Lögberg - 31.01.1924, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. JANÚAR 1924.
5
Dodds nýrnapillur eru bacta
uýmameðaliC. Lækna og gigt
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
og önnur veikindi, sem starfa frá
nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
■ölum eða frá The Dodd’s Medi-
Bréf frá Islandi.
Borgareyri í Mjóafirði 16 des. ’23
Kæra Lögberg!
pakka kærtega Ikomur þínar og
trygð við kotið og jafnframt bið
eg afsökunar á tómlæti mínu og
leti, að hafa ekki þakkað þér
‘miiidu fyr komurnar en þetta; en
betra er seint en aldrei.
Er eg reit þér síðast um hvíta-
sunnuleytið í vor var vonskuhríð,
fé stóð inni og hey manna eydd-
ust ótrálega, þó veturinn væri af-
bragð. Kýr voru ekki leyistar út
fyr en !í áttundu viku sumars og
átta af, rnenn voru iþó rétt að þvi
konir að leysa þær út í síðustu
viku einmánaðar, en þótti eitt-
hvað viðkunnanlegra að geyma
það fram yfir Isumardaginn frysta
og svo varð það eikki fyr en þetta
Þessi lýsing á veðnáttu á einung-
is við Austurland helst Aust-
firði norðan Gerpis. Svo átti nú
að heita að hér væri sæmileg
sumartíð í júní og til 25. júlí, þó
að al’taf andaði heldur kalt, þá
breytti aftuþ til kulda og óþurka,
neglulegrar 'rosatiðar, ibœði til
landö og sjávar. Menn hugguðu
sig við, eða réttara sagt vonuðu,
að þessi ótíðarkafli ’mundi nú í
mesta lagi vara vilku, í langmesta
lagi tvær vikur, íhreint ekki leng-
ur. Gamlir síkrjóðar og bölsýnir
voru að ympra á því, iþó með
mestu 'hógværð og gætni, til að
spilla ekki góðum vonum unga
fólksins, að skeð gæti, úr því tíð
breyttist þannig með eða nálægt
byrjun Ihundadaganna væri ekki
óhugsandi að þessir óþurkar héld-
ust þá út eða eitthvað í þá átt. En
svo þegar ekki breytti til við lok
hundadaganna, fóru menn að
spá að þar eð eigi hefði getað
batnað með ágústlokum, mundi
ef til vill myma á þetta tíðarfar
til Mikaelsmessu 29. sept. þá
hlytu að koma gæftir bæði ti!
lands og sjávra, einmunatíð, það
voru víst allir samdóma um. En
viti ‘menn, tíð og átt hafa stöðugt
og látlaust verið söm og jöfn síð-
an; ágúst, september, október,
nóvember og það, sem af er des-
ember, um 4% mánuð, að örfáum
dögum undanskildum á við og
dreif um alt þetta tímabil. Þó
náðu menn 'hér víðast 'heyum sín-
um ekki mjög skemdum og mátti
það mffirið kallast. Um miðjan
ágúst og lok hans komu hvort
skiftið tveggja daga fl'ösur og
þá gátu menn náð því, er laust
var, hvort tveggja skiftið um
helgar og þá dróg fólk sannar-
lega ekki af sér frekar en vant er
við slík tækifæri. Snjó fór undir
eins að festa á fjöllum með ótið-
inni, stundum meira, stundum
minna. Nú fyrir löngu alsnjóað,
en samt jarðir þegar gefur, en
um það er ekkert að fást þegar
komið er fram á jólaföstu.
