Lögberg - 13.10.1927, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. OKTÓBER 1927.
BIs. 7.
11
af hverj
um
tilfellum reynast banvæn. Þannig
hefir það reynst í Canada. Hér er
ekki átt við sjúkdóma eins og t.d.
tæringu eða taugaveiki, heldur að
eins þar sem manneskjan hefir
orðið fyrir einhverjum meiðslum,
svo sem skorið sig eða brent eða
hruflað sig eitthvað og þar sem
þessi meiðsli hafa ekki verið álit-
in hættuleg og af því vanrækt.
Afleiðingarnar eru oft blóðeitrun
og dauði.
Þegar þú sjálfur eða þínir verða
fyrir slíkum meiðslum, þá trygðy
þér fljótan bata með því að nota
Zam-Buk. Þetta jurtalyf sefar
kvalirnar, stöðvar þlóðrásina og
með því að eyðileggja alla gerla,
kemur í veg fyrir blóðeitrun. Mað-
ur losnar þannig við alt vinnutap
og öll óþæjnndi, með því að nota
Zam-Buk. Alstaðar til sölu. 50c
askjan.
Framhald af ferða-
pistli.
Mér láðist aS geta þess í ferða-
pistli mínum síðasta, að alófærir
vegir með bíl, bægðu okkur alveg
frá að geta heimsótt gömlu vinina,
Ólaf Guðmundsson og hans góðu
konu og Grím Guðmundsson og
hans góðu konu, sem búa langt vest-
ur af Langruth. Þessu fólki kynt-
umst við að öllu góðu í Þingvalla,
0g hefðum heimsótt þau að öllu
forfallalausu, ef mögulegt hefði
verið, og því frekar þar sem þau
Ó. G. og kona hans eru foreldrar
tengdasonar míns Guðmundar. Eg
talaði við Grím vió kirkju, og Guð-
mundur við pabba sinn, og báðir
munu líta á það sem óviðráöanleg
forföll.
Eftir 6 daga góðar guðsþjónustur
sem við vorum viðstödd í Langruth
og Tanga, var lagt á stað í Drottins
nafni á bíl, sem séra Hjörtur J. Leó
stýrði, vegur mátti heita ágætur til
Portage La Prairie. Þar þurfti séra
Hjörtur að stansa eftir beiðni veikr-
ar, blessaðrar konu, sem Anna
Baker hét og átti gott hús í Lang-
ruth, sem séra H. J. Leó var búinn
áður að vera í hjá henni í Lang-
ruth. Mrs. A. Baker var hjá dóttur
sinni, sem átti annara þjflða mann.
Mrs. Baker var þungt haldin af
kveljandi sjúkdómi, krabba, og beið
meö undra þolinmæði eftir lausnar-
stundinni sælu. En ekki minnist eg
til að hafa séð meiri alúð og fórn-
fýsi, en dóttir hennar sýndi henni
sjáanlega í öllu, sem hún gat úti
látið, og átti hún þó mörg efnileg
og falleg börn, sem móðurástin
þrýsti henni til að gegna á sama
tíma, því börnin voru svo ung. Það
er sannur málsháttur, að svo má
lengi læra sem maður lifir. Eg man
ekki til að hafa fundið meiri sam-
hrygðar hreyfingar í hjarta mínu
en þarna atti sér stað. Konan var
sárveik, eins og allir vita, sem bera
þann oviðraðanlega sjukdómskross,
að það er kveljandi seigdrepandi’
pína, þar til loks að góðum Guði
þóknast að taka krossberann til sín.
Eg held helst að enginn sé enn kom-
inn, sem skilur þá ráðstöfun Drott-
ins, að láta suma einstaka rnenn
liða svona án þess að sjáanlegt sé
að þeir eða þær eigi þessa hegningu
skilið fyrir brot sín og yfirsjónir,
sem mannlqg augu ekki sjá, og því
síður^ skilið leyndarráð Drottins í
þessúm heimi. Eg hefi oft séð
menn kveljast í lífinu, en tæplega
(eins og áður sagtj eins átakaolega
VITA-GLAND TÖFLURNAR.
hyggja það að hænurnar verpa
mna'n þriggja daga.
