Lögberg - 27.11.1924, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN,27. NóVEMBER. 1924.
Bls. 7
V'^COH(TAINSSS
ANIMAL OILor TAT
^ NOR ANY MINERAL. ,
»o«
' *
^ BRUISÍS •
• SORES • BURNS •
• RIIES ' PIMPLCS • ECZEMA-i
••^TqHEUMATISM • SCIATICA • BAO IECS/
SORE HIAOS A BACRS • CHAPPID MANOS /
ðMfQMHMf l*C0OSSt.BASEBAU. /
k HOCKIY* fOOTBAll PlAYffíS /
\ 4 ATMLETfS CfKfMLLY /
^éa^hcKs^r
WANTED
klN EVERYi
lHOmei
Franz Jósef Austurríkiskeisari.
Piramh. frá bls. 2.
og síðast aðalsfólk ríkisins og var
útfararminningu hins síðasta ríkj-
andi keisara Hapsborgarættarinn-
ar, sem á vorum dögum dó, lokið.
Einn í hinu hinsta hvílurúmi.
Rétt þegar verið var að láta
kistuna inn í líkvagninn braust
sólin í gegnum skýin, aðeins stutta
stund, þó hún væri þá svo langt
gengin til vesturs að geislar henn-
ar næðu aðeins að skína á hina
gotnesku turna St. Stepthens dóm-
kirkjunnar. Þegar syrgjendurnir
voru koninir á ,sinn stað í lík-
fygldinni sem fylgja átti keisar-
anum látna frá kirkjunni og til
graflhvelfingarinnar, sem var að-
eins stutt leið, þá hafði fólks-
fjöldinn, sem fylti torgið í kring-
um dómkirkjuna — Graben Kaert-
nerstrasse og Rotenturmgasse
dreift sér, eða fært sig meðfram
götu þeirri, sem líkfylgdin átti að
fara eftir. Þegar líkfylgdin fór af
stað þá hvarf sólin aftur á bak við
skýin og dagurinn varð enn þá
dauflegri en hann áðuir var og í
fleiri daga lá þessi atburður sem
þungt farg yfir fólkinu í Vínar-
borg, sem í eðli sínu er lífsglatt.
Dyrnar voru opnar þegar lík-
mennirnir með byrði sína komu að
grafhvelfingunni. Líkkista keisar-
ans var sett á marmarapall, sem
ibúinn hafði verið til fyrir (hana
að hvíla á og þeir ,sem báru hana
gengu strax út úr grafhvelfing-
unni og skildu þau heimkynni effc-
ir Ihanda múnkunum, og hinum
fðlnuðu íbúum graflhvelfingarinn-
ar— hinum mörgu hugprúðu ridd-
urum og hirðkonum úr marmara,
sem þar halda vörð yfir leyfum
keisara — konungum og keisara-
drottningum, sem þau þjónuðu i
lifanda lífi.
ÞakkaráYarp.
Hér með votta eg mitt innileg-
asta þakklæti, öllum, þeim, sem
heiðruðu greftrunarathðfn minn-
ar elskuðu systur, ólafíu Jóhanns-
dóttur, með nærveru sinni, sem
fram fór 19. júlí s. 1. Þann dag var
eg stödd á Brekku í Mjóafirðl.
Símiskeyti var mér sent, sem til-
kynti mér jarðairförina; það kom
um kl. 10 e. Ih., svio eg gat í anda
fyligst með. Glaða sólskin var
þennan dag. Fáni var dreginn í
hálfa Stðng, sem b'lakti fyrir þíð-
um vindblæ. Viniir mínir og tengda
fólk tók einnig þátt í því sem fram
fór.
Lík systur minnar sál. var flutt
heim frá Noregi, fyrir ötula fram-
göngu hennar gömlu vina hér, frú
Ragníhildar ólaflsdóttuir frá Engey,
ásamt öllu hennar fólki, sem ekkl
spöruðu fjárframlög eða neina
fyrirhöfn, að þetta tækist. Þá vil
eg og einnig nefna hr. Pétur
Hjaltesteð, sem kom þar fram sem
ötu'll og hygginn framkvæmda-
maður, og æskuvinur ihinnar látnu.
Fleiri studdu þetta, þó ekki nafn-
greini eg þá. Fyrir þetta þakka eg
þá einnig fyriir hönd systur minn-
ar í Ameríku, frú Helgu Bjarnason
og annara náinna ættingja þar.
