Lögberg - 28.10.1926, Side 3

#
LÖGBEicG FIMTUDAGINN, 28. OKTÓBER 1926
pi^i;?i^t^t^i^inii^i^i^lt?l^lt?1T71?17?1^ir?lr?1^lr]R?17?1í?lTH5H5?5H5H5H5H5n5?5?5H5H.5H5?_5H5?|]?-5?1ig-1i?.[ni1i?_1i?5?5H5H5H5H5H5?1i?1i?1iH5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5cll]H5H5H5H5H5H5 HSHi? 5tf5H5H5H
SÓLSKIN
5^525^525H52.‘tH5H5?5H5H5HSH5H5H5H5H5H5HSH5HSH5H5H5H5E5H5H5HSH5H5H5E5H5H5H5H5H5HSH SH5H5?1: d5H5H5HSH5H5H5HSH5H5H5HSH5H5H5HSH5HSHSH5H5H5H5HSH5H5H5H5H5H5H5H5HS? 5H5HSH5H5H5H5E5H5H5,
Fyrir börn og unglioga
Illur lœkur eða heimasætan.
Frumort á spánsku.
Lækur rennur í lautu,
liggur og til þín sér:
Alt af eftirleiÖis
eg skal gá at5 mér.
Nú fór illa, móðir mín!
Mér var 'það samt ekki að kenna
iSástu litla lækinn renna
græna laut að gamni sín,
breikka þar sepi brekkan dvín,
bulla þar og hossa sér.
Vertu óhrædd! Eftirleiðis
eg skal gá að mér.
1
Lækur gott í lautu á,
leikur undir sólar brekkum,
faðmar hann á ferli þekkum
fjóla gul og rauð og blá;
einni þeirra eg vil ná„
og svo skvettir hann á mig.
Illur lækur! eftirleiðis
eg skal muna Iþig.
j~ "
Klukkan mín svo hvít og hrein,
hún er nú öll vot að neðan;
hefðirðu þá heyrt og séð ’ann,
hvernig ertnin úr honum skein;
Eg hefi orðið ögn of sein,
og svo skvetti hann á mig.
Illur lækur! eftirleiðis
eg skal muna þig.
Lækur fer um lautardrag—
leikur sér að væta meyna,
þegar hún stígur þar á steina,
það er fallegt háttalag!
Eg fer ekkert út í dag,
uni, móðir góð, hjá þér.
Vertu óhrædd! eftirleiðis
eg skal gá að mér.
Jónas Hallgrímsson.
Tárablómið.
“Þér ólgandi öldur! En hvað jökulhlátr-
ar ykkar láta mér illa í eyrum! Skilið mér
heldur manninum mínum, er þér hrifuð frá
mér, og tveim munaðarlausum bömum. Og,
þér hörðu kletfar! Þér kunnið ekki að vikna
við tár mín. Öldumar hafa þvegið yður um
aldur 0g æfi. og dropar þeirra hafa grafið
djúpar grófir í hjartarætur yðar. Þau tár em
]>ó köld, en mín era heit og brennandi. En
mun þá sá, er tár öll til bjó, vera svo hafinn
I yfir jarðneska eymd, ])ótt hvorki öldurniar né
klettamir gjöri það?”
Þannig mælti Jólianna um stund við sjálfa
sig, er hún einmana stóð á sjávarhömrum
þeim, er maður hennar hafði beðið bana undir.
Öldurnar sendu henni við og við kveðju sína,
með hvítfreyðandi úða.
“Er þetta grátur yðar? Emð þér einung-
is að lauga kinnar mínarf Græt eg ekki nóg?
Eða erað þér að kæla hin brennandi augu mín?
iSkilið heldur aftur hinum framliðna manni
mínum, eins og eg er alt af að biðja um.”
En hvað stoðuðu þessir kveinstafir, aum-
ingja konunnar? Iðulega tók hún þá upp og
iðulega grét hún, þó að tímalengdin og til-
breytingar lífsins gæfi dregið hið sárasta úr
söknuðinum.