Hænurnar hafa lífkirtla eins og
manneskjan og þurfa haldðjafa-
eþnþ Vita-GIand töflur eru slíkt
eím og seu þær leystar upp í vatni
sem fyrir hæsnin er sett, þá fara
Jelegar varphænur strax að verpa.
Visindin hafa nú fundið þau efni
sem nota má til að ráða því alveg
hvernig hænurnar verpa. Til-
faunastöð stjórnarinnar vottar,
að með því að nota Vita-Gland
toflur, getur hæna verpt 300 eggj-
um, sem ekki verpti áður nema 60.
Takið þetta góða tilboð.
Egg, egg og meiri egg, og þrif-
leg hænsni án mikillar fyrirhafn-
ar eða meðala eða mikils fóðurs.
Bara að láta Vit-GInd töflu í
drykkjrvatnið. Auðvelt að tvö-
falda ágóðann með sumar-fram-
leigslu á vetrarverði. Þeir, sem
ua til Vita-Gland töfurnar, eru
svo vissir um ágæti þeirra, að
peir bjooast til að senda yður box
fyrir ekkert, þannig: sendið enga
peninga, bara nafnið. Yður verða
send með pósti tvö stór box, sem
hvort kostar $1.25. Þegar þau
koma, þá borgið póstinum bara
$1.25 og fáein cents í póstgjald.
Nábúar yðar sjá svo hvað eggjun-
um fjölgar hjá yður kostnaðar-
laust. Vér ábyrgjumst að þér
verðið ánægður, eða stólum aftur
peningunum. Skrifið oss strax í
dag og fáið miklu fleiri egg á auð-
veldara og ódýrara hátt.
VITA-GLAND IWBORATORIES
1009 Bohah Bldg., Toronto, Ont.
barnslega fórnfærslu dótturinnar.
Séra Hjörtur fór fyrst strax og viÖ
komum upp til sjúklingsins, og var
þar hjá henni á meSan vi'S hjón og
dóttir vorum að neyta alls lags
framreiddra góSgerSa, því alt var
til, sem manni gat komiö best. AÖ
sjá þessa góðu ungu konu vera á
þönum um alt húsið að gera okkur
alt til geðs, og svo í hendings kasti
komin upp á loft að hjálpa sjúkl-
ingnum sínum og móður. Svo bað
hún okkur að koma upp á loft og
heilsa móður sinni og gerðum við
það, og dvöldum þar stundarkorn,
og komst eg við af að sjá og heyra
þá sögu, sem þessum kvölum er
samfara, en gladdist að heyra trú-
artraustið og vonina, sem hún bar
í brjósti um heimvonina sælu. Eg
gat ekki tára bundist aÖ sjá þetta
alt, ó, hvað það var sárt að getá
ekkert hjálpað, og því sárara fann
eg til þess, þegar eg kom tárfell-
andi ofan stigan og fór að kveðja
ungu konuna og þakka fyrir mig,
þá leggur hún höndurnar utan um
hálsinn á mér og kyssir mig. En
kæri lesari, skiljið þið nú orð mín
r,étt. Þetta var hvorki af eigingirni
né ást, heldur bara af veikri eða ein-
lægri von að eg mundi með hjart-
ans einlægni og bæn til Guðs eitt- |
hvað geta hjálpað. En mér til stór j
hrygðar verð eg að játa það, að eg
enn ekki er kominn svo langt á veg-
inum til mins góða Guðs ('hvort
sem það nokkurntíma verður) að
bæn mín sé heyrð í hvaða tilfolli
sem er. Svo var aftur lagt af stað í
h^rrans nafni. Akvegurinrt, sem
lá til Winnipeg var góður. En þeg-
ar beygt var norður á leiðina til
Lundar skifti brátt um, því það
voru nýafstaðnar rigningaf og litl-
ar vegabætur þar sjáanlegar, heldur
ekki nema óvíða farið eftir vega-
stæðum, sem þá víða voru van-
hirt. Var því alt farið eftir einlæg-
um krókum og skornicgum ógeðs-
legum tilsýndar. Það hjálpaði svo
mikið fyrir okkur gömlu hjónin að
séra Hjörtur hafði það alveg eins
og einn góður læknir löngu, löngu
síðan Liður þeir komu, sem nú eru
þar) sagði, sem þá var i Winnipeg,
þegar mpnn og konur voru að leita
hans: Slæmt er það, þó má lækna
það. Þetta var það sem séra Hjört-
ur sagði: slæmt er það, þó ma
drasla það, og það gaf okkur svo
góða von, að kvíðinn hvarf allur,
enda tókst það alt vel, við komum
með heilu og höldnu heim að Lund-
ar kl. 7 um kvöldið og mætti okkur
srax við bílinn, velgerðarmaðurinn
Guðmundur Breckman og bauð
okkur heim til sín að hafa kvöld-
mat, eins og líka hann var góður og
myndarlega framreiddur af konu
hans, eins og eg leit til að mundi
koma fram í fleiru hjá þeim hjón-
um og kom það sér vel fyrir okkur.
