Lögberg - 31.01.1924, Qupperneq 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 31. JANÚAR 1924.
Bjargað frá upp-
skurði.
PETTA AVAXTALYF VEITIR A-
VALT HEILSUBÓT.
3928 Union St., Vancouver, B. C.
“Eg þjáðist af allskonar kven-
gjúkdómum ásamt stöðugri stýflu
og látlausum höfuðverk. Verk-
r í mjóhrvggnum kvöldu mig sí
cg * Læ'knirinn ráðlagði mér
uppskurð.
“Eg reyndi “Fruit-a-tives” og
pað meðal hefir læknað mig að
fullu.
“Höfuðverkurinn er nú úr sög-
unni og sama er að segja um
stífluna, og það sem bjargaði mér,
var þetta ávaxtalyf, “BVÍit-a-
tives.”
Madam M. J. Gorse.
50 c. hylkið, 6 fyrir $2,50^ reynslu-
skerftir 25 cent. Hjá öllum lyf-
sölum eða sent póstfrítt frá
Fruit-a-tives Limited, Ottawa.
Hvert sinn, sem ný vísindi komal svei mér taka til óspiltra málanna I F.inarsdottur aö Gilsa. Á unga aldri
fór hann til bróður - síns, Sigurðar
bónda að Eyjum í Breiðdal og ólst
upp hjá honum. ASrir bræður Jón-
asar, sem eg hefi heyrt getið, voru
til sögunnar, nýtt þekkingarsvið er | Ef einhver áhugi hleypur í hann 25,
tekið til rannsóknar, komast ýmsar I september finst honum fara miklu
af kenningum kerlingabókanna til, betur ái því að byrja 1. október.
vegs og virðingar, eru skírðar grísk-1 pari hann í november að hugsa um
um og latneskum nöfnum og doktorsi að byrja nýtt lif, virðist honum sjálf-1 þeir séra Jón, sem nefndur var
ritgerðir skráðar um þær. Þá sýnir sagt að gera slíkt ekki nema á merk-j Austmann, prestur á Saurbæ iEyja-
sig, hve mikið hjátrúin geymir afj isdegi: sjálfan nýársdag. Með því; firði.og Þorgrímur smiður. Systir
gul’lvægri reynslu, þótt vanskírð sé móti getur hann líka lifað frjálsara1 Jónasar var Ragnheiður seinni kona
eða alls ekki. Þarf ekki annað enl lífi um jólin og notið fyrkfram á-j Magnúsar á Eydölum í Breiðdal og
minna á veðurfræði nútímans og sál-j vaxta þessara sinnaskifta: rólegi*ar stjúpmóðir Eiriks magisters við
arrannsóknir þessu til sönnunar. samvisku og imyndunar alskonar af-
Eða fela ekki oft hinar barnslegu; reka.
varúðarreglur almúgans i sér djúpa j Hver verður afleiðingin? Ásetn-
lífsspeki, einmitt í því formi, sem j ingurinn, sem var eldheitur i upphafi
er við hæfi hinna fátæku, sem landið j er orðinn hálfvolgur þegar til fram-
eiga að erfa? Það verður víst aldrei j kvæmdanna kemur. Hann er orðinn
vísindalega sannað, að sá verði ó- að magnlitlu áformi. Og það er ekki
lánsmaður, sem rifi sundur kónguló- ofmælt, að vegurinn til helvitis se
arvef. Eri ætli sá verði ekki að öðru | steinlagður með góðum áformum.
Hvert sinn, sem maður svíkur sjálf-
ann sig, verður ,/ hann um leið svo-
litið svikulli fyr. Áform, sem
kemst ekki i framkvæmd, gerir um
leið götuna hóti sleipari fyrir næsta
líklega heldur ekki skýlaus sannleik- j áformið. Þesvegna er leiðin norður
ur, 'að sá, sem situr auðum höndum j og niður svo hæg og hraðfarin.
“ sitji undir sjö djöflum og hampr Og þó að lifi nóg i kolunum til
þeim áttunda". En hitt er efalaust, i þess að byrja á mánudaginn og halda j geðfeld; þvi að hann
að ekkert annað en letin í einhverri áfram nokkra daga, er maður samt á, listfengur og ágpetis
lls. Alþýðu-! háskalegri braut. 1 stað þess að
jöfnu meiri gæfumjaður, sem temuiv
sér frá æsku að gera engu kvikindi j
sársauka að þarflausu — víkja held-.
ur eitt spor til hliðar en ana fram j
í tilfinningarlausri blindni, Það er
Laugardagur og mánu-
dagur.