“Veslings maður! Þú, sem ert hin ágæt-
asta skepna guðs á jörðinni! Hversu oft mætti
þó ekki harðir klettar gráta yfir eymd þinni
og volæði! En þeir vikna fyr fyrir dauðum
náttúruöfium en þér. Þú verður að leita ofar
að hjálp og hluttekning. ” Svona liugsaði ekkj-
an einatt, er hún örmagna fór heim til hinna
munaðarlausu barna sinna, er henni veitti svo
örðugt fram að færa í einstæðingskap sínum.
En hún treysti Guði til þess að sjá fyrir sér og
þeim. Hana langaði einungis svo mjög til
þess að lík mannsins hennar fyndist, þó aðrir
væm fyrir löngu orðnir vonlausir um það,
Svoa liðu fram tímar, ár frá ári. Bömin
uxu upp og Haraldur reri og vann eftir megni
fyrir móður sinni. Elín litla fór nú ekki held-
ur að verða svo mikið til þyngsla. Jóhanna
sjálf færðist nær elliárunum, en aldrei hvarf
eða jafnvel sljófgaðist ósk hennar. Hún gekk
á hverju kveldi fram á klettana, er hún í svo
mörg ár hafði vökvað með támm sínum. Á
sama stað sat hún nú 0g enn hmndu tárin nið-
ur á bjargið bláa.
“En hvað er þetta?” segir hún 0g hljóðaði
lítið eitt við af undran. “Er ekki þama ofur-
lítið blóm? og horfir svo viðkvæmt til mínl
Kletturinn getur ekki grátið, en hann getur
þó fóstrað svo fögur blóm! Þetta er undar-
legt. Hér hefir líka vaxið ofurlítill mosi í
sprangunni kringum það. Eg held sannar-
lega, að það hafi sprottið af táram mínum,
því hjá þessari sprangu hefi eg ávalt setið. Enn
þá bera þau ávöxt í hæðum, fyrst harður
kletturinn hefir látið undan þeim.”
Að svo mæltu gekk Jóhanna hughraustari
heim til sín, en á hverjum degi vitjaði hún
blómsins síns, sem óx og dafnaði vel, og var
ávalt búið að breiða út blöðin sín litlb, þegar
hrin kom. Ilún sat líka stundum sarnan að
horfa á fegurð þess.
“Vertu ekki að naga um rætur blómsins
míns,” sagði hún einu sinni við ofurlítið skor-
kvikindi, er hún sá vera að grafa sig ofan í
sprunguna, sem var full af sandi. “Þór tekst
það ekki. Jarðvegurinn er svo harður, en þií ,
svo orkulaus? Hvað skyldir þú megna?? Sjá-
um til! ~ En ekki máttu koma nærri blóminu
mínu eða skemma það.”
Daginn eftir sá hún að hola sú. er kvikind-
ið hafði grafið, var ofurlítið stærri, og sat hún
lengi og horfði á hreyfingar þessarar vesölu
skepnu. Á þriðja degi sá hún það ekki, og tók
því prjón upp hjá sér, til þess að kanna hina
litlu holu með. Ormurinn var þá búinn að ná
áformi sínu og var kominn ofan í sandorpna
skel, er gaf honum nógan forða. Jóhanna
undraðist stórum. “Mun ekki yrmlingur
þessi?” hugsaði hún með sér, “eiga að kenna
mér? Er mér meira um megn að fá menn til
þess að grafa sandinn uppi undir hömrunum
og vita hvort hann geymir ekki lík mannsins
míns, heldur en kvikindi þessu að grafa ofan
að skelinni niður í glerharðan sandinn, — og
skal eg líka láta gjöra það. Finni eg það þá,
er eg leita að, sé eg gjörla að blómið hefir ekki
sprottið til einskis, og að sá, sem getur fætt •
það og klætt svo fagurlega á sjávarhömrum —
honum muni ekki vera um megn að ala önn
fyrir mér, og börnunum mínum, svo lengi sem
við eigum að dvelja í eyðimörk heimsins.” .
