Lögberg - 19.08.1926, Blaðsíða 5

LÖGBEBG FIMTUDAGINN,
19. ÁGÚST 1926
Bls. 5.
SHCP í *AVf AI

5ICRES
GRDCIRS
stjórnað af Neal Bros, Ltd.
heildsölu matsölum.
Cash & Carry fyrirkomulag,
Heimsœkið yðar nœstu NEALS búð
að 717 Sargent Avenue
ÁNÆGJULEGUSTU BÚÐINA, SEM HÆGT ER AÐ KAUPA
í MATVÖRU SÍNA t BORGINNI.
Það er ástæða fyrir því. Hvert cent, sem farið hefir til
óþarfa, verður sparað, ekkert bókhaldp engin innheimta, eng-
ar tapaðar skuldir, enginn útflutningur, og alt sem sparast,
er yðar. —
Að því er snertir viðskiftalipurð og annað því um líkt,
skara Neals búðirnar fram úr. Þær eru bjartar, rúmgóðar
og þægilegar til viðskifta. ,Að eins þaulvant afgreiðslufólk
til staðar, sem ber yðar eigin hag ávalt fyrir brjósti. Þess
vegna eru allir ánægðir, sem verzla við Neals búðirnar.
Hið daglega verð hjá Neals, þar sem fólkið flytur sjálft
heim vörurnar, sparar viðskiftavinum mikla peninga.............
Yfirleitt spara allir mikið, sem verzla við Neals búðirnar.
Nokkur kjörkaup fyrir Laugardaginn
Lard, Swifts Silver Leaf, 2 pd. . . 45c.
Hveiti, FiveRose eða Royal Household
7 pd. poki 38c. 24 pd. poki . . $1.25
Fels Naphta Sápa, 4 stykki fyrir . . 29c.
Eidspítur, Silent 400’s, 3 box fyrir . 29c.
Sardines, Banquet Brand, 3 dósir á . 17c.
Gott Kaffi og bragðgott pd. . . . 48c.
Óvanalega lágt verð á ávöxtum
og garðmat.
orðum um, hve margt í þeim vís-
indum sé á litlum rökum reist. Les-
andinn fer svo sem nærri um, hver
hann sé þessi norrænufræöingur,
sem hann þykist hafa fundið högg-
stað á! En eg vissi ósköp vel, hvað
eg sagði. Þó að eg hafi minna get-
að sint nútímabókmentum en skyldi,
hef eg lært svo mikið af þelm, og
þar á meðal verkum E. H. Kv., að
eg veit, að rit geta verið illa saman
sett, þótt ekki hafi nema einn tnað-
ur átt þátt í grautargerð. Sama hlýt-
ur að geta átt við um rit einstakra
manna að fornu. Því hef eg jafn-
an verið því.andvígur aS beita aS-
ferðum þjóðsagnafræðinnar t. d.
við fpmsögur. Þeim höfundum sem
réðu ekki efni sínu, var miklu meiri
vorkunn, þótt brotalamir væri á
'sögugrindinni, en nútíma skáld-
sagnahöfundi. Ef E. H. Kv. hefði
lagt á sig þaS erfiSi aS lesa t. d.
k'aflann “Legendariske saga” í
doktorsritgerð minni, þá myndi
hann hafa séS, að hann gengur
nærri allur út á að sýna, að þaS,
sem taliS hafSi veriS bera vott um
viðbætur og íauka, sé í raun og veru
smíðalýti frá hendi þess, er söguna
setti saman. Þá heföi hann komist
hjá aS slá þetta vindhögg, sem er
jafnæfðum skilmingamanni alls
ekki samboðiS.
Annars get eg ékki stilt mig Um J
aS skjóta hér inn lítilli ^thugasemd j
til íhugunar. E. H. Kv. finst, eins|
og áSur er getið, litið til um undir- j
stöSu norænna vísinda. Og hann j
víkur oft aS því. hvað einn pró-
fessor í heimspekisdeild háskólans
sé grunnfær og skilningslaus. Þetta
hentar honuin ekki einungis vel í
•þessari deilugrein, heldur hefir
hann mikiS til síns máls. Visindaað-
ferSum norrænna fræðimanna er
mjög áfátt. Því reynir hver að velja
úr þaS, sem honum þykir sannast.
