Lögberg - 10.12.1925, Blaðsíða 2

Bls. 10
LÖGfBEBG FIMTUDtAGINN.
10. DESIEMBER. 1926
Viðskiftaráð Canada
heldar fund í Winnipeg
I öllum iborgum og stærri bæjum
væri í mðrgu ólíku saman að
jafna. Þjóðfélög eins og einstak-
lingar þyrftu að sníða sér stakk
eftir vexti. En alveg eins og þeir
ÍCanadae/sáTéíagsskapur”méðal!hefðu gert, bæri oss hin mesta
starfrækslu manna, sem kalla nauðsyn tiJ að byggja upp sjálf-
kvarða og Bandaríkjamenn. Það’ vildi gjarnan beita ýtrustu kröft-
sem
mætti viðskiftaráð. Fulltrúar frá
þessum félagsskap, alstaðar að úr
Canada, höfðu fund með sér í Win-
nipeg fyrir skömmu. Er þetta
í fyrsta sinn, sem þessi félagsskap-
ur iheldur slíkan allsherjar fund
fyrir alt landið. Hugmyndin er
fyrst og fremst sú, að félögin
kynnist hvert öðru, og mennirnir
kynnist fjárhagsástandi og horf-
um í hinum ýmsu hlutum landsins
Mætti þá vel svo far^ að þessir
um mínum starfi því til stuðnings
Vinir heimatrúboðsins eru vinir
mínir. Af þeirri ástæðu ekki síst,
að talsmenn þess virðast fáir og
framkvæmdir þaðan af minni. Og
þó hlýtur það starf að vera aðal-
jstarf Kirkjufélgsins, svo lengi sem
tilefni tilveru
stætt og aflmikið þjóðfélag. Vér
gætum ekki ibúist við að málum það ekki gleymir
vorum sé stjórnað eins vel og æski sinnar.
legt væri, nema andi þjóðrækninn-í Hvað viðvikur starfsemi minni
ar festi dýpri rætur hjá þeim, er^á liðnu ári, þá mun eg síðar meir
landið byggja, heldur en enn er gefa um það rækilega skýrslu.
orðið. Enginn stæði í vegi fyrir Geta menn þá dæmt um það eftir
því, nema við sjálfir. Áreiðanlega^ eigin tilhneiging. Hér á við sem
gerðu Bretar það ekki. Vér værum oftar, að láta hvern tala það hann
'fyllilega frjáls þjóð, innan þess
bræðrabands, sem mynda'ði hið
breska véldi. Oss væri frjálst og
findu ráð til bóta fjáihag| skilt, að ibyggja framtíðarbraut
þjóðarinnar á þjóðlegum grund-
velli.
Margir fleiri héldu ræður á
fundinum og flestar góðar. En það
yrði alt of langt mál, að gefa hér
útdrátt úr þeim. Fundurinn gerði
nokkrar yfirlýsingar viðvíkjandi
ýmsum málum þjóðfélagsins, sér-
staklega þeim, er að atvinnumál-
stjórinn í Winnipeg, buðu gestina i um _ °K f járhagsmálum lúta. Er
velkomna. Bracken stjórnarfor- enginn efi að stjórn og þing og
menn
þjóðarinnar, sem vitanlega hefir
ekki verið í góðu lagi síðan á
stríðsárunum. Sá er sérstaklega
hafði gengist fyrir þeásu fundar-
haldi, var S. B. Gundy, forseti við-
skiftaráðsihs í Toronto, og var
fhann kosinn forseti fundarins. —
Fylkisstjórinn og stjórnarfor-
maðurinn í Manitaba og borgar-
maður sagði meðal annars,
hvað innflutningsmálin
vill, en vanda sjálfan sig mest. Eg
ber það traust til íslenskrar al-
þýðu vestanhafs, að þegar henni
verður ljóst að starfið er rækt af
talsverðri alúð og sjálfsafneitun,
að þá fáist nógir stuðningsmenn.
Það sagði við mig gamall og
göfugur vinur minn, að hann teldi
mannlega velvild ein hin mestu
auðæfi þessa heims, og ekki síst
þeirra, er unna góðum og göfug-
um málefnum mannfélagsins. Lik-
lega mundu all-margir velja sér
þau auðæfi, ef óskastund fengist.
