Lögberg - 07.08.1924, Blaðsíða 3

LöGBERG FIMTUDAGINN.
7. ÁGÚST. 1924.
Bls. 9

memimaw!® >n a & tZj w a r.
Sérstök deild í blaðinu
SOLSKIN
s
Fyrir börn og unglinga
RKsawa8iaaBiaaaaagiagBS^ssgMsaaas^a^asEagsaaBBW^W!8igBaBRigaawBW8iaaaaiMB<iai<M»«<wBia8Wia»«a»iaBiBB
5s(gji'S:siss;á§iEsrs;s:»,gagsEágssisaas!iBiiBi§Bíaii®
Oörnin í dalnum.
í jdúpum dal við alfaraveg, ;bjó einu sinni göm-
ul kona með tveimur barnabörnum, er hún hafði
tékið að sér, því foreldrar þeirra voru dánir; hún
Ihafði alténd verið góð við þau. og unnið nótt og dag
fyrir fæði og klæði handa þeim. Frá morgni til
kvölds spann Ihún á rokkinn sinn, og leit jafnan út
um gluggan til iþess að sjá hviort enginn kæmi.
Flestir ferðamenn voru vanir að á hestu'm sín-
um skamt frá kofa hennar, og flýtti hún sér alténd
með vatnsfötu handa ihestunum, og voru henni gefnir
fyrir það fáeinir skildingar. En nú var ihún farin
að verða hrum og máttlítil, og veitti henni örðugt,
einkum, þegar ihiti var mikill eða illviðri. að sækja
vatnið og bera iþað út á veg.
Eitt kvöld sátu börnin litlu úti undir kofaveggn-
um; drengurinn litli sagði þá við systur sína:
‘iMaría, eg vildi að við gætu'm unnið okkur inn
nokkra penigna! amma okkar hefir nú unnið í svo
mörg ár Ibaki brotnu fyrir okkur, nú verðum við
sjálf að fara að létta undir með henni. Það er sjálf-
sagt, ,sagði María, en hvernig eigum við að eignast
peninga? Það skal eg segja þér, svaraði Hannes. eg
ihefi sagt henni ömmu minni, að eg skyldi Ihéðan af
sækja vatn Ihanda iheistum ferða'mnna og að hun
skyldi sitja kyr við rokkinn sinn; skoðaðu körfuna,
sem eg er búinn að riða, þú verður að fara snemma
á fætur á morgun og tína hana fulla með bláberjum.
Þú veist að um þessar mundir fara margir höfðingj-
ar hérna fra'm ihjá, og Iþegar þeir á. verður (þú að
bjóða þeim berin fyrir verð. Það er óskaráð, svaraði
María, og Iþegar bláberjatfminn er liðinn. þá tíni eg
krækjuber, og má vera að yið með þessu móti græð-
um svo mikla peninga fyrir veturnætur, að við get-
um keypt ibrekán ofan á rúmið hennar öm'mu okkar.
Já, það er satt, sagði Hannes, henni var löngum kalt
í vetur var með iþunnu ábreiðuna, gömlu; Ihún tekur
alténd hvað eina frá sér til að hlúa að okkur.
Morguninn eftir skundaði María út á berjamó
og tíndi körfuna fulla, gekk hún síðan út á veg, þar
sem hann stóð með vatnsfötuna. Hannes varð hýr-
leitur, þegar hann isá litlu körfuna fulla með blá-
berjum; hann var farinn að riða aðra eins, og
settist nú niður undir eik nokkra við veginn og Ihélt
áfra'm verki sínu. María sótti prjónana sína, settist
hjá ihonum og lét körfuna standa á steini til fóta sér.
Hannes og María voru væn börn, hafði amma þeirra
snemma vanið þau á þrifnað og gott skipulag í öllu
athæfi sínu.
Börnin horfðu nú löngum fram eftir dalnum, en
lengi máttu þau Ibíða þangað til þau sáu nokkurn
koma. Loksinsi kom bóndi nokkur ríðandi, ihann áði
í dalnu'm og Hannes vatnaði ihelsti hans, en bóndinn
gaf ihonum einskilding ií staðinn og fór leiðar sinnar.
Margir komu. sem ekki stóðu við, leit þá María
raunalega til berjanna sinna; hún var rædd um að
Iþau mynduj iskemmast, ellegar |að hún og hann
Hannes yrðu isjálf að eta þau án þess að fá einn
skilding fyrir starf sitt. “Heyrðu, María,'” sagðl
Hannes, “þú mátt ekki láta þér hugfallast, það er
langt til kvölds ennþá. Loksins kom einhver höfð-