þar sem við öll vorum orðin nokk-
uð stirð af þessari löngu og vondu
ferð. Svo féll alt í blessaða ró, og
kyrð, sem haldist hefir svo notaleg
síðan. Það er sama sagan hér og
frá Langruth, að hvar ^sem maður
kemur mætir maður vinarþeli og
kærleika hjá hverjum sem er. Við
höfum fundið hér þau góðkunnu
hjón Vigfús Þorsteinsson, og Guð-
ríði Guðmundsdóttur af Akranesi.
Hjónin, sem áður er sagt frá og
fyrst veittu mér hjálp i Þingvalla,
þegar eg var þar frávillingur, konu-
laus og hjálparlaus, eins og flestir
verða, sem svo er ástatt fyrir. Alls
hins sama og áður var, hefi eg not-
ið hja þeim, aðeins sá mismunur,
að nú er sú hvumleiða elli farin að
mótast á þeim, eins 'og öllum þeim,
sem eru komin á okkar aldur, og
ekki verður við gert. Báða Jóna
Hördal hefi eg hitt og oft komið
til gamla mannsins og notið góðs.
Þeir feðgar voru okkar bestu ná-
grannar í 8 ár í Þingvalla. Halldóra
sál. kona eldra Jóns en móðir þess
yngfra Jóns, var sannarlega góð og
guðhrædd kona. Ekkju vinar míns
sál. Guðmundar Torfasonar frá
Hæli í Flókadal, Guðrúnu Þor-
steinsdóttur konu hans, sem er hjá
dóttur sinni Ljótunni, sem á fyrir
mann Helga Sveinsson. Mér hefir
skilist að hann væri vélstjóri á kötl-
um og bifreiðum. Þær mæ^gur tóku
vel á moti okkur. Eg þekti þetta
fólk vel að góðu heima. Tvisvar
var komið til Páls Reykdals og not-
ið gestrisni. Hann er Reykdæling-
ur eins og eg, sem þekti að góðu
alt fólkið hans. Svo eru forfeður
konu hans Reykdælingar, n.l. móðir
hennar af þeirri góðkunnu Deildar-
tunguætt, og þau hjón systra börn.
Helga og Sigríður Jónsdætur frá
Deildartungu að mig minnir alsyst-
ur. Hér hefi eg hitt Philip Jónsson
og Þórdísi konu hans frá Vatns-
enda í Skorradal, þau tóku okkur
mjög vel, sem allir, sem við höfum
komið til. Þessi bær, eins stór og
hann er, sýnist mér vera eitt gamal-
mennaheimili, lítur helst út fyrir
að þetta fólk hafi flust hingað til að
geta notið sælu friðarins þreyða,
sem svo margir óska að geta notið
eftir langt og vel unnið dagsverk.
Yngri bændurnir búa úti á landinu.
Þeir sækja kirkju og kaupstað hing-
að. Þessi þrjú skifti, sem eg hefi
verið hér við kirkju hefi eg frekar
fátt séð af ungu fólki viðstöddu við
guðsþjónusturnar, sem mér fanst
eiga erindi í hvers manns hjarta.
Marga hefi eg hitt að máli hér
kunnuga og ókunnuga og þar með
einn vin minn Sig. Júl. Jóhannesson
lækni. Margt bar á góma, og þar
meS trúmál. Hann fór að reyna að
telja mér trú um að hann væri trú-
laus. Eg kem því aldrei í kollinn á
mér, þó Sig. Júl. segi það sjálfur,
að hann sé trúlaus, því vel veit hann
það, að það var Kristur sjálfur, sem
gekk í kring og græddi alla, sem til
hans komu og alstaðar á veginum.