Prófessorum er áskapaS að basla viS
að afla nýrrar þekkingar og vinna
úr henni. Þeim skjátlast víst manna
ofta'st, og geta þó komiS að gagni.
En eg hefSi búist við' umburSar-
lyndi í þessu efni af E- H. Kv. Eyr-
ir utan almenna miskunnsemi, hefur
hann sérstaka ástæSu til þess. Hann
hefur um langt skeið fengist viS
eina vísindagrein, rannsóknir á sam
bandi við framliðna. Enn eru þau
vísindi reist á veikum grundvelli.
Þó vér vitum lítiS meS vissu um
norræna fornöld. vitum vér enn
minna með vissu um annan heim.
Því hafa forvígismenn spíritismans
oft sett meira af erlendum manna-
nöfnum og Iærdómstitlum í rök-
semda staS en æskilegt hefSi veriS.
í því- sambandi hefir oft gleymst,
hve afarhætt einmitt prófessorum
er við að skjálast. Eg er hræddur
um, að héSan af verði prófessors-
nafnbótin ekki eins gjaldgeng í
munni E. H. Kv.
Nú er þaS vitanlega ekki meS öllu
ástæöulaust, þó að E. H. Kv. sé
mér eitthvað gramur. Til skamms
tima hefur lítið eSa ekki birst nema
lof um rit hans. Hann viðurkennir
að vísu, aS hann hafi aldrei lært
neitt af þessum dómum. ÞaS hlýtur
fremur að vera af þeirri ástæðu. að
dómarnir hafi veriS ómerkilegir og
gagnslausir, en að E. H. Kv. sé
svona tornæmur. Samt hafa þeir
komið honum vel, því aS öllum skáld
um þykir lof gott og þeir hafa stuðl-
aS aS útbreiðslu bóka hans, sem hon
um auðsjáanlega er fyrir miklu. Eg
hef gerst svo djarfur aS finna dálít-
ið að þessum ritum. Þeim ummæl-
um hefur verið haldið á loft. Þegar
sag'Öi no'kkur orð' við s3snskci
blaðakonu, var þaS faS sögn E. H.
Kv.ý kallað hvorki meira né minna
en kritikin a fslandi”. ÞaS er eng-
in furða, þótt E. H. Kv., sem
dreymt hefur fánýta drauma um
að verSa i heimsins augurn “bók-
mentirnar á fslandi,” sjái ofsjónum
yfi shku. Er ekki von, aS hann sé
mér gramur og vilji klekkja á mér
fyrir vikiS? Meir en svo. Pétur og
PáH myndi gera þaS sama i hans
sporúm. Eg sé bara ekki, AS hann i
þessu efni sýni neitt sérstakt kær-
leiksriki. Hann hvorki fyrirgefur
mer avirðing mína ne revnir aS
bæta mig með því aS launa mér
hana með góSu.
En launar hann þá meS réttlæti?
Hann byrjar grein sina á þessa leiS :
“Þegar Sigurður Nordal tók sér
fyrst fyrir hendur aS gera lítið úr
ritum minum í SvíþjóS og koma
Svium í skilning um þaS, að frá-
■leitt væri, að þeir létu NobelsverS-
launin falla i minn garS” o. s. frv.
Enginn ókunnugur maður mála-
vöxtum getur skilið ]>etta öSruvisi
en svo. aS eg hafi ritaS á móti hon-
um eina eða fleiri greinir i sænsk
blöS eða tímarit. E. H. Kv. hlýtur
aS vita það sjálfur. aS hann fer
þarna með rangt mál. Eg tók mér
ekkert fyrir hendur. Afskifti mín
af þessu máli voru þau ein aS segja
sænskri blaðakonu, sem til mín
leitaði fræðzlu, þaS sem eg áleit
sannast og réttast um íslenzkar nú-
tímabókmentir, m. a. verk E. H. Kv.