ingi með konu sinni og fjórum börnu'xn. Meðan Hann-
es hljóp Iheim eftir vatni handa hestunum, hafði •
María iberin sín á boðangi við aðkomumenn. Börnin
langaði undir eins í berin; faðir þeirra leyfði þeim
að taka við körfunni, og átu þau nú eftir vild sinni.
Foreldrar barnanna spurðu Maríu um hitt og
þetta, meðal annars varð hún að segja til nafns
síns og íhvað bróðir hennar héti og frá ömmu sinni
og kotinu. Á meðan kom þar maður ríðandi, göfug-
legur ásýndum. Hannes gaf hestinum hans að drekka
rétti isvo að komumanni húfuna sína, og fleygði ihann
nokkrum smáskildingum í hana og fór svo leiðar
sinnar. Hannes léði nú Maríu húfuna sína til þess
að rétta að ihinum manninum, er spurði Ihana hvað
ihún áskildi sér fyrir 'berin sín. Því skuluð þér sjálf-
ur ráða, svaraði María. Höfðinginn fór ofan í vasa
sinn, og kastaði býsna mörgu'm peningum í húfuna;
þótti börnunum, einis fátæk og þau voru. vænt um
hringlið í peningunum í húfunni. Maðurinn fór nú af
stað, og smáu ibörnin kvöddu Hannes og Maríu vin-
gjarnlega. Ertu nú ánægð? sagði Hannes við systur
sína. Já, sagði hún, og hristi húfuna svo glamraði
í peningunum, viltu nú telja peningana, Hannes? Nei
sagði Ihann, eg ætla fyrst að isækja eina vatmsfötu.
sérðu'ekki að þarna koma einlhverjir bændur fram-
an dalinn? Þegar þeir voru komnir fram hjá, settust
börnin undir eikina, og Iþelti nú Hannes úr húfunni
í keltu Maríu, en þau vissu ekki hvaðan á sig stóð
veðrið, er þau fundu ljómandi fallegan gullpening
innan um skildingana. María hoppaði upp af gleði
og sagði: “faðir fallegu barnanna hefir án efa gefið
okkur hann. Hann hefir gert það í ógáti, svaraði
Hannes, og nú verður veslings maðurinn frá sér
þegar hann saknar gullpeningsinls. Hvað eigum við
að gera, sagði systir Ihans, við verðum að færa hon-
um hann aftur, svaraði Ilannes, Þau verða isjálfsagt
í næsta þorpi í nótt og munum við eflaust finna þau
í stóra gestgjafaíhúsinu. Ef við förum undir eins af
stað, þá getum við komist áleiðis og heim aftur í
kvöld, áður en 'myrkrið dettur á.
Börnin 'hlupu nú til ömmu sinnar. og sögðu
ihenni frá hvar komið v.ar, og hvað þau hefðu í
hyggju. Henni féllst vel á ráðvendni þeirra, fóru
þau síðan að vörmu spori af stað til næsta þorps til
þess að færa eigandanum gullpeninginn.
Að einni stundu liðinni voru þau kwmin þangað.
í dyrunum á gestgjafalhúsinu mættu þau meðreið-
armanni höfðingja þess, er kom á eftir 'manninum,
sem var með börnin sín, og Hannes bað hann ofboð
vel um, að segja ;sér hvort hjónin með litlu börnun-
um væru þar eða ekki. Burt héðan ölmusukrakkarn-
ir ykkar, sagði meðreiðarmaðurinn, látið ykkur nægj-
ast með það, se'm þið eruð búin að fá og reigsaði
fram hjá þeim; en á eftir honum hljóp ógnarlega
'Stór og loðinn hundur, sem isópaði eplum og smá-
kökum með rófunni ofan af dálitlu söluborði, er
stóð við dyrnar; átti það kerling nokkur fátæk. Hún
atyrti meðreiðarmanninn af öllu kappi, en hvorki gaf
hann því gauím né seppi ihans. Aumingja kerlingin
fór nú að tína saman eplin og kökurnar, og Hannes
og María ihjálpuðu henni. Hún bar upp nauðir sínar
fyrir þeim, en þau sögðu henni frá, hve illur með-
reiðarmaðurinn hefði verið viðureignar, hefði hann
atyrt þau, og kallað þau ölmusukrakka og kváðu sér
iþó engan ihug á, að fara sem stafkarlar og beiðast
ölmusu, iheldur væri það eitt erindi þeirra, að færa