Hver var það sem sagði: Sýn riiér
trú þína af verkunum. Hver var
sem sagði að trúin væri dauð án
verkanna. Ber það ekki vott um
kristilegt lundarfar, að ganga i
kring, eins og Sig. Júl. gerir
með tösku í hendi margar
mílur til að græSa aðra fyrir litla
og enga borgun, víst oft, því svo
margir, sem talað hafa við mig eru
honum svo innílega þakklátir fyrir ?
Það var einn góðvinur í Vatnabygð-
um, sem lá veikur í 2—3 ár og
reyndi allmarga lækna og þá góða,
þó sagðist hann mest þakka það að
hann komst til heilsu aftur, kvæð-
um Stephans G. Stephanssonar með
ljóðasnildinni og kraftinum og á-
nægjunni af lestrinum, og svo með-
ulunum frá Sig. Júí., sem með
sinni elju og þrautseigju loks gat
reist hann viS til þessa lífs. Sömu
söguna hafa margir sagt mér hér,
og allir voru honum svo þakklátir
fyrir. Má eg spyrja, er ekki þetta
verk, sem koma af góðri trú, til fá-
tæks bróður og systur.
Hvað hét sá feg tala um íslend-
inga) sem meira lagði í sölurnar en
Sig. Júl. til að reyna að hjálpa
nauðiíðandi ekkjum og öðrum
munaðarleysingjum.
Hvernig hugsið þið ykkur að
heimur væri, ef allir hefði gjört
eins gott og göfugt verk, öðrum til
hjálpar, eins og Sig. Júl. Hver var
það sem hafði kjark, hreinlyndi og
vizku til að svara okkar andstæða
stjórnarformanni þessa lands. Alt
þetta var Sig. Júl., sem eg skoða há-
kristinn eftir öllu að dæma, hvað
sem hann sjálfur heldur. Því af
starfi hans í gegnum 'lífið, þá fer
eg að vantreysfa að við nokkrir, sem
höldum okkur kristna yrðum þá
fyrir miklum vonbrigðum. Það sem
hann færir sér til að hann geti ekki
trúað þeim Guði, sem leggi annað
eins á þessa vesalings menn. sem
hann sé búinn að vera sjónarvottur
að við læknisstarfið. Það kemur af
brjóstgæðum, en gáir ekki að þvi
nógu vel að verðkaupið er þess
meira á himnum. Þa byrjar eilífa
sælan. Enginn hefir liðið meira en
Lasarus, sem var borinn af englum
í faðm Abrahams. Hvað fékk svo
sá ríki sælkeri, tók alt út hérna meg-
in. Þótt eg sé veiktrúaður á þetta
kveljandi, steikjandi sjóðandi viti,
en trúi að misjafnar Vistarverur
séu á himnum, eftir þvi sem hver
liefir unnið hér megin hafsins. Einn
gamlan kunningja hefi eg hitt hér
og þegið góðgerðir hjá, það er
Magnús Frímann og hans góða
koná. öllum sýnist líða vel og allir
ánægðir vel. Blessunaróskir til allra.
Björn Jónsson.
Siglufjörður.
Eftir V. Stef. í Morgbl.
Við komum með Gullfossi á
Siglufjörð í sólskinsblíðu veðri,
beina leið frá ísafirði.
En þau viðbrigði.
Veðurblíðan var að vísu sú
sama, en svipurinn yfir athafna-
lífi bæjanna allmjög ólíkur.
Drungi hvílir yfir ísafirði sum-
arlangan daginn. Þar eru t'ómar
bryggjur, auðir fiskireitir, lokað-
ar sölubúðir, deyfð, athafnaleysi,
menn með hendur í vösum og lítið
lífsfjör í augum.
Gullfoss lagðist utarlega á
Siglufjarðarhöfn.
Enginn nenti að kasta tölu á
skipasæginn, sem fyrir var á höfn-
inni.
Þar voru mýmörg veiðiskip, alls
konar stærðir, flutningaskip —
tunnuskip með tunnuhlaðana upp
um mið siglutré.
