Lögberg - 07.07.1927, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. JÚLÍ 1927.
[?S2SaS2S2S25ÍSa5a5as2sasasS52S2S2S25^S2Sa5£5HSH5a59SHS2íraSH5HS?SaSÍ5HSHS2SHS2SZ52S^52S2SasaSHSZ5Z5HSH5HSH5HSH5H52SZ5H5ZSaS25HSHSHS2SH5HSHSS5HSe5HSESHSHSZS2SZ5Hií?T[
▼
a
a
a
H
SOLSKIN
SHSHSHSHSHc; TLSt SaSHSHSH5H5HSHSaSH5HSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSH5HSHSHSHSaSHsai,a55HSHSH5H5HSHSHSHSH5HSHSHSH5HSHSHSHSHSHSHSH5HSHSHSHSHSH5HSHSH5H5HSHSHSHSHSHSHSHSH SHSHSHSHSHSHs!
“Guð leiði þig“.
Eftir Karl Gerok.
Guð leiði þig, mitt ljúfa barn,
Þú leggur út á mikið bjarn,
Með brjóstið veikt og hýrt og hlýtt,
Og hyggur lífið sé svo blítt, —
Guð leiði þig.
Guð leiði þig, en líkni mér,
Sem lengur má ei fylgja þér,
En eg vil fá þér engla vörð,
Míns insta hjarta bænagjörð;
Guð leiði þig.
Gnð leiði þig, þitt líf og sál,
Og létti þína harmaskál;
Þú ferð nú út í fjarlæg lönd
Frá föðurauga, móðurhönd, —
Guð leiði þig.
Buð leiði þig — þitt líf og sál;
*Æ lærðu aldrei synd og tál,
Þín sál er nú sem sólin hrein,
iÆ, sel ei burt þinn eðalstein;
Guð leiði þig.
Guð leiði þig. Sé lukkan stríð,
Er langt að þreyja raunatíð,
En hættulegri er heimsins glans,—
■Æ, hræðstu glitvef freistarans.
Guð leiði þig.
Guð verndi þig. En vak og bið,
Og varðveit, barn, þinn sálarfrið;
Á Herrans.traustu hönd þig fel,
Ef hann er með, þá farnast vel.
Guð leiði þig.
Guð leiði þig. Hans lífsins vald
Á loft og jörð og hiiiinatjald,
Hans auga sét-, hans armur nær
Um allan geiminn nær og fjær.
Guð leiði þig.
Guð leiði þigjlians eilíf ást,
Sem aldrei góðúm:manni brást.
• Gakk, gakk, mit barn, og forlög fyll,
Og finnumst þegar Drottinn vill.
Guð leiði þig.
(Síðasta versið eftir þýð-3 Matth. Johch.
FERLÐALAG KONGSINS.
Einu sinni var uppi kongur nokkur. Hann
var vitur maður. Hann vildi kynna sér mann-
lífið. Hann langaði tií að þekkja mennina.
Hann vildi einnig sjá þann þáttinn í sköpuar-
verki Guðs. Hann bjóst því dulargerfi. Staf
tók hann í hönd sér. Nesti hafði hann og nýja
skó. Svo lagði hann af stað út í víða veröld.
Konungur sá mörg lönd. 1 flestum löndum
voru menn fyrir. Marg.breytileg vora löndin.
Munur var á mönnum. En aílir höfðu þeir
mannlegan líkama. Allir höfðu þeir mannlega
sál. Þeir sem bygðu sama land, kölluðust þjóð.
Hver þjóð var annarí ólík. Sum löndin voru
afar heit. Þar áttij heirná mórauðir menn.
Sumstaðar voru rauðir menn. Sumstaðar voru
þeir gulir. I kaldari löudunum voru menn hvít-
ir að hðrundslit. En konungur hafði lesið bib-
líuna. Hann kunni söguna um Adam. Hann
vissi um Evu. Út af þeim eru allir menn komn-
ir. Þess vegna eru allir mepn bræður.. Marg-
ir gefa því engan gaum. Margir hvítir menn
líta smáum augum á svarta menn. Sumir hvít-
ir menn kaupa þá svörtu fyrir peninga. Þeir
gera þá að þrælum sínum. Það þótti konungi
mjög ranglátt.
Konungurinn sá meira. Hann sá mat manna.
Til matfanga er maðurinn fremstur allra rán-
dýra. Fyrir honum verða mörg dýr lífið að
láta. Svo matbýr hann kjötið. Villimenn eta
kjötið hrátt. Sumir villimenn leggja sér manna-
kjöt til munns. Þeir kallast mannætur. Kon-
ungi fanst mjög mikið um siðleysi þeirra.
Mjólk dýra er mjög holl til manneldis. Menn
ncyta og margs konar ávaxta^ Margir lifa af
aldinum trjánna. Úr hveiti og komi gera menn
