Lögberg - 28.01.1926, Blaðsíða 7

LAGRttRG FIMTCJDAGINN,
28. JANÚAR 1926.
Bls. 7.
n í 1 ii 1* i hafnarstöðum landsins, en upp um
Bakverkur þekkist nu gvejtjr mun þag Vera ófáaniegt,
aðeins frá fyrri tímum.|ogfn ™fmagns og mikiis af því,
J | verða ekki mmmyndir teknar.
Þetta segir Mrs. A. Laíwes, eftir Hugmynd Mr. Johnson’s er góð,
__ j1/ hafa not^?n í svo framarlega að hún nokkurn-
I tima kemst í hreyfimynd. Eg tek
Kona_ í Ontario þjáðist af höfuð-; eftjr þv{ ag hann vill að myndin
verk í tvo ar en batnaði við að nota , . ... .. ...
Dodd’s Kidney Pills. W™ iðgrænar sveitir, veit ekki
T, . , , _ . . , Mr. Johnson að aðferðin til þess
“Eg get ekki lofað Dodd’s Kid- framleiða natturlega hti Nat-
ney Pills eins og vert er fyrir bað ural colors” er ekki ennþá upp-
sem þær hafa gert fyrir mig.”, fundin, það er aðeins hægt að
segir Mrs. Albert Lawes, sem er , ,
velþekt og mikilsvjrt kona í Frank-j syna htaðar myndir, vissulega
ford. “Fyrir hér um bil tveimur; væri hægt að sýna iðgrænar svelt-
árum hafði eg slæman bakverk og ir en gkriðan fyrir ofan yrði líka,
"at naumast gert husverkm. Eg
- ' og íðgræn
hélt þetta væri í nýrunum
reyndi margt, en batnaði ekki. Eg
sá Dodd’s Kidney Pills nuglýstar
í blöðunum og afréð að reyna baer.
Eg læknaðist af tveimur öskjum,
og hefi engan bakverk haft síðan."
Það eru vitnisburðir bessu !ík-
ir, sem því valda að Dodd’s Kidnev
Pills eru nú.notaðar svo" að segja
í hverju húsi í Canada.
Dodd’s Kidney Pills fást alstað-
ar hjá lyfsölum eða hiá The
Dodd’s Medicine. Co. Ltd. Toronto
2, með því að senda verðið, sem
er 50c askjan.
Athugasemdir.
Wynyard, Sask. 18. jan. 1926.
Herra ritstjóri:—
Eg hefi fáeinar athugasemdir
að gera viðvíkjandi ritstjórnar-
grein þinni og annari grein ritaðri
yfir nafni A. C. Johnson, sem birt-
ast í öðru tölublaði í þrítugasta
og níunda árgangi Lögbergs og
fjalla um myndir þær, sem hr.
Sveinbjörn Ólafsson sýndi í Mac’s
leikhúsinu í Winnipeg 6. og 7. jan.
s. 1.
Mál þetta er mér nú orðið nokk-
uð skylt, úr því að eg hefi tekist
á hendur að sýna þessar myndir
meðal íslendinga bæði norðan
og sunnan línunnar.
Fyrst og fremst vil eg geta þess
að eg tókst ferð á hendur frá Wyn
yard, Sask. til Winnipeg með þvi
aúgnamiði að sjá myndirnar áð-
ur en eg semdi við hr. ólafsson
um aðsýna þær, með öðrum orðum,
eg hafði ásett mér að láta ekki
mogulegan persónulegan hagnað
sitja í fyrirrúmi ef gamla landið
ætti að líða.
Mánudaginn þann fjórða jan.
sama daginn sem eg kom til Win-
nipeg gat hr. ólafsson komið þvi
til leiðar að eigandi Mac’s leik-
hússins sýndi mér myndirnar. og
það minsta, sem eg get sagt er að
eg var stórhrifinn. Eg sá Ijómandi
skýrar og vel teknar landslags-
myndir, og hér og þar drepið á
ýmsa iðnaði þjóðarinnar, myndir
af amerísku og ítölsku flugvélun-
um áleiðis til Grænlands. Hafnir
og hafnarbæi, íslenska kvenfegurð
og1 þjóðbúninga, íslenskar glímur
og margt fleira. Eg hefi oft séð
myndina síðan, og hefir ekki álit
mitt á~ henni breyst hið allra
minsta.