IMikið gleður það mig, að nú
hvílir ihún á þeim stað, sem hún
sjálf hafði valið isér fyrir löngu
síðan. Mörg ár voru í milli, vegur-
inn lá hér og þar. 17 ár samfleytt
í Noregi áður en kallið kom,
að fara ti'l Iþessa lands á ný. Lækn-
ar isðgðu ihenni að hún lifði ekki
svo langa sjóferð, sökum sjóveikl
og magakatar, er hún þjáðist af.
Sjúkdómurinn var þá orðinn ð-
læknandi.
Frá Noregi fór hún 1920 til
Danmerkur, dvaldi um tíma hjá
vinum sínum þar, óviss ihvað gera
skyldi. Þar mætti hún fröken
Þuríði Sigtryggsdóttur, isem var
fús til að breyta ferðaáætlun sinnl
og fara með henni til þessa lands,
til hjálpar henni.
Þá var teningnum kastað; 'hun
afréð að leggja af stað hvað sem
það kostaði, isem hlýðið barn er
mat meira föðunsins vi'lja en alt
annað. Hingað kom ihún með mikl-
ar vonir, sem ekki allar rættust.
Þessi síns tíma mikilhæfasta kona
(meðal íslenskra kvenna) hafðl
stórar hugjsónir, sá þðirfina fyrir
kristindómsins sanna starf á is-
lensku öræfunum, isem hún var
send til. — Hivernig ®vo gekk hefi
eg enga löngun til að útskýra. Alt
bar hún með sömu hógværðinni,
lokandi augum fyrir öllu, er þðrf
krafði, samkvæmt Guðs orði: —
gangandi hér um bæinn þriggja
ára tíma, meðal þeirra, er þörfnuð-
ust Ihennar íhjálpar, haldandi á-
fram líknarstarfi, sem hún hafði
helgað líf isitt, er Guð hafði kallað
hana til.
Fyrsta ágúst í fyrrasumar tók
sig upp 'hennar gamla veiki; frá
þeim tíma var hún veik, þó það
væri dálítið mismunandi. Öllu sínu
viljaþreki beitti hún til þeas að
stíga í fæturna, og ganga þó ekki
væru nema nOkkur spor, og svo
oft sem mögulegt var, því að kraft-
arnir voru farnir. Frk. ólafía
Jónsdóttir annaðist hana með allri
nákvæmni. Þetta og alt annað £ott
sem hún naut í húsi Þórðar læknis
Thoroddsens og konu hans, þakka
eg, og aðrir ættingjar hennar, isem
eru á víð og dreif, vestan hafs og
austan. Héðan fór hún 22. janúar
s. 1. í von um að loftslagið og ann-
að í Noregi, sem átti svo miklu
betur við 'hana, yrði sér til hjálp-
ar. Aftur fór frk. Þuríður Sig-
tiyggsdóttir með henni til að ann-
ast Ihana. Engar kringumlstæður
gátu aftrað henni frá að gera
þetta kærleiksverk. Sjóveikin gerði
varla vart við sig, eftir að skipið
fóir frá Vestmannaeyjum. Fyrir
henni var tbeðið, bg guð heyrði
bænirnar. Dýrð sé honum, sem
svarar bænum barna sinna.
Til Kristjaníu kom hún og virt-
ist beilsa hennar heldur batna um
tíma. HálSbólga, sem varaði 14
adga, varð banamein hennar. Hún
andaðist 21. júní s. 1. í höndum
sinna norsku trúsystra, sem veittu
henni alla þá hjálp, sem þær gátu
í té látið.
Af því að hún er látin, get eg
ekki istilt mig um að segja nokkur
orð um hana, samkvæmt minni
eigfh reynslu. Síðan eg kom 'hing-
að til þessa lands frá Ameríku ár-
ið 1921, hafði eg meiri tækifæri
til að þekkja hana en áður, þar
sem hún óist upp hér í Reykjavík
en eg í Au stu r-SkaftafelIs sýs 1 u,
og sáum'st aldrei. Það sem eg segl
er þá þetta: að aldrei hefi eg þekt
nokkurt Guðs bam (hefi þó þekt
mörg, Guði sé lof), isem altaf sýndu1
öllum eins jafnt og hún, sömu
kærleikshluttekningu, án mann-
greinarálits. Alliir (höfðu aama að-
gang að hennar kærleiksríka
hjarta; gerði engan mun, hvert
vandkvæðaefnið var, þeirra er
sóttu hana að ráðum. Hennar eigin
þreyta hvarf, þegar hún gat lið-
sint ððrum, ráðið fr^m úr því, sem
að var. Því var það, að Ihún hafði
svo sjaldan hvílustund og lagði
meira á sig en karftarnir leyfðu.