brauð. Mennirnir tilreiða fæðuna við eld. Það
gera dýrin aldrei. Margir menn lifa á krydd-
meti og kræsingum. Ekki verða þeir sælli að
heldur.
Konungur sá fleira. Hann sá hæð og vöxt
tnanna. Sögumar geta um afar stóra jötna eða
rist. Nú eru þeir dotnir úr sögunni. Meðal-
mannshæð er 65 þumlungar. Margir eru hærri.
Fyrir hálfri annari öld var maður uppi í Palta-
mósókn á Finnlandi. Hann var yfir 80 þuml-
unga á hæð. Þess vegna vora haldnar sýning-
ar á honum fyrir peninga. Sumir menn era
minni en 65 þumlungar. Til era menn mjög
smáir' vexti. Þeir kallast dvergar. Á Póllandi
var uppi fyrir 150 árum síðan maður nokkur.
Hann var þrítugur að aldri. Samt varð hann
aldrei álnar hár. Hann var líka hafður til sýn-
is fyrir peninga. Bágt eiga þeir menn. Illa
sæmir að glápa á menn, eins og væru þeir ein-
hver undradýr.
Konungur sá fleira. Hann há æfi manna.
Hrafninn verður hundrað ára. Fílar geta orð-
ið 150 ára að aldri. Geddan getur lifað í 200
ár. Það er mál manna, að hvalir verði þúsund
(1000) ára gamlir. Mörg tré geta lifað svo
hundruðum ára skiftir. — Fyrir syndaflóðið
lifðu menn miklu lengur en nú gerist. Adam
varð níu hundruð og þrjátíu ára gamall. Metú-
salem var elztur allra. Hann varð níu hundr-
uð sextíu og níu (961) ára að aldri, er hann dó.
Nú komast eigi allmargir yfir sjötugt (70 ár).
Sumir verða 80 ára. Sárafáir ná 100 ára aldri.
Jenkins hefir maður heitið. Hann átti heima J
á Englandi. Hann varð 159 ára gamall. Marg-
ir menn deyja á bezta aldri. Mörg börn deyja
í fyrstu bernsku. Guð einn ræður aldri manna.
Konungur sá fleira. Hann sá fjögur ald-
ursskeið manna. Bernskan nær yfir fjórtán
fyrstu árin. Þá kemur æskan. Hún helzt til
þrítugs (30 ára). Þá taka við fullorðinsárin.
Þau ná fram til sextugs (60 ára). Svo kemur
ellin. Sumir telja þetta á annan veg. Barnið
vex. Sál þess þroskast ásamt líkamanum. Um
þrítugt hefir líkaminn náð fullum þroska. Sál-
in heldur áfram að þroskast. Þess vegna er
ellin vitrari en æskan.
Konungur sá fleira. Hann sá kynferði
manna. Allar lifandi skepnúr skiftast í tvö
kym Sumar skepnur eru karlskyns. Sumar
eru kvenkyns. Líkur kynferðismunur á sér stað
hjá jurtunum. Þannig er og mannkyninu var-
ið. Mannkynið greinist í tvö kyn, karlmenn og
kvenmenn. Karlar og konur eru hvortveggja
menn. Karlar eru sterkari að burðum. Kon-
ur eru minni máttar. Hvorugur flokkurinn er
betri. Hvorugur er verri. Bæði karl og kona
eru jafn-rétthá í guðs augum. Bæði eiga þau
að erfa guðsríki. Þan eiga að hjálpa hvort
öðru. Sá er vilji guðs. Hinn sterkari má eigi
beita hörku við hinn minni máttar.
Konungurinn sá meira. Hann sá yfirráð
mannsins yfir náttúrunni.
Mennirnir temja villidýrin. Þeir ráða nið-
urlögum hvalsins. Stóri fílliijn ber manninn á
baki sér og lætur hann ráða ferðinni. Hinn
skapmikli hestur lætur að beizlistaum manns-
ins. Uxinn hinn sterki dregur plóginn. Björn-
inn verður að eftirláta manninum loðfeldinn
sinn. Kindin verður að gefa honum ullina sína.
Fuglinn veitir honum dúninn sinn. Hann tek-
ur hunang býflugunnar. Hann fellir hin hæstu
tré með handöxi sinni. Hann gerir jörðina sér
undirgefna. Hann yrkir akrana og tekur af-
urðir þeirra. Hann notar afurðirnar .til matar