- Vér lifum í trú og á trú. Ættum
vér hvergi að róa, nema þar, sem
vér með fuilri vissu kynnum fleytu
vorri íorráð, gætum vér alveg eins
lagt árar i bát. í hafvillum lifsins er
stýrt eftir hjaðnandi skýjabólstrum
sem vér köllum fjallgarða, hrævar-
eldum, sem vér köllum vita, og snæ-
ljósum, sem vér köllum himintungl.
En einhver verndarhönd fleytir oss
furðanlega gegnum brim og boða
og trúnni á óvissuna er sú línkind
lögð, að hún skapar sér oft leið þar
sem engin var áðtir.
Fjöllin og stjörnurnar, sem fleytu
lífsins er eftir stýrt, hafa hlotið
ýms nöfn og misjafnlega vegleg.
Sunv eru kölluð fræði og vísindi, þau
eru á bráðu framfaraskeiði, eins og
allir vita. Hvert sinn, sem við stýr-
um upp á sker eftir tilvisun þeirra,
er eitthvert atriði þeirra leiðrétt.
Þau græða, en mennirnir, sem á
framfaraöklinni lifa borga brúsann.
Sum eru kölluð trúarbrögð. Þau eru
eins og ský sem hafa fengið allra
hæstu skipun um að breyta ekki
lögun, eða norðuljós, sem hefir
verið harðbannað að kvika. En
reyndin verður oft sú, að menn trúa
því sist, gem þe;m er skipað að trúa,
og elta í staðinn hrævarelda hjátrú-
arinnar, sem venjúlega er ofsótt
bæði af trú og vísindum. Og eg er
ekki viss um, að þeim mönnum far-
ist ver en öðrum. Eitthvað hlýtur
hjárúin að hafa sér til ágætis, úr þvi
að hún er svona afar lífseig. Hún
varar við niörgu, ef til vill of mörgu.
F.n ekki veldur sá er varar. Kerling-
abæknrnar eru oft ekki verri en
karlabækttrnar, hjátrúin á víti og
varúðarreglur ganda fólksins, ekki
hættulegri en hjátrúm á alvisku og
almátt vísindanna, sem ganga nú
mörgum i páfa stað og véfrétta.
Hvað er hjátrúin oftast nær tipp-
haflega annað en reynsla? Oft og
ematt misskilin reynsla, oft lika at-
hugun, sem vitur rnaðttr hefir sett
fram í lögmláli, án þess að skýra það
nánar fyrir alþýðu manna, eða skýr-
ingin hefir gleymst. Menn fara eft-
ir lögmálinu og gefast vel, eins og
menn geta prýðilega beitt setning-
um stærðfræðinnar, án þess að
kunna að sanna þær. En svo koma
stundum skammsýn visindi og sjá
ekki merg málsins. Tökum læknis-
lyftn til dæmis. Mörg þeirra eru
allsen^is gagnslaus frá efnafræðis-
legu sjónarmiði. Það er trúin á þau,
hin skapandi hjátrú, sem gefur þeim
gildi, sálarfræðilegt gldi. Nú getur
þar virst dálítið krókótt leið að fá
sjúklingi eitthvert meinlaus, örvandi
gutl i glasi, og segja honum að lyfið
lækni hann, í stað þess að segja, að
trúin( á lyfið, að trúin ein geti lækn-
að hann. En samt er það þrautreynd
aðferö og gefst oft ágætlega. Það er
mun auðveldara að vekja ímvndun
sjúklingsins ti! starfa með glas í
höndum og latnesku nafni á miðan-
um, en með tvær hendur tómar. Sá
læknir, sem reynir að drepa trúna á
lyfin án þess að setja aðra betri trú
í staðinn, fer fávíslega að ráði sínu
og gerir sig ^sekann í annari hjátrú
— á efnafræðina. Það er jafnve!
hyggilegra að hafa lyfin heldur dýr,
því annars treysta imenn þeim ekkil
En um fram alt verða þau að vera
meinlaus!
mynd er undirrót allls
trúin Ixefir það fram yfir siðfræðina heimta sigurinn af sjálfum sér ein-
að klæða þessi sannindi í þann bún-| um, hefir hann haft hugann mest
ing að þau geti trauðla úr minni | við ytri aðstæður. Hann hefir kom-
Chambridgeháskólann á Englandi.
Snemnia fór Jónas að eiga við
bókfærslu fyrir spekúlanta, sem þá
voru nefndir, — kaupmenn, sem
sigldu með ströndum fram og seldu
vörur sínar „um borð“ í skipum sín-
um. Seinna gerðist hann barnakenn
ari, og var það helst í dönsku, skrift
og reikningi. Meðal nemeflda hans
voru sumir þeir af samlöndum vor-
um, sem nú eru eða hafa verið, því
sttmir þeirra eru látnir - með fremri
mönnum í vorum hópi, bæði í Band-
aríkjunum og Canada. Einna siðasta
staða hans á íslandi, var það, sem
kallað var „hreinskrifari" á Alþingi.