Að hlífa sjálfri sér þekti hún ekki.
í öllu þessu hafði hún Guðmrð á
reiðum höndum og óspart var sáð
úr forðabúrinu, sem aldrei tæmist.
Hinn sanni kristindómur er óblett-
aður af henni. Hún lét sér ekki
nægja að vera orðsins heyrandi, að
vera þess gjörand.i var ekki síður
hennar mottó. öllum ber saman
um þetta, og séð hefi eg lýst æfi-
starfi hennar, með sðnnum kjarn-
yrðum.og það af þeim, sem ekki
voru henni sammála í trúarefnum.
Nú er æfistarfinu lokið ; mikið
dagsverk endað; eitt af því, sem
hún átti í ríkum mæli, var að gefa
Guði dýrðina fyrir alt. Fann sig
sjálfa að vera ekkert annað, en
syndara, frelsaða af náð. Tíman-
legan hagnað mat bún einskis,
Ihafði sífelt í minni orðin að safna
fjársjóðum þar sem 'hvorki fær
mölur né ryð grandað. Matt 6.—
19.—21; því neitar enginn, sem
þékti hana.
Jökuleyjan, sem hún elskaði,
geymir Ihennar jairðnesku leyfar til
dagsins mikla, þegar grafirnar
verða að skila aftur því, sem þeim
var fengið tií geymslu.
'Svo hvíl þá, elskaða systir, í
faðmi fóisturjarðarinnar. Garðars-
eyjusólin sendir geisla sina á leiði
þitt. Nú eru tár þín þornuð, Opin'b.
7( 11—17, hömungardagurinn á
enda og Guðs barna hvíldin þráða
fengin. Drottinn gaf þig og Drott-
inn tók, Jolb. 1. 21. Dýrð ®é hans
heilaga nafni.
4. septemlber 1924.
Sveinbjörg Jóhannsdóttir.
Afengijnantn og dauífs-
föll.
í danska læknablaðinu “Uge-
skrift for Læger”, hefir læknir
einn danskur, Erik (Warburg að
nafni, 3. júlí síðastliðinn, getið
um allmerkilegar aflhuganir, sem
gerðar hafa verið á ameríkönskum
verkamönnum, til þess að rann-
saka hlutfallið milli áflengis-
nautna og dauðsfalla.
Maðurinn, sem hefir haft þessar
rannsóknir með höndum, heitir
RaymOnd 0. Pearl, og er prófess-
or í biomíetri, læknisfræðislegrl
statistik og lífeðlisfræði við John
Hopkins University í Baltimore I
Bandaríkjunum. Borgin Baltimore
er með meiriháttar iðnaðarborg-
um þar í landi. 1909 voru t. d. f
borginni hálft þriðja þúsund iðn-
aðarfyrirtækja, yfir 70 þúsund
verkaraenn, heimsfrægur háskóli
með 800 stúdenta (1914) og 135
prófessora.
Efninu í þessar rannsóknir hef-
ir prófessorinn látið þaulvana að-
stoðendur sína safna og hafa þeir
fengið isérstaka þekkingu á þessu
sviði.
Efni þetta er æfisaga 6000'
hvítra verkamanna, karla og
kvenna. Allra hugsanlegra varúð-
arráðlstafana er gætt; t. d. tekið
tillit til arfgengra kvilla, tæring-
ar, lífsskilyrða, þjóðflokka, o. s.
frv.
Efninu er skift í bindindiefólk
og áfegnisneytendur, og hinum
síðartöldu aftur í tvo flokka: þá,
sem neyta áfengis óreglulega,
drykkjumenn (þ. e. .a .s fólk, sem
vitað er um, að er oft ölvað),1 og
hófdrykkjumenn, sem neyta áfeng-
is reglulega í hófi.
VETRAR-FERDA
EXCURSI0NS
Austur
Canada
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. jan. 1925.
3 mánaða dvalartími.
Vestur ad
Kyrrahafi
TIL SÖLU
Sérstaka daga í Desember
Janúar og Febrúar
Dvalartími til 15. Arpíl 1925.
Til Gamla
Landsins
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. Jan. 1925 til strand-
siglingastaða.