,Nú vildi eg með línum þessum
rétta höndina hlýlega öllum þeim,
að þjóðin sjálf, tektir tillögur þessa
snerti j fundar til greina að miklu leyti. f sem á liðnum tímum hafa greitt
virtist sér vandræðin tvenn. í 40 ár Þ°tt hann vitanlega hefði ekkert götu mína, ekki síst á liðnu sumri,
hefði fclkinu í land'lnu ekki fjölg- vald til framkvæmda í málum þjóðjbæði á kirkjuþinginu og endra
að meira en annarstaðar. Fyrir 40 félgsins. Mætti því kannské segja ;nær; innan Kirkjufélagsins og ut-
að bann hefði verið mest til an þess, eða sem á óvæntan hátt
'’skrafs og ráðagerða.” En ráða- reyndust
árum hefði fólksfjöldinn verið um
fjórar miljcnir, 1921 innan við níu
milljónir. í framfaramiklum lönd-
um fjölgaði fólkinu um helming
á 25 árum og samkvæmt þvi hefð-
um vér tapað eins mörgu fó’ki út
sannir vimr og nær-
úr landinu eins og vér hefðum fyrir aÞa Canada,/ sem ætlast er
gerðirnar eru fyrirrennarar fram- gætnir hluttakendur í kjörum mín-
kvæmdanna. I um á kyrran og yfirlætislausan
Ráðstafanir voru gerðar til þesslhátt. Það er fagnaðarefni, að
að stofna allslherjar ýiðskiftaráð ^ eilífðin ér fyrir höndum, og þá
til að haldi einn fund á ári, ein-
hversstaðar í landinu, í líkingu
við þann, sem hér var haldinn.
Fundi þessnm var slitið með
þeir frá öllum fylkjum landsins.
Heima og að heiman.
'flutt inn. Á hinn bóginn væri þess
að gæta, að Bandaríkin hefðu nú
svo að segja lokað dyrum fyrir
innflutningi frá Norðurálfu, en
tækju með opnum örmum við inn-
fæddum Canada mönnum. Hér
þyrfti að sjá við lekanum og setja
undir. Þetta gæti verið umlhugs-
unarefnj fyrír fundinn.
Sir James Aikins fylkisstjóri
flutti snjalla ræðu, en fór lítið út
í sérstök málefni.
R. H. Webb borgarstjóri vildi j Eg er rétt kominn heim úr ná-
óska og vona að Winnipeg væri; iega sex mánaða lelðangri, og býst
sem oftast valin til fundarhalda, | við að halda kyrru fyrir drykk-
ekki aðeins fyrir Canada, heldur langa stund. Eg er að líta yfir þáð,
alla Norður-Ameríku. j sem mér hefir áskotnast á ferða-
Sir Thomas White talaði fyrstur laginu, verða þá fyrir mér nokk-
fundarmanna. Kvaðst hann mundi ur laufblöð, sem eg itíndi á leið
sneiða hjá stjórnmálaþrætum. Það minni, síðastliðið sumar. Laufblöð
riði mjög á því, að fólkið í land- þessi bera indælan gulls lit; eru
inu skildi hvað annað, hvert sem | sum dekkri en önnur, en öll sér-
það ætti heima austur við haf eða lega fögur og geðþekk. Sum eru
vestur við haf, eða einhversstaðar j hárauð eða skarlats rauð.
þar á milli. Ekki vildi hann gera iLaufblöð þessi legg eg hjá ýmsu
lítið úr hinni miklu þjóðskuld öðru sömu tegundar. Það er forði
landsins, sem stafaði aðallega af æfi vetrarins, elli áranna, þegar
stríðinu og járnbrautarmálum. En menn ckfcj lengur eru megnugir að
sú væri-þó bót á máli, að skuud- taka sýnilegan þátt í mannlegum
irnar væru að miklu leyti innlend- atburðum og framkvæmdum. Þá er
ar. Þótt þjóðskuldin væri mikil, gott að geta vermt hina kólnandi
væri hún samt miklu minni heldur hugsun við það, sem eitt sinn var,
en þjóðskuld Breta, miðað við þegar enn var órökkvað og hlýtt I
fólksfjölda. Fullar líkur taldi hann loftj. En oft kemur það fyrir að
til þess, að á næstu 25 árum mundi. slíkir fjársjóðir liggja eftir ónot-
íbúatalan tvöfaldast. Um næstu agjrj þvj veturinn kemur ekki yfir
verður þeim endurgoldið að fullu,
sem ástunduðu að láta Jeiða gott
af sér hér á jör|Sunni.