ÖH þessi störf voru Jónasi leinkar-
var maður
skrifari alla
æfi. Hélt hann skrifaralistinni ó-
skemdri til æfiloka.
Árið 1872 var Jónas einn af þrem-
ur íslenskum ungmennum, sem svo
voru áræðnir að rífa sig úr heima-
liðið. I ist hjá þvi að byrja þegar í stað með
Varla er-önnur trú algengari hér I Þv' ah hafa þær fyir afsökun. Það | högunum á Islandi til að kanna hina
á landi nú á dögum en trúin á mis-' er tregðan í honum, sem he ir lítt kunnu stigu Vesturheims. *
jafna, heill vikudaga. Hún er líklega j leiki* Þar á hann 1 ei.nu h*«ulegasta Námu þeir félagar staðar í Milwau-
erlend að uppruna, eins og flest trú-! 8’erf‘ sinu- Altaf er til meira en nóg kee_ ; Wisconsin ríki. Mun þetta
arbrögð voru, og ekki lakari fyrir j aí erfiðleikum, sá sem hefir^komið j hafa verið annar fyrsti hópurinn,
var það hans holds þyrnir allan þann
tíma (39 ár), sem eg þekti hann.
Dauðameinið kvað læknirinn hafa
verið sykursýki.
Líkfylgdin hófst að heimili hans
í Omaha, og hafði verið hin vegleg-
asta. Skipaði félagið Knights of!
Pythias sig í fylkingu eftir 'líkvagn-j
inum; því Jónas var meðlimurj
|iess félags. Höfðu félagsmenn við-
höfn sína við gröfina. Séra Jón!
Jónsson Clemens frá Emporia.
Kansas; flutti húskveðju og talaði
yfir moldunum. Jarðarförin var liinn'
19. november; og liggur Jónas íj
grafreit þeim, semForest Lawn
Cemetery heitr. Hvílir hann þar hjá
börnunum, sem á undan voru farin i
helgri ró.
Meðal þeirra, sem við líkfylgdina
voru, voru þær systur Kistrúnar,
Mrs. I. J. Clemens og Mrs. P. P.
Holm, ásamt manni hennar. Frá
Chickgo kom Sigurður sonur Jón-I
asar og dr. Ólafur Jónsson Ólafs-
sonar (ritstjóra). Hinn síðarnefndi :
heimilismaður Johnsons hjónanna t
mörg ár; svo að heita má hann upp-J
eldissonur þeirra. F.ftir jarðarförina
fór Mrs. Johnson til Lincoln, þar,
sem hún hyggst að dvelja framveg:s
hjá systur sinni og mági.
Að líkamsburðum var Jónas mik- j
ill sýnum, 75 þumlungar var hann i
á hæð. Bar hann því höfuð og herð-
ar yfir flesta. Var hann nokkuð far- J
inn að bogna í herðtim upp á síð-
kastið, en þó ekki til muna. I um-
gengni var hann skrafhreifinn, kým-
inn og glaðvær, bliður og hóglátur,
það.fBryjólfíirbiskup SveiíisM* hóf | sér UPP a aS hafa sér >á lil afsökun*! sem hingað flutti vestur'fráTsíandÍJ sv?. nlenn :só“ust eftir aS fá hann
' s----------------- lUr‘— ! hóp sínum. Var
ekki ferð á laugardegi ef hann mátti
aunars, heldur á þriðjudag, svo í
gerðu lengi síðan bændur, er bjuggu
nærri Skálholti og víssu þó ógjörla
hvaðan sá siður var.) Fjöldi manna
sækist eftir að byrja hvert fyrirtæki,
sem nokkuð er undir komið, á laug- j
ardegi, en varast mánudaginn eins í
og heitan eld. Á laugardag leggja
menn í ferðir giftast, bændur byrja [
slátt, o.s.ftv; jafnvel þar sem hver
dagur kostar fé, er j>að lagt i sölur:
Vmsir útgerðarmenn láta skip sín j
alls ekki leggja út á mánudag í vcr-
tíðar byrjun og helst ekki nema á
laugardag.
Slíka trú, sem þessa má dæma hug-
sunarlaust sem fjarstæðu eina eða,
trúa henni jafn skilyrðislaust. En
| skemtilegra er að leita þess, hvort i j
i henni feist ekki einihver kjarni gam-1
I allar reynslu, og hirða hann síðan en 1
ar, finnitr alaf ómensku stnni nóg
yfirvörp. Hann getur hætt við verk
ið, hvort sem hann vlll í upphafi eða
miðju kafi, án þess að heimta hrein
rcikningsskil af sjálfurri sér. Hann
vill ekki ^igurinn, nema til hálfs:
hann er ekki einlægur.