(St.Johns, Halifax, Portland)
SJERSTAKAR LESTIR og Svefnvagnar
LÁTIÐ
Til skipshliðar í St. Johns fyrir þá sem fara í Desember.
CANADIAN PACIFIC
Haga ferð yðar
títreiknar próf. Pearl á útlif-
uðu árunum (frá 30 ára aldri)
eru bornir saman við hina opin-
beru ameríkönsku statistik yfir
alla þjóðina, og útkoman er svo
lík, að auðlsætt er, að efnið er ekkt
valið með það fyrir augum að fá
sérstaka fyrirfram ákveðna niður-
stöðu.
Þetta er nú megin atriðið í frá-
sögn læknablaðsins.
Þá er prentuð upp tafla, siem
sýnir meðaltalsæfi karla og
kvenna á ýmsum aldri, algerðar
bindindismanna, hófsemdarmanna
drykkjumanna og hófdrykkju-
manna. Það 'er vert að vekja at-
hygli á því ,að floldcarnir eru 4,
og séristaklega er eftirtektarverð-
ur munurinn á flokkunum hóf-
semdarmenn og hófdrykkjumenn,
(Isem neyta vanalega áfengis án
þess að verða ölvaðir).
síðan var niðurstaðan í vísind-
anna nafni, útbásúnuð meðal al-
mennings, til þess að fá hann til
að selja af hendi sér athfnarfrelsi
sjálfsákvörðunarrétt og persónu-
lega á'byrgð.
Nú hlýtur brátt að reka að því
að almenningur hætti að láta sér
lynda, að farið isé með sig eins og
brjóstmylkinga. Svikin hafa kom-
ist upp, og hinar eðlilegu stað-
reyndir hafa að lokum náð rétti
sínum.
En alt er þetta að þakka hinum
praktísku amerísku vísindum, I
sama landinu, þar sem bindindis-
ofstækið hefir gert harðasta árás-
ina á heilbrigða skynsemi.
(Lauslega þýtt úr Sund Sans).
Morgunblaðið.
•-----o------
Norrænt félag.
Úr þessu geysimikla efni hefir
nú prófesisor Pearl unnið og kom-
ist að niðurstöðu, sem óhætt er
að segja um að komi mönnum mjög
á óvart, þegar athugað er, hvað
Ibannvinir eru vanir að bera á horð
fyrir almenning, sem heilagan
sannleika og vísindalega rökstudd
an af isVo kallaðri læknisfræði. Að
þetta komi samt ekki þeim mönn-
um á óvart, sem líta á 'baráttuna
gegn ofnautn áfengis með nægí-
legri dómgreind og hitalaust, er
öðru máli að gegna, og verður
vikið að því síðar.
Taki menn 30 ára aldur, er nið-
urstaðan þessi:
Ólifuð meðalæfi hjá bindindis-
fólki er 37,11 ár fyrir karla og
37,97 ár fyrir konur. Hjá ihófsemd-
armiönnum eru árin 37,71 fyrir
karla og 40,93 fyrir konur eða m.
ð. o. þeir standa jafnt að vígi og
bindindiiSfólkjð. Fyrír drykku-
mennina er það alt lakara, eins
og eðlilegt er; )hjá þeim er ólifaða
æfin 29,60 ár fyrir karla og 23,93
ár fyrir konur. Aftur á móti eru
ólifuðu árin hjá hófdrykkjumönn
um (iþeim sem neyta vanalega á-
fengis, án þess að verða ölvaðir).
40,00 ár fyrir karla og 42,15 fyrir
konur.
Taki menn 50 ára aldur, eiga
bindindismenn (konum er fram-
vegis islept hér, til þess að vera
ekki of langdreginn( eftir meðal-
æfi 24,60 ár en ihófdrykkjumenn
24,69 ár. I
Við 60 ára aldur er hlutfallið:
ibindindism. 15,05 og hófdrykkju-
menn 17,60. Og taki menn svo að
síðustu 8C' ára aldur, getur bind-
indismaðurinn vænlst þess að lifa
5,61 ár en hófdrykkjumaðurinn 7
ár. Þetta er aðeins tekið af handa-
hófi úr töflunni. Að öðru Ieyti vís-
ast til læknablaðsins ‘Ugeiskrift
for Læger,” frá 3. júlí í ár.
Það var að vonum!
Almúgamaðurinn, sem hefir
harla lítið af vísindunum að segja
hefir undanfarið át erfitt með að
samrýma sínar eigin athuganir og
hinar Ihálærðu staðhæfingar hann-
vinanna úm að hver ölflaskan og
hvert brennivíns'staupið stytti æf-
ina um svo Oig svo marga daga —
eða ár, iþegar mikils þótti við
þurfa.