og fata. Hann brýzt inn í f jöllin og tgkur málm-
ana. Hann prýðir fingur sína gulli. Hann býr
til borð.búnað úr silfri. Hann beygir og mótar
harða járnið. Hann skreytir með gimsteinum
kórónur konunganna.- Hann býr til veg gegn-
um fjöllin. Hann lætnr vatnið hlýða sér. Hann
lætur það mala kornið og knýja stórar sagir.
Hann lætur vindana reka áfram siglandi skip-
in. Maðurinn tekur gufuna og" lætur hana,
fremja stóH'irki í þjónustu sína. Gúfan knýr
áfram skipin og langar vagnlestir. — Maðurinn
lætur eldinn þjóna sér, og hemur hann jafnvel
í hlóðum sínum. Maðurinn tekur eldinguna lír
skýjunum og leiðir hana niður á. jörðina. Mað-
urinn myndar alla jörðina á landabréf sín. Og
maðurinn reiknar fyrir fram gang sólarinnar.
Hann skiftir árum sínum eftir gangi mánans.
Hann mælir í tölum brautir hinna tindrandi
stjarna himinhvolfsins.
Þannig er öll hin sýnilega veröld mannium
undirgefin. Vissulega lifir í manninum sterkur
andi. En fyrir guði er maðurinn mjög lítilmót-
legur. Vahl mannsins á jörðinni er afarmikið.
En gnðs vald er þó miklu meira. Hin mesta
hetja er ekkert á við guð. Hinn mesti speking-
ur er fávís hjá guði. — Lítill ormur getur deytt
hinn sterkasta mann. Vængir mýflugunnar
eru gerðir af meiri list, en öll mannanna verk.
Konungur tók sér 'í hönd litla sóley: “Þú ert
svo fögur. Konungsskrúði minn er ekki eins
fallegur og skráðinn þinn.”
Maðurinn lifir í dag. Eftir lítinn tíma deyr
hann. Þá uppleysist líkami hans og rotnar.
Þá stendur sálin fyrir augliti lifanda guðs. Þá
kemur guðs raust t.il hennar: “Eg hefi gert
þig að konungi í ríki náttúrunnar. Hveraig
hefir þú beitt þínu veglega valdi? Hvernig
hefir þú breytt við mennina? Hvernig hefir
þú farið með dýrin? Hvernig hefir þú rækt
köllun þína á jörðinni? Vertu ekki ranglátur.
Vertu ekki drambsamur. Eg er drottinn guð
þinn. Þú ert að eins ráðsmaður minn.”
Alt þetta hugleiddi konungurinn nákvæm-
lega. Hann mælti svo við sjálfan sig: “Einn-
ig eg er yfirráðandi í konungsríki mínu. En
nú reika eg í þjónsbiíningi um kring í veröld-
inni. Þannig er maðurinn yfirráðandi alls,
sem lifir á jörðu. En gagnvart ,guði er hann að
eins þjónn. Guð gefi manninum auðmjúkt
hjarta. Þá beitir hann rétt valdi sínu. Þá fer
saman heiður mannsins og dýrð Guðs. Þá er
ríki mannsins guðsríki á jörðu. — Bók Nátt.
ÖRNINN.
Fiskimaður nokkur var í fiskiróðri. Hann
varð þá sjónarvottur að merilegum bardaga.
Hátt í lofti uppi flaug mikill örn. Rétt upp
við sjávarborðið synti stór gedda, sem var á
veiðum eftir smáfiski. Örninn sá gedduna.
Eins og örskat þaut hann niður úr háa lofti.
Hann festi hvassar klæraar í bakið á geddunni.
Hann reyndi að lvfta henni upp úr vatninu til
þess að fljúga burt með hana. Geddan var of
þung fyrir hann. Geddan varð honum ofurefli.
Þegar örninn varð var við þetta, leitaðist hann
við að losa klærnar. Hann stritaðist við með
útþöndum vængjum. En honum tókst ekki að
losna. Geddan reyndi einnig að kafa niður að
grunni. En hún hafði ekki nóga krafta til þess
að draga öminn með sér niður. Þannig áttust
þau við langa hríð, bæði þessi sterku rándýr.
Loksins þreyttist örninn. Geddan stóð betur
að vígi, því vatnið var heimkvnni hennar. Svo
dró hún um síðir óvin sinn niður í djúpið. Þar
druknaði örainn. En geddan gat ekki framar