Og utan um allan tangann, sem
bærinn stendur á, eru þvinær sam
feldir bryggjupallar, en utan um
bryggjurnar var samfeld þyrping
skipa. Úr reykháfum síldarverk-
smiðjanna lagði þykka reykjar- og
gufumekkina. Loftið var þrung-
ið af feitri fýlunni.
Og þegar í land kom, sást fyrst
hvernig á öllum bryggjum var ið-
andi ösin, saltað, kryddað, tunn-
um velt, og þær slegnar, hróp, ys,
hávaði — og slor.
Við þurftum að krækja frá ein-
um palli á annan innan um tunnu
raðir, tunnustafla og fram hjá
fjölda vinnandi fólks, unz loksins
við vorum komin alla leið á land-
Innan við skipa-þyrping og
tunnuhlaðana á bryggjupöllunum
tók “borgin” við okkur — “síldar
Klondyke” íslands.
En því vil eg engu lofa, hvern-
ig mér tekst að gera almenningi
grein fyrir því, sem eg heyrði þar
cg sá. Því oft var viðkvæði sögu-
manna minna þetta:
“En í öllum lifandi bænum
máttu ekki hafa neitt eftir mér.”
Títt er það, er Siglufjörður berst
í tal manna á milli, að þeir snúi
hálfgert upp á sig og telji hann,
og alt sem hans er, vera þjóðinni
hálft um hálft óviðkomandi.
Siglufjörður! segja menn. Þar
er síld og leppmenska og bezt að
koma ekki nálægt þvi.
Þessi og þvílikur hugsunarhátt-
ur er með öllu óviðeigandi.
Á Siglufirði fá menn atvinnu
um bjargræðistímann svo þúsund-
um skiftir. Þaðan er útflutning-
ur vitanlega mikill og tekjur al-
þjóðar af Siglufirði slíkar, að
staðurinn kemur öllum við.
En einkum er þess að gæta, að
ýmislegt er eftirtektahvert í við-
skiftalífi Siglufjarðar, sem hefir
alveg sérstaklega mikið erindi
fyrir almenningssjónir, og er oss
vert, að það sé athugað gaum-
gæfilegar, en einn maður gerir á
viku.
Eg ætla mér ekki þá dul, að
eg hafi á örstuttum tíma grafið
til botns í viðskiftaflækjum Siglu-
fjarðar, og öðru því, er þar skeð-
ur, er almenning varðar. Enda
tilgangur minn með Siglufjarð-
arverunni sá einn, að vekja áhuga
meðal almennings á því, að graf-
ast betur fyrir það hér á eftir en
hingað til, hvernig Siglufjarðar-
lífið er í raun og veru.
(HXt!IHSHSHXIÍXHSI«EHEHSHSH3l)SHXHZHIH3HZHXH«NmN3HSHEMI
H
s
Rjóznasendendur veitið athygli!
H
X
H
X
H
X
Sendið oss næsta rjómadunkinn. Munuð þér verða meira m
en ánægðir með árangurinn. Vér höfum aldrei haft óánægð- x
an viðskiftavin enn, og munum aldrei hafa. Vér greiðum p
hæsta markaðsverð og ábyrgjumst að þér verðið ánægðir með s
vor. Skrifið oss og biðjið um merkiseðla.
s'viðskifti
1
■
x
1
X
■
X
I
X
1
s
Þii ^
XHEMSKSKES'iSfi'EMEHSMXMSMSMSKlSMSMXHSKSSXMXMEMEHXMXMXMXDax
Modern Dairy Ltd.
ST. BONIFACE, MAN.
þessu sinni, og loks Fornbréfa-'
safnið. — Vér viljum eindregið
hvetja alla ísl. bókamenn til þess
að gerast áskrifendur Bókmenta-
félagsritanna. Skírnir einn er
fyllilega árgjaldsins virði og í
Annálunum er margvíslegur fróð-
leikur um líf og hagi þjóðarinnar
á liðnum öldum, sem bæði er
skemtilegur og lærdómsríkur. >—
í ráði er, að félagið hefji á næstu
árum útgáfu nýrra merkisrita, úr
því ekki verður gefið út meira af
m’iðalda kveðskap að sinni. Er
því tilvalið að gerast nú félagi áð-
ur en útgáfa nýrra verka hefst.
margar ágætar myndir til leið-
beiningar. Verður þannig bygt
smám saman ofan á undirstöðu-
atriðin, svo að nemendur hafa að
lokum lært heilt kerfi samræmra
æfinga. Getur kensla þessi orð-
ið mjög handhæg og óefað afar
notadrjúg, bæði sem sjálfstætt
liekfimisnám til þroska og vernd-
unar almennri heilbrigði, og einn-
ig nauðsynleg undirstaða undir
frekara iþróttanám.—H. V. í Vörð.
