Lögberg - 13.09.1923, Blaðsíða 3

luGBERG, fimtudaginn
13. SEPTEMBER 1923.
SSiSSSSSS?SSSS2S2SSSSS2gSSS?SSSSSSS*S8áS28SSSSSSS8SS
Sérstök deild í blaðinu
8SSSSS8S8S8S888S888888888S888888888888888S8888888888
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS8SSSSSS8S33SSSSSSS8SSSS?SSSS3
Professional Cards
r
Eyðslumaðurinn.
Herrann af Linné — er svo var nefndur, — var
á sinni tíð einhver ríkasti maður á Skotlandi, átti
hann gnægð af löndum og lausum aurum. Maður
þessi var einstakur sparsemdar- og reglumaður, hafði
honum því græðst stórfé. Honum hafði líka viljað
sú hamingja til, að eiga ekki á lífi utan einn son
barna, þurfti hann því ekki að búa undir stórri ó-
megð, sem honum kom þess betur, sem kona hans var
önduð fyrir mörgum árum. Sonur hans var full-
þroska þá hér er kemið sögunni, hafði faðir hans kost-
að ails kapps um að menta hann sem bezt, og varið
stórfé þar til, var nú sonur hans búinn að ljúka
námsstörfum sinum, og seztur að heima hjá karli.
Maðurinn var reyndar vel skynsamur, fríður, sýnum
og hinn þreklegasti, en það var einn “galli á gjöf
Njarðar,” sem var sá: að hann var einstakasti svall-
ari og eyðslubelgur, sóaði hann eignum föður síns
sem mest hann mátti, bæði í spilum, drykkjuslarki og
alls konar ólifnaði. Hann hafði hænt að sér mik-
inn hóp af illræmdum strákaskríl og lausingjum, er
hjálpuðu honum trúlega að eyða fé karlsins. Að-
vörunum föður síns gaf hann lítinn gaum, en fór
sínu fram. Félögum sínum 'lofaði hann að gefa
duglega í staupinu, og ósvikinn bita, ef himnaföðurn-
um mætti þóknast að láta karlfuglinn hrökkva upp af,
og þeim helga varnarengli karls, lofaði hann 12 stór-
um vaxljósum, ef hann vildi hlutast til u'm, að karl-
inum yrði rýmt sem fyrst burt af jörðinni, svo hann
fengi fuil umráð yfir reitunum. l>að leð heldur ekki
lengi þangað til að karlinn sýktst og dó, og þannig
opnaðist nú erfingjanum tálmunarlaust vegur til að
halda uppteknum hætti, enda lagði hann ekki undir
höfuð, ása'mt félögum sínum, að sóa erfðafé sínu. Liðu
nú fram haokkrir tímar, var hann þá búinn að selja
mestalla fasteignina. Var nú fátt eftir af auði hans
utan fáeinir minjagripir, sem lengi höfðu gengið
mann frá mann ofan eftir ættinni. Fasteignir á-
samt herragarðinum Linné, hafði John Schales fyr-
verandi umboðs’maður föður hans sálaða kepyt. pessi
Schales var í fyrstu bláfátækur maður, en slunginn og
refjóttur, hafði hann náð hylli gamla herramannsins
og fengið umráð yfir eignum hans, hafði honum nú
tekist frá fyrstu að nurla af landskuldunum nokkru í
sinn pung og okra svo á bændum, svo nú var hann
orðinn vel við efni. Hafði honum því veitt létt að
ná í jarðarskeklana, sem hann keypti við mjög lágu
verði, því erfingjanum var um að gjövn, að koma
fjármununum í skildinga, svo fljótar veitti að grípa
til þeirra. Hann gekk því sem sagt, með fúsum
vilja að öllum kjörum og ókjörum, sem John Schales
stakk upp á, en þá hann átti síst von á, var nlt hans
fé útsóað, að undanteknum fáeinum gripum, sem stóðu
í veði fyrir ógoldnum lánum. Hann stóð því uppi
alveg ráðalaus, því nú var til einkis að grípa, og ó-
mögulegt að halda áfram uppteknum hætti. Það
bætti nú ekki heldur lítið á einstæðingsskap hans, að
nú voru honum horfnir félagarnir, höfðu þeir smá-
týnst á burtu, eftir því sem þeir sáu að iægra varð í
bjórkollunum, voru því enginn önnur ráð fyrir hann,
en leita athvarfs tii fornvina sinna, en þá fór eins og,
orðskviðurinn segir: “út er vinskapurinn þegar ölið
er af könnunni,” því einkis liðs var hjá þeim að vænta.
