Lögberg - 19.07.1923, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
JÚLl 19. 1923.
Fimm ára þjániigar
á enda.
pegar hann tók Fruit-a-tive3
viB gigt..
Hi8 fræga ávaxtalyf.
pað e rnú engum vafa undir-
orpið, að “Fruit-a-tives” er með-
alið, sem fólk hefir verið að
leita að, við gigt og bakverk.
Vitnisburðir víðsvegar um Can-
ada sanna þetta bezt.
Mr. John E. Guilderson o£
Parrsboro, N.S., skrifar: “Eg
þjáðist af gigt í fimm ár, reyndi
fjölda meðala og læknir í Am
herst og víðar, en alt af kom gigt-
in aftur.
Árið 1916 sá eg auglýsinga
um “Fruit-a-tives” og fékk eina
öskju. Eftir sex mánaða lotk-
un, var eg orðinn alheill.”
50 cent askjan, 6 fyrir $2,50
reynsluskerfur 25cent. Hjá öllun
lyfsölum, eða beint frá Fruit-a-
tives Limited, Ottawa, Ont.
Silíurbrúðkaup
að Brown, Man.
Þann 29. maí s. 1-, var silfur-
brúðkaup þeirra merku hjóna J.
S. GilliAÓ og önnu konu hans,
setið að heimfli 5>eirra, af öllu
bygðarfólki. -— Jón Sigfússon
Gíslason frá Bakka í Val'lhóími (
í Skagafirði, er maður vel fallinn
til forystu- Hann er oddviti
sv itarneíndarinnar og málshef j- j . ...
andi alls mannfagnaðar. Húsfrú ' kom:n ’ hádegasstað.
Anna er dóttir Jóns Gíslasonar Að verða sannur maður er
frá Flatatungu í Skagafirði syst-1 markmið, göfugs anda. — Verða
kini hennar eru fjögur, (þrjú hér; >***"* maður í sveit, þarfur landi
í bygð, ungfrú Oddný, Jón Magn- s'nu þjúð. Hvað þarf til
ús bóndi, Þorsteinn kaupmaður1 >ess að na >ví takmarki, spyr
í Eyjafirði 5 ára mælti eitt sinn:
“Mamma! pað er ekki langt tíl
himins af Gilsárdal. Þegar hann
var fulltíða maður, fjölhæfur, dó
hann í snjófljóði í iþessum Jal.
ílða hún Ingibjörg litla 5 ára,
svo gáfuð og góð, sagði við
mö'.nmu sína þegar hún kom af
jólatréssamkomu: “Falleg voru
Ijósin, en meiri Ijós eru hjá
guði ” Þá átti hún eftir einn mán-
uð að lifa hér í tímanum. Svona
mætti segja mörg dæmi.
Tíminn rennur fram viðstöðu-
laust. Barnsárin hverfa hvert
af öðru. Œfisólin er gengin í
dagmálastað. pá stígur upp
annar merkisdagur mannsins,
fermingardagurinn- Þar er skírn-
ar.heitið staðfest, í því musteri, er
drottinn hefir sjálfur valið sér
í hjarta barnsins.
Œska vnannsins er þá byrjuð.
“Œskan er indæl Og engu sér
kvíðir
af henni tindrar hið saklausa
fjör,
við alúð sig bindur eins og til-
hlýðir
og allskonar myndir, sem leika
á vör.
Því lífið er fagurt á framsókn-
arbraut,
fjær öllum kvíða sorgum og
þraut.”
Œskan með þrótti og fjöri lít-
ur í hyllingum draumalöndin. f-
myndunaraflið sér nýjar veraldir,
nýja vegi, nýjar vonir- pað er
skapandi ‘.náttur vaxandi anda.
manndómurinn er búinn að ná
miklum þroska. Œfisólin er
og póstafgeiðs'lumaður á Brown
og Dr. G Gíslason Grand Forks.
í þessu samkvæmi töluðu marg-
ir um þýðingu dagsins, með
þakklæti og 'heilla óskum til heið-
ursgestanna. Dr. Gíslason tal-
aði um gamlar • æskuminningar
frá Hallson með miklu fjöri og
fyndni. Hér á eftir koma orð
nálægt þvi sem þau voru tö'luð:
Ef litið er með allri alvöru á
gang tilburðanna þá erum við oft
bæði sjónar og heyrnarvottar að
því, að hér í trmanum, eru manni
gefnir fjórir merkisdagar-
Fyrsti mericisdagur mannsins
er nefndur fæðingardagur, það er
sá dagur, þegar hann stígur fram
úr þoku tilverunnar og “heilear
heiminum með kvellum gráti.”
