Lögberg - 05.08.1926, Blaðsíða 7

LflGKE’RG FIMTUDAGIf'TN,
5. ÁGÚST 1926.
Bls. 7.
Nýjar Kökur, er hafa sama
gamla, ffóða braffðið. Sam-
settar ojí rjómi á milli.
Geðjast gestum yðar.
Kaupið þær í punda-
tali, til sparnaðar.
Fást alstaðar.
Frásögn og kveðju-
sending.
Þrettánda júní síðastl. ók frændi
minn, Adolf Jóhannsson, hér 1
Winnipeg, með mig í bifreið sinni
suður til Mountain, N. Dak. Þang-
að fórum við til að vera viðstadd-
ir jarðarför Sigurðar sál. bróður
míns, sem fram fór þar næsta
dag, eins og frá hefir verið skýrt
í Lögbergi nýlega.
Eitthvað um hundrað og tutt-
ugu mílur er sú vegalengd, sem
við fórum þá á tæpum fimm kl,-
tímum, og þótti mér það fljót
ferð, er eg hugleiddi ferðalag um
sömu leið sumarið 1891, þá eg ung-
ur og að eins fyrir tveimur árum
kominn frá íslandi, ferðaðist
þessa sömu leið, frá Mountain og
til Winnipeg, með hjónum, sem
fluttu sig búferlum norður að
Manitobavatni, en eg staðnæmd-
ist í Winnipeg, — þá vorum við
rúma sjö daga að komast þessa
sömu leið; ókum þá með akneyta-
pari, gengum til skiftis og rákum
fáeina nautgripi.
Einu sinni átti eg leið um á
Mountain, frá því, enj síðan eru
tuttugu og þrjú ár. Ánægju hafði
eg af að mæta kunningjunum í
Mountain-bæ og þar í grend, sem áðurnefndum 0. S. Freeman, sem
tóku mér svo alúðlega, eftir allanjer bankastjóri þess bæjar. Kona
þennan árafjölda, og létu mig hans er Sigríður, frænka mín,
grafreit, gjöra steinsteypur und-
ir minnisvarða og í kring um sér-
staka reiti.
Umgetning mín snertandi þenn-
an velþekta mann, “K. N.”, er
nokkuð annarar tegundar, en
margra, sem á ferðum sínum hafa
hitt hann í heimahögum. Hann
getur fleira vel gjört en vísur,
glaðar og góðar samræður átti eg
við þá nafna, bæði i húsi og fjós-
um Kr. Geirs, sem K. N. hefir
minst á í spaugvísum sínum, að
væri “skrifstofan” sín. í þessari
ferð kyntist eg honum bæði sem
gleði og alvörumanni; og manni,
sem ekki er hræddur við “að dýfa
höndum sínum í kalt vatn
Að störfum í “fjósi”, þótt stutt
væri töf,
eg starði á Ijóðmæring þann
í birtu af ljósi, hjá bróður míns
gröf,
eg bezt sá hans innri mann.
Seinustu nóttina, sem eg var í
Mountain bygð, gisti eg hjá góð-
kunningja mínum Jónasi Hannes-
son, sem er einn hinna eldri góð-
búanna þar.
Mr. 0. S. Freeman, frá Upham,
N. D., og skyldfólk mitt þaðan úr
grend, sem einnig var viðstatt
téða jarðarför, tók mig í bifreið
vestur yfir Pembina fjöllin, heim
í sína bygð, Mouse River dalinn,
sem er um hundrað og sjötíu míl-
ur vestur frá Mountain. Þar sett-
ust að víst fyrir fjörutíu árum
með fyrstu íslenzku landnemun-
um, Helgi Guðmundsson (Good-
man) og Helga kona hans, frá Öl-
valdsstöðum í Borgarfirði (syðra)
á íslandi. Stór varð þeirra fjöl-
skylda, og hefir dafnað vel í þessu
bygðarlagi, um tugi ára; þar á
dreifingu eru nú víða vel efnaðir
búendur, börn og barna börn
þeirra Goodmanshjóna. Vel hafa
þeir afkomendur litið eftir feðra-
leifð sinni og fært út kvíarnar.
iRúma viku dvaldi eg hjá ætt-
ingjum og vinum á þessum stöðv-
um, sem eg hafði aldrei litið fyr;
lengst af hjá Hólmfríði systur
minni og Stefáni Jónssyni manni
hennar, sem er einn af fyrstu land
tökubændum þar. Hann og Guð-
bjartur bróðir hans eru nágrann-
ar; þeir eru synir Jóns Magnús-
sonar, sem var mörgum kunnur og
lengi vestanpóstur á íslandi.
