eða
kenni hinu sérstaklega sálar-
fræðilega ástandi þess fólks og
þörf þess á huggun og athvarfi.
Tölur, þær sem að ofan eru
greindar eru í öllum tilfellum af
fólki, sem með öllu hefir yfirgef-
ið kirkjuna og kastað trú sinni.
pað eru auk þeirra nokkrar þús-
undir, sem hafa flutt sig úr ríkis-
kirkjunni í hóp adventista, bap-
tista, methodista, eða ,í biblfu-
stúdentafélagið, og þó tala þeirra
sé ekki há þá samt veikja þeir
ríkiskirkjuna.
Skýrslur fyrir síðastliðið ár
eru ekki fáanlegár, en það er
samt ljóst að þessi alda hefir
ekki hjaðnað, heldur vaxið. Þang-
að til í aprílbyrjun 1920, var það
allmiklum erfiðleikum bundið, að
fá sig lausan ur söfnuðum. En
þá komu sósialistar ásamt ka-
þólsku kirkjunni því til 'leiðar, að
menn gátu sagt sig úr söfnuðum
með því að tilkynna safnaðarráði
safnaðanna það. Árið 1922
sögðu 18.000 sig úr söfnuði í
Berlín og sagt er að eitthvað af
þeim sem áður höfðu sagt sig úr,
séu komnir til baka, en þó eru það
tiltölulega fáir.
iMpnnum þeim, sem eru að lesa
guðfræði við háskólana hefir
fækkað um meira en 10 af hundr-
aði síðan 1921 og 22 af hundraði
síðan 1817, og er tala prestaefn-
anna langt of lítil til þess að
fullnægja þörfum og hafa aldrað
ir prestar, sem annars hefðu
viljað leggja niður embætti orðið
að halda áfram prestskap. Prest-
staðan yfirhöfuð, er mjög illa
launuð á pýzkalandi, og hefir það
ef til vi'll átt sitt þátt í fækkun
guðfræðinemendanna. Fjárhag-
ur þess hluta þýzku kirkjunnar
sem hefir sagt sig úr ríkiskirkj-
unni kvað vera mjög bágborinn.
Eg mætti og benda á í þessu
sambandi að lögreglan í Berlín
hefir orðið að setja sérstaka lög-
regludeild til þess að vernda
kirkjurnar fyrir innbrotsþjófum,
og síðasta stofnunin, sem þeir
'hafa ráðist á rétt núna, er eg
rita þessar línur er kirkja Banda-
ríkjamanna.
Hnignandi siðferðisþrek.
Samfara þessu fráhvarfi frá
trúarbrögðunum, og þó öllu aug-
Ijósara en fráhvarfið sjálft er hin
siðferði'lega hnignun fólksins í
'hugsun og breytni.
Árið 1921 komst eg með naum-
indum úr klóm laganna fyrir að
senda vindlakassa til lögreglu-
stöðva þeirra, sem næstar voru
bústað mínum. Vani, sem eg
hafði fylgt í mörg ár í Banda-
rí’kjunum, án þess að það þætrt
tiltökumál. En á Þýzkalandi
var litið á þetta sem mútutilraun.
Nú í dag eru fjármútur svo al-
gengar í Þýzkalandi að engum
dettur í hug að 'hneykslast neitt á
þeim.
Það er ekki að eins að embætt-
ismenn ríkisins taki mútufé svo
hundruðum skiftir, heldur krefj-
ast þeir þess blátt áfram. Á-
stæðan fyrir þessu er að nokkru
leyti sú, a ðlaun embættismanna,
eru svo lág að þau hrökkva ekki
fyrir daglegum þörfum.
En menn og konur, sem trúin
hefir náð traustu haldi á, selja
ekki heiður sinn fyrir eitt smá-
brauð, hversu mikil sem þörfin
er fyrir það.
Léttúðarfullur málvélablær
hvílir yfir flestum leikhúsum og
yfir stórum hluta af 'nútíðar
bókmentum þjóðarinnar. Siðferðis
tilfinning þjóðrnnriaiia
tilfinning þjóðarinnar er sljó.
Ráðvendni í viðskiftum hefir
hnignað. Mikill hluti af æskulýð
þjóðarinnar krefst þess að fá að
teiga af nautnabikar lífsins, og
fær það, “Sich ausleben” (að Jifa
alt lífið) eins og Þjóðverjar
komast að orði.
Drengirnir mínir, annar 12.
hinn 15 ára, koma heim undrandi
úr unglinga samkvæmum og segja
frá því, að þeir hefðu bæði orðið
að neyta áfengis og reykja vindl-
inga.