Þá er manninum fagnað af móð-
urástinni sem friðarengli. Á
þeim tíma er m^nninum gefið
nafn, og hann er vígður, dkki
einasta fyrir þenna heim, heldur
er hann vígður til arftöku í öðr-
um heimi. pað er tákn fyrir
því að nafn hans er skrifað í 'lífs-
ins bók á himnum. Skírnin, þessi
helga athöfn, bendir á innsiglis
hring á hendi lifandi guðs í frið-
arbogalitunum í skýjum uppi.
Hér eiga við hin gömlu guli-
fögru orð:
hann sjálfan sig: Auður! — Nei!
“Hvorki auður ment né mál
myndar framtíð bjarta.
He'Idur kærleikssól í sál —
og sumargleði í hjarta.”
Það er þá kærleikurinn og lífs-
gleðin, það eftirsóknarverðasta.
Og hann heyrir sagða sögu af
auðmanni, þegar hann lá bana-
leguna. Hann kallaði á konuna
sína og spurði hana að. Hvað hún
gæti gert fyrir sig. Hún sagð-
ist geta felt nokkur tár við gröf-
ina hans. Þá kallaði hann á
Auðinn og spurði hann, hvað
hann gæti gert fyrir sig. Auður-
1 inn sagðist geta látið loga á
nokkrúm vaxkertum við Mkbörur
hans. Þá kallaði auðmaðurinn
| á Velgjörðasemina og spurði
j hana hvað hún gæti gjört fyrir
sig. Hún sagðist geta fylgt
honum út fyrir gröf og dauða,
inn í eilífðina.
(Maðurinn sér það alstaðar
“pegar grátgiaður
guði færir,
barn sitt bóndi
að brunni sáttmála ”
Hér eru þá útsprungnar grein-
ar að barnsárunum. Þau líða
fram Ijúft og milt sem vorblær-
inn.
Grátur og gfleði barnsins
se-m dögg á vordegi, sem þornar
fyrir morgunsólinni.
Það hefir eitt sinn verið spurt
Igegn verðlaunum). Hvað er
barn ? “Lítill neisti af hátign
guðs”, var svarið-
Pað virðist oft svo, — að guð
tali skýrast gegnum mannssái-
ina meðan hann er barn og meira
að segja, að drottinn leggji spá-
dómsorð á tungu barnsins. En
hávaði dagsins leggUr oft svefn-
þorn á hið gamla eyra, svo það
•máske hvorki skilur eður heyrir
rödd barnsins.
Hér skulu sögð dæmi:
Brynjólfur litli f Hleiðargarði
• “•-Al I \ UK THB SKIN
•B» hörundjfegurB. er þri kvenna o*
!«í*l ra«o þvl uB nota Dr. Chaee’e
Olntmena. Allakonar hötlajúkdómar.,
hverfa v!« notkun þeaca meBala
o* hörundfB verBur m.tflkt o* fagurf.
F«»t hjt Bllum Iyf«ölura eBa fri
Edmanaon, Batea t Go., Llralted,
Toronto. ókeypja .ynlahorn nent, ef
hlaB þetta er nefnt.
^iiíiscs
n öinf mcnt
staðfest. — Kærleikurinn og lífs-
gleðin eru ibesti auðurinn og
getur verið allra eign. Hann
lítur ti'l ýmsra stétta og stöðu í
mannfélaginu, og sér vináttu-
böndin hnytt og hvern styðja ann-
an.
■Hann lítur inn í lcofa einsetu-
mannsins, og snýr þaðan burtu
með mesta hryMingi. — Hann sér
að það er hið villudýrslegasta líf
milli himins og jarðar, sem nokk-
ur maður getur búið sér án saka.
Að einangra sig og hafa dollar-
inn að förunaut gegnum lífið. —
Mesta sálarmorð.
Hann minnist orða Plató, þeg-
ar hann var spurður að, því hjóna-
er bandið ætti sér ekki stað í Para-
dís, og spekingurinn svaraði: Af
því hjónaibandið er enginn Para-
dís.