Upham er smábær, en mjög
snotur og hreinlegur; þar var eg
um kyrt þrjá daga; hélt til hjá
um; var konan á hlaupum við að
raða á borðið; og það alt var
framreitt á búgarðinum—já, allir
þeir réttir, sem eg gat ekki talið—
að undanteknu sykri, kaffi og salt-
inu — það framleiðir ekki enn þá
eBrgur né aðrir hans líkar í þess-
ari íslendingabygð.
Um þessar slóðir yfirleitt sá eg
frumbyggjenda merkin að mestu
leyti öll horfin, og skýran vott
þess, að þar starfa drífandi og
frjálsir afkomendur þrautseigra
landnemanna—eins og víðar í
bygðum Vestur-íslendinga.
Margt fleira vina og skyldfólks
heimsótti eg í för þessari, sem hér
er oflangt upp að telja, og hjá
mörgum átti eg heimboð, sem mér
vanst ekki tími til að nota, og verð
að svíkja mörg loforð að koma
við, og suma gleymdi eg að kveðja
— og verð því að gjöra við þá hið
sama og Eiríkur á Þursstöðum,
þegar eg sé þá næst: þá að kveðja
áður en eg heilsa, segja: “verið
þið sæl” fyrst og svo “komið þið
sæl” á eftir.
En hverju sem fram vindur, þá
sendi eg nú hér með mína beztu
kveðju og hugheilustu óskir til
fólksins, sem veitti mér greiða,
bæði að Mountain og Upham —
þakka alúð og ágætar viðtökur.
Guðjón H. Hjaltalín.
með fingrunum, geti ekki látið
vera, að hafa hendur í sínu eigin
hári. Þetta þykir fara illa og
benda á taugaveiklun. Kvenfólkið
veit sjálfsagt ekkert af þessu, það
gerir þetta ósjálfrátt. Því finst
að hárið á sér sé alt af úfið síðan
það varð svona stutt. En það
segja þeir, sem bezt þykjast hafa
vit á þessu vandamáli, að sé bara
vitleysa. Jafnvel þótt “drengja-
kollurinn” sé stundum úfinn, því
beri ekki að neita, þá séu það þó
smámunir einir í samanburði við
það, hvernig langa hárið líti út
oft og einatt. Ekki saman ber-
andi; munurinn eins mikill eins
cg á kálhöfði og mustarðskorni.
dóttir þeirra Hólmfríðar og Stef-
áns. Að nokkru leyti var það
fyrir votviðri þá daga, að eg sat
um kyrt í bæ þessum svona lengi.
Þótt vegir yrðu illfarandi víða,
bæði njóta fyrri viðkynningar og
einnig Sigurðar bróður míns, sem
dvalið hafði á meðal þeirra yfir
fjörutíu ár, virtur og vel látinn af
öllum.
Halldór kaupm. Reykjalín var
sá fyrsti, er eg mætti, sem er út-
fararstjórinn þar, (því eins og áð-
ur er sagt, vék eg á þessar slóðir
nú til þess að vera við jarðarför).
H. Reykjalín var einn af þeim
ungu mönnum, sem eg mundi vel
eftir þar um pláss fyrir þrjátíu
árum; hann er alúðarfullur mað-
ur og ungur enn þá. Hjá þeim
hjónum hafði eg hinar beztu við-
tökur, og hélt þar til á meðan eg
var um kyrt í bænum Mountain.
Fór Halldór með mig all-víða á
bifreið sinni; fyrst til Mr. Tóm-
asar Halldórssonar, sem er í ætt
við okkur systkinin; og lét hann
ekki heldur frændræknina hverfa.
Mikla alúð og gestrisni sýndu þau
hjón okkur öllum. Hjá þeim erj
hið mestaí myndar heimili —J
Spöl korn suður frá Mountin býr
Kristján Geir. Þangað kom eg
næst; hann er einn þeirra
drengja, sem eg kyntist þar fyrri
á tíð, og kendi mér mörg orð í
ensku, sem nothæf eru til að tala
við akneyti og hesta við akur-
vinnu. Tók hann mér tveim hönd-
um; yfir nótt mátti eg þar til að
vera, því margt þurftum við á að j þorðhalds, sem var af mikilli risnu
minnast. Kristján býr góðu búi ( framreitt. Kona G. F. er Guð-
og sýnir framtakssaman og ötul-jbjörg, dóttir þeirra Helga og
an akuryrkjumann; ættaður er Helgu Goodman, áður nefndra.