Þýzkur kunningi rninn,, efnað
ur kaupmaður, hefir komið til
mín, til þess að leita ráða hjá
mér, um hvar ‘helzt að hann eigi
að kaupa hu'lstur til að geyma í
vindlinga, sem hann ætlaði að
kaupa handa syni sínum 14 ára.
Á meðan eg er að skrifa þessa
grein sé eg á dagblöðunum að
glæpum hefir fjölgað svo í Ber-
líin, að nú í fyrsta sinni í sögu
þess lands eru allir klefar fullir í
aðal fangeDsi borgarinnar, og
fólk sem tekið er fast fyrir lög-
brot, verður að senda í smærri
fangelsi víðsvegar í bænum, unz
um rýmist í aðal fangelsinu.
Þessi sókn þriðja hluta þjóðar-
innar gegn trúarbrögðunum hlít-
ur að hafa skaðleg áhrif á þjóð-
ina, sem heild, Eg er ekki að
tala um neinn sérstakan trúmála-
flokk, eða sérstaka trúarskoðun,
sem ekki er óhgusandi að væri
hægt að komast af án, ef um á-
kveðinn þjóðarvilja væri að ræða
og þjóðernislega eining. En
pjóðverjar eins og þeir voru fyr-
ir stjórnarbyltinguna áttu ekki né
eiga yfir neinu slíku að ráða.
Engin þjóð hefir þurft meira á
styrk sameiginlegrar trúar að
halda en hin þýzka þjóð. Einn
þriðji partur þjóðarinnar skerst
ekki að eins úr leik, heldur er á-
Ikveðinn í því. að eyðileggja trú-
arstyrk hinna tveggja þriðju
parta þjóðarinnar og hefir þannig
gefið tilefni til sundurlyndis
þýzku þjóðinni, sem eg var sann-
færður um í tvö ár, að ekki mundi
ná sér aftur á þessari öld.
Hið einkennilega fráhvarf fólks
frá kirkjunni, hefir ekki enn
sem komið er haft nein veruleg
áhrif á hinar efnaðari stéttir
þjóðarinnar, en hjá þeim er samt
farið að hera allmikið á dulspek-
isþrá, hinum svo nefndu “svörtu
vísindum”. Bókaauglýsing, sem
eg hefi nýfengið frá bókaútgáfu-
félagi í Leipsic sýndi að 34 bæk-
ur voru prentaðar, sem ræddu um
þau mál, 'hjá því eina félagi og
mun hið sama hafa átt sér stað
með arða. Bækur þessar hljóð-
uðu um “occultism” (kukl) “Cla-
irvoyance” (fjarsýni) ‘Palmistry
(lófalestur) o. s. frv.. Enn
fremur er eftirsóknin um þessar
bækur svo mikill á lestrarsafni
borgarinnar, að ekki er hægt að
fullnægja kröfum. Frá mínu
sjónarmiði, þá er að eins veik
von um framtíðarheill þjóðarinn
ar.
Sagán getur endurtekið sig,
eins og Þjóðverjar gerðu fyrir
meira en hálfri öld síðan, er
þjóðin tók höndum saman gegn
Frökkum, sem voru óvinveittir,
til þess að mynda ríki sitt, svo
getur farð með þá sameiginlegu
hættu, sem sprottin er frá sömu
rótum, að hún sameini hina sund-
urþykku, dreifðu og óánægðu
þýzku þjóð. Athafnir Frakka
í Ruhr. sem frá stjórnfræðislegu
sjónarmiði voru svo vanhugsaðar,
hafa nú þegar tengt pjóðverja í
þeim héruðum þjóðræknisböndum,
svo þúsundum skiftir, sem fyrir
fáum mánuðum gjörðu gis að
þeirri sameiginlegu tilfinningu.
Og áframhald þeirra athafna
Frakka getur vakið bæði trúarlega
og þjóðræknislega öldu á meðal
þjóðarinnar. Eg vil aftur
minna á það, sem fyr er sagt, ao
kirkjan hefir fyllilega haldið
sínu í Rínarhéruðunum.
RECONCIL.1ATION.
This we should learn to understand,
Upon Life's windingr way:
That, somewhere we must shake
the hand
Of him we hate today.
DIEEDS.
Faith without works, is virtue dead,
So tells and ancient scroll:
Out of the heart the mind is fed,
Out of the mind—the soul.