Auðvitað játa eg það að á þeim
tíma hafði eg ekki gert mér í hug-
arlund hvert gildi myndir þes3ar
hefðu sem auglýsing fyrir ísland
á meðal annara þjóða, og er eg
ykkur báðum hjartanlega sam-
dóma um það að myndir, sem aug-
lýsa ættu gamla landið ættu að
sýna meira til hlýtar hverja at-
vinnugrein út áf fyrir sig.
Nú eru þessar myndir algjör-
lega útiteknar, og ekkert sem
bendir á að hr. Loftur Guðmunas-
son hafi áhöld til að taka innan-
húss myndir. Hann sýnir fiski-út-
veginn að mér skilst nokkurnveg-
inn til hlýtar, og einnig eldri og
yngri aðferðir við heyverkun, eðli-
lega af því að þessar atvinr.u-
greinar fara mestmegnis fram
undir berum himni.
Eg er hræddur um að þið hafið
ekki kynt ykkur nógsamlega þann
feykna kostnað, sem það hefir í
för með sér að taka mynd innan-
húss, þegar tekið er til greina að
tökumaður verður að ná ekki færri
en 16 “exposes” á sekúndunni til
þess að framleiða eðlilegar hreyf-
•ngar. Og það er ómögulegt án
þess að hafa feykna-sterkt “arti-
ficial” ljós. Rafafl ersjálfsagt
uægilegt í Reykjavík og öðrum
myndi það ekki gefa
rangar hugmyndir um íslenskt
Iandslag og útsýni.
Mynd Mr. Johnsons eins og hann
leggur hana út, yrði sannarlega
öllum fslendingum kærkominn
gestur, en eg get varla skilið að sú
mynd gæti verið styttri en á að
giska frá 15000 til 20000 fet, eða
með öðrum orðum mupdi það taka
tvö kvöld að sýna hana. Fólk þorg-
ar ekki aðgang til að sitja undir
auglýsinga-mynd nokkurrar þjóð-
ar heilt kvöld hversu vel sem hún
kann að vera úr garði gerð, og
hvað þá heldur tvær kveldstundir
við framhald sama efnis. Taki
stjóm íslands mynd til að aug-
lýsa land og þjóð, sem sjálfsagt
yrði mjög æskilegt þá yrði mynd-
in að vera stutt, í mesta lagi 3000
fet, það er að segja að svo leiðis
mynd mætti ekki vera lengri en
svo að hún yrði brúkuð seip auka-
sýning.
Mögulega væri hægt að koma
slíkri mynd inn á skóla og menta-
stofnanir, en sú auglýsing mudi
ná til of takmarkaðs hluta þjóð
anna.
Þegar eg ennþá einu sinni lít
yfir greinar ykkar Alberts, dylst
mér ekki að ykkur hefir dásamlega
tekist að lýsa flestu því, sem ekki
er sýnt í myndinni, en fara fram
hjá flestu, sem myndin sýnir.
Með vinísemd og virðingu,
J. S. Thorsteinson.
v.'i5.V.: v / : <Cy Vf-ioc/.v'
Hveiti sem
staðist hefir
öll próf
Hver efnarannsóknin
á fætur annari, í voru
eigin fyrirmyndar
brauðgerðarhúsi.sann
ar yfirburði Robin
Hood hveitisins, Sér-
hverjum poka fylgir
ótakmörkuð ábyrgð,
ásamt 10 per cent
skaðabótum, ef alt
reynist ekki eins og
frá var skýrt.
kG*£

Læknir, sem hefir marga ára
reynslu segir:
Eftir að hafa verið mikið veikur
af influenzu, slæmu kvefi
lungnabólgu eða öðrum sjúk-
domum, sem veikja líkamann
s^ekkert sem bj'álpar manni
ems vel að ná fullum kröft-
Ferðalagum Norðurlönd
Sigurður Nordal, prófessor kom-
inn heim úr sínu merkilega ferða-
lagi um Norðurlönd.
Um miðjan maí í vor lagði Sig-
urður Nordal af stað héðan að
heiman, og hefir verið í bnrtu
þangað til hann kom með í dandi
núna í vikunni.
Tíðindamaður Morgunblaðsins
hitti hann að máli, skömmu eitir
að hann steig á land. — Eins og
nærri má geta hefir hann frá
mörgu að segja.