Mér hefSi verið i Iófa lagiS að
skrifa um hann i sænskt blaS eSa
tímarit, ef mér hefSi verið svo mik-
1 niun “að gera lítiS úr ritum
hans i Sviþjóð o. s. frv., sem hann
gefur i skyn. En jafnvel þegar meS-
mæli meS E. H. Kv. birtust í
sænsku blaSi. um leið andmæli
gegn ummælum þeim, sem eftir
mér voru höfS, sat eg hjá og skirS-
ist við að deila við Ianda mina i er-
lendu riti. Af þessu sést greinilega
aS E. H. Kv. er mér ekki einungú
reiSur fvrir það, sem eg hef gert
heldur lika þaS, sem eg hef ' ekki
gert. Verulega góSgjarn maSur
hefði meira að segja getað fundiS
sitthvað aS virSa viS mig í þessu
máli. En hvaS sem þvi líSur, ætti
E. H. Kv. ekki að vera það barn
að kenna mér, aS hann fékk ekki
þessi blessuS verSlaun. Ástæðan er
blátt áfram sú, að bækur hans hafa
ekki vakiS neina athygli erlendis né
hlotið neina viðurkenningu helztu
ritdómara, í samanburSi við verk
f jölda annara skáldá. Ef þau hefSu
mælt meS sér sjálf, hefSi ummæli
mín veriS magnlaus, jafnvel þótt eg
hefSi “tekiÖ mér fyrir hendur” að
rita um þau og niðra þeim. Eg skal
nefna sem dæmi til samanburSar, að
á verk SigríSar Undset hefur ný-
lega veriS ráSist harkalega i Sænsk-
um blöðum. Samt var enginn í efa
um, að hún myndi hafa hlotiS bók-
mentaverðlaun Nóbels I925> Þau
hefði veriS veitt, og muni hljóta þau
innan skamms. En Kristin Lavrans-
datter hefur lika selzt í 30—40 þús.
eintökum í SvíþjóS og veriS hafin
til skýjanna af Eredrik Böök. En á
hverju voru vonir E. H. Kv. um
NóbelsverSlaun reistar? Á hverju
ári sendir sænska akademíið fyrir-
spurnir til stofnana víSa um lönd,
hvort þeir vilji stinga upp á manni
til verðlauna. Prófessorinn í ís-
lenzkum fræðum í Kaupmannahöfn,
Valtýr GuSmundsson, fékk eina
'slíka fyrirspurn. Hann stakk upp á
E. H. Kv. Sjálfur vissi hann vel,
hve fáar af þessum uppástungum
koma til greina. En E. H. Kv. lét
halda þessari uppástungu svo mjög
á lofti, m. a. í dönskum blöðum,
þvert ofan i venju annara rithöf-
unda, sem eins stendur á fyrir, aS
þaS sveiS honum sárar en ella
myndi, þegar hann konr ekki til á-
lita. En þaS er ekki sæmandi jafn-
skynsömum manni, hvað þá heldur
postula fyrirgefningarinnar, aS láta
gremjuna yfir því gönuskeiSi bitna
á mér.
n nú mætti ef til vill ætla, aS
a væri áhrif frá Skírnis-grein
ni. Að E. H. Kv. væri farinn aS
yllast þá skoSun mína, að fynr-
úngunni væri takmörk sett, en
, þar feti of langt, eins og oft
verða, þegar meifn skifta um
5un. Þá ætti mér aS þykja vænt
þetta. En þaS er vist ekki svo
Fyrst og fremst segir E. H. Kv.
iér sé ósýnt um að læra af dóm-
um rit sin, og i öSru lagi hefur
n ekkert slakaS á kenningu fyr
fningarinnar, hvaS sem verk-
m liður. Enda mætti fmna 1
;ari litlu ISunnargrein éog ut
r hana dettur mér ekki 1 hug
fara) önnur dæmi þess, aS hon-
er lika dálítið ósýnt um að læra
ínum eigin skoSunum. Eg hafSi
<írnis-grein minni sagt, aS nu
i svo margt látiÖ viSgangast ó-
nt i þjóSfélagi voru, að fæð
inga væri enginn mælikvarði a
ent siSgæSi. Þetta skýrir E. H.
svo, að eg telji. aS aðalnauðsyn
5arinnar sé aS fá tekið í lúrginn
gbrjótunum. Mér er engin laun-
á skoSunum minum í þessu
. Eg álít, aS þeim lögum, sem
5félagið setur a annaS 1x>rS, eigi
ramfylgja ut 1 æsar. En bezt sé
rafa lögin sem fæst, láta uppeldi
ilmenningsálit taka við þar sem
hætta. Einmitt þessvegna er
sárt um, aS bókmentimar g*rafi
idvöllinn undan siSferSistil-
lino-ii n1mprminers.