orðið laus við dauða ömipn, sem sat fastur í
baki hennar. Að npkkrum tíma liðnum flaut
hún upp og var þá dauð. Fundu menn þá beina-
grind arnarins á gedduskrokknum.
Komið hefir það fyrir, að örn hefir numið
á burt smábörn, sem léku sér úti. Slíkt bar við
einu sinni í Sviss. Þar eru afar há fjöll. Örn-
inn tók barnið og flaug með það upp í hreiður
til unga sinna. Hreiðrið lá á hárri klöpp. Fað-
ir barnsins vissi hvar hreiðrið var, og klifraði
upp þangað. Þar fann hann barnið sitt á lífi
hjá amarungunum. Örninn varði hreiður sitt
og var illur viðureignar. Eftir langan bardaga
náði maðurinn barai sínu; hann var mjög sár
og þrekaður, en gekk af erninum dauðum.
Seinna voru ungamir sóttir og látnir halda
lífi; þeir urðu spakir og vel tamdir. Til þess
að þeir skyldu ekki fljúga burt, voru þeir yæng-
kliptir. Annar vængurinn var gerður styttri
en hinn. — Öminn er látinn tákna styrkleik og
kraft eins og ljónið. Sum stóru ríkin hafa arn-
armynd í skjaldarmerki sínu; önnur hafa ljón
ríkismerki.
Fyrrum var sá siður, að tignir menn
tömdu fálka til veiða. Hann var þá tekinn ung-
ur. Síðan var hann settur á gjörð af tunnu,
sem látin var snúast í hring í þrjá daga sam-
fleytt. Fékk þá fálkinn ekki næði til að sofa.
Af þessu varð hann svo ruglaður, að hann
gleymdi frelsi sínu. En eðlifýsn hans tíl að
veiða fugla var eftir. Konungadætur riðu út
í skóg á gæðingum sínum, og sat fálkinn á öxl
þeirra, bundinn með reim, er þær festu við
úlnlið sinn. Þegar vart varð í skógi þeirra
við fugla, sem þeim lék hugur á, var fálkanum
slept. Flaug hann þá og hremdi bráð sína. —
Eftir stundarkorn kom hann aftur með ránsfeng
sinn. Slíkir fálkar voru keyptir dýrum dóm-
um. — Hvítir fálkar voru veiddir á íslandi, og
þóttu þeir gersemi. — Fálka höfum vér Islend-
ingar í merki voru. — Bók Nátt.
SLÖNGURNAR.
Bóndi einn í Ameríku steig ofan á skrölt-
orm, sem beit hann í fótinn. Sonur hans drap
orminn, og skeytti hann því ekki frekar. Eftir
lítinn tíma fann bóndinn til í fætinum og sá á
honum litla rispu. Svo hljóp blástur í fótinn
og maðurinn dó. Sonur hans, sem erfði hann,
hagnýtti sér stígvél föður síns. Eftir litla
stund veiktist hann og clí. Þá voru stígvélin
seld á uppboði. Bóndi nokkur keypti þau. Er
hann hafði gengið í þeim einn dag, veiktist
hann og dó. Þá var farið að rannsaka stígvél-
in. Hvað kom þá í ljós? í öðru stígvélinu var
eiturtönn höggormsins. Allir, sem höfðu sett
upp skóna, höfðu sært sig á tönninni og dóu af
eitrinu.
< A Indlandi eru menn, .sem kunna að töfra
hoggorma. Þeir blása í ofurlitla hljoðpipu.
Brátt skríður ormurinn fram og dansar eftir
pípunni. Sumir ná svo miklu valdi yfir all-
stórum slöngnm, að þeir geta tekið þær í hönd
sína og vafið þeim um háls sér. 1 söfnum geta
menn séð úttroðna belgina af dauðum slöngum,
t svo að þær eru að sjá eins og lifandi væru. —
Þannig troða menn út .belgi af spendýrum og
fuglum. Það þarf kunnáttu til þess að gera
það vel. — B. Nátt.
APARNIR.
Tveir drengir voru einn dag á gangi úti í
skógi. Annar setti frá sér krús niður á jörð-
ina; hún var full af rúsínum. Báðir dreng
irnir voru þreyttir og lögðust til svefns í há-
degishitanum.
Þá klifruðu margir apar ofan úr trjánum.
Einn þeirra fór að langa í krásirnar. ^ Hann