Það er ekkert fyrirheit gefið
um Paradísar sælu hér á jörðu.
pað veit maðurinn sem skoðar
■lífið frá öllum hliðum. En fyr-
irheit um það, að ástarböndin
slitni aldrei er gefið: undir hvaða
nafni sem þau ganga, þarf ekki
að hafa neinar áhyggjur-
En svo glögg dæmi hefir mað-
urinn fyrir sér, að þar sem gott
hjónaband ríkir með ást og ein-
ingu, þar má helzt finna Paradís
á jörðu. — Ef ekki þar, þá hvergi.
pað er fyrir konuna, sem bónd-
inn gerir garðinn frægan- Konu
laus bær er eins og sykurlaust
kaffi. Það hefir hann heyrt
reyndan mann segja. Hús-
freyjan getir gert fátækt heimili
að höll.
Heilræðið hefir hann heyrt:
“Veldu þér konu við brauðtrogið,
en ekki á danspallinum.”
Maðurinn leggur réttan skiln-
ing í þetta heilræði. Konan á
að geta lagt gjörfa hönd á nauð-
synlegustu lífsstörfin, en hún má
og á, að dansa og leika sér fram
á elliár, alt svo lengi að hún
greiðir nokkurt hár, þá á hún
sumarg’leði í hjarta og er því
meiri og betri kona og»móðir-
Að öllu þessu athuguðu finnur
maðurinn að það er engin fúll-
komin sæla, að vera sæll sjálfur,-
en gera aðra sæla, það muni vera
mesta sælan hér í tímanum, og
að eignast trúfastan vin, sem
taki þátt í öllum lífskjörunum.
hvernig sem þau breytast-
Þá velur maðurinn sér konu,
þau gefa hvort öðru hönd og
hjarta. pá stígur fram úr djúpi
tímans, hinn þriðji merkisdagur
mannsins, brúðkaupsdagurinn.
pá endurómar hvelfing kirkj-
unnar:
“Hve gott og fagtur og indæ'lt er
með ástvin kærum á samleið
vera.” — Sú hljómbylgja á enga
þögn; hún er æfinlega á einhvers
vörum.
Hún endurtekur sig þessa
stund, eftir 25 ára sambúð þeirra
silfurbrúðhjóna er við heimsækj-
um með ást og virðingu í kveld.
(Eg þakka þeim hreina viná'ttu
og veglyndi og sérstaklega, þakka
eg þeim vakandi áhuga í góðu fé-
•lagslífi í okkar fámennu sveit og
hluttekningu þeirra, þar sem
hjálpar þarf við-
Það er sem eg heyri þau mæla
einum munni:
Veit þeim líkn, sem líknar bað,
lífið meðan höfum.
Meiri fórn við þraut er það
en þúsund tár á gröfum.
Eg óska þeim og ibörnum þeirra
tímanlegrar og eilífrar blessunar.
Eg óska að endurs'kin af silfur-
brúðkaupsdegi þeirra, falli með
sínum 'ijóma á gullbrúðkaupsdag-
inn þeirra að 25 árum liðnum.
Mér finst að guðsrtíki hér á
jörðu þurfi þeirra lengi með. —
Og alira þeirra manna sem líkjast
þeim.
Þegar eg sé fólk, sem ber með
sér manngildið eins og silfur-
brúðhjónin gera- Koma mér til
hugar orð meistara Eirfks Magn-
ússonar, þar sem hann kveður
til íslenzku þjóðarinnar:
“Oft er í kotungs kinni
konungborin son.”
Hvar se'm þau stæðu meðal
bændastéttarinnar væru þau
henni til heiðurs.
Eg ætla ekki að fara í neinn
samjöfnuð við hærri ktéttir í
mannfélaginu.
pað er ekki tignin eða tignar-
nafnið sem gerir manninn. Tign-
arnafnið fer svo illa á sumum
mönnum að það er eins og lagt
væri gúlibeisli á asnahöfuð.
Þá er að tala um fjórða 'merkis-
dag mannsins- —
Frá landamerkjum Jífs og
dauða liggja fáar sagnir, sem
eðlilegt er, það komá svo fáir <til
baka sem fiust hafa á það stig, %r
lífsþráðurinn hefir verið nær því
slitinn, enn .þá, annað hvort
mannleg hönd eður þá lífsþrótt-
urinn sjálfur komið í veg fyrir
aðskilnað sálar og líkama. En
hér skulu sögð ummæli þess efnis:
Eittsinn féll stúlka af hesti
niður í straumhart vatnsfal'l á
íslandi en náðist meðvitundar-
laus og varð lífguð. Hún v_
ekki þakklát fyrir það verk, (þvert
á móti), hún sagðist hafa verið
komin í það sæluástand og seð
inn á 'Svo fagurt land, að hún
hefði viljað njóta þess áfram.