fram á grimdarhug minn i þessu
efni, setur hann sjálfur upp lambs-
svip og segist hreinskilnislega kann-
ast við, að hann beri ekki refsingar
mjög innilega fyrir brjósti. Hvað
hefur nú E. H. Kv. unniS fyrir
þessa stefnu á sínum langa pólitiska
ferli ’ Eg skal minna á það eina
mál, sem hann hefur látiS til sin
taka siSari* árin, eftir aS lífsskoSun
hans varð fullkomnuð: bannmálið.
t hverju er nú stefna bannlaganna
fólgin? í því aS hefta það nieS lög-
um, sem áSur var unniS gegn meS
fræðslu og frjálsum samtökum.
Hvað liggur við, ef bannlögin eru
brotin? Refsingar. Hver lög ent
þaS, sem bezt hafa fylt hegningar-
húsið hér i Reykjavík síSustu árin
éþó aS fleiri sekir hafi sloppiS)?
Bannlögin. HvaS vill nú E. H. Kv.
gera til þess að vinna á móti refs-
ingum á þessu sviði, sem kemur
honum talsvert við? Vill hann nema
bannlögin alveg úr gildi? ESa vill
hann láta lögin standa, en nema öll
refsingarákvæði úr þeim? ESa vill
hann láta refsingarákvæðin standa,
en skjóta þvi til yfirvaldanna að
beita þeim ekki ? Eða treystir hann
sér til aS sýna fram á, að refsingar-
ákvæSi bannlaganna eigi meira rétt
á sér en t. d. hegningarlaganna ?
II.
Eg hef ekki bent á þessi atriSi
hér aS framan af þvi, aS sam-
kvænmi E. H. Kv. við sjalfan sig
eða breytni hans yfirleitt skifti út
af fyrir sig miklu máli. Evnda hef eg
skamt seilst eftir dænium. En það
hefur atvikast svo, að um leiS og
hann sjálfrátt andmælir Skírnis-
grein minni, hefur hann osjalfratt
staSfest aSalatriSi hennar.
E. H. Kv. hefur andmælt grein
minni svo sem eg hefSi framar öllu
“ófrægt fyrirgefningarhugarfariÖ”
og gyh hefndarhuginn. Sam-
kvæmt því skiftir hann búi
milli okkar. í minn hlut kemur
heiðni og harðýSgi, hann tekur að
sér kristnina og miskunnsemina. Nú
er þaS fjarri mér, aS eg vilji nokk-
uS afturkalla af því, sem eg sagSi
um takmörk þau, sem fyrirgefning-
unni eru sett, og gildi hegningarinn-
ar í grein minni (ibls. 148—49). En
f lestum lesendum mun þó hafa orð-
iS ljóst, að eg lagÖi meiri áherzlu á
annaS atriSi. Eftir aS hafa minzt á
fyrirgefningar-boSskapinn í sögum
E. H. Kv., segi eg: “En nú eru til
ýmsar tegundir fyrirgefningar —
— ■—. Sumir fyrirgefa af kærleika,
af því að þeir eru heilagir menn.
Sumir af tómu þróttleysi og lítiK
mensku. Það skiftir því mestu máli,
á hvaða undirstöðu þessi boðskap-
ur er reistur*) í sögum E. H. Kv.”
(Tls. 138L Eg sýni síSan fram á, aS
auk mannúSar og hygginda stjiiji
hann umburðarlyndi sitt ýmist meÖ
þvi aS dreifa allri ábyrgð og gera
hana marklausa, eða meS því aS
kenna, aS alt lífiS sé barnaleikur og
hégómi. Niðurstaðan er “vorkunn-
semi---------þar sem kærleikurinn
'kann að vera uppistaSan, en kæru-
leysi er áreiBanlega ívafiS” ("bls.
144E
Framh.
Ljóð, kveðin af Friðrik Hjálmars-
syni Reykjalín, í Blaine, Wash.,
er sonur hans, Friðrik var skírð-
ur, 30. maí 1926:
í draumsjóna heimi eg dvel hér
hjá foss;
hans daggperlur ljúfustu færi
þér koss,
er bendi á barnslegu blíðuna mín,
hún bundin svo verði við tilfinn-
ing þín.
Ó, Guð, sem að þekkir sín bros-
hýru börn,
nú bið eg að höndin hans misk-
unnargjörð
annist þín fótspor um ókomna
leið;
eflaust þá verður þér hérvistin
greið.
Ó, himneska, eilífa, litskæra Ijós,
mér léðir hér þessa vorgeisla-rós.
Oss sagðir, æ, banna ekki börn-
unum þín,
í barnslegri einlægni að koma
til mín.
Vildi lifa eins og hvítur maður.
tFrh. frá bls. I.
Daginn eftir afturkallaSi eg samn
ing minn um hnefaleikinn, sem þeg-
ar var búiö að ákveSa -og lagöi af
stað til Oalgary. Þegar þangaS kom
var mér tilkynt, aS eg gæti annað-
hvort gengið á skóla til aö læra
blaöamensku, eð byrjaö strax aS
vinna við fréttablað. Eg kaus hiS
siöarnefnda og fór að vinna viS
blaSið “Calgary Herald” fyrir tíu
dollara um vikuna.
Eg væri enn aö vinna við Calgary
Herald, þaö er eg viss um, ef löng-
un mín til æfintýra, hefði ekki leitt
mig til þess óhappa ráSs, að búa til
eftirlíkingu af sprengikúlu og koma
henni fyrir á vissum staS í bæjar-
ráðshúsinu. Eg var þá búinn aS
vinna viö blaöið í þrjú ár. Það varð
nokkuö meira úr þessu gamni held-
ur en eg haföi búist viö. Einn af
baejarráðsmönnum kom auga á
þessa eftirlíkingu af sprengikúlu og
varð svo hræddur, að hann stökk á
einn gluggann á öðru gólfi, möl-
braut tvöfalt gleriö og fleygöi sér
út og lenti í fönnina fyrir neSan.
Ekki meiddist hann nú hættulega,
sem betur fór, en fékk skrámur
nokkrar og maröist töluvert. Eg
skildi nú hve vitleysislegt uppátæki
þe'tta hafiS verið, enda urðu afleið-
ingarnar eins og við var aö búast
og eg átti skiliö: Eg var rékinn frá
blaöinu.
Enn var þaö hnefaleikurinn, sem
eg treysti helst á til að geta haft
ofan af fyrir mér. Eg afréð því að
fara til Los Angeles. og hafSi nú
meiri trú á sjálfum mér í þessu efni
en nokkru sinni fyr. Tveimur mán-
uöum áður haföi eg hitt Dempse> í
Calgary og hann haf Si sagt viS mig:
“Ef eg mætti hafa þig svo sem þrjá
mánuði, gæti eg gert úr þér ágætis
hnefaleikara.” Svo nú þurfti eg
endilega að komast til Dempsey í
Los Angeles hvað sem þaö kostaöi
En það var eins og þetta ætti ekki
fyrir mér aö liggja. Eg tapaöi af
bátnum, sem gekk vikulega frá
Vancouver til Los Angeles og eg
haföi ekki nóga peninga til að biða
þar í heila viku og heldur ekki til
aö fara meö járnbrautinni.
Nú hafði eg orðiö fyrir miklum
vonbrigöum og eg var ergilegur við
sjálfan mig út af þvi. að hafa sofiö
of lengi þennan morgun. Fór eg þá
til blaösins “Vancouver Sun” og
fékk þar vinnu. Eg feröaöý;t út og
suður um British Columbia og til
Alaska i náestu sex mánuði og heim-
sótti Indíána hvar sem þá var að
finna og ritaöi siSan sögu þeirra
fyrir blaðiö. Eftir aö eg hafði lok-
ið viö þetta fylki, feröaðist eg um
hin fylkin í Vesturlandinu í sömu
erindum. Skrifaöi fyrir “Regina
Leader” um Tndiánana í Saskatch-
ewan og fyrir “\Vinnipeg Tribune”
um Indiánana i Manitoba. Eg seldi
‘MacLean’s Magazine' nokkrar rit-
gerðir og skrifaöi einnig fyrir
“Toronto Star Weekly” í eitt ár.
Batnaöi nú hagur minn töluvert.
Næst fékk eg vinnu við aS skrifa
fyrir C.P.R. félagið og hefi ekki
enn verið rekinn þaðan. Staöa min
hjá þvi félagi hefir gefiB mér tæki-
færi til aS kynnast mörgum blaöa
mönnum og útgefendum. svo nú get
eg fengö nóg að gera við aö skrifa
fyrir blöð og tímarit. Nú er svo
komið, að eg er orðinn nokkurn veg
inn sjálfstæöut maöur. Eg ferðast
töluvert, flyt stundum fyrirlestra og
skrifa heilmikið, en á sumrin er eg
alt af vestur í Klettaf jöllum. Eg er
viss um. að á sumrin líður mér bet-
ur í Banff, heldur en nokkrum
hnefaleikara liöur nokkurstaðar.
Altaf fer eg tvisvar eöa þrisvar á
ári þangað sem eg er alinn upp og
þar sem fólk mitt er enn. Mér þótti
mikiö til þess koma, þegar ættmenn
minir kusu mig fyrir foringja sinn.
Eg nýt nú þeirrar ánægju, eftir alt
braskið, aö eg get nokkum veginn
jafnast við hvíta menn, en nýt engu
aS síður trausts ættmenna minna.
Eg þykist dálitið af því, að hafa
náö álíka andlegum þroska, eins og
hvítir menn, en þar meö fyrirverð
eg mig ekki fyrir aö vera Indíáni.
Það er öðru nær.. Mér þykir rnikiö
til kynflokks mins koma, en mér
þykir einnig mikið til þeirrar þjóð-
ar koma, sem nú byggir hiö mikla
land feöra minna.
Eg veit aö eg hefi ekkert stór-
menni orðið. En eg hefi komist það
langt að standa jafnfætis hinum
hvítu meðborgurum minum og eg
hefi komisit það upp úr fátækt og
fáfræöi.
Hver annar, sem hefir nógu
sterkan vilja og áhuga getur gert
þaS, engu síöur en eg.
WONDERLAND.
“The Black Bird” heitir kvik-
m.vndin, sem sýnd verður á Wond-
erland leikhúsinu á fimtudaginn,
föstud. og laugard. í þessari viku.
Lon Chaney er aðal persónan í
leiknum og hefir hann þar tvö
hlutverk, sem svo eru ólík, að ekki
getur ólíkara verið, en hvort-
tveggja leysir Mr. Chaney
svo vel af hendi, að það er aðdá-
unarvert. Annað hlutverkið er
foringi óaldarflokks, hitt trúboði,
sem er fatlaður. Það er meir en
þess virði, sem það kostar, að s'já
Lon Chaney 1 þokunni í London
og hve aðdáanlega honum ferst að
leysa af hendi sín vandasömu
hlutverk í “The Black Bird.”
Frá Gimli.
Þjóðhátíðardaginn, 2. ágúst
1926, hélt Dr. B. J. Brandson og
kona hans, mannfagnað í sumar-
bústað sínum á Gimli, Man., f^rir
fólkið á Betel. Var því öllu boð-
ið þangað: forstöðufólki, starfs-
mönnum og vistmönnum.
öllum gestunum var ekið í bíl-
um, heiman og heim aftur. Dr.|
B. J. Brandson annaðist allan þann
akstur. Þegar samsætisgestir
voru komnir í sæti sín, í hinum
rúmgóða og þægilega sal, bauð!
Dr. B- J- Brandson álla velkomna
með stuttri en vel viðeigandi og
vel orðaðri tölu. Síðan fóru fram
rausnarlegar veitingar; voru þær
bornar fram með snilli, við hæfi
hvers eins af gestunum. Meðal
þeirra voru blindir menn og far-
lama. Ljúfmenska og alúð þeirra
hjóna var afbragðs góð, enda er
hún alkunn.
Einn af vistmönnum á Betel,!