Sjógæftir afarillar, eins og
geta má nærri; líklega ekki mik-
ið fram úr 7 — 8 dögum, sem á
sjó hefir verið komið alllan þenn-
an kafla, og þar að au'ki heldur
fiskitregt alt sumarið. Ja slík og
þvílík tíðin Ihér eystra bæði til
landsi og sævar, oinkum til sævar
Það hefir verið mesta hörmung
og hallœri. En þó ótrúlegt sé og
virðist komast í mótsögn við það,
er eg ihefi skráð hér að framan,
þá urðu ihey manna í góðu meðal-
lagi. Sumstaðar næstum ótrúlega
mikil. Há spratt vel á fyrstu blett-
unu,m’ er elegnir voru, en allp
ekki úr því. Vjrðist ajlt benda á
að þéssi góða grasspretta hafi
venð vetrarblíðunni að þakka,
þratt fyrir alla vorkuldana. Kart-
af a og rófna uppskera var Ihér
afleit yfirleitt, þó vissi eg til að
kartöflur spruttu í stöku stað
lullkoml'ega í meðallagi, tólfföld
uppskera. Hvernig stendur á
Þessu? Lfklegt að kartfölur geti
sProttið hér sæmilega hvað ilt
Sem sumar er, sé a/llrar varúðar
eg náficvæmni gætt við ræktun
peirra^ en þvj mjgur mun þag
gekk s?COrta- Sjávarútvegurinn
hér hör’mulega eins og eg
a °m> en verð á afurðum lands
g ajávar var bærilegt.
Hkf ^^érnarfarslegu sviði mætti
I ,eRa margt segja, sumt sæmi-
le ®“m{; miður, en í fjárhags-
það er kw ®,r Það að seírj'a’ að
er *lJct þessum illviðrakafla,
Og ef hefi verið að af,eitt-
á reiðB8T°na, ver®ur alt látið reka
nu,m áfram einsog síðan við
urðum fuílvalda þjóð að nafninu,
þá er útséð um forlög okkar efna-
lega. í sumar og 'haust fram að
kosningum hrópaði þjóðin Hrein-
ar línur Hreinar linur, blöðin
hrópuðu sama og bættu við: „Við
viljum hafa hreinar línur og heil-
steyptan, samfeldan frjálsan
meirihlutaflokk á þingi, burt með
alla óhappa samsteypstjórn og
allan glundroða". Og svo ibættu
sumir við:Alveg rétt, en við vilj-
um Híka ihafa samfeldan, heil-
steyptan minnihlutaflokk örugg-
an og ósérhlífinn, sem einurð
hafi að segja þessum samfelda
meirihluta, se*m fer með völdin
hispurslaust til syndanna, þar
sem þess gerist þörf. Hreinar lín
ur, hreinar l'ínur. En hvernig fer
sami glundroðinn og fyr við
kosningarnar, lítið um hreinar
línur, heldur sundrung og sam-
takaleysi, og þó virðast megi, að
nú geti orðið á þingi meirihluta-
fíokkur, óttast eg mjög að hann
sé verulega samstæður. Við sjá-
um nú hvað setur. “fslands óham-
ingju verður alt að vopni.“
Og nú læt eg hér staðar numið
að þesSu sinni. Berðu öllum vin
um mínum kæra kveðju. Svo óska
eg þér, ritstjóra þínum og öllum
góðum löndum vestan ihafs gleði-
legs árs o<g góðrar framtíðar.
Alúðarkveðja
Benedikt Sveinsson.
Frá íslandi.
verið gefnar síðan 18. des. 1919:
4. des. 1919, gamalli konu i
Baldur...............• .... $10.00
10. jún. 1920, Gamalli konu
í Baldur..........;...... 10.00
10. júní 1920, göml. hjón-
um í Baldur.............. 50.00
24. júlí 1920. Gömul hjón í
urð laga oft um hylli þess, þótt
öðrum .hafi tekist betur að ná í
sálina sjálfa í ljóðinu, en víra-
virki formsins verið of einfalt til
þess að ganga í augun á fólkinu.
Tónfræðingar munu Jtelja1 ýmsa
galla á formhlið .sönglaga Sig-
vafda, en fólkið, þjóðin finnur
Baldur................ 50.00 ■ oft betur, hvort andi ljóðs liggur
24. júlí 1920. gamalmenna- falinn í laginu. Sigvaldi mun
hælinu Betel. ......... 25.00 ‘vafalaust hafa kappkostað í lög-
7. ógúst 1920. Mrs. S. Thor- j um sínum að reyna að festa í
steinson.............. .... 25.00 j hljómform einkenni íslenskrar
árið og er verð árgangsins kr.
4.001 og borgist fyrirfram.
Látinn er á sóttvarnarhúsinu
Magnús Ásgeir Jónsson frá Þing-
eyrum, 53 ára gamall.
Látin er hér á sjúkrahúsinu
aðfaranótt 11. þ. m. ekkjufrú
Ragnheiður Halldórsen 83 ára
gömul. Hjún var ekkja Jóhannes-
ar HalldÓrsen’is barnaskólastjóra,
fædd að Skjaldarvík 22. okt. 1840
dlóttir pórarinns kaupm. Stefáns-
sonar amtmanns Thorarensen á
M’öðruvöllum. Frú Ragnheiður
vra hin mesta dugnaðar og ráð-
deifdarkona meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Jarðarförin er á-
kveðin á miðvikudaginn n. k. kl.
2 e. h. frá kirkjunni.
Mannskaðar. Um miðja fyrri
viku fórst bátur frá Hofsós með
fjórum rnönnum og voru þrír
,þeirra bræður, synir Eiríks heit.
frá Berlín. Um líkt leyti vildi það
sorglega slys til, að Ibón'dinn í
Vík á Flateyjardal druknaði þar
í fjörusteinunum við að bjarga fé
Hann hét Hlöðver Jónsson, ung-
ur dugnaðarmaður, kvæntur. Þá
hefir mótorbátur farist nýlega
frá Helgufitöðum í Reyðarfirði
og annar af Eskifirði og 8 manns
druknað.
Nýtt blað er farið að koma út
á Siglufirði. Heitir það „Siglfirð-
ingur“ og er ritstjóri þess og útg.
Friðbjörn Níelsson kaupm. Minst
40 tölublöð eiga að koma út um
Blómsveigasjóður
Kvenfélags Frelsissafnaðar.
Eins og áður hefir verið aug-
lýst í þessu blaði, var sjóðurinn
myndaður 11. júní 1918. Skýrsla
var gefin yfir tekjur og útgjöld
hans 18. desember 1919. Voru
peningar þá í sjóði $156.00.
Síðan hafa iþessir peningar
verið gefnir:
í janúar 1920, til 'minning-
ar um Þorberg Johnson.... $10.00
Febr. 1920, til minningar
um Hermann Arason ....... 15.00
Okt. 1920; til minningar
um Stefán Christie........ 10.00
Nóv. 1920, til vninningar
um Mrs. póru Anderson .... 15.00
Apr. 1921, til minningar
um Mrsi. Björgu Olson .... 20.00
Júní 1921, til minningar
um Prof. R. Fjeldsted ...4C'.00
Ág. 1921, til minningar
uvn Mrs. puríði Clementson 15.00
Mar. 1922, til minningar
lAn Mrs. Steinunni Mýrdal 10.00
Nóv. 1922, til minningar
um Sigmar Sigurjónsson.... 25.00
Nóv. 1922, til minningar
uvn Pétur Christopherson 10.00
Jan. 1923, til minningar
um Sigurð Bárðarson..... 5.00
Apr. 1923, til minningar
um Mrs. Sigurborgu Hall-
grímsison ....... >.... 40.00
Júl. 1923, til minningar
um Valdimar Sveinsson .... 40.00
Des. 1923, til minningar
um Mrs. Carrie Christopher-
son....................... 15.00
Vextir af peningum .... 1.60
Áður í sjóði ....... 156.00
22. júní 1921. í ilíknarsjóð í
Wininpeg.............. 20.00'
23. júní 1921. í útfararkoistn-
að fátæks manns......... 40.00
6. sept. 1921, Gömul kona
á Betel............. >... 10.00
Okt. 1921. hjón í Baldur.... 10.00
27. okt. Til munðarlausra-
barnahælis í Winnipeg 15.00
november. Fátæk kona í
Baldur .................. 10.00
19 júní 1922. til Betel.. 10.00
2. nov. 1922. til Betel .... 10.00
4. des. 1922. til Betel.. 15.00
23. des. 1922. til hjóna í
Baldur................... 10.00
23. des. 1922. til fjölskyldu í
Baldur.................... 5.00
Útgjöld 1923.
