Lögberg - 22.04.1926, Síða 5

LÖGBEBG FIMTUDAGINN.
22. APRÍL 1926.
Bls. 6.
W DODD’S
ÍKIDNEY

Dodds . nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt >bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu*m lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
Með iþví valdist til burtferðar úr
Noregi og sérstaklega til Islands,
framtaks'samasti, merkasti og því
besti partur fólks Noregs til Is-
lands, segir bókin og svo að end-
ingu gefur hann íslendingurú þann
vitnteburð að þeir séu “the ‘best of
the ibest”. Ekki ber okkur nú samt
að miklast um of af þessum og því-
likum dómum um forfeður okkar,
við erum nú orðnir býsna vanir við
að heyra íslendingum hælt nú á
dögum, og nú er því aðal atriiðið,
að við eigunr hólið skilið, og höldum
áfram að verðskulda það í ókom-
inni tíð, en naumast verður því
neitað með sönnu að Islendingar
hafi gldar ástæður til að vera á-
nægðir með þjóðerni sitt, og hafi
þvi ekki ástæður til að reyna til að
dylja það eða flýta á nokkurn hátt
fyrir að afkomendur islenskra for-
eklra hér í landi fíeygi því og ísl.
tungu frá sér, sem fyrst, eins og
talsvert ber á hjá sumum.
Islendingar, scm borgarar hér.
Engra dómar um hvaða þjóðerni
sem er geta verið á betri rökum
bygðir héldur en þeir, sem dæmt er
um, ávinna sér með réttu, hjá því
þjóðfélagi, sem þeir tilheyra sem
borgarar og samverkamenn.
Sérstaklega verður þetta augljóst
öllum, þar sem lýðstjórn er, eins
og bæði Canada og Bandarikin hafa.
Borgaraleg ábyrgð er þar augljós
og afar mikil á hverjum einstak-
ling, sem svarið hefir við nafn
guðs og sinnar eigin æru að styðja
undirstöðulög þau, sem bygð er á
af þjóðinni, ti'l velferðar fólki yfir
höfuð. Eruð þið vissir um Islend-
ingar að við höfum þessa borgara
skyldu og ábyrgð í huga, eins og
góðum borgara ber að gera? Mér
dettur ekki í hug að halda fram að
vjð stöndum þar ver að vígi en
annarq. þjóða fólk í þessu landi
gjörir, ef í reikningsskap um það
væri farið, en eg er óttasleginn fyr-
ir að við höfum talsvert að svara
fyrir áfeamt öðrum í því efni, og
meira að segja er eg hræddur utn
að sú sekt sé að aukast hjá okkur
sem öðrum borgurum á síðustu ár-
um, að minsta kosti bendir margt
sem nú blasir við, að svo sé. Ef
fjöldinn er að styðja að wlferð
þessarar þjóðar, sem góðir borg-
ar við hvert tækifæri, því ætti j á
öll sú óreiða, sem nú á sér stað á
svo mörgum sviðum í þessu þjóðfé-
lagi að geta átt sér stað. Hafið þið
kynt ykkur rækilega sundrung og
óeining þá, sem nú logar í Congress
Bandaríkjanna, þing eftir þing?
eða mun þar ráða einlæg réttlætis-
tilfinning fyrir velferð þjóðarinnar?
Er það merki á góðum borgurutn
að standa í rifrildi við meðborgara
sína vilð öll möguleg tækifæri fyrir
ímyndaðar eigin hagsmunasakir?
Hafið þið N. Dak. Islendingar
greitt atkvæði ykkar rétt og sam-
viskusamlega þeim, sem þið hafið
sent til að fylla þann flokk? Tfafið
þið greitt • atkvæði ykkar með
þéirri varúð og gætni, sem góðnm
borgurum ber að gjöra við önnur
tækifæri? Ef svo, hversvegna hefir
þá rikið N. Dak. sokkið niður i
skuld á næstliðnum io árum, svo að
nærri liggur að skuldin sé nú þús-
undföld við það sem hún var áður,
og að óumflýjanlegt er nú að leggja
afar þunga skatta ár eftir ár á allar
eignir ríkiisins, til að niæta þessari
skuld, sem fólkið fékk ekkeot fyrir
og fær ekkert fyrir. Hafið þið stað-
iðT skilum eins og heiðarlegum
mönnum og góðum borgurum ber
að gjöra á þvá fé, sem ykkur hefir
verið lánað margvíslega?. Ef svo,
hversvegna hafa þá nærri 200 bank-
ar í ríkinu orðið gjaldþrota á næst-
Jiðnum fáum árum, og dregið með
sér til eyðileggingar margar milj-
ónir dala af fé saklausra ekkna og
föðurlausra barna jafnt sem ann-
ara ,sem fyrir þvi höfðu unnið með
elju og sparsemi á liðnum árum, og
þurfa nú að horfast í augu við skort
og neyð? Hefir nokkurt fólk í
nokkru landi þurft að liða sorglegra
tjón og getað.með sanni lagt þá
sök að fótum samborgara sinna?
Hefir nokkurt fólki bygt pláss i
heimilnum valdið meira hneyksli
út á við, vakið meiri tortryggni og
fyrirlitningu á meðal annara manna,
en að prenta á skattaeyðublöð rík-
isins með stórum stöfum “Banda-
rikjaávísanir verða ekki teknar
gildar”? Efi miinn um að þið -allir
gætið borgaralegrar skyldu ykkar
eins og 'ber er ekki aðeins aðdrótt-
un, hann er sprottinn af reynslu,
Árið síðasta, sem eg var við kosn-
ing'ar riðinn í N. D. gekk mér illa
að fá 30 dali, sem Akra township
bar að leggja til að hjálpa til að
andæva ófögnuði þeim, sem kosn-
ing eftir kosningu varð að stríða á
þing að sökkva rikinu dýpra og
dýpra niður í auðsjáanlega fávísa
skuldasúpu og sá eg þá þann kost
bestan að borga þessa upphæð úr
mínum eigin vasa.’ Líka finn eg
enn til þegar mér kemur í hug að i
tvö skifti að minsta kosti er eg bað
unga menn sinn í hvort skiftið að
koma á stað, sem ræða átti að hald-
ast minu máli til sönnunar, og fékk
það svar að þangað vildu þeir ekki
koma því þar yrðu eigi annað en
lygar að hlusta á, og þó að þessari
ósvífni og augljósu fáfræði væri
mætt með nokkrum bitrum orðum
af mér sögðum þá, hefir mér ávalt
liðið laka en ella þess vegna, því
eg hafði ekki búi^t við að fáfræði
og illgirni yrði snuið saman í einn
þátt og eg með honum barinn í and-
litið af meðborgurum mínum fyrir
það aðeins að eg var að reyna að
bera sannleikanum vitni. ,
Vinir míniir, hvar sem þið eruð,
verið varkárir að misbrúka ekki
borgararétt ykkar, gangið ekki held-
ur fram hjá neinni þeirri reglu,
sem menn hafa um liðnar þúsund-
ir ára fundið gildar og góðar, ein
er sú að gjalda guði hvað guðs er,
og mönnum hvað þeim ber, önnur
er að eyða því aðeins, sem maður
ilnnvinnur, sú þriðja að breyta svo
vð aðra, sem maður óskar að þeir
breyti við sig. íslendingar höldum
áfram sömu leið eins og forfeður
okkar gjörðu með þessar og fleiri
gullnar reglur fyrir leiðarvisi, þá
munu borgaralegar skyldur okkar
uppfyllast á viðunanlegan hátt.
Safnaðamál ykkar í N. Dak.
Alt af hefi eg sama stinginn, sem
eg fékk þegar eg frétti um burtför
séra Kristins frá Mountain. Hann
var þar í minum augum ómissandi
maður, og engann veg hefi eg enn
getað séð, sem gæti bætt N. Dak.
ísl. missi hans þaðan. Hefði eg átt
þar atkvæði, og ef laun hefðu þar
um nokkru ráðið hefði Argyle orð-
ið að taka djúpt ofan í vasann þar
til mitt atkvæði hefði slept Mr.
Ólafson, þar er stór maður með
stóra sál, sem engum getur gleymst
að bera mikla virðingu fyrir við
öll tækifæri. Yel má vera að verka-
hringur sr. Kristins í N. Dak. hafi
veríð orðinn helst of erfiður, það
þykir mér mjög líklegt, fleiri or-
sakir geta líka verið til burtfarar
hans frá N. D., sem eru huldar mér,
svo eg skal ekki vaða um þau svæði
með óhreinum fótum, bara aumka
N. D. ísl. að missa hann samgleðj-
ast Argyle ísl. að fá hann, og þakka
Mr. Ólafsbn sjálfum innilega fyr-
ir öll ihans góðu áhrif á mig og
mína bæði sem prests og lika sem
pfívat manns og vinar. Og þið
vinir minir í N. Dak. haldið að þið
getið valið úr öllum isl. prestum til
að taka pláss Ólafssons, en trúið
mér, að ykkur verður að öðru, þið
hafið altaf skorið alt við neglur við
þresta ykkar, svo nema þið opnið
hjartað ögn meira fáið þið aldrei
jafningja Mr. Ólafsons og ékki líkt
því, og að hugsa öðruvísi er helber
fáviska og eigingirni ykkar sjálfra,
þið ef til vill stökkvið nú hátt af
rfeiði viÖ mig að tala svona bert og
ómjúkt um þetta en þið eigið það
alt skilið, eruð 'búnir með margra
ára úlfúð og jagi að kvelja ykkur
sjálfa -og presta þá, sem þar- hafa
þjónað, svo ef ekki skyldi koma
hópur presta að keppa um hnossið
ættuð þið ékki að falla I stafi.
■Mörgum af ykkur mun þykja bréf
þctta einkennilega kuldalegt í ykk-

Til yðar eigin hagsmun?.
Allar rjómasendingar yðar, ættu að vera merktar til vor; vegna þess að vér
erum eina raunverulega rjómasamvinnufélag bænda, sem starfrækt er 1 Winni.
peg. Vér lögðum grundvöllinn aðþessu fyrirkomulagi, sem reynsthefir bsfcnd-
um Vesturlanclsins sönn hjálparhella.
Með því að styðja stofnun vora, vinnið þér öllum rjómaframleiðendum
Vesturlandsins ómetanlegt gagn, og byggið upp iðnað, sem veitir hverjum
bónda óháða aðstöðu að þvi er snertir markaðs skilyrði.
Æfilöng œfing vor í öllu því er að mjólkurframleiðslu og markaði lýtur
tryggir yður ábyggilega afgreiðslu og hagvænlega.
Manitoba Co-operative Dairies Ltd.
844 Sherbrook Street, - Wirnipeg, Man.
g
ar garð, og eg ber ekkert á móti
að svo sé, en kuldalegra hefði það
þó getað verið að skjóta örfum að
þeim af ykkur, sem hafa oft reynt
að troða á tám mínum margvíslega,
en til þeirra hefi eg ekki verið að
tala, þeir eru hvort sem er í miklum
minni hluta, en hinir miklu fleiri,
sem ávalt hafa sýnt mér góövild.
Það sem bréfið meinar, er aö benda
hæglátlega á kaun þau, sem eru auð-
sjáanleg öðrum á hugsunarhætti og
borgaralegri vansælu ykkar. og sem
þiið þurfiö að vita af sjálfir og
reyna að græða, til að geta með
réttu átt lof það skilið, sem Islend-
ingar, sem íslendingar, og Isl.
sem borgarar hér i landi eru nú að
meðtaka úr ýmsum áttum víðsvegar
að.
Og svo fáar linur að endingu
um ýmislegt bæði gott og ilt héðan
frá Calif., Veðrið hér er óviðjafnan-
lega gott, aldrei frostvart þennan
næstbðna vetur, en það illa þrifst
hér lika veðursins vegna, fyrst að
þaö gefur tækifæri til að lifa dýrs-
legu lifi jafnt daga sem nætur, næst
að það dregur urmul af vandræða
fólki hér inn, sem er alt frá mis-
indismönnum til morðingja, og allar
tegundir þar á milli. Þetta ríki er
stórauöugt en sá galli er á þvi, að
auðurinn er tiltölulega fárra manna
eign, og gefur þeim þvi tækifæri
aö okra á ýmsan hátt á hinum, sem
minna bolmagn hafa efnaléga. Is-
lendingar hér i Los Angeles virð-
ast að vera ánægðir í besta lagi og
hafa félagsskap sin á mjlli, sem auð-
vitaö er stofnaður meö þeim til-
gangi að koma ýmsu góöu til leiðar,
en það sem þar er að er að þeir
standa oft i rifrildi á fundum, eins
og Islendingar i Winnipeg og víðar
eru þektir fyrir. Stórfé er varið
hvem einasta mánuö af árinu við i
húsabyggingar en sá galli er á þvi |
aö péningunum er helst varið i1
skrauthýsi fyrir rikisfólk að sýna
magt sína og hégómaskap.. Iveru-
hús, sem lóð fyrir kostar frá 19—
50 þúsund dali og svo annað eins
að foyggja eru a-lltíö. Vinna fyrir þá
sem vinnu þarfnast er ekki nægileg
fyrir alla, því fjöldinn s,em sækir
ihingað inn, einkum yfir veturinn
er afar mikill. En hvað sem.öllu
þessu liöur þá verður þvi ekki neit-
að að öll skilyrði fyrir þægilegu
lifi eru mikið betri hér á Kyrra-
hafsströndinni heldur en i Sléttu-
rikjunum þar sem alt fólk hefir
verið, er og verður ávalt vinnudýr
þeirrar þjóðar, að minsta kosti
bændastéttin.
Með vinsemd,
S. Thorvaldson.
Sómi íþróttamanna.
Um langan tíma, jafnhliða því
sem mönnum hefir aukist þekk-
ing, hefir sú skoðun — sú krafa
til allra íþróttamanna 1— rutt sér
til rúms, að íþróttamenn eigi að
vera algerlega bindindismenn,
bæði á vín og tóbak. Er svo kom-
ið, að sú lægsta krafa, sem til
þeirra er gerð, er að þeir séu að
minsta kosti lausir við þessar
nsutnjr á meðan þeir þrejda kapp-
leika eða sýningar og þann tíma,
sem þeir búa sig undir þá.
Og þessari skoðun eykst stöð-
ugt fylgi, sem eðlilegt er, því hún
er í fullu samræmi við heilbrigð-
iskröfur þær, sem sífelt eru að
koma ákveðnara fram með hverju
ári sem líður, eftir því sem lík-
ams og sálfræðilegum vísindunum
fleygir meira áfram. Þykir nú
orðið flestum sá maður, sem við
þessar nautnir er kendur, ekki
geta kallast íþróttamaður og vera
íþróttunum til lítils sóma. Dæmi
þessa eru ekki svo fá hér heima, ef
til væru tínd.
Þótt nú að þessi krafa sé al-
ment gerð til íþróttamanna, þá
hafa ekki allir þeir, sem við í-
þróttir fást, enn látið sér skiljast,
hversu sjálfsögð hún er, og að
þeir með eiturnautninni gera í-
þrótaiðkun sína að viðrini og ját-
un sína undir merki íþróttanna
“orð, orð, innantóm”, af því að
, taka með annari hendi það, sem
þeir gefa með hinni.
Af þessu er það, að því er veitt
athygli þegar heill hópur íþrótta-
manna kemur fram einhvers stað-
ar, og allir þátttakendur eru sam-
taka í því, að vera bindindismenn
á vín og tóbak á meðan þeir sýna
sig sem íþróttamenn.
Þeir íþróttamenn, sem þannig
fylgja fast fram stefnu allra
sannra íþróttamanna vekja á sér
athygli og virðingu allra. Þeir eru
íþróttamenn til sóma. Þeir, sem
hina leiðina halda, vekja einnig á
sér athygli, en með alveg gágn-
stæðum árangri.
Við Reykvíkingar (o% íslend-
irgar) getum bent á þrjú slík
dæmi, hvert öðru betra og virð-
ingarverðara, sem öll hafa vakið
töluverða athygli og hft góð áhrif,
að minsta kosti út í frá.
Sumarið 1923 gerði íþróttafé-
lag Reykjavíkur út karla fimleika-
flokk til Norðurlandsins. Flestir
fararmenn voru bindindismenn
bæði á vín og tóbak, og þeir, sem
eldci vor>i það,. létu sér auðvitað
ekki detta í hug að hafa slíka hluti
um hön<f á meðan þeir voru í för-
inni.
í sumar sem leið fór Knatt-
spyrnufélag Rvíkur með f jöl-
mennan flokk til Vestmannaeyja.
Gerðust allir fararmenn .bindind-
ismenn á vín og tóbak meðan þeir
voru í förinni. Meira að segja,
einn stjórnarmaður félagsins, sem
aðeins fór með flokknum sem
fylgdarmaður, maður sem við
Reykvíkingar að minsta kosti
þekkjum, sem einn með mestu
reykingarmönnum hér, hann gerð-
ist líka alveg bindindismaður í
förinni. Fleiri dæmi finnast slík,
þar á meðal eitt í síðari för f. R.
hvað tóbak snertir. Votta eg
hverjum þeim manni virðingu
mína og fleiri manna, sem sýna
slrkan skilning á þessu mikilvæga
atriði fyrir alla íþróttamen.
Enn eitt dæmi er Noregsför
glímumannanna í sumar er leið,
1925, sú er svo mikla athygli vakti
í Noregi (og hér líka). Var þess
getið með í flestum norskum blöð-
um, sem á förina mintust, að “all-
ir þátttakendur í henni eru bind-
indismenn á áfenga drykki og tó-
bak, svo sem íþróttamönnum sæm-
ir. ’ Hefðu íþróttamenn vorir
(Norðmanna) gott af að taka sér
þá til fyrirmyndar.” Sumstaðar
eru þeir talvert oflofaðir fyrir
þetta, en það er ekki þeim að
kenna, er lofið skrifa, heldur sum-
um þeim, sem lofiþ er um. Svo er
í þessum orðum í einu blaðinu,
þar -sem mynd af þeim var birt:
“Glímumennirnir (ísl. orðið rétt),
sem voru hér í Noregi í sumar og
sýndu íslenzka glímu. í miðri
fremri röð stendur glímukonung-
urinn Sigurður Greipsson. Allir
flokksmennirnir eru algerðir bind-
indismenn á tóbak og áfenga
drykki. Tveir þeirra eru Good-
templarar. íslenzku íþróttamenn-
irnir láta sér þannig ekki nægja að
vera bindindismenn á tóbak og
önnur skaðleg nautnalyf að eins
á meðan þeir æfa, heldur eru þeir
það alveg. Þess vegna ná þeir svo
langt í íþrótt sinni.”
Þannig eru ummælin í hópum.
Ein íþróttaförin enn var farin
í sumar er leið, 1925. Þá gerði f.
R. út aðra fimleikaför sína og nú
með tveim flokkum, bæði karla og
kvenna, fríðum hópum. Leystu
snildarflokkar þeir með sinn góða
kennara í fararbroddi, íþrótta-
hlutverk sitt vel af hendi, og hafa
hlotið lofsamleg umæli í því efni.
Var ekki heldur annars að vænta
af þeim.
Nú stendur til, að í. R. sendi
fimleikaflokk til Noregs á næsta
si-mri. Er það vís,t, að þeir einir
verða til farar valdir, sem geta
sýnt leikfimi svo að sómi verði að.
En eg treysti þeim líka til að
gæta þess, að það er fleira, sem
þarf og er skylt hverjum sendi-
manni til annara landa, að gera
þióð sinni og stefnu málefnis
þess, sem hann fer með, til sóma,
heldur en að eins vinna verkið
vel. Hann verður að gæta þess,
að í slíku tilfelli er framkoma
hans, einnig opinbert mál, og get-
ur á því oltið hvort för hans verð-
ur til sóma eða vansæmdar.
í þessu efni sérstaklega er nú
vandi bundinn hverjum íþrótta-
flokk, sem héðan fer til Noregs,
vandi, sem þó er létt að leysa.
Glímufararnir hafa brotið ísinn,
rutt brautina og skapað íslenzkum
íþróttamönnum það lof, að þeir
séu sannir fyrirmyndar íþrótta-
menn, sem ekki eyði jafnóðum með
eiturnautnum þeim ágóða, sem
þeir afla sér og þjóð sinni með í-
þróttaiðkunum sínum. Næstu hóp-
um ber, hverjum af öðrum, þjóð-
metnaðarleg skylda til, að stað-
festa þessi lofsamlegu ummæli og
rista enn dýpra í meðvitund
frænda vorra, að við séum þó á
þessu sviði fyrirmynd annara.
‘Slíkra heilla óska eg og vænti
eg — og margir, með mér — af
ykkur, I R.-ar. r það sú bezta ósk,
sem eg á til félagsins í heild og
einstaklinga þess, .og jafnframt
þökk fyrir þá ^amúð og styrk, sem
það og þeir hafa mér auðsýnt á
“mínu þyngsta hausti.”
St. Bj.
—Iþróttablaðið.
WALKER
Það sem nú mun draga athygli
allra, sem unna' fögrum söng og
góðum sjónleikjum, að Walker
leikhúsinu, er leikurinn “No, No,
Nanette”, sem er einhver hinn
merkilegasti og skemtilegasti
sinnar tegundar, sem til er. Þessi
leikur verður á Walker leikhúsinu
í eina viku og byrjar á mánudags-
kveldið 17. maí. Þangað til verð-
ur lítið um að vera á Walker leik-
húsinu, nema nokkrir smáleikir.
Mr. Walker hafði heyrt um þenna
leik, sem er bæði hljómleikur og
stemtileikur, og hve ágætlega
honum hefir verið tekið í London
og New York og nokkrum öðrum
stórborgum í Bandaríkjunum, þar
sem hann hefir verið leikinn. Síð
ast hefir hann verið í Los Angel-
es. Mr. Walker hepaðist að fá
leikendurna til að koma til Winni-
peg 0g vera hér í eina viku. Hérj
er margt ágætis söngfólk og leik-j
endur, sem sýnir list sína og læt-j
ur til sín heyra. Þar á meðal er
höfundurinn, Edward D. Smith.J
sem stjórnar leiknum. Einnig;
Taylor Holmes og heill skari af
fallegum ,ugum og ágætum söng-
konum. Þetta verður frekara aug-
lýst á sínum tíma.
WONDERLAND.
Leikurinn “Irene” verður sýnd-
ur á Wonderland á mánudaginn,
þriðjud. og miðvikud. í næstu vikn.
Hér er um kapphlaup að ræða, sem
fólki þykir mjög mikið til koma að
sjá, en sem aldrei áður hefir ver-
ið sýnt í kvikmynd. “Sloe Eyes”
er sagður að vera fljótasti hund-
urinn í allri Ameríku. Eigendur
hans eru Mr. og Mrs. John Matt-
hews Jr. frá Pasadena. Kápp-
hlaupin áttu sér vikulega stað og
Sloe Eyes vann þau, þótt hann ætti
við erfiða keppinauta að etja. —
Freeman Ford, sem er miljónaeig-
andi í Pasadena, á flesta hundana
sem vandir eru við hlaupin. Með-
al þeirra er Stormboli, Ben Jany,
Blizzard, Strathcona, Shuttle-
worth, 'Crosty King og Runstar.
Hlaupið var 200 yards og þeir sem
bezt gerðu hlupu þessa vegalengd
á 12 1-5. sekúundu.
. PROVINCE.
Það hefir sjaldan eða aldrei
verið sýndur í kvikmynd meira
spennandi leikur, heldur en sá er
sýndur verður á Province leikhús-
inu í næstu viku. Leikurinn heitir
“^iberia” og er eftir Bartley
Campbell. Hann sýnir einvígi
milli þeirra Edmund Lawe og Tom
Santschi, sem berjast með sverð-
um. Þykja afleiðingarnar meira
spennandi heldur en nokkuð ann-
að því líkt, sem sýnt hefir verið
í kvikmyndum. í leiknum taka
þátt meðal annara Alma Rubens,
Lou Tellegen, Lilyan Tashman,
Helena di Algy, Paul Panzer og
Vadim Uraneff, Victor Schert-
zinger stjórnar leiknum.
Frá Islandi.
Vélbátur sekkurj—Togarinn Víðir
bjargar mönnunum.
Rvík, 18. marz 1926.
A sunnudaginn var fór vélar-
báturinn Málmey héðan og suður
til Grindavíkur, til róðra þar. Þeg-
ar til Grindavíkur kom, var orðið
þar svo brimað að formaðurinn og
eigandi bátsins, Gísli Gíslason,
taldi telft á mikla tvíhættu með þvl
að leggja inn í víkina og sneri því
frá. Var þá dagur að kvöldi kom-
inn, og veður hið versta. Lögðu
þeir til um sunnudagsnóttina, og
lágu undir áföllum. Var og vél
ekki í góðu lagi. Um morguninn
komust þeir undir land, og lögð-
ust þá við svonefnda Kistu, hérna
megin Reylcjaness. En á mánu-
daginn breytir um vindstöðu, og
verðpr þá ekki "haldist við þarna,
og leggj^ þeir enn á stað. Stöðv-
ast þá vélin, og þeir missa eitthvað
af seglum, en geta þó bjargað sér
nokkuð á þeim.
Á þriðjudaginn sjá þeir ekki
annað fangaráð, en að halda til
lnads, og eru staðráðnir í því, að
sigla bátnum á land þar sem land-
taka væri sæmileg. Því ekki sáu|
þeir annað fyrir, en að báturinn
mundi sökkva þá og þegar. Kom-
ust þeir upp undir Kalmanstjörn.
En þá var þar svo gífurlegt brim,
að enginn möguleiki var að sigla
bátnum upp, en ekkert viðlit að
bjargast á vélarlausum og segl-
litlum bát, þó út væri lagt að nýju.
Þeir voru komnir fast upp und-
ir brimgarðinn, er þeir sáu hvern-
ig umhorfs var. Létu þeir þá akk-
eri falía, höfðu áður mist annað
og keðju, og gáfu síðan út keðju
á enda auk kaðals. Festi bátur-
inn sig og vildi þeim það til lífs.
Síðan settu þeir upp neyðarflagg.
Sást það úr landi. Og var skjótt
brugðið við, og sent í síma,, og
bæjarfógetanum í Hafnarfirði
gert aðvart.
Hann fór þegar til togarans
Víðis, og fékk hann til að fara á
vettvang og reyna að bjarga bátn-
um, ef unt værf. Var það auðsótt.
Víðir fór suður eftir. Og þó
mjög væri það torsótt, þá tókst
honum að leggja að bátnum og
ná mönnunum. En eitthvað lask-
aðist báturinn, því sjór var hinn
úfnasti og stormur mikill.
Þó lítil von væri um, að það
lánaðist, að koma bátnum úr
brimgarðinum, gerði Víðir þó til-
raun til þess og reyndi að draga
hann. En hann sökk eftir nokk-
urn tíma.
Skipverjar voru fjórir og gátu
þeir bjargað ýmsu lauslegu úr
bátnum. En á þilfari var nokkuð
af kolum og trjávið. Og fór það
alt. — Málmey var um 7 tonn á
stærð, og vátrygð sæmilega. En
alt óvátrygt, sem í bátnum var.
Formaður bátsins, Gísli Gísla-
son, rómar það mjög, hve bæjar-
fógetinn í Hafnarfirði gekk vel |
fram í því að fá einhverja til
hjálpar þeim, og þá ekki síður
hitt, hve skipstjóri á Víðir, Magn-
ús Kjærnested, og menn hans,
gengu.' vel og rösklega fram í því,
að ná þeim. Mun hafa verið
mjótt á mununum, að skipverjum
yrði bjargað, því svo hefir frézt
að sunnan, að mjög stuttu eftir
að þeir komust í Víðir, hafi verið
orðinn einn samfeldur rimgarður
þar sem báturinn var.—iMlbl.
20 marz. í
ISLAND ERLENDIS.
Kvöldskemtun f háskólanum I
Hamborg.
Eins og menn muna, voru þýzk-
ir vísindamenn norður á Akureyri
í sumar, til þess nr. a. að rannsaka
áhrif næturbirtunnar á lífverur
og loftslag. Stjórnandi þessara
rannsókna var ungfrú R. Stoppel.
Hún er starfsmaður við háskól-
ann í Hamborg.
Þ. 2. marz v ar kvöldskemtun
haldin þar í skólanum. Voru á-
heyrendur um 1,000. Hélt ungfrú
Stoppel ítarlegan fyrirlestu um
ísland, náttúru landsins og sögu!
þess, og ekki sízt um nútíðarlífj
vor Jslendinga, er hún kyntist íj
sumar. Sýndi hún og fjölda
mynda.
Aage Schiöth frá Akureyri söng
nokkur íslenzk lög. Var honum
mjög vel tekið. Að lokum sagði
einn af starfsbræðrum frk. Stop-
pel frá ferðalagi sínu um Norð-j
urland. — 1 Hamborg, blaði því,
sem Mbl. hefir fengið, er látið hið
bezta af skemtuninni.—Mbl.
caHr r *
Sænsk-íslenzka félagið
hélt fyrir stuttu hátíðlegt afmæli
sitt, að því er segir í Stockholms
Tidningen”, fyrir nokkru, og var
afmælisdagsins minst í hátíðasal
Grand Hotel. Þar voru viðstödd
NORÐURLAND,
Kvæði þetta las Guðm. Björnsson landlæknir
upp á Norðlendingamótinu í Reykjavík 14. janúar.
Var kvæðið sent þangað, en eigi getið um höfund.
*
Við, sem lifum, við sem unnum,
við, sem yrkjum ljóðin flest.
Við, sem okkar ástir spunnum
alla morgna — og kveldin bezt,
— þráum alt af föðurfaðminn,
fjallahringsins gullna band.
Þar, sem gleðin fyrsta fæddist,
— frjálsa, sterka Norðurland.
Það, sem helgast hugann dreymir,
hlutum við í móðurarf.
Ekkert dýrra andinn geymir,
en ógleymanlegt föðurstarf.
Átthagar, sem á það minna,
eiga dýrast geislaband.
Þér við heilsum kærst — og kveðjum —
— kæra, bjarta Norðurland.
Fegri tún og fegri grundir,
fegri hlíðar hvergi sást,
og þótt blæði brjósti undir,
betri meðul aldrei fást,
en af brunni bjartrar sólar
— hún bræðir Þorrans klakaband,
—1 græðir, fæðir, fegurð klæðir,
fyrst af öllu Norðurland.
Góðra manna, guðs-ást sanna
geyma dalir, bálsar, gil,
auka gleði elskendanna,
yngja gomul strengjaspil.
Nú í kveld, og enn og aftur
eflum bræðra’ og trygðaband, —
allir einum huga horfum
heim — 1 gamla Norðurland.
—Lesb. Mbl.
Eyfirzk kona.
COWTAIHS WQACs
Hvar sem þér kaup-
ið og hvenær sem þér
kaupið Magic bökun-
arduft, vitið þér, að
það er ætíð hægt að
reiða sig á það og er
hið besta, ávalt á-
byggilegt og hreint.
BÚIÐ TIL I CANADA
MACIC
BAKINC
POWDER
ýms stórmenni sænsk, norsk og
dönsk.
Til skemtunar var hljómlist,
lesið upp kvæði, orkt til íslands.
Þá söng og Einar Markan nokk-
ur íslenzk lög, og segir blaðið, að
hinn bezti rómur hafi verið gerð-
ur að söng hans.
Farmaður félagsins, dr. Ragnar
Lundborg, flutti ræðu fyrir minni
konunga íslands og Svíþjóðar, og
síðan voru þjóðsöngvar beggja
þjóðanna sungnir. Ræðu fyrir
minni íslands flutti Thulin ríkis-
ráð.—Mbl. 25. marz.
Fomleifagröftur á Grikklandi.
Fyrir stuttu lagði á stað frá
Kaupm.höfn rannsóknarmanna-
leiðangur til Grikklands. — Er
formaður hans Dr. Fr. Paulsen.
Förinni er heitið til Ætoliuhér-
aðsins í vestanverðu Grikklandi. Á
að grafa þar eftr fornmenjum við
bæinn Kalydon. En þar var fyr-
ir 2000 árum hið gamla Artemis-
hof, en var eyðilagt af Ágústusi
keisara Hefir hof þetta síðan.
legið óhreyft allar þessar aldarað-
ir, þó margir hafi haft í hygggju
að grafa þar.
En fyrir nokkru lét Dr. Paulsen
ásamt grískum fornleifafræðingi,
fara þar fram reynslugröft, og
það varð til þess, að nú ætla þeir
að hefjast handa. Fanst í rúst-
unum brot af dýrmætum verkum
frá blómatíð hofsins.
Rask- ‘örstedssjóðurinn leggur
fram féð til rannsóknanna, en
Grikkir taka að nokkru þátt í því
líka.
Talið er víst, að lánist að grafa
þarna, þá muni finnast hinir
merkilegustu hlutir frá því 4—
500 árum fyrir Krists daga.
Eftir því sem Paul^en gerði ráð
fvrir áður en hann fór frá Höfn,
átti að byrja að grafa í hofsrúst-
irnar 7. þ.m.—Mbl. 12. marz.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum þess hve efni og útbúnaður er £
fuílkominn.

Kievel Brewing Co. Limited
Sl. Boniface
Plionew 1N1178
>117 9