Lögberg - 07.05.1925, Síða 2

Lögberg - 07.05.1925, Síða 2
LÖGBERG, FIMTUDACINN 7. MAÍ 1926. Hann yíII ekki án þeirra vera. Quebec maður alveg læknaður af bakverki. Mr. Alfred Gagnon mælir með Dodd‘s Kidney Pills við alla er þjást. Moulin, Bersimis, Que. — (einka- fregn). “Aðeins fá orð u myðar Dodd’s Kidney Pills. Þær hafa gert mér mikið gott,” segir Mr. Gagnon, velmetinn iborgari hér á staðnum. “Við sárum bakverk hefi eg not- að Dodd’s Kidney Pills og þær gerðu mér óðara mikið gagn. Eg hefi ávalt öskju af þeim á heimilinu. Pillum yðar er það að þakka, að eg hefi öðlást fulla heilsu. Gerið svo vel og senda mér númer af almanaki yðar.” Dodd’s Kidney Pills er sann- arlegt nýrnameðal. Þær verka beint á nýrun og styrkja þau a afarskömmum tíma. Dodd’s Kidney Pills hafa nú verið notaðar í Can- ada í meira en (þrjátiu ár. Þær hafa í alvarlegustu sjúkdómstil- fellum revnst sönn hjálparhella. Þær eru einnig góðar við sykur- sýki, gigt, máttleysi og þvíumlíku. Hraustar un?ar stúikur Á öllum sviðum eru vísindin að sækja fram og varla er ofsagt, að nýjar opinlberanir birtist oss möijnunum svo að segja daglega. Fyrir fáum árum var það hlut- verk mentastofnana landsins að taka á mcti ungu uppvaxándi fólki þjóðarinnar og leiðbeina þvi cg leiða á braut mentunarinnar. Nú hafa þessar stofnanir, að minsta kosti sumar þeirra, færr út ýerksvið sitt og svo að þær hafa gerst verndarar heilsu og likamsatgjörvis fólks þess sem þær íhafa undir hendi. Barnard háskólinn í Bandarikj- um hesfir á síðustu árum tekið sér fyrir hendur að sýna og sanna á vísindalegan ,hátt hvernig að stúlkur þurfi að vera úr garði gerðar til þes® að vera sem best útbúnar til þess að standast og sigra í samkeppi lífsins á hvaða helst sviði sem um er að ræða Hér fer á eftir lýsing á stúlku er þeir segja að öðrum betur standi vígi; “Mdn verður að geta stokkið þrjú fet og tvo þumlunga, hent “Basket-ball” 25 fet, hlaupið 25 sem Ibest, og voru þeir dagar al'.ir sorgardagar fyrir þá, er gosdrykki og sætmeti seldu í ná- grenninu. SVo kom göngudagur og fóru þá allar út í tiu mílna göngutúr og urðu allar, að taka þátt i hon- um og ganga sínar tíu mílur. Svefndagur, þar sem þeim var gjört að skyldu að sofa samkvæmt vissum reglum og var svefntími sá tíu klukkustundir. Þá var og dagur settur til síðu, þegar þeim var kent hvernig þær skyldu bera sig og hvaða stellingum að líkam- inn ætti að vera undir þessum eða hinum kringumstæðum, svo að andardrátturinn yrði sem eðll- legastur og framkoma þeirra sem tígulegust. Sagt er að skóli þessi ætli næst að taka sér fyrir hendur að sýna nemendum sínum hvernig þeir eigi að haga sér til þess að verða ekki hraustir og til grundvallar fyrir þeirri hlið málsins ætlar skólinn að leggja að þeir séu allra menna leiðinlegastir, og mest þreytandi, sem ekki geti um anirað hugsað eða talað, en heil- brygði og hraustan líkama og sál. Rastir. Þar sem strarumar mætast i sjó myndast rastir. Þessar rastir geta verið mjög hættulegar og hafa oft orðið Sjófarendum að bana. Þegar vindar æsa hafið verða rastir þessar ennþá um- brotameistari og hættulegri. • Það brjótast tveir merkilegir nýir straumar áfram á tímans hafl á vorum dögum, sem auðvitað mæta öðrum eldri straumum og þá oft þungum líka, svo þar mynd- ast rastir og það svo öflugar, að flest virðist ætla úr skorðum að ganga í því aflþrungna ölduróti. Hvar þessir nýju straumar eiga upptök sín, mega aðrir mér fær- ari andlegir landafræðingar segja til. Fyrir nokkrum árum mundu menn haía sagt að þeir ættu upp- tök sín í staðnum undir jörðunnl. Vafalaust eiga þeir upptök sín í myrkranna hyldýpi einhversstað- ar. Straumarnir heita: Stjórnleysi og tískutrú. Annar straumurinn skellur vægðarlaust á öllu sem hátt gnæf- ir, á öllum stjórnum og helst allri löggjöf líka, lofar betrun og bót, ef hann nái völdum og megi ríkja á rústum hrundu þjóðanna. Talar mikið um jöfnuð, mannúð, frið og kærleika, en hefir þó sýpt heim- inum fyllilega, að þar er til meira af grimd, ójöfnuði, sfríði og hatri. Hann hefir marið til dauða flest fet á 4.4 sekúndum, klifrað 4 fet og stokkið 3 fet og 8 þumlunga fjungviði er hann hefir lagt að brjósti sér, hver sem svo raunin verður í framfíðinni ? Enginn vafi er á því, að margt mun skolast burt og sökkva í djúpið fyrir þvi æsta ölduróti tímans. Tískutrúin, það kalla eg allar stefnur, sem fagurlega gala, er straumurinn, sem vinnur svipað verð á sviði tröbragðanna, sem stjórnleysishreyfingin vinnur á pólitíska sviðinu. iStefnur þessar gala hátt um jöfnuð, mannúð, fé- lagsskap, trú og kærleika, skella með öllum sínum þunga, öllum sín- um háðsglósum, véfengingum og útásetningum að rótum hinna gömlu stofnana, svo að ölduniður- ‘inn berst þunglamalegur til eyrna manns og kveikir eins og óljósan ótta innifyrir, að hin nagandi tðnn æstu öldunnar kunni að sverfa svo fast að drðngum og töngum, að margt kunni undan að láta, hrynja og skolast burt. Að margur góður, gamall viti kunni þannig að sökkva í sjó og ekki Iýsa framar. Að þótt 'bjargi aldanna sé ekki íbeinlínis hætta búin, þá kunni margt lauslegra nytsamlegt undan að láta. Varist landar góðir loforð þau, sem kitla eyrun. Eyrnaboðskapur- inn hefir aldrei verið boðskapur hjartnanna. Fögur loforð um kær- leika, frelsi og mannúð, sem ganga á undan öllum framkvæmdum, er vanalegast froða, sem hjaðnar og að engu verður. Ríkjandi boðskap- ur, sem lætur vel í eyrum manna, er glögt tákn vondra tíma. Það er við þennan skóla, þegar sérstök fjarskalega auðvelt fyrir fjöldan loft upp með stðng. Hún verður að vera beinvaxin og hallast hvorki fram á fótinn, né aftur a bak, eða út á hlið. Augun verða að vera skær, kinnarnar rjóðar og henni verður að vera létt um að brosa og gjöra það eðlilega. Ef að stúlka nær þeBsum skií- yrðum, þá blasir fögur lífqþraut við henni. Ef hún getur ekki upp fylt þau, þá er eitthvað að hennl, og hún er ekki nógu hraust til þess að ganga skólaveginn óhindr- uð, né heldur að leysa af hendi vel unnið verk. Hlún getur heldur ekki búist við að geta átt kost á að velja um mannsefni þegar að því kem- ur. Að minsta kosti er það álit Miss Agnes R. Wayman, sem velt ir tilsögn í heilsufræði við þenn- an skóla og annara, sem við þau mál fást og sem þessar, heilsu- eða fullkomnunarreglur hafa sam- ið. Meðal stúlka á vorum dögum er þrisvar sinnum hraustari heldur en þær áður voru, og segir Miss Wayman, að þær eigi þeirri fram- för að þakka það, hve vel þeim gangi að komast áfram í víð- skifta-heiminum. Hjartábilun hefir komið fram i nítján af hundraði af fyrsta árs stúlkum í Barnard skólanum, sem hefir þau áhrif að ósamræmi er í lífi þeirra, og hefir sá kvilli far- ið stöðugt vaxandi í síðastliðin fimm ár. Ákveðnir tímar eru settir áhersla er Iögð á lifnaðarhætti nemendanna og er sá tími nefnd- ur “heilsuvika”. Var því tímalbili aftur skift riður í styttri tímabil og sérstök áhersla lögð á ýms atriði, þannig var matardagur. Var þá öll á- hersla lögð á að gera stúlkum ljóst, hvaða matartegundir það væru, sem nothæfastar væru til þess að byggja upp líkamann þannnig að hann héldi jafnvæginu I I V* Hv1 a8 ÞJAjst a.f |l | iL synlesur. fvl Dr. i I | r| blæBandi ogr bðlg- I I If !■ U mm gryjllnlseC? UppekurCur ðnauB- Cha*»* Olntment hjálpar þér strax »0 cent hylkfB hjá lyfsðlum eBa frá Kdmaneon, Batee & Co., Limlted, Toronto. Reynsluskerfur sendur 6- kev-ir, ef nafn þeaaa biaöe «r tlJtek ta 1 oent frlmerk* —— að gleypa við þeirri hugmynd, að reisa megi turn, sem nái til him- insins, en vonþrygðin verða þeim mun beiskari. Pétur Sigurðsson. Flóðið í Grindavík. 21. janúar 1925. Mönnum hér syðra er í fersku minni ofviðrið mikla, 21. jan. síð- astliðinn, þegar alt ætlaði um koll að keyra í Reykjavík. Enda þótt varla væri hálfstækkaður strauhi- ur, gerði samt það voðaflóð aust- anfjalls og út með Reykjanesskag- anum, að menn muna ekki annað eins. Það hefir sennilega ekki gef- ið eftir “Háeyrarflóðinu” 2. jan. 1653, eða jafnvel ekki hinu annál- aða “Básendaflóði” 8—9. jan. 1799, að minsta kosti ekki, þar sem það varð mest. Stórflóðið 11.—12. des. 1867 hefir varla verið jafnoki þess. Mestan usla gerði flóðið í Grinda- vík, og þó aðallega í miðhluta sveitarinnar. Járngerðarstaða- hverfinu, þar sem verslunin er og mest bygðin, og mun það hafa stafað af því, að undir flóðið gekk hann til á áttinni, úr suðaustri til hásuðurs, og stóð þá veður og sjór beint inn á Járngerðarstaðavíkina. Annarsstaðar i sveitinni voru skemdirnar aðallega fólgnar í grjóttourð á tún og jarðspellum utangarðs. Líðandi hádegi var flóðið orðið eins hátt og hæsta stórstraumsflóð annars, en £ þriðja tímanum, er það náði há- marki sínu, mun það hafa farið nál. 3 metra upp fyrir það, eða l —2 metra yfir hin lægri tún og flatir utangarðfs, auk þess, sem stjórinn fylti allar lautir og flæði- tjarnir, sem þar eru, og komst langt upp fyrir bæi, og sumstaðar góðan kipp upp í hraúnin, sem þar eru alstaðar umhverfis. Upp úr s. n. Litlubót, flæddl hann t. d. upp með túngörðunum á Járngerðarstöðum, fyrir Vatns- stæðið (tjörn er svo heitir), og náði langt upp í Bóndastekkjatún, kippkorn fyrir ofan Járngerðar- staði nál. 1 km. frá'sjó. Þar fanst keila rekin! Amíarsvegar braust sjórinn inn fyrir utan lendingarn- ar, flæddi yfir öll tún og garða, þar fyrir innan, upp á milli Garð- húsa og Krosshúsa, svo að tún- garðar, sem þar eru á milli, féllu og alveg upp að hrauni. Voru þó Járngerðarstaðir og Garðhús, þau toýli, sem eru einna lengst — en ekki hæst — frá sjó, nærri um flotin. í þriðja lagi braust sjór- inn inn niður undan Járngerðar- stöðum, inn í tjörn, sem er þar 1 djúpri laut fyrir neðan bæinn, og fylti lautina svo, að sjórinn félf upp á hlaðið á Járngerðarstöðum, og nærri því upp að Garðhúsum, og bvítfyissandi boðar fóru þar um hin lægri tún fyrir neð^n. Það vantaði lítið á að það flæddi yfir hinn góða varnargarð, hraunklöpp- ina, Sölvhól, fyrir framan tjörn- ina hjá Járngerðarstöðum, sjó- gusurnar gengu yfir hana. Þetta hafði mér verið sagt alt saman hér inn frá af sjónarvott- um, en í síðustu viku brá eg mér suður, meðfram til að sjá meS eigin augum, alla þá “viðurstygð eyðileggingarinnar,” sem eg hafði heyrt um, og vildi þá svo vel til að jörð var alauð, þegar eg kom þangað, og flest með ummerkjum eins og Ægir hafði skilið við það þenna minnisstæða dag, og bar þess ljósan vott að ekki hafði ver- i$ bætt við eða orðum aukið í fra- sögninöi. eg varði mestu af þriðju- deginum til þess að kynna mér afleiðingarnar. Það sem eg tók einna fyrst eftir var það að hinir háu malarkambar eða kampar sem sjórinn sjálfur hefir hlaðið þar víðast svo háa fyrir framan hverfið, að varla sér til sjávar af túnunum, voru nú víðast lækkaðir að mun, og á sum- um stöðum alveg jafnaðir við jörð, skolaðir inn á túnin fyrir innan, ásamt þykku lagi af sandi, þar sem hann hafði verið fyrir, og þar með voru og burtu allir túngarðar, er staðið höfðu innan við kampana, og matjurtagarðar þeir, sem næst voru sjónum. Jafnvel heima á Járngerðarstöðum, voru kálgarða- veggir fallnir. Á túnum voru rast- ir af vikurmolum, sem fyrir mörg- um öldum hafa skolast á land I einhverjum eldgosun < og smám saman grafist djúpt í sandflatirn- ar fyrir utan hverfið. Nú hafði sjórinn rótað þésisu upp og borið það á túnin. Dálaglegur áburður. En til uppbófar hafði hann borið þang og þara á annarsstaðar, og sumstaðar lá þang upp á háum hraunklöppum, langt frá sjó, og sýndi hve hátt sjórinn hafði kom- ist. Spell á husum höfðu orðið all- mikil, einkum braut sjórinn mjög sjávarhús eða skolaði þeim til, og mikið hafði skemst í þeim af salti, afla og áhöldium, en mörg af þeim var nú búið að laga, eða reisa ný því að án þeirra gátu menn ekkt verið þegar vetrartíðin fór í hönd. Verst höfðu fjögur toýli orðið útf, sem næst eru sjónum: Valtoöll, Vallarhús, Hrafnahús og Ekurhús. Á Velli í Vallarhúsum og Ekur- húsum fóru stórar spildur af tún- inn. Jarðvegur állur og sandur var nú mjög upp rifinn, og sand- inum skolað langt inn á lanH, jafnvel inn yfir næstu tún, til stór skemda á högum og túnum. Glögg- astan vott um hafrótið, mátti sjfl í iMalarendum, fyrir utan Járn- gerðarstaði (ranglega nefndir Vöðunes á korti herforingjaráðs- ins); þar sem feðmings björg lágu á há kampinum 1—2 mannhæðir yfir vanalegt stórstraumsflæðar- mál. Nú var kampurinn lækkaður að mun og margt af björgunum komið inn á grasfletirnar fyrir innan. Eitt þeirra, á að giska ten. meter, og þá nál. 3 tonn að þyngd, lá eina 20 m. uppi á flöt og líklega komið ofan úr hákampi. — Stýrishús með undirhúsi af ensk- um botnvörpungi, sem strandað hafði fyrir utan JárngerðarstaSI fyrir möra^m árum, og hafði lengst af legið á kafi niðri í djúpu lóni í Litlubót, var nú komið upp á flatirnar þar fyrir ofan, og stóð þar eins og turn. Þýski botnvörp- ungurinn, sem strandaði í fyrra við Staðarmalir, fór á kreik og upp á há kamp I Staðarbót ,rétt eins og hann ætllaði að heilsa upp á prestinn á Stað. Fleira mættl tína til, ef rúmið leyfði. Það var mikið lán, að flóðið kom um miðjan dag. Menn sáu hættuna, og gátu gengið rólega að björgunarstarfinu, enda þótt það yrði full erfitt, þar sem veðr- ið var svo afskaplegt, og sjóðrif- ið eftir því, Grindvíkingar eru vanir að sjá framan í úfinn sjó, Dg æðrast ekki — úti á miðum, en að vaða sjóinn í mitti eða axlir á ógreifærum vegum, innan um gaddavírsgirðingar og annan far- artálma, með kvenfólk og toörn ! fangi, og fá svo ólögin á sig og verða að bjarga sér undan þeim upp á fállandi garða, það voru þeir ekki vanir við, en alt gekk þó slysalaust. Sumir fóru um tun- in á bátum, og tóku fólk út um gluggana. Hefði flóðið komið um dimma nótt, og enginn getað séð, hvað eiginlega var að gerast, er líklegt, að felmtur hefði gripið marga, og sennilegt, að manntjón hefði orðið og það eigi lítið. Um tjónið, sem flóð þetta olli í Grindavík þarf ekki að fjölrða hér því að Einar kaupmaðúr frændi minn í Garðhúsum skýrir frá því í Morgnunfolaðinu þegar á eftir. ógerningur er að meta það til peninga er talið er að það nemi að minsta kosti 20 þús. kr. sem falið er í skemdum á toúsum, salti matvælum, túnum, matjurta- görðum og girðingum. Jarðspellin utan garðs, er ekki auðið að meta. Að vísu er efnahagur manna þar í góðu lagi, vegna þess, að fólkið er atorkusamt og gætið í ðillum framkvæmdum, og nýtir vel alt sem það aflar. En fáir eru þar ríkir menn, og hin umgetna upp- hæð er allþungur skattur á hverf- ið. En það er ekki hið versta; það mundi lagast með tíð og tíma. Hið alvarlegasta er, að hverfið liggur nú foerskjaldað fyrir öllum nýjum flóðum — og stórflóð geta komið á hverjum vetri, þó að v<jn- andi verði langt að toíða annárs eins og þessa í vetur, — þar sem að bæði túngarðar og einkum hin- ir náttúrlegu varnargarðar, kamp- arnir, eru fallnir, og úr (því þarf að bæta hið toráðasta. Yerkfræð- ingur hefir gert áætlun um að varnargarður fyrir hverfið muni það er meiri upphæð, en sveitin öll getur undir risið. — Það hefir verið leitað til hins opintoera um hjálp og hana verður að veita, toæði rGindvíkingum og öðrum, er fyrir svona tjóni hafa orðið, og þó hún yrði ekki veitt öll í einu, mundi hún samt koma að liði. I Járngerðarstaðahverfinu er fyrst og fremst þörf á skjólgarði fyrir lendingarnar og uppsátrið — og toann yrði ekki svo dýr — annara er útræðið, lífæð (þorpsins í veði. Svo eru tvö skörð, eða lægðir, sem sérstaklega þarf að fylla, þar ®em kamparnir hafa sópast alveg burt, og hætta á frekari niðurgreftri, af því að djúpt er þar á klöppum, sumstaðar eru klappir fyrir, sem halda, eða eftir kampar, sem standast öll “skikkanleg” flóð. Afleiðingunum af algerðu aðgerð- arleysi skal eg ekki lýsa. í útlönd- um býst eg við að ríkið mundi telja það sjálfsagt, að bæta úr aðal þörfinni, allsherjar varnar- garði frir pilássið, og í fullu trausti til þess, að þeir sem hugsa Kvæði Til sr. Friðriks Hallgrímssonar og frúar hans, við burtför þeirra til Islands 1925. Alt er hverfult í heimi hér, hagur þjóðanna toreytir sér, örlðgin marka öllum spor er þess nú vottur meðal vor. Þennan nú skýran þektum vott þannig að frá oss víkur forott, kristninnar merkis stöngin sterk stimpluð gullletri um orð og verk. Þú hefir hlotið þjóðarlof, það mun hér varla sagt um of. Þú hefir unnið þarft og gott þess munu allir bera vott. Kvarnast hér nú úr klerkasveit, kallast sumir í dauðra reit, aðrir hverfa til feðra Fróns, fámennum okkur veldur tjóns. Hér mun þinn skarta heiðurskrans um heilar bygðir jþessa lands bjartar nú dísir buðlungs tróns beri ykkur heim til gamla Fróns. Kveðjum við ykkur kæru hjón Kristur Jesús á himna trón Ieiði svo ykkur lífs um hraut Ijóssins í föðurs dýrðar skaut. Höfundur ofanskrifaðra erinda gat ekki verið viðstaddur skilnað- arsamkvæmi það, er þeim heiðurs- hjónum var haldið hér áður en þau fóru til íslands, og biður hann þau að taka hér viljann fyrir verk- ið. með virðingu, Magnús Einarsson. 10]/2 Sutherland Ave. Winnipeg 25. apríl 1925. VÍÐVARPSSTÖÐ I REYKJAVIK. Sótt um Ieyfi til þingsins fyrir væntanlegt hlutafélag. Það er æfitýri líkast hve örum umbótum loftskeytaumbúningur allur tekur á síðari árum, og þá umfram alt, hve mikla útbreiðs'u móttökutækin hafa fengið um all- an hinn mentaða heim. Hver víð- varpsstöðin rís upp af annari. Tug ir og hundruð þúsunda bætast í hóp þeirra er afla sér þesisara einföldu tækja, er gera þeim fært að heyra orðlist og tónlist um- heimsins, og flytja þeim nýjustu fregnir af viðburðum fjær og nær. Fyrir nokkru var prentaður hér kafli úr grein um víðvarpið, eftír 'einn af helstu og fróðustu síma- mðnnum vorum, Gísla J. ólafson. En þar er ekki á það minst, að nokkur undirlbúningur er þegar hafinn undir það, að hér rísi upp víðvarpsstöð áður en langt um líður. Eins og minst ihefir verið á í folöðunum, hefir trútooðinn enski á Akureyri, Arthur Gook, boðist til þess að reisa þar víðvarp. Er oss ókunnugt um hvernig mál það hjorfir við. En hér í Reykjavík hafa nókkr- ir menn isótt um það til þingsins, að þeir fengju sérleyfi, eða félag sem þeir gengjust fyrir að sfcofna , fengi sérleyfi, til þess að reka hér víðvarp. Aðalhvatamaður þessa er Otto B. Arnar. Sækir hann um sérleyfi ásamt þeim fjórum, Þorkeli Þor- kelssyni, forstjóra Veðurstofunn- ar, Kristjáni Bergsisyni, Sigurði Sigurðssyni Ibúnaðarmálastjóra, og Lárusi Jóhannessyni. ÆJtlast 'er til þess, að sérleyfið sé veitt annaðhvort með þeim hætti, að víðvarpsfélagið fái einkasölu á móttökuáhöldum, elí- egar á áhöldin verði lagt stofn- setningargjald og afnotagjald, er renni til félagisins. 1 Englandi er árl. afnotagjald 10 sihillings; í Þýskalandi 24 gull mörk. Eru árgjöld þessi nokkuð mismunandi út um löndin, því hærri sem löndin eru minni. I Danmörku mun gjaldið vera 100 kr. á ári. Borgunbl. hefir átt tal við Otto B. Arnar, og spurt hann, hvernig honum litist á afdrif málsins á þingi o. fl. Býst hann eindregið við því, að þingið veiti sérlejrfið í einhverrl mynd. Málið hefir verið borið undir landssímastjóra, segir Otto Arnar, og er hann því meðmæltur að sérleyfið verði veitt. Þó svo fari, þá útilokum við ekki Gdok á neinn hátt. Því leyfið er ein- göngu við það miðað, að við fáum gjöld af tækjunum, eða einkasölu á þeim, og einkarétt til þess að taka afnotagjald af eigendum móttökutækjanna. Ef einhverjir efnamenn vilja reisa víðvarpsstöð er þeim það vellkomið okkar vegna. Hvernig hagið þið félagsstofn- uninni? Við hugsum okkar að stofna til hlutaútfooðs, og hafa hlutina svo smáa, að allur almenningur geti tekið þátt í félagsskapnum. — Hlutirnir eiga að hljóða upp a 50 eða jafnvel 25 kr. Stöðin, þá foún kemur, verður til almennings nota: því er nauðsynlegt, að al- menningur, oem á að njóta starf- semi hennar, geti tekið þátt í fé- lagsskapnum. Hve mikið fé þarf til að koma stöðinni upp? 150 — 200 þúsund krónur, ef vel á að vera. Og þátttakan, hve mörgum mót takendum eigið þið von á? Eftir því hve síminn er hér útbreiddur, og samkvæmt reynslu annara þjóða, vonumst við eftír því, að þeir.verði fljótt um 1000. Morgunbl. 29. marz. fengið sár á höfuðið og lagaði blóðið úr sárinu. Var maðurinn iborinn niður í skipsrúm. Raknaði hann þar fljótt við. Var læknis leitað, og kom hann að vörmu spori. Leit hann svo á, áð maður- inn hefði orðið fyrir skoti, sem numið hefði rispu &, gagnauga mannsins, er fyrir meiðslinu varð. Hann mundi það seinast eftir sér, að hann heyrði hvin, líkt og sikotiö væri úr riffli rétt hjá sér. Mibl. átti tal við lögregluvarð- stöðina í gærkvöldi um afcburðinn. Fengum vér þar þær upplýsingar, að ekki þætti víst, að um skot hafi bafi verið að ræða. Mögulegt væri að liðið hefði snögglegá yfir manninn, og hann hafi særst á nagla eða einhverju slíku, er hann datt á þilfarið. Menn, sem þar voru nálægt, hefðu ekkert akot heyrt. En málið var þá til rann- sóknar. Maðurinn, sem fyrir á- fallinu varð, er á Gestaheimilinu í Hafnarstræti. Leið honum vel í gærkvöldi. Sárið er ekki meira en það, að það mun ekki baga hann lengi. 20. marz andaðist á heimlii dótt- ur sinnar, Jónínu Jafetsdóttur á Laugaveg 117, ekkjan Þorgerður Elísatoet Þorsteinsdóttir, ekkja Jósefs heit. Jónssonar í Njarðvik. um. Vísir 21. marz. LAUSAVISUR- Maður meiðist með einkennilegum h'ættL f gær vildi sá atburður til á mótortoátnum “Sválan”, sem hðr var á höfninni, að nokkrir menn stóðu á þilfari bátsins. Alt í einu (fettur einn þeirra á þilfarið og er meðvitundarlaus. Hafði hann Vonin og skapanornin: Síkapanornin ill mér er, , ýfir fornu sárin. En vonin ornar aftur mér, öll svo þorna tárin. v: Gísli Helgason. Heimsku fjandinn: Þegar grandar hugum hér heimsku-fjandans þvaður, þá er vandi virðist mér að vera andans maður. Gísli Helgason. Þótt mér lítinn lukkuskamt lífið kunni að bjóða, ekkert sakar — eg mun samt aldrei hætta að ljóða. Gísli Helgason. Við mig spaugar væn og hlý vafin baugum fínum, Hesta-Lauga hangir í hjartataugum mínum. Kristinn Árnason Skagfirðingur. (?). Heimsins brellur toeygja menn, brjóstið svellur pínum, eitt áfellið fékk eg enn, fjölgar skellum mínum. Sveinn Hannesson. frá Elivgum. Krept er gengið, kyr eg stend, kvæða ilengist toilið, þegar engin ástarkend örfar strengja spilið. Sveinn Hannesson. frá Elivgum. Morguntolaðið. unum undir sand og grjót. Á Velli eiga um velferð lands og lýðs, og i Hrafnshúsum tók hlöður og fjóis upp og í Ekurhúsum timtour- baðstofu og standa nú þessi hús góðan kipp frá þessum bæjum, en lítið brotin, þau flutu í flóðinu, eins og Nóa-arkir, mannlaus og skepnulaus þó; mönnum og skepn- um hafði verið bjargað í tíma; en á Velli fórust um 20 lömto í húsl, sem stóð naAri sjó, og skolaðist alveg burt. Annars týndist fátt af skepnum. út með sjónum, fyrir utan hverfið eru víða sendnar flatir og hraun hellur á víxl, en skeljasandur og kampar við sjó- bregðist vel við hjálparbeiðnl Grindvílkinga og annara, sem orð- ið hafa illa úti í flóði jþessu, enda eg þessar línur. Bjarni Sæmundsson. TILKYNNING ÚTIBÚ NORÐURBÆJARINS FRÁ Province of Manitoba Savin’gs Office sem var að 872 Main Street, er flutt í bygginguna að « ) 984 MAIN STREET (rétt fyrir norðan Selkirk Avenue) Province of Mánitoba Savings Office LINDSAY BUILDING, WINNIPEG Frá Þorlákshöfn var Vísi símað í gær: “Héy fengust í dag til jafnaðar 100 þorskar í 30 faðma net rétt við vðrina. Gott sjóveður. Byrjað að róa frá Eeyrarbakka i dag, en fjóra daga róið í Þorláks- höfn. Mikil fiskiganga. Góðar afla- horfur.” Vísir 28. marz. SUM AR EXCURSIONS I SUMAR-FRllNU VESTUR AD HAFI Vanoouveí, Vlctoria og annara staða frá Wlnnljjog og heim. »72 Á þessari leið sjáið þér Banff, I.akc Louis og Emerald I.ake AUSTUR CANADA Með járniiraut alla leið eða braut og vötnum. Canadian Pacific Gufuskip Frá Fort Willlam eða Port Artlmr Miðvd. og Laugd. til Port McNIooU, og Fimtd til Owen Sound. ÞRJAR LESTIR DAGLEGA FRA HAFI TII> HAI S innibindur Trans-Canada Limlted Ilina skrautleíTii SvefnvaKna-lc'ist, (fyrsta lest 19. ina!) i

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.