ÍC'. jan. Borgað fyrir um-
slög..................... 1.50
8. mai. Gamalmennahælinu
IBetel. ................. 30.00
23. maí. Gömlum hjónum í
Baldur .................. 10.00
28. júní. Gamalmennahælinu
Betel.................... 10.00
30. júltí). Gamalmennahælinu
Betel ................... 20.00
31. júli. í 'hjálparsjóð Mrs.
I. Thorsteinson ........ 20'.00
10. ágúst. Til veikrar konu
í Glenboro .........\... 5.00
desember. Gamalmennahæl-
inu Betel................ 15.00
Samtals .......... $386.50
Peningar í sjóði ........ 56.10
31. des. 1923.
Mrs. G. Davíðson. féh.
þjóðsálar og hefir honum einkum
tekist að ná í viðkvæmnina og
angurblíðuna í vöggulögum sin-
um: „Sofðu, sofðu, gðói“, Bíu'm,
bíum, bam‘ba“ o. fl., bg ennfrem-
ur í hið dimma, draugalega, rökk-
urþrungna í ýmsum kvæðum
Gríms Thomsens, eins og t. d.
„Ríðum, ríðum, rekum yfir sand-
inn“ og „Kveldriður *. Hann vel-
ur sér því einkum kvæði Grims
Thomsens fyrir lög sín, og þótt
ýms af 'lögum hans reyni að
draga upp hljómlitamyndir af sól
skini og su'marbMðu, trúarinni-
leik og öðrum hugarkendum,
munu flestir sa’mmála um, að
ihonu‘m hafi fram að þessum tíma
tekist best að ná í sérkenni ís
ienskrar þjóðsálar í rökkurblíðu
vögguljóða og hrollkendum ís-
lenskra fjallaauðna. Ofar öllum
diómum sérfræðinga, hvort sevn
um sönglist eða Ijóðlist er að
ræða, er dómur þjóðarinnar. Hún
vefur og afnar og ræður ein lang-
lífi listaverka. Hún vnun og kveða
upp sinn dóm um þessi síðustu
lög Sigvalda Kaldalóns, sem söng
vinum skal bent á vneð þessum
línum. Söngvinur.
EHDS PAIN.
► EVERY MOTHER
SHJULD KEEP A BOX ON HAND.
A)i Ðealers. 50 g£ Box.
SaVnanlagt $442.60
Útgjöld.
Úr sjóðnum hafa þessar gjafir
Sigvaldi Kab/alóns
Nýlega eru út komin tvö söng-
lög eftir Sigvalda Kaldalóns:
Betlikerlingin (Ik'væði eftir Gest
Pálsson) og Ásareiðin kvæði eft-
ir Grívn Thomsen). Um fjölda
mörg ár hefir Sigvaldi fengist
við tónlagagerð og mörg af lög-
um hans hafa náð alþýðuhylli og
eru leikin á hljóðfœri af öllum
■þeirn, er við þá list fást. Hvort
sem ljóð er sa'mið við lag eða lag
við ljóð, eru menn sjaldnast sam-
mála um. hvort ljóðahöfundi eða
lagasmiði hafi tekist að vagga
sér á sövnu bylgjum og þeim, er
ýfðu hug skáldsins eða með öðr-
um orðum, að fult, samræmi hafi
náðst. pess vegna eru oft samdir
Vnargir tugir laga við Ijóð, og lög
þessi eru oft eftir merkustu tón-
skáld. Hver leggur þó sinn skiln-
ing í ljóðið og ræður þá formfeg-
Ólöf Ásbjarnardóttir
parkell klyppur hét einn 'kyn
stór maður og rikur á Hörðalandi,
hann var son Þórðar (Hörðakára
sonar. Kona hans hét Ólöf, hún
var Ásbjarnardóttirj systir Járn-
skeggja norðan af Ytrum. Bróð
ir Ásbjarnar var Hreiðar faðir
Styrkars föður Einars þavnba-
skelfis.