Hinn fyrsti lézt) ekki vera heima, annar kvaðst hafa
lánað burt hvern skilding, sá þriðji ávitaði hann fyrir
hóflausa eyðslusemi, og sá fjórði hafði enginn orð
við hann, en skaut honum á höfuðið út úr dyrunum,
og skelti í lás. Vesalings erfinginn af Linné (svo
nefnum vér hann, því nafns hans er ekki getið), rölti
því heim að herbergi því, sem hann hafði 'leigt síðan
John vísaði honum burt af föðurleifð hans, en á leið-
inni datt honum í hug að finna gamla skiftavin sinn,
og leita trausts hjá honum. Þegar þangað kom var
honum leyft inn í gestasalinn, og mælti: “Biðja verð
eg yður herra John Schales að lána mér 40 peninga.”
óðara en hann hafði úttalað orðin, skipaði John þjón-
um sínum, að hrinda ólifnaðarsegg þessum út úr dyr-
um sínum, og var því tafarlaust hlýtt. Snautaði erf-
inginn nú hryggur í lund, úrræðalaus heim til sín, og
kastaði sér í hálmdyngju í herberginu, því sængin
var fyrir löngu seld.
parna velti hann sér á ýmsar hliðar, og var að
leita í huganum eftir ráðu'm í raunum þessum, en
hann fann þau enginn. Loksins datt honum í hug
tilfelli sem skeð hafði fyrir löngu. Faðir hans
hafði að vanda verið að skrifta honum eitt sinn fyr-
ir ólifnað og eyðs'lu hans, að lyktum mintist hann að
karl hefði áréttað ræðuna þannig: “Af því að mér
er nú orðið full-ljóst, að þú skeytir engum aðvörunum
mínum, heldur anar áfram á sa'ma glæpa- og sóunar-
veginum, þá bið eg þig nú seinast orða að þegar þú
selur seinustu fasteignina sem þú erfir, þá láttu ó-
seldan veiðimannakofann, sem þú veist að stendur upp
til fjalla í S . . . . dal, því eg imynda mér, að þegar
þú ert orðinn alveg félaus og ráðþrota, að þú sjáir
enginn önnur úrræði, en að hlaupa í snöruna, og býst
eg við að þú hafir svo mikið eftir af manneskjulegri
tilfinning að þú skammist þín a ðhengja þig á alfara-
vegi, og þegar svona er nú komið, sem sjálfsagt er
að verði fyr eða síðar, þá röltu upp í kofann og entu
þar þína viðbjóðslegu og svívirðilegu lífsleið í snör-
unni. Láttu nú þessi tilmæli mín þér í eyrum
l°ða, þótt þú gleymir öllum hinum, er eg af föðurelsku
hefi lagt þér.”
Þessum seinust uorðum föður síns hafði hann
gleymt ásamt hinum öðrum, en þó var kofinn óseldur,
meira fyrir gleymsku hans, heldur en hlýðni við föður
sinn. Reis hann þá árdegis úr bælinu, og hafði sig
á leið upp til fjalia, staulaðist hann yfir alt sem fyrir
varð, hungraður, þyrstur og með samvizkunögun, þvr
nú höfðu fyrst opnast augu hans, svo hann sá nú ó-
iifnað sinn og alla háttsemi sína í réttu ljósi. “Eg
má skammast mín,” sagði hann við sjálfan sig, “fyr-
ir lifnað minn, hvað á eg nú að ráða af? Að betla j
eins og þurfamaður er svívirðing fyrir mig, aðalbor-
inn mann, en að stela er synd og svivirðing, að fara
að þræla er óhugsandi, eg held að kroppurinn á mér
þoli ekki áreynslu, hann var því óvanur garmurinn.