Það er ósk mín, að allir þeir,
. | sem eiga hér hlut að máli, taki
íolmennu samsæti á Fort Garry; þessi org til sín, sem einka kveðju
Hotel. En fulltrúarnir, sem fund-l sending til þeirra frá mér. Þeir
ínn sótuvoru nálega 200 og voru gera sér fulla grein fyrir tilefni
slíkrar kveðjusendingar, og vita
við hvað eg á.
Sama er að segja um þá fáu
daga, sem mér hefir auðnast að
halda kyrru fyrir heima. Hér í Ár-
borg eru mér allir góðir, svo dag-
arnir líða fljótt. Veit eg að sönnu,
að eg nýt hennar, setn er mér ó-
gleymanleg, og sem var hvers
manns hugljúfi, meðan hún stóð
óhöllum fæti.
S. S. C.
Ljóðabréf til Islendinga.
Kæru Landar! Hampað hef
hnyklum bands óundnum;
breiðsveifil andlans stælir
stuðlum vandabundnum.
stef
Ljóðadísir lifa enn —
listar prísa bögu.
Hringhend vísa minnir menn
mest á íslands sögu.
Eins og hár er himin vors —
huggar skár sú kenning,
okkar klári þroskun þors
þúsund ára menning.
aldamót ætti Canada að hafa fim- aðra en þá, sem það er ætlað, og Hófst við frjáisan hörpuslátt
tíu miljónir íbúa. Skattarnir værujSVo getur farið með laufblöð þessi.
háir mjðg og færu lítið lækkandi, gn már þykjr Vænt um þessi
þar sem Bandaríkjamenn lækkuðu iaufhlöð, í fyrsta lagi vegna þess,
þá árlega. Til þess vér gætum gert að þau eru sýnishorn þeirra fjár-
það líka, yrði fólkið að fjölga og sjöða fegUrðar, sem náttúran
framleiðslan að vaxa. Hvort- á j sfcauti sínu, en þó sérstaklega
tveggja gæti orðið og hlyti a5Jvegna þesSj að á laufiblöð þessi
verða “því náttúruauðlegð lands- hefir hún stílað mér orð sín —
ins væri framúrskarandi. En þjóð- þvi náttúran er ekki þögul í garð
in yrði að læra að þekkja sitt hlut
verk og vinna í sameiningu að
heiill lands og þjóðar.
þeirra, sem vila hlýða á orð henn-
ar. Ekki er hún heldur ófríð þeim,
sem nenna' að opna augun og taka
Þá talaði John M. Imrie frá eftir því, sem er að gerast um-
Edmonton um innflutningsmálið hverfis þá. Eg minnist þess frá
og ibenti á ýmsar leiðir til að auka æskustöðvum mínum á íslandi:
fólksflutnin til Canada.
Ýmsir fleiri töluðu uiþ innflutn-
ings má’ið og voru allir ' á einu
máli um það, að mikiT nauðsyn
bæri til, að fólkinu fjölgaði og
landið bygðist, svo hægt væri að
nota auðæfi þess miklu betur en
gert væri.
J. D. McKenna, frá St. Jöhn
benti á að canadiskar hafnir ættu
að vera notaðar miklu meira en
gert er. Vörur, sem fluttar eru frá
Canada ausjtur um haf, eða þaðan
til Canada, ættu ekkert erindi til
hafna í Bandaríkjunum. Það besta
sem Strandfy’kin ættu væru bafn-
ir þeirra, opnay sumar og vetur,
og því sjálfsagt að nota þær betur
en gert væri. Annars höfðu þeir
þar að austan margt að segja um
ástandið f Strandfylkjunum og
virðist svo, sem fólkið þar e.vstra
sé ekki ánægt með hlutskifti sitt.