Allir þekkja eitthvað af slíkum
mönnum. Flestir eigum við eitthvað
Fjórða apríl 1874 gekk Jónas að
eiga Kristrúnu Jónsdóttur, bónda að
Elliðavatni, og Guðrúnar Jónsdótt
ur Matthiassen. Giftust þau í Mil
waukee, og dvöldu þar til ársins 1880
að þau fluttu búferlum til Chicago,
í Illinois. Fékk Jónas þar atvinnu
við járnbraut Chicago, Milwaukee og
Taugarnar voru svo slæmar að
hún sat og grét
Mrs. Mary Hocking, Madoc, Ont., skrifar:—
“ Dr. Chase’s Nerve Food hefir komið mér að miklu liði.
Eg var í því ásigkomulagi, að eg fór oft að gráta við vinnu
mína, og varð að hætta starfi. Þó vissi-eg ekki af hverju eg
var að gráta. Taugamar voru bilaðar. Dr.
Chase’s Nerve Food á eg það að þakka, að eg
nú er heilbrigð. Eg skal aldrei vera án Nerve
Food héðan af, og mæla með
því meðali við vini mína.”
fMr. J. W. Vince, lyfsali í
Madoc, Ont., segir: “Eg seldi
Mrs. Hocking yðar góða
Nerve Food og það kom
henni að góðu haldi.”
DR. CHASE’S NERVE FOOD
50c. askjaiii, hjá lyfsölum eða Edmanson, Bates & Oo., IA<I., Toronto
kasta hismsnu. Eg hefi þóst finna „ ,. .
ósvikinn kjarna í þessari barnalegu I a vaSlS þan!?af5 1,1 aln er runninl ur
,, , .,,, .... .. -1 St. Paul felagsms, sem logreglu-
af þessu í sialfum oss. Ver vittim, að ; x x . f, ,^
, „ . , maður. var hann við það starf í atta
það er ekki sa hluti vor, sem til gæfu .
v ’ & I ar.En eins og kunnugt er, er litið að
reiða sig á stöðu hér í landi. Altaí
eru nógir, sem ásælast þær. Að lík-
indum ræður, að svo hafi verið um
það, að Jönas misti þessa stöðu;
þrátt fyrir nálegas óaðfinnanlega
þjónustu, sem lögreglumaður, í ein-
hverjum illþýðislegasta hluta borg-
ainnar, — Goose Island stunduin
nefnt Little Hell. Eftir það varð
Jónas að sætta sig við lægri stöðu
- * ,, . ,. K • I með lægra kaupi; og átti hann þá í
Það er ekki gott að biða að leggia ________ , x Jr ’ , , .
v x -• . ,.i goðann stað að venda — heimihð,
sem konan stóð fyrir með ötulleik
stefnir. Hórats hefir lýst „mánudags-
manninum" aðdáanlega i einu bréfi
sínu:
. .Quá recte vivendi prorogat horam,
Rusticus expectat dum defluat annis;
at ille Labtum et Labitur in
omne volubilis ævum. é'Þe'ui manni,
sem frestar að lifa réttilega, fer sem
bóndanum, er bíður þess að áin
renni til þurðar, en hún rennur og
mun renna iðandi um aldur og æfi).
tru, og mér finst það gott dæmi þess !‘ fav^™' ,ÞaS er ekki 8ott aðfresta| úugnM
yfir hverju hjátrúin stundum býr.
Hér er aðeins leitast við að skýra
j kjarna hjátrúarinnar og um leið upp
j runa hennar. En eftir að hún er orð-
j in rótgróin koma ný atriði til sögunn
! ar. Menn byrja með óhug á mánu-
j degi, en sigurvonir á laugardegi, og
j verður auðvitað meira og 'minna að
| trú sinni Öll mánudagsóhöpp eru
| kend óheilladeginum og lögð á minn-
ið. Laugardagsóhöppin eru kend ó-
viðráðanlegum orsökum og fá að
gleymast. Með þessu móti staðfest-!
; ist trúin með tímanum og aukinni
I úíbreiðslu.
dugleysið kemu ekki auga a neinn|
erfiðleika. Eigum vqr að komast vf-
ir ána, verðum vér að treysta á eitt-
hvað annað en vatnsins náð.
Sá vilji, sem kemur/ekki undir
eins fram í verki, er ekki heilbrigður.
Því lengra sem bilið verður milli
ásetnings og framkvæmda, þvi
magnlausari er maðurinn.