ferðamanni'í nokkrum það, isem Ihann ihafði mist.
Heyrið þið, sagði kerling, ’meðan hún var að þerra
skarnið af eplunum (sínum, þið ihafið hjálpað mér,
nú iskal eg hjálpa ykkur aftur; eg er gagnkunnug í
bæ þessum, og vil eg nú vísa ykkur veg til manns
þe)ss, isem þið spyrjið að. Síðan sagði ihún þeim upp
Ihvaða stiga þau skyldu ganga, og að hvaða dyrum
þau skyldu berja. Börnin gjörðu eins og kerling hafði
sagt þeim. og komust þannig fyrinhafnarlaust til
höfðingjans. sem þau leituðu að. Nei, þarna er hann
Hannels o,g hún Marín kcrmin, sögðu börnin litlu, og
urðu svo fegin að 'sjá <þau aftur. Hannes tók gull-
peninginn upp úr vasa isínum, og bar fram erindi
sitt. Þið eruð væn börn og ráðvönd, sagði ókunni
maðurinn, og gæfan mun verða Ihlutskifti ykkar um
alla æfi; gullpening þennan á eg samt ekki. eg Ihefi
ekki ihaft neinn gullpening á mér. Þá á hinn maður-
inn hann, sem kom á eftir yður, isagði Hannes.
farið fram á ganginn og berjið á næstu dyr, þá mun
fairð fram á ganginn og berjið á nætstu dyr, þú 'mun
verða lokið upp fyrir ykkur.
Börnin fóru þanað og börðu ihægt að dyrum, þau
'biðu litla|stund og börðu aftur; í því bili kom þjón-
ustumaðurinn upp stigann. Snáfið þið burt, ólhræsin
ykkar. isagði 'hann, haldið þið að við getum fylt alla
sultarmaga? Við ætlum ekki að beiðaíst ölmusu,
Isvaraði Hannes mjög einarðlega, við ætlum að færa
húsbónda þínum aftur gullpeninginn. sem hann gaf
okkur af vangá. Látið mig fá hann, sagði meðreiðar-
maðurinn. Hann^s tók hann upp úr vasa sínum, þjón-
ustumaðurinn greip hann þegar. Iskoðaði ihann og
sagði: það stendur heima húsbóndi minn á hann, eg
skal færa Ihonum ihann, þarna er dálítið ihanda ykkur
í fundarlaun! Hann gaf þeim fáeina iskildinga og lést.
ætla að fara til húsbónda síns, ien það fór þó fjarri
að sá væri tilgangnr hans, því hann ætlaði, svo
lítið á 'bæri, að láta Ihann renna í sinn sjóð. En
ferðamaðurinn. sem altaf hafði staðið í stofudyrun-
um til þéss, að fjá íhvernig börnunum reiddi af, gekk
alt í einu fram og kallaði til þjónustumannsins:
MHeryðu karl minn, isvona má ei mál þetta lykta. Eg
þekki ráðgjafann er þú 'þjónar, og Ihann þekkir líka
dálítið til mín, eg skal taka börn þessi að mér og
koma þeim á framfæri. Ráðgjafnn heyrði háreysti
mikla frammi í ganginum og rak höfuðið út um
stofudyrnar. Aðstoðarmaður barnanna gekk þegar til
hans og Isagði honum frá erindi þeirra. Þjónustu-
maðurinn þorði nú ekki annað en að fá ráðgjafanum
gullpeninginn og'fór að bera í bætifláka fyrir sig
með ósannindu’m, en Ihúisibóndi ihans, sem löngu áður
'hafði orsök til að tortryggja hann, ávítaði hann
barðlega, og lét hann í burt frá sér.
Ráðgjafinn vék sér nú að Hannejsi og Maríu;
urðu þau þá sjálf að segja honum frá kotinu, ömmu
sinni, bláberjunum, húfunni og gullpeningnum. Börn
mín, sagði hann, að sönnu var það í ógáti, að eg gaf
ykkur gullpeninginn, en nú megið þið eiga hann
með réttu. Það er ;þó best eg skifti við ykkur, og
gefi ykkur peninga þá, er þið íberið kenisli á. Síðan
gaf hann þeim miklu meira af silfurpeningum, en
gullpeningurinn var verður. Farið nú iheim til ömmu
ykkar, sagði Ihann, eg fer á ári hverju fram hjá koti
ykkar, þá getið þið komið út og sagt mér hverni.g
ykkur líður.
Börnin þökkuðu honum svo vel sem þau kunnu,
og réðu sér varla fyrir feginleik. Áður én þau fðru
af stað voru þau látin koma á fund við börn höfð-
ingja þelss, er talað hafði máli þeirra við þjón ráð-
gjafanis. Þau fengu nú miklu betri fæðu, en að þau
Ihefði áður borið isér til munns þvílíka, og þar að
auki vasana fulla með hveitibrauði og kökum. En út
yfir alt tók þó fagnaðarfundurinn, sem varð. þegar
þau komu heim til ömmu sinnar með (svo mikið fé.
Á hefmleiðinni áði ráðgjafinn hjá kotinu, kom
þá aldraða konan út með börnunum, til að þakka
ihonum fyrir velgjörðirnar við sig. En þegar hann
kom árið eftir, var amma þeirra svo sjúk, að þau voru
thrædd um að hún mundi fara að deyja. Ráðgjafinn
lét isér ant um. að hún fengi alla þá aðhjúkrun, sem
varð útilátin, en börnunum isagði Ihann að koma til sin
þegar hún væri dáin, og 'myndi 'hann ala önn fyrir
þcim. Skömmu seinna urðu þau Hannes og María
að skilja við ömmu sína að fullu og öllu í þ^ssu lífl.
Þau fóru nú á fund velgjörðamanns síns, Ihann kom
þeim í fóstur, og létþau nema margt þarflegt. en þau
voru ráðvönd og góð alla æfi isína.
Sonar-ást.
Smiður nokkur fátækur að nafni Bertrand átti
6 ungbörn; honum var fátt mjög til matfanga handa
þeim. Það sem mest bætti á bágindi Ihans, var það,
að Ihart var í ári og matföng helmingi dýrari en að
undanförnu. Bertrand vann baki brotnu nótt og dag,
en jsamt gat Ihann ekki haft ofan af fyrir sér og
börnum sínum; urðu þau að leggja sér til munns
ið lakasta viðurværi og skorti þó mjög til fulls fæðis.
Einu sinni lá illa mjög á Bertrand, hann kallaði
ungu fjöliskylduna sa'man, og sagði með tárin i
augunum. börn mín góð, brauðið er nú orðið svo
dýrt, að eg get ekki, hvað mikið sem eg starfa, unnið
fyrir fæði ykkar; brauðbitann þann arna varð eg að
kaupa fyrir alt dagkaupið mitt, þið verðið nú að láta
ykkur lynda það litla, em eg get útvegað ykkur, það
er enganveginn nægilegt til að seðja ykkur, en samt
er það svo mikið, að þið verðið ekki hungurmorða.
Öreigi þessi gat nú ekki meiru upp komið, hann
fórnaði Ihöndum til hiunins og fór að gráta. Börnin
grétu líka, hvert þeirra sagði með sjálfu sér: guð
minn góður hjálpaðu okkur, við fátæklingarnir eig-
um isvo bágt. íhjálpaðu honum föður okkar og láttu
hann ekki deyja úr ihungri.
Bertrand pkifti brauðinu í 7 jafna parta. einn
handa sjálfum sér en hina handa börnunum. Eitt af
ibörnunum, er hét Amand, vildi ekki þiggja sneiðina
sem honum var ætluð og sagði: faðir minn, eg er
sjúkur, borðaðu sjálfur ibitann 'minn, eða skiftu
íhonum með Ihinum börnunum. Hvað gemgur að þér.
vesælingur? sagði Bertrand, og faðmaði hann. Mér
er ilt, mikið ilt, sagði Amand, eg vil leggjast upp í
rúm.
Bertrand Ibar ihann þá í rúm jsitt, og snemma
morguninn eftir fór hann harmþrunginn á fund lækn-
ir nokkurs, er ihann bað í gustukaskyni að hjálpa
syni sínum. sem væri sjúkur. Læknirinn var maður
ósérplæginn mjög, og kom til Bertrandis, þótt hann
væri viss um, að hann fengi enga borgun fyrir
fyrirlhöfn sína, Hann gengur nú að rúmi Amands,
tekur á lífæðinni á ihonum. en getur ekki fundið nein
ísjúkleikaeinkenni, samt fann Ihann, að Amand var
imáttfarinn mjög, og til þess að styrkja 'hann, ræður
Ihann að kaupa drykk úr læknisþúðinni. Amand
sagði: Herra minn, þér megið ekki ráða mér. að hafa
við lækningar, eg vil þær ekki.
Læknirinn: Viltu þær ekki? Oig bversvegna, má
eg spyrja?
Amand: Spyrjið mig ekki um það, góði iherra, eg
get ekki sagt yður það.