A. M. Dollar, frá Vancouver
skýrði fyrir fundinum hve sú borg
væri nú orðin þýðingarmikil, sem
helför tálsins norna,
ófst í stálsins stula mátt
styrkur málsins forna.
Vestmenn glaðir venjast því,
virðir það þá prúða,
fara’ úr hlaði færðir í
frónskan aðalsskrúða.
Islenzk fræði’ í lófa lögð,
lífræn kvæði sungin,
þá er, ibræður, saga sögð
sönnum gæðum þrungin.
öllum grandar sút og synd,
sérhver strandar kraftur,
sértu fjandans flugukind,
flestra landa raftur.
Fram af bænum var hólbarð, og á
því miðju stóð smá hrísla kræklótt
og visin. Ekki sýndist hún fögur,
en þó man eg eftir hríslu þessari
betur en öllum öðrum trjám stór-
um og smáum, sem eg hefi séð fyr
eða síðar. Ekkþ veit eg hvað því
veldur, nema ef orsö'kin sé sú, að
hríslan var einstæð og fátt var að
dreifa athygli manns.
Gegnt hríslu þessari dvaldi eg
tímum saman og hlýddi á hinn
dimma og örlagaþrungna róm ár-
innar, sem í fjarlægð flutti þar
erindi fyrir hönd náttúrunnar. Þá
skildi eg ekki rödd þessa, en nú j
veit eg að þar mælti íslensk nátt- 0kkar forna frúmheim hjá
ura við barn sitt. Þau orð, sem þá
voru töluð gleymast aldrei. Þau
orð gera mehn að sönnum íslend-
ingum. Þeim orðum fá menn aldrei
algerlega hhundið úr huga, hvar! Lyftast tjöld frá bjálka-*bæ,
sem menn leggja leið sína umj
lönd eða höf. Vafalaust eru þeirj
margir unglingarnir íslensku, sem|
hafa hlustað með fögnuði á hinar
Undir fótum fold «é völt,
feigðarrót á þjóðum,
frá því ljóta lífga tölt
lofar bótum góðum.
Undanhaldsins hætta vis
hraðar sjaldan verki.
Tíu alda reynsla rís
rart sem skjaldarmerki.
Allir forðum arfi þeim
eitt sinn þorðum verja.
Frelsis orð úr andans heim
efla storðu hverja.
fúsir ornum hjörtum,
yið, sém bornir vorum á
vonarmorgni björtum.
bernskan vöildin tekur;
söguspjöld þau sí og æ
sumarkvöld upp vekur.
hafnarborg á vesturstmndinni.! hljómhlýju og unaðarríku raddir
Vörur, sem þaðan væru fluttar út| íslenskrar náttúru. Annars þýðir
og inn færu stórkostlega vaxandi. ekkert að fjölyrða um það hér, því
Árið 1914 hefðu vörur, fluttar frálþeim fer nú óðum fækkandi, sem
Vancouver til Austurlanda numiðjaf eigin reynd bera skyn á slíka
$5,500,000 en 1924 fjörutíu og sexjhluti. Gömlu mennirnir, ibörn Is-
miljónum. Árið 1914 hefðu aðeins
5 hafskip gengið frá Vancouver.
Nú væru þau 54, en þar af legði
helmingurinn leið sína um Pan-
ama-skurðinn.
Travers Sweatman frá Winni-
peg, sagði að það sem Canada
þarfnaðist með af öllu, væri meiri
föðurlandsást, meiri þjóðrækni.
Ekki mundi það veikja samband
lands, eru nú óðum að ganga til
hvíldar. Þeir sóru sig í ættina og
sofnuðu með orð móðurinnar í
huga og hjarta.
Laufblöðin, sem eg legg nú
fyrir, minna mig líka á alla þá, er
eg umgekst á liðnu sumri, og
hvernig heimili þeirra og hjörtu
stóðu mér ætíð opin, þar sem mig
bar að garði. Ferðamaðurinn, ein-
vort við hið breska veldi, heldur mana og þreyttur fagnar, þegar
þvert á móti styrkja það. Benti á j honum er greiddur góður 'beini í
að hið volduga nágranna-ríki vortj hvívetna.
að sunnan, væri það segul-afl, sem
nú drægi mjög að sér hugi vorra
ungu efnismanna, þar sem tekið
væri við þeim með opnum örmum
og tækifærin virtust blasa við
Nú fagna eg yfir þessum end-
urminningum og bið Guð að blessa
611 þessi heimili og þá, sem þar
búa. Líka bið eg guð að blessa
alla þá, sem á einn hátt eða ann
þeim nú í bili. Það væri varhuga- an hafa stutt mál mitt á liðnu ári.
vert fyrir oss, að sníða lifnaðar- Heimatrúboðsstarf Kirkjufélags-
hætti vora í öllu eftir sama mæli- ins tel eg mitt aðal málefni. Eg
Andi rór hvers íslenzks sveins
eiða sór þá kyni.
Líkir vórum allir eins
Ornfi Stórólfssyni!
Af við þóttumst afli því,
enginn fljótt mun stöðva,
er við sóttum sögur í
sigurþrótt í vöðva.
Sé sú fallin fyrri þrá,
feigðar lallast vegir.
Við erum allir orðnir þá
eitthvað karlalegir.
Beizlistaum við trygðar-agn
tíðar glaum í færum,
sál í strauma seyðum magn
sem í draumi værum.
Tímar breytast, menning með
mörgum skreytist fjöðrum.
Góðs að leita lýsir geð,
ljós það veitist öðrum.
Við, sem ættar eigum þor,
aiídarhætti venjumst,
helgum mætti, veki’ ’ann vor,
vel innrættir sverjumst.
Ef þér viljið fá nákvœm og áreiðanleg viðskifti
þá sendið pantanir yðar til
HhlLDSOLU MATVÖRUKAUPMENNi
Biðjið um eftirfylgjandi tegundir. þær falla yður vel í gcð
og þér vitið að þér fáið það bezta,
PENICK SYRUP-Tvær tegundir, Golden og Ciystal White
i
SERVU—Peanut Butter, Essences, Green Tea, Spices, o. fL
Vér ábyrgjumst að allar vörur vorar reynist vel
Lóyiii
Hveiti sem
staðist hefir
öll próf
Hver efnarannsóknin
á fætur annari, í voru
eigin fyrirmyndar
brauðgerðarhúsi, sann
ar yfirburði Robin
Hood hveitisins, Sér-
hverjum poka fylgir
ótakmörkuð ábyrgð,
ásamt 10 per cent
skaðabótum, ef alt
reynist ekki eins og
frá var skýrt.

Ekkert getur verið nytsamara
en Rafáhálda gjöf.
Heimsækið Hydro sýningarstofurnar og skoðið hið
skrautlega og mikla úrval.
Auð.eid afborg-'MhlÚlCÓHlldrO.Komið inn.
un. Vorurnar * *** * T j
seldar a*ar
lágu verði.
SS-S9
Princess St
Útibú:
1419 Main St.
Sahara er á stærð við Evrópu
og hefir 300 þús. íbúa. Þetta gíf-
uilega Uandflæmli hefir ekki alt af
verið s^ndauðn,* er sól og g'lóð og
heitir vindar hafa brent og skræl-
þurkað. Eitt sinn var Sahara frjó-
samt menningrland. Þar hafa fund
ist djúpt í jörðu plógar og eld-
fornar jurtir, og í vötnunum eru
fiskategundir, sem ekki eru til í
öðrum ám en Nil og Niger. Ein-
hverntíma hlýtur að hafa ver;ið
samband milli þessara fljóta og
vatnanna í Sahara, sem lj^gja í
þúsunda mílna fjarlægð frá þeim.
Á síðasta mannsaldri hefir verið
grafið' í rústir gamalla si^órbæja í
Sahara, t. d. Tamugad (fyhir sunn-
an Tripoljis), gamals marmarabæj-
ar niteð breiðum götum, vatns-
leiðslu, skolræsum o. s. frv. Alt
þetta jöfnuðu ýmsir villiþjóðflokk-
ar, svo sem Vandalar og Saracen-
ar, við jörðu, og brendu um leið
víðáttumikla pálmaskóga. Við það
hvarf rakinn í ioftinu og í jarðveg-
ínum, í glóðheitu sólskininu varð
moldin að ryki, sem vindurinn
feykti, árfarvegirnir þornuðiK og
fyltust af sandi. Svo er talið að
eyðimerkurvindurinn komi frá
Mandshuríinu. Rekja hans fellur
í fjöllum Mið-Asíu og'á persnesku,
araibisku og lýbisku eyðimeykurn-
ar, en í Sahara rignir aðeins 12.
—13. hvert ár. Á cfagjin er hitinn
alt að 45 stig í skugganum, 65 stig
1 sólskininu, og á nóttunni fellur
hann niður í 2 stig. Loftið er stöð-
ugt þrungið af fíngerðu ryki, og
var af myndast hin fræga eyði-
merkur tíbrá (fatamorfana).
Frakkar eiga nú ímeginið af
Sahara og hyggjast að rækta hana
og gera hana að nýju að menning-
arlandi. Vafalaust tekur það
marga mannsaldra — en hver veit
nema að einhverntíma í framtíð-
inní verði voldugt stórveldi, þar
sem hú er eyðimörkin Sahara.
Vörður.
FXCURSION
■i FARBRÉF FÁANLEG NÚ ÞEGAR
Þjóð úr nauðum þroski bygð,
það ótrauðir vitnum;
farsæll auður, fegri dygð,
fylgi rauða litnum.
Verum sannir. Svarta for
sjálfs í ranni lítir,
feta annað fegra spor —
Föllum þannig hvítir.
• * •
S61 og dagur sumri hlær,
sérhvað fagurt iðjum,
logi Braga blysin skær,
brosi Saga niðjum.
O. T. Johnson.
Sýning Jóns Þorleifssonar.
frá Hólum í Hornafirði.
og þolgóðri starfsemi.
Undanfarin ár hefir verið starf-
að á landi voru fyrir bindindi
sænsku þjóðarinnar með ágætum
árangri. Mikið hefir áunnist, en
markinu: almennu þjóðaibindindi,
er enn ekki náð. Engum skyldi til
hugar koma, að öllu sé nú vel
foorgið. Enn þá fljóta áfengis-
straumar um landið og eyðileggja
mörg heimili meðal vor og spiMa
æskulýðnum.
Áfengisnautnin á sér djúpar
rætur hjá þjóð vorri. Með ýmsum
stéttum, meðal æðri og lægri er
félagslífið gagnsýrt af henni, og
með áfengisbókunum er áfenginu
dreift út meðal margra. Það er óg-
urlegt til þess að hugsa, að mikl-
Það mátti sjá undir eins þegar um hluta jarðargróðans, sem guð
Jón Þorleifsson sýndi myndir eftirl hefir gefið- mönnum og dýrum til
sig á fyrsta sinn opiniberlega hér í n*ringar, skuli foreytt í áfenga
Reykjavík, að þar var listamanns- drykki, sem svifta menn viti, draga
efni á ferðinni. Síðan eru nú liðin
allmörg ár og Jón hefir auðsjáan-
lega verið iðinn og þroskast mik-
ið í list sinni. Sýningar þær, sem
úr viljaþreki þeirra og gera þá
óhæfa til æðri hugsjónastarfs, og
fjarlægja þá guðsríki.
Áfengir drykkir eru eitraðir,
lega. Er vér hugsum um þau spill-
ingar öfl, sem ennþá ráða hjá þjóð
vorri, getum vér ekki orða bundist
en verðum að hrópa fullum hálsi:
Burt með áfengið!
Vertu sjálfur bindindismaður.
Aðeins með því geturðu orðið til
fyrirmyndar fyrir þá, sem þú ert
vanur að umgangast.
Starfaðu fyrir Ibindindismálið
og styð þau félög, sem starfa að
útrýmingu áfengra drykkja og al
mennu bindindi, og mundu eftir
að markinu er ekki náð, fyr en vér
fáum komið á í landi voru al-
gerðu banni gegn innflutningi á
fengra drykkja, sem borið sé
uppi af meiri hluta sænsku þjóð
arinnar.” I
hann hefir haldið, hafa altaf verið Þeir eru ekki nauðsynlegir. Þeir
eftirtektarverðar, enda hefir Jón ila;fa eyðilagt miljónir meðbræðra
átt vinsældum þeirra að fagna, erfvorra andlega, sálarlega og líkam-
séð hafa myndir hans. Hann hefir
nú dvalið all-lengi utanlands og
er auðsjáanlegt, að þar hefir 'hann
að eins orðið fyrir góðum hárifum,
en það er eitt Ihið nauðsynlegasta.
Nú hefir Jón dvalið á íslandi í|
sumar og málað, aðallega á Þing-
völlum og í Vestmannaeyjum. Mér
finst hann nú taka á efninu með
djarflegri tökum en áður, án þess
þó að foafa mist nokkuð af því, sem
gerði hans fyrri verk aðlaðandi.
Ást Ihans á viðfangsefninu skín út
úr hverri mynd og foæði hvað lín-
ur og liti sneiýir, finst mér Jón
hafa málað* best á sumar.
iNefna vil eg t. d. Þingvalla-
myndirnar þrjár, nr. 11, 12 og 24.
Þarna eru og tvær landlagsmynd-
ir„ þar sem Jón hefir málað bú-
peninginn með: “Geitfé í Þing-
vallaihrauni” og Kýr og Ketillaug-
^rfjall.” Það er hressandi að sjá
landlagsmyndir með lifandi verum
á, og sjaldgæft á sýningum hér.
Myndir þessar tvær benda á að
Jóni Þorleifssyni sé það gefið að
geta gert slíkar myndir af snildJ
Þá eru Vestmannaeyjamyndirnar
mjðg skemtilegar og ekki síst sú
af höfninni þar, nr. 8. Það mætti!
halda áfram að telja upp; það skal
þó ekki gert hér, en víðast bregður
fyrir ljóðrænni fegurð í myndum
Jóns.
Sýningin er í húsi Listvinafé-
lagsins á Skólavörðuholti. Galli er
hvað ibús það Hggur langt úr leið,
það hefir sýnt sig að fólk sækír
oft illa þangað upp eftir. Vil eg|
hvetja sem flesta til þess að sjá 1
sýningu Jóns Þorleifssonar — því
hann er nú á förum af landi burt
— ennþá er það óvísthvenær hann
og hans verk verða á ferðinni hér
næst.
Ragnar Ásgeirsson.
Vörður.
LTUSAVÍSUR.
Vorvísa.
Flýr í hilling fanna-lbrík,
frosta stillir grandið
sumar fylling sælurík
Sóllin gyllir landið.
Ivar Helgason.
Hjálmars-sárin.
Stirðnar mundin, magnið þver,
Menningarleyfar í Sahara.
máttar — bundin — notin;
sextán undir svíða mér„
senn mín stund er þrotin.
ívar Helgason.
GIVE SOMETHING
£ ELECTRICAL
BINDINDISMALIÐ í SVÍÞJÓÐ.
Bindindis- og bannsamtoand
Örelbro-sýslu í Svíþjóð forá sér í(
skemtiför með bifreiðum á sunnu-
daginn var 9. þ. m. Var víða farið,
fyrirlestrar haldnir og fé safnað.
Við þetta tækifæri var orðsendingj
þessari dreift út meðal almenn-|
ings: “Hvað eftir annað hefir!
það komið í ljós hér á 'heimi, að
leiðin að marki því, sem til mestra
þjóðarheilla og framfara ihorfir,
hefir bæði verið löng og ströng.
Engum varanlegum hagsbótum
verður á komið, nema með dugnaði
AUSTUR VESTUR Til Gamla
CANADA AD HAFI LANDSINS
Farhrjef seld Farbrjel S*]d Farbrjef Seld
Daglegatil 5. Jan. VISSA DAGA DES. JAN. FEB. Dagrlegratil 5. Jan.
GILÐA ÞRJÁ MÁNUÐI Gilda ti) 15. Apríl, 1926 Gilda 3 mánuði *
Svefnvagnar alla leid til W. Saint John UcanadianIÍ
Fyrir Desember fyrir gamla lands siglitigar Ywmwij
Allar upplýsingar gefnar viðvikjandi ferðum gefur
umboðsmaður Canadian Pacifíc Railway
/