Lögberg - 05.06.1924, Page 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 5. JÚNÍ. 1924.
Nýtur
nú beztu
heilsu.
Þetta Þakkar Madame Blanchette
Dodd’s Kidney Pills.
Quebec kona þjáSist af nýrnasjúk-
dómi í þrjú ár, en hefir nú öSlast
heilsu meí5 því aÖ nota Dodd’s
Kidney Pills.
St. Raphael, Que., 2. júní (einka
fregný. — Frá öllum hlutum Can-
ada berast fagnaðartíðindi um það,
hve marg fólk eigi heilsu sína að
þakka Dodd’s Kidney Pills. Fólki
er nú farið aS skiljast, hve afar-
áríðandi er aS halda nýrunum í
réttu ásigkomulagi. Eru menn nú
teknir að nota Dodd’s Kidney Pills
undir eins og sjúkdómsins í nýrun-
um verSur vart. Er slíkt viturlegt
mjög. Hér í St. Raphael gefur
Madame A. Blanchette, eftirfyligj-
andi vitnisburS, er þannig hljóSar:
“í þrjú ár þjáSist eg af nýrna-
veiki og ekkert meSal dugði. Eftir
að hafa notað úr sex öskjum af
Dodd’s Kidney Pills, var heilsan
komín í bezta horf.”
Hvað á eg aS kenna '
“Bud” og “Jane”
um hjénabandið.
Eftir Edgar A. Guest.
Niðurl.
petta er lþað sem giftingin miein-
ar. Satt er það að vísu, drengur
minn, að jj>ú ert ekki að giftast
föður eða móður ástmeyjar þinn-
ar, né heldur nokkruvn öðrum I
fjölskyldu Ihennar. En þú munt
komast að raun um að jþá, sem
ihenni jþykir vænt um verður þú að
virða; jþú getur ekki látið fólk
hennar afskiftalaust og haldið ást
Til þess að samlíf hjóna geti
verið ánægjulegt þarf upplag
hjónanna að vera gott, hlýtt og
örlátt. Maður getur máské verið
sérgóður í smámiunum, en í því
sem stórt er verður hann að vera
óeigingjarn. Á vegi ilífsins eru
■margar einkennilegar hreytingar
og ekkert ber svo við að það snerti
ekki einhverja fölskyldu. Enginn
líkvagn fer svo fram hjá í lífinu,
að hann boði ekki sorg einhverra.
Engin gifting fer svo fram að
hún ekki sameini tvær fjölskyldur.
Sá sem giftist inn í fjölskyldu
tekur því upp á sig allar hennar
sorgir og vonbrigði og verður
hluttakandi í öllum ihennar vonum
og gleði. Eg vil að Bud viti þetta
svo að hann geti verið viss um
að hann geti verið ánægður í þeim
félagsskap þrátt fyrir það sem
fólki því, sem hann tengist kann
að vera ábótavant, þrátt fyrir sið-
venjur þess og karakterbresti, ef
það hefir við slíkt að stríða og
þrátt fyrir meininga'mun þann,
sem kann að eiga sér stað milli
hans og þess. Eg vil að hann sé
viss um að geta umgengist það
með velvildí og sýnt því virðingu,
hennar veigna. Hann þarf að vita
að hann getur ekki sýnt fólki
hennar lítilsvirðingu og samt not-
ið ástar 'hennar og virðingar. ö-
samylndi á miilli fjölskyldna er
oft smávægilegt í sjálfu sér, en
það getuir valdið megnri óvild. Ef
menn sýndu dál'ítið meiri þolln-
mæði en þeir gera og væru reiðu-
búnir að fórna, eða slá af kröfum
sínum meira en þeir gera þá mundi
það koma i veg fyrir mörg bitur
orð.
pað sem að er eftir mínum skiln-
ingi hjá fólki sem er að leggja út
á hjónabandsveginn, er að það
hefir ekki minstu Ihugmynd um
og virðingu hennar, þú verður að ,
hafa samneyti við fólk hennar aðjhvernig >að a að velta aðkostun-
meiru og minna leyti, það sem eft-| um ™ðttöku- Bituryrðum er mætt
ir er æfi þinnar. Þú verður ef til 'með bituryrðum og reiði með reiði.