hann úr Snæfellsnessýslu á Is-J Guðmundur er ættaður úr Breiða-
landi; faðir hans, Jóhann, var umjfjarðar döli^m á lslandi, að sögn
eitt skeið nágranni föður míns, og lang-efnaðasti bóndinn í Mouse-
sá fyrsti sem eg man eftir að réð- j River dalnum, og eru þeir þó þar
ist í þann óttalega flutning, um margir vel efnum búnir.
eitt “krosmessuleytið” — burt af| Til Sigurðar Jónssonar ókum
íslandi og til Vesturheims, sem íJvið næst að garði, — hlutum þar
þann tíð þótti mikið í ráðist. I að drekka, “eftirnóns” kaffi, þótt
Skáldið K- N. Júlíus er hjá Kr.' þarflaust væri, eftir borðhaldið
Geir til heimilis. Honpm var eg hjá Freemans. Mig langaði satt
búinn að mæta í bænum Moun- að segja meira til að ná tali af
tain, daginn sem jarðsett var; þá gigurði, en í kaffi; hann er ætt-
fyrir miðdaginn sýndi hann okk-jaður úr mínum kæra Borgarfirði
ur Adolf grafreitinn þeirra Moun-J (syðrÁ), fróður og lesinn maður.
tain búa; sér hann um að miklu j Skrafdrjúgt varð okkur þar að
leyti að taka grafir og prýða þann kaffidrykkju; dagur var að kvöldi
kominn, er við héldum þaðan og
til næsta bónda, sem mig langaði
mjög mikið til að “húsvitja” hjá
Sá var Bergur Magnússon, Hún-
.. _ -J TT T 4.4. í XI „ vetningur; en honum kyntist eg
Mrs. David Hackett, í Hagens- . “pmiVnnh".nrnm mínnm &
burg, N.Y., skrifar oss: “Síðan * emigranta -arum mmum á
eg fór að brúka Nuga-Tone, hefir, Mountam, þa ungum og katum
mér batnað aðdáanlega vel. Mag-'pilti. Og nú var líka gaman og
inn og taugarnar og önnur líffæri gott að heimsækja Berg, þarna á
eru miWu sterkari Eg hefi ekki. hang _ gem má kalla — fyrir-
lSS,á‘,brS‘KÍfí,„em5& S JW-JÍ
áreiðanlega ágætt meðal.” j legu husi, með uppvoxnum fjolda
Fólk, sem þetta les, ætti að sona og dætra, og fram úr skar-
reyna Nuga-Tone. o’g það mun andi myndar konu. Það man eg
Ofát.
Eftir Cecil Webb-Johnson.
Stundum stendur svo á, að mat-
urinn verður manni ekki til gagns.
þó framreiddur sé á réttum tíma,
og er maður þá betur farinn með
því að eta ekki. Hafi maður ný-
fengið slæmar fréttir, eða eitt-
hvað hefir fljótlega komið fyrir
mann, sem er manni mjög óþægi-
legt og veldur manni áhyggju, þá
er ekki tími til að raða ofan í sig
mat, þá hann kunni að vera ljúf-
fengur. Þetta veit náttúran og
gefur manni aðvörun, þannig, að
taka frá manni matarlystina. En
þá koma oft vinir vorir til sög-
unnar, sem reyndar vilja manni
alt hið bezta, og reyna að ota að
manni matnum, þvert á móti boði
náttúrunnar. “Þú verður að reyna
að borða,” segja þeir. “Þú held-
ur ekki kröftum ef þú borðar
ekki.” Þetta er vel meint, en þó
óholl ráð, því að neyta fæðu þvert
á móti boðum matarlystarinnar, er
hættulegt og getur leitt margt ilt
af sér.
Snögg skapbrigði, svo sem sorg,
kvíði eða reiði, eru viss með að
þá var þó blessað regnið öllumj eygiieggja matarlystina í bráðina
þar um pláss mjög dýrmætt, því
þurkur var farinn að verða of
langvarandi; heyrði eg fólk segja:
“Það rignir oft svona, á meðan
lúterska kirkjuþingið stendur yf-
ir” — reiknandi það þá sem eitt
með öðru góðu, er af því stafaði.
Einn af þessum rigningardögum
var sunnudagur; þótti mér lakast,
að ekki varð höfð guðsþjónusta í
ísl. lút. kirkjunni þar í bænum,
því presturinn, séra Valdimar Ey-
lands, var staddur á kirkjuþing-
inu norður á, Gimli. Því miður
var eg ekki því vaxinn, að geta á
neinn hátt bætt úr messufalli, en
húsvitjað gat eg, ’nokkuð líkt og
prestur, bæði í bænum og grend-
inni. — 0. S. Freeman sá líka um
það, að eg þyrfti ekki að halda
kyrru fyrir þann dag, þó að rigndi
all mikið; — hann brá sér til og
keypti spánýja bifreið, og vígðu
þau hjónin hana með því að ferð-
ast með mig í henni milli kunn-
ingja og ættingja í nágrenninu,
fyrst þá til Guðmundar Fremans;
þangað vorum við, ásamt fleirumj
af venzlafólki, boðin til miðdags-
Kristján Jónsson
dómstjóri hæstaréttar.
Kvöldið 2. þ.m. (júlí) varð Krist-
ján Jónsson dómstjóri bráðkvadd-
ur á heimili sínu hér í bænum.
Var hann hress alt fram'til hins
síðasta og hafði jafnan verið
hraustur og borið aldurinn vel.
Hann var 74 ára, fæddur 4.
marz 1852 á Gautlöndum við Mý-
vatn, sonur Jóns alþingismanns
Sigurðssonar, sem var þjóðkunn-
ur maður og mikilsmetinn á sinni
tíð (d. 1889) og konu hans Sol-
veigar Jónsdóttur, prests i
Reykjahlíð, sem Reykjahlíðarætt-
in er frá komin, og er hún nú
ein af þektustu og þroskamestu
ættum landsins. En forfeður
Kristjáns dómsfrjóra í föðurætt
hafa lengi búið á Gajutlöndum, og
á síðari árum hafa þeir Gaut-
landamenn kent sig við bæinn,
svo að hann er nú landskunnur
sem ættaróðal þeirra.
Kristján kom ungur í latínu-
skólann og varð stúdent 1870.
Fór svo á háskólann í Kaup-
mannahöfn, las þar lög og lauk
prófi í þeim 1. júní 1875./ Var
hann talinn afbragðsgóður náms-
maður. En að loknu námi hélt
hann heim og varð litlu síðar að-
stoðarmaður á skrifstofu landfó-
getans hér í bænum. 16. ág. 1878
var honum veitt Gullbringu- og
Kjósarsýsla, og var hann þar
sýslumaður í 8 ár. 28. júlí 1886
var hann skipaður 2. meðdómari
og d(ómsmálaritari í yfirdómin-
um. 16. apríl 1889 varð hann þar
1. meðdómari og síðan dómstjórl
30. marz 1908, eftir Lárus Svcin-
björnsson. 1. des. 1919 var hann
skipaður dómstjóri í hæstarétti.
og það er miklu betra að láta alt! gem þ& yar nýstofnaður> og hafði
slikt jafna sig aður en maður fer ;hann gggnt þyí emþætti gíðan En
að borða. Það var einu sinni
læknir, vitur maður, sem hafði þá i
jjafnframt dómarastörfunum hef-
Henni Batnaði Meltingarleysi.
Taugarnar Eru Miklu IStyrkari.
flj
ir endurnnærandi 12345 1234
áhrif það hefir. Nuga-Tone veit-
ir manni þrek og viljakraft, styrk-
ir taugarnar, hreinsar blóðið, veit-
ir endurnærandi svefn, styrkir
Iifrina, kemur reglu á meltingar-j
færin. Þeir, sem búa til Nuga-
Tone, bekkja svo vel verkanir
frá fyrri viðkynningu, að Bergur
hafði orð á því, að hann hugsaði
víst aldrei til að “gifta sig” í
þessu landi, — en hann var svo
spaugsamur á þeim árum.
iNú er hann þarna með efna-
bændunum. Eg sannfærðist um
þess, að þeir leggja fyrir aíla lyf- Það> hvað Þ»u hjón voru birg í
sala að ábyrgjast það og skila “búri” sínu, þó við tólf eða þrett-
peningunum, ef þú ert ekki á- án í hóp settumst að kvöldverði.
nægður. Ríkmannlega var þar fram borið:
fæst hja ollum lyfsolum, Eða «. 1 , ,
sendið einn dollar óg fáið meðal- sauða“ nautgripa- svína- og fugla-
ið beint frá National Laboratory, kjöt margvislega tilreitt, einnig
1014 S. Wabash Ave., Chicago, 111.' margar tegundir af
föstu reglu, að opha aldrei bréfin
sín rétt fyrir máltíðir, heldur lét
hann þau bíða þangað til hann
var búinn að borða. Hann vildi
ekki eiga það á hættu, að tapa
matarlystinni og ánægjunni af að
borða, ef ske kynni, að í bréfunum
væru einhverjar slæmar fréttir.
Það ættu sem allra flestir að
fylgja dæmi þessa vitra læknis.
Það er regla, sem allir ættu að
íylgja, að borða ekki aðalmáltíð
dagsins, fyr en klukkutíma eftir
að maður hættir vinnu, sérstak-
lega þegar um erfiðisvinnu er að
ræða. öllum áhyggjum ætti mað-
ur að varpa af sér, að svo miklu
leyti sem mögulegt er, og setjast
að borðinu í góðu skapi.
Glaðlegur félagsskapur eykur
matarlystina. Sömuleiðis að borð-
dúkurinn sé tárhreinn, glösin vel
fægð og alt annað á borðinu hreint
og fallegt. Einnig falleg blóm á
borðinu, ef hægt er að koma þvi
við. Þegar einhver óþægindin
hanga yfir manni, sem valda
manni áhyggju og taka frá martni
matarlystina, þá ætti maður alls
ekki að reyna að borða. Ekkert
erfiði ætti maður að leggja á sig
rétt fyrir máltíðir.
Bezti tími dagsins til að borða,
er snemma að kveldinu, þegar hin-
um erfiðu störfum dagsins er að
mestu lokið og hugurinn getur
snúið sér að þægilegri viðfangs-
efnum. Versti tími er þar á móti
að morgninum, þegar maður hef-
ir sofið alla nóttina og störfin
biða manns.
Aðferð Englendingsins er því
hérum bil eins óheppileg, eins og
hugsast getur, að borða strax
þegar hanp kemur á fætur, skamt
af steiktum eggjum og svínakjöti
og drekka te. Þetta er érfitt að
melta, og það er ekki við því að
búast, að maður sé vel undir dags-
verkið búinn, eftir að hafa látið
þetta ofan í sig. En svona fávís-
lega fara engar þjóðir í Evrópu að
ráði sínu nema Englendingar.
ir hann gegnt mörgum vandasöm-
DRENGJ AKOLLURIN N.
Eitt af því, sem haft er á móti
því, að konur láti skera hár sitt,
eða hafi “drengjakoll”, eins og
það er kallað á íslandi, er það, að
það venji þær á miður fagra siði,
og er þá sérstaklega átt við það,
sem margir þykjast hafa veitt eft-
irtekt, að nú geti kvenfólkið aldrei
látið hárið á sér í friði; þær séu
i um störfum og trúnaðarstörfum.
i Hann var settur amtmaður í suð-
| ur- og vestur-amtinu frá 1. okt.
11891 Jil 30. júní 1894, er Júlíus
Havsteen fékk veitingu fyrir því.
Svo var hann lengi annar gæslu-
sijóri Landsbankans. 1911—1912
var hann ráðherra. 1912—1914
bankstjóri íslandsbanka. Formað-
ur niðurjöfnunarnefndar hér í
bænum var hann frá 1896 til 1902
og í bæjarstjórn frá 1903 til 1910
og hafði á hendi stjórn fátækra-
mála bæjarins á árunum 1905—
1908. Hann var lengi kennari í
kirkjurétti við prestaskólann, 1889
—1908, mörg ár í stjórnarnefnd
Landsbankans og forseti Bók-
mentafélagsins frá 1904 til 1909.
Frá 1893 til 1903 var hann kon-
ungkjörinn alþingismaður og síð-
an þingmaður Borgfirðinga á ár-
unum 1908—1913.
Eins og sjá má á þessari upp-
talningu hefir Kristján Jónsson
fengist við mörg og fjölbreytt
störf um æfina. Hann hafði mikl-
ar og fjölhæfar gáfur, var laga-
maður góður, víðsýnn maður og
viðlesinn, frjálslyndur i skoðun-
um og áhugasamur um landsmál,
meðan hann fékst við þau á Al-
þingi. Þeigar dr. Valtýr Guð-'
mundsson kom fram með frum-
varp sitt á Alþingi 1897 um þá
breyting á stjórnarfarinu, að
skipaður sé sérstakur ráðherra
til þess að fara með mál Islands,
varð Kristján Jónsson einn af
stuðningsmönnum þess, og á
næstu árum þar á eftir var hann
einn af forvígismönnum Fram-
sóknarflokksins gamla, sem fylgdi
fram stefnu dr. Valtýs. En er
Heimastjórnarflokkurinn hafði
borið sigur úr býtum 1904, hvarf
Kristján Jónsson af þingi um
nokkur ár, en var kosinn á þing í
Borgarfjarðarsýslu sumarið 1908,
sem andstæðingur sambandslaga-
frumvarpsins, sem þá var deilt
um. Flestir forvígismenn Fram-
sóknarflokksins gamla voru þá í
Sjálfstæðisflokknum, sem sigraði
1908 og tók við völdum 1909, með
Birni Jónssyni sem ráðherra. Ert
samheldni í Sjálfstæðisflokknum
fór mjög út um þúfur litlu síðar,
ekki sízt vegna frávikningar
Landsbankastjórnarinnar haust-
ið 1909, en í henni átti þá Krist-
ján Jónsson sæti, og reiddist hann
sem eðlilegt var, þeim tiltektum,
I og snerist þá gegn Birni Jónssyni.
um á þingi 1911, varð Kristján
ráðherra með stuðningi nokkurs
hluta Sjálfstæðisflokksins og lof-
orði Heimastjórnarflokksins um,
að þaðan yrði ekki brugðið fæti
fyrir hann á því þingi. Rauf svo
Kristján þingið og sigraði þá
Heimastjórnarflokkurinn, svo að
Hannes Hafctein tók við völdum
í annað sinn á þinginu 1912. Sat
Kristján Jónsson síðast á þingi
1913; bauð sig ekki fram við kosn-
ingarnar 1914, né síðar.
Kristján kvæntist 22. okt. 1880,
önnu dóttur Þórarins prófasts
Böðvarssonar í Görðum á Álfta-
nesi, mestu merkiskonu, og var
hjónaband þeirra og heimilislíf
hið inndælasta. Börn þeirra eru
Þórunn, gift mag. Hjörring í
Kaupmannahöf n; Böðvar, áður
kennari við Mentaskólann og síðar
framkv.stjórl h.f. Kol og salt, dá-
inn 29. júní 1920; Jón prófessor
í lögum við Háskólann, dáinn 9.
nóv. 1918; Þórarinn, hafnarstjóri
hér í bænum; Solveig, gift Sig-
urði Eggerz bankastjóra; Halldór
læknir í Kaupmannahöfn; Elíza-
bet, ekkja Jóns læknis Foss, og
Ása, gift Kronika skipstjóra.
Kristján Jónsson var einn af
merkustu mönnum samtiðar sinn-
ar hér á landi, og sýna hin mörgu
og margvíslegu störf sem honum
voru falin, hvert traust menn
báru til hans og líka, hver hæfi-
leikamaður hann var. Hann var
gervilegur maður á velli, prúð-
menni í framkomu, vel máli far-
inn, glaðvær og skemtinn í við-
ræðum og vinsæll og vel metinn
af þeim, sem með honum unnu.'—
— Lögrétta.
Frá Islandi.
Reykjavík, 30. júni.
Eimskipafélagið hélt aðalfund
hinn 29. júníú Formaður, Sveinn
Björnsson mintist fyrst fráfalls
Jóns Magnússonar forsætisráð-
herra og stóðu fundarmenn upp
úr sætum sínum. Síðan skýrði
formaður frá starfi félagsins og
einkum bygging hins nýja kæli-
skips. En gjaldkerinn, Eggert
Claessen, skýrði frá hag félags-
ins og reikningum 1925. Rekstr-
arhagnaður hefir orðið tæp 385
þús. kr. og hafa eignir félagsins
verið færðar niður í verði um rúm-
lega 2 milj. 824 þús. kr. Ágóði af
rekstri skipanna hefir verið þessi:
Gullfoss 193 þús. kr., Goðafoss 144
þús. kr., Lagarfoss 107 þús. kr.
Auk þess hafa skipin greitt félag-
inu 56 þús. kr. í afgreiðslulaun.
Tekjur af húsaleigum eru rúml. 52
þús. Fyrir rekstur og afgreiðslu
ríkisskipanna fær félagið 48 þús.
kr. og 60 þús. kr. ríkisstyrk og hef-
ar haft upp undir 25 þús. kr. tekj-
ur aðrar, einkum arð af leigu-
skipum. Aðalgjöld fél. eru rekst-
urskostnaður nál. 156 þús. Kaup-
mannahafnar skrilfstofan rúml.
46 þús. Vextir 63 þús. Gengis-
tap 25 þús., ýmisl. 10 þús. Tekju-
afgangur er 432 þús. Þar í 44 og
hálft þús. “yfirfært” frá fyrra!
ári. Eignir umfram skuldir eru
nú taldar 144 þús., en voru árinu j
áður rúml. 122 þús. Auk þess erj
eftirlauna sjóðurinn nú kominnj
upp í rúml. 277 þús. kr. Hluthöf-
um er enginn ágóði greiddur nú.
—Lögr.
Hingað kemur 10. júlí íslenzk
kona frá Ameríku, ungfrú Thor-
stína F. Jackson, og ætlar að
flytja fyrirlestra um íslendinga í
Vesturheimi.—Lögr. 30. júní.
Sveinn Björnsson er skipaður
sendiherra í Kaupmannahöfn frá
1. júlí að telja.—Lögr.
Reykjavík, 6. júlí 1926.
Jarðarför Jóns Magnússonar
forsætisráðherra fór fram 2. þ.m.
(júní). Flutti séra Bjarni Jóns-
son bæn á heimili hans og aðra í
dómkirkjunni; en söngflokkur
söng á báðum stöðunum sálma.
Annars voru engar ræður fluttar.
öll athöfnin var mjög hátíðleg og
svo mikill mannfjöldi var þarna
saman kominn, að vart mun ann-
ar eins hafa sézt við nokkra jarð-
arför hér í bænum. Hermanna-
sveitir voru við jarðarförina, bæði
danskar, frá Gejser, og enskar,
frá ensku herskipi, sem hér var
þá statt, og er slíkt nýlunda hér,
en samúðarvottur frá sambands-
þjóð okkar og frá ensku stjórn-
inni.
Sögur Rannveigar eftir E. H. K.
hafa nú komið út allar (bæði 1.
og 2. bindi) á dönsku og sænsku,
og nýlega hefir verið beðið um
leyfi til að gefa þær út á þýzku
og 'Hollensku. — Sænska útgáfan
af Sálin vaknar er þegar fyrir
nokkru uppseld. Sambýli hefir
einnig komið út í sænskri þýð-,
ingu, og eru allar þessar sögur,
Sálin vaknar, Sambýli og Sögur i
Rannveigar, þýddar af frú Nor-.i
dal.—Lögr.
Sláttur ernú víða í byrjun hér|
sunnanlands og byrjar um næstui
helgi norðanlands. Grasspretta1
mun vera góð um alt land. Á Búð-
um á Snæfellsnessi var sláttur!
byrjaður á útengi 19. júní.—Lögr.
Mentaskólanum var sagt upp 30.!
júní og útskrifuðust aðan þá 43
stúdentar. Var viðhöfnin þar í,
þetta sinn óvenjulega hátíðleg,!
með því að þar komu saman, aukj
hinna nýju stúdenta, sem voru að|
útskrifast, 2S ára stúdentar, 40
ára stúdentar og 50 ára stúdent-1
ar. f nafni 25 ára stúdentannaj
flutti Gunnlaugur læknir Claes-|
sen ræðu og afhenti Bræðrasjóði j
Mentaskólans 1000 kr. gjöf frá
þeim, og síðan flutti dr, Hannes
Þorsteinsson ræðu í nafni 40 ára
stúdentanna og afhenti Bræðra-
sjóði aðrar 1000 kr. Davíð Sch.
Thorsteinsson læknir, sem er 50
ára stúdent, flutti þar næst ræðu
og talaði á fjórum tungumálum:
latínu, frönsku, þýzku og ensku.
Rektor svaraði ræðunum og brá
einnig fyrir sig erlendum tung-
um, og loks talaði Páll Sveinsson
kennari á latínu. Síðan bauð rek-
tor öllum stúdentahópnum inn til
sín, og síðar um daginn buðu 25
ára stúdentarnir öllum hópnum til
samfagnaðar í húsakynnum frí-
múrara hér í bænum og sátu menn
þar -einn kl.tíma við söng og ræð-
ur. — 25 ára stúdentarnir eru
fyrsti stúdentahópur 20. aldar-
innar, og hafa þeir tekið upp það
nýmæli í samráði við rektor
mentaskólans, að fá árlega héðan I
í frá tekin upp í skýrslur Menta-I
skólans, stutt æfiágrip og myndir
25 ára stúdenta. Verður þetta
merkileg og mikilsverð viðbót við
skólaskýrslurnar.
Af 25 ára stúdentunum voru
hér saman komnir: Benedikt
Sveinsson, alþingismaður, Einar
Arnórsson prófessor, séra Guðm.
