Lögberg - 13.12.1923, Blaðsíða 3

Lögberg, Frmtudaginn
13. DESEMBER 1923.
BIb. 1
Sérstök deild í blað inu
2rSS2SSSS22SSSSSSSSS2S2SSS3S2SSSSSSSSSSSSS3SSS2SSS88
SOLSKIN
sssssssssssssssssssssssísssssísasössassíöaw
Fyrir börn og ungiinga
Æskulindin.
pið liðnu blíðu bernskuár
þá brosti eg í gegnum tár,
þá sat eg einn við litla lind,
er læddist undan fjallatind-
hún þrýsti kossi á kaldan stein,
með kætis-gletni, tær og hrein.
Á mosann þræddi perluprjál,
—svo prýðilegt við geislabál,
hún kunni flest öll lækjalög,
því læddist helst um þeirra drög
niður hlíðar fram hjá foss
í flúðaúða henti koss.
Hún skvettist yfir lyng 5 laut,
svo litlu berin urðu blaut,
hentist niður Hulduhvamm,
en hægði á sér við ægi fram,
þar aldan söng: “Nú sjáðu haf,
sem þú ert lítill partur af.”
A. E. ísfeld.
Einvígið.
“Eg ætla að vera Skarphéðinn,” sagði Tryggvi.
Hann sveiflaði smalaprikinu sínu kringum sig.
“pá skal eg vera Gunnar á Hlíðarenda,” svaraði
eg. Síðan tók eg prikið mitt og gekk fram á hlað-
varpann, móti Tryggva. Hann var all-víga-
mannalegur, og skoraði mig á hólm. Einvígið
byrjaði nú með ógurlegu vopnabraki.
“Œ! æ! ætlarðu að berja mig svona?” sagði
Tryggvi.
“pað dugar nú ekki að æja,” svaraði eg; “það
reynir ekki á hreysti kappans fyr en á hólminn er
komið.”
“Spyrjum að leikslokum, en ekki að vopnavið-
skiftum,” sagði Tryggvi. Hann hendir frá sér
prikinu og hleypur inn.
“Eg væri þá ekki Gunnar á Hlíðarenda, ef eg
gæti ekki haft við öðrum eins skussa”, tautaði eg
og rak prikið mitt svo fastofan í hlaðið, að það stóð
þráðbeint upp á annan endann.
Eg hætti samt þessu gorti, þegar eg sá, hvar
Tryggvi kom aftur fram í bæjardyrnar með stóran
potthlemm. Hann þrífur prikið sitt og veður
að mér að nýju. Bardaginn var nú allharður, en
mér veitti miður, því að mig vantaði skjöld, og átti
því nóg með að verjast höggum, en Tryggvi hlífði
sér með potthlemmnum, — nei, nei, með skildinum
vildi eg sagt hafa.
“það var eins gott fyrir þig að flýja,” orgaði
Tryggvi á eftir mér, þegar eg hljóp inn göngin. Eg
hélt samt áfram linn í eldhúsið og fór að skima í
kringum mig. Stór pottur hékk yfir hlóðunum,
og í honum vall og kraumaði mjólkurgrauturinn.
“pað er ekki fyrir hvern skussann að bera þenna '
skjöld,” sagði eg við sjálfan mig. Eg þreif hlemm-
inn af pottinum og hljóp fram göngin. Svo var
eg í miklum vígamóði, þegar eg kom út á hlaðið,
að eg beit í skjaldarröndina. það var líka svo
indæl mjólkurskán, það var ekki betra, að hún færí
í skarnið, — það var eins gott að hún færi upp í
mig. fyrst eg beit nú í skjaldarröndina á annað
borð. Jæja- sleppum öllu gamni; áfram með bar-
dagann.
“Nú stöndum við báðir jafnt að vígi,” sagði eg
og hjó til Skarphéðins með atgeirnum mínum. Hann
brá óðara fyrir sig skildinum og hjó aftur til mín
með öxinni Rimmugýgi. pað glumdi í skjöldun-
um og söng í sverðunum okkar, segi eg. Atlagan
varð nú -bæði hörð og löng, og tvísýnt um, hvor
sigra mundi.
það verður dáindisgóð regla á miðdegismatn-
um í dag. En við hverju er að búast, þegar þið
stelið potthlemmunum, óþektar-angarnir ykkar! pið
skuluð^fá að kenna á krumlunum á mér, eg næ í
ykkur. Svona lét eldabuskan dæluna ganga þeg-
ar hún kom út á hlaðið. Hún nær ekki upp í nefið
a ser fyrir reiði og æðir nú fram á vígvöllinn.
“Við skulum vera fóstbræður,” mælti Skarp-
heðmn. — Og berjast við tröllskessuna.” bætti eg
við, því að ekki skorti mig hugrekki, þar sem eg var
Gunnar á Hlíðarenda.
“pað verður dáindisgóð regla á miðdegismatn-
um,” nöldraði tröllskessan, um leið og hún réðst á
fóstbróður minn. Eg veð nú að baki hennar og
ber skioldinn fyrir mig, en hún gefur mér olnboga-
skot svo mikið, að eg kútveltist niður varpann. Til
allrar hamingju misti eg þó hvorki atgeirinn minn
né skjöldinn. pegar eg stend upp aftur, sé eg,
hvar Skarphéðinn stendur varnarlaus á hlaðvarpan-
um, Því að tröllskessan hafði þrifið af honum skjöld-
inn. i
pað fer nú að síga á seinni hluta hetjualdarinn-
ar. Skarphéðinn leggur á flótta suður fyrir hjall-
inn, og eg á eftir. en svo var eg þá hræddur, að eg
misti bæði atgeirinn minn og skjöldinn í hlaðvarp-
anum. Við fóstbræður hlupum nú yfir hvað sem
fyrir varð, og þorðum ekki að líta við fyr en við
vorum komnir upp á kvíavegginn.
Mér fanst eg nú ekki lengur vera Gunnar á
Hlíðarenda, og Tryggvi fór að efast um. að hann
væri Skarphéðinn. Við höfðum nefnilega aldrei
heyrt getið um það í fslendingasögum, að þeir
kappamir, Gunnar og Skarphéðinn hefðu lagt á
flotta undan einni eldabusku, sem auk þess var
vopnlaus; en mikið má þ»ð samt vera, ef við
Tryggvi litli verðum ekki stórfrægir fyrir einvígið.
—Bernskan.
Rj'
jupan.
pað var logn og glaða sólskin, enda kom það
sér vel, því alt fólkið var í óðaönn að binda og flytja
heim heyið afengjunum. Aumingja hestarnir
voru svo þreytulegir, og eg heyrði stunurnar í þeim.
þegar eg teymdi þá heim að heytóttinni, því að sát-
urnar voru svo þungar. Um nónbilið ætlaði eg að
teyma þá hem á hlaðvarpann; þá átti alt fólkið að
borða miðdegismatinn í flýti; en þegar eg er á leið-
inni heim túnið með hestana, sé eg hvar Nonni litli
stendur á hlaðinu og gónir upp í loftið.
“Eg skal berja ykkur, óhræsin ykkar!” orgaði
hann.:
“pví læturðu svona Nonni?” spurði eg.
Nonni starði upp í loftið og lét sem hann sæi
mig ekki. “Eg skal berja ykkur,” sagði hann aft-
ur og krepti hnefann. E ghélt hann væri nú alveg að
ganga af göflunum.
pað leið samt ekki á löngu, áður en eg fékk að
vita, hvemig á þessu stóð.
Eg heyrði alt í einu ógurlegan vængjaþyt, og
leit við; sá eg þá, hvar rjúpa kom á fleygiferð. Hún
þandi vængina eins og hún gat og flaug í dauðans
ofboði undan tveimur fálkum. sem eltu hana með
útþöndum klóm og gapandi goggum. Aldrei hefi
eg séð annan eins eltingaleik. Eg gat ekki haft
augun af rjúpunni. Við Nonni höfðum ekkert við-
þol að sjá leikslokin.
parna kom blessuð rjúpan og stefndi beint á
okkur. pað var eins og að hún héldi okkur vemdar-
engla, sem gætu hjálpað henni, enda var henni óhætt
að treysta okkur Nonna, því að við vildum fegnir
hjálpa henni.
Œ, þeir eru að ná henni!” hrópaði Nonni ör-
væntingarfullur, þegar hann sá að óðum dró sam-
an með rjúpunni og óvinum hennar.
“ó, guð minn góður, hjálpaðu rjúpunni!” and-
varpaði eg, þegar mér sýndust fálkarnir vera að
hremma hana. Alt í einu breytir rjúpan stefnu
sinni. Hún steypir sér þráðbeint niður.
“ó, hún er dauð,” sagði Nonni. þegar rjúpan
datt magnlaus niður á hlaðið.
‘“Nei, nei, ekki alveg dauð,” svaraði eg glaður
í bragði, þegar eg sá hvar rjúpan flögraði undir
kviðinn á gamla Rauð og ætlaði að gera hann alveg
ærðan; lét hann sér þó ekki alt fyrir brjósti brenna,
hann Rauður gamli.
Við Nonni höfðum nú annað að gera en sinna
rjúpunni. pama æddum við fram á hlaðvarpann,
á móti þessum óhræsis vörgum, mönuðum þá með
mörgu mstóryrðum að koma nú og berjast við okk-
ur, ef þeir bara þyrðu! Fálkamir urðu dauðhræddir
við okkur Nonna. enda vorum við ekki árennilegir,
þar sem við stóðum þama í hlaðvarpanum með
krepta hnefana, sótrauðir af heift og hefndargimi.
Fálkamir flugu hátt upp í loftið og sveimuðu
yfir kirkjuturninum, en ekki flugu þeir burtu; nei,
nei, þer voru ekki enn vonlausir um, að þeim tækist
að ná í rjúpuna.
pegar okkur Nonna var runnin reiðin, fórum
við að gæta að rjúpunni, en gátum hvergi fundið
hana. Við leituðum kringum allan bæinn, og
íundum hana ekki. Loksins datt okkur í hug að
gæta inn í skemmuna. Jú þarna kúrði auminginn
á miðju skemmugólfinu. Við Nonni þorður ekki
að sleppa henni út að sivo stöddu, heldur lokuðum
dyrunum vandlega, því að enn sveimuðu fálkarnir
yfir kirkjuturninum.
pegar eg kom inn- var fólkið að enda við að
borða, svo hð eg hafði naumast tíma til að gleypa
N ! mig úr skálinni minni. Eg hafði eytt öllum tím-
anum í þessa fálkaviðureign. En það gengur svo
til í þessum heimi, að það verður ekki fyrir öllu séð.
Um kvöldið voru fálkamir horfnir. peir hafa
víst flogið eitthvað langt burtu, enda hafa þeir séð,
að þeir mundu ekki sækja gull í greipar okkar
Nonna.
Við Nonni lukum upp skemmudyrunum með
mestu varkámi. Við vorum svo hræddir um, að
rjúpan mundi fljúga út, en við vildum nú kveðja
hana að skilnaði. pessi grunur var samt ástæðu-
laus. Rjúpan sat grafkyr. Eg gekk rakleiðis
til hennar, tók ihana í fang mér og bar hana út í
skemmudymar. Hún reyndi að baða vængjunum.
en eg tímdi ekki áð missa hana. “Ó, hvað eg skal
vera góður við þig, ef þú vilt vera hjá mér ” hugs-
aði eg, “þá skulu fálkarnir aldrei ná þér.”
En rjúpan vildi heldur fljúga frjáls um geim-
inn, og eiga hættuna yfir höfði sér, en að vera fangi
hjá mér, því að hún unni frelsinu meira en öllu
öðru.
Rjúpan reyndi aftur að baða vængjunum. en
eg hélt henni fast, því að mér fanst svo sárt að
skilja við hana. En þegar eg fann hvað hjartað í
henni barðist ákaft, af kvíðanum og hræðslunni, þá
féll mér allur ketill í eld. Mér sýrjdist hún depla
tárvotum augunum. Eg lagði hana viðkvæmt
upp að brjósti mínu og kvaddi hana eins og ungur
maður kveður unnustu sína, sem hann væri vonlaus
um að sjá aftur í þessu lífi.
“Vertu sæl. blessuð rjúpan mín!” sagði eg og
slepti öllum tökum.
Kvöldroðinn var svo undurfagur. pað var
blæjalogn, svo að ekki blakti hár á höfði. Rjúpan
sveiflaði sér léttilega út í d.júpan og bláan himin-
geiminn. Hún laugaði vængina í deyjandi kvöld-
sólargeislunum. Nú var hún frjáls. Við Nonni
störðum á eftir henni, með tárvotum augum. Síðast
sáum við örlítinn blett í fjarska. pað var rjúpan;
við eygðum hana enn þá, en svo hvarf hún út í 6-
endanleean geiminn — og við vitum ekkert um
hana síðan-.
—Bernskan.
Til móður minnar.
ó, móðir kær, eg man hve sæll eg undi
við móðurhjartað kærleiksblíðu fylt.
Eg ljós og engla.leit í sælum blundi,
eg leit í vöku ástarbros þitt milt.