vill að sjá því farborða,
pér virðist þetta svo smátt at-
riði nú, en gjörðu ekki of lítið úr
því. Hún á að verða konan þín
alla æfi þína. Hefir þú þolinmæði
til að standast dutlung^ Ihennar
lífið út, þwí þú getur gengið út
frá því sem vísu að hún verður
dutlungafull. Hvað, ef lund henn-
ar skyldi verða erfiðari en þú hef-
ir gert þér grein fyrir? Getur þú
sætt þig við það og ihaldið áfram
að elska hana? Þú verður að
gjöra það. Veikindi geta rænt hana
fegurð sinni, sorgir, slys og mörg
önnur aðköst lífsins krefjast tolls
síns, samveran með þér gerir hana
hirðulausa um útlit sitt og klæða-
burð og hún verður máské að
standa I stað, þar sem þú tekur
framförum. Getur ást þín á henni
haldist þrátt fyrir það alt? Ertu
reiðubúinn að eiga undir því henn-
ar vegna? Eg hefi oft hugsað um
það að ef ungt fólk virkilega skildi
hvað hjónbandið meinar, þá ryki
fólk síður til þess að gifta sig til
Eigingirni annars mábaðilja með
eigingirni hins. Á engu slíku hafði
borið í tilhugalífinu. Honum gat
þá ekki dottið í hug að hún gæfl
verið eins ósanngjörn og hún
reyndist að vera og hún iheldur
ekki um það að hann gæti verið
eins þver og vondur eins og henni
finst hann vera nú. Með dóm-
greind 0g skynsemi tókst að græða
sárin í fyrstu svo þau gleymast,
en fáfræðin og heimskan reif sár-
in opin á ný og magnaðist þang-
að til þau voru hlaupið átumein,
sem skera varð með hníf hjóna
skilnaðarins.
iSíðan eg og móðir barnanna
minna ihöfum lært þetta eftir
seytján ára samferð í hjónaband-
inu í gegnum sorg og gleði, ætt-
um við ekki að segja börnunum
út á sömu braut frá reynslu okk-
ar? Er það ekki skylda okkar að
reyna að undirbúa þau eins vel
0g unt er, undir þá sambúð, sem
ánægja þeirra í öllu lífinu er
undir komin? Er það sanngjarnt
að skilja þau eftir í algjörðu þekk-
þess svo að sjá eftir þvi undir! ingarleysi um ihjónabandið og alt
eins á eftir. pað er dásamlegt að sem er því samfara, uns að þeim
elska, en þegar sveinn og mey eru
orðin ástfangin hvert í öðru, þá
er of seint að fara að leiða þeim
fyrir sjónir að það sé heimska og
mér mundi heldur aldrei detta í
hug að fara að leiða þeim slíkt
fyrir sjónir.
reyna að
degi kemur að, þau ráða við sig
að ganga út í þá stöðu.
Fyrir augum okkar eru hundruð
dæma á verjum degi, sem nothæf
eru þeim til leiðbeiningar. Eg ætla
mér við og við að benda Bud á
Eg mundi aðeins j menn þá, sem gegna skyldum
láta þau skiljaj ihjónabandsins heiðarlega og vel.
að hvaða brunni að kærleikur sá,! Eg ætla að benda honum á hið
sem þau bæru hvort til annars ’ gagnstæða og sýna Ihonum hvað
væri að leiða þau. Eg ætla mér að ógæfu þeirri valdi. Eg ætla að
koma Bud í skilning um það, að brýna fyrir drengnum mínum að
hún ihaldi að af því að maður kann
aðdáanlega vel að dansa, þá hljóti
hann líka að geta stjórnað sjálf-
um sér á sama hátt. Eg vil að hún
kynnist ungum mönnum. Eg vil að
hún læri að þekkja manndáð frá
heigulskap.
Guðir eru fáir á meðal manna en
þeir, sem mannlegum breyskleika
eru háðir eru margir. Maðurinn,
sem Janet fellir ástarhug til ein-
hvern tíma á lífsleiðinni verður
enginn engill hve glæsilegur sem
hann kann að verða í ástaraug-
um hennar. 1 málrómi hans verður
ekki alt af sami hlýleikinn eða við-
kvæmnis hreimurinn og ekki mun
hann heldur færa henni íersk
blóm á hverjum degi. Áhyggjur
lífsins eru of miklar til þess. Hann
virðist óeigingjarn í byrjun, en
eigingjarn er hann eigi að síður.
Ó, dóttir 'mín! Á líkt verður þú að
líta með augum skynseminnar.
Hann hefir galla isem þú hefir
ekki orðið vör við. Hann er illa
lyntur, eins og hann faðir þinn.
Hann ergist út af smáatriðum, ó-
sanngjam verður hann stundum
og skeytingarlaus um vilja þinn.
En ef þú eftir að vita alt þetta
elskar hann hans vegna, þá getur
þú umborið þessa bresti.<— Ef þú
getur í einlægni sagt að þetta séu
aðeins is'mágallar, sem ekki saka,
þá skalt þú giftast honum.
Það er margt í ifari eiginmanna,
sem hinni ástríkustu konu ekkl
líkar og hún óskar að ætti sér
ekki stað. En hún hefir haldið á-
fram að eliska mann sinn af þvi
að þegar verulega ihefir reynt á
trúfesti hans, þá ihefir hann aldrei
brugðist því sem þeim var sameigin
legt verlferðar og áhugamál. Virð-
ing verður að vera akkeri ástar-
innar. Konan verður að geta bor-
ið virðingu fyrir framkomu og
kostum manns síns. Til þeas að
hann geti notið ástar hennar, þá
verður hann að bera skyldur heim-
ilisins möglunarlaust og standast
ástríður þær, sem ibonum mæta
hiklaust. Nafn hans má ekki
þrykkja henni niður. Að vera kona
þróttleysingja Ihviort íheldur er í
andlegum eða líkamlegum skiln-
ingi, er tilfinnanlega sorgleg
staða.
Svo mér er ant um að Janet
velji skynsamlega. En vil að hún
Ihafi það fast í huga, þegar hún
’gengur út í Ihjónabandið, að því
fylgja erfiðleikar, sem hún verð-
ur að bera. Hún fylgir honu'm
ekki frá altarinu og í danssalinn,
heldur út í lífið með öllum sinum
áhyggjum, sorgum og vonbrigðum.
Frá þeirri stundu verður 'hún að
vera prúð í garð fólksins hans,
eins og hún vill að hann sé í garð
sinna ættmenna. Hún er orðin
ein af þeim og verður að taka þátt
í kjörum þeirra.
Maðurinn ihennar er mannlegum
breyskleika háður. Hún lærir
Eg fór frá Winnipeg 12 maí s. 1.
og kom hingað þann 16.; staður
sá sem eg skrifa frá er um 80 míl-
ur frá sjó og jafnlangt frá Nelson
höfninni væntanlegu og endastöð
Hudsonsflóabrautarinnar.
Landið fyrir norðan La Pas er
ekki aðgengilegt á að líta — bleytu
flóar vaxnir s'máum greniviði og
er landspilda sú, sem þannig lítur
út á annað hundrað mílur á breidd
norðaustur frá La Pas, þá hækkar
Jandið nokkuð og verður öldumynd
að með klettabeltum og er eins og
þar sem landið var lægra óvistlegt
til afnota sem búland og útsýn-
ið víðast hvar hversdagslegt.
Eftir að hafa ferðast með Hud-
sonsflóabrautinni 239 mílur norð-
ur fórum við ofan að Nelson ánnl
og tókum að búa okkur undir fiski-
veiðarnar. Þar sem við höldu'm til
við ána er fagurt þó landið sé
nokkuð grýtt. En meðal annara
orða, eg hefi víst farið heldur
fljótt yfir sögu því eg hefi ekki
minst á bæinn La Pas, siem er
fallegur bær og stendur á bakka
Saskatdhewan árinnar. 1 þeim bæ
er stærsta sðgunarmylnan, sem til
er í Canada, við hana vinna um
150 manns. Aðrar þrjár smærrl
sögunarmlynur eru á 'milli Hud-
son Bay Junction og La Pas og
standa þær með fram járnbraut-
inni. Svo eru námahéruðin, sem
liggja út frá La Pas. Er þar fjöldi
af fólki bæði við vinnu og að
leita að nýjum námum.
Frá La Pas og norður til Heib Enn nm Blctbjörk.
Lake eru 93 mílur en í kringum -r. „ . „.
. _ . * VelæruverSur herra FAnnur)
það vatn eru auðugar namur og -,„••• 1 1 r ,
„ ... , „ Jonsson fra Biork, kemur fram a
folkstrau'mur fram og til baka __, __^ , ,
þangað. Fyrst er farið með Hud-
Foirmaðurinn er Asmundur Frí-
mann, sem margir þekkja og
allir að góðu, en aðal umsjónar-
maðurinn er Jóhannes Hannesson.
Hér er búið að byggja stórt og
vandað frystihús og ótal fleiri
smáhús og fjölda af s'máum og
stórum ibátum. Fimm mótorbáta
hefir félagið á ánni til þess að
safna saman styrjuveiðinni og
þufra sumir þeirra að sækja um
100 mílur vegar, aðrir skemri leið.
Menn þeir, sefm hér vinna eru allir
bestu drengir og mestu dugnaðar-
menn og býst eg við að staður
þessi, sem við erum í verði nokk-
urs konar miðstöð á milli flóans
og LaPas að :því er veiði snertir,
þegar fram líða stundir.
Landkostir hér eru heldur góð-
ir, vel hægt að hafa nautgripa
rækt hér í stórum stíl, því bithagi
er miki.ll og engi víðáttumikið og
grösugt, mest puntur og fjölgresi.
Mýflugur eru hér 'miklar, en tími
sá, sem þær eru í veldi sínu, er
ekki langur, aðeins tvær til þrjár
vikur. öll vötn og ár eru full af
fiski, styrju, hvítfiski, pickerel,
Pike silungi, byrtingi, gullaugum,
sugfiski, keilu, ennfremur lítið af
kattfiski, en þó hefir hanis orðið
vart isumstaðar. Eg held nú að
þessi klausa verði að duga í bráð.
pað er hríðarsnjór og kuldi og
allir eru í vondu skapi.
þinn einlægur
Capt. IL Anderson.
sonsflóa-brautinni 81 mílu norður.
ritvöllinn i
Hkr.” nr.
alvæpni anda síns í
31, út af ofurlitilli
,, ,, - , ,__. „ munnmælasogu, sem kom fra mer
svo tólf milur út frá ihenm og til . T .. . . b
1 Logbergi nr. 15, um blett emn ht-
inn á íslandi, sem nefnist “Blót-
vatnsins.
Eins og þú veist erum við hér
björk.” Sízt hélt eg, að þau fáu
við styrjuveiðar og býst eg við að orð mundu gefa neinum tilefni til
þeim verði lokið í júlí mánaðarjað stökkva upp á ef sér, því síður,
lok og hefi eg þá áformað ásamt! að ástæða væri að henda hnútum
Sigtryggi Jónassyni frá Gimli að að Lögbergi í þvílíkum jötunmóði,
skreppa norður til Hudsonsflóans í sem nefndur F. J. gerir. Ekki
og litast þar um. Veðráttan hefir; hafði eg svo hátt, að þær fáu línur
verið köld síðan við komum hér J mundu verða Lögbergi til neinnar
með snjókomu af og til. En nú erj verulegrar uppbyggingar, en hins-
allur snjór farinn 0g Nelson áinj vegar sé eg nú, að þær hafa orðið
auð. Undarlegt þykir mér það, að | “Hkr.” óbeinlínis til ómetanlegs
allir, sem eru búsettir eru ánægðir j hagnaðar, þar eð hún bar gæfu til
með kjör sín og vonglaðir með
framtíðina, þó kalt sé og stirð tíð.
Alstaðar hér hægt að fá nauð
sjmjavörur þó dýrar séu.
að" öðlast hina stórmerkilegu rit-
gjörð háttvirts F. J.
Eg gat þesS, að eg hefði aldrei
séð sögu þessa á prenti, en sló um
leið þann vkmagla, að svo mætti
iNú er farið að gera við braut
ina með krafti. Mörg hundruð þó vera, að hún hefði verið áður
manna eru þar að vinnu við að prentuð. Nú fræðir F. J. mig á
taka burtu fúin bönd og setja þvi( ag hún sé í Þjóðsögum Jóns
önnur ný, gera við brýr þar sem. Arnasonar, og er eg honnum mjög
þess þarf með, mölbera, 0g á hún | pakklátur fyrir, því það er óræk
að vera komin í gott stand áður sönnun þess, að eg hefi ekki búið
en sumarið er liðið, eins langt og þana til, eins og helzt lítur út fyrir,
,, , (búið er að byggja járnin, en það a(5 p. j. ímyndi sér.
fljótt að þekkja galla hans; og| er á hana ftUa a3 undnteknum 90 J
hógværð verður hún að mIlum nor3ftst. Sex menn hefir
það, sem ihjónabandið fyrst og
fremst ihefir í fðr með sér er á-
byrgð. — Að heimili geti ihann
ejálfur átt aðeins með jþví að sjá
því farborða sjálfur, — að konan
á rétt á þvf að vænta þess af hon-
um að hann sjái henni fyrir sóma-
samlegri framfærslu og iþægind-
um. Tryggingin fyrir því, að hann
fái haldið ást hennar, er að hún
geti litið upp til hans og treyst
honum.
Hann skal fá að vita að það að
gifta sig meinar að hann sé orð-
inn fulltíða maður og sé reiðubú-
inn að leysa af hendi mannsverk.