Einarsson á Þingvöllum, Gunn-
laugur Claessen læknir, Jón ó-
feigsson yfirkennari, Magnús Sig-
urðsson bankastjóri, Sigurjón
Jónsson alþingismaður, Skúli
Bogason læknir í Eplatóftum í
Danmörku og Þórður Sveinsson
læknir á Kleppi. — 4 voru f jarver-
artdi: Björn Líndal alþingismað-
ur, Böðvar Bjarkan lögfræðingur,
Guðm. Jóhannsson kand. phil. og
Haukur Gíslason prestur í Kaup-
mannahöfn. 3 eru dánir: séra
Böðvar Eyjólfsson, síðast prestur
í Árnesi; Böðvar Kristjánsson
Mentaskólakennari og séra Lárus
Thorarensen.
Af 40 ára stúdentunum voru
hér þessir 12: séra Árni Jóhann-
esson í Grer.ivík, séra Bjarni Ein-
arsson, Gísli Pétursson læknir á
Eyrarbakka, dr. Hannes Þor-
steinsson þjóðskjalavörður, Jó-
hannes Jóhannesson bæjarfógeti,
séra L. L. Jóhannesson, dr. Jón
Helgason biskup, séra Jón Pálsson
á Höskuldsstöðum, séra Kjartan
Helgason í Hruna, séra Magnús
Bl. Jónsson frá Vallanesi.v Páll
Einarsson hæstaréttardómari og
og séra Þórarinn Þórarinsson á
Valþjöfsstað. — Fjarverandi voru
þeir séra Egg. Pálsson á Breiða-
1 bólsstað, séra Hallgrímur Thorla-
j cíus í Glaumbæ, séra Jón Guð-
mundsson í Nesi í Norfirði, séra
j Sigfús Jónsson kapfélagsstjóri á
Sauðárkróki og séra Theódór
; Jónsson á Bægisá.
A 50 ára stúdentum voru hér
jtveir: Davíð Sch. Thorsteinsson
læknir og Sigurður Þórðarson fyr-
j v. sýslumaður. Fjarverandi voru:
séra Einar Jónsson á Hofi í
Vopnafirði og Sigurður Ólafsson,
fyrv. sýslumaður í KaldaðarneSi.
! —Lögr.
Nýlega ear dáinn hér á Landa-
ketsspítalanum Pétur bóndi Gunn-
laugsson frá Álfatröðum í Dala-
sýshi, fæddur 1877.
Björn Gunnlaugsson frá Suður-
ríki í Borgarfirði hefir nýl. lokið
embættisprófi í læknisfræði og
hlaut 202 1-6. stig. Er það næst-
hæsta læknapróf, sem tekið hefir
verið hér við háskólann, en hæsta
prófið, 205i stig, tók Árni Árna-
son, sem nú er læknir í Búðardal
og kunnur lesendum Lögr. af ýms-
um greinum, sem hann hefir
skrifað hér í blaðið. Þriðja hæsta
próf hefir Halldór Hansen, 200
stig. Fimm læknanemendur aðr-
ir en B. G. luku embættisprófi nú
við háskólann, þeir Sveinn Gunn-
arsson með I. eink. 184 2-3. stig,
Pétur Jónsson I. eink. 173 1-6. st.
og Eiríkur Björnsson, Lárus Jóns-
son og ól. óiafsson, allir með II.
eink. betri.
Minningarsjóði Hannesar Haf-
stein hefir nýlega hlotnast arfur
eftir ungfrú Kristínu Eggertsdótt-
ur, veitingakonu á Akureyri, er
lézt 27. febr. 1924. Hún hafði arf-
leitt téðan sjóð að skuldlausum
helmingi eigna sinna eftir sinn
dag. Skiftum á búinu var lokið
13. f. m. og reyndist helmingur
þess, að skuldum og kostnaði frá-
dregnum, kr. 16,453.81, sem
hefir verið lagt við sjóðinn.
—Lögr.
nu
garðaávöxt- a^ af eitthvað að fitla við það Og er Björn var feldur frá völd-
Hin Eina Hydro
Steam Heated
BIFREIDI HREINSUNARSTdD
í W I N N I P E G
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinseðann ogolíubor-
inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send-
um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar og sendum yður hann til baka, á bei111 Þnia
er þér æskið, Alt verk leyst af bendi af þaulvönum sérfræðingum, Þessi bifreiða
þvottastöð vor er á hentugum stað í miðbænum, á móti King og Rupert Street.
Prairie City Oil Co. Ltd.
Laundry Plione N 8666
Head Office Plione A6341
Mlllli