Næsta sunnudag var vanaleg hreyfing í
koti ekkjunnar. Hún hafði látið grafa upp
sandinn fyrir framan- kletta þá, er hún hafði
svo oft vætt með táram sínum. Ofan að líkinu
voru réttar tvær álnir, eins og Qrmurinn hafði
bent henni á. Það var alveg óskaddað og á því
fanst fé allmikið, því að maður hennar liafði
komið úr langri sjóferð og verið búinn að
vinna sér inn góð laun. í vasabók hans sáust
með hálfmáðu letri þessi orð: “Guð leiði mig
bráðum inn í trygga höfn, — ef ekki þá, sem
ferðinni er heitið til, þá í hina einu óhultu
Verði þinn vilji.” — Þessi orð glöddu ekkjuna,
því að á þeim sá liún, að hann hafði verið vel
undirbúinn dauða sinn og hafði horft rólegur
og öruggur fram á hann í trausti til guðs, er
öllu ræður bezt. — Fénu varði hún börnunum
til menningar. Þau vora vel innrætt og urðu
henni til gleði meðan hún lifði. Eftir að Elín
dóttir hennar giftist, var hún hjá henni, 0g
aldrei gleymdi hún að þakka drotni fyrir það,
að hann hafði heyrt hina hjartfólgnu ósk henn-
ar, &ð láta hana finna lík mannsins síns. Blóm-
ið tók hún og þurkaði og geymdi það síðan á-
valt á brjósti sér til minningar. “Þetta blóm”,
sagði hún við dóttur sína, þegar hún lá bana-
leguna, “það heitir tárablóm, og það skal fylgja
mér í gröfina. Það færði mér heim sanninn
um, að guð elskar og aumkar börn sín, þegar
eg var svo fávís að efa. Hann lét harðan klett-
inn fæða þessa viðkvæmu jurt til þess að sýna
mér, að honum væri enginn hlutur um megn,
og að kletturinn kaldur lvti vilja lians, hVort
sem hann vildi heldur deyða eða lífga. Hann
lét hið minsta skorkvikindi benda mér á, að
ekki ætti að leggja árar í bát, heldur vinna af
alefli að takmarkinu í því trausti, að hann gefi
viðleitni vorri blessunarríkan ávöxt.”
Dóttir hennar uppfylti ósk hennar og lagði
blómið á brjóst hennar kalt. Og nú er einungis
eftir að geta þess, að aldrei eftir þetta óx
blóm í klettasprangunni, en hún var ekki held-
ur oftar vökvuð með frjóvandi tárum.
Selma Lagerlöf.
)Niðurl.)
Árið 1895 haðtti hún kenslustörfunr að fullu
og öllu. Ferðaðist hún þá til ítalíu til að kynn-
ast betur mönnum og menturn. Kom þá hver
skáldsagan af annari frá hennar hendi, svo
sem “Kraftaverk Andkristsins ”, “Herra-
garðssaga”, “Drotningar í Kongshelli”. Og
1904 birtust eftir hana “helgisögur um Krist”,
í kaþólskum anda, og voru þær jafnvel hafðar
til lesturs í klaustrum og skólum kaþólskra
Árin 1906—1907 kom út eftir hana einskonar
Svíþjóðarlýsing í söguformi 0g munu fáar
þjóðir eiga slíka landslýsingu (“Nils Holger-
sens vidunderlige Rejse”) Þar er bæði skóla-
bömum ’og fullorðnum kent að þekkja Svíþjóð
alla, alt frá sléttunum á Skáni til hinna stór-
feldu skóga á Nox-ðurlandi (Svíþjóðar).
* Hér yrði of langt mál að telja upp allar
hennar sögur, en allar eru þær mjög lesnar,
bæði í ættlandi hennar og annarsstaðar á Norð-
urlöndum.
Hún keypti alla Morbaeka föðui’leifð sína ,
og dvelur þar síðan mestan hluta ársins og
“stundar jarðyrkju eins og faðir liennar 0g
afi og yrkir sömu jörðina og þeir. ’ ’
Mikill heiður hefir Selmu Lagerlöf verið
sýndur á mai*gan hátt. Nóbelsverðlaunin hlaut
hún árið 1907. Landar hennar hafa sýnt henni
allan sóma.
Selma Lagerlöf elskar lífið og mennina.
Lífsreynsla hennar sjálfrar hefir opnað augu
hennar fyrir því, að allir merrn þjást sí 0g æ.
Til þess að létta þessu fargi af, beitir hún
bjartsýni sinni; öllum vill hún innræta ást til
alls þess, sem elskuvert er. Hún kemur auga
á hið mesta og um leið hið bezta í manni
hverjum. Að því er hxin gagnólík skáldinu
Ágúst Stxindberg: alt var svart og saurugt í
augum hans. En iSelma vill ekkert sjá hjá
þeim, nema hið bjarta og fagra. Bezt lætur
henni að lýsa þeim sem einfaldir eru og bams-
legir í sér. Og nærfelt er 'Selma hin eina af
samtíðar skáldum og rithöfundum, sem ekki
hefir orðið heltekin af vondauðá og voli og
dauðkaldri efaspeki aldar sinnar.
Hvervetna skín það í gegn um sögur henn-
ar, að sérhver maður verði að ti'úa á eitthvað
eilíft á bak við hið sýnilega. Aixnars geti þeir
ekki afborið Iþá þraut að lifa lífinu; annars
hljóti þeir að örvænta undir þunga örbrigðar-
innar eða ofmetnast við kúfaða kjötkatla
auðæfanna.
Forsjónartni Selmu er sterk. Hún sýnir,
að það er kraftur forsjónarinnar, sem heldur
hverjum manni uppi í erfiðleikum lífsins og
freistingum veraldarinnar. En mikil siðferði-
leg uppbygging er að því að lesa margar sög-
ur Selmu Lagerlöf. — Sjálfselska og önnur ó-
menska fær illa útreið hjá henni.
Bjarni Jónsson þýddi.
—Heimilisblaðið.
Hvernig lieilsaf þú?
1 heiðnum löndunx heilsa menn ýmislega. A
Filippseyjum heilsast menn með því að taka
um fótinn hver á öði'um og gera hann upp að
andliti sér. Malojar heilsa með því að nugga
saman nefjunum. Á Suðurhafseyjum heils-
ast þeir með því að grípa með annari hendi í
nefið hver á öðrum, en klappa með hinni hend-
inni á brjóstið hver á öðrum. Á Adadaman-
eyjunum blása þeir í hendurnar hver á öðram
og víða þar hrækja þeir í lófann á sjálfum sér
og nudda ])ví svo hver framan í annan. Sumir
Svertingjaflokkar heilsa með því að smella
fingranum og aðrir með því að klappa saman
höndunum.
Kveðjuorðin eru líka með ýmsu móti. Vér
segjum “Komdu sæll”, en Gi'ikkir segja:
“Gleðstu.” Austurlandamenn segja: “Eg
óska að skugginn þinn megi verða.styttri.”
Svertingjar segja: “Hvernig er höi'undið?”
og Egyptar segja: “Hvernig svitnar þú?”
Indíánar við Orianco-fljótið í Suður-Ameríku
segja: “Hvernig hafa nxýflugumar verið við
þig?” — Heimilisbl.
Helena drotning á ítalíu er sögð tungu-
málafróðust af öllum drotningum Norðurálf
unnar. Hún kann að tala átta tungur.
Á einu ári vora flutt 65,000 kg. af manns-
hári til Ameríku, nú fyrir skemstu.
Það eru engar smáupphæðir tekjurnar af
trjám, sem nota má til efnisviðar. 1 Englandi
vex píltré nokkurt ekki all algent; viðurinn er
góður í knatttré. Það var 16 fet að ummáli og
úr því voru gerðir 1179 knattdreplar fyrir 2
krónur hver, urðu það alls 2.358 krónur.
Þá eru tekjurnar af eikarstofni dáfallegur
skildingur, sé hann í fullum vexti og gallalaus.