Kunnug er þegar framkoma
hans á kennaraþinginu í Helsing-
fors í sumar, þar sem ræður hans
um íslenska menningu vöktu hina
mestu athygli og aðdáun fundar-
manna. Merkasti kaflinn í ferð
hans mun Oslódvölin vera; þar
hélt hann fyrirlestra við háskól-
ann í tvo mánuði um íslenskar
bókmentir eftir 1400, og las með
stúdentum valda kafla úr íslensk-
um nútímaritum.
En auk háskólafyrirlestranna
hélt hann fjölmarga fyrirlestra
í ýmsum félögum í borginni um ís-
lenskar bókmentir og menningu.
Til Niðaróss fór hann og hélt þar
einn fyrirlestur.
ISöguIegasti kaflinn í ferðinn!
var þó för hans um Svíþjóð. Þang-
að fór hann frá Osló í októberlok,
og var í Svíþjóð mestan hluta nðv-
ember. Þar hélt hann 15 fyrlr-
lestra í ýmsum borgum; í Stokk-
hólmi 6. Auk þess í Uppsölum,
Gautaborg, Linköping, Romanás
og Lundi.
Þessa Svíþjóðarför fór bann að
allega ávegum félagsins “Norden.”
Eftir blaðagreinum að dæma, sem
skýra frá fyrirlestrum Nordals,
hefir hann fengið ágætar viðtök-
ur, enda segir hann svo sjálfur
frá, að þessir dagar í Svíþjóð verði
sér ógleymanlegir, fyrir sakir
þeirrar alúðar og höfðingsskapar,
er hann átti þar að mæta meðal á-
gætra manna.
En æfintýralegasti atburðurinn
í ferðalaginu var flugferð frá
Helsingfors til Stokkhólms. Bilaði
gangvélin, en flugvélina rak stjórn
lausa á sjónum og brotnaði hún
við sker, en farþegar komust með
naumindum upp á skerið. Sem
betur fór komust allir klakklaust
af, þó það væri hending ein, að
ekki varð slys ati. — En frá þeirrl
um eins og Nuga-Tone
h Eftir öll slík veikindi ættir þú ferð segir Nordal líklega sjálfur
U°Nuga-Tone. Þig uhdrar síðar meir.
krafta^biA^0 fær? hei,au Þína °K 1 Stokkhólmi talaði hann eitt
uð finna að Ni^a-Tone* er^undur-' sinn 1 'utvarP- Eftir hví sem næ,st
Imð eg hjálp i slíkUm tilfellumJ varð komist munu áheyrendur út-
sem evkur hægiie^t meðal varpsins hafa verið um 100 þús.
HjXgab!UÍð V”«ér eru þá talin nokkuraf
UuKa'Tone veitir endur- helstu atriðum ur ferðasogunm,
■styrkh' nýruí^óg Hfífna^?kemur SamkV' bIaðafregnum og frásög-1
maganum í gott lag. Revíídu bað Nordals sjálfs. Væntanlega gefur
og innan fárra daga líður bér bef- hann Reykvíkingum tækifæri til
vei hvað^bað^gerif3 fvrii-1ÞeSS að fá nánari fréttir en kom-
slíkum ef^im týlfellum að Ixiir ast í stutta blaðagrein, um alt það,
leKgj.a það fyrir alla lyfsaia að á- cr fyrir hann hefir borið, um hina
Ö M0B,Akilk\ia2"Æ- tölbre>'ttu «•
Líttu á hverjum. Meðmæli, ábyrgð hefir fenKÍS af mörgum hinna
og til sölu hjá öllum Íyfsölum. A lielstu skálda, vísinda- og liata-
manna, sem nú eru uppi á Norður-
löndum, um undirtektir þeirra, er
hann sagði þeim frá “odlingeiÍ3
nordligsta • gránspost,” ein3 og
komist er að orði í einu af sænsku
bjöðunum. '
Eigi þarf að fölyrða um gagn
það, sem islenska þjóðin hefir af
ferð eins og þessari Sigurðar. —
það liggur svo í augum uppi.