Menn hafa faHið í sjó, en náðst
með lífsmarki, hafa sagt sö'mu
söguna, sinn á hverjum tíma.
peim virtist þeir vera að hátta
ofan í rúmið sitt, og voru búnir að
klæða sig úr skinnfötunum og
meira að segja inn a« instu kiæð-
um.
Sjúkir menn, sem iegið hafa
með óráði, hafa séð sína eigin
mynd á sveimi yfir sér, og aðrir
í sama ástandi, séð og talað um at
burði sem skeð hafa í fjarlægð —
en aldrei endrarnær. ___
pessir atburðir eiga skylt við
seinasta dag mannsins í tíman-
Það er engum erfiðleikum bundið
að nálgast þá í anda, þar sem
þeir búa ekki lengra í burtu en
svo, að barnsröddin héðan af
jörðu nær út þangað.
8. B.
um-
su.”
Hátíð allri hærri stund
er
Fyrir löngu síðan var eftirfarandi
kvæði fiutt þeim heiðurshjónum,
Árna H. Hallgrímssyni og Elsabet
konu hans á silfurbrúðkaupsdegi
þeirra. Árni er frá Kristnesi í
Eyjafirði, Elsabet dóttir Sigfúsar
Bergmanns frá Fagraksógi við
Eyjafjörð, voru þau bræðrabörn
Elsabet og séra Friðrik heit. Berg-
mann. Þau eru með fyrstu
landnemum þessarar bygðar.
pað vor sem Árni og Elsabet
sitt ættariandið kvöddu.
1 faðmi nætur fjólan grét
en fuglar mannheim glöddu
Það hvítir svanir sungu á tjörn
þann sumardaginn fagra:
pau eru eyfirsk óskabörn
frá aðli Helga magra.
En ísland harmar öíl sín börn
sem yfir hafið hverfa.
Œ, grípið mína gróttu kvörn!
þið gullið megið erfa,
'Eg þarf að hafa vaska vörn
þar vindar hadd minn sverfa.
Eg þarf einhvern brezka Björn |
mitt búland piægja og herfa-
Mér skilst vor jörð ein sköpuð
sál,
sem skilji alt og tali,
og hugsun vor sé hennar mál.
(Við hönd eru'rök í vali).
ó heyr þú hljóð vor himna guð
svo hrópar foss í giljum.
Og 'minsta lindin, margrómuð
það menn við ekki skiljum.
En nú skal sagan rakin rétt,
og raskað engum þræði. —
þau yfir haffð liðu létt,
sem lind að kvikum græði. —
Þeim Vínland sýndi sólskins-
*blett
hin sönnu manndómsfræði
og voru í það sæti sett
með sæmd er kusu bæði.
Þau hjónin Árni og Elsabet
þau eru stéttarsómi,
með hygni stigið fram hvept fet
það felst í vorum dómi.
En svo er ýmsum auðnan þver
að ekki gefst Iífs forði.
En þau hafa gripíð gott það er
sinn gullhnöttinn -á borði. —
Vér vitum hvað hans veita er,
hann veltur burt þó köllu'm.
Hans leita ýmsir út við sker
og aðrir hátt í fjöllum.
Og gamla sagan segir þér
hann séðst hafi hjá tröllum. —
En sjáum til, hans sæti er
í sjálfstrausti hjá öllum.
pau fundu hann í fögrum lund
þar fríðan bæ sér reistu.
par konuþrek og karlmannslund
á kraft ,sinn eiginn treystu.
En svo er ekki sagan öl'l
hér sögð í fáuvn línum,
þar Pembina þau prýða fjöll,
með prúðum börnum sínum-
Vér gefum þeim ei gull né skip
hér gildir ei sú venja.
(En hugtök vor sem helgan grip
þau hafa skal til menja-
Og ljós og dagur lýsi þeim,
það Ijós sem aldrei deyfist,
frá lífsins eik í ljóssins geim
já, lengur en sólin hreyfist.