Læknirinn: Því þá. 'barnið mitt? mér þykir þú
vera þrár drengur minn.
Amand: Það er ekki af þráa, iherra 'minn, þér
megið vera viss um það.
Læknirinn: Það kann /satt að vera, eg vil ekki
neyða þig, en eg ætla að spyrja hann föður þinn,
hvað að þér gangi. hann verður ekki isvona dulur á
því.
Amand: Æ nei, góði herra, faðir minn má ekki
vita það. _
Læknirinn: Það er ekki Ihægt að skilja þig
barnið mitt, eg hlýt að segja honum föður þínum,
að þú viljir ekki segja, hvar þér sé ilt.
Amand: Fyrir alla muni gjðrið það ekki. eg vil
heldur segja yður það; en með því 'móti að þér látið
systkyni mín fara út á meðan. Læknirinn skipaði
börnunum út, en Amand sagði: Æ, Iherra minn, í
hallæri þsisu verður hann faðir minn að vinna bakf
brotnu til þess að geta keypt ögn af svartabruaði- er
Ihann skiftir með okkur, sérhvert okkar fær ofurlít-
inn mola, og sjálfur hefir hann varla nokkuð eftir;
mér sárnar að sjá sýstkyni mín svelta; eg er elstur
þeirra og þoli meira, þessvegna vil eg ekki eta, þá
geta þau skift 'minum skerfi með sér; þessvegna hefi
eg gert mér upp veikindi, og látiist ekki geta borðað.
Þér megið nú ekki segja ‘honum föður mínum frá
þessu.
ILæknirinn þerraði- tárin úr augunum og sagði:
ertu þá ekki svangur, drengur minn ?
Amand: Jú, jú, mig sker fyrir íbrjóst, en mér
þykir það betra, en að sjá aðra deyja úr hungri.
Læknirinn: Þú deyrð bráðum drengur minn. ef
þú borðar ekkert.
Amand: Það finn eg dável, íherra minn, en mig
langar til að deyja, þá hefir Ihann faðir minn færri
að sjá fyrir, og þegar eg kem til guðs míns, ætla eg
að biðja nann að gefa bræðrum mínum og systrum
nokkuð til viðurværis.
Læknirinn, eittlhvert mesta valmenni. komst við
af orðum þessa göfuglynda drengs; ihann tók ihann
í fang sér, hélt honum upp við ihjartað á sér og
’mælti: Nei, vinur minn, þú skailt ekki deyja úr .hungri.
Guð almáttugur faðir okkar allra, mun hjálpa þér
og systkynum þínum. Guði /sé lof fyrir það, hann
isendi mig hingað. eg skal bráðum koma aftur. Lækn-
irinn hljóp nú heim, til sín, og lét einn af þjónum
sínum taka svo rnikið af allskonar matföngum, sem
hann gat borið, og skipaði Ihonum að fylgja isér til
Amands. Hann lét nú öll börnin/setjast að matborði
og gaf þeim svo mikið að eta, að þau fengu nægju
sína. Það var óviðjafiianleg isjón fyrir lækninn, val-
mennið góða, að sjá hvað það hýrnaði yfir saklausu
börnunu'm. Þegar hann fór af stað bað hann Amand
að vera ókvíðinn, því hann mundi bera umhyggju
fyrir nauðsynlegu viðurværi þeirra. Læknirinn efndi
líka dyggilega iheit sitt. Á hverjum degi sendi hann
þeim eins 'mikinn mat og þau gátu törgað. Aðrir góð-
gjarnir menn, sem :hann*ihafði sagt frá börnum þesá-
um, létu sér hans fyrirmynd að kenningu verða,
sendu sumir fatnað, svo fátæku ibörnin ihöfðu nú að
fáum dögum liðnum alt það, sem þau við þurftu.
Þegar kóngurinn fékk að vita hvað hann litli
Amand hafði gjört fyrir föður sinn og systkini.
dáðist 'hann að svo ágætu göfuglyndi og lét sækja
Bertrand. Þér eigið pon, mælti konungur, sem ekki
á sér marga lika, eg vil einnig vera faðir hans. Eg
Ihefi boðið að gefa yður í mínu nafni 100 ríkisdali á
ári Ihverju meðan þér lifið; Amand og hinum börn-
unum yðar skal verða á minn kostnað kent að leita
sér atvinnu með þeim hætti, er þau sjálf mega kjósa,
iíka mun eg ala önn fyrir þeim framvegis.
Profession ial Cards