í grein einni í Tidens Tegn, eft
ir prófessor Paache, um fyrir-
lestra Nordals, kemst hann svo að
orði:
“Fyrirlestrar Sigurðar Nordals
hafa orðið áheyrendum hans eftir-
mýinilegir. Áður var ísland eins-
konar draumaland yfir okkur, forn
sögulandið, en nú höfum við kynst
því og þjóðinni eins og hún er.
Það er áriðandi að við höfum þá
mynd fyrst og fremst fyrir aug-
um. Á meðan menn líta aðeins til
lands og þjóðar í ljóma fornrar
frægar, fá þeir hvorki skilning né
samúð með íslensku nútímaþjóð-
inni. En með viðkynningu eins og
þeirri, sem Nordal vinnur að.
nálgast þjóðirnar.”
— Hvað hafið þér heyrt um
hina fjrrirhuguðu ferð norræna fé-
lagsins hingað til íslands á sumri
komanda?
—Svíar töluðu mikið um hana.
Ef undirtektirnar verða að óskun>
hér heima, má búast við því, að
hingað komi fríður flokkur á veg-
um félagsins. Sennilega verða
margir ágætismenn, bæði vísinda-
og listamenn í þeirri för. Þessi
för “norræna félagsins” gæti orð-
ið einskonar reynsluskóli fyrir
okkur, til þess að kenna okkur að
taka á móti gestunum 1930.
— Vel á minst. — Var víða tal-
að um alþingishátíðina.
— Eg þori að fullyrða, að fátt
hafi vakið eins mikla athygli í
frásögn minni héðan að heiman
eins og þegar eg mintist á 1000
ára a'fmæli Alþingis. Einmitt
vegna þess, hve mikla athygli það
vekur um allan heim, gerir al-
þingishátíðin út um, hvaða álit
umheimurinn hefir á okkur næstu
öld. Alþingishátíðin er einstakt
tækifæri fyrir okkur til þes að
gera okkur bæði gagn og sóma.
Hún er líka alveg einstakt tæki-
færi til þess að gera okkur óaf-
máanlega minkun, ef þar fer ekki
alt ve! úr hendi.
Morgunbl.
Þjóðhátíðin 1874.
(Sveinn Jónsson kaupm. hefir
sent Mbl. eftirfarandi gi'^in til
birtingar).
Af sérstökum ástæðum hefi eg
verið að blaða i “Þjóðólfi’, “Vík-
verja” og “Sæmundi fróða,” eink-
anlega um þjóðminninguna 1874.
í Þjóðólfi 1862 ^var farið að rita
um undirbúninginn og kjósa
nefndir.
Líka sést þar, að gert var ráð
fyrir að öll ávörpíh, allar ræðurn-
ar og öll kvæðin, sem þar voru
flutt, yrðu gefin út sér í bók; en
það varð nú ekki, því miður, Mér
sýnist það þó alt svo fallegt og svo
merkilegt, að sú bók hefði sómt
sér vel í hverjum bókaskáp hér á
landi og í skrautbandi.
1 “Víkverja” 3. apríl ’74 stendur
þessi grein; hún sýnir vel þátt-
töku annara þjóða á þjóðminning-
ardegi vorum.
Sumir telja að þúsund ára minn-
ing okkar 1930 n. 1. okkar lög-
gjafarþingSi—elsta löggjafarþings
ins í heimi — verði ekki óveglegri
og veki ekki minni eftirtekt ann-
ara þjóða.
Greinin hljóðar svo:
Það má með sanni segja, að ís-
land og Islendingar hafa vakið á
sér sérstaka athygli mentaðra
þjóða — oss liggur við að segja
um allan nyrðri hluta hnattarins
— á þessu merkilega og minnis-
stæða þjóðhátíðarári. Vér höfum
áður getið þess, að frá Rússlandi
Þýskalandi, Englandi og Banda-
fylkjunum í Norður-Ameríku hafi
sótt oss heim ýmsir merkir menn,
og hvað Norður-Ameríkumenn
snertir, hafa þeir þar á ofan sent
hingað höfðinglegar bókagjafir,
er vér vonum að geta síðar skýrt
betur frá, en svo eru Norðurlönd;
Danmörk, Noregur og Bvíþjóð. •—
Það er hvorttveggja, að íbúar
þeirra landa standa oss næst í ýms
um greinum greinum, enda hata
þeir nú sýnt það rækilega.