S. B.
óvinum hans og hann var maður-
inn sem Tyrfcir völdu til þess að
semja fyrir sína hönd við Breta
út úr þeim málum, og var hann þá
mestur valdsvnaður meðal Tyrkja,
þó ekki væri hann krýndur. Hann
var myrtur leynilega þegar hann
gekk út úr tjaldi æðsta ráðherra
Tyrkja, ef'tir að friðarsamningarn-
ir voru fullgerðir.
Einkennileg saga er sögð í sam-
bandi við stað þann, sem menn
halda að þeir hafi nú fundið gull
þessa fyrir löngu dauða þróttmikla
manns á- Fornfræðingur sá er
fyrir leit þeirri stendur, á að hafa
sagt, að aldrei hefðu þeir fundið
staðinn, ef hinn heilagi Nikulásj
hefði eigi birst þeim í gegnum mið
il og sagt þeim til hvar staðinn
væri að finna, og enn fremur er
það fullyrt að St. Nikulás hafi vís-
að leitarmönnum á baðstað AIi
Pasha, sem fanst fyrir nokkrum
árum síðan.
En hvað sem um það er að
segja, þá fóru leitarmennirnir og
grófu á stað þeim, sem miðilinn
vísaði þeim á fyrir munn St. Niku-
lásar og þar hafa fundist neðan
jarðargöng, sem eru 3300 fet a
iengd, út úr þessum aðalgöngu'm
liggja ótal krókar og smágöng, sum
þeirra lágu í bugðu út frá aðal-
göngunum og komu svo inn í þau
aftur, önnur lágu spö(lk!orn út
frá þeim og entu þar. í pess
um göngum eru leitarvnennirn-
ir búnir að finna beinagrindur af
25 mönnum og telja þeir víst að
Þegar fjórði merkisdagur
mannsins rennur upp og flytur
honum friðarboðskapinn.
Tíminn, konungur vor og kenn-
ari, leiðir þá börnin »ín fram, að
þeirri neðstu tröppu í þeim “sti.^a
sem reistur er upp milli himing
og jarðar, þar sem engiar guðs
ganga upp og niður stigann til
'mannanna, en mennirnir upp til
guðs.”
í þeirri tröppu mætast þau, hin
konungbornu systkini, tíminn og
eiiífðin og þar fal'last þau í
faðma.
Tíminn klæðir börnin sín úr
gomlu klæðunum en drotningin
eiiifð með kórónu friðarins gefur
þeim nýjan skrúða. Þá hefir
maðurinn stigið yfír dauðann,
sem nefndur er - en vissi ekki
á hvern hátt það skeði _ hann
varð þess ekki var að nokkur!
dauði snerti sig.
Við eigum ekki, og meigum
ekki slíta andlega sambandið
aem er á milli vor og þeirra, sem
burt eru kaliaðir inn í heiðbláa
hemisalfu nýrrar veraldar Fyrir
hverju einu einasta hugtaki sem
við sendum út þangað hneigir
minningablómið sig, frammi fyr-
ir þeim, sem við tregu'm og elsk-
um eykur á fögnuð þeirra-
Gullkistur Ali Pasha.
pað hefir lengi verið í frá-
sögur fært hve feikimikinn auð
að Ali Pasha hinn nafnkunni
tyrkneski stigamaður hafi falið í
jörðu, en enginn maður hefir vit-
að hvar falinn var, þó margir hafi
eftir leitað. En nú loksins virð-
ist að gáta sú sé í þann veginn
að verða ráðin. Það er sagt að
upphæð sú sem hann hafi falið í
jörðu, nemi 55,000,000 venantian
dúcats. En venantian dúcats var
$2,30 centa virði á miðöldunu'm, en
nú í dag er virði hans miklu hærra.
Ali Pasha, var sonur konu einn-
ar sem var foringi ræningjaflokks
nokkurs- Faðir hans var drep-
inn þegar hann var ungur, en
móðir hans ól hann upp við of-
beldisverk, 'heiftarhug og frekju,
sem honum þótti fylgja í gegnum
alt lífið, pegar hann komst til
fullorðins ára hefndi hann föður
síns mjög rækilega og gerðist
sjáifur foringi ræningjaflokks,
sem var valdux að allskonar spill-
virkjum.
