Lögberg - 08.03.1928, Síða 4

Bls. 4
LöGiBERG, FIMTUDAGINN 8. MARZ 1928.
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Prats Ltd., Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
Talslmari N-6S27 04 N-6328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáakríft til blaðsina:
Tl(€ eOlU»lBII\ PHEÍS, Itd., Bo* 317t, Wlmilpo*. 6«n-
Utanáokrih ríutjórana:
EOtTOR LOCBERC, Box 3171 Wlnnlpog, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram
Tho •‘Löíborg" ta prlntod and publlahed by
Tha Coiumbla. Praas, Limltad. 1n tha ColumhU
Huildlnc, Cll Sarirant Aya Wlnnlpa*, Manltoba
Gestrisni.
“Velztu vinur hvar
verðug lofdýrðar,
gestrisnin á guðastóli situr?”
Fyrir skömmu vorum vér að blaða í bréfa-
dóti, er orðið liafði oss samferða vestur um haf.
Rákumst vér þar á gamalt bréf til vor frá ís-
landsvini einum, þýzkum, er vér höfðum kynst
að nokkru í Reykjavík. Maður þessi var Dr.
Frederick von Fricker, nafnkunnur læknir, er
unni af alhug1 listum og vísindum. Mikið far
liafði liann gert sér um að kynnast norrænum
fræðum, og þá ekki hvað sízt íslenzkum hók-
mentum. Var hann aldavinur Wolfgangs von
Gotte, þess er sneri á 'þýzka tungu íslenzknm
fornsöguþáttum.—
Dr. von Fricker, las sér til fullra nota ís-
lenzka tungu og ritaði hana sæmilega. Bréf
það frá honum, sem nú hefir verið getið um,
byrjaði með ljóðlinum þeim, sem tilfærðar eru
hér að ofan. MjÖg dáði hann náttúrufegurð Is-
lands, svo sem útsýnið af Kömbum yfir Suður-
landsundirlendið á heiðskýrum júlímorgni, lit-
hrigði Rangárþings frá Heklu og I’ríhymingi,
ásamt yndisleik Laugardalsins í hlíðri kveld-
kyrðinni. Þessi einkennilegi, þýzki margfræða-
maður, var líka listmálari, er aldrei gleymdi
penslinum, hvert sem hann fór. I bréfinu mint-
ist hann á mynd, er hann hefði gert af Heklu
og Þríhyrningi, er hann þó kvaðst aldrei vera
fyllilega ánægður með, því fátt myndi valda
sér dýpri sársauka en það, að misbjóða helgum
dómum íslenzkrar náttúrufegurðar.
“Hrikafegurð íslenzkrar fjalladýrðar, fylg-
ir mér eins lengi og eg má óskertu minni
halda,” segir Dr. von Fricker, á einum stað í
bréfi sínu. “Mér verður landið í heild sinni
ógleymanlegt. Bókmentimar eru mér óendan-
lega kærar. En kærast af öllu verður mér þó
fólkið sjálft, þetta yfirlætislausa, gáfaða fólk,
er ávalt og á öllum tímum er fúst til þess að
jeggja á sig hvaða ómak, sem er, til aðhlynn-
ingar þreyttum vegfaranda. Islenzk gestrisni
er næsta ólík gestrisni flestra þeirra annara
þjóða, er eg hefi komist í kynni við. íslenzk
gestrisni er fólgin í hjartalagi þjóðarinnar. ”
Á öðrum stað í bréfi því, sem hér um ræðir,
lýsir Dr. von Fricker komu sinni að kveldlagi,
eitthvað um mjaltir, á bæ nokkurn í Laugar-
dalnum. Nefnir haiin bæinn “Hjalmunstadr, ”
er sýnilega á að vera Hjálmsstaðir. Stafsetn-
ingin hefir af einhverjum ástæðum ruglast dá-
lítið hjá honum í bæjarnafninu, sem eigi kom
þó oft fyrir í bréfum hans. Fylgdarmann hafði
Dr. von Fricker með sér, íslenzkan, og varð það
að ráði, að áð skyldi við túnjaðarinn á Hjálms-
stöðum 0g matast. Bað hann fylgdarmann sinn
að ganga til bæjar og fá keypt kaffi. Kom sá
að vörmu spori til baka, og kvað húsfrevju
hafa mundu kaffi á takteinum innan skamms
tíma. Leið og eigi á löngu þar til húsfreyja
kom niður í túnjaðarinn, eigi aðeins með kaffið,
heldur og líka sjóðheitar rúsínu-lummur. Taldi
hún á fylgdarmann, fyrir að hafa eigi komið
með gestinn heim á bæ sinn.
