Lögberg - 28.10.1926, Blaðsíða 2

Bls. 2
LOGBEKG FIMTUDAGINN
28. OKTÓBER 1926
Gaman og alvara.
Eftir Rúnólf Marteinsson.
[Nokkuð af því sem hér fer á eft-„
ir, var flutt sem samkomu-erindi
1. okt. síðastl, í Seattle,—R.M.]
rFíriamh.) /
Suður til Seattle.
Þar hafði verið bráðabyrgða-
heimili okkar hjónanna síðastlið-
inn vetur. Óteljandi ánægjustund-
ir áttum við þar og marga vini
höfðum við eignast þar, og nú
vorum vifi á leiðinni þangafi heim.
Afi vísu vorum við búin að bregða
búi þar, farangurinn kominn og-
an í töskur og kistur, því nú vor-
um við orðin svo rík, að hann rúm-
aðist ekki í raufiutrí vasaklút.
Þetta var mánudagurinn 31. mai.
Nú var viðstaSan stutt í Seattle,
að eins 2—3 klukkustundir, meS-
an við biðum eftir lest, sem átti
að flytja okkur suSur á bóginn.
Fáeinir vinir komu á biðstöðina til
að hitta okkur og óska okkur far-
arheilla. Þangað kom presturinn
frá Blaine. stuttur í loft upp, en
“þéttur á velli og þéttur i lund’’,
enda veitir honum ekki af, því
hann á stóra og tignarlega konu.
Þarna voru þau 'bæSi, og sólskin
sælunnar ljómaði út frá þeim.
Þar var Kolbeinn S. Thordarson,
forkólfur Hallgríms-safnaðar, ís-
lenzkur jötunn, steyptur í amerísku
mcrti. Hann sópar aS sér, hann
Kolbeinn, og hefir óviðráðanlegt
segulmagn til að seifia menn yfir
fljót torfæranna og leiða þá upp
á sigurhæSir framkvæmdanna.
Finst sumum, að hann sé full ráð-
ríkur, en framkvæmdamennirnir
hljóta aS ráfia. Það hefir ávalt
verifi tilfelliS, og engin líkindi til
þess, aS sú staðhæfing reynist nokk-
urn tima ósannindi. Með honum
var kona hans, Anna. Átti konan
mín enga betri vinstúlku i æsku. en
hana, og hefir vinskapur þeirra
haldist óslitinn síðan. Þar komu
einnig Mr. og Mrs. Halldór Sig-
urSsson. Hún færði okkur dá-
litla körfu, og á leiSinni suSur
fundum viS þar hiS gómsætasta
hangikjöt og fleira gott. Halldór
var manna greiðugastur að flytja
mig um Seattle-borg síSastliðinn
vetur. Halldór er litill maSur vexti,
en óhemju fastheldinn við mein-
ingu sina. Þar voru líka Mr. og
Mrs. Stefán Johnson, sem komu
siðast liðiS vor, nýgift, sunnan frá
Los Angeles. Höfðu þau ibúð i
sömu byggingunni og viS eftir aS
þau komu, og reyndust okkur hinir
ákjósanlegustu nágrannar. Því mið-
ur eru þau nú komin burtu frá Se-
attle og er að þeim hin mesta eftir-
sjá. Þar bar enn að líta Mrs. B. O.
Jóhannson og eitthvaS af bömum
hennar. Hún er hin myndarlegasta
kona, bæSi í sjón og raun. Á hún
for^ldra í Los Angeles, Mr. og Mrs.
Stig Thorvaldsson. Mintist hún
þeirra með sendingu og okkar með
Ijúffengum ávöxtum. ÞangaS
komu lika vinir, sem við höfðum
eignast á þessum vetri, Mr. og Mrs.
Jón Sigurðson. Er hann fóstur-
sonur Mrs. Johnson, konu séra
Halldórs, og í ætt við íslendinginn
mikla, Jón forseta, en hún var
Ilelga Lundal áfiur en hún) giftist.
Hafa þau hjón sýnt okkur mikla
vináttu. — ÁSur en lagt var af stað
suður.buðu Mr. og Mrs. Thordar-
son okkur tfl máltifiar, og nutum
viS hennar hið bezta.
Jæja, vertu sæl, Seattle, drotn-
ingin við Puget Sound, einn hinn
fegursta fjörð, sem til er í heiríii.
Þú ert ekki laus við sorann, frem-
ur en aðrar borgir heimsins, en þú
átt mikið af hátignarfullri dýrS.
Mér finst alt hið margvislega lund-
arlag, sem til er í heiminum, geti
átt heima í þér, geti aS minsta kosti
fundið einhvern afkima. Aldrei
gleymi eg hæðum þinum,’ snarbrött-
um, ávölum, ögrandi, erfiðum, með
takmarkalausa tilbreyting í fegurð
á daginn og seiSandi ljósadýrð, eins
og stjörnuhiminn væri, á kvöldin
Aðdráttarafl hefir Seattle óneitan-
Jega. f
Suðurförin.