KVITTAN TIL SÉRA G. A.
frá Jóni Einarssyni.
Eg hefi verið svo heppinn að
eiga kost á að lesa síðustu grein
séra Guðm. Árnasonar í Heimskr
mér til 'handa. Eg hafði lofað
prestinum því, auðvitað hátíð-
lega, að hann skyldi eiga síðasta
orðið í Scopesmáls-masinu okkar,
og við það situr, auðvitað.
Á hinn bóginn verð eg að biðja
þá, er lásu grein mína, afsökunar
á einni misfellu, sem raun ber
vot um að var á framsögn minni
þar, en sem séra G. Á. vinsamlega
leiddi í ljós eftir djúpa rannsókn
þess dulræna máls. Eg hafði
n.l. slengt því út úr fáfræði minni
að í íslenzku nútíðarmáli væri
nafnið “guð” sjáanlega fall'ið úr
móði og “Jave” orðmyndin í þess
stað tekin upp í fult veldi. Prest-
urinn segir, og er það nú stutt og
samþykt af mér, að Jave-nafnið
|lhafi verið notað af einum höf-
undi Móse-bókanna, þegar hann
talaði um guð.
Skmmi mig ef eg vissi fyr, að
þessi eini höfundur nefndra rita
t a 1 a ð i “íslenzkt nútíðarmál” né
ritaði það heldur. Vildi hinn lærði
prestur gera svo vel að lofa mér
að vita við tækifæri hvort þessi
eini höf. (eða fleiri?), er klór-
aði uppkastið að Móse-bókunum,
var landi, og ef svo var, væri
gaman að vita umf ættliða-röð
hans u p p til mín og prestsins.
Mun eg lengi gleðjst við þessa
upplýsingu og aðrar væntanlegar
úr sömu átt — og er það auðvitað
ekki þakkandi.
Sem kvittun á forimlegan hátt
fyrir nefnt svar prestsins, fylgja
þessi orð:
Fínt var svarið frá honum:
Frægð má snarast tjá honum;
Snillin hjarir hjá honum—
Herði þið bara á honum!
Það væri synd að segja, að
kaupstaðir okkar bæru þess merki
að alúð og rækt hefði verið lögð
við að fegra þá og prýða, að ytri
ásýndum. Efnaskortur veldur
fyrst og fremst, þó ýmislegt ann-
að mætti 0g til tína.
Og öllu má ofbjóða.
Enginn íslenzkra kaupstaða ber
þess eins mikil merki eins og
Siglufjörður, að hann sé bygður í
flaustri/ Húsin flest eru ekki ein-
asta ljót, þau eru mörg eins og
hrúgald, með allksonar viðauk-
um, hálfgerðum og óköruðum 0g
einlægum útúrdúrum.
Eyrin, sem bærinn stendur á,
er svo lág, að framrensli er tregt
til sjávar, og forarpollar og tjarn-
'ir eru hingað og þangað, jafnvel
í þurkatíð. Gerir þetta bæinn enn
þá ömurlegri en ella.
Siglfirðingar vinna þessi árin
að lokræsagerð. Þörf umbót.
En þó grunnar bæjarins yrðu
þurkaðir, yrði það ekki nema smá-
vægileg framför í ytra útliti bæj-
arins, meðan hinar víðáttumiklu
skarnbreiður eru óhaggaðar.
1 skarnbreiðunum kennir margr^
grasa. Þar gnæfa gamlir„ hálf-
hrundir hlaðar af gömlum hálf-
brotnum og fúnum tunnum upp
úr járnarusli, bátabraki, brotnum
lýsisfötujn og allskonar spýtna-
rusli. (
Hvílík hreinsun, ef þessu yrði
einn góðan veðurdag sópað burt.
Hvílíkt efni í gamlársbrennu.
Þegar aðkomumaður lítur yfir
Siglufjarðarbæ, sér hann svo ó-
víða umhyggju í utanhúss um-
gengni, að engu er líkara, en fólk
það sem þar er, hugsi á þessa
leið:
Eg ætla að vera hérna í dag,
en eg get búist -við því, að fara
héðan á morgun eða hinn dag-
inn.
Frá ísafirði eru menn að flytja.
Gorkúluvöxtur verstöðvanna er
og verður mörgum áhyggjuefni.
Fólkið, sem á annað borð lifir á
sjófangi, verður að elta hinn
hvikula sjávarafla.
Verður f jármálastjórnin ekki
að miðast við það?
Hvers virði eru hús og mann-
virki, þegar fólkið sér sér ekki
lengur hag í því að haldast við á
þessum staðnum?
Hver veit, nema afkomendur
Siglfirðinga reisi nýja verstöð á
Langanesi eða Ströndum?
Hver veit?
Var það framsýni eða hepni,
sem réði, er norskir útgerðarmenn
völdu sér bækistöð einmitt á
Siglufirði fyrir 25—30 árum?
Það er ekki ofsögum af þvi
sagt, hve landbúnaður og fiski-
veiðar eru óskildar atvinnugrein-
ar.
Maður, sem ræktar jörðina, stað-
bindur afkomendur við sömu iðju
á sömu jörð.
En þeir, sem sjó stunda, flökta
milli landshornanna eins og síld-
artorfur.
Ekki að undra, þó svo miklar
andstæður eigi örðugt með að
samlagast í þjóðarbýli voru.
ÍSLANDSPISTLAR.
Bókmentafélagsritin
eru núkomin út, 45 arkir að þessu
sinni — á 10 kr. ódýrari kaupum
á nýjum merkum ísl. bókum mun
ekki kostur á. -Skírnir flyfur að
vanda margar merkar ritgerðir.
Árni Pálsson skrifar um Brandes
og um Jón Jacobson, Jón biskup
Helgason um Árna stiftprófast
Bréflög íþróttakensla
Bréfleg kensla (hinir svonefndu
‘bréfskólar’ eða ‘korrespondanse’-
skólar) er nú farin að tíðkast víðs
vegar um heim, m.a. á öllum Norð-
urlöndum nema íslandi. — Ætti
sú kensluaðferð óefað betur við
hér á landi heldur en víða annars
staðar, bæði sökum strjálbygðar
og erfiðra staðhátta, og einng sök-
um þess, að enn þá er sjálfsment-
unin hin raunverulega undirstaða
íslenzkrar alþýðumentunar. —
Bréfskólar voru fyrst stofnaðir á
Helgason, fyrsta forseta Bók-; Englandi um 1890. Hafa þeir náð
mentafél. og hinn merkasta ‘ mestri fullkomnun í Ameríku, og
mann; Guðm. Finnbogason um | veita þeir nú kenslu í fjölda náms-
bölv og ragn, Klemens Jónsson j greina, bæði bóklegra og verk-
um bæjarbrag í Rvík kringum. legra. Lúka nemendur þar fulln-
1870, Jón Eyþórsson um veðráttu! aðarprófi í ýmsum fræðigreinum,
og veðurspár, Einar Benediktsson; taka próf, hljóta einkunnir o.s.frv. mikill og alstaðar góður. — Síld-
birtir kvæði um Ými, Finnur Jóns-j —Fyrsta sporið í þetssa átt hér á veiði á reknetjabáta hér fyrir
8. þ. m. andaðist Sölvi Vigfús-
son hreppstjóri á Arnheiðarstöð-
um í Fljótsdal, merkur og vel lát-
inn bóndi. — Nýlátin er að Nesi í
Höfðahverfi Elísabet Sigurðar-
dóttiV, ekkja Einars Alþm. Ás-
tiV,
ías
mundssonar, hálfníræð að aldri.
Mjólkurbú er í ráði að reisa á
Akureyri nú á næstunni. Er það
Kaupfélag Eyfirðinga, sem gengst
fyrir þeirri stofnun. Er ætlast
til þess, að bændur úr nærsveitum
Akureyrar sendi mjólk daglega til
búsins, og þar verði gert smjör og
ostar til útflutnings.
Biskupstungumenn hafa lofað
að leggja 6,500 kr. til Suðurlands-
skólans, ef hann verður reistur
að Laugarvatni.
Frá ísafirði er símað 10. þ.m:
Heyskapur er langt kominn hér
vestanlands. Er heyfengur víðast
son skrifar um Kjalleklingasögu,
Sig. Nordal um Tyfkja-Guddu, E.
H. Kvaran um Upton Sinclair og
auðvaldið í Bandaríkjunum, ólaf-
ur Lárusson um feril Passísálma-
handritsins — og loks eru rit-
dómar. — Þá kemur á þessu ári
Iokahefti 1. bindis Kvæðasafnsins
(safn miðaldaljóða) og verður
ekki gefið meira út af því í bráð.
Tvö hefti af Annálum koma að
landi hefir Jón íþróttakennari
Þorsteinsson frá Hofsstöðum stig-
ið með íþróttakenslu þeirri, er
hann auglýsir í blöðunum um
þessar mundir. Verður kenslu
þessari hagað á þann hátt, að
einu sinni í hverjum mánuði verða
nemendum send verkefni, en það
eru bréf með nákvæmri lýsingu
líkamsæfinga þeirra, sem iðka á
þann mánuðinn, og fylgja bréfinu
nokkru lokið. Varð aflinn með
minsta móti. Vélskip héðan, er
stunduðu herpinótaveiði við Norð-
urland eru flest hætt og komin
heim, hafa aflað vel, 6000—7000
tunnur hver bátur.
Barðastrandarsíminn verður full-
gerður og tekinn til notkunar alla
leið til Patreksf jarðar eftir nokkra
daga. — Vörður.
Frá Tilgátum
til

Vísindalegrar vissu
CODEinsialleo
McClary’s eru hinir einu í
Canada, sem tilheyra National
Warm Air Heating and Venti-
lating Association, sem er
leiðandi iðnfélag, sem hefir
tekið upp þessa vlsindalegu
reglur við að setja upp hitun-
artæki. Með því að fá Mc-
Clary’s "Code Installed” Sun-
shine Furnace, fáið þér áreið-
anlega þau hitunaráhöld, sem
kosta minna I fyrstunni, held-
ur en önnur margbrotnari og
það kostar minna að hita
með þeim, og þau tryggja
yður 70 stiga hita í hverju
herbergi, hvernig sem veður
er.
Flestir húseigendur skella skuldinni á furnace-ið; þvi er kent um
háan eldiviðarreikning, kvef og hósta og húskulda. Samt er Furnace-inu
sjaldnast um að kenna, Sé það rébtupp sett, þá er hita-lofts Furnace
besta hitunartækið sem til er. En þrátlt fyrir alla þess kosti, er það
ekki fullnægjandi, nema það sé sett inn gamkvæmt vissum reglum.
•'Code Instaiied” þýðir aðferð, sem er bygð á visindalegri reynslu,
og sem ekki er vikið frá. pessi aðferð er trygging fyrir þvi að þér
fáið hinn heilsusamlegasta og besta hita 1 húsum yðar, með minstum
kostnaði og gerir hitun með Iheitu Tofti þá ægkileguetu hitunaraðferð,
sem nokkursstaðar þekkist i þessu lanch.
Eg var T»m kyrt á Siglufirði í
nokkra daga í ágúst byrjun. Síld
var þar ausið á land nótt og dag.
Annríki var þar viðstöðulust, og
tækifæri að því leyti got, til að
kynnast þar atvinnulífi.
Loftleiðslan er aðal atriðið við MlClary’s
Sunshine Furnace, sem brenna linkolum jafnt
eins og harðkolum, coke eða við. pau breyta
gasinu úr linkolunum i loga og varna sóti og
ryki og koma I veg fyrir óþarfa eyðslu.
Fyllið út og sendið oss meðfylgjahdi miða
og vér sendum yður nafn og utanáskrift næsta
manns, sem selur McClary’s vörur og sem
ábyrgiet yður að hitavélarnar séu svo upp-
settar að þér séuð ánægður með þær áila æfi.
MAIL THIS COUPON
The McClary Mfg. Co.. London, Canada.
Please send name of nearest McClary’s
dealer who instaJls Sunshine Furnaces
according to Standard Code.
Name
Address
MXIarys
SUNSHINE FURNACE
það má einnig setja Miles Automatic Furnace Fan, eff óskað er.