BEHOLDI
Let not the soul that seems askew
Thy timid heart affright:
For e’en the bush that bears the
thorn
Is leaning towards the light.
TEMPLES.
Our .temples proudly flount their
domes.
—Our divers creeds need divers
homes—
These oft the fruits of hate and
spleen,
These temples of the Nazarene!
í það minsita á bverjum
fjórðungi.
Einn slíkur vinafundur
haldinn 3. júní 1923 á
Ágústar /og Ragnheiðar Magnús-
sonar í Grunnavatnsibygð, þang-
að kom hópur af vinum þeirra til
að samgleðjast og árna þeim
heilla eftir 25 ára farsæla sam-
búð. Söngvar, ræður og kvæði,
gjörðu þetta samsæti eins skemti-
ilegt og ánægjulegt eins og frek-
ast mátti verða, það nægir að
nefna nöfn þeirra sem töluðu svo
skiljast megi að þar var enginn
skortur á kjarnyrðum.
Fyrst talaði Mlrs. Oddfríður
Johnson, svo prestarnir H. J.
Leó og A. E. Kristjánsson, og
kvæði flutti V. J. Guttormsson.
Það yrði of langt mál að gefa út-
drátt eða skýringar á þessum
ræðuhöldum, en margar sagnir
og setningar hljómuðu þar, sem
ekki er auðvelt að gleyma, og á-
THE WAR-MAKERS.
Let all the war-delighters dwell
Where Darkness weaves its foulest vinningur að muna.
flood,
In demon-haunted depths of Hell,
En innbyrðis óvinur þjóðarinn-
ar er jafnvel sterkari, þeim utan-
aðkomandi. Eg get ekki dregið
úr skuggamynd þeirri, sem eg
hefi hér dregið. Náin þekking
á fólkinu meir en tíu ára tíma-
bil, og þekking mín á ástandinu
eins og það er nú, gerir mér
bjartsýnið ómögulegt.
THE M'AKERS.
All the world—as when'twas young—
Would be savage and unkempt,
Had the singers never sung,
Had the dreamers never dreamed.
THE GO'AL.
I deem it the highest of learning;
Life’s holiest purpose and goal:
To hear with the eax-s of the spirit,
And see with the eyes of the soul.
SILENCE.
In silence,, every holy thought
Doeth work its noblest will.
They prate of love who know it not;
For those who do—keep still.
TKEASURE.
Why seek for wealth that gathers
rust?
There’s treasure far more fair.
Your wealth shall crumble into dust,
But YOU will not be there.
THE LEADER.
Whose hand can raise to heights
ablaze
With Beauty’s mystic throne?
The sacred hearts of all the Arts
Are ruled by love alone.
JEWELS.
The stars are a chaplet the Deity
wears;
A rosary, wondrously grand.
The Earth is a jewel of emerald
Kreen
Adorning His radiant hand.
Eg er svo þreytt.
Preyta er afleiSing eitrunar I
blSinu. Svo þegar nýrunum mls-
tekst að hreinsa blðöiS, vertkxr
fyrsta afleitSkigin verkur I bak-
inu og sársauki,
Nýrnasjúkdðmar, sem vanrækt-
ir eru, leiCa tll ðútmálanlegra
gigtarkvala, sem stundum snú
ast upp I Bright’s sjúkdðm.
Starf nýrnanna er lagfært und-
ir eins meS notkun Dr. Chase’s
J^idney-Liver Pilla, bezta nýrna-
og lifrarmeSalsins, sem enn hefir
þekst.
,Mrs. John Ireland, R. R. No. 2,
King, Ont., skrifar:
“Eg þjáSist árum saman af höf-
uSverk og manleysi. Eg reyndi
fjölda lyfja án nokkurs árangurs,
þar til Dr. Chase’s Kidney-Liver
Pills komu til sögunnar. Mér fðr
þá undir eins atS batna, og 1 sann-
leika sagt finst mér eg aldrei geta
verið nðgu þakklát Dr. Chase’s
meSulum, og aldréi geta mælt
nðgu vel meS þeim viS aSra.”
Dr. Chase’s Kidney-Liver Pills,
ein pilla I elnu, 2B cent hylklS hjá
öllum lyfsölum eSa frá Edmanson
Bates and Co., Ltd., Toronto.
Verðmiklar gjafir voru afhent- ur
And ^drink^their reeking draughts j ar brúðhjónunum í skrautmunum
og skíru silfri, sem í fornöld hefði
verið álitið viðeigandi og karl-
mannlegt að nota tll þess
I skreyta með breiðu spjótin.
of íxiood!