kunningjar mínir bregðast mér nú allir, og enginn
þeirra sem eg rétti hjálparhönd meðan eg átti nokk-
urs ráð, vill nú líta mig réttu auga, allra sízt ómenn-
in setm hjálpuðu mér til að eyða eignum mínum, og
nú er ekkert eftir nema fatadurgurnar sem eg stend
uppi í, og tóm peningjapyngja mín. Eftir langa
mæðu komst erfinginn aðfram kominn upp að kofan-
um. Lauk hann honum upp, og fann nú fyrir sér
eitt herbergi, kalt, dimt og fúlt; gluggarnir voru
grænir orðnir af leirfoki úr hæðunum umhverfis, og
upp á þá miðja að utan var vaxið ýmislegt illgresi og
víðirtágar, engin sæng, borð eður stóll var þar, eður
nokkuð það, er vegmóður maður þurfti til hressingar,
nema löng snara, sem hékk ofan úr loftinu. “Já,
já,” sagi hann við sjálfan sig, “þetta er nú hælið sem
karífuglinn ætlaði mér, eg skal nú einu sinni á æf-
inni hlýðnast ráðum hans.” Fór hann nú að gæta vel
að öllu í kringum sig í kofanum, rak hann þá augun
í seðil sem festur var á vegginn í einum stað. Sá
hann að faðir sinn hafði skrifað seðil þenna, var á
hann rituð ráðlegging föðursins, að fyrst hann nú að
vonum væri kominn á vonarvöl, skyldi hann ekki hika
við að hlaupa í snöruna, því með því 'eina tilræói
gæti hann hann gjört greinilegastan enda á svívirðing
sinni.
Þegar erfinginn hafði lesið miða þenna, féilust
honum hendur, og tárin streymdu af augum hans;
samvizkukvalir ógnuðu honum, blygðun og örvænting
lögðust svo þungt á hjarta hans að honum fanst það
ætla að springa. “í sannleika eru þetta einu úr-
ræðin þó ekki séu góð, en úr því se’m ráða er, skulu
þau nú verða mér að liði,” sagði hann við sjáifan sig.
Lagði hann nú snöruna í einhverju ofboði um hál3
sér og brá sér á loft. En af þunga hans brast part-
ur af loftinu niður og snaran með, svo erfinginn hlunk-
aðist flatur á gólfið, og þar lá hann um stund sem
í óviti, en þá hann raknaði við, sá hann að á efri
enda snörunnar hékk lykill og seðill, var á hai^n rituð
ávísun til hans, um að hann gæti fundið tvær kistur
grafnar í jörð nálægt kofanum, er væru fullar af gulii
og silfurpeningum, á sömu ávísun stóð alvarleg á-
minning til hans um að bæta 'loks framferði sitt, að
öðrum kosti lægi beint fyrir að snaran yrði honum
til fjörtjóns fyr eða síðar.
Erfinginn sem nú varð hrifinn af undrun og
fögnuði yfir þessari óvæntu breytingu á kjörum sín-
um, lyfti höndum til himins og hrópaði: “Þessa ráð-
legging, faðir! skal eg trúlega halda, og láta hana
mér hugfasta, það sem eftir er ólifað, að þessum orð-
um mínum tek eg þig sem vott, heilaga meyja María.”
Eftir að hann hafði nú grafið féð úr jörðu og
talið peningana, sem hann fann alla í góðu lagi, fór
hann að hugleiða hvernig að hann gæti með góðu
móti náð aftur í jaragóssið, er hann hafði selt fyrir
hálfvirði. Kom honum nú dálítið kænskubragð í hug,
gekk hann svo til næsta bæjar og fékk sér þar mat og
drykk, síðan fór hann heim á herragarðinn gamla, og
var þar fyrir húsfyllir af gestum. Hafði John
Schales stofnað til gestaboðs, og voru þar saman-
komnir margir héldri menn og vinir hans; borðin voru
þakin af vistum og vínglösum, veitti John þeim í á-
kafa, og var hinn glaðasti. Húsfreyja hans, sat
við hlið honum, skrýdd hátíðabúningi sínum. Erf-
inginn lötraði niðurlútur inn að matborðinu, og stundi
upp með skjálfandi röddu: “Náðuga frú! gefið mér
lítinn bita brauðs að sefa hungur mitt.” En góðkvend-
ið (!!) leit illilega til hans og mælti: “Farðu strax
frá augum mínum, sóunarfíflið þitt, þú færð alls ekki
þurt né vott hjá mér, út með þig!” Snéri erfinginn sér
þá að John Scháles, og bað hann sem fyrri, um lítið
lán, en hann tók honum engu betur en áður og vísaði
honum burt 'með smánarorðum.