Laugardagsmaðurinn grípur stund
ina hver#u stutt sem hún er. Detti j
honum verk í hug á laugardag, bvrj-
ar hann undir eins, þótt hann sé ■
þreyttur eftir vkuna .og . truflun;
í sinni stöðu, blíðu og
trygð^ Slík heimili eru fágæt. En
Jónas og Kristrún voru samvalin að
að ástúðleik; , var heimili þeirra í
Chicago aðal ból íslendinga, sem
þar voru, og athvarf þeirra, sem
þangað komu, hvaðan sem var. All-
ir vissu sig boðna og velkom'na þar.
ranst þeim hjónúm það skylda sín
að bjóða alla íslendinga velkomna
Létu þau jafnvel gera leit eftir ís-
lendingum, ef þau vissu af þeim í
bænum. Var það ekki af fordild
eða í ábata skyni. Veit eg ekki til
að þau fengju nokkurn greiða fyrir
þesskonar gestrisni; og var eg þó
helgarinnar yfirvofandi. Hann byrj-
Laugardagur til lukku mánudagur 'ar með ásetning sinn nýjan og i handgenginn á heimilinu, þar sem
til mæðu — er þetta ekki tómt stuðla snarpheitan; oft er svo stutt milli 1 Kristrún er systir móður minnar.
atriði, eitt dæmi af mörgum um vald j vilja og verka, að hann gerir sér , Börn áttu þau hjóu átta að tölu
tungunnar yfir hugsuninni, eins og ekki grein fyrir að hafa neinn vilja, dóu sex þerrra í barnæsku, en tvö
__ « ...- • - i 1 lifðu til fullorðin sára. Voru það
sælugaukurinn er 'í suðri
gaukur í vestri o. s. frv. ? En nú er
j Hka kjarnmæli til um alla daga vik-
j unnar, þriðjudagur til þrautar, mið-
vikudagur til moldar, o. s. frv., og
j cngfnu \irðst gefa því neinn gaum.
Hversvegna hafa laugardagar og
mánudagar verið teknir út úr? Hef-|
ir ekki líka í
| verið skift
vesals! finst verkið byrja af sjálfu
Hiann spyr ekki um örðugleikana til Þovaldur og Jakobína. Dóu þau
raun og vedu vikunni j mannasetnmgar.
j Nim á milli þeirra, svo að
fyrri hlufinn er Hánlítill, en sá síðai
heillavænn.
Nú er auðsætt að það er miklu
betra að byrja verk á mánudag hvíld-
ur eftir helgina, með heila viku ó-
slitna framundan. Altaf er miki?
undir því komið að fara vel af stað.
Ef byrjað er á laugardag, kemur
þess að hafa þá sér til afsökunar,
heldur til að sigra þá, og gangi treg-
legá, herðir hann á og kennir sjálf-
um sér einurn um. Hann gerir sér
ljóst, að tíminn er órofinn straumur,
öll áramót, ntánaðarmót og vikumót
Hann gerir sig að
drottni tíma síns, skiftir honum eft-
ir hentugleikum og geðþótta, og
finst ekkert brot of smátt til að færa j Jónasar, fohn Klauck í Omaha
sér það í nyt. Mcð því móti fær hann j fluttu þá foreldrar hennar
bæði afkomendalaus. Lést Þorvald-
'ir fyrir tíu árurn, en Jakobina í
september 1921. Son átti Jónas, sem
Sigurður heitir, ógiftur maður og
dvelur nú i Chicago. Móðir Sigurð-
ar er Sigríður ; móðursystir þeirra
| bræðra, Jóns ritstjóra og Páls skálds
j Ólafssona. 1
Árið 1906 giftist Jakobína dóttir
og
líka nægan tíma til alls, ekki síst til
að hvíla sig rækilega þegar honum
sýnist svo,'þar sem mánudagsmað-
urinn er altaf langt á eftir áætlun og
getur aldrei.um frjálst höfuð strokið
BEACTY OF VHK SKIN
*■ er þrA kvenna of
tæet me« því að nota Dr. Chaae'f
OHitmena. Allskonar hðOsjúkdómar,
*• -e.irt vlð aotRun þena me«als
og hörundið verður m.KSkt ogr fagurt.
Fteet b.ló ttllum lyfeölum efta frft
Edmnninn. Batee k Co., Limlted,
Turonto. ökeypln nýnlehoin tent, «f
biað þetta er nefnt.
helgin undir eins og truflar, og hætt j Þessum mönnum lánast flest, þeir
er við, að verkið fari frá úpphafi í! hyrÍa altaf a heillastund, jafnvel þótt
mola. A sama hátt ættu þriðjudagur| Þeir hyrÍ' a 'augardag.
og miðvikudagur að vera skárri en! Mér finst Þess,‘
fimtudagur og föstudagur. Hjátrúin' hjátrúnni hafi leitt í ljós isannleiks-
segir þveröfugt. Er það til að storka j kjarna- sem vel má gaum gefa. Hann
allri heilþrigðri skynsemi, sýna mátf! hefir hent oss a ag vera ffjálsir
sinn með því að berja 'fjarstæðuna! n’enn. en ekk' þrælar, treysta sjálf-
fam? j um oss, heimta af sjálfum oss,
Þarna kemur skýringin upp íj dxma! sjálfa oss, og vonast hvorki
fangið á rrKanni. Mennirnir, sem! eftir hjálp né náð frá atvikum og að-
þora að byrja framkvæmdir sínar stæ®l'm. né leita afsökunar þar. En
hvenær sem þeir sjálfir finna hvöt um ,eif* hefir hann Sert okk"r óháða
hjá sér, jafvel þegar verst á stendur hisminu, hinum barnalegu umbúðum
jafnvel þvert ofan í alla skynsemi ogj Þessa sannleika- Ef vér látum ekkert
hentugar ástæður, — þeir bera sig-j hik né afsakanir komast upp á
' sér, allir dagar verða þeim nlilli vi,ía vors °£ verka, hömrum
járnið heitt, sækjum að markinu af
heilum hug, þá er óhætt að byrja
hvern dag
er
þangað.
Var það annað merkis- og rausnar-
heimilið; og studdu þær mæðgur á-
samt Jónasi ékki alllítið að sóma
heimilisins.
Fyrir nokkrum árum kom Jónas
til Winnipeg, í Canada, eftir áeggj-
an efnaðra jnanna þar, í þeirri von
, að koma á framfaraveg efnablöndu
skilnmgur a nokkurri til mýkingar á „harðvatni/
tali og hafa fhann
eins og hann væri síungur; og höfðu
því börn eins miklar mætur á hon-
um eins og hann væri sjálfur eitt
þeirra. Er ekki furða þó að Barna-
vinurinn mesti segði, að „slíkum"
heyrði guðsríki til. Við fráfall Jón-
asarf Imissum við Vesturíslendingar
mann, sem okkur var allatíð stór-
sómi að, og þessvegna iná með sanni
teljast einn af okkar bestu mönnum.
P. I. 2917 N. Fransisco Ave.
Chicago. III.
P. M. Clemcns.
lANDVINNliFDLK UIVEGAD
ÓKEYPIS ADSTOÐ ER BÆNDUM NÚ í TJE LÁTIN
-AF-
Canadian National RaiHvays
INNFLUTNINGA OG UMBóTA-DEILDINNI
Hugsanahrafl.
StarfssviS deildar þessarar er nú 68um aS breiSast út í Veslur-Can-
ada oK áherzla er lögö á atS hún veröi almenningi sem notadrýgst; og. I
gegn um umboösmenn sína í Austur-Canada, á Bretlandi, í Noregi, Sví
þjóö, Danmörku og öörum Evrópu iöndum, veröur hún þess megnug aö
fú margt f61k til þess afc flytja búferlum til Canada, bæði karla og konur,
sem innan litils tíma munu veröa aö g6ðum búendum. Stærsta hindrun-
in áö undanförnu fyrir slíku fölki hefir veriö atvinnu-óvissan er hingaÖ
kom, og bændur geta bætt úr þessu meö því að rg,öa vinnufölk sitt gegn
um innflutnings deild vora, og helzt til HEILS ÁRS. Aðstoð deildarinn-
ar er ðkeypis, og engin fyrirfram borgun er heimtuð upp í farbréf þessa
vinnufðiks eöa fyrir aðra aðstoð. Allar upplýsingar eru til þ°ss ætlaöar
að aöstoöa þá innflytjendur er atvinnu þarfnast þegar í stað.
HVER NÝR LANDTAKANDI LJETTIR YDUR BYRDINA
AI.I.IK C.N.R. AGKNTAR. HAFA NAIJDSYNIjEG F.VDlIBI.Ol)
OG T.VKA PANTANIR I M VINNUFOI.K, eða skriíið
D.
R. JOHNSON,
General Agriciiltural Agcnt
WINNIPEG
R. C. W. IiETT,
General Agont,
3DMONTON.
sem staðinn og stundina velur
SigurSur Nordal...
Iðunn.
heilladagiar. Það er vafalaust gömul
reynsla að þeim mönnum farist illa,
sem byrja á manudag. Það lýsir
manninum, hvort hann heimtar mán-
udag til þess að hefjast handa, eða
getur látið sér nægja laugardag.
Hjátrúin hefir rétt fyrir sér t aðal-
atriðmu: hér er um gæfumun að
ræða, ekki daga, hpldur manna:
þeirra sem grípa tækifærið, skapa
sér tækifæri, hinna, sem biða tæki-|
færisins, þurfa þess, heimta sigur!
sinn af því.
Mannkyninum má skifta í tvo
flokka frá þessu sjónarmiði: mánu-
dagsmenn og laugardagsmlenn. j Smám saman er nú að minka hóp-
Mánudagsmaðurinn vill ekki hefj-‘ urinn fyrstu íslensku landnemanna
ast handa, nema langur og slétturj hér í álfu; — hópurinn, sem ruddi
skeiðvöliur sé framundan. öll skil-j sér braut frá íslandi fyrir helmingi
yrði verða að vera ákjósanleg. Taki aldar. Einhver hinn síðasti, sem nú
hann á föstudag ákvörðun um að j er horfinn til bústaðarins ævarandi er
raðist í einihverjar framkvæmdir, j Jónas Johnson. Lést hann að heimili
finst honum alls ekki taka því að j s'nu ' Omaha, í Nebraska ríki 16.
hyrja fyrr en á mánudag. Hann þar/ n°v. síðastjiðins árs.
að ihuga áform sitt betur, hvíla sigj Jónas var fæddur að Gilsá í
undir skorpuna, og um fram alt hafa' Suður-Múlasýslu 12. september 1849
heila viku óskifta fyrir fyrsta sprett- Hann var sonur Jóns bónda Björns-
inn. En á mánudagín skal hann líka sonar og konu hans Guðnýjar
"ppfynding, sem hann hafði einka
levfi fyrir. Varð honum litið ágengt
með það mál, og lagði liann þó all-
mikið á sig við það.Varð hann loks
frá að hverfa, bæði sökum peninga-
skorts og líklega lasleika, þó ekki léti
hann á þvi bera. Hefir vetrarharkan
þar sem hann var orðinn óvanur,
með áföllum, a.ldri og fótalasleika,
sem hann hafði átt lengi í, samein-
ast um það, að hann varð nauðugu'
frá atf hverfa.Efnablandan var al-
ment í góðu áliti; en hvað >SkaI gera
þegar höfuðstól Vantar nú á tímum
. . rt •„ ■ Þær mæðgumar hann oft og
sem veraskal.He.il og .ðulega að hverfa heim að svo hún7,
ohell er ekk. bundm v.ð stað ne en þrautseigjan, sem hann kom með
SULnd'Jle dUr ^U?aIf,aI °K. J.!_Ja ÞCSS’ Sér fra Is,andi' “ hún varð honum
að ofjarli. Kom hann heim til
Sannnefndur brautryðj-
andi látinn.
Jónas Johnson.
Omaha loksins l.r þeirri ferð fyrir
fjórum árum, mjög svo þjakaður
bæð. á likama og sál; enda nú kom-
inn töluvert við aldur.
l>ar við bættist lífshnekkirinn
emna mesti, þegar hann hlaut að
horfa á eftir heitt elskuðu; dóttirinni
°fan í gröfina. Var það eins og and-
legt holsæri, sem <þá bættist við hin
líkamlegu mein.
Um langan aldur hafði Jónas
þjáðst af æðahnúta meini á fótunum
*)Hinir voru Jóhannes Arngríms-
son og Jón Halldósson. Hvað af
Jóhannesi varð kann eg ekki að
segja en Jón Halldórsson fluttist til
Nebraska; jjékk þar íslenskrar konu
og bjó þar rausnarbúi næstum til æft-
loka. Eru þrjú börn hans nú við
góðan veg og vellíðan í Chicago.
Það er kannske óvit af mér, að
senda Lögbergi nokkurt hugsana-
hrafl. Fólk telur nú orðið svo mik-
ið vanhæfi á að geta sér rétt til
um það, hvað ætti að senda blöð-
unum til birtingar og hvað ekki, að
sumir kaupendur telja réttast og
heppilegast að senda þeim aldrei
neitt, heldur lofa ritstjórunum að
tala við sjálfa sig í ró og næði.
En hverstt mikið vit., sem kann að
felast i þeirri ályktan, þá get eg
ekki verið henni samþykkur. Eg
lít svo á, að þess færri sem eiga at-
kvæðisrétt að því er innihald blað-
anna snertir, að satna skapi fjölgi
hinum, sem stendur alveg á sama,
hvort blöðin okkar hjara eða koltna
út af. Að þv er mig þog reyndar
fleiri, er eg veit um) snertir, þá
þykja oss ill ulmskiftin scm orð-
ið hafa á T-ögbergi, nefnil. að það
skyldi þurfa að ganga saman um
helming. Hefðum við' heldurj
kosiið, að basta einum dal við ogj
fá blaðið jafnstórt og að undan- J
förnu, ef þess hefði verið kostur,
þvi Lögberg mætti samt kallast!
mjög ódýrt, saman borið við verð:
á öðrum ísl. blöðum.