Ekki hafði það verið nokkurt viðlit, að því
er Dr. von Fricker segist frá, að fá konu þessa
til að veita viðtöku grænum túskilding fyrir ó-
mak sitt. Enda hefði hún stungið því að fylgd-
annanni, að sízt skyldi það spyrjast um Laug-
ardalinn, sveitina sína inndælu, að svo hefði
þar íslenzkri gestrisni hrakað, að gert yrði npp
á milli útlendings og innfæddra manna. Kvað
Dr. von Fricker sér það mundu seint úr minni
líða, hve húsfreyjan á Hjálmsstöðum hefði
tíguleg verið í framgöngu um leið og hún
kvaddi, og hraðaði för sinni til hæjar. Staða
konu þessarar í þjóðfélaginu hefði verið svo
skýr, að engum hefði getað hlandast liugur um,
að þar væri um að ræða fullvalda drotningu
fr.jálsmannlegasta sameignarríkis í heimi, eða
með öðrum orðum, sanna drotningu heimilis
síns.
Vel er það, þegar útlendir ferðamenn á
Fróni, hera íslenzkri gestrisni slíkan vitnis-
hnrð, sem Dr. von Fricker. Dæmi húsfreyjunn-
ar á Hjálmsstöðum, er óneitanlega fagurt. En
þó er það ekki nema eitt af mörgum dæmum í
lífssögu glæsilegra, íslenzkra sveitakvenna, er
fómað hafa til þess æfi sinni allri, að gera garð-
inn frægan.
Ritsjá,
Sigurjón Jónsson: Ljósálfar, kvæði, 112
bls., prentsmiðjan Gutenberg, Reykjavík, 1927.
Höfundur þessarar nýju ljóðabókar, er
þegar að nokkru kunnur beggja megin hafsins
af hinum fyrri ritsmíðum sínum, svo sem ör-
æfagróðri, fleiri smá-æfintýrum og nokkrum
kvæðum. Um liöfund Ljósálfa vitum vér eigi
annað en það, að liann kvað vera starfsmaður
við Þjóðhanka Islands.
Æfintýri höfundar þessa, þau er nú hafa
nefnd verið, þóttu oss það einkennileg og skil-
merkilega framsett, að vel mætti með nokkrum
rétti, skoða þau sem fyrirboða annars hetra frá
penna skáldsins. En því miður, höfum vér
orðið fyrir talsverðum vonbrigðum, hvað þess-
ari hans nýjustu bók, eða Ljósálfum viðkemur,
því sérkennileik listræns ljóðskálds, er hvergi
að finna í bókinni, þótt leitað væri með logandi
ljósi spjaldanna á milli.
Eftir að hafa lokið lestri Ljósálfa, flaug oss
einhvern veginn ósjálfrátt í hng, brot úr rit-
dómi um íslenzka ljóðabók, eftir Þórhall heit-
inn B.jarnason, biskup. En hann komst, að því
er vér hezt munum, þannig að orði: “Nei,
skáldskapur er það ekki, en þar með er engan
veginn sagt, að bókin sé einkis nýt, því vel hefði
sumt af innihaldinu getað sómt sér í laglegum
blaðagreinum. ”
Eitthvað þessu svipað, finst oss vel mætti
heimfæra upp á innihald Ljósálfa.
Eitt með laglegustu kvæðunum í bók þessari,
mun vera “Andi vorsins',” á bls. 9. Þar standa
meðal annars eftirfarandi erindi:
“Yfir sveit og ofar
öllum snjóa-fjöllum,
lyftist hátt í lofti
lands og þjóðar andi.
Landsins logaherra
luktur geislaskrúða
þeygi lætur þverra
þroskann æskupníða.
“Svífur hægu svifi,
svásri Baldri Ása,
andar sól og yndi
andi guðs á landið.
Stafar yfir strindi
sterkur geisla-safni.
Leikur bjart í lyndi
land í Drottins nafni.
“Mold og andinn mildi
mynnast, sálir finnast.
Eilíf ást og heilög
ómar vorsins rómi.
Móður-skautið mjúka
magnast lífsins þunga.
Himins hendur strjúka
hjartans barnið unga.”
Þótt erindi þessi sé að vísu rímslétt kveðin,
verður samt tæpast með sanni sagt, að þau hafi
innblásna skáldhrifningu til brnnns að bera.