pá réðu Gunnhildar synir fyr
ir Noregi, sat Sigurður konung-
ur slefa á Hörðalandi. Hann var
marglyndur og óhlutvandur eins
og bræður hans. Eitt -sinn sendi
konungur Þorkeli orð að koma á
sinn fund, og er hann kom, mælti
konungur: „Svo er Vnál með vexti
að eg vil senda þig vestur til
Eanglands á fund Aðalráðs kon
ungs og heimta af honum skatt,
og eru slíliir menn best til falln
ir ríkra manna erindi að bera“.
porkell svarar: Hafið þér eigi
áður sent yöra menn slíkra er-
inda og hafa þeir eigi tvívegis
farið?“ „Satt 'er það,“ segir kon
ungui', „en eigi Ihygg eg líka
fravnkvæmd þina og þeirra.”
Þorkell fór nú för þessa fyrir
áeggjan konungs og kom á fund( sem konu og drotningu sómdi,
Aðalráð konungs, tók hann hon- man hún það eitt, að Sigurður
uvn blíðlega og var Þorkell með | konungur var sonur hennar; hún
konungi um veturinn. I blindar sig ekki fyrir rétti og
kvenlegum tilfinningum Ólafar,
Nu víkur sogunm til Noregs. Ifc.m Gunn,hildur sjá]f ,hefir TÍtan-
tir að Þorkell yar farinn ur; lega kt> þ,easvegna virðist dóm.
landi, þa sendir Sigurður konung ur Gunnhi!>dar átakanlega órétt-
ur menn sína og lætur þa flytja víg Qg kaldur j garð ólafar.
Ólöfu til sín nauðuga og neyðirj
hana til fylgskapar við sig, og er‘ Nú er svo komið fyrir Ólöfu,
hún færist undan mæltí konung
ur: „Bú nú við slíkt sem þér er
boðið“, varð Ólöf að vera á valdi
konungs þann vetur.
að hún er ein síns liðs; ún mann-
orðs og metorða.
Heimilið hennar er eyðilagt,
eða verr en eyðilagt; eiginmaður
I SÖMU STÆRÐ OG VAR
(átta blaðsíður)
Fyrir $3.00
argangunnn
Gerist kaupandi
Um vorið er fréttist heimkoma, hennar er rang’.ega sviftur lífi,
Þorkels, þá sendi konungur Ólöfu | Qg nú grær jörð yfir jöfurs bein-
heim og er þau hittast, mælir
Ólöf til Þorkels bliðlega, en reyn-
ir ekki að afsaka sig með því að
skella allri skuldinni á Sigurð
konung.sevn rétt var; en segist
gjarnan vilja bæta það, sem brot-
ið sé gagnvart honum. Vill hún
gjarnan miðla svo málum, að sátt
og friður fái haldist. porkell tek-
ur fálega þeim uvnmælum.
u*m. Föðurlandið er henni ekki
friðland. Hún á hvergi heima og
hún á engan að; það eru sýnilega
öll sund lokuð fyrir henni.
Það mun ekki svo létt að skilja
til fulls tiffinningar Ólaf&r um
þessar mundir, en sá.rt hefir
henni sviðið eitt og alt, meir en
hægt er að gera sér í hugrlund,
Nokkru síðar var þing haldið, ne*ma að litlu leyti og þó var líf-
1 'X 1 „1» • n )<v>trwb»o UtT, rnoA nnnni
kom þar Oig Sigurður konungur
með mikið fjölmenni, þar var og
porkell kfyppur með skattinn,
Aðalráðs konungs, og leysti hann
af hendi viS konung, og hjó kon-
ung u*m leið banahögg; síðan var
Þorkell drepinn þá samstundis.
Þegar Gunnhildur fréttir fall
sonar síns, Sigurðar konungs,
gaf hún ólöfu sök á því og hug-
ði á grimmilegar hefndir. Treyst-
ist Ólöf ekki að haldast við í Nor-
egi fyrir Gunr.hildi, leitaði hún á
náðir Böðvars Þorsteinssonar.
sem var tilbúinn að sigla til ís-
lands. Böðvar gaf Ólöfu kost á
flutningi til Islands gegn því að
hún héti sér eiginorði. Nú voru
góð ráð dýr, og með því að ekki
voru önnur ráð fyrir hendi, lét
hún tilleiðast. Fór hún til skips
með Böðvari ásamt Guðrúnu dótt-
ur sinni. pegar til íslands kom,
gekk Böðvar eftir loforði sínu,
tók ólöf því vel og mælti: „Veit
eg það, að það mun mælt, að eg
taki minna gjaforð nú en fyrr.