Einn herranna, sem við borðið sat, hrærðist til
meðaukvunar yfir þessu hjálparlausa ungmenni, sem
honum var kunnugt um að oft og tíðum hafði gefið
fátækum ölmusu þegar alt lék í lyndi, hann stóð þvl
upp og mælti: “Göfugi herra John Schales! Gjörið svo
vel, fyrir orð mín, og sláið hendi yðar yfir vesælmennl
þetta sem nú er bjargþroti. petta vona eg að þér
gjörið fyrir mín orð, og það þess heldur, sem eg er
sannfærður um, að þér hafið keypt erfð hans mjög
‘lágu verði, og ætti yður því að vera þess hugleiknara
að hjálpa honum nú.”
“Fyrir mjög lágt verð!” Hrópaði John og stökk
upp þrútinn af bræði, “um það vitið þér harla lítið,
því er þér vissuð það sanna yrðuð þér á öðru máli, og
^ til staðfesutu þessum orðum mínum gjöri eg kunnugt
fyrir yður, heiðruðu boðsgestir mínir, að eg skal þegar
selja fyrrum erfingja af Linné jarðagóssið og herra-
garðinn aftur fyrir sama verð og eg keypti það, og
meira að segja 100 mörkum ódýrara, því eg var
bölvaður dári að gefa þetta geyp fyrir það, að öðrum
kosti læt eg, sem fyr, varpa mannfýlu þessari út á
götuna, þar má hann drepast fyrir mér.”
“Háttvirtu herrar!” mælti erfinginn og leit nú
djarflega ti'l John’s, “eg tek ykkur alla til vitnis um
þessi ummæli hans og tilboð,” og um leið snaraði -hann
undan kápu sinni digrum sjóði fram á borðið og
mælti: “Hérna eru peningarnir, teldu þá, og láttu af
hendi viðurkenningu fyrir móttökunni. Peningarn-
ir eru þínir, gózin mín.”
John Schales varð að rýma gózin næsta dag með
sneipu fyrir harðýðgi og dramb sitt, en erfinginn
flutti á garðinn, hafði hann féð heim til sín, og lifði
nú höfðinglega, en þó með sparsemd og hófi. pá
tímar liðu fékk hann sér ríkt kvonfang, og lifði til
æfi'loka samkvæmt ráðum föður síns sálaða.
BAUGABROT.
Það starf sem þér var ætlað, verður aldrei af
hendi leyst, nema þú gerir það sjálfur.
Œfintýri geta verið falleg, en þó er staðreyndin
eða sannldikurinn sjálfur ’margfalt fegurri.
Þú hefir ákveðið verk að inna af hendi í ver-
öldinni og verður að framkvæma það, hvað sem kost-
ar. f því er falinn tilveruréttur þinn. Eins lengt
og þú ’leysir starf þitt samvizkusamlega af hendi,
•þarftu ekki að óttast að tapa atvinnu þinni. Ef þú
bregst kö'llun þinni, verður þú að mæta fyrir hæsta
rétti örlaganna og þola strangan dóm.
Fyrir öll þau hlunnindi, er þú nýtur í siðuöu þjóð-
félagi, verðurðu að borga með skyldurækni og mann-
dómi.
Hver verður niðurstaðan ef þú vanrækir skyldu-
störf þín?
Náttúran er'réttlát og hún slak*r aldrei. ti'l. Ef
þú brýtur eitthvert af boðorðum hennar, verður þú að
taka út refsingu í einhverri mynd. Slíkt er óhjá-
kvæ'milegt. „
það stendur öldungis á sama hvar leið þín liggur,
þú getur ekki umflúið skyldurnar, sem lífið leggur
þér á herðar. Ef til vill þjrkja þér hamrarnir fram-
undan ekki sem árennilegastir. Samt er ekki um
annað að gera, en fylgja strykinu beint í áttina til
sigurhæðanna. Að líta um öxl, er sama og að tapa,
því “sá sem hræðist fjallið og einatt aftur snýr, fær
aldrei leyst þá gátu, hvað hinumegin býr.”