ÞesSar athuganir rákust svo á-
takanlega á athuganir hans sjálfs.
Hann sá kunningja sína og vini
neyta áfengis í hófi og þeir lifðu,
stunduðu vinnu ®ína alveg eins og
hann. Og þeir vildu lifa, eins og
hann, og lifa lengi, og þeir urðu
sjötugir, áttræðir og níræðir þrátt
fyrir ölið og brennivínið, sem
þeir samkvæmt umsögn vísind-
anna, voru að stj^tta æfina með.
Hvernig stóð nú á þessu ?
Almúgamaðurinn ber meðfædda
virðingu fyrir vísindunum. Hann
veit af reynslunni hverjsu stór-
fleldan árangur Yísndarannsókn-
irnar hafa borið, hvílíkum fram-
förum læknavísindin hafa tekið,
hvað Finsen ihefir fundið upp, og
hefir ef til vill líka heyrt getið um
Pasteur.
Þegar svo læknavísindin segja
ihonum afdráttarlaust, að áfengi
stytti mannsæfina undir öllum
kringumstæðum — þá hneigir al-
múgamaðurinn höfuð sitt í lotn-
ingu, jafnvel þótt hans eigin óvís-
indalegu augu og reynsla sýni hon-
um hið gagmstæða. Það hlýtur þvl
að vera eitthvað dularfult við
þtessi vísindi. Þau hljóta að liggja
ofar en svo að almenn skynsemí
nái til þeirra. Hans eigin skyn-
semi mælti í móti, en vísindin
höfðu sagt sitt álit. Hann varð að
viðurkenna að hann stóð eins og
glópur gagnvart þessum vísinda-
legu, dularfullu fyrirbrigðum.
Eftir ran'sóknir próf. Pearls,
eru dularfullu fyriribrigðin búin,
og hin gömlu sannindi, að ekki sé
neinn tegundarmunur á vísindum
og heilbrigðri skynsemi, eru nú
aftur sest í hásœtið.
Samhengið er Ijóst: Menn höfðu
búið til víisindi, þar sem önnur
helftin var loddaralist og hin helft
in saklaus blekking. — Menn
bjuggu sem sé til statistik yfir
drykkjumenn, Og létu svo með
sjónherfingu almúgamanninn
koma í stað drykkjumannsins, og
1 síðastliðnum mánuði var stofn-
að í Kristjaníu félag, sem á að
hafa það hlutverk að vinna að
samvinnu milli Noregs og Islands
Og Færeyja.
Ýms félög höfðu gengist fyrir
þessari félagsstofnun, eða boðað
fil þes® fundar, sem stofnaði það.
Mætti fjöldi manna á fundinum,
og var félagið nefnt “Norrönalag-
et.”
í byrjun fundarinis flutti Lies-
töl prófessor fyrirlestur um forn-
sögurnar. Síðan gerði formaður
“Bondeungdomslaget”, Th. Christ-
en'sen, grein fyrir því marki, sem
kept væri að með stofnun þessa
félags, að því væri ætlað að eflp
samvinnu þessara þriggja þjóða,
Norðmanna, íslendinga og Fær-
eyinga. 1 ferð sinni til íslands í
sumar Ihefði hann komist að raun
um, að Islandi væri sérstðk þörf
fyrir þennan félagsskap.
Þá var og gerð grein fyrir starfs
aðferðinni. Svipuð félög eiga að
myndast víðar í Noregi og einnig
á íslandi og í Færeyjum.
'R. Thommessen ritstjóri spurð-
ist fyrir um það bvort félaginu
væri ætlað að bafa víðtækari
stefnuskrá. Ef því væri ætlað að
hafa víðtækara starf með höndum,
þá væru þau félög, sem gengjust
fyrir stofnuninni of fá og fámenn.
Drap hann á, að í boðsbréfinu til
stofnfundarins væri talað um
menningarlega og fjárhagslega
samvinnu En á fundinum væru
fáir mættir, er talist gætu fulltrú-
ar fjármálanna, og ennfremur
saknaði hann fulltrúa úr andlegu
lífi Norðmanna, svo sem Fr.
Paasche próf. og Sigrid Undset
skáldkonu. En þetta ætti ekki að
vera neitt þröngt félag með ein-
hverja “klikku’ i borddi fylkingar.