Svíar hafa minst íslendinga með
mörgum fögrum orðum, bæði
heima hjá sér í Uppsölum, Stolík-
hólmi, Lundi og Götaborg og má
vera víðar þó við eigi vitum, og
þar að auki látið menn frá sér
bera hér í landi fram heillaóskir
sínar til vor; einnig höfum við
fengið bókagjafir bæði frá Lundi
og Götaborg.
Norðmenn létu eigi þar við sitja
að senda hingað þá áðurnefndu-
ungu vísindamenn með árnaðar-
óskum og bókagjöfum, heldur hafa
þeir, eftir því sem nýkomin blöð
segja, haft gleðifundi og samsæti
í ýmsum borgum og bæjum, bæði
norður og suður í Noregi, og minst
lslendinga af ást og alúð, einmitt
um sama leyti er þjóðhátið vor
stóð á Þingvöllum. Allan hinn
sama sóma og bróðurlega velvild
hafa Danir sýnt oss. Vér lesum í
blöðum og bréfum frá Danmörku
að 7. ágúst hefir þar i ýmsum
borgum t. d. Aalborg, Aarhus.
Sorö, Nestved ög Kaupmannahöfn
verið ‘flaggað’ í minningu íslands,
þvi þeir góðu menn samfögnuðu
oss. En mest er þó í það varið, að
Kaupmannahöfn gaf íslandi þann
sama dag þá gjöf, er oss virðist
sem vér fáum þeim aldrei full-
þakkað. Bæjarstjórn Kaupmanna-
hafnar ákvað sem sé, að láta smíða
líkneski Thorvaldsens (’líklega í
bronce), og senda það til Reykjn-
vikur, og setja það þar á einhvern
stað undir berum himni, og er eng-
inn vafi á því, að þessi mynd og
líking Thorvaldsens mundi kosta
margar þúsundir ríkisdala. (
Allir íslendingar, sem komnir
eru til vits og ára, hafa heyrt
meira eða minna sagt af Albert
Thorvaldsen, þeim mesta mynda-
smið, sem verið hefir á Norður-
löndum, víðfrægur um allan hinr.
mentaða heim, réttnefndum “yfir-
meistara allra lista.” Það var
drengilega gjört af Dönum að gefa
oss slíka gjöf. íslendingar hafa
jafnan þóst eiga dálítið ítak í
frægð Thörvaldsens, af því að
faðir hans var íslendingur Nú
kemur viðurkenning þess svo veg-
lega fram hjá Dönum, og er það
rétt, því Thorvaldsen var beggju
barn, bæði fslendinga og Dana og
sýnir vottur þess, hvað ísland og
Danmörk geta framleitt, þegar
laglega fer með þeim samvinnan.
Þann 7. dag ágústm. héldu fs-
lendingar í Kaupmannahöfn og
nokkrir af dönskum kaupmönn-
um ,er hér eiga verslun, samsæti
í “Skydebanen”, samtals nálægt.
40 manns. Þeir kand. juris Julius
Havsteen, ólafur læknir Sigvalda-
son og stud. jur. Páll Sigfússon
voru forstöðumenn veislunnar.
Jón Sigurðsson sat í öndvegissæti
og H. A. Clausen honum til anh-
arar handar. Þar voru sungii
kvæði, er þeir Benedikt Gröndal
og Gísli Brynjólfsson höfðu ort,
og mælt fyrir minnum. Fyrir kon-
ungs og íslands mælti Jón Sig-
urðsson, fyrir Danmerkur Júlíus
Havsteen, fyrir Noregs Björn Ól-
sen, fyrir Svíþjóðar Gísli Bryn-
jólfsson, fyrir Jóps Sigurðssonar
og Clausens Magnús Eiríksson,
fyrir íslands og íslenskra kvenna
mælti Clausen, fyrir minni Ras-
musar Rask Gísli Brynjólfsson.