Áfram þýtur eimlestin, gegn um
Tacoma-borg, fram hjá fjallakongi
Washington-ríkis, Mount Rainier
Eg reyndi mitt itrasta til aS sjá
hann alt sem unt yar; en svo hvarf
snjóhvita tröllið að síðustu inn í
náttskuggann.
Á vagnstöðinni i Portland mættu
okkur ágætir gamlir vinir frá Wfn-
nipeg, Mr. og Mrs. O. P. Lam-
ibourne. Er hann Eoglendingur, en
hún íálenzk kona fjonína Johnson,
áður eD hún giftist). Vofú þau öt-
ulir sdrnverkamenn mínir í Good-
Templara starfi þar austur frá. Var
það reglulegur fagnaSarfundur
með okkur. Þau fóru með okkur
heim til $ín, og þar sáum viS móS-
ur hennar, sem við þekkjum vel,
og svo börnin þeirra tvö. Hjónin
fylgdu okkur svo niður á vagnstöð
og við vorum þeim þakklát fyrir
hressingu, hvíld og skemtun, sem
ViS höfSum fengið.
Næsti áfanginn var San Franc-
isco, stærsta borgin í Califomíu, en
þaS var löng leið. Um miðnætti
fórum við frá Portland, þar sem
Oregon-ríkiS byrjar, og aS morgni
annars dags vorum við komin til
San Francisco. Við höfðum þá
ferðast þvert yfir Oregon-rikið og
norSurhlutann af hinu afar-stóra
California-ríki.
Útsýni á þessari leiS suður, er
fljótlýst. í gegnum Oregon-ríkið
er eintóm fjallaleiS. Fylgir járn-
brautin, eins og titt er í fjallalönd-
unum’,"vanalega einhverjum árfar-
vegi, og oft gömlum slóðum, sem
landkönnnunarmennirnir fóru í
upphafi og ferðamenn á hestbaki
og akandi í vögnum síSar. Eftir
því sem sunnar dregur, verður
skógurinn á fjöllunum minni, og
eftir að komið er suður í miðja
Californiu, eru hæðirnar, sem sjást
frá járnbrautinni, þar sem eg fór,
berar og dauSalegar fyrir mínu
auga alls ekki fallegar. Fram hjá
einu háu fjalli fórum við og kom-
um mjög nálægt því, en þaS er
Mount Shasta. Það sem fegurst er
í Californíu, eftir minu áliti, eru
dalirnir, rennsléttir vífia, og þar
sem vatniS er til áveitu afar frjó-
samir. Getur þar að lita mjög
margvislegan jarðargróður, meðal
annars gras og garðávext'i. Þar má
t. d. sjá heila akra af “lettuce”. En
það fegursta af öllu í dölunum eru
trén, sem þar hafa verið grófiur-
sett. Eru þar bæði dásamleg
skuggatré og ávaxtatré. í allri SuS-
ur-Californíu ber einna mest á
pálmalundunum. Eru pálmatrén
stundum fögur og stundum ljót.
Meðan þau eru ung, eru þau nærri
óviSjafnanlega fögur. Ekkert er
þá til aS skemma bolinn og tæpast
getur neitt hugsast fegurra, en
krónan, þegar hún er. í dýrð sinni.
Á hinn bóginn, þegar sum trén íara
að eldast, verður krónan miklu
minni að tiltölu, en laufin neðstu
hafa alt af dáifi og lagst niSur með
bolnum, grá og visin. Á öðru tré
ber mjög mikifi þar suður frá, en
þafi er “eucalyptus”-tréS, og er það
upphaflega komiS frá Ástralíu. í
eyðimörkinni þar er þafi afarsmátt,
en alstaðar þar sem það nær til
vatns; verfiur það mjög stórt. í
Californíu eru þau tré vifia
mjög tignarleg. Þá eru ávaxtatrén,
appelsinu, fikju, lemon, sum hnetu-
trén og fjölda mörg önnur, frábær
prýSi fyrir sveitirnar og bæina, auk
þess sem þau gefa af sér til að end-
urnæra líf mannanna.
Frjósamir, fagrir dalir, milli
ljótra, gróðurlausra hæða, þannig
kom nokkufi mikiS af Californíu
mér fyrir sjónir.