Siðan tókust þau ráð, en sa'mfar-
ir þeirra urðu skamvinnar, því
Böðvar lézt skömmu seinna.
Nú var Guðrún Klyppsdóttir
gjafvaxta, fékk þá hennar Einar
Eyjólfsson Þveræingur. Áttu þau
mög börn saman, hét porkell
klyppur son þeirra, eftir móður-
föður sínuvn.
Festi Ólöf þá ekki yndi á ís-
landi, og fór til frænda sinna í
Noregi, og þótti ætíð hinn mesti
kvennskörungu r.
Atburður sá, sem íhér er geftið
er síðan á tiundu öld, og má ef
til vil virðast, sem að það sé sótt
of langt aftiir í tímann.
En mér virðist saga þessi vel
þess virði, að athygli sé vakin á
henni; sýnir hún ljóslega hve
ósjálfbjarga og réttlítil konan
hefir oftast verið fyrir daga krist
innar trúar, og í lífi þessarar
konu eru drættir svo djúpir og
viðkvæ'mi'r, að eg hygg að slíka
sé óvíða að finna, á fyrri eða síð-
ari öldum.
Þau hjón Þorkell Klyppur og
Ól’öf Ásbjarnardóttir voru komin
bæði af tignu fólki fram í ættir.
Þorkell var nokkurs konar land-
setumaður konungs eða ihersir,
og hafði völd nokkur fremur en
aðrir menn, enda var hann fyrir
öðrutn að atgervi, þess vegna
sást hann ekki fyrir að jafna rétt
ar síns á konungi.
Hugsum oss þá Ólöfu, stwrætt-
aða og stórlynda eftir þeirra tíð-
aranda; vera tekna með valdi og
gerð jöfn þrælum, sem áttu ná-
lega engann rétt á sér. Lika þekti
hún Þorkel bónda sinn nógu vel
til að gera sér fulla grein fyrir
því, að hann mundi ekki líða til-
tæki konungs bótalaust. Hún
gerði sér í hugarlund þau vand-
ræði og böl, sem þetta hlaut að
leiða yfir hana og aðra. En hún
er nú einu sinni á valdi eins hins
fyrirlitlegasta konungs, sem
nofckurntíma hefir setið í hásæti
i Noregi, og verður því að búa
við það, sem henni er boðið.
Það l'íður iheldur ekki langt
um það, að hugboð ólafar kemur
fram. Hún reynir að blíðka por-
kel gagnvart Sigurði konungi,
með því að ganga sjálf sem mest
í sökina; með því að telja sig
ið ekki almyrkra, því með henni
var dóttir hennar lítil, Guðrún,
sem var eini geislinn, sem skein
í hinu dimma 'myrkri sorgar og
sársauka. Oft og iðuglega hefir
barnið horft ú hina lítt skiljan-
legu tár og andvarpanir móður-
innar, en þó var hún geislinn,
sem vermdi og lýsti líf hennar.
Óföf lét því ekki bugast og ásetti
sér að sleppa undan blóðvendi
Gunnhildar drotningar.
Lítt mun hugur ólafar hafa
staðið til ásta eftir Jæssa atburði
en „ sigraðir 'menn verða að gera
sér alt að góðu“ sannast það á
henni. Sá hún þann kost vænstan,
að heitast Böðvari; líka hefir
hún talið sér þar víst skjól og
varðveislu gegn einstæðingsskap
sínum. En þetta brást, sem annað
þvi hún verður ekkja í annað
sinn, skömmu eftir að hún e.
komin til íslands. Lífið er sym-
lega að leggja hana í einelti. Guð
rún dóttir hennar en nú orðin
gjafvaxta og er gleði móður sinn
ar, nú se*.n fyr; enda er hún
kvennkostur góður. En nú er Ó-
löfu synjað þeirrar gleði, því
Guðrún verður að yfirgefa hana
og fara með manni sínum á ó-
'kunnar stöðvar. ólöfu er að visu
heimilt að fara þangað ÍMka, en
hana langar til stöðvanna fornu,
þar sem hún bjó glöðust og
hryggust, og þar sem að dvelja
frændur og fornvinii^.