Veisla þessi fór fram hið besta
og jók það eigi lítið á fögnuðinn.
að á meðan á veislunni stóð, kom
hraðfrétt (Telegram) frá krón-
prinsinum — er stýrði ríkinu
heima, meðan faðir hans var í ís-
landsför sinni — og var þetta inni-
haldið: “Með því að samgöngurn-
ar við Island því miður eru eigi
svo auðveldar, að eg 'geti í dag
sent þangað kveðju mína til hinna
mörgu, sem þar eru saman komn-
ir til hátíðahaldsins, verð eg að
láta mér nægja að senda íslend-
ingum þeim, er hér halda þúsund
ára hátíðina, mínar bestu óskir.
með þeirri von, að sambandið milli
Danmerkur og íslanls megi styrkj-
ast ennþá betur við þann atburð,
að faðir minn, Hans hátign kon-
ungurinn, er staddur á Þingvöll-
um í dag.” Þetta vingjarnlega á-
varp, er átti svo vel við tækifærið,
vakti.'eins og áður var sagt, inni-
lega gleði í hinu litla og líflega
samkvæmi; enda var minni hins
kæra konungsefnis þegar drukkið
og samstundis svarað og sendar
heillaóskir konungi og öllu hans
húsi, en því næst ákveðið, að valdir
menn úr hópnum skyldu einhvern
hinna næstu daga færa krön-
prinsinum þakkar- og lotningar-
kveðju Islendinga í K^upmanna-
höfn.
Öll sú athygli, öll sú velvild og
allur sá sómi, er íslandi þannig
hefir verið sýndur, er sannarlegt
gleðiefni fyrir oss alla er þetta
land byggjum, en það er oss jafn-
framt hin beinasta og sterkasta
hvöt til þess, að haga svo öllu
voru ráði eftirleiðis, að vér eigum
þetta með réttu skilið, sem nú hef-
ir komið fram við oss af hendi svo
margra og merkra útlendra þjóða,
fjær oss og nær. Látum oss fyrir
guðs skuld eigi kafna undir góðu
nafni. Látum oss halda tx-austu
og óflekkuðu musteri mannorðs
vors. Hlynnum að öllu, sem gott
er og fagurt í fari þjóðar vorrar,,
en rætum hitt upp og éyðum því
með öllu, sem misjafnt kann "ð
vera. Vinnum allir sáttir og sam-
huga innbyrðis og keppum með
bróðurlegum huga til samþegna
vorra, allir að hinu sama fram-
fara og farsældartakmarki þjóð-
anna.
Morgunblaðið 13. des.
Try^gast og bezt
við Húðsjúkdómum \
Athugasemd
'oJKsam
við ritdóm Mr. Jóns Einarssonar
um ljóðabókina “Tíbrá.”
Um leið og eg bið Lögberg að
flvtja Mr. Einarssyni kært þakk-
læti fyrir ritdóm hans um bók
mína og hlýhug þann, sem^þar í
birtist til mín, vildi eg vekja at-
hygli þeirra manna, er að því
kynnu að hyggja, á þessu, að þar
sem hann talar um að óviðfeldið
sé, að sum andlegu Ijóðin endi á
stefi, eða stefjum, sem séu frá-
skilin bæði að efni og búningi,
eins og á bl. 10, 11, 19, 28 og 41, þá
er þetta um það að segja, að þessi
sérstöku stef tilheyi'a alls ekki
ljóðinu, sem á*undan fer, en eru
algerlega sérstök, eins og efnis-
yfirlitið ber með sér, að þremur
litlum vísum undanteknum. En
þótt Mr. Einarsson og aðrir líti
svona á, þá er það mér alveg
mátulegt fyrir það hirðuleysi
mitt, að setja ekki fyrirsögn yfir
hvert þessara versa út af fyrir
sig. Þó tel eg fyrirsagnirnar ekki
svo nauðsyrilegar, en aðgreining
kvæðanna á þessum kafla hefði
átt að vera mikið greinilegri. Þessi
áminning Mr. Einarssonar ýfði
upp hjá mér gamalt sár, því þegar
bókin kom út, eða réttara sagt var
að koma út, ergði eg mig mikið
yfir þessu atriði, en af óskiljan-
legri hlifni við prentarana, lét eg
þetta fara þannig, fyrst búið var
að setja það upp í blaðsíður, en fór
fram á að aðgreining kvæðanna
yrði gleggri í seinni hluta bók-
arinnar, eins og hún líka er. Prent-
ararnir vildu mér vel með þessu.
að setja kvæðin'svona þétt saman.
þeir ætluðu að koma sem mestu í
bókina. Eg lá veikur í rúminu.