San Francisco stendur vifi afar-
mikinn fjörS, sem skerst einar 50
milur inn í landið. Hún liggur að
sunnanverðu viS fjarSarmynniS og
nær út að hafi. Er mynnið mjótt
og má líkja þvi við hlið, enda nefn-
Fórum viS upp á feikna hæS, sem
er fremur fjall en hæS, og nefnist
“Twin Peaks”, af því gnípurnar
eru tvær. Þó ekki sjáist þaðan “öll
riki veraldarinnar” og þeirra dýrð,
er þaðan samt sérstaklega fögur út-
S'ýn, þegar veður er bjart; en ó-
heilladís smalans á íslandi, þokan,
fjandskapaðist við okkur, rétt þeg-
ar við vorum aS fara þar upp. ViS
sáum hana koma frá hafinu, æð-
andi eins og skessu yfir borgina.
ViS vorum ekki ánægS yfir þessum
aSförum hennar, en gagnslaust var
að ausa hana fúkyrðum. Hún
skemdi stórum fyrjj okkur óvana-
lega tilkomumikið útsýni.
Mikið er af sérstaklega fögrum
listigörðum í borgunum á Kyrra-
hafsströndinni. Nefni eg hér að
eins tvo: Golden Gate Párk í San
Diego. Þessir tveir listigarSar eru
ibæfii likir og ólíkir; líkir að þvi
leyti, að i báSum er margbreytnin
nærri ótakmörkufi: hæfiir ,vötn,
skógar, dalir, blómsturlundir, o. s.
frv.; ólíkir aS því leyti, að á Bal-
boa-Park er meira af suðrænum
blæ, hvað tré og jurtir snertir. Þar
er lika eitt hið fullkomnasta pípu-
orgel, sem til er nokkurs staðar úti
undir beru lofti. Er leikið á það
vanalega á hverjum degi. frítt fyrir
■iUa sem á vilja hlýða. Báðir listi-
garðarnir eru í mesta máta unafis-
legir. Um alt Golden Gate Park
fór Mrs. Olafsson mefi okkur.
Eftir kvöldverð hjá Mr. og Mrs.
Ölafsson, fórum við til baka til
Mr. og Mrs. Halldórsson. Þar var
samkoman um kvöldið. Þangað
kom all-stór hópur íslendinga. Eg
hafði mikla ánægju af því að hitta
þar Dr. Kristbjörn Eymundsson,
Mrs. Oddrúnu Sigurðsson, Mr. og
Mrs. Sigfús Brynjólfsson, Miss
Þórlaugu Búason, fyrverandi læri-
svein minn, Dóra Halldórsson og
ýmsa fleiri gamla kunningja auk
þeirra, sem áfiur erú nefndir. Eg
eignafiist þar líka nýja kunningja.
Sérstaklega þótti mér vænt um, afi
unga fólkiS sneiddi sig ekki hjá
samkomunni, og hvergi, þar sem
eg kom, hafði fólkiS mei^i ánægju
af því að syngja islenzka söngva,
en einmitt þarna í San Francisco.
Samkoman hafði verið sett af
stokkunum með mjög litlum fyrir-
vara frá minni hálfu. Velvildar-
blærinn á öllu var svo auðsær.
Samskotin þarna voru líka sésták-
lega rifleg.
Það varð til afi gjöra samkomu-
skemtunina fjölbreyttari, afi maSur
var þar er hóf kappræSur við mig.
Víkingablóðið rann auðsjáanlega ó-
blandað i æðum hans. Hiinn var
þyrstur í sennu. Fyrst skoraði
hann mig á hólm afi sanna það, að
bygging íslends hefSi hafist árifi
874. Eg benti honum á sumar sög-
ur íslands, en þafi haffii ekkert að
ist það “Golden Gate”. Þegar maS- segja, því hann hafði sé ðþað í ein-
ur kemur með járnbrautinni að norð hverri alfræðibók enskri, að þetta
an. er maðut' kominn að honum j hefði verið árifi 830. Þá benti eg
nokkuð löngu áöur en komið er til | honum á' þúsund ára þjóShátíSina
San Francisco. enda eru tvær borg- 1874, að ekki væri liklegt, afi allir
ir þeim megin við' hann, Oakland ( þeir, sem afi henni stóðu, hefðu far-
og Berkely, þar sem háskóli ríkisins J ið vilt með ártaJið. Þafi sigraði vík-
rim,
hefir heimili. Sumstaðar fer lestin
fyrir neðan sandhólana, en meS-
fram firðinum, þar sem járnbraut-
arstæðiS virðist vera mjög af skorn
um skamti. Á einum staS tókum
við eftir þvi, að lestin var hætt að
hreyfast, en umhverfiS fanst okkur
eitthvað einkennilegt, svo við fór-
um út. Sáum viS þá, að lestin, í
heilu lagi, var komin um borð á
skipi og var rúm fyrir sex álíka
Iestir á þilfari skipsins. Þannig
fórum viS yfir einn arm af firfiin-
um. Þegar við komum til Oakland,
fórum viS af lestinni, stigum á
skipsfjöl og ferðuðumst yfir fjörð-
inn til hinnar miklu San Francisco
borgar.