f stríðinu milli Rússa og Tyrkja
1787, veitti hann Tyrkjum að mál-
um af mikilli hreysti og var
heiðraður fyrir af þjóð sinni. Vald
hans óx nú dag frá degi, þar til
hann mábti heita einvaldsherra yf-
ir Albaniu, og gekk í samband við
Napoleon, í þeirri von að honum
tækist að stofna sjóher við Mið-
Það blóm, blóm minninganna er í jarðarhafið. Síðar snérist hann
allra bióma fagrast í Paradís.1 & móti Napoleon og gekif 1 lið með
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
' SNUFF '•
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tcbakrsöbœ
sýnt fram á að allir— möguleik-
ar séu fyrir hendi, til þess að
byggja þar upp æðarvarp á ý*ms-
um stöðum. púsundir af æðar-
fugli verpir í eyjunum í St. Law-
rence flóanum og í skerjum með
fram löndum og á ströndinni
sjálfri þar sem hún er klettótt.
Dálítið af æðarfugli finst sunn-
ar með ströndinni, en St- Law-
rance flóinn er, en aðallega held-
ur fuglinn sig þó norður með
ströndinni fyrir norðan flóann.
Fjö.ldi ránfugla eru verndaðir
me? lögum í Canada og er það
gert til þess að þeir verndi akra
bænda fyrir ágengi og eyðilegg-
ing af margskonar skorkvikind-
um og hefir reynslan sýnt að það
þær séu af mönnum, sem komust1 var þarft verk. Canada stjórn
að því hvar Ala Pasha hafi geymtj ætti að friða æðarfugllnn, því
auð sinn og hafi veríð ‘myrtir,
svo þeir gætu ekki sagt frá þvi.
Við annan endan á þessum göng-
um, hefir fundist neðanjarðar
■hvélfing og þar telja þeir víst að
auðurinn sé falinn- En þegar
síðast fréttist voru þeir ekki bún-
ir að hreinsa þar svo til, að þeir
hefðu komið auga á geymslustað-
inn.
Dúntekja í Canada.
Fuglafræðingar hafa að und-
anförnu verið að athuga mögu-
leika fyrir æðarvarpi við St. Law-
rence flóann og niorðurströnd
Canada, og hafa í skýrslum sínum
hann borgar sjálfur beinlínis
fyrir þá vernd.
í Evrópu hefir æðarfuglinn
verið verndaðui*' í mörg ár, sér-
staklega á Islandi og i Noregi,
þar sem eftirlit með friðun æðar-
fuglsins er mjög strangt um
varptíðina, svo er mikil varkárni
viðhöfð í þeim efnum þar, að
menn mega ekki einu sinni
hleypa skoti úr byssu nálægt
hreiðrunum um varptímann, og
hefir vernd þessi komið því til
leiðar, að æðarfuglinn er orðinn
eins spakur og alifuglar í þeim
löndum. Eitt af því sem gott
er í þessu sambandi er það, að
hvað mikil sem dúntekjan er, þá
Jóhann á Bólstað.
Austan slagveðrið æsta um daginn
ýtti með sér þeim harma fregnum,
að skuggi hyldi Bólstaðs bæinn,
hvar bölið stingur hjörtun gegnum,
því frægur er tiJ foldar hniginn
frömuður aldinn sinnar bygðar,
sem aldrei verður yfirstiginn
undir nafni ráðs og dygðar.
Kæri, forni, aldni virkta vinur,
sem veikist aldrei mínum hugarsjónum,
þú stóðst á fold sem fagur sígrænn hlynur
oe fölnaðir ekki’ í mannlífs krapasnjónum,
þú áttir meira’ af manndómi í sjóði,
en miliónimar auðkýfingsins stóra,
þú áttir meira af nýtu norðan-iblóði,
en nú fær runnið gegn um suma fjóra.
jpinn gangur var einn gæða ferill langur
og göfugmenskan þandi’ út alla vasa,
þú komst til liðs við alt, sem nefnist angur,
ef einhvem sástu' á Iífsins brautum rasa.
Hver sem þér kyntist, verður víst að játa,
hvað varstu honum, þegar skórinn krepti;
hver sem þér kyntist, gengur út að gráta
við gröfina sem hjálpsemina tepti.
Konan, sem við hlið þér háði
hildarleikinn þrauta stranga,
studd af drottins sterku ráði
stráist blómum hennar ganga,
og nær sem lýkur elliárum
og ailur ’dvínar holdsins kraftur,
þá til guðs á blíðum bárum
berist hún í faðm þinn aftur.
Sofðu nú, Jóhann, sætt og vært í friði,
sameinaður úrvals föllnu liði,
hafðu þökk fyrir góðverkin öll gjörðu
og göfugheit, er sýndir hér á jörðu.