Vorið er trúarbrögð lífsins, því að guð býr í vor-
inu.
Enginn maður er einn á ferð i lífinu, því hann
hefir alt samfélagið að bakhjarli. pví fleiri til-
raunir sem þú gerir til þess að losast undan byrðum
þeim, sem lífið réttilega leggur þér á herðar, þes3
þyngri verður bagginn. Hinum skyídurækna manni,
verður sérhver byrði létt.
Ábyrgðar tilfinningin er undijstöðuatriði sið-
menningarinnar. — Réttlætið er helgidómur lifsins.
Stjörnurnar eru draumur guðs, en kærleikurinn er stór-
veldi al'lra stórveldanna.
ÓSKIN.
Skamt frá Edinborg á Skotlandi bjó bóndi einn,
sem átti úrtöku skapvarg fyrir konu. Einhverju
sinni þegar bónai kom heim af akri frá störfum sínum,
fann hann kerlingu sína hangandi upp í eplatré, sem
stóð í dáiitlum matjurtagarði nálægt húsinu. Hafði
henni sinnast við karl sinn áður en hann gekk út á
alcurinn um morguninn, en þóttist ekki hafa náð full-
rétt’ sínum hjá honum, og kom henni því til hugar að
reyna að hverfa eftir dauðann heim til hans, og vita
hvort hún gæti þá ekki jafnað á honum fornan og nýj-
an mótþróa. Tilfelli þetta fór sem hraðfregn um
sveitina. En þegar bóndi einn er bjó þar skamt
frá, fékk fréttina að heyra brá hann við sem skjótast
og fór á fund ekkilsins, og bað hann í allra guða nafn',
að gjöra gustuk á sér og hjálpa sér um hríslu af epla-
trénu, kvaðst hann ætla að reyna að gróðursetja hana
í garðholunni sinni heima, “því hver má vita,” sagði
hann, “nema viðlíkt tilfelli geti aðborið á hei’mili mínu
þá fram líða stundir.
Fjórtán erfiðustu viðfangsefnin.
Það eru fjórtán viðfangsefni sem eru hvert öðru
DR. B. J. BRANDSON
216-220 MEDICAIj ARTS BIjDG.
Oor. Grabam and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
Offlce tlmar: 2—3
Heimili: 776 Vlctor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoha
DR. O. BJORNSON
210-220 MEDICAL ARTS BLDG,
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Plione: A-7067
Office tlmar: 2—3
Helmili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAL ARTS RT.nn
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
ViBtalstmi: 11—12 og 1—5.30
Heimiii: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR 4. STEFANSSON
216-220 MEDICAL ARTS BIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hitta
ki. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-3521. Ilelmili: 627
McMillan Ave. Tals. F-2891
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýki
og aSra lungnasjúkdóma. Er a8
finna á skrifstofunni lcl. 11—12
f.h. og ?—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal-
slmi: B-3158.
DR. A BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar aérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victor Str.
9imi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talsími A 8521
• Heimili: Tals. Sh. 8217
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MeAitkv
Building, Portage Ave.
P. O. Boi 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. LINDAL, J. II. LINDAL
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræðingar
3 Home Investment Bulldlng
468 Main Street. Tals.: A 4968
Peir hafa einnig skrifstofur a8
Liundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar a8 hitta ft eftirfylgj-
andi tlmum:
Liundar: ann&n hvern miBvikuda*
Riverton: Fyrsta flmtudag.
Gimliá Fyrsta miBvlkudag
Piney: þrlSja föstudag
i hverjum m&nu8i
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garlsnd
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð:ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
A. S. Bardal
84S Sherbrooke St, .
Selur líkkistui og annaat um útfarir.
Allur útbúnaður •& bezti. Ennfrem-
4 ur aelur hann alskonar minnisvarða
og legsteina.