ÞaS var ekki lítið gleði-efni, að
sjá þar íslenzkt, kunnugt andlit, en
þaS var Björn Halldórsson, ásamt
syni hans, gamall kunningi frá
Norður Dakota og Winnipeg, og
góSur austfirðingur eins og eg, son-
ur Björns heit. Halldórsonar, er
lengi bjó á Úlfsstöðum í Lofimund-
arfirði. Var hann líka vel kunnur
hér vestra. Það var heldur enginn
efi á því, að Birni þótti vænt um
að sjá okkur. Þeir fluttu okkur í
bil eftir einni helztu götunni í borg-
inni, iþangað sem Mr. Halldórsson
býr. Þar tók konan á móti okkur,
og gátum við ekki átt betra en hjá
þeim. ,
Eftir hádegi þann dag fórum viS
til Sigurjóns Ólafssoar húsasmifis.
Er hann kvæntur dóttur Zeuthens,
sem lengi var læknir á Eskifirði.
Þó Mrs. Ólafsson sé al-dönsk að
inginn í því atriíi, en hann var ekki
af baki dottinn: hann hóf, þegar i
stafi, orustu á öfirum velli. Hann
hélt því fram, aS það væri landráð,
synd og skömm fyrir íslenzka for-
eldra, að vera afi kenna bömum sín-
inda og ánægju. Þafi er óhætt að
segja, að þau hjónin spöruðu ekk-
ert til afi gjöra okkur veruna sem
ánægjulegasta.
Næsta dag var ferð áformuð til
San Diego, enda fórum viS þangað
um kvöldið; en þann tíma, sem eg
hafði afgangs um daginn, langaSi
mig aS nota til að heimsækja Mr.
og Mrs. Stíg Thorvaldson. Mr.
Halldórsson baufist til að aka með
okkur þangafi, en sökum þess, að
hann var ekki viss um að rata, fékk
hann Thorstein Oddson í lið mefi
sér, en hann er, eins og allir vita,
þaulæfður fasteignasali frá Win-
nipeg. Eg var hálfhræddur um, að
samkomulagiS yrði eki sem bezt,
þegar tveimur fasteignasölum frá
sömu borginni, slægi saman. En
sá kVífii reyndist með öllu ástæðu-
laus, enda eru mennirnir báSir frá-
bærlega þolinmóðir. Samkomulag-
iö hefÖi ekki getaS verið betra, þó
þeir hefðu báðir verið prestar. Ekki
er meS þessu sagt, að þeir hafi alt
af verið á sama máli, því þafi kom
sjaldan fyrir, en þeir fóru svo vel
mefi ágreinings atriðin, að eg gat
ekki annaS en dáðst afi þessum
bróðurlegu keppinautum. Það sem
þá grendi á um var það, hvar Stíg-
ur ætti heima. Að visu vissu þeir,
aS hann átti heima aS 1620 Fargo
str., en hvernig átti að finna Fargo
stræti, það var heila málið. Þar var
Þorsteinn miklu betur útbúinn en
Halldór, því Þorsteinn haffii
landabréf, sem sýndi öll stræti borg-
arinnar. Mörgum sinnum kvaddi
hann Halldór til afi stanza. “Eg
þarf að horfa svolítiö á kortið”.
Loksins komum við að hæð mikilli,
norfivestanverSri; lá þá braut á ská
upp hæðina, en önnur austur fyrir
norðan hana. Snörp deila varð um
þafi, hvora brautina ætti afi fara, en
Halldór sigraði og vifi fórum norð-
ari brautin, og á endanum fundum
við Fargo Street, en 1620 var þar
ekki, því Fargo St. endaði í miðj-
um hlífiitm — áfiur en komið var
að 1620. Að fara upp hæSina var
ókleift, og afi mestu veglaust; það
var því ekki um neitt annafi að
gjöra, en að fara til baka. Á þeirri
leið vissum við ekki fyr til, en við
vorum komin afi musteri Angelus
Temple, þar sem hin fræga Aimie
Semple McPherson prédikar. Þá
héldu menn, afi hún heffii druknað.
Okkur kom saman um að fara
þarna inn. Við fundum þar stúlku,
sem sýndi okkur aðal-salinn, sem
rúmar 5,300 manns, auk söng-
flokksins, og viðvarpsstöðina og
fleira. Þegar Mr. Oddson hafði
enn á ný athugað landabréfið, með
rnikill nákvæmni, var aftur lagt á
staö, í þetta sinn fyrir sunnan hæð-
ina. Þegar nokkuö haffii verið
ferðast, nokkrum sinnum stanzafi
og litiö á landabréfið, fundum við
embættismann Bandaríkjastjórnar-
innar, póstþjón að máli, og spurð-
um hann að Fargo St. Hann sór
sig og sárt við lagSi, aÖ þaö væri
ekki til þeim megin hæöarinnar. En
viö fórum öll að leita, og, eftir litla
stund hrópar Mr. Oddson til okk-
ar: “Hérna er Fargo St.”