Hið 'mikla tjald tímans er nú í
þann vegin að hylja fyrir oss æfi
feril þessarar göfugu konu, en
áður en tjaldið fellur, endar saga
hennar með þeim orðum, sem
mér virðast vel mættu vera minn-
isvarði ólafar: „Og þótti hún æ-
tíð hinn mesti kvennskörungur."
pað eru margskonar ákvarðan-
ir manna. Sumu’m er ætlað að
vinna lönd og borgir, öðrum að
kanna ókunn lönd og höf, öðrum
að ryðja mannsandanum nýjar
stefnur til fra'mfara, eða að
ganga á undan i því að hrinda úr
leið því, sem stendur i vegi fyrir
þrifum lands og þjóðar. Ai!t ír
þetta nytsamlegt og lofsvert. En
svo er öðrum skapað að há hjaðn-
ingavíg alt lífið í gegn, og sýnist
liggja lítið dagsverk eftir suma
þeirra, þegar upp er staðið. Það
mun verða dó*mur margra, þvl
heimurinn dáir það, sem stingur
í augun, en fæst e'kki til að við-
urkenna veruleik þess ósýnilega.
pað síðara var hlutskifti ólafar.
Henni var áskapað að reynast og
líða fram á elliár. Það var henn-
ar dagsverk af hendi forsjónar-
innar. Lífið lék sér að gæfu henn
ar og svifti hana öllu því, er hún
unni. Það skoraði hana á hólm
og vann ihana í hverjum leik. Það
rétti ihenni hvern sorgarbikarinn
á fætur öðruvn, og 'hún tæmdi þá
al’.la Þegar einn boðinn féll reis
annar. Þannig er saga Ólafar. En
hvernig sem lífið lék hana, gat
það þó ekki unnið hana að fullu.
Hún leysti hlutverk sitt svo vel
af hendi, að það leiddi í ljós hið
göfuga innræti ihennar. Ferða-
saga hennar er eins og skipsins,
sem hefir beðið 'mikla hrakninga
og iháð endalaust stríð við hin
stórkostlegu öfl hafsins, og nær
að síðustu höfn sigri hrósandi og
með óskertri rá og reiða.
pað er því ekkert undarlegt þó
brotlega við bónda sinn, og lofar | ólöf væri talin „hinn mesti kven-
Iþar af leiðandi yfirbót og betrun.
Sýnilega unni hún porkeli mikið
og hann henni. porkell ilætur ekki
telja sér hughvarf, verður það
bani Sigurðar konungs og por-
kels,
sikörungur“. pótt ekki sé unt að
benda á margt, seim eftir hana
t'iggi, er samt auðséð, að það
þurfti mikið þrek og göfgi til
þess að ganga þá leið, sem ólöf
gekk, og með jafn mikilli hug-
Nú er það tvent komið fram í j prýði og jafnaðargeði, því er
lífi Ólafar, sem henni vitalega dagsverk hennar 'mikið, og við-
hefir fallið þyngst. Hún var bú-; burðirnir í lífi hennar stórfeldir.
in að 'missa virðing sína og þess! Er það næstum undarlegt, að
manns', sem hún unni heitast; var1
þetta meinsemd svo stór að 'hún
gat aldrei gróið.
Hér við bætist þykkja Gunn- æfisaga Ihennár JtoM safmanburð
Ihildar konungamóður. 1 staðinn við sögur margra annara, sem tal
fyrir að dæma u*m mál ólafar, að er um. S „S. C.
skáldin, svo fundvís, sem þau eru
skuli aldrei hafa minst á konu
þessa. ipað virðist án vafa, að