Með því hefir hann kunngjört öll-
um lýð að hann ætli ekki að hörfa
undan óförum eða erfiðleikum—
að ihann ætli ekki að kveina hátt
undan fjrrstu erfiðleikunum, eða
hjónabönd þau, sem vel eiga að
fara, krefjat þrekmikilla manna
og að það eru hugleysingjarnir,
skemtanadýrkendurnir, þeir þrótt-
lauisu og viljalausu hvaða flokki
sem þeir tilheyTa, sem dæmdir eru
til auðnuleysis.
pað er ekki víst að eg geti
frelsað hann frá óförum í þessu
efni, því hjónábandið hefir farið
illa ihjá jafvnel ihinum vitrustu
mönnum. En eg get verið viss um
að þegar að því kemur að hann
giftir sig, þá gerir hann það með
eins mikilli þekkingu á því serm
hann er að ganga út í, eins og að
eg get veitt Ihonum. Hann ekal
ekki verða einn af "vesalings litlu
iheimskingjunu'm,” sem fólkið hlær
að í leyni, en læst aumkvað opin-
hrekjast undan fyrstu aðköstúnum! berlle^a- ÞeSar að W kemur að
Þess, sem kærleikurinn krefst, það' hann þurfi að fara yfir hj6na‘
á hann að vera fús á að fram-
kvæma.
Brúðurin yfirgefur foreldra
sína á giftingardegi sínum. En
hún ke-mur ávalt til baka aftur,
og er band það sem hnýtir mann
hennar við ættfólk sitt, gjörir sitt
fólk að fólki mannsins síns og
velferð hjónabandsins er ekki
að Iitlu leyti undiir þvf komin að
hann skilji það.
ibandabrúna, þá s'kal ihann vera
íbúinn að fá að vita hvað bíði
með
þola þá eða laga. Hún verður að
vera hugprúð hans vegna. Skap-
vonska og illyrði duga ekki. Á-
byrgðin á heimili hans hvílir eins
mikið á henni og honum. Hún má
ekki láta heimskulega dutlunga
eyðileggja heimilið. Þar má ekki
vera að ræða um það, hvað hún
vill, eða hann. Sameinaður vilji
þeirra beggja verður að ráða.
Hwað ef hann skyldi verða ósvíf-
inn og ósanngjarn?.
Hún verður að hafa tekið það
með í reikninginn, slíkt á ekki að
valda henni neinnar sorgar, og
ekki heldur fylla ihuga hennar
beiskju. Er fólkið hans henni ó-
geðfelt? pað skal aldrei koma á
milli hennar og mannsins hennar,
stjórnin í þjónustu sinni til þess
að líta eftir ýmsum áhöldum, sem
stjómin á þar norður frá. Brýrn-
ar allar á því swæði, sem ekki er
Við erum báðir þessum umrædda
stað vel kunnugir, þar e<5 við vor-
um báðir fæddir og uppaldir í því
nágrenni. Samt ber okkur í ýms-
um atriðum dálítið á milli, sem er
jámlagt eru í nokkurnvegin góðu|að nokkru leyti eðlilegt., Þýðing-
standi og ‘miljón dollara ferl'íkið, 3rmesta atriðið i þessu mali er dæld
sem stjórnin sendi þangað þó það, sa kin mikla eða flag, sem eg komst
hafi ekki komið að neinu verulegu | sv0 oheppilega að orði um, að aldrei
gagni, er mér sagt að sé í nokkumj sprytti gras í, og sem F. J. hélt, aö
veginn góðu lagi. (Ferlffici það, sem i eP undraöist yfir. En svo var þó
bréfritarinn á hér við, er að líkJekk’. ke|dur setti eg það fram sem
indum gufuskófla sú, sem flutt lýsingar atriði, enda er það
var norður að Nelsonár mynninu
til þess að dýpka það). Maður, sem
ekki eina flagið á þeim slóðum, sem
ekki sprettur gras á, j'afnvel þó
að sorglegt væri að vita til þess
hve sorglega hefði verið skilið
þar við alla hluti, verkfæri og
fleiri þúsund dollara virði af
þó það sé gamalt skér, sem mörgj timibri, sem nú væri enskis virði,
hjónabönd ihafa biðið skipbrot á, jvélaraf öllu tægi hefðu verið
þá hafa þúsundir stýrt fram hjá skildar eftir í opnum kofum og
því. Heilbrigð sikynsemi skal sitja! úti á víðavangi þar sem allir gátu
við stýrið og hún skal ekki eigajnáð til þeirra, að þar væri um að
það á ihættu að missa hinn dýr-jræða meira hirðuleysi en dæmi
mæta farm sinn fyrir neina mann-iværu til og síst að furða sig á þó
eskju, sem ekki kann að stjórna1 járnbrautir ríkisins yrðu dýrar
sjálfri sér. j með slíku lagi.
Mannsefni dóttur minnar er að
leika sér einlhver 'staðar í borgum
eða bæjum. Okkur langar til að
ala hana svo upp að hún verðl .
honu'm samboðin og fær um að hyfð 1 Je>(num vatn> er ^mstrong
annast iheimilið, sem hún tekur að
sér að mynda. Hún skal ekki ganga ,
út í hjónabandið í blindni. Henni verlð^ygður , gegnum það, og er
skal vera ljóst að hveitibrauðs-iþað feykllega, miklð manrmrkl
dagarnir taka enda, að brosið af ^ '>“81 , kostaðl nær miIjón
vörum mannsins Ihennar hverfur1 dollara' Fjoldl mannsvannvið
er nýkominn að norðan sagði mér aIdrei standi á þeim vatn að stað-
aldri.
Þegar eg fór af íslandi, var F. J.
barn í reifum, eða því sem næst.
Siðan hefir dældin aö stórum mun
stækkað og dýkpað, að því er F. J
segir, og mun eg víkj'a að því at-
riöi síðar.
Það er aðallega tvent, sem okk-
ur greinir á um, sem sé: af hverj'u
nafn staðarins er dregið, og hvern-
ig dældin hefir myndast. Ekki er
mér alls ókunnugt um orð þau i
íslenzku máli, sem hneigð eru að
guðsdýrkunar athöfnum heiðinna
manna í fornöld (blót), svo sem
Blóthof, Blótlundur, Blótbjörk,
blótveizla, blótbolli, blótmaður,
blótneyti (sem haft var um naut,
er voru blótuðj—og í seinni tíð
hefir það orðtak einatt verið haft
um þá menn, sem missa stjórn á
skapsmunum sínum, að “hann berst
um sem blótneyti”. Svo efti'r að
Víða hefir lagning Hudsonsflða
brautarinnar verið kostnaðarsöm.
Á einum stað hefir hún verið
Lake heitir og er um T4 mílu á
breidd, þar sem grunnurinn heflr
íhans hinum megin hennar, þvíi°íf að töfradraumar hennar taka ^að n6tt da? 1 Iuanuði að kristnin kom til sögunnar, var það
J I _ __ . . hirffín o höTinon nfll4 Krnnf nt»rvi»unnn
L la /f M A Pú serir enga tll-
I U1.L Iflft raun út 1 blúlnn
L meS þvl aC nota
Dr. Chase’s Olntment vlB Eczema
og öBrum hOCsJúkdömum. faO
KræClr undir eins alt þesskonar. Ein
Mkja til reynslu af Dr. Chase a Oint-
ment send fri gegn 2c frimerki, ef
nafn þessa blaCs er nefnt. 60c. askj-
an I ölium lyfjabúðum, eCa frá Ed-
manson, Mntes * Co., IAd., Toronto.
áður en það kemur þá skulum við! enda. Henni skal vera það ljóst að ?ygg;ia Þ°nnan Part brautargrunns
■magnsinni's hafa verið búnir að'í lífinu eru skúrir jafnt og skin ins’ sem a Partl er 90 fet á Þykt-
og ihún skal ganga út í hjóna- ,Mest af efninut var ®Pnen^ dr
bandið við.ljós skynseminnar. pað klÖ7lpu'm >ar umhverfis- A meðan
er von okkar og bæn, að stúlkan hy?ging þessa spotta stóð yfir
okkar litla eigi ekki mikið eftir að mistu >eir *ufuketil ofan 1 vatnið
læra í þessu sambandi — heldur
hafi lært margt, sem getur verið
henni til aðstoðar á vegi lífs
hennar.
fara yfir ihana saman. Hið sama
reynir móðir Janet litlu og eg, að
gjöra fyrir hana, þegar tími er
kominn til þess. Við vonumst eftir
að geta frætt hana um fegurð og
helgi hjónabandsir.s. Við ætlum
að élitast við að ala hana upp til
þess að verða móðir og húsmóðir.
Sumt í sambandi við lífsánægju
ihennar verður hún að eiga undlr
tilviljun, en hún skal ekki þurfa
að eiga hana alla undir þekkingar-
leysi. Þegar hún er reiðubúin til
þess að gifta sig, þá skal hún líka
vera reiðulbúin til þess að gera
skyldu sína. Kærleikuirnn
Ferðin til Port Nelson.
Kæri kunningi!
Eg lofaði að senda þér fáar lín-
ur um það, sem fyrir augun bar
skal á leið hingað norður áður en fiski-
aldrei blinda augu hennar, svo að veiðarnar byrja.
og fjóra flatvagna. Ketllinn liggur
þar á fjörutíu feta dýpi en á ann-
an endan á flutningsvögunum sést
upp úr vatninu.
* Eg iheld þessi pistill um braut-
ina sé nú orðinn nógu langur og
þvlí rétt að ibreyta til 0g minnast
dálítið á fiskifélagið, se*m við
vinnum fyrir The Armstrong In-
dependent Fisheries frá Winnipeg.
Við erum hér u*m þrjátíu íslend-
ingar, sem allir vinnum fyir það
nefnt “að blóta”, þegar myrkra
völdin eru ákölluð, sem vafalaust
er dregið af því, að kristnir töldu
goðadýrkanir heiðinna manna á-
köllun illra vætta. Þessi orð finn-
ast í flei'ri en einni eða tveimur
bókum á íslenzku máli: og það er
langt frá því, að við Finnur séum
þeir einu, sem þau orð þekkja. Vel
má það vera, að á Blótbiörk hafi
verið blótlundur í fornöld. Fátt
finn eg þó um rök í ritgjörð F. T.,
sem sanni að svo hafi verið, þótt
hann með stórum orðum fullvrði
það. Þótt þarna hafi verið “stór-
vaxinn skóeur”, þá eru alls engin
sannanagögn fvrír þvi. að hann
hifi verið blótaður, né heldur í
COPENHAGEN
'fy

C°Pf nhágén «§■>
• SNUFF ■
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbak.
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
og flestir þeirra cru frá Mantoba. hvaða sambandi hæð sú, sem F. J.
segir að í fyrri alda landamerkja-
máldaga nefnist Blótalda, kann að
hafa staðið við Blótbjörk. Allerf-
itt er að kveða nokkuð á um, hvort
hin fornu garðamerki er þar sjást,
hafa verið fjárrétt, traðir, túngarð-
ur, stekkjartún, sel eða ef til vill
blóthof
Þá er hitt atriðið: hvemig dæld-
in hefir myndast. Við erum svo
sorglega óheppnir, að bjáninn
hann Snorri minnist hvergi á merk-
isstað þenna í fræðiritum sínum
Við höfum því ekkert að halla okk-
ur að, að því er heimildir áhrærir,
annað eu okkar eigin háfleyga
hyggjuvit, sem svo getur aldrei
orðið annað en ágizkanir einar.
Þó að staður þessi sé ekki neitt
sérlega markverður, þá er hann
óneitanlega talsvert einkennilegur,
og það var fremur ástæðan fyrir
því, að eg sendi' munnmælasöguna,
er. að eg væri eins sterktrúaður á
sannleiksgildi hennar og F. J. í-
myndar sér. Eg er enginn jarð-
fræðingur, F. J. að líkindum ekki
heldur. Samt ætla eg rétt til mála-
mynda í bróðerni að benda honum
á landslagið þar í grend, án þess
að nokkur kyngikraftur eða “djöfla-
trú” komi þar til greina, ef ske
kvnni, að honum yrði' ögn skap-
rórra eftir en áður.
Sunnan í Lyngdalsheiði, beint í
noróur frá umræddum stað, er dá-
litil skor eða lægð. Eftir henni
fellur allmikið vatn í leysingum,
því snjór er einatt allmikill í heiö-
inni á vetrum. Vatnið rennur fram
á milli heiðaralda þeirra, sem F. J.
minnist á og nefnd eru Blótbjark-
aiholt, suðvestan við Blótbjörk, og
þar fast hjá er lækur, er nefnist
Far, og, er lengra fram dregur,
Minniborgargil; hann tekur við
vatninu að undanteknu því, sem
af einhverjum orsökum stíflast á
leiðinni; verður þá einatt um lítinn
tíma svo mikill, að ófær er yfir-
ferðar. Tiltölulega lítið af þessu
vatni staðnæmi'st í áminstri dæld,
tæplega nógu mikið til að valda
neinum náttúruafbrigðum, einkum
og sérílagi þar sem það nær engri
framrás og er þar því kyrt, þar til
það ýmist gufar upp í loftið eða
sígur niður i jörðina.
Þegar eg var á íslandi, var það
þar ei'gi nema stuttan tíma. En nú
hefir dældin víkkað og dýpkað svo
mikið sem nemur einum þriðja úr
feti á ári. Og nú verð eg að við-
urkenna að Finnur hefir gjört mig
mát að því er skilning snertir í jarð-
fræðinni, því hann segir, að þarna
hafi vatnsstæði myndast.