Hijá Stigi skemtum við okkur
góða stund. Kona hans hefir ver-
iS heilsulaus mörg ár, og hefir
hann annast hafa með frábærri
snild. Talið sveigðist fljótt aS
Californiu og ágæti þess ríkis fram
um íslenzku J þessu landi. Það var j yfir önnur ríki jaraarinnar.
bitur og langur bardagi, og ekki
skal eg neitt skýra frá þvi, hvor
okkar var borinn óvigur af hólmi,
en þaS var skæður vopnaleikur á
báðar hliðar. Helzta vöm hans i
málinu, eftir því sem eg nú man,
var það, að heili íslendinga væri
svo af skornum skamti, aö hann
gæti með engu móti rúmað nema
eitt tungumál. Já, eg held annars,
aö þetta sveröshögg hafi gjört mig
alveg óvigan, þvi eg man þaÖ, að
eftir langa sennu, tók kona við af
mér, og fyrir henni lá hann, eftir
nokkurn tima, gjörsamlega flatur.
Þaö var fjörugt, fjölbreytt og
skemtilegt kvöld þetta í San Franc-
i^co og við skildum við borgþna og
vinina þar mefi mikilli eftirsjá, að
geta ekki verifi þar lengur.
Að morgni dags fórum við frá
Sán Francisco. Afi kvöldi þess
sama dags komum vifi til Los An-
geles. Þar mættu okkur/ þrír ís-
lendingar, sem okkur voru að góðu
kunnir; Pétur Fjeldsted, Gunnar
Goodmundson og Thorsteinn Odd-
son, alt vinir frá Winnipeg. Það
þótti mér ljófiur á ráði þessara
manna, að Jgonur þeirra voru fjar-
verandi, eða þá fjarvera í vændum.
Sá sífiasti kom einmitt til aö ráðg-
ast um það viö mig, hvort kona sín
ætt, heldur hún þó mjög mikið af | gæti orfiið okkur samferða, þegar
íslandi. Þessum hjóum og dóttur jvið færum austur. Eg vona, að
þeira Helgd, sem nú er gift kona í 1 þeir séu nú allir búnir a« heimta
San Francisco, kyntumst vifi í Win-
nipeg. ÞaUvoru þau meðlimir í j
Skjaldborgar-söfnuði, sem eg þá
þjónaði. Seinna átti eg góða komu
til þeirra í Minneapolis. Nú eiga
þau heima þarna við Kyrrahafið og
líður vel. Mr. Ólafsson tók út bil-
inn sinn og var meö okkur allan
seinni hlut dagsins til aö sýna okk-
ur það sem fegurst var í borginni.
I það sem þeim ber.
Mr. Fjeidsted flutti okkur einar
tólf mílur heim til Halldórs Hall-
dórssoar, fasteignasala og stóreigna
manns frá W’innipeg. Hann hefir
nú útibú í LosAngeles., Hjá honum
og frú hans héldum við til, meðan
við dvÖIdum þar i borginni. Hann
býr í indælu nýju og nýmófiins húsi.
Alt var þar gjört okkur til þæg-
Þegar einhverjum hér í Seattle
verður það á, aö nefna eitthvert
annað pláss sem hæfilegt fyrir
manna bústað, þá brosa menn fram-
an í hann góðlátlega og kenna í
brjósti um han sem bjána; en
mönum dettur ekki í hug að fara
aö stæla við svoleiðis náunga. Þeir
að eins vorkenna honum. í Los
Angeles grípa þeir, þar á móti, til
vopna, ef einhver er svo ófyrirleit-
inn að nefna annan stað en Suöur-
Californíu, með fram sjónumKsem
hæfilegan bústað fyrir hvita menn.
Eg verð aö játa, að eg hefi ekki
enn smittast af þeirri staða-dýrkun,
sem ríkir hér á ströndinni. Eg
kann vel við mig hvar sem eg hefi
nóg að börða. Þess vegna uni eg
vel hag mínum í Seáttle, svo eg
ekki nefni fleiri ástæður fyrir vel-
liöan minni hér.
Föstudaginn 4. júni, komum við
til San Diego. Á vagnstöðinni
mættu okkur þau hjónin, Mr. og
Mrs. Archibald Orr. Hann hefi eg
áður nefnt. Þau voru bæöi saman
valin í því að auðsýna okkur allan
kærleika þann tíma, sem við vorum
í San Diego, gestir þeirra. Nærri
allan næsta dag voru þau að ferðast
mefi okkur um listigarðana og aðra
fegurðarstaði í borginni. Þau fóru
einnig með ókkur niður fyrir tak-
mörk Bandaríkjanna og inn í Mexi-
co. Við komum þar i þorp nokk-
urt, sem nefnist Tijuana. Er bær-
inn afiallega eitt langt stræti, og frá
enda til enda, beggja vegna, eru þar
eintómar drykkjukrár og spilahús.
Hið fyrsta. er við sáum í bænum.
var auglýsing: “Fyrsta tækifærið
til aþ fá drykk”. og hifi seinasta er
við sáum, þegar vifi fórum þaðan,
var önnur • auglýsing: “Seinasta
tækifærifi til afi fá sér drykk” ; enda
streymir Bandaríkjafólkið þangað:
kvenfólk og karlmenn á öllum aldri,
til aö fá sér drykk.
Þegar við komum til baka frá
Mexico, heimsóftum viö Mr. og
Mrs. K. Magnússon, sem áður er
getið. Því miður var Mr. Magn-
ússon ekki heima, var i vinnu. Viö
drukkum þar eftirmiðdagskaffi og
skemtum okkur hið bezta.
Um kvöldiö var samkoman og
var hún vel sótt og að öllu leyti á-
nægjuleg. Daginn eftir, sunnudag-
inn 6. júní, flutti eg guðsþjónustu
og var þar einnig góö aðsókn. Eg
skal geta þess, hér, aö íslendingar í
San Diego lögðu mér til meiri pen-
inga til ferfiarinnar en nokkur ann-
ar hópur íslendinga á ströndinni. í
orði og verki studdu þeir mig mjög
drengilega.
Ýmsra heimboöa nutum við með-
an viö vorum þar. Á laugardags-
kvöldið höfðum við kvöldverö hjá
Mr. og Mrs. Frank W. Frederick-
son. Var þafi mjög ánægjulegt að
kynnast henni og börnunum og
verulegur fagnaðarfundur með hon-
um og mér. Þegar eg var bráða-
byrgðar prestur í Winnipegí sum-
aifi 1900, meðan sérá Jón Bjarna-
son var afi ferðast heima á íslandi,
fór Mr. Frederickson suður til St.
Paul, og síðan hefir hann alt af ver-
ifi fjarri íslendingum, en er þó
tryggur móðurmáli sínu, heldur ís-
lenzkt blað og tala íslenzku eins vel
og þegar hann fór. Á sunnudag-
inn vorum vifi til miðdags hjá Mr.
og Mrs. Jóni H. Johnson, sem
Manitoba fslendingar þekkja vel.
Þar var lika séra Eyjólfur Melan
frá Gimli. Eftir gufis"])jónustu
drukkum vifi kaffi hjá Mr. og Mrs.
Jóni Laxdal. Var hann all-lengi
kaupmaður í Mozart i Saskatche-
wan-fylki. Úti í garfiinum þeirra
stóð fíkjutré. Borðuðum vifi þar
græna fíkju í fyrsta sinni. f kvöld-
verðarveizlu vorum við hjá Mr. og
Mrs. Einari Scheving, sem íslend-
ingar í Norður-Dakota þekkja sér-
staklega vel. Vifi eigum mjög hlýj-
ar endurminningar frá San Diego.
Á mánudagskvöldiö vorum viö í
heimboði hjá Mr. og Mrs. McFar-
lane í Los Angeles; þar var sam-
koman um kvöldið. Var frúin Miss
Olive Oliver áöur en hún giftist,
dóttir Eggerts Oliver. söngkona á-
gæt og myndarkona á allan hþtt.
Stór og myndarlegur hópur fólks
kom saman um kvöldið og var
rösklega sungið. Ýmsir tóku þar
líka til máls. Fólk skemti sér hið
bezta. Jók það á skemtunina, að
Bjarni Björnson leikari var þar og
hermdi dásamlega eftir sumum
Vestur-íslendingum.
Þar í borginni vorum viö fram á
fimtudagskvöld, sáum á þeim tíma
baðstaöina. Santa Monica og Long
Beach, og fleiri staði. í Long Beach
heimsóttum viö Miss Maríu Hólm
og höföum þar miðdag. Þann dag
voru þau að flytja okkur og skemta
Mr. og Mrs. Égill Shield. í fyrsta
sinni höfðum við þá bað í sjónum,
og var það óvenju yndislegt og
hressandi. Þegar við komum til
baka frá Long Beach, skírði eg
barn fyrir 'Mr. og Mrs. Björn
Hálmarsson. Búa þau í sama húsi
og Shields hjónin, en þáer konurnar
báðar eru dætur Stígs Thorvalds-
sonar. Vorti þau eldri hjónin þar
bæði og fleiri kunningjar. Var
Stígur sérstaklega ræfiinn og
skemtilegur það kvöld. Okkur
þótti öllum ánægjulegt aö vera
saman um kvöldið.
í annað sinn komum við heim
til Mr. og Mrs. Thorst. Oddsonar.