þegar bókin var prentuð og gat
þessvegna illa sint um verkið og
mátti heldur ekki annai'a hluta
vegna, svo annaðhvort varð eg að
íáta kvæðin fara, eins og þau
komu af skepnunni, sum samin af
mér um tvítugs aldur og þar á
eftir, eða að stinga þeim undir
stól. Annars verð eg að segja, að
Mr. Einarsson hefir verið vægur
á búningsgöllum bókarinnar, þvi
sjálfum er mér ljóst að þeir eru
margir, því eins og eg geri grein
fyrir í formálanum, þá eru ljóðin
flest flýtisverk, þótt óafsakanlegt
sé, en fyrir mig er ekki um annað
að ræða, þar sem eg er algerlega
öðrum 'störfum háður. Auðvitað
má segja um búningsgalla ljóða-
gei-ðar, það er lýtur að setninga-
og orðavali, að þeir fara oft mik-
ið eftir smekk þeirra manna, sem
um dæma. Fjórir gáfu og menta-
menn fyrir utan Mr Einarson hafa
dæmt dálítið um “Tíbrá,” þó ekki
í ritdómi. Allir hafa þeir bent á
smágalla, en enginn hitt á þá
sömu, það er snertir orðaval og
mál. Rímgalla er aftur á móti ekki
hægt að deila um, þeir eru öllum
augljósir á sama veg.
Að niðurröðun efnisyfirlitsms
ætti að vei'a eftir stafrófi, er ó-
neitanlega rétt, þó má veita oss
yngri hagyrðingunum það til vor-
kunnar að bestu Ijóðabækurnar,
eins og nýja ýtgiáfan á ljóðum
Steingr. Thorsteinssonar, “Hrann-
ir,.’ eftir E. Benediktsson, fyrsta
ljóðabók Matthíasar Jochumsson-
ar og fl<^ri ganga þar á undan oss.
En þökk Mr. Einarson fyrir það
sem þú sagðir um bókina, þú sagð-
ir það besta, sem hægt var að
segja, að ljóðin væru “umbóta-
Ijóð,” og sjálfur mun eg reyna að
bæta ráð mitt að Guðs vilja og
góðra manna ráðum.
P. Sigurðsson.
Innisfial, Alta. 12. des. 1925.
Hei'ra ritstjóri Lögbergs!
Gleðileg jól: — barnahátíðin
aðeins ókomin með Ijósafjöldann,
dýrðina, gjafirnar, líkamlegu og
andlegu fæðuna. er hér hefir verið
nú um þriggja vikna tíma og von-
andi verður fram yfir áramótin.
Ætíð skín eftir skúr, því skúra-
samt var hér í Alberta yfir sept-
ember, október og fyrri part nóv-
ember, en síðan staðviðri oft frá 8.
til 16 stiga hiti í skugga. Alauð
jörð, útigangsfénaður gengur
sjálfala. Lestagangur mikill, korn-
hlöður fyltar vikulega allir þurfa
bændur að ná í centin eins fljótt
og hægt er, aðrir að leika sér og
eyða þeim. Sumir heldrimanna
synir þjóðræknispostulanna halda
uppi ættarheiðri forfeðranna með
vínanda gleðilátum. Vellíðan fólk3
og fénaðar það eg til veit hér um
pláss, Sigríður Thomson fór í
haust alfarin til Westminster B. C.
til dóttur sinnar er þar býr og
Kristófer Hjálmarsson sagður á
förum til Bellingham, Wash. Ný-
lega gift Elles Sveinsson og Bjarn-
ina Sigurdson.
Gleðileg jól, farsælt nýtt ár.
J. Björnsson.
HúSarok á Hólmabúö.
Hræsvelgur þar óöur blæs,
lamin er öll og lúin súð,
læsing vantar burstar gæs-
Gnðm. Grimsson.
Hverjum nýjum áskrifenda að
• •
LOGBERGI
Sferum vér söguna
“PEG”
í kaupbæti, eða með öðrum oröum, árgang af blaðinu og
söguna fyrir $3.00. Bókin verður milli 2—300 blaðsíður
og er rtijög spennandi.

Allir, sem vildu hagnýta sér þessikostakjör, geri sem
fyrst, því upplag bókarinnar verður af skornum skamti’
Kaupmenn og aðrir sem eitthvað hafa að auglýsa œttu
að nota dálka blaðsins af því
Auglýsirg í blaðinu borgar sig œtíð.