Á Þýzkalandi var viður xir einu eikartré, sem
var 21 fet að þvermáli 0g 20,000 kg. þungt,
seldur húsgagnaverksmiðju fvrir 19,000 ki'ón-
ur, en það var nú líka allstórt tré.
1 Oalifmíu var felt risavaxið pedra.stré,
28 fet að þvermáli. 1 26 daga vora fimm menn
að verki áður en þessi mikli jötun féll. Hann
var bútaður í planka í sögunarmylnu, sem voru
til samans 520,000 fet og seldust fvrir 40,000
krónur. f
Hægt er að hanxra gull svo þunt, að það
verði gagnsætt; bregður þá grænleitu ljósi
gegn um það.
Sé flösku tappaðri fleygt í Golfstrauminn,
þá fer hún yfir AtlantshaflB á 180 dögum.
Á þessari öld verða 25 hlaupár, og getn þau
aldrei fleiri orðið á öld.
1 Japan geta menn lifað hefðarlífi, haldið
liest og tvo þjóna fyrir 75 krónur á mánuði.
1 Suður-Ameríku vex tré næsta einkenni-
legt. Sé skorið í börkinn, þá stendur út af því
bogi af mjólkurkendum vökva, jafn bragðgóð-
um og rjóma. Þegar vökvinn hefir staðið um
hi'íð, verður hann ostkendur og þá Iþykir þar-
lendum mönnum hann herramannsmatur.
Hve»gi kemur vorið jafn skvndilega og í
heimskautalöndunum. Annar dagurinn getur
verið vetrardagur, en sá næsti vor í algleym-
ingi. Jafnskjótt sem liitamælirinn er kominn
yfir frostmarkið, ])á fer snjórinn að bráðna og
lækir að renna, blómknappar að svella og fóm
dögum síðar era flugur og skorkvikindi komin
á kreik. Eftir fáa daga koma farfuglar og
grandir þekjast gxænni grasábreiðu og fögr-
um blómum.
A Madagaskar er silki ódýrara en léreft.
Mahogni-tré sundurskorið getur terið þrjú
þxxsund króna virði.
Síldartorfur eru stundum mílu á lengd 0g
hálfa mílu á breidd.
Á einu appelsínutré geta verið 20,000 ald-
ini, en á sxtrónutré 8000 í mesta lagi.
t furstadæminu í Monaöo fá þegnarnir ekki
levfi til að koma inn fvrir dvr á spilavítinu
Monte Carló, nema á afmælisdegi furstans.
Þá mega þeir freista hamingjunnar við spila-
boi'ðið.
Bls. S.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON »16-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: 21 834. Offtce tlmar: 2 3 Heimili: 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnlpeg, Manitoba.
COLCLEUGH & CO. Vér leggjum sérstaka ftherzlu ft að eelja meðul eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er að fft, eru notuð eingöngu. pegar þér kómið með forskriftlna til vor, meglð þér vera viss um, að fft rétt það aem læknirinn tekur til. Nótre Dame and Sherbrooke Phones: 87 659 — 87 650 Vér seljum Giftingaleyfisbréf
DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sta. Pliones: 21 834 Offioe tlmar: 2—3. Heimili: 764 Victor St. Phone: 27 58'6 Winnipeg, Manltoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Pane: 21 834 Oífice Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherbume St. Wlnnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medlcal Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phole: 21 834 . Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er að hltta kl. 10-12 f.h. og 2-5 •. h. Heimili: 373 River Ave. Tails. 42 691

Dr. K. J. Backman 404 Avenue Block Lækningar ineð rafurmagni, Rafmagnsgeilsum (ultra violet) Radium, o.s.frv. Stundar einnig hörundskvilla. Office tímar 10-12, 3-6, 7-8 Office Phone: 21 091

DR. A. BLONDAL Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjúkdöma. Er að hlttá frft kl. 10-12 f. h. og 3—6 e. h. Office Phone: 22 296 Helmill: 80'6 Victor St. Sími: 28 180
DR. Kr. J. AUSTMANN 724 !4 Sargent Ave. Viðtalstimi: 4.30—6 e.h. Tals.: 36 006 Heimlll: 1338 Wolsley Ave. Slmi: 39 231

DR. J. OLSON
TaiinlæknXr
210-220 Mcdical ArLs Xíldg.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: 21 834
Heimilis Tals.: 38 626
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlælcnlr
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald St.