Þau búa í mjög þægilegu og skemti-
legu húsi, og umhverfis það er
yndislegur garður. meö grasflöt-
um, blómum og trjám. Tvö pálma-
tré eru þar, sitt hvoru megin við
götuna þegar gengifi er inn. fra
strætinu, svo fögur, að eg hefi aldr-
ei séö fegurri páVmatré. Þeirn hjon-
um var eg sérstaklega vel kunnug-
ur í Winnipeg og á þeim mikið
gott aö þakka. Hann var stofnandi
Skjaldborgár-safnaðar í Wlnnipeg
og lang-helzti styrktarmaður, eig-
andi Skjaldborgar. Plúsið lánaði
hann söfnuðinum ávalt leigulaust.
Viö áttum góftar stundir á heimili
iþeirra í Los Angeles, ekki síöur en
í Winnipeg.
Síöasta daginn, sem við vorum í
þessari borg, vorum viö á vegum
Mrs. Ortner. íslenzkrar konu. og
greiddi hún götu okkar á allan hátt.
Þá var nú ekki um annað aö
göra. en að slita sig burt frá Los
Angeles, þessum feikna borga klasa.
Þegar á vagnstöðina kom, gekk eg
mjög meinleysislega upp að borð-
inu, þar sem aðgöngumiðar afi
svefn vagni eru seldir. Þaö er af
hygnum mönnum ætíð taliö sjálf-
sagt, aö vera búinn aö kaupa þá eða
tryggja sér þá nokkru áður etl þeir
eiga að notast; en svo hafði borg-
ardýrðin i Los Angeles heillað niig,
að því hafði eg alveg gleymt.
Mafiurinn, sem eg ávarpaði svaraði
mjög hæversklega, aö allir svefn-
vagnamiöar fyrir þessa lest væru
seldir. Nú fór mér ekki að verða
um sel. Eg haföi áformað að vera
í Spanish Fork, í Utah, næsta
sunnudag, og eg ætlaði að stanza
lítilsháttar í Salt Lake City. Eg
reiknaði, aö eg heföi ekkert of mik-
inn tíma og fyrirvarö mig að fara
til baka. Þegar að lestinni kom,
tók litið betra við. Þaö leit ekki
út fyrir, að eg kæmist einu sinni í
vanalegum dagvagni. Fólkstroðn-
ingurinn var ægilegur. Seinna fékk
eg afi vita að á honum stóð þannig,
að fariö var niðursett þann dag, til
að gefa fólki kost á því að sækja
eitthvert þing í Salt Lake City.
Loks komumst við upp í vagninn,
en alt var troðfult. Flestir sögðu,
að járnbrautarfélagifi hlyti aö bæta
við vögnum; en þegar vifi höfðum
kvalist um stund i troðningnum,
kom járnbrautar embættismafiur og
tilkynti, að allir þeir, sem ekki
hefðu fengið sæti, yrfiu afi fara af
lestinni, engum vögnum yrði bætt
við, og þafi væri á móti lögunum að
flytja fólk, sem ekki hefði sæti.
Ekki batnafii þá. Samt fór nú heill
hópur af lestinni, en það var ekki
nokkur minsta von um sæti fyrir
okkur samt. Ekki fórum við þó af
lestinni, og hún fór af stað. Þá
datt mér það i hug, að setja tösk-
unaar á gólfið, hverja ofan á aðra,
og setjast svo á þær. Það gjörðum
viö og þá var ekki lengur hægt að
segja. að við hefðum ekki sæti; en
sú tilhugsun, að vera í þeim stell-
ingum alla nóttina, og svo allan
næsta dag! Það var bezt að hugsa
sem minst um það. Þetta
öðrum enda vagnsins, en skáhalt
vifi mig var æfii langur stoppafi-
ur bekkur. Á honum sátu hjón,
feit og nieir en miðaldra. Eg tók
eftir því, afi þau fóru ekki vel meÖ
plássið. Milli konunnar og veggj-
arins var gott autt bil, og milli karls
og kerlingar var heil taska. Þetta
þótti mér heldur ljótt athæfi, þeg-
ar menn áttu svo erfitt mefi að fá
sæti. Sjaldan hefi eg ferðast svo á
járnbrautarlest, að eg hafi ekki
orðið var við sömu eigingirni.
Kona meö börn og töskur kom
þama inn seinna, og henti sér ofan
á farangurinn rétt fyrir framan
kelinguna. En hún var búin til úr
steini, aö minsta kosti hjartað. Eg
er hræddur um, að mér hafi orðið
það á að horfa á konuna. Gctið
þifi ímyndað ykkur hvernig eg
horfði á hana? Ekki þið hér t Se-
attle, því þiö hafiö aldrei séð mér
eld brenna úr augum í blossandi
reiði. En ef þifi hefðuð verið með
mér þarna á lestinni, má vera aö
þið heffiuð séö þaö. Eftir all-
langan tima og nokkrar tilraunir
tókst mér að fá pláss í svefnvagni. i
Einhver, sem pantað hafði pláss og
átti að koma á tilteknum stað, kom
ekki, og hans pláss fengum við, en
kona sem sat á sama bekk og þjón-
in, sagfii mér sífiar, að þegar eg var
farinn burt til að reyna afi útvega
ökkur pláss í svefnvagninum, hafi
gömlu konunni orðifi að orði: “I
do hope that man dies not come
back” éEg vona afi þessi mafiur
komi ekki til bakaj. Svo þið sjáið,
að eitthvað geta augun mín sagt.
Næsta morgun vorum við komin
inn í Nevada rikið. Það, sem við
sáum af því ríkií var að mestu leyti
voðaleg dauðans eyöimörk, og
nokkufi af því, sem viö sáum af
Utah-ríkinu þann dag, var furðu-
likt: þröngir dalir, klettar, klung-
ur, gróðurlitlar hæðir.
Þann dag var heitt. Það var
heitasti dagurinn okkar á allri ferð-
inni. Annar dagur var líka nokk-
uð heitur, þegar við fórum í gegn
um Oregon-ríkið. Anna*s voru
engir þvingandi hitar á leiöinni.
Við furðuðum okkur stórlega á
því. aö syfist í Californíu vax ekk-
ert heitara en í Seattle. Við\f
Mæður, sem reynslu hafa,
segja, að Zam-Buk sé bezta með-
alið til að græða sár og hör-
undskvilla barna, vegna þess:
Að það er jurtameðal—engir
eitraðir litir.
Að það varnar sóttkveikju—
kemur í veg fyrir, að ígerð
hlaupi í skurði eða brunasár.
Að það er græðandi—dreguir
úr alla verki.
Græðir ávalt.
Jafn gott fyrir fullorðna.
Selt í öllum búðum og hjá
lyfsölum.
amBuk
um yndislegt veður alla leið. f San
var i Francisco er sagt að sé að eins tíu
stiga munur á meðalhita sumars
og vetrar, 65 gráður á sumri og 55
á vetri.
Aö kvöldi dags vorum viö komin
í frjósaman og fagran dal, frarn
hjá Great Salt Lake og aö höfuð-
borg Utah-ríkis, Salt Lake City.
Þangaö kom, 24. júní áriö 1847,
hópur mormóna, sem voru að flytja
út í óbygðir til iþess að vera óáreitt-
ir með trúarbrögð sín. Spámaður
þeirra, Joseph Smith, hafði verið
myrtur. Brigham Young gjörfiist
þá leiðtogi þeirra og þarna var
stafiurinn, fyrirheitna landifi, sem
hann leiddi þá inn í. í hópnum
voru 143 karlmenn, 3 konur og tvö
börn. Með sér hafði hópurinn tölu-
fNiöurlá á bls. 7).
» ■■■
ATHUGIÐ!
$24.:
ieng-
W. B. Scanlan J. P. McComt»
Ef
Vörugæði og bezta afgreiðsla
hafa nokurt gildi í yðar augum,
þá
musiuð þór kaupa hjá oss
Álfatnaði og yfirhafnir
5° *;l 9Q 50
iii OO • ogupp
Vorar miklu byrgðir gera yður
hægt með að velja úr.
Vér veitum Vér spörum
beztu afgrciðslu. yöur peninga
Vér ieljum ryrir peninga.
Vér seljum ódýrt.
Komið inn og litist um.
Scanlan & McComb
Men’s Better Clothes for Less
357 Portage við Carlton.
•.•A"'>
Gott Whisky Cocktail getur aðeins
verið búið til úr góðu Whisky
HIÐ BEZTA WHISKY COCKTAIL ER
BÚIÐ TIL ÚR
éé
éé
CWfflSKY
Skrifið eftir Cocktail verðlista vorum
Hiram Walker and Sons, Limited, Walkerville, Ont
1 i 111111; 1:1111 ] 1111111111111111111111111111111 i 1111111111 [ 11111111111111 i 111111111 j1111111 m11111111v_
| VETUR AÐ GANGA IGARÐ
= Nú er einmitt rétti tíminn til að lita og endurnýja alfatnaði og
E yfirhafnir til vetrarins. Hjá oss þurfiö þér ekki að bíða von úr E
E viti eftir afgreifislu. Vér innleiddum þá afiferö, að afgreiða varn- E
~ inginn sama daginn og honum var viðtaka veitt. Pantanir utan af =
~ landi afgreiddar fljótt og vel. E
Fort Garry Dyers and Cleaners Co. Ltd. |
E , W. E. THURBER. Manager. =
| 324 Young St. WINNIPEG Sími 37-061 |
T11111111111111111111111 ■ 1 ■ 111 ■ 111111111111.111111111111 m 111 m 111111 n 1111111111111 s 111111111111