Á blaðsíðu 12, er kvæði, sem “Fegurð”
nefnist, líklegast að öllu athuguðu, bezta kvæð-
ið í bókinni:
“Upp á heiðinni há
stendur háfjalladís.
Hana álfröðull á,
hún hann einan sér kýs.
Einn er eg þegar röðullinn rís.
“Inni í braskarans búð
stendur brúðsældar dís
með sitt skínandi skrúð.
Hún hinn skrautklædda kýs.
Upp gegn fegurð öll fátæktin rís.
“Hvar er fegurð að fá
út við fátæktar ál
handa þrautpíndri þrá,
handa þurfandi sál.
Veit mér fegnrð, ó! forfeðra mál.”
Sjötíu og fimm ára afmæliskvæði til Svein-
bjöms heitins Sveinhjörnssonar, all-langt, hefst
á hlaðsíðu 27, svo gersamlega ósamboðið minn-
ingu þess ágæta höfðingja, að beinni fyrírmun-
un gengur næst.
Fjórar fyrstu ljóðlínur kvæðisins eru á
þessa leið:
“Konungur hljóma og ljóðrænna lista,
ljúft er að sitja í þinni höll,
hlnsta og dreyma, þar hljómdísir gista
hugljúfann þráða við íslands fjöll.
Nei, skáldskapur er þetta ekki. Þó hefir
stundum ver verið fitjað upp á kvæði, er orðið
gat sæmilega nýtilegt, um það er fullkveðið var.
Eftir því, sem lengra dregur fram í kvæðið,
verða þynningarnar átakanlegri, lykkjuföllin
fleiri og stærri.
Tvö naastsíðustu erindi kvæðisins liljóða
þannig:
“Heill sé þér kóngur með hljómsprota valdið,
hér er þér búið hið fagra kvöld.
Endalaus dagur er góðdísa gjaldið,
gleðirík framtíðar sólar öld.
“Arin þótt sjötíu og sex séu talin,
Sveinbjörn það reiknar einn dag, ei meir.
Hann er af íslenzkum hljómdísum valinn
hér til að lifa. Hann aldrei deyr.
Engan mann vissum vér fremur “drápunn-
ar verðan,” en Sveinhjörn Sveinbjörnsson.
Og þeim mun sárgrætilegra er til þess að hugsa,
að sullað sé að nafni hans andlausu stefjar
hnoði.
Síðasta kvæðið í Ljósálfum, nefnist “Söng-
fuglar.” Er efni þess dágott, en framsetning-
in nassta óskáldleg:
“Hve grátitlingur getur
á gaddi lifað hér
og haldið á sér hita
og haft til matar sér
er furða. En meir mig furðar
á fugli í brjósti mér,
að ennþá skuli óma
og ennþá lifa hér.
Brjóstfuglar eru nú víst í sjálfu sér hreint
ekkert einsdæmi. Nægir í því sambandi að
minna á fuglinn Sút. Nokkrar þýðingar eru í
bók þessari, svo sem Skyrtu-söngurinn eftir
Thomas Hood. Sannarlega engin umbót frá
þýðingu Dr. Sig. Júl. Jóhannessonar.
Að því er viðkemur Iiinum ytra frágangi,
verður ekki annað með sanni sagt, en að Ljós-
álfar geti orðið sæmileg hókaskápsprýði.
Prentun og pappír er í hezta lagi, og hið sama
má segja um bandið. Bókin kostar í skraut-
handi $1.50 og fæst hjá hr. Magnúsi Péturssyni
313 Horace Street, Norwood, Man.
II.
Jóh. Örn Jónsson: Burknar, ljóðmæli, 198.
bls., gefin út á kostnað höfundar, prentsmiðja
Odds Björnssonar, Akureyri, 1922.
Höfundur Ijóðmæla þessara, hefir sýnt oss
þá vinsemd, að senda oss Burkna til umsagnar.
Er hann, að því er vér vitum bezt, fátækur al-
þýðumaður, búsettur að Arnesi í Skagafirði.
Jóh. Örn Jónsson, er ekkert tilþrifaskáld, en
kvæðin öll eru ljóðræn og þýð, og bera vitrii um
einlæga ættjarðarást. Frá hreysum íslenzkra
alþýðuskálda, hafa oft og einatt þeir ómar bor-
ist, er mörgum hafa hitað um hjarta,
A blaðsíðu 58 birtist eftirfarandi smákvæði
er “Blóðförin” nefnist:
“Æva-langt er síðan, en þetta man eg þó,
þá var eg á gangi ’ upp ’ á öræfa mó,
síðla mjög á vetri í sólgyltum snjó.
Reginskafla háa eