Lögberg - 23.07.1925, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
23. JÚLÍ. 1925.
Bls. 5
. 1 MINNLNGU
móður minnar Jóliönnu T. Zoega,
sem dó 8. maí 1925.
Nú er dagur aÖ kveldi kpminn,
krýp eg særÖ viS rúmiÖ mitt,
mér kviknar indæl æÖri vonin,
sem allar sorgir getur stytt
og gefið eilíft gleöiljós,
sem gjörir þyrna’ að sætri rós.
»
Það voru fréttir af fósturlandi,
sem fyltu minn hug með sorg og
þrá:
dauðinn hafði meö bitrum brandi
'brugðið mitt móSurhjartað á.
svo að hún liöin liggur nár,
langt í fjarlægð mér hrjóta tár.
Eg krýp í huga við leiðið lága
og læt mig hugsa hún sofi vært,
sem átti þann vininn verndar háa,
sem vaktar hvert sitt barniS kærtr
og systur minar, sem syrgja nú,
sjálfur drottinn einn huggir þú.
Hallar á degi fótspor fækka,
færist þvi nær rtiér eilífðin;
svo ætti’ eg í þvi æðra að hækka,
sem alvalds býöur mátturinn,
svo við fáunt í sæluvist
í sameininjj dýrkað herrann Krist.
v Mrs. G. Agnes Guðlaugsson.
8iö'i2th St., Brandon, Man.
ir hana hafa gengið frá því fyrsta. | ástríks eiginmanns og föður: Jóns
Eitt sinn var þó svo komiS, að I Benediktssonar' og heiðruðu út-
FANÝTI LIFSINS.
Þegar eg hugsa úrn þetta líf,
með þrautum skerandi rauna kíf
og fokið er í flestöll skjól
og falin skýjum gleðisól.
Og hversu fánýt æfin er,
undrun og gremju vekur mér,
engin trygð-festa andann knýr,
alt er reykur, sem burtu flýr.
Auður og völd, sem alt um of
ágirnd vekur og fánýtt lof,
hreyfir drambi og heröir lund,
er huganum svalar skamma stund.
Heimskir girnast að eignast auð,
^hyggju fyllist sálin snauð,
hefir ei taum á sjáTfri sér,
svínalin, stolt og drambfull er.
Svo aö þeim veitist sæla full,
sálin hrópar: “æ meira gull
það í nú okkur þyrstir mest,
það er sem veitir gæSin flest.”
Þeir, sem að hljóta þetta hnoss,
þar fylgir með hinn harði kross,
að enginn kann brúka auðinn
rét^,
álög þaö virðast furðu þétt.
Fátæktin mörgum þung er þraut,
þeim hlaut hún samt að falla’
í skaut;
alveldis þaS var augnamið,
ei tjáir þar aö spyrna við.
Þú, ríki dári, þitt er kjör
þurfandi seðja’ og klæða Spjör,
en þú ert armur i gullsins gnótt,
gín þar við þér hinn dimma nótt.
Veraldar glys i sjálfu sér
syikult er eins og hálagler,
hefir minn fleygi hugur stár
hvarflað þar um yfir sjötíu ár.
Peninga safn í pukri geymt,
plágör eldur, þar verður reimt,
og þegar hér er að öllu gáð,
óvinum loks þeir veröa að bráð.
10 y2
Magnús Einarsson,
Sutherland Ave. Wpg.
I1
Fáein oið á víð og dreif
Þegar menn athuga hiö volduga
rómverska ríki á fyrri öldum og
þess voðalegú harðstjórn og ýf-
irgang, þá er ekki að furöa, þótt
mannkyninu stæði ótti af því og
héldi það óvinnandi. Spillingin
fór versnandi, er á leiS, og alt gekk
á tréfótum, og svo þegar 'kristnin
fór að festa þar rætur, varð ali
einu meira uppnám, þar til
rekur hershöfðingi kom með Gota
her sinn árið/409 e. Kr. GjörSi
hann tvisvar áhlaup á Rómaborg
það ár, en vann ekki á. Árið 410
kom hann aftur; þá vann hann
borgina og rænti hana, og hertók
hina mörgu miljónera þar. ÞaS
sama ár dó hann; en þegar hann
fann dauðanrf nálgast bauS hann
Auðúlfi mági sinum aS bera sig
út, er hann væri. andaður, og grafa
sig þar sem bejn sín væru óhult
fyrir Rómverjunum. Két þá Auð-
ulfur veita ánni Ashervus úr far-
vegi sínwm og grafa hann á ibotni
hennar og veita ánni siðan aftur
í sinn fyrri farveg. Og þetta lét
hann hina rómversku miljónera
gjöra. Aö því búnu lét hann brytja
þá alla ofan í fljótið, svo þeir
skyldu ekki flytja löndum sínum
tíðindin. Þannig endar sú tilvera
hins rómverska dýrs. ÞaS, var,
en er ekki, en kemur aftur upp af
afgrunninu og tortýnist fOp. 17,
8. vj, vel að merkja i hinni
spiltu kristni, sem þá og þar efirir
að mestu leyti varö að afguða-
tíýrkun. Þá koma engispretturn-
þessir tveir vottar lágu fallnir fyr-
ir almenningi. Menn sendust á
gjöfum af fögnuði yfir því, að nú
væru þeir ekki lengur þyrnar í
augum þeirra. En hvað skeöi?
Lífsandi kom aftur í þá, og þeim
var rykt upp til himins, og ótta sló
yfir óvini þeirra.
Hvað veldur þessu? Menn eru
sannfærðir um, aö til hafi verið
óteljandi fræðibækur og rit frá
fyrri öldum, sem fariSt hafa í
tldi og öðrum óhöppum, er fræði-
irenn nútímans mundu vilja gefa
mikið til aö ei|ja. Gráskinna var
geymd á afviknum stað á Hólum,
tn einn viss maður náði henni,
l afði hana á burt með sér; hún
Siata^t með honum og hefir ekki
fundist síðan. En þessi bók, þess-
ir tveir vottar, gamla og nýja
testamentSð, hafa lifað gegn um
allar aldir, ekkert hefir getaö
grandaö þeim.
Eg er fáfræðingur, og hefi lif-
að á hinum andlegu molum, sem
dottið hafa af borðum hinna ríku.
Og þó misjafnir hafi þeir verið á
bragðiö, þá þykir mér þó betra en
ekki, að hafa tínt þá upp.
í fyrri daga var í fátækt og
hjálparleysi gjörður grautur úr
fíflalaufum til lækninga við viss-
vm sjúkdómum, og maríustakkur
lagður á ofsa-bólgu, og kom aS
góðu haldi. Þannig getur hið lít-
ilmótlega fyrir heimsins augum
orðið styrkur þeim, sem ekki eiga
annars úrkosta.
Nú vildi eg mega spyrja hina
háttvirtu nútíðar postula: Hvern-
ig stendur á hinu va'ranlega gildi
þessarar bókar, þrátt fyrir hinar
hörðu árásir, gem hún hefir oröið
að þola?
Vantrúin neitar guðdómi frels-
arans, önnur klíka viSurkennir
hann aS sönnu, en Jóhannes skír-
ari er alt i, öllu hjá þeim. Meðal
þeirra hafa komið upp ýmsir, trú-
arvinglar, sem rangfæra alla spá-
dóma á hinn skaðlegasta hátt, og
eftir þeim hlaupa hinir forvitnu,
rfýjungagjörnu fáfræðingar út á
cvðimörk og verða úlfum að bráö.
Þessir blindu leiðtogar vita það
ekki, eða vilja ekki vita, að þeir
eiga aS táka anda og þyngd biblí-
unnar í heild sinni, en ekki ein-
stakar málsgreinar til yfirvegun
ar. En hér liggur hið sama á bak
við, sem vant er aö vera: Þá vant-
ar peninga, og þess vegna eru þeir
óstöðuglyndu þeim þægilegastir.
Þegar Kristur haföi fyrirsagt
lærisveinum sínum eyðileggmg
je^úsalems-borgar, beiddu þeir
hann um frekari útskýringu. Það
fyrgta er hann svarar þeim, var
þetta: “Varist að enginrf tæli
yður.” Þetta er ekki þýðingar-
laust, fremur en annað, sem fram
gekk' af hans munni. Og svo vill
nú vantrúin; ofsatrúin og trúar-
vinglaraj/ stofna eitt allsherjar
bræðrafélag. ÞaS yrði skrítið
bræðralag. “Mér er sem eg sjái
hann Stiyrla minn á dómsdegi,”
sagöi kerlingin. Eg hygg, að þar
sé annað og meira á bak við, sem
brátt mundi sýna sig, ef til þess
kæmi. Við hinir fáu, sem með
hjartans einlægni viljum standa
stöðugir undir okkar eiðsvörnu
Lúterstrúar merkjum, getum ekki
tekið höndum saman við neitt
þess háttar. Þeir, sem hafa verið
skírðir og fermdir undir lútersk-
um trúarmerkjum, en hlaupa svo
í burtu út í vitleysu fyrir forvitn-
issakir og nýjungagirni, þykjast nú
heilagri en aðrir. Gái þeir að,
hverju þeir hafa slept. Þeir segja
i hjarta sínu: “Svona vil eg láta
það 'vera.” En þeim mun verða
sagt það og sýnt á sínum tíma, aö
svona er það. ( Og sjái þeir þá til
aS betur fari.
Þyki nokkrum hér til sín tálað
sérstaklega og vilji hann mótmæla
nokkru þvi, sem hér að ofan er
sagt, þá gjöri hann það með rök-
um, og mun því þá verða svarað
eftir því sem viö þykir eiga.
Magnús Einarsson.
för hans með blómsveigum eða ná-
vist sinni.
Markerville Alta, 17. júlí ’26j
Lára. S. Benedicteson,
Leo Benedictson,
H. Lára Meldrum,
Helga S. Benedictson,
Fjóla Þ. Benedictson,
Josie M. Benedictson,
Ólafur Benedictson,
Jón F. Benedictson.
Island úti og inni.
Staka.
KveSiS viö slátt af Baldvini skáldi
Jónatanssyrfi, Þingeying:
Grundu á eg geri slá
gljúfriS háa viöur,
fagurbláum fyrir ljá
falla stráin niöur.
—Mbl.
Hcimilisiðnaðarsýning
landi.
að Brúar-
enda mjög vinsæll, eins og lík-
ar til sögunnar, sem sé Mahomeds-Afylgd hans á rfálega 100 hlöðnum
trúin, þar urðu tvö-andstæð öfl,
sem kunnugt er, og svo er nú aö
liti til báka.
Þegar maður hugsah um rás
viðburöanna á þessum hnetti frá
hinni fyrstu tíð, sem menn hafa
sögur af honum, og ber þetta sam-
an við spádóma biblíunnar, þá
virðist sem öröugt sé að vefengja
gildi hennar. Hún virðist standa
sem jarðfast 'bjarg fyrir öllum
þeim háreistu boöaföllum, sem yf-
Slysfarir.
Sunnudagsmorgun 12, þ.
fanst John Benediktsson, kaup-
maður að Markerville, Alta, ör-
endur á G. P. R. ibfautinni í Cal-
gary.
Eftir tilhlýðilega rannsókn var
líkið flutt norður til Márkerville
og jarðað í grafreit bygðarinnar
16. s. m. —
J. B. var 53 ára að aldri. Nar
meðal frumbyggja sveita’rinnar og
fyrsti kaupmaður hennar.% —
Drengur góður og félagslyndur,
Ein 28 heimili í Langafellssókn
hafa sent aliskonar handavinnu og
muni á sýningu þessa—segir Morg-
unblaSiþ 19. júní síöastl.
Þegar þess er gætt, hve heimilin
eru fá,> og á takmörkuSu SvæSi, er
sýningin alveg framúrskarandi. Þar
er allskonar handavinna sýnd, sem
í sveitum tíðkast, bæöi fjölbreytt og
vönduö. Þar eru allskonar tegund-
ir, alt frá finasta línsaum og hag-
legá geröum hrosshársreipum, vefn-
aður, áklæSasaumur, útskornir mun-
ir og márgt fleira.
Því miður geturf Mbl. ekki flutt
nákvæma fráscrgn um' alla þá mörgu,
sem sent hafa sýningu þessari vinnu
sína. Við fljótt yfirlit ber mjög
mikiS á vinnu ^rá heimilinu í Gröf,
systrunum Sólveigu og GuSrúnu og
því fólki, sem alkunnugt er fyrir
framúrskarandi ástundun viS hánn-
yröir og heimilisi'ðnaS. Ber ekki á
ööru, en lögS sé rækt viö aS ala ungu
kynslóSina þar upp í sama anda, því
þar eru haglega geröir munir eftir
10—11 ára gömul börn Steindórs
Björnssonar;1 frá Gröf. Áberandi
skemtilegt er veggklæöi í áklæSisstíl
—eftirmynd af klæöi á ÞjóSminja-
safninu, er gert hefir Sigurbjörg Ás-
mundsdóttir á Álafossi. Prjónles
er þar margskonar, hlýlegt og hald-
gott “sölugóss”. — og Álafossdúkar
til sumirfata, slitfata og værSarvoð-
irnar, sem eru óðum aS breiSast út.
— En kamgarniS er enn í vefstóln-
um hjá Sigurjóni. ÞaS kemur um
mánaöamótin út—og á sýninguna að
Þjórsártúni. '
Lýsing þessi á sýningunni heföi
mátt vera mikiö itarlegri, hún á það
skiliS, fólkiS á þaS skilið, sem vinn-
ur hiS mikla þjóöþrifaverk, aS efla
heimilisiðnaSinn í sveitunum.
Ókunnugum hætti r til aS halda,
aö í nærsveitum Reykjavíkur njóti
sveitalífiS sín ekki vegna nálægðar-
innar viS höfuöstaSinn. Þetta ætti
aS vera á annan veg. NálægSin viS
hina mannmörgu Reykjavík skapar
landfyúnaÖirfuVn V>etr*i markaðsskjl-
yrSi, en þau eru víðast hvar annars-
staöar á landi hér. Aukin búsæld á
aö efla hiS þjóðlega starf húsmæðr-
anna, að gera sveitaheimilin íslenzk
i anda og ytra útliti. Hvernig svo
sem nærsveitir Reykjavikur hafa
verið, þá er þaS víst, aS heimilisiön-
aðarsýningin aS Brúarlándi 'er ó-
rækur vottur þess, aS heimilisiSnaö-
urinn á itök hér meiri en viSa ann-
ars staöar. Er þaS góðs viti.
fara eitthvaö upp til fjalla, til aS fá
nýtt loft í lungun, til aö fá sér nýj-
an aukinn lífsþrótt. Þetta er heil-
brigS hugsun. Og flestir þeir, er
fara slíka för, fá einhverja notalega
smágjöf, sem þeir geyma á leyndum
staS, en geta þó alt af gripið til og
skoöaS í tómstundum og við vinnu
sína. ÞaS eru ekki allir, sem meta
þaö eins og vert er, að eiga til i fór
um sínum ijúfar endurminningar
frá þeim tímum, sem þeir eyddu eSa
nutu með náttúrunni um hásumars
bliSviðrisdaga. En slíkir Tlagar erti
fljótir aS líöa hér á landi og veröur
því aö grípa tækifærið þegar þaö
býðst.
íslendingar »eru aS veröa fjall-
sækin þjóS, bæöi í veraldlegri og
andlegri merkingu, og er slikt góðs
viti. Reyndar finna allir til þess,
sem á undan fara, hvaS fáir fylgjast
meS, en enginn þarf aS hugsa til
þess, að stórstökk verSi stigin i einu
hendingskasti. Gott'er aö byrja á
aS taka eftir því, þegar sólin er aS
rísa á fætur. Það er alt af svo
miklu skemtilegra að leita upp fyrir
sig en aö leita niöur fyrir sig.
Fjölfarnasta IeiSin, sem sumar-
gestir fara, er til Þórsmerkur,
Heklu, Gullfoss, Geysis og svo til
Þingvalla, aö minsta kosti vilja
flestirN útlendingar sjá þessa gömlu
sögustaöi. Þjórsárdalur er enn ekki
kominn i- tölu gömlu sögustaöa, en
kenjur það bráöum. FerSir inn aS
Hvítárvatni, norSur á Hveravelli
og inn um Kerlingarfjöll eru alt af
að færast í vöxt, og flestir hafa
eitthvaS gott af síiku ferSalagi, þvi
“Heilnæmt er aö heimsækja hamra-
• og fjallabúa.”
Mörgum þykir nú tómlegt og
minna í varið aö koma aö Geysi en
áður; ekkert gestaskýli og Geysir
hættur viS sitt þróttmikla starf.
Samt sem áöur munu margir koma
þangaö framvegis, því aflir þeir er
til til Gullfoss fara, koma líka aö
Geysi. Því er þaS mjög óþægilegt
aö ekki skuli vera hægt aS fá gist-
ingu nálægt Geysi. Bændur í nánd
viS Geysi veigra sér viö aS kosta til
stærri húsabygginga en þéir þurfa
meö fyrir sitt heimafólk, og gesta-
aðsóknin alt af nokkuö óviss og yfir
stuttan tíma ársins. Þess vegna
mun flestum virSast þaö sanngjarnt
aS landsstjórnin styrkj einhvern
bónda í grend viS Geysi aS bvggja
hjá sér gestaskýli.
I mörg ár hefir veriö mikil aö-
sókn af sumargestum aö AusturhlíS;
þangaS er eins kl. tíma ferð frá
Geysi. Öllum þeim, er gist hafa i
AusturhlíS, ber saman um þaö, aS
hafa fengiS þar ágætar viStökur, og
dr eg einn í þeirr^ tölu. Á hlaSinu
i ‘AusturhlíS stenduu gamalt timb-
urhús, sem notaö hefir veriS handa
sumargestum. HúsiS er, ef eg man
rétt, 95 ára gamalt. Magnús gamli
i BráSræSi bygöi húsiö, þegar hann
bjó þar. Hjónin í AusturhlíS lang-
ar nú til aS rífa gamla húsiS og
hyggja upp aftur hentugra hús fyrir
sumargesti Ef aö þau fengju styrk
til aS byggja, myndu þau hafa hús-
iS stærra og yrSi þá hægara fyrir
gesti að fá gistingu. Mér þykir ald-
rei eins skemtilegt að vera þar sem
eg veit aS eg þarf aS reka fólk úr
rúmum, enda þótt þaS sé af góöum
vilja gert, aS greiöa sem bezt fyrir
manni. Ef aS landsstjórnin hugsar
ekki til aö byggja upp aftur gesta-
skýli viö Geysir eSa þá við Gullfoss,
þá getur hún varla komist hjá því,
aS veita einhverjum styrk til þess
aö geta hýst eitthvað af þessum
mikila ferSamannastraum, sem hér
Ljóðþrungnir ómar liöu í gegn um
loftiS frá hörpu gljúfrabúans, scm
lenda í barka söngfuglsins svo hann
þýtur í loft upp og syngur unaös-
legan sigursöng.”
í sambandi við prestastefnuna
heldur Prestafélag íslarfds aðal-
fund sinn í dag. Þar iskýrir stjórn-
in frá gerðum sínum á liðnu ári
og væntanlegum framkvæmdum á
hinu komandi.
LAUSAVÍSUR.
Brosti ró um bygð og fjöll,
byljir dóu hríðar,
meðan góa útarann öll
aldrei sjóa- drundu -föll.
Ókunnur höf.
Maður nokkur átti barn mcð
„stúlku einni, en var trúlofaður ann
ari á sama tíma. Var margt mis-
jafnt um þetta' sagt. Þá var þessi
vísa kveðin:
Misjafnt heyrist manna-skraf,
mjög er heimur kíminn.
Þéssi^ blettur þurkast af, •
þega'r líður tíminn.
Guðrún Jónatansdóttir,
frá Litla-Árskóg’.
Ari nokkur frá Þverá í Eyja-
firði kom í hús á Akureyri: sat
þar maður fyrir, er reif þoisk-
haus. Bað hann Ara að gjöra um
sig vísu. Var Ari tregur til, en
gerði ,þó þessa:
Liprum hafna' listum kann.
líkur hrafni og svínum.
Soltinn jafnan hakkar hann
haus af nafna sínum.
Höfundur eftirfarandi vísu var
við sjóróðra, en formaður vildi fá
harfn til þess að .rífa lynjf land-
legudag einn. Kvað hann pá:
Yrði ringust endalykt
æfidaga minna:
reyndist pyngjan rýr að vigt,
að róa í lyng með Benedikt.
Hafliði Finnbogason.
iSkeið í klettum skapar slóð,
skeið a'f matast þjóðin greið,
skeið er jórsins skref um lóð,
skeið er mannsins æfileið.
Guðl. Sigurðsson Norðl.
Sólaruppkoma:
Árdagslétta Ijómar brá.
laus við bletti skýja.
Sólin kletta-kinnar á
kossa réttir hlýja.
ókunnur höf.
Hvar þú skoppar heims um haf,
hölkutoppa-álfur,
sómann kroppar öðrum af
æruloppinn sjálfur.
Ókunnur höfundur.
Aðalfundur Bókmentafé lagsins
var haldinn í fyrrakvöld (17. júní)
í Kaupþingssalnum Forseti mintist
látinna félaga og skýrði frá hag fé-
lagsins, bókaútgáfu o. s. frv. — Út-
gáfu Fornbréfasafnsins verSur hald-
iS áfram, og sér dr Páll Eggert Óla-
son próf um útgáfuna. — 62 nýir fé-
lagar höfSu bæzt viö á árinu. —
EndurskoSendur voru kosnir: Þor-
steinn Þorsteinsson hagstofustjóri
og Þorkell Þorkelssón, forstjóri
veöurstofunrí&r, — Heiöursfélagar í
Bókmentafélaginu voru á þessum
fundi kosnir skáldin: Einar H. Kvar-
an og Einar Benediktsson.—Mbl.
UPP TIL FJALLA.
hjón
styrk.
í Austurhlíö fengju þann
akfærum bar vott um.
Hann lætur eftir sig konu og 7
börn 1— flest uppkomin — og 3
Ibarnabörn.
Vafalaust verður hans nánai'
minst. P. H.
“Fram til fjalla, fram til fjalla
fagran heyröi’ eg óö”
m- JjóSar Steingrímur af list, gagn-
tekinn af háfjalladýrSinni íslenzku
og unaösröddum er aS vífa úr öllum
áttum svo hann fær ekki hreyft sig
og segir aö
“á heiSi lengi, á heiöi lengi
hlustandi eg stóS”.
Um þetta leyti árs er fjalladýrð
íslands í eðli sinu og endurminning-
ar hennar lifna í hjörtum vor hinna
eldri Vestur-lsjendinga, iþegar vér
sjáum hennar minst í ræðu eSa óSi
og vér förum enn aS syngja meS
Steingrími “fram til fjalla” og staS-
næmust með honum á heiSinni aS
fornum siS til aS hlusta hugfagidr
á óS lífsins er andar þar aS eyra, og
þótt hreimur sá komi út úr há-
fjallaþokunni þá heillar hann oss
engu siSur en heiSblámadýrðinni, —
þær myndir lifa og skýrast, er vér
fvlgjumst meS Ferðamanni, eins og
þeim er “upp til fjalla” fer og frá
Hugheilar hjartans þakkir til
fjölmargra vina * í Calgary, að „Au c , ~ , ,
^ Ált af mun þaS vera aS færast í
Markerville og hvaðanæfa, sem ••.._* t , >• • .
, , ... . . bciu voxt> ^vag Islendingar venia kom-
syn u oss i smm og samhygð í ur s;nar Upp t;j fjaj]a. Margir reyna
sambandi við vöfeiflegt fráfall ná ; hinu svo kallaí!a sumarfri;,' aS
Frá Islandi.
Presíastefnan
hófst í gær, eins og til stóð með
messugjörð í dómkirkjunni. Þar
flutti sr. Friðrik Rafnar ræðuna,
en sr. Bjarni Jónsson var fyrir
a'ltari.
Allir kennimenn prestastefn-
•) unnar voru hempuklæddir í kirkj
unni. Gengu þeir til altaris.
Fyrsti fundur prestastefnunnar
var settur kl. ft í húsi K. F. U. M.
Setti dr. Jón'Helgason fnndinn
Gaf hann síðan yfirlit yfir helstu
kirkjulegu viðburði ársins, skýrði
frá úthlutun fjár til uprgjafa
presta og prestsekkna, la'gðí ítsn
reikninga prestekknasjóðsins, og
gaf að lokum yfirlit yfir messu
fer um. Og sérstaklega vildi eg' gjörðir og altarisgöngur á árinu
mæla meö því, aö hin góSkunnu sem je,ö.
Þessir utanbæjarprestar sitja
prestafundinn, séra Árni Björns-
son í Görðum,' sr. Kjarta'n Helgá
son í Hruna, sr. Stefán Jónsson í
Stóra-Hrauni, sr. Magnús Bjarna-
son, Prestábakka, sr. Einar Thor-
lacius, Saurbæ, sr. Börn 0. Björns-
son, Ásum, sr. Halldór Kolbeins
Flatey, sr. Ingimar Jónsdön, Mos
felli, sr. ólafur Briem, Stóra-Núpi
sr. Sigurjón Árnason, Vestmanna-
eyjum, séra Sigurður Lárusson
Stykkishólmi, sr. Böðvar Bjarna
son, Rafnseyri, sr. Eiríkur Alberts
son, Hesti, sr. Þorvarð’ur Þorvarð
arson, Vík, sr. Halldór Jónsson
Reynivöllum, sr. Sveinn ögmunds
son Kálfholti, sr. Friðrik Rafuar,
Útskálum, isr. Gunnar Benedikts
son, Saurbæ, sr. Stanley Guð
mundsson, Barði, sr. Magnús Guð
mundsson, ólafsvík, sr. Jón Skag
an, Bergþórshvoli, sr. Þorsteinn
Gíslason, Steinnesi, sr. Ragnar
Ófeigsson, Fellsmúla.
Með kennimönnum Reykjavíkur
eru þeir 36 sem mæta á þessari
prestastefnu.
— Fundarhöldin eru eins og
vant er 1 fundarsal K. F. U. M., og
eru allir prestvígðir menn og guð
fræðingar velkomnir á fundina
Af málum, sem. rædd verða
prestastefnunni mætti nefr.a
Takmörkun helgidagávinnu, safn
aðai^öngurinn breyting á tíða
gerð og Ihelgiathöfnum, heimilis
guðrækni, evangeliskt viðlrorf,
mælikvarði á prestum (sbr “Stjórn
arbót” dr. G. Finntbogasonar) o. fl.
Fyrir almenning verða flutt tvö
erindi í dómkirkjunni:
í gærkvöldi talaði sérá Guð-
mundur próf. Einarsson á Þing-
völlum, um líf og dauða. J
í kvöld klukkan 8.30 talar próf.
S. P. Sívertsen um kjarna krist-
Þaö voru komin náttmál, þegar
viS kómum út aS Austurhlíö. Utan
meö fjöllunum komu þokubólstrarn-
ir á haröa hlaupum og keptust J^ver
fram fyrir annan. ÞeimVreiö svo
mjög á því, aö hylja fjöllin, fyrst
aS sólin var hætt aö ákína á þau.
ÞaS var komin nótt, þungbúin, þög-
ul og dimm. -Þokugusurnar komu
hver á eftir annari og fyltu upp alla
afdali og fjallaskörö. Og fjöllin
sátu þarna kyrlát og róleg, þoku-
kafin alla nóttina og legst fram á
morgun daginn eftir.
Þaö voru komnir sólskinsblettiir
fram um sveitina og þokan var að
þynnast i lofti fyrir hækkandi sól.
En enn þá hélt þokan fast totan jum
fjöllin. Nú fór veslings fjöllunum
aö veröa órott, því nú fór þeim aS
detta í hug aö sólin fengi nú ekki aö
líta á þau í dag fyrir þokunni. Þau
voru þó búin aS útbúa sér einstak-
lega fallegan og fingeröan flossilki-
búning,' sem þau ætluöu aS vera í,
þegar dagsbrúöur kæmi aö heilsa
upp á þau og bjóöa þeim góöan dag-
inn. En sv^ glaönaöi undur vel yfir
þeli^i, þegar sólargeislarnir klufu
þokumekkina, til aS komast inn til
þeirra, og gerSu dökku þokuskúf
ana mjallhvíta. Þá ruku öll íjöllin
hálfklædd á fætur til aö heilsa sól-
inni, og sólin sendi þeim geisla sína
til aö kyssa þau. Þá urSu fjollin
glöS' í bragSi og stigu nú út úr
þokunni í mafgbreytilegum búningi
Sum þeirra báru livíta túrbana á
höföum sér, önnur hvítar hettur, sem
náöu niöur um háls og heröar; önn
ur voru meö slæSur u'm hálsinn,
sem lágu niöur um mitti. Sum
segir í Lögréttu nýlega á þessa leiS: voru alklædd þykkum mjallarmekki
NeSst viS fætur fjalla þaut þröst-
Aðalfundur Sarrfbands íslenskra
Samvinnufélaga hefir staðið yfir
hér í ibænum, hófst 6. þ m. en var
lokið 10. Sátu hann kaupfclags-
stjórar og ‘fulltrúar víðsyegar að
al’ landinu. Fundarstjóri var Sig-
ucðiu^Bjarklind kaupfélagsstjóri,
en lii vara Jón Jónsson bóndi í
Stéradal. Sigurður Kristinnsson
framkvæmdastjóri. skýrði frá hag
Samandsins og rekstri þess 1924
og sýndi fram á, að ástæður þess
og einstakra deilda þess hefðu
stórbatnað á árinu og gætu talist
góðar. Hann mintist hins nýlátna
formanns, Ólafs Briem, og hvatti
fundarmenn til samhelani og
framkvæmda. Þakkaði fundurh n
honum, stjórn og starfsmönnum
Sambandsins Vel unnið starf. —
'íeðal samþykta fundarins var á-‘
skorun til Sambandsistjórnarinnar
um að beitast fyrir tilraunum með
útflutning á fr/stu og kældu kjöti.
Taldi fundurinn nauðsynlegt að
koma upp frystihúsum í aðal sjó-
útflutningshéruðum landsins og
að. samvinnufélögin hefðu -þar
framkvæmdirna'r og yrði trygt að
rriðjungi tjón það, sem kynni að
leiða af tryggingu og rekstri 1—2
fyrstu frystihúsanna, sem einstök
félög reisa'. Var Samband^tjórn-
inni falið að skora á ríkisstjórnina
a'ð undirbúa sem fyrst kaup á hæfi-
legu kæliskipi til útflutnings á
frystu kjöti. — Formaður til
næstu tveggja ára, í stað Ólafs
heitins Briem, var kosinn Ingólf-
ur Bjarnason alþm. í Fjósatungu.
Meðstjórnendur til þriggja ára:
Þorsteinn Jónsson kaupfélags-
stjóri á Reyðarfirði og Sigurður
Bja'rklind kaupfélagsstjóri á Húsa-
vík. Varaformaður: Séra Þorsteinn
Briem á Akranesi og varastjcrn-
endur Tryggvi Þórhallsson ritstj.
og Sigurður Jónsson bóndi á Arn-
arvatni.