Lárus Árnason, færði Dr. B. J. í
Brandson ljóðerindi, sem hann
mælti af munni fram. Halldór
Daníelsson mælti nokkur þakkar-
orð til þeirra Brandson’s hjóna,!
fyrir heimboðið 0g viðtökurnarj
og fyrir framkomu þeirra og starf!
yfirleitt.
Að loknu samsætinu var tekin
Dr. Theodore Macklin frá háskóla Wisconsinríkis,
sem er sérfræðingur í sölu búsafurða, segir:
Það sem samtökin um sölu búsafurða þýða er:
1. Samtökin valda því, að sala búsafurða
er rekin samkvœmt sömu höfuðreglu
og qnnur viðskifti.
2. Samtökin gera búsafurðirnar að regluleg
um nútíðar verzlunarvörum.
3. Samtökingeta ráðið fram úr þeim örð-
ugleikum sem af því fljóta, að fram-
leiðslan verður í bili meiri en eftirspurnin
Hveitisamlaginu hefir öllum öðrum sam-
vinnufélagsskap í heimi, betur gengið
að selja vörur sameiginlega.
Ert þú meðlimur ?
Ef ekki, því ekki?
■<HWHKH><H><HKHttH><H><HWHB*<H><HKxa<B«S<HKH:<H><HKH«><HKHKHKHKBWBKHKHKHWH><HS<HK»<H*
Manitoba eða Saskatchewan eða Alberta
Wheat Pool Wheat Pool Wheat Pool
Winnipeg, Man. Regina, Sask. Calgary, Alta
ljósmynd (hópmynd) af samætis-
gestunum. Myndin var tekin á
fleti -við sumarbústaðinn. Mynd-
ina tók Páll Johnson, ljósmyndari
frá Winnipeg. Hún var tekin
eftil tilhlutan Dr. B. J. Brandson.
Samsæti þetta var í alla staði
hið ánægjulegasta. Heimboðs-
gestir þakka þeim hjónum hið
bezta fyrir heimboðið og viðtök-
urnar, og óska þeim og þeirra
alls fagnaðar fyr og síðar.
Fyrir hönd heimþoðsgestanna,
Halldór Daníelsson.
í sambandi við þessi þakkarorð,
skal þess 'getið, sem þó er kunn-
ugt, að Dr. Brandson er einn af
Betel nefndarmönnum, formaður
þeirrar nefpdar. Hefir hann og
þau hjón látið sér mjög ant um
Betel heimilið, og verið miklir og
góðir styrktarmenn þess, í orði
og á borði, með fjárframlögum og
góðum tillögum i orði, sem þakk-
ast þeim hið allra bezta.
H. D.
Ljóðerindi,
fært Dr. B. J. Brandson i heim-
boði, er hann hélt Betel fólki 2.
ágúst 1926:
Fyrir kaffisopann sæta,
svo og líka brauðið góða,
fús og glaður færi eg þakkir,
. frægum Brandson, lækni þjóða.
Kærleikans þú krýnist kransi,
hvert þitt spor sem bezt má
haga:
Friður, heilsa, farsæld gleði
fylgi þér um æfidaga.
Guðs og manna hylli hljóttu,
hér með konu og börnum þínum.
Hamingjunnar dáðadísir
dilli þér á örmum sínum.
Lárus Árnason.
Höfundur þessa ljóðerindis er
blindur maður, 71 árs gamall.
Hann getur skrifað samfelt mál
svo lesið verður. Til, þess hefir
hann dálítinn umbúnað um papp-
írinn, sem hann hefir sjálfur
hugsað upp og útbúið. Hann get-
ur gengið fylglarlaust um Gimli-
bæ, var hann þó orðinn blindur,
er hann kom hingað að Gimli, þ.
14. ágúst er hann búinn að vera
10 ár á Betel. Lárus hefir verið
vel gefinn maður, bæði að líkams
og sálar atgerfi. Er enn þá hress
í anda og hreyfingum, þó elli og
sjónleysi hamli. Hagorður er
hann og vel máli farinn.
Þetta, að hann skrifar samfelt
mál, svo lesið verður, og gengur
fylgdarlaust um bæinn, er hvort-
tveggja dæmafátt um blindan
mann. H. D.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum bess five efni cg útbúnaður cr
[fuilkominrí.
Kievel Brewing Co. Limited
St. Iloniface
Pbones: N1178
Nll