Alt ætti, strax við stofnun þess,
að standa svo fast og örugt að það
gæti gagnað því máli, sem væri ef
til vill mesta þjóðernismál Norð-
manna nú. Var það síðan upplýst,
að félagið ætti ekki aðeins að vera
miðstöð ungmennafélaganna, held
ur ætti það að starfa á miklu breið
ari og víðtækari grundvelli. Ýms-
ir tóku til máls á stofnfundinum,
þar á meðal Vilhjálmur Finsen
ritstjóri.
Samþykt var að nýnorska skyldl
vera mál félagsins. 1 stjórn þess
voru kosnir Liestöl prófessor,
formaður, íslendingarnir Valtýr
Alibertsson læknir, Ingim. Eyjólfs-
son ljósmyndasmiður, og auk
þeirra prófessor Paasche og
Thommessen ritstj. ‘Tidens Tegn.’
----—o------
Svissneskir innflytj -
endur.
Innflutningur fólks frá Sviss-
landi til Canada, er jafnt og þétt
að aukast. Árið 1923 fluttist hing-
að allmargt af fólki þaðan, er nú
hefir komið sér sæmilega fyrir og
kann vel hag sinum. Mun því óhætt
mega búastJ við að á næstu árum
flytjist inn fjöldi Svisislendinga.
Nýlega hefir verið stofnað hér
í landi allvíðtækur félagsskapur
af Svisslendingum, með aðalskrif-
stofu í Montreal. Er itilgangurinn
sá, að stuðla að auknum fólkflutn-
ingi frá Svisslandi til Canada og
greiða götu þess eftir að hingað
er komið. Canada þarfnajt inn-
flytjenda, — um það eru flestir
sammála. En það stend#r engan
veginn á sama, hvaða aðferðir eru
viðhafðar til að ihrinda slíku í
framkvæmd. Járnbrautarfélögin,
sem að sjálfsðgðu hagnast við inn-
flutningana mega ekki vera látin
ein um hituna. Það er ekki nóg að
hrúga fólki inn í landið fyrir-
hyggjulaust. Stjórnin má ekkert
það ógert láta, er létt getur undir
með nýbyggjum og flýtt fyrir því,
að þeir skjóti hér rótum.
Þessi nýi félagsskapur Sviss-
lendinga í Canada, er hinn lofs-
verðasti í alla staði og ætti að
geta orðið öðrum þjóðflokkum til
eftirbreytni.
Taugarnar voru svo slæmar að
hún gat ekki sofið-
Mrs. H. N. Tardcll Harrowsmith, Ont., skrifar:
“Taugar mínar voru mjög veiklaðar og i næstum sex mán-
uði get eg varla sagt, að >eg nyti eðlilegs svefns eina einustu
nótt. Matarlystin var sama og engin og yfir höfuð var eg að
verða rnesti aumingi. Þá heyröi eg um Dr. Chase’s Nerve
Food, o geftir að hafa notað
meðal þaS í nokkra daga, fór
eg að geta sofiS. Eg fékk
aftur matarlystina og hrest-
ist óðfluga. Eftir að hafa
notaS úr þrem öskjum af Dr.
Chase’s Nerve Food, rvar eg
orðin heil heilsu. Eg hefi
einnig gefið litlu stúlkunni
minni Nerve Food með góð-
um árangri.”
DR. CHASE’S NERVE FOOD
60c. askjan, lijá lyfsölum eða Edmanson, Batos & Co., t,td. Toronto.
t , fyrir tæpar 1500 kr. gærur fyrir
Norðurálfupjóðirnar tæPar 10 þús. kr.
greiða skuldir Sinar. Heimilisiðnaðarmál, svo nefnist
Þrjár Norðurálíuþjóðir hafa nú' fyrirlestur eftir Jón G. Sigurðs-
farið að fordæmi Breta og ákveðið! son í Hof-Görðum á Snæfellsnesl,
að semja um greiðslu þess fjár, er jprentaður á Akuireyri 1923. Fyrlr-
þær skulda Bndaríkjunum. Þjðð-; lesurinn flutti Jón fyrir fáum ár-
ir þessar eru Frakkar, Jugo-|um hér í Reykjavík og víðar ,en
Slavar og Lithuaníumenn. Samn-1 hann birtist nú nokkuð aulkinn.
ingar um skuldir Finna við Banda-
ríkin, hafa þegar verið gerðir á
þann hátt, að báðir aðiljar mega
vel við una.