Hvemig fer nú vatn, sem enga
framrás hefir, að grafa niður 11
feta djúpa dæld á 36 árum? Hvað
verður af þeim jarðvegi, sem úr
bökkunum fellur ofan í dældina á
sama tíma? Sé tilgáta F. J. rétt,
ætti dældin að mínum skilningi að
grynnast við‘ofaníburðinn, en ekki
dýpka, því alls ekkert tækifæri
hefir vatnið til að bera hann í
burtu, þar það hefir enga framrás.
Nú kem eg með mína ályktun,
og hún er þessi: Botninn í um-
ræddri dæld er að síga, og er það
ekkert óþekt náttúruafbrigði. Eg
veit að F. J. kannast við, að víða
eru til gryfjur og gjtur, sem nefnd
eru jarðföll, grunn og djúp, og
það einmitt á nærliggjandi stöðum.
Þessi jarðföll myndast af því, að
tóm kemur undir yfirborðinu, sem
orsakast getur af neðanjarðar
vatnsgrefti eða fyrir eldsumbrot.
Nú vill svo til, að hvorttveggja
getur hafa átt sér stað i þessu felli.
Vestan við þenna umrædda stað er
mýri; í henni er lækur, sem rann
þá er eg var á íslandi, að mestu
leyti neðanjarðar, opinn á pörtum,
með jarðbrýr á milli, sem vel geta
verið niðurfallnar nú; hann nefn-
ist Farlækur, því hann kemur í áð-
urnefnt Far. Hálfa mílu enska í
suður er forn eldgýgur og hraun-
belti, ;stem 'nefnist Borgarhólar.
Þar gjörist grein fyrir vikurösku
þeirri, sem F. J. minnist að muni
hafa eyðilagt skóginn, og mun sú
tilgáta rétt. Allvíða á íslandi eru
tjarnir, sem ekkert sjáanlegt af-
rensli hafa á yfirborðinu; eru þær
einatt alldjúpar, og erfitt að gjöra
grein fyrir, hvernig þær hafa
myndast. Eftir að hafa lesið grein
F. J., er eg næstum sannfærður
um, að þarna er að myndast ein
slík tjörn. Nú er það öllum heimi
vitanlegt, að heilar borgir, já jafn-
vel heilar landspildur hafa sokkið
og það alveg fyrirvaralaust; sömu-
leiðis hefir höfðingi myrkranna
einatt verið sakaður um ýms spell,
sem hann hefir þó verið eins sak-
laus af eins og barnið í vöggunni.
Svo getur og hafa verið í þessu
tilfelli og þjóðsagan samt verið
bókstaflega sönn og bærinn staðið
þarna og virkilega sokkið. Til-
viljunin um það, að kerlingarnar
voru að deila, líklega með nokkuð
sterkum orðum, en enginn til frá-
sagna um hvað skeði; böndin hafa
því eðlilega borist að kölska, með
því að trúin mátt hans var nokkuð
sterk á fyrri öldum, en þekking á
réttum öflum ekki eins mikil og
hún er nú. Tóm það, sem jarðeld-
arnir hafa myndað, hefir verið svo
mikið, að yfirborðið hefir ekki
megnað að halda uppi' þunga bæj-
arhúsanna, og því fallið niður í
einu vetfangi. Og enn þá er yfir-
borðið að síga, en með minni
hraða.
Jæja, Finnur, eg vona að við
verðum nú vinir, svo sem feður
ckkar, og óhræddur mátt þú vera
fyrir því, að bærinn Björk muni
standa óhaggaður, þótt eg sendi
þessa þjóðsögu um “örnefnið.”
Þorgils 'Asmundsson.
AUSTUR
CANADA
VELJIB f:U BRAUTTJM —
á IjANDI eða bæðl á LANDI
og VATNI.
Canadian Pacific
Gufuskip
SlglK frá Fort Willlam og
Port Arthur á Miðviku flag,
Ijaugardag til Port McNick-
oll, Fimtudag til Owen Sound.
VESTUR
AD HAFI
VANCOUVER,
vicrroRiA og
ANNARA STADA
frá WINNIPEG og
HEIM AFTUR.
$72
Farið cina leið en komið til
baka á annari. Skoðið Banff,
Lake Louis og hina yndis-
legu Sumarbústaði f Kletta-
fjöllunum Oanadlsku.
FJÓRAR FERÐIR DAGLEGA—BÁÐAR LEIÐIR
GEGNUM FJÖLLIN
Beitu Standard Svefnvagnar fylgja hverri lest
“The 1 RANS-CANACA Limited”
Umboðsmenn vorir mnnn fúslega gefa allar aauðsyn-
legar npplýsiagar nm ferðáætlnn.
SPYRJID