Christoplier Joluiston. ....
S31 Cass St„ Chicago.
Silfurbrúðkaup.
Til eru
hendingar
setningar, sagnir
í íslenzku máli,
Ef vinátta, samúð og hlýleiki,
j væri alment út um, jallan heim
búið að ná svona löguðu haldi á'
Otíi hugum manna, þá væri óþarfar
sem, vopna verksmiðjur, og mesta og
Gestur.
ef einu sinni lærðar verða verða • bezta afl heimsins yrði sameig-
ógleymanlegar, en af þeim hend-1 inleg eign einstaklinga og þjóða.
ingum er þessi: “IMinkar heldur j
trygð og trú, tíðkast breiðu spjót-1
in nú.” Þessari hendingu gæti nú- J
tíðin snúið við og sagt: Altaf
vaxa vinahót, verða fleiri gleði- j
mót.
Blöðin flytja úr öllum áttum
fréttir um vinafagnað, gullbrúð-
kaup, silfurbrúðkáup og margvis-
lega lagaðar heimsóknir, breiðu
spjótin hafa verið brædd í borð-
búnað og brúðhjónaskart, hjóna-
böndin- eru endurnýjuð, endur-
xnýtt, næstum við hvern áratug,
Á föstudagskvöldið var, var
þeim hjónum S. W. Melsted og
frú ’hans, á Bannatyne Ave. hér
í borg, veitt heimsókn af kunningj
um, og vinum yfir 80 að tölu í til-
efni af því að þá höfðu þau ver-
ið 25 ár í hjónabandi. Kl. 8 síð-
degis kom hópurinn allur heim að
húsi Melsteds hjónanna að þeim
óvörum og tók húsráðin í sínar
aldar-j hendur, og þó slíkt sé nokkuð
frekt að gengið, tóku húsráðendur
, . vaV því með stakri kurteisi og góðvild
heimili
eins og þeim er svo lagið.
iHr. Finnur Jónsson bóksali
hafði orð fyrir gestunum og gerði
húsráðendum kunnugt ástæðuna
fyrir heimsókninni, kvað þessa
vini þeirra vera þar komna til að
minnast með þakklæti samverunn-
ar og alls þess góða og glaða, er
þeir hefðu notið frá þeim hjón-
um á samferðinni um tuttugu og
fimm ára skeið utan heimilis
þeirra og innan. Svo var sungið
eitt vers úr salminum alkunna.
“Hve gott og fagurt og inndælt
er”. Síðan flutti séra B. B. Jóns-
son D.D. bæn. Þar næst flutti
séra Friðrik Hallgrímsson ræðu
til silfur brúðhjónanna Að henni
lokinni talaði J. J. Bildfell nokk-
orð og afhenti brúðhjónunum
te-borðbúnað ásamt bakka úr
silfri og kvað það vera ofuriítmn
þakklætisvott frá vinum þeirra
fyrir hið marga góða, sem þeir
ættu þeim að þakka á hinu liðna
tuttugu og fimm ára skeiði.
Mr. og Mrs. Melsted þökkuðu
með vel völdum orðum fyrir heim-
sóknina og gjöf þá sem þeim
hjónum hafði verið færð og vin-
arþel það, sem hvorttveggja bæri
með sér.
Svo skemtu menn sér vjð sam-
ræður og söng þar til liðið var
fram yfir miðnætti. peir sem
með söng skemtu voru þau: Mrs.
S. K. Hall, Mrs. Dr. J. Stefáns-
son og Paul Bardal og eftir að
veitingar böfðu verið bornar
fram af mikiíli rausn og þeirra
neytt, fóru gestirnir heim til sín
glaðir í anda yfir góðri Stund.
að
v
❖
f
T
T
T
f
f
1
❖
f
f
f
f
♦!♦
I
I
i
i
f
f
X
X
i
i
f
x
x
x
x
f
i
♦♦♦ „
Fjögur kvæði
Vetrarlok 1923.
í gærkve'ldi vetur úr vistinni gekk,
eg varð því svo lifandi feginn;
í forboði mínu hann hjá okkur hékk
og ihjarninu dreifði yfir veginn,
mér fanst hann ei vera neinn bætir í bú,
eg bað hann sem' fljótast að líða,
og víst hefi eg aldrei við ódælla hjú
um æfina hlotið að stríða.
Hann fyltist af úlfúð hvern einasta dag
svo argur og nístandi kaldur;
það lá við það stundum að lenti í slag,
mig langaði að stytta honum aldur,
en þegar hann hóf sínar helfrosnu klær
og hótaði að rífa mig sundur,
þá skaust eg í húsið með hálfdofnar tær
og hræddist þau fólskunnar undur.
1 illviðris hamnum sá höfðingi sat,
og hásætið vildi ekki missa;
eg skammaði og ávítti hann alt sem eg gat
en aldrei varð dólgurinn hissa;
og síðustu vikuna versnaði svo,
að vatnsrottur lentu) í klípu,
eg hótaði að sækja þá Sigurða tvo
að setja honum laganna pípu.
pá linaðist vetur og lagðist í dá
og lífskraftur hans varð að dvína,
i hrímþakinn glugann eg horfði og sá
á ihimninum sólina skíina,
og vermandi geislarnir vorsólu frá
nú vekja alt lífið af draumi,
og veturinn fordæmdur fölur á brá
er farinn með eilífðar straumi.
V. J.
Eftir
Guttormsson.
Á Gullbrúðkaupsdegi
Jóns og Sigríðar frá Grund í Mkley.
Um hálfa öld í helgri sátt
þið hafið saman búið
og jafnan borið höfuð hátt
og hvergi aftur snúið,
og þegar allir áttu bágt
og urðu að lifa í naustum,
þið senduð yl í sérhverja* átt
á svölum landnámshaustum.
pig prýdduð bæði bygð og sveit,
þó bygðin lítil væri.
og keptust við að rækta reit
svo ríkan ávöxt bæri,
og yfirstiguð þunga þraut
á þrældóms neyðarvori,
en nú sést ykkar bjarta braut
og blóm í hverju spori.
Við þökkum ykkur ást og trygð
og æfistarfið langa,
þeir eru mestir menn í bygð,
sem manndómsveginn ganga.
Ef allir væru eins og þið
þá yrðu slysin færri,
að mörgum yrði meira lið
og mannkostirnir stærri.
Og eftir þessa löngu leið
um lífsins hraun og grundir
sést enn þá dagsrönd björt og breið,
sem boðar sælli stundir;
og sérhvert ljós er lífið gaf,
nú iýsir fram á veginn
og leiðir ykkur lífs um haf
að landi binumegin.
Til Jóns Sigurðssonar
(að Mary Hill)
á sjötugs afmæli hans.
T
f
f
f
f
f
♦;♦
f
f
f
♦>
Sumarkoma. 1923.
pað er víst ‘bezt að hætta að kvarta og kvíða
því komið er nú blessað sumarið,
mér finst eg lifna og hressast við að hlýða
á hrafnamessu og sætan froskaklið,
eg þrái sumar um fram alla muni
og aftansöng í laufikrýndum skóg,
íí ró og frið hjá blómum bezt eg uni,
af blessun þeirra fæ eg aldrei nóg.
ó, veri með oss eilíf blessuð blí^a
og byrgi skýin aldrei lífsins sól,
eg vona að gæfan líkni þeim sem líða
og láti alla Ihjá.sér finna skjól,
og verndi og blessi fólksins akra og engi
svo allir fái mikið brauð og mjör,
ó, blessað sumar, lifðu hjá oss lengi,
svo lýðir heimsins öðlist farsæl kjör.
Vér teljum oss heiður að heimsækja Jón,
þvi hann er nú sjötugur, karlinn,
og enn er hann starfsamur, sterkur sem ljón, X
til stórvirkja er höfðinginn falflinn;
og glaðværð og bjartsýni, greiðvikni og ró
hann geymir í fornhelgum sjóði,
svo tryggur og einlægur — álkveðinn þó
er íslenzki landneminn fróði.
Og þú ert svo frískur og ung“legur enn,
þú ættir því skilið að lifa,
um landnám og orðjagða ágætismenn
við ættum að ljóða og skrifa,
þvi ilífskjörin þeirra, sem byrjuðir bygð
á búskapar árunum hörðu,
og þrautsegjan íslenzka, atorka og dygð
er orðlögð á himni og jörðu.
Og faðmi þig hamingjan heiilög og góð,
því henni þú aldregi sleptir
og syngi þér vorfuglar ljúfustu ljóð
um landið sem bíður þér eftir.
Vér þökkum þér góðvinur glaðværa stund,
hún gleymist nú, vona eg, eigi,
og gott er að vaka hér léttur í 'lund
unz ljómar af vorblíðum degi.
T
f
f
f
f
f
♦;♦
♦♦♦
T
x
f
f
f
♦;♦
►♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦-♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^ ♦♦,♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