Lögrétta. —
Magic
baking
POWDEB
M a g ic bckunarduít,
er ávalt þab Lezta í
lcökur oa ai.j aÖ kaffi-
brauð. þa$ ir.nikeldur
ekkt rt aiurr-, ré nokk-
ur cnnur efni, sem
vaic o feeetu tlerr.d.
TIL.
Péturs Sigu.ðssonar í tilefni
sléttubandakviðling hans.
af
Botnar við npphaf þessara vísna.
1. Margur sárum verst i vök
vinafár í harmi,
2. Margt að drósar bliðu bjó
blóm við ljós í glugga,
Botnar:— \
Fölnar rós við frost og snjó,
fáar kjósa skugga.
B. L.
1. er þrauta-báru þræla-tök
þrýsta tári' af hvarrni.
2. ástar-rósin ein má þó
aldrei frjósa’ í skugga.
X.
1. Hlær aö fári hetja spök
með hærri þrár í barmi.
2. flestir hrðsa’ að finna þó
fagra rós í skugga.
Nasi.
1. hafs við báfu heljarfök
hrýnja tár af hvarmi.
B. L.
1. hrygðar báru heljartök
hrinda tári’ af hvarmi.
2. samt við ós hjá ólgusjó
of mörg frjósa’ í skugga.
G. H. Hjaltalín.
Vals á spretti vitið nett
vængi bretti þanda;
því varð létt að laga rétt
ljóðin sTéttubanda.
Stilla' þorði strengja-val
stuðlað oTða flúri,
ríms í skorðum reifað , tal
rann úr forðabúri.
Vísnasláttur flytur fjöll,
Finnamátt það köllum,
stimuð þáttum stuðlaföll
stýra háttum öllum.
Er af getu efaláust,
alt í letrað bragi,
mála’r vetur vor Qg haust
vit í betra lagi.
Gýju slátl við þýðan þrátt
þér sjálfrátt var Pétur.
Kveða hátt og kveða af mátt
kveðið fátt var betur.
Eykur kendir, færir fi."ð,
fús mun lending bjóða,
ef þú sendir við og við
vísnahending góða.
Meiri gróða en silfur-sjóð
safna, bjóð þeim ungu.
Langspils hljóð við ljúfán óð
lifi á þjóðar tungji
Hrökt úr vist á vaðið yst —*
var það kristinn siður?
vísnalistin, ljóða :;yrst
lögð í kistu niður.
* * *
Mundin hróður bundin ber
bróður 'þjóðar mínum,
fundinn óður lundin lér
ljóða sjóði þínum.
J G. G.
HÆRRA VERÐ FYRIR
RJÓMANN
Mánudaglnn 20. júlí byi'jiun vér að borga liæri'a
vcrð fyrlr rjóina yðar.
ATHUGIÐ:
31c
Borðrjómi pundið á ..
Special, pundið á ........ 32c
No. 1, pundið á .......... 30c
No. 2, pundiS á ......... 27c
RjómaverS þetta <er F,O.B„
Winnipeg.
Rjómavcrð ÍOO mílur cða mclra
frá Winniiæg:
BorSrjómd, pundiS á .f..... 32c
Special, pundiS á ......(.... 30e
No. 1, pundiS á .......... 28c
No. 2, pundiS á ........... 25c
Petta verS gildir F.O.B. járn-
braOtaratöS ySar o,g I kaup-
bætir greiSum vér flutningsgj.
Vér ábyrgjumst rótta fiokkun og fullkomna ánægju. Dunk-
urtnn og peningarnir sendir ySur innan 24 klukkustunda.
Mcrkið rjóma yðar þannig:
T. Elliott Produce Co. Ltd.
VTictoria Street, WinnipejJ
S\v,edish-Anierican Line
ur á milli greina og söng. Fram
um sveitina glóðu björt silungsvötn
meS sívakandi smábárum, sem litu
út undir sól aö sjá sem gullhreistur. indómsins og umbúðir.
f
f
f
f
f
f
♦!♦
. HALIFAX eða NEW YORK
Ss Drottingham REYKJAVlK Ss Stockholm
2. og 3. farrými ISLANDI 2. og 3. farrými
. A þriðja farrými $122.50.'
/
Fáið fárbréf yðar hjá næsta umboðsmanni,
eða hjá
Swedish-American Line
470 Main Street, WINNIPEG, Phone A-4266
f
f
f
f
♦!♦
♦ . . V
•♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦^♦^♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦^