Lögberg - 13.10.1927, Blaðsíða 5

LöGBERG, FIMITUD AGINN
!'
13. OKTÓBER 1927.
Bla. i
DÖDDS
|KIDNEY|
W __ _ _ _
Dodda nýrnapillur eru best*
nýrnameðalið. Lsekna og gisrt bak-
verk, ihjartabilun, jrvagteppu og
önnur veikindi, eem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’a Kidney Pilla
koata 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu'm lyf-
•ölum eða frá The Doddfs Medi-
cine Company, Toronto, Canada
sig við honum, er samgöngur bæt
ast við norðurlandið. Mesti erf-
iðleíkinn við fiskiveiðarnar hefir
verið sá, að koma vörunni til
markaðar án stórmikils kostnað-
ar, og á hinum fjarlægari vötnum
hefir ekki verið tiltök að ve'iða
sökum fjarlægðar frá járnbraut
um. En þegar Hudsonsflóa braut-
in kemur og samgöngur bætast á
ám og vötnum, þá opnast nýr
heimur í norðrinu, eins og nýr
heimur opnaðist í vestrinu, þegar
Canada Kyrrahfsbrutin spenti
þetta meginland frá hafi til hafs
Það er að eins suður beltið af
Manitoba, sem er að nokkru ráði
bygt; landspilda sú. fyrir sunnan
og vestan vðtnin, er hið frægasta
akuryrkjuland, svo að heimurinn
hefir ekkert annað betra að bjóða,
og ber margt til þess. Jarðvegur-
inn er h'inn frjósamasti og auð-
unninn; hefir það verið bændum
gullnáma í liðinni tíð, og á eftir
að vera það um aldaraðir; veður-
áttan er hin hagstæðasta, svo að
sjaldan bregst uppskera, þótt í
sumum árum komi það fyrir, að
hún sé rýr. Skaðræðisveður, sem
eru svo íð sunnar í álfunni, koma
sjaldan í Manitoba; fyrír kemur
að hagli slái niður á litlum svæð-
um, en aldrei eins yfirgripsmikið
eða skaðlegt, eins og oft vill
verða í ríkjunum fyrir sunnan
línuna eða fylkjunum fyrir vest-
an. Hefir hið tempraða loftslag
óefað mikil áhrif í þessa átt;
haustfrost aftur á móti eru mjög
sjaldgæf, og hafa ekki í síðast lið-
in rúm þrjátíu ár gert nokkum
skaða á uppskeru bænda, svo
teljandi sé. Ýmsar illgresisteg-
undir hafa á seinni árum gert
bændum óþægð mikla, sérstak-
lega þeim, sem of mikið hafa tek-
ist í fang áð fást við, eða þeim,
sem ekki eru sínu búskaparstarfi
vaxnir, þyí margir eru þeir, sem
bændastöðuna skipa, eins og
flestar aðrar stöður, að þeir eru
ekki sínum starfa vaxnir, og sá
akur, sem illa er yrktur eða h'irt-
ur, hvort sem það er hveitiakur-
inn, hafraakurinn eða einhver ak-
ur á sviði andans, fer fljótt í ó-
rækt. Sumurin í Manitoba eru
mjög þækileg, verður auðvitað
stundum afarheitt, en það er að
eins um miðbik sumarins, og þá
jafnaðarlega fáa daga í senn. >—
Veðuráttan á vetrum er að jafn-
aði gæf, oftast stillur og bjart-
viðri, en eins og hitarnir á sumr-
in, verða vetrarhörkurnar all-
grimmar, stundum 40 gr. og jafn-
meira fyrir neðan 0 á Farenheit,
en jafnaðarlegast er það ekki
nema fáa daga í senn. Loftið er
rakalítið, og kuldinn því ekki
eins tilfinnanlegur eins og sum-
staðar þar sem frostið stígur ekki
eins hátt. Yfirlei^t er það álit
heilsufræðinga, að loftslagið í
Manitoba sé heilsusamlegt, og
ýmsir kvillar og sjúkdómar e^hki
eins tíðir og sumstaðar annars-
staðar. Hjálpar það auðvitað til,
að húsakynni eru víða ágæt, víð-
ast viðunanleg, þó auðvitað sé
mjög ábótavant, sem eðlilegt er í
jafn-ungu landi, og þar sem sam-
an er komið fólk af öllum mögu-
legum þjóðflokkum, með mismun-
andi smekk og mismunandi hæfi-
leika.
Winnipeg , er höfuðborgin í
Manitoba, og eina borgin, sem
nokkuð kveður að í fylkinu. Fólks-
fjöldinn þar er milli 200,000 og
300,000 manns, að meðtöldum
bæjarhverfum í kring. Þar eru
fleiri íslendingar saman komnir
á einum stað, heldur en nokkurs-
staðar annars staðar vestan hafs,
og þar hafa þeir unnið sér mest
frægðarorð, því þeirra hefir gætt
Á undan öllum öðrum
í Canada í því að búa til Pianos í
síðastliðin 77 ár er saga
Ye Olde Firme
HEINTZMAN &C0
PIANO
Hinir fögru or- heimsfrægu Heintzman & Co. tónar fylgja hverju
hljóðfæri, sem þetta gamla félag hýr til, hvort sem það er heldur fírand
eða Upright. Vér seljum þau meþ þægilegum horgunarskilmálum og
gefum hátt verð fyrir gamla pianóið yðar 1 skiftum.
Skrifið eftir verClista.
J. J. H. McLEAN f, c”-
The West’s Oldest Music House,
Home of the New Orthophonic Victrola.
329 Portage Ave.
Ltd.
Winnipeg
þar á fléstum sviðum. Winnipeg-
borg, sem í minnum elztu manna
var að eins lítilfjörleg verzlunar-
stöð (Trading Post), er nú orðin
stórborg, með flestum þægindum.
Þinghús fylkisins er þar ein allra
veglegasta byggingin, og kostaði
fylkissjóð $8,500,000. Hudson Bay
verzlunarbúðin er stórkostlegt
mannvirki og fagurt llstasmíði.
Verzlunarhús T. Eaton félagsins
eru einnig stórkostlegar bygging-
ar. Canadian National og C, P. E.
járnbr.stöðvarnar, Röyal Bankr
inn, Royal Alexandra og Fort
Garry hótelin, McArthur bygging-
in, háskólinn og Almenna sjúkra-
húsið m. m. bera Vitni um fram-
farirnar og þau tröllauknu við^
skifti, sem borgin hefir við Vest-
urlandið, enda er borgin útvörð-
ur alls Vesturlandsins og horfir
bæði suður og austur eins og líf-
vörður á verði. Þar er fyrsti á-
fanginn frá Austur Canada og frá
Bandaríkjunum, þegar komið er
inn í Vesturlandið. — Winnipeg-
borg hefir steinsteypustræti, spor
vagnakerfi, talsímakerfi er tengir
hana við alt fylkið, rafmagnskerfi
afarfullkomið og eitt það ódýr-
asta í heimi, sem nú er einnig
verið að leiða út um alt fylkið.-
Winnipegborg stendur við Rauð-
ána, þar sem Assiniboine áin fell-
ur í hana. Rauðáin kemur sunn-
an úr Bandaríkjum og fellur í
Winnipegvatn að sunnan, og er
allmikið vatnsfall. Assiniboine
áin hefir upptök sín vestur í
fylkjum, og er allmikið vatnsfall.
Aðrar stórár í Manitoba eru;
Nelsonfljótið, sem rennur úr Win-
nipegvatni norðanverðu og norð-
ur í Hudsons flóann; Churchill
áin, sem kemur úr smávötnum
fyrir vestan og fellur í Hudsons-
flóann við Fort Churchill, og Sas-
katchewanáin, sem fellur í Cedar
Lake vestanvert í fylkinu, en er
að mestu leyti í Saskatchewan.—
Brandon, Selkirk, Portage la
Prairie og Daughin, eru aðal bæ
irnir utan Winnipeg. Brandon er
þeirra lang-stærstur, við Assini-
boine ána 133 mílur vestur frá
Winnipeg. Þar hefir sambands
stjórnin fyrirmyndarbú, og þar
er aðal sýning fylkisins vetur og
sumar.
Nú höfum vér á mjög ófull-
kominn hátt litið yfir ýmislegt í
fylkinu, sem svo mörgum íslend-
ingum hefir orðið griðastaður og
gefið þeim farsæl heimili. ís-
lendingar eiga bygðir við Winni-
peg-vatn að vestan verðu (Nýja
ísland), Argyle, South Cypress,
umhverfis Manitoba-vatnið, Win-
nipegosis, Swan River, Sincla!r,
Brown, Piney, Selkirk og Winni-
peg og víðar. í næsta blaði verð-
ur landnámið í Argyle gert að
umtalsefni. (Frh.).
Yfirlœti.
“Það er afvegaleiddur metnað-
ur, að reyna að berast eins mikið
á eins og þeir, sem auðugir eru,
ef maður í raun og veru er ekki
sjálfur auðugur."
Þetta sagði einn af vinum mín-
um nýlega, og mér fanst að hann
hefðí býsna rétt fyrir sér.
öll viljum vér koma fram eins
myndarlega e'ins og kostur er á.
Eg held ekki, að það sé að eins
réttmætt, heldur nokkurn veginn

VYW
£♦♦£♦♦♦♦♦♦♦ ♦^♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
HUGSIÐ UM ÖK0MNA
TIMANN
Bóndinn, sem tilheyrir hveitisamlaginu fær hærra meðalverÖ fyrir hveiti sitt
heldur en hinn, sem ekki tilheyrir því, og jafnfram er hann að byggja upp vold-
ugan félagsskap, sem hann á sjálfur hlut í og ræður yfir og sem verndar hann í
framtiðinni gegn ásælni braskara, sem reyna að græða fé á hveiti bóndans.
Bóndinn, sem ekki tilheyrir hveitisamlaginu styður braskarann og keppinaut
samlagsbóndans. Með því að selja hveiti sitt til hveitikaupmannsins, hjálpar hann
til að byggja kornhlöður, sem hann á ekkert í og leggur fé sitt í fyrirtæki, sem
hann ræður ekki yfir.
Samlagsbóndinn gerir heitiverðið stöðugra og styður alla, sem hafa kornteg-
undir að selja. Sá sem ekki tilheyrir hveitisamlaginu vinnur sjálfum sér tjón, og
öllum bændum, sem þvi tilheyra, en hjálpar hveitikaupmanninum.
Hveitisamlagið fer dagvaxandi og altaf fjölgar þeim, sem tilheyra því. Þeir,
sem nú ganga inn óska þess að þeir hefðu gert það áður og þannig hjálpað til aS
gera hveitisamlagið sem öflugast. Þeir geta enn orðið sjálfum sér, öðrum bænd-
um og hveitisamlaginu til mikils gagns með því að hjálpa til að byggja upp enn
öflugri samvinnu um hveitisöluna og styrkja þannig velsæld hveitibóndans i
Vestur-Canada. Sömuleiðis geta þeir unnið gagn með því að fá einhverja vini
sína til að láta hveitisamlagið selja hveiti sitt.
Ef þér eruð enn ekki meðlimur Hveitisamlagsíns, þá látið nú enga hégóma-
girni, eða falskar kenningar óvina samvinnufélagsskaparins, eða nokkuð aiyiað,
aftra yður lengur frá því að ganga i félagsskap með stéttarbræörum yðar og vin-
um. Þér leggið góðan grundvöll fyrir framtiðina og eruð í samræmi við kröfur
tímans þegar þér undirskrifið samsinga við hveitisamlagið.
f
i
♦:♦
% Manitoba Wiieat PddI SaskatGhewan Wheat Pool Alberta Wheat Pool
i Winnipeg, Man. Regina, Sas katchewan. Calgary, Alta.
❖
i
I
f
i
i
♦!♦
skyldugt, meðan'það ekki kemur i
bága við efnahág vorn og aðrar
kringumstæður. Nú á dögum,
þegar allir hlutir eru í svo háu
verði, þá er þess lítill kostur, að
berast mikið á fyrir aðra en þá,
sem ríkir eru. En því að vera að
reyna að berast mikíð á? Það er
engin vanvirða, að vera fátækari
heldur en nágranninn, sem af ein-
hverjum ástæðum er auðugur
maður. En að látast vera rík-
ari heldur en maður er, það er
bæði ógeðslegt og óviturlegt.
Þar sem það nú kostar svo af-
armikið, að lifa sómasamlega, þá
sýnist heldur lítið vit í því, að
leggja á sig, þar á ofan, mikil út-
gjöld þó einhverjir kynnu fyrir
þaS, að verða til þess, að dást að
manni fyrir það og kalla mann
höfðingja.
“Ef eg get ekki tekið eins vel á
móti vinum mínum, eins og þeir
taka móti mér, og sýnt þelm sömu
rausn, þá vil eg alls ekki bjóða
þeim heim,” sagði kona við mig
fyrir skömmu.
Veslings konan hafði algjör-
lega rangt fyrir sér. Hún tók hé-
gómaskapinn fram yfir sanna og
einlæga gestrisni.
Eg hefi í huga heimili, þar sem
húsbændurnir hafa engan snefil
af þeim veikleika, að vera að reyna
að sýnast, eru of einlæg og blátt
áfram til þess. Hjónin eru ekki
nema í meðallagi efnuð. Kannske
ekki betur efnuð en svo, að þeim,
sem mikið vilja láta yfir sér,
hættir ef til vill við að líta held-
ur niður á þau þess vegna. En á
því heimili hefi eg átt betri við
tökum að fagna og sannari gest-
risni, heldur en á nokkru öðru
heimili, sem eg hefi komið á.
Húsmóðirin, sem er ung kona,
gerir sjálf heimilisverkin og heim-
ílið er bara smáhýsi. En konan
er sérstaklega prúð og skemtileg
og auðuga fólkið býður henni þrá-
faldega heim til sín. Aldrei hefi
eg heyrt hana kvarta yfir því, þó
hún eigi þess ekki kost að taka á
móti gestum eins og þar er gert.
Ríkisfólkið kemur líka oft til
hennar og það virðist ekkert finna
til þess, að húsakynnin eru lítil-
fjörleg í samanburði við þeirra
eigin húsakynni. Alúð og ein-
lægni og gesrisni húsmóðurinnar
gerir meira en vega þar upp á
móti. Hún afsakar aldrei, hvað
það sé fátæklegt sem hún hefir
að bjóða, en veitir örlátlega það
sem fyrir hendi er, og fer ekki
lengra en góðu hófi gegnir og
fært er. Þessi kona hefir öðrum
fremur kent mér að meta einlægn-
ina og yfirlætisleysið. Hún finn-
ur ekki, að það-sé nokkur van-
virða að vera fátækur.
Eiip sinni, þegar eg kom á þetta
heimili, var með mér kona, sem
víðar hafði farið heldur en nokk-
ur önnur kona, sem eg hefi þekt.
Þegar við fórum, leyndi það sér
ekki, að hún var mjög ánægð yfir
viðtökunum. Sagði hún, að sér
findist meira til um þessa heim-
sókn, heldur en þó einhver ríkis-
frúin hefði boðið sér heim í höll
sína, því þessi kona væri sann-
asta og einlægasta manneskjan,
sem hún hefði hitt í möúg ár.
Það er auðvitað einstaklega
þægilegt, að vera ríkur, og það er
ekkert um það að segja þó þeir,
sem ríkir eru, veiti sér það bezta,
sem hægt er að fá; ekki nema gott
að þeir eyði sem mestu. Við gerð-
um það sama, ef við gætum. En
þegar efnahagurinn leyfir ekki
nema heldur lítil útgjöld, því í ó-
sköpunum skyldi maður þá vera
að koma sjálfum sér í fjárhagsleg
vandræði, og jafnvel hætta heiðri
sínum, bara til þess að berast
mikið á og látast vera ríkur, þeg-
ar maður er það ekki?
Maður má reiða sig á, að það
er dýrt að berast mikið á. Hafir
þú löngun til þess, og nóga pen-
inga, þá bara gerðu það. En forð-
astu að láta yfirlætið koma þér til
að eyða þeningum, er þú átt ekki,
eða mátt ekki missa.
Þeir, sem ekki reyna að berast
mikið á, eða öllu heldur hafa ekki
efni á því, njóta stundum á-
nægju, sem h'inir auðugu vinir
vorir hafa ekkert af að segja.
Þegar oss lánast, vegna sparsemi
vorrar, eða þá vegna einhverrar
hepni, að komast yfir eitthvað,
sem að oss finst að vér endilega
þurfum, eða vér getum látið eitt-
hvað eftir oss, sem vér höfum
kannske lengi þráð, þá njótum
vér þeirrar gleði, sem ríki mað-
urinn þekkir ekki, vegna þess að
hann hefir aldrei þurft að neita
sér um neitt, sem hægt er að fá
fyrir peninga.
Eins og eg hefi þegar tekið
fram, þá hlýtur það að vera e'in-
staklega þægilegt, að vera ríkur.
En geti það ekki látið sig gera, þá
er lang bezt að una því, sem verð'
ur að vera og gera enga tilraun
til að sýnast me'iri eða auðugri
heldur en maður í raun og veru
er, en njóta sem bezt þess litla af
lífsins gæðum, sem maður ráð-
vandlega og heiðarlega getur
I not'ið.
I Það er bæði kostnaðarsamt og
í alla staði óhyggilegt, að eyða
tíma sínum og efnum til þess, að
reyna að koma öðrum til að í-
mynda sér, að maður sé eitthvað
annað og meira heldur en maður
í raun og veru er.—Þýtt.
Á 25 ára brúðkaupsafmæli
Marteins M. Jónassonar og Þor-
bjargar Finnbogadóttur, 25. sep.
1927.
Þótt öspin fjaörir felli
og fölni’ á hausti tó,
er norðan næðir elli
um Nýja íslands skóg,
og vetur hiaði veggi
um vegi’ og gatnamót,
og ís við Árborg leggi
á Islendingafljót,
þá gnæfir greniviður,
með græna barrið, hátt,
um vægð ei veðrin biður,
en verndar eigin mátt.
Hann lífsins liti geymir,
þótt leggist kuldinn að.
Frá rót hans styrkur streymir
um stofn og grein og blað.
Þið brúðhjón ísinn brutuð,
ef braut var öðrum dimm,
og trausts og trygðar nutuð
í tuttugu’ ár og fimm.
Þau barr-trén blikna eigi
i byljum eða sól.
Þau sígræn varða vegi
og verða börnum jól.
Þið fögru, grænu greinar
af góðri, fornri rót, •
þið uxuð bjartar, beinar,
við búlönd, Vatn og Fljót,
í yngra íslands moldu,
í æsku ljúfum reit,
í nýrri feðra foldu,
í fyrstu Landans sveit.
Til forráðs, frama’ og þrifa,
var fötin haldin bein.
Sá lofstír æ mun lifa,
sem lofar drengsverk hrein.
1 bæ og bygðamálum,
er bjart um ykkar kjör.
Þið eigið sól í sálum
og söng á flestra vör.
Og framtið fögru lofar
með fyrirheitin skýr,
sem austurbrúnum ofar
við ár-roð morguns býr.
Þar ást og eining dreymir
um æðstu lífsins verk,
og barr á greinum geymir
sem greni-eikin sterk.
✓
í>. f>. f>.
Sökum meinlegra prentvilla í síð-
asta blaði, er kvæðið endurprentað.
Matjurtir eru fyrirtak að vöxt-
um og gæðum. Heyfengur með
afbrigðum og nýting góð. Allur
lifandi peningur að stíga í verði,
sauðfé, svín og nautgripir, en ali-
fuglar á niðurgöngu.
Engin veikindi af neinu tagi.—
Eftir langvarandi máttleysissjúk-
dóm andaðist nýlega bændaöld-
ungurinn Gunnar Jóhannsson, 70
ára, að heimili sínu, fjórar mílur
norðvestur af Markerville; jarð-
sunginn af séra Pétri Hjálmssyni
í grafreit bygðarinnar; fylgdu
honum nær allir bygðarmenn til
grafar. Hann var maður hátt-
prúður og fáskiftinn, greiðugur
og gestrisinn, og konan ekki síð-
ur, og því vel látin af öllum, er
kyntust þeim hjónum. ,
“Með ást til allra manna,
og ást við þessa fold."
Jóh. Björnson.
ROTAL
i
3
Dánarfregn.
Þann 6. september s.l. andaðist
merkisbóndinn Gunnar Jóhanns-
son að heimili sínu í nánd við
Markerville, Alberta. — Jarð-
sunginn af fjölmenni þann 9. s.m.
í Tindastólsgrafréit.
Gunnar Jóhannsson var fædd-
ur 17. apríl 1857 í Aðal-Reykjadal
í Þingeyjarsýslu, og ólst upp þar
um slóðir til fullorðinsára ásamt
systkinum, sem flest eru enr þá
á lífi, 2 systur heima, en 4 bræð-
ur hér vestra — elztur Siggeir,
þa Kristján og Teódór, en yngstur
Sigtryggur — góðkunnir myndar-
bændur.
Gunnar fluttist til Canada árið
1888 og, eftir fárra mánaða dvöl
í Manitoba, nam hann land 1 ísl.
nýlendunni vestan RednDeer ár í
Alberta (sbr. Landnámsþættir J.
J. Húnfords í Almanaki O. S. Th.
1912).— Kvæntist 1892, Þorbjörgu
Gestsdóttur, mjðg mikilhæfri kor.u
samhendri í hagsýni og fegurð-
arnæmi, eins og hið aðlaðandi
Sem staðist hef-
ir reynsluna r ú
yfir 50 ár
heimili þeirra ber Ijósastan vott
um, utan húss og innan. Þau
eignuðust 5 börn, sem öll hafa náð
fullorðins aldri: 1. Gestur Gunn-
ar, einbúi, bókamaður mikill; 2.
Halldór Júlíus, kvæntur Ólafiu
H. Benediktsdóttur. 3. Híildur
Fjóla, gift Karli Olson, dáin 1922.
4. Lára Hólmfríður, gift Stephani
Maxon. 5. Jóhann Kjartan, ó-
kvæntur, býr með móður sinni.
Sýnilega hafa þau öll erft í ríkum
mæli manngildi og hylli foreldr-
anna.
'Gunnar Jóhannsson var gædd-
ur því atgerfi andlega og líkam-
lega, sem sómir sér vel í hverri
stöðu mamrféla^eins sem er. —
Bjartur, en þó mikilúðugur yfir-
litum, rammur að afli, mikilvirk-
ur og lagvirkur. Þýður og hóg-
vær í samvinnu og kynningu, en
þó tröllatryggur til orða og at-
hafna og manna sjálfstæðastur í
vilja og skoðunum. P. H.
Fréttabréf
Innisfail, Alta, 3. okt. 1927.
Herra ritstjóri Lögb.
Héðan úr sveltinni er ekkert
markvert að frétta nema það, sem
áður hefir komið í Lögbergi um
tíðarfar og uppskeruhorfur.
m
Frá miðjum maí að matjurtum
var sáð, til 10. september, kom
aldrei frost svo á þeim sæi., Sán-
'ing korntegunda var hér ekki al-
menn fyr en 10. maí; stóð sáning
yfir hjá sumum farm um miðjan
júní. Seint í ágúst var fyrst byrj-
að að slá hveiti, alment um mán-
aðamótin ágúst og september, og
ekki lokið fyr en undir lok sept-
embermánaðar.
Er uppskera á korntegundunl
mikil að vöxtum, en óreynt um
gæði hennar. Sárfáir byrjaðir
að þreskja, segja þéir 40 til 50
mælira af ekru, þar sem bezt er,
alt niður að 30; að eins fá æki
komin í kornhlöður í Innisfail, en
vonbrigði bænda á gæðum þess,
segir blaðið í fyrradag. —
Siijlinp i Gamla Landsins
CANADIAN
NATIONAL
na. I ni
sem koma til hafnarstaðanna á réttum tíma tilVð ná I skip, sem sigla
til Bretlands og anmara landa I Evrópu.
ANNAST VERÐDR
UM VEGABRÉP
Tryggið far nú
OG FAIÐ pANNIG BESTA
SEM HÆGT ER AÐ HAFA
LÁGT
FAR
1 DESEMBER
—Til—
HAFNARBÆJANNA

The Canadian Na-
tional félagið selur
farbréf með öllum
skipallnum yfir At-
lantshafið og r&ðstaf-
<ir öllu viðvíkjandi
ferðinni með skipun-
um og járnhrautar-
svefnvfignunum.
EF ÞER EIGIÐ VINI
í GAMLA LANDINU
F,ARBRÉF
TIL.OG FRÁ
Allra staða
1
HEIMI
SEM PÉR VTLJIÐ HJÁLPA TIL AD
KOMAST TIL PESSA LANDS, pA
KOMIÐ OG SJÁIÐ aSS. VÉR GERUM
ALLAR NAUÐSYNLEGAR RÁÐSTAF-
ANIR.
ALLOWAY & CHAMPION
667 MAIN ST„ WINNIPEG, SÍMI 26 861
Umboðsmenn fyrir
CANAÐIAN NATI0NAL RAILWAYS
Heim tll Gamla Landsins
FYRIR
JÓLÍN O G NÝÁRIÐ
Ferðist með
Sérstakar Lestir
tii
Hafnarstaða
Lág Fargjöld
Allan Desembermánuð
til Hafnarstaðar
FER FRÁ WINNIPEG Klukkan 10.00 f. m.
.NÁ SAMBANDI VIÐ
JÓLA-SIGLINGAR
Frá Winnlpeg—
Nov. 23 — S.S. Melita frá
Des. 3—S.S. Montclare “
Des. 6—S.S. Montrose “
Des. 11 — S.S. Montnairn “
Des. 12 — S.S. Montcalm “
Montreal — Nov. 25 til Glasgow, Belfast, Liverpool
St. John — Des. 6 “ Belfast, Glasgow, Liverpool
“ —Des. 9 “ Belfast, Glasgow, Liverpool
“ — Des. 14 “ Cobh., Cherb. Southampt.
“ — Des. 15 “ Belfast, Liverpool
i
VID LESTIR 1 WINNIPEG TENGJAST SVEFNVAGNAR FRÁ ED-
MONTON, CALGARY, SASKATOON, MOOSE JAW OG REGINA og
fara alla leið austur að skipsfjöl.
>
Frekari upplýsingar gefa allir umboðsmenn vorir
City Ticket Office. Ticket Office A. Calder & Co. J. A. Hebert Co.
663 Main St. Provencer & Tache
uity
Cor. Main and Portage
Phone 843211-12-13
C. P. R. Station
Phone 843216-17
Phone 26 313
St. Boniface
CANADIN PACIFIC