DR. B. J. BRANDSON 216-220 gEDICAL ARTS BlxDG. Oor. Graham and Kennedy Sta. . Phone: A-1834 Oíflce tlmar: 2—3 Helmlli: 77« Vlctor St. Phone: A-7122 Wlnnípeg, Manltoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrlfstofa: Koom 811 HoAitte BuUding, Portage Ave. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-6846

DR. 0. BJORNSON 218-220 MEDIOAIi ARTS BIxDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Phone: A-1834 Offlce tlmar: 2—3 HelmUl: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manltoba W. J. IdNDAIj, J. II. I.INDAL B. STEFArí8SON Ialenzkir lögfræðlngar 708-709 Great-West Perm. BUlg. 356 Main Stroet. Tals.: A-4963 ?eir hafa einnig skrlfatofur að Lundar, Riyerton, Glmll og Plney og eru þar að hltU & eftlrfylgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern miðvlkudag. Rlverton: Fyrsta fimtudag. Gimllá Fyrsta miðvlkudag Piney: þrlðja föstudag 1 hverjum mánuðl

dr. b. h. olson 216-220 MEDIOAIi ARTS Br.no Oor. Graham and Kennedy Sta. Phone: A-1834 Office Hours: 3 to 5 Hehulll: 723 Alverstone 8t» Winnipe*, Manltoba

ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. G&rland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ghambers Talshnl: A-2107

dr j. stefansson 216-220 MEDIOAIi ARTS BLDu. Cor. Graham and Kennedy Sts. Btundar ausna, eyrna, nef og kverka sjúkdðma,—Er a6 hltta kL 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-1834. HeimUl: 373 River Ave. Tals. F-2601.

A. G. EGGERTSSON LL.B. ísl. lögfræð>ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Mian. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask. .

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd BuUdlng Oor. Portage Ava og Edmonton Stundar sérstaklega berklaeýkl og aBra lungnasjúkdóma. Er aC flnna & skrifstofunni kl. 11 12 f.h. og 0—4 e.h. Simi: A-3521. Heiinili: 46 Alloway Ave. Tal- eiml: B-3158.

Phon«: Garry Mll JenkinsShoeCo. M9 Notre Dam* Avenue ^

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sórstaklega kvenna ©g barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 6 e. h. Office Phone N-6410 Heimili 806 Vktar Btr. SímJ A 8180.

A. S» Bardai 84» Sherbrooke St. Selui likkiatui og ennaet um útfarir. Allur útbúnaður »& bezti. Enafrem- ur selur hann alekonar minnisvarða og legsteina. Skrifst. talsími N 5.66 Helmilis talMÍml N »S07

DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstimi 7—8 e. h Heimili 469 Simooe, Office A-2737. res. B-7288-

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki að biða von úr vltl. viti. Vinna öll ðbyrgst og leyst af hendi fljðtt og vel. J. A. Jóhannsson. 844 Burnell Street F. B-8164. Að baki Sarg. Fire Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAD ARTS BLiDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Talsími A 8621 Heimili: Tals. Sh. 8217

Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 516 Avenue Blk., Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free.
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald 8t- TaLsími: A-8880

Vér leggjum sérstaka álierzlu á að selja meðul eftir forskriftuin lækna. Hin beztu lyf, sem liægt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komið með forskrliftum til vor megið þjer vera viss um að fá rétt það sem la'kn- lrinn tekur tU. CODCIiEDGH & OO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7650—7650 Giftingaleyfisbréf seld #
I Munið Símanúmerið A 6483 og pantiS meiSöl yðar hjá oss. — ; SendiS pantanir samstundis. Vér ; afgreiðum forskriftir með sam- ; vizkusemi og vörugæði eru ðyggj- ; andi, enda höfum vér magrra ðra ; lærdðmsríka reynslu að bakl. — : Aliar tegundir lyfja, vindlar, ís- : rjðml, sætindl, ritföng, tðbak 0. fl. McBURNEY’S Drug Store \ Cor Arlington og Notre Dame Ave ; JOSEPH TAVLOR LO GTAKSMAÐDR Heimtlistals.: St. John 1844 SkrUstofu-Tals.: A «557 Tekur lögtakl bæðl húsaietguskuld^ veíakuldlr, vlxlaskuldlr. AfgreSðtr aJ sem að lögum lýtur. Skrllstofa 255 Mnin fltrose
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu a nusuir.^ Annast lán, eldsábyrgð 0. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 Verkstofu Tnls.: Heima Tals.. A-8383 A-93S4 G I_ STEPHENSON Plumber Allskonar rafniagnsáliöld, svo seen straujárn víra. aUar tegnndir af glösum og afivaka (batteriee) Verkstofa: 676 Home St.

Giftinga og 1 1, Jarðarfara- kiom með litlum fyrirvara Bi rch hlómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3 Endurnýið Reiðhjólið! Látið ekkl hjá lfða að endur- nýja rciðhjóHð yðar, áðnr en niestu annlmar byrja. Koniið með það nú þegar og látið Mr. Stebldns gefa yður kostnaðar áætlun. — Vandað vcrk ábyrgst. (Maðurinn sem allir kannast við) S L. STEBBINS 634 Notre Pame, Wlnntjieg