Það er tiltölulega auðvelt fyrir
Frakka að greiða skuldir sínar,
því fjárhagur þjóðarinnar stendur
í mesta blóma. Væri um bág'lega
afkomu að ræða, þá mundi það
helst eiga heima um ráðgjafana, er
aðeins verða að sætta sig við lítil
laun, en verða þó jafnframt að
helga alla krafta sína málefnum
almennings. Laun Herriofs yfir-
ráðgjafa, svara til fimm dala 1
Ameriskum peningum á dag. Tekj-
ur ríkisisjóðs eru að verða Ihærrl
en útgjöldin svo stjórnin þarf á-
reiðanlega ekki fyrst um sinn, að
afla sór meiri eriendra lána.
Fé það sem Frakkar skulda
Bandaríkjunum, nemur hálfri
fjórðu biíjón dala. Vi-11 stjórnin
endurgreiða það á sextíu og sjö
árum, ef hún getur komist að við-
unanlegum kjörum hvað vexti á-
hrærir, sem ganga má út frá
sem gefnu að henni takist. Bret-
ar greiða 3l/2 af hundraði af lán-
um sínum við Bandaríkin og mun
óhætt mega treysta því, að frönsku
þjóðinni verði ekki isettir harðari
kostir.
------o-------
Frá Islandi.
Ritlingur þessi er einkarþörf hug-
vekja, og mikinn fróðleik um helm-
ilisiðnað hér áður fyr er þar að
finna. Meðal annars minnist höf. á
ullariðnað í foirnðld, íslensku vef-
stólana gömlu, prjónaskap o. fl.
Hann minnist einnig á silkikaup
Reykvíkinga og segir, að “(Reykja-
vík sé að verða sannkölluð silki-
borg”. Silkivörukaup íslendinga
námu árið 1918, 210245 kr. Sama
ár er fluttur inn allskonar útlend-
ur fatnaður, fataefni, garn og
annað tóvöruefni fyrir 4,8 miljón
kr. Þötta eru íhugunarverðar töl-
ur. Þungamiðja fyririestursins er
þetta: að auka heimilisiðnaðinn,
að vinna sem mest af uHlinni okkar
hér heima, og að fólk alment
klæðist fatnaði úr íslenskri u'll.
Þetta er þjóðinni best og Ihollast.
S.
Ársrit Hins ísl. fræðafélags, átt-
unda ár, er nýlega komið út og
hingað til lands. Rita í það meðal
annara Halldór Hermannsson prð-
fessor, um Vilhjálm Stefánsson
landkðnnuð, Finnur Jónsson prðf.
“nokkur orð um íslenska tungu”,
dr. Sgfús Blöndal kafli “úr sögu
Garðs og Garðbúa.” Mðrg bréf eru
þar birt frá Páli Melsteð til Jóns
Sigurðssonar. Auk þess eru í heft-
inu fjöldi smærri greina, flestar
eftir ritstjórann, Boga Th. Mel-
steð.
Úr sveitinni er Lögr. skrifað:
Hér í ,sveitinni voru menn að
tala um, hversvegna útlendingar,
eins og John Fenger, væru að sækj
ast eftir ráðum yfir ísl. blöðum,
og sagði einhver að það væri til
þess að ná sér í orðu. Þá svaraði
Jón úr Flóanum með þessari vísu:
Af því að hann er innaniblár,
eftir litamati
faira Valtýs-fjólur skár
Fengers hnappagati.
Otur, botnvörpungurinn, fór ný-
lega áleiði® til Englands með afla
sinn, 1000 kassa af ísfiski, en var
tekinn á leiðinni af Fálkanum
hér úti í flóanum, innan landhelg-
islínu, grunaður um ólöglegar
veiðar. Við réttarhðld sannaðist
þó ekki annað en að hann hefði
.haft hlerana utanborðs, og fékk
hann því “'hlerasekt” svonefnda,
4COO kr. Manna á milli er oft um
það talað, að sumir íslensku botn-
vörpungamir séu öðrum verri og
ásælnari við landhelgina, hvað
sem hæft er í því, eða að minsta
koslti ekki betri en þeir útlendu, þó
sjaldan hiafist hendur í hári þeirra
Ekki verður hér um það sagt, hvað
rétt ert í þessu, og ihefir þó verið
oft um það kvartað.— Þýskur botn
vörpungur var tekinn um líkt leyti
og fékk 5000 kr. sekt.