Skrifst. talsiml N 6að8
Hehuills talsími N rS07
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekkl aB blSa von úr vitl.
vlti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-5’660. A8 baki Sarg. Fire Haii
erfiðari og sem öll eru að berjast um yfirráðin hvert
yfir öðru. Hið djúpa haf er ægilegt, þó halda 'lönd-
in því innan sinna takmarka. Sléttur landanna eru
voldugar, þó rísa fjöllin upp yfir þær. Fjöllin sýnast
óvinnandi þó klýfur stálið þau. Járnið er hart þó
bræðir eldurinn það- Eldurinn er grimmur harð-
stjóri, þó ræður vatnið ýið hann og slekkur hann. Það
er erfitt að halda vatninu innan settra takmarka, þó
draga skýin það til sín. Yfir skýjunum verður elck-
ert vald haft þó tætir stormurinn þau í sundur.
Stormurinn 'æðir með feikna a.fli, þó veita múiveggirn-
ir honum mótstöðu. 'Múrveggirnir eru erfiðir yfir-
ferðar, þó rífur mannshöndin þá niður- Maðurinn er
ósigrandi, þó leggja erfiðleikarnir hann flatann. Erf-
iðleikarnir virðást óyfirstíganlegir, en vínið kemur
mönnum til að gleyma þeim, en áængjan, sem vínið
veitir hverfur fyrir veikindum og veikindin sjálf fyr-
ir engli dauðans. En óviðráðanlegra en alt ilt,
er vond eiginkona-
ÓHULT GIGTARLYF.
í gamalli skræðu hefir fundist óhhult gigtarlyf,
er þannig á að tilreiða: Hinn gigtveiki á að stela
vasaklút frá fimturgri jómfrú, sem aldrei hefir æskt
að 'giftast. Vasaklútinn á að þvo í myllulæk þess
malara, sem aldrei hefir stolið af mjöli er hann hefir
malað; klúturinn á aftuí- að þurkast á túngarði þess
prests, er áldrei hefir verið ágjarn, eða læknis sem
aldrei hefir drepið sjúkling. Síðan á að auðkenna
hann með bleki frá málfærslumanni, sem aldrei hefir
haft neinn þann fyrir féþúfu, er hann hefir flutt mál
fýrir. Svo skal leggja klútinn á gigtarstinginn og
•mun trautt langt að bíða bata.
ÓSKIN.
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portago Ave. og Dooaid St.
Talsimi: A-8889
Vér leggjum sérstaka óherzlu 6 að
sclja mcðui eftir forskriftum lækna.
iiln beztu lyf, sein iiægt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar |>ér komið
mcð forskrliftum ttl vor ntegið þjer
vera viss unt að fó rétt það sem lækn-
irinn tekur til.
COLCLEUGH & CO.,
Notre Damo and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftlngaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og panti8 meSöl y8ar hjá oss. —
Sendi8 pantanir samstundis. Vér
afgreiSum forskriftir me8 sam-
vizkusemi og vörugæ8i eru óyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsrlka reynslu a8 baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjómi, sætlndl, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteigriir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Ljósmyndir
Fallegustu myndirnar og með
bezta verðinu fást hjá;
PAIMER’S STUDIO
643 Portage Ave. Phone Sh 6446
þriðja hús fyrir auatan Sher-
brooke St. StækKun mynda
ábyrgst að veita ánægju.
ralsimar:
Skrifstofa: ...... N-6225
Heimill: ......... A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐtm
Heimilistals.: St. John 1644
Skrlfstofu-Tala.: A 6557
T«kur iögtakl bæ8i húealelguakuldk
veBskuldir, vtxlaakuldir. AfgrelBir u
sem a8 lögum lýtur.
Skrilstofa 256 Malu St»e«t
Verkstofu Tals.: Heima Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsóltöld, svo som
straujám víra. ailar tegundir af
glösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Syngja eins og sunnanvindur
Sól og vor í hverja sveit,
Sú er insta ósk min heit.
JJegar kastar keikur tindur
Klakans bláa serki,
Fýsir mig að verða með í verki:
Að verma, gleðja græða,
Gróðri klæða
Til hæða.
(óðinn.) Kolbeinn Högnason.
Giftinga og
Jarðarfara-
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RIN<3 3
Phone B-4558 Til taks á
öHum tímum.
Exchanye ftuto IransTer Go.
Flytja Húsgögu og Piauos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt á nótt sem
nýtum degi
A. PRUDEN. Eigandi
57? «herbrooke St. Winnipeg
-