Þótt menn þurfi ekki að vera
hræddir um, áð Nóaflóð komi aft-j
ur, þá hafa sumir beyg af öðru
flóði, og er það stundum nefnt nið-
urfallssýki og stundum nefnir j
hræsnin það skáldsagnaflóð, og
biblian mun á andlega vísu kallaj
það eitrað svaladrykkjarvatn. Sum-
ar skáldsögur leggja leið sítia svo
langt frá hinum sanna og vrkilega
grundvelli mannlífsins, að ætla
mætti að höfundar þeirra væru ný-
skeð dotnir ofan úr tunglinu niður
á jörðina. En sé það í raun og
veru svo, þá er gamkt þjóðtrúin
liklega ekki á rökum bygð, nefnil.
sú, að tunglið sé verustaður hinna
fordæmdu eftir dauðann. i
Eg las fyrir stuttu síðan skáld-! [
sögu í ísl. blaði, og þegar eg sá fyr-1
ir endann á henni, þá datt mér í
hug göm*il þjóðsaga um púka og
skóbót.. Þótt eg sé ekki viss um að
muna alla þessa þjóðsögu alveg
orðrétta, þá er hún á þessa leið:
, Það bar við eða skeði á fyrri
hluta kristna tímabilsins, að prest-
ur einn var að messa, -og sá hann
þá sér til undrunar og gremju, að
einn maður brosti eða hló framtni
i kirkjunni. En cftir messu fór
prestur að spyrja þetta sóknarbarn
sitt, að hverju það hefði hlegið í
messunni. Loks lét þá maður þessi
tilleiðast að segja sem var. Tvær
gamlar konur höfðu setið hinum I
megin i kirkjunni og verið að laum- j
Colonizationa nd Development Department
ast i að jagast ofurlítið sín á milll
um messutimann. En er þær voru
nýbyrjaðar, þá sá sá er brosað
hafði, að púki settist á kirkjubit-
ann uppi vfir þeim og fór að skrifa
eitthvað á skóbót, og er hún var
útskrifuð, tók hann í hana öðru-
megin með tönnunum til að teigja
hána og var þá rétt dottinn aftur á
bak. Þá hló áhorfandi.
Ef illu andarnir hafa í raun og
veru það verk með höndum, að
skrifa upp misklið, orðasennur og
deilur hjá mannanna börnum, þá
hafa þefí- líklegast oftast nóg að
starfa.
M. I.
STÖKUR.
Glymur raustin geigvæn mest
gugnar hraustur lýður.
komið er haust og fölnað flest
fönn úr nausti skríður.
Værð ei skeytir veðrahöll,
virðum heitir fári,
skara þeytir þétt um völl,
þreki. beitir kári.
Yfast nú vill napurt geð,
norðan púar kælan1
eftir rúin blómabeð
á braut er flúin sælán.
Vonaræð þó á sér ból
innst i hjartarótum,
að aftur bræði sumarsól,
svell af foldarhnjótum.
M. I.
Niðursett Fargjald
—TIL—
WINNIPEG CARNIVAL
OG VETRAR LEIKJA
11.-16. FEBRÚAR, 1924
Elnn <>fí Elnii-priðji Ears
bá8ar leiCir frá öllum stöSvum
1 Alberta, Saskatchewan, Mani-
toba, og Port Arthur og Arm-
strong West í Ontario.
Farbréf til siilu frú !>. til 13.
Febriiar (með pcim (lös'iim)
pau gilda til 18, fcb. 1921
MIKIL VIKU - SKEMTUN
par á meðai
plt.TATJU OG SEX IKiNSITEU-
leikir, árlegir.
Upplýsingar hjú Umljoðsmönnum
CANADIAN NATIDNAL RAILWAYS

— ÍSLAND til CANADA
Um Kristjnaíu eða Kaupmannahöfn. Skip
vor sigla frá Khöfn til Halifax, N. S., 6.
marz, 3 apríl, 15. mai, 29. maí og 3. júlí.
Frá Kristjáníu einuvn degi síðar. Er þér sendið ættingjum
yðar á íslandi fyrirfram greidda farseðla, iþá verið vissir um
að þeir hljóði upp á Scandinavian American Eimskipafélagið
—eða Canada siglinngasambönd þess. Sfcór skip, með allra
-fullkomnasta útbúnaði. Yfir 40 ára æfing í fóllksflutningutti.
Úrvals fæði, ibúið til af reglulegum séfrræðingum.
Leitið upplýsinga Ihjá járnbrautar ieða eimskipa umboðs-
mönnum, eða skrifið til aðal skrifstofu vorrar.
Scandinavian-American Line, 123 S. Third St., Minneapolis
“ROSEDALE” Drumheller Beztu
lump og eldavjela *
STŒRD:
EGG
STOVE
NUT
SCREENED
Tals. B 62
ÓPPERS
kfc TWIN CITY
OKE
Tegund
MEIRI HITI - MINNI KOSTNADUR
THOS. JACKSON & SONS.
Winnipeg