Gengisskráningamefndin semur
nú mánaðarlegar skýrsilur um út-
flutningsmagnið héðan. Síðastl.
mánuð var flutt út fyrir nær 11
miljónir og 300 'þús. kr., og í jú'li
fyrir 9 milj. og 600 Iþús. kr. eða
allis fyrir um 56 miljónir kr. það
sem af er árinu, og er það álíka
mikið og allur útflutningur árs-
ins á undan. Stærstu útflutnings-
liðirnir s. 1. mánuð voru verkaður
fiskur (c. 6 milj 791 þús.) og síld
(c. 1 milj. 782 þús.) og síldarolla
(c. 982 þús.). Þá kemur óverkaður
fiskur (c. 588 þús.) ull (328 þús.),i
ísfiskur (200 þús.), lýsi (284 þús.) I
fiskimjöl (224 þús.). Allir hinlr |
liðirnir eru smærri,, og er þöj
fróðlegt að athuga suma þeirra.
Unnin ull var útflutt fyrir 294 kr.
garnir fyrir 300 kr., sódavatn fyrlr
348 kr., lax fyrir 80 kr. og bækur
fyrir 1330 kr. Skinn voru flutt út
fyrir rúml. 34. þús. kr., saltket fyr-
ir rúml. 10 þús. kr. smjör fyrlr
rúml. 8 þús. kr. hross fyrir 21.560'
kr. (98 ihross), sundmagi fyrir 22
þús. kr., ihrogn fyrir 2400 kr., dúnn
Lifandi fé hefir nú undanfarið
verið flútt almikið út. Með Ville-
moes nú í vikunni voru sendar
1733 kindur af Suðurlandi, en
skömmu áður voru sendar 2518
kindur, sauðir og geldær, af Norð-
ur- og Austuriandi, hvorutveggja
á vegum iSambandsins. Kælt ket
hefir einnig verið sent nokkuð út,
síðast 1600 kroppar frá Reyðar-
firði, einnig frá Sambandinu.
----------------o-------
Magnús Magnússon cand. jur. er
hættur ritstjórn Varðar og farinn
að gefa út nýtt blað, sem Stormur
heitir, og fylgir engum flokki. Við
ritstjórn Varðar hefir tekið til
ibráðabyrgða Kristján Albertsson,
en um áramótin næstu á að taka
við Ihenni Árni Jónisson alþm. frft
Múla. Á Verði gtendur nú, að hann
sé gefinn út af miðstjóm íhalds-
flokksins, en í henni eru þeir menn
báðir, sem mestu hafa ráðið um
útgáfu blaðsin,s að undanförnu:
Magnús Guðmundssbn atv.mála-
ráðh. og ól. Thors framkv.stj.
Dáin er nýlega frá Sigríður
María Þorláksdóttir, eikkja Björns
Ámasonar guQlsmið.s. Sömuleiðls
Páll bóndi Helgason á Bjarnastcð-
um í Hvítársíðu.
-------o-------
í gær brann bærinn á prests-
setrinu Mosfelli í Grímsnepi.
Presturinn, séra Ingimar Jónsson
hafði í smíðum nýtt íbúðarhús úr
steini og fólkið var flutt úr gamla
bænum ,en matvæli voru gevmd
þar o. fl. Hefir orðið allmikið fjár-
tjón af brunanum.
Lögrétta 28. okt.
Bezta Meðalið Fyrir preytt og
Slitið Fólk, Karla Jafnt
Sem Konur.
púsundir Hal"a Fensið Hásanileíra
Heilsubót á Fáuni Dögum.
H-afi læknirinn ekki ráSlagt það nú
þegiar, þá skulutS þér leita til lyfsalana
og fá flösku. MeSaliS heitir ' Nuga-
Tone. Nuga-Tone eflir starfsrekií t>g
styrkir taugar og vötSVa. Skapar
hreint blúS og eykur þol taugakerfis-
ins. Veitir g65a matarlyst og væran
svefn. LíSi yCur ekki sem bezt, ætt-
u8 þér a)5 reyna meSal þetta. pa®
kostar ekkert, ef yfiur batnar ekki.
GetiS þér þá skilaS afganginum tii
lyfsalans. FramleiSendur Nuga-Tone
hafá lagt ríkt á við lyfsala, a8 fylgja
stranglega þessu.m fyrirmæluni og
skila peningunuun aftur, séu8 þér ekkl
éinægS. MeSal þetta er á'byrgst og
fæst hjá öllum Jyfsölum.