Talslmi: 28 889
Giftlnga- og Jarðarfara-
Blóm
með litlum fyrirvara
BIRCH Blómsali
593 Portage Ave. Tals.: 30 720
St. John: 2, Ring 3
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke St.
Selur líkkistur og annast um út-
farir. AJlur úttmnaður aft. beztl.
Enn fremur seiur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Helmilis Tals.: 58 302
MRS. SWAINSON
að 627 SAHGKNT Ave., Wlnnlpeg,
heflr ávalt fjrlrliggjandi úrvals-
liirgðir ivf nýtizku kvonhdttunv.
Hún er eina ísl. konan, sem slfka
verzlun rekur f Winnipeg. fslend-
tngar, látlð Mrs. Swalnson njðta
viðsidfia yftar.
THOMAS H. JOHNSON
OK
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðingar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bullding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: 26 849 og 26 840
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
fslenzXdr lögfræðtngar.
356 Main St. Tals.: 24 963
356 Maln St. Tals.: A-4963
Peir hafa elnnig skrifstofur að
hundar. Riverton, Gimll og Plney
og eru þar að hltta ft eftlrfylgj-
and tlmum:
Lundar: annan hvern miðvlkudar
Riverton: Fiyrsta flmtud&g.
Gimll: Fyrsta miðvlkudag.
Piney: þriðja föstudag
1 hverjuim mftnuðl.
A. G. EGGERTSSON
fsl. lögfræðingur
Hefir rétt til að flytja mftl baeðl
1 Manltoba og Saskatchewan.
Skrlfstofa: Wynyard, Sask.
Selnasta m&nudag i hverjum mftn-
uðl staddur 1 Churchbrldge
Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun-
ina yðar til vor. Þaulæfðir sér-
fræðingar annast um alla lyfja-
samsetningu.
INGRAM’S DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. G. JOHNSON
907 Confederation Uf< B14g.
WINNIPKG
Annast um fasteigmr manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og btf-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr-
irspurnum svaraC samstundis.
Skrifstofusími: 24 263
Heimasimi 33 328
J. J. SWANSON & CO.
IiI.MlTKD
R e n t a 1 s
Insurance
RealEstate
Mortgages
600 Paris Building, Winnipeg
Pohnes: 26 349—26 340
STEFAN SOLVASON
TKACHKR
of
PIANO
1256 Domtnlon St. Phone 29 832
Emil Jolmson
SERVTOK ELKOTRIQ
Rafwagns Contracting — AUs-
kyns rafmagsnáhöld seld 00 viO
þau gert — ISg sel Moffat og
McClary Eldavélar og hefi þcer
til sýnis d verkstœOi mínu.
524 SARGKNT AVK.
(gamla Johnson’s byggingln rlð
Young Street, Winnlpeg)
Verkst.: 31 507 Heima.: 27 286
Verkst. Tals.: Heima Tato.:
28 383 29 384
G. L. STEPHENSON
PDU5IBKR
Allskonar rafmainsáhöld, svo #e*n
straujám, víra, allar tegundir af
glösiun og aflvaka (batteries)
VKRRRTOX'A: 676 HOME ST.
Tals. 24 153
NewLyceum Photo Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikhúsið.
Islenzka bakaríið
Selur beftu vörur fyrir lægsta
verð. Pantanlr afgredddar IraeM
fljótt og veL Pjölbreytt úrval
Hrein og lipur vtðsklfU.
Bjamason Baking Co.
676 SARGKNT Ave, Winnlpeg.
Phone: 34 298
Eitt hvert mesta sælgæti í Japan er stór og
hvítur maðkui', sem lifir í kálgöi'ðum þar.
Hann er feitur mjög og sé haim soðinn, er liann
á bragðið líkur sætum möndlum. — Heimbl.
v