stakk hendinni niður í krúsina. Þar tók hann
hnefann fullan af rásínum. En _ opið á krús-
inni var mjótt. Apinn, sem vilcli alls ekki
sleppa ránsfeng sínum, gat ekki náð kreptum
hnefanum upp úr krúsinni. Svo hann fór að
hlaupa og dró krúsina á eftir sér. Sveinarnir
vöknuðu við þetta, og áttu nú auðvelt með að
ná apanum, vegna stelvísi hans.
Hinn sveinninn vildi líka fá sér apa. Hann
fann ráð til þess. Hann tók af sér stígvélin
sín. Síðan fór hann í þau aftur. Þar næst fór
hann úr þeim á nýjan leik. Síðan fóru piltarn-
ir spölkorn á braut. Aparnir, er horft höfðu á
leik þenna, vildu nú herma þetta eftir. Einn
þeirra stökk niður úr trénu og fór í stígvelin.
Þá komu drengirnir þjótandi. Þá ætlaði stig-
vélaði apinn að hlaupa burtu. En stígvélin
töfðu fyrir honum. Apinn rasaði. Apinn datt.
Hann komst á vald drengjanna, vegna eftir-
hermufýsnar sinnar. — B. Nátt.
REFURINN OG FISKURINN.
Það var einu sinni karl og kerling. Einn
kaldan vetrardag veiddi karlinn svo mikið af
fiski, sem rúmast gat á langa sleðanum hans.
Glaður í skapi hélt hann svo heimleiðis, og ók
sjálfur sleðanum, — kvað hann rímur á leiðinni
heun, — En hvað er þarna á miðri götunni?
Er það þó ekki dauður refur! Þetta þótti
karli happafengur. — Mjúka, hlýja skinnið þitt
kemur mér í góðar þarfir, tæfa mín! Svo tók
karlinn refinn og lagði hann ofan á sleðann. —-
Sjálfur settist hann framan á, hottaði á hest-
inn og ók áfram.
Nú var ótætis refurinn ekki reglulega dauð-
ur; hann lézt vera það. Hann vissi, hvað hann
ætlaði sér með því.
Smátt og smátt kastaði hann hljóðlega öll-
um fiskunum af sleðanum niður á þjóðveginn.
Stökk hann síðan sjálfur ofan. Tók hann nú
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON «16-220 Modlcal Arts Hldg. Cor. Graham og Ken-nedy Sta. Phonc: 21 934. Ofílca tímar: 2 3 Helmili: 776 Victor at. Phone: 27 12 3 Wiúnipeg, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN ísl. lögfræðlngar. Skrlfstofa: Room 811 MoArthur Bnilding, Portage Ave. P. O. Box 1666 Phones: 26 849 og 26 840
COLCLEUGH & CO. Vér leggjum sérstaka áherzlu á « eelja metSul eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er aC fá eru notuC eingöngu. pegar þér kómiC meC forskriftina til vor, megiC þér vera viss um, aC fá rétt þaC sam Iseknirinn teknr til. Nótre Dame and Sherbrooke Ph-ones: 87 659 — 87 650 Vér seljum Giftingaleyfisbréf
JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. Phone 22 768
DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg Cer. Graham og Kennedy Su. Phonee: 21 824 Qffice timar: 2—3. Heimili: 764 Victor St. Fhone: 27 586 Winnipeg, Manitoba.
LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N Islenzklr lögfræðingar. 356 Main St. Tals.: 24 96* 356 Maln St. Tals.: A-4968 þelr hafa einnig skrifstefur aC l.undar, Riverton( Gimli og Piney og eru þar aC hltta á eftlrfylgj- and tlmum: Lundar: annan hvern miCvikudaf Riverton: Pyrsta fimtudag. Gimli: Fyrsta miCvlkudag. Piney: PritSJa föstudag I hverjum mánuCl.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Art.s Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Pane: 21 834 Oífice Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherburne St. Winnipeg, Manitoba.

A. G. EGGERTSSON ísl. lögfræðlngur Heflr rétt til aC flytja mál baCl 1 Manitoba og Saskatchewan. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medtcal Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Ste. Phole: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Br aC hltta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h. . Heimili: 373 River Ave. 'Pails. 42 691

Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun- ina yðar til vor. Þaulæfðir sér- fræðingar annast um alla lyfja- samsetningu. INGRAM’S DRUG STORE 249 Notre Dame Ave. Gagnvart Grace kirkjunni.
DR. A. BLONDAL Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjúkdóma. Er aC hltta frá kl. 10-12 t. h. og 3—5 e. h. Offlce Phone: 22 298 Heimlll: 806 Vlctor St. Sími: 28 180

A. G. JOIINSON 907 Confedcration I.ife Blðg. WIN.MPEG Annast um fasteigmr manna. Tekur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgB og bif- reiða áibyrgðir. Skriflegum iyr- irspurnum svaraC samstundis. Skrlfstofusími: 24 263 Heimasimi 33 328

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask. \

DR. J. OLSON Tannlícknlr 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Heimllis Tals.: 38 626
J. J. SWANSON & CO. DIMITED R e n t a 1 s Insurance RealEstate Mortgages 600 Paris Building, Winnipeg Pohnes: 26 349—26 340

DR. G. J. SNÆDAL Tannkrknir 814 Somerset Block Cor. Portage Ave og Donald St. Taisimi: 28 889

Emil Johnson SERVIOK ELEOTRIO Rafmagns Contracting — AB»- kyns rafmagsndliöld seld og vt0 þau gert — Eg sel Moffat og McClary Eldavélar og hefl þesr til silrnis d verkstœOi minu. 524 SARGENT AVE. (gamla Johnson's byggingin ylU Young Street, Winnlpeg) Verkst.: 31 507 Heima.: 27 286

Giftinga- og Jarðarfara- Blóm með litliim fyrirvara BIRCH Blómsaii 593 Portage Ave. Tals.: 30 720 St. John: 2, Rlng 8

Verkst. Tals.: Ilelma Tals.: 28 383 20 384 G. L. STEPHENSON PLUMBER Allskonar rafmagnsáhöld, svo eem straujörn, víra, allar tegundlr »f glösnm og aflvaka (battertoe) VEÍRKSTOFA: 876 HOME HT.

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke St. Selur líkklstur og annast um út- Carir. AUnr útbúnaCur eá beztl. Enn fremur seiur hann allskonar minnisvai-Ga og legsteina, Skrlfstofu tala. 86 607 Helmllis Tals.: 58 302

Islenzka bakaríið Selur heztu vörur fyrlr lægsta verð. Pantanir afgrdddar beefl* fljött og vel. Fjölbreytt úrvaL Hreln og llpnr viðskiftL Bjarnason Baking Co. 676 SARGENT Ave. Winntpec. Phone: S4 208 i
Tals. 24 163 NewLyceumPhotoStudio Kristín Bjarnason eig. 290 Portage Ave, Winnipeg Næst við Lyceum leikhúsið.
að tína upp fiskana af veginum. Suma át hann,
suma geymdi hann sér. Slíka veizlu hafði hann
ekki setið lengi.
Karlinn ók áfram og ugði ekki að sér. Loks
kom hann heim. Kerling kom á móti honum á
hlaðinu. — “Hvar hefir þú verið svona lengi,
karl minn?” — “Gerir ekkert, kelli mín; veizla
skal hér verða; settu pott á hlóðir. Fullur ér
sleðinn af fiski”—“Hver ósköp eru að tama?”
— “ Já, og svo hefi eg vænan ref, sem eg fann
dauðan á leiðinni!” — Kerling gekk að sleðan-
um. “ Eg sé að þú kant að gera að gamni þínu.
Hér er enginn fiskur og því síður sé eg refinn!,r
— Karli varð ærið bylt við. “Eg sé nú, kelli
mín, að tófan lævísa hefir illa leikið á mig.” —
B. Nátt.