Jón Stefánsson.
MATCHES
Austur-Vestur
EDDY’S Bestar
HORFIÐ EFTIR NAFNINU
Á KASSANUM
líður fuglinn ekkert mein við það,
því bann er ekki deyddur til þess
að ná dúninum, heldur reita œð-
arkollurnar hann af sér sjálfar^
til þess að búa sér hreiður, og svo
er dúnninn tekinn úr hreiðrun-
um smátt og smátt og er það gert
tvisvar úr hverju hreiðri yfir.
varptímann. í fyrra skiftið er
það gjört skömmu eftir að hreiðr-
ið er bygt og hefir það engin á-
hrif á fuglinn eða hreiðriö, því
æðarkollurnar reita dúninn af
sér aftur og búa um eggin í hon-
um- í síðara skiftið er það
gjört þegar fuglinn er búinn að
unga út og yfirgefa hreiðrin.
pundið kostar fr $2,50—$5.00 og
er notaður í sængurföt og þykir
<pjög góður til þess, því hann er
bæði léttur og fötin sem búin eru
til úr honum mjög hlý.
Eftir verði því, sem nú er á
dún, þá ætti hvert hreiður að
gefa af sér frá 3CH—50 cent á ári.
Eftir því sem dúnninn hefir náð
sér í verði á íslandi síðan að
stríðinu lauk, að þá ætti atvinnu-
grein sú að gefa af sér góðan arð
hér lí Canada, ekki sízt þegar það
er tekið með í reikninginn, að nú
er hægt að nota þæigilegri verk-
færi við að hreinsa hann en áður
var. Ef aftur á hinn 'bóginn að
mönnum helzt uppi að eyðileggja
æðarfuglinn við norðurstrendur
Canada, eða ræna eggjum hans,
þá eyðileggja þeir þessa atvinnu-
grein, sem annars gæti orðið arð-
söm.
Það má gera sér nokkra hug-
mynd um hve arðsöm dúntekjan
er af því, að nú nýlega var eyja
ein seld fyrir um $200.000 við
strendur íslands, sem er u'm 8
fermílur að stærð og lá verðmæti
hennar aðallega í dúntekjunni.
Fylkin í Canada hafa sum lög
sem vernda æðarfuglinn, og eins
hefir Dominionstjórnin friðað
æðarfuglinn í sumum af héruðum
landsins. Vonandi verða þau
friðunarlög færð út, svo að þau
nái yfir land alt, — minsta kosti
svæði þa>u öll, sem hann hellur sig
aðallega á. — Rod and Gun.
Bækur Þjóðvinafélagsins, And-
vari og Almanakið, eru nýkomn-
ar út. Verður nánara minst síð-
ar.
Hafræna 'heitir bók, sem dr-
Guðmundur Finnbogason prófeff-
sor hefir gefið út. pað er safn
sjávarljóða og siglinga, a)lt frá
elstu tímum ftil vorra daga. Ágæt
ibók, og verður hennar bráðlega
minst nánara-
Taugakeríið í ólagi.
Kvíðinn og hugsýkin, sem á-
sækir fólk stundum, eru átakan-
legustu einkenni taugaveiklun-
ar.
petta bréf er hughreystingar
skeyti til allra þeirra sem þjást
af taugaveiklun.
Mrs. Geo. T. Tingley, Albert,
N. B., skrifar:—
“árum saman voru taugar
mínar í hinni mestu óreiðu, svo
eg var í sannleika sagt að verða
reglulegur aumingi. Eg brökk
upp við hvað lítinn ys sem var
og fanst 'Stundum eins og eg
mundi missa vitið. Eg reyndi
lækna án árangurs.
“Vinur einn ráðlagði mér Dr.
Ohase’s Nerve Food og það með-
al var ekki lengi að láta til sín
taka. Mér batnaði talsvert þeg-
ar af fyrstu öskjunni og eftir
að hafa lokið úr tólf, var eg orð-
in heil heilsu og laus með öllu
við hinar óþægilegu tilfinning-
ar, sem taugaveikluninni
fylgdu. Eg ar ávalt reiCubúin
til þess að mæla með þessu á-
gæta meðali.”
Dr. Chase’s Nerve Food, 50 c.
askjan, hjá öllum lyfsölum eða
Edmanson, Bates & Co. Ltd.,
Toronto.