Og fögur blóm eg las í ljósum haga,
er ljúf í austri morgunsólin skein.
Hve sælt að minnast blíðra bemskudaga,
þá brjóst mitt fylti æskugleði hrein.
í lífsins andv^5ri’ eins og strá þú blaktir,
af ást þó barðist móðurhjartað heitt.
pá aðrir sváfu, yfir mér jþú vaktir.
af erfiðleikum dagsins móð og þreytt.
ó, blessuð ást, er alt vill þola og reyna,
um alt sér neitar fyrir börnin sín!
pú móðurkærleiks himinstarna hreina
í heimi allra dygða fegurst skín.
Á trúarinnar ljósbraut þú mig leiddir,
svo ljúft til himins oft þú bentir mér;
með fögrum tárum fyrir mér þú beiddir,
mitt fyrsta bænarkvak eg lærði’ af þér.
pín höllu orð mér aldrei líða úr minni,
þitt augnatillit blítt er mér svo ljóst.
Ó, að eg mætti enn þá einu sinni
guðs engla sjá í draumi við þitt brjóst.
—Bernskan.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
21 «-220 MEDIOAIi ARTS BISDG.
Oor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
Offlee tlmar: 2—3
HelmlU: 776 Vlctor St.
Phone: A-7122
Wlnnípeg, Manltoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAIi ARTS BIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
HeimiU: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrlfstofa: Room 811 McArthnr
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-8846
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDIOAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Ste.
Phone: A-7067
ViStaletmi: 1^.—12 og 1—6.30
Hehniii: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
Einsetumaðurinn.
f Egyptalandi bjuggu nokkrir einsetumenn út
á eyðimörku. Einum þeirra varð einhver talsverð
yfirsjón á af aðgæsluleysi, og áttu þá hinir fund
með sér til að dæma hann. En sá þeirra, sem var
elztur og mest metinm kom ekki á fundinn, og sendu
þeir því tvívegis boð eftir honum. “ Loksins kom
hann og bar poka fullan af sandi á bakinu, en í fyr-
ir bar hann dálítið af sandi neðan í körfu. Með
þetta kom hann inn á fundinn; en allir urðu hissa,
og spurðu hvað það ætti að þýða. “Pokinn á baki
mínu,” svaraði hann, “eru syndir mínar; þær fylgja
mér, og eg sé þær ekki; þó er eg nú kominn hingað
til að dæma syndir annars manns. Karfan með
sandium í, sem eg ber í fyrir, og sem eg því alt af
sé, eru yfirsjónir bræðra minna og eg hefi gaman
af því, að skoða þær jafnaðarlega. En þetta ætti
þó ekki að vera svo; eg ætti heldur alt af að hafa
mínar miklu misgjörðir fyrir augum, svo eg gæti
beðið guð daglega fyrirgefningar á þeim. en þar á
móti vera vorkunlátur við náunga minn, og gleyrna
hans ávirðingum, því að mér ber ekki að dæma
hann, heldu guði.” pegar hinir heyrðu þetta,
fundu þeir, hve vel það átti við og mæltu: “Fagur-
lega kennir þú oss veg sáluhjálparinnar.” peir létu
ákæruna gegn bróður sínum falla niður, og fyrir-
gáfu honum yfirsjón hans.
Smávegis.
Gústaf þriðji Svíakonungur byrjaði ríkisstjóm
sína í mörgu tilliti vel og fagurlega. Til dæmis um
það má tilgreina þetta:
Maður nokkur bað um leyfi að tala við kon-
ung, og er hann kom fyrir konung, sagði hann hon-
um, að embættismaður, sem hann tilnefndi. sæti á
svikráðum við hann. En með því konungur vissi,
að kærandinn var óvinur hins, er hann ákærði, mælti
hann: “Farið og sættist fyrst við óvin yðar; þá
get eg lagt trúnað á það, sem þér segið um hann.”
Hinn nafnfrægi málari Rafael stygðist ekki við
það, þótt eitthvað væri fundið að verkum hans; en
hann vildi að útásetningin væri á rökum bygð.
Tveir kardínálar báru honum eitt sinn ófyrirsynju
á brýn, að ihann á málverki nokkru hefði gert and-
litin of rjóð á postulunum Pétri og Páli. Rafael
varð hissa á þessari aðfinning og mælti: “Furðið
yður ekki á þessu herrar góðir! eg hefi málað þá
eins og þeir eru á himnum; þessi roði kemur til af
því, að þeir sjá, hvernig kirkjunni er stjómað.”
Maður nokkur beiddi annan mann að skrifa fyr-
ir sig bréf. Skrifarinn mælti: “Eg get það ekki
af því mér er ilt í fæti.” Maðurinn sagði: “Eg
ætla ekki að senda þig neitt, svo þú þarft ekki þess
vegna að teljast undan því.” “pú hefir rétt að
mæla,” svaraði skrifarinn; “en eg skal segja þér
nokkuð: í hvert skifti sem eg skrifa bréf fyrir ein-
hvem, þá er eg líka sóttur til þess að lesa það, því
enginn annar getur lesið skriftina mína.”
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAD ARTS BIJ>G.
Cor. Graham and Kenncdj Ste.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hltta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. HeimiU:
373 River Avc. Tals. F-2691.'
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd BuUding
Oor. Portage A ve. og Edmonton
Stundar sérstaklega. berklasýkl
og aBra lungnasjflkdóma. Er a8
finna á skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og 2>—4 e.h. Simi: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal-
slmi: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 a. h.
Office Phone N-6410
Helmlli 806 Victwr Str.
Sími A 8180.
------------------------
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAD ARTS BTjDG.
Cor. Graham and Kennedy Ste.
Talsími A 8521
Heimili: Tala. Sh. 3217
W. J. I.INDAI/, J. H. LdNDAIi
B. STEFANSSON
Isienzkir lögfræöingar
3 Home Inveetment Buildlng
468 Aiain Strect. Tals.: A 4968
felr hafa einnlg skrifstofur a8
Lundar, Riverton, Gimli og Plney
og eru þar aC hitta á eftlrfylgj-
andl timum:
Lundar: annan hvern mi8vlkuda*.
Rlverton: Fyrsta flmtudag.
Glmliá Fyrsta miSvlkudag
Piney: þriBja föstudag
1 hverjum raánuBl
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Avc. og Donald St.
Talsíml: A-8889
Vér leggjuin sórstaka álierzlu á að
selja meðiU eftir forskriftiim lækna.
Hln beztu lyf, scm hægt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þór komið
með forskrliftum til vor megið þjer
vera vlss um að íá rótt það sein lækn-
lrlnn tekur tU.
COLCIiECGlI & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingalej-fisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantið me8öl ySar hjá oss. —
SendiB pantanir samstundis. Vér
afgreiBum forskriftir me8 sam-
vizkusemi og vörugseBi eru öyggj-
andl, enda höfum vér magrra ára
lærdömsríka reynslu a8 baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjömi, sætindl, ritföng, töbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsoim. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phone8. A-6349—A-6310
Giftinga og 1 1 ✓
Jarðarfara- °*°m
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tal*. B720
ST IOHN 2 RING 3
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsíml: A-2107
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð!ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifatofa: Wynyard, Sask.
Phone: Garry 5í®16
JenkinsShoeCo.
689 Notre Dame
Avenue
A. S. Bardal
843 Sherbrooke St.
S.lur líkkistui og annast um útfarír.
AUur útbúnaSur aá bezti. Ennfrem-
ur selur hann alskonar minnisvarða
og legsterna.
Skrifst. uUeinsl N áðM
HeimUls taltám] N V90V
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki a8 bí8a von tlr vlti.
viti. Vinna öll ábyrgát og leyst af
hendi fljött og vel. *
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. A8 baki áarg. Fire Hal
John Christopherson, BA
Barrister, Solicitor, Notary
Public, etc.
DOYL.E, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
A45 Somerset Bldg.
Phone A-1613 Winnipeg
ralsínmr:
Skrifstofa:
Ilcimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAYLOR
LOOTAKBMADUR
Heimilistais.: St. John 184«
Skrtfstofu-Tals.: A 66M
Tekur lögtakl b«Bl húealeiguakuUU^
vefakuldlr, vtzktekuldir. AfgretBtr tl
s*m aS lögum lTtur.
Skrttstofa 256 Maln Stvoaa
Verkstofu Tals.:
A-8383
G. L.
Heima Tala.:
A-9384
STEPHENSON
Plumber
AUskonar rafmagnsáltöld, svo se*n
straujúm vfra. allar tegundlr af
glösum og aflvaka (hntteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 Til taks á
öiiura tíroum.
Exchange Auto Iranster Co.
Flytja Húsgögn og Pianoa
Annast flött og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt á nött»s®m
nýtum degi
A. PRUDEN. Elgandi
579 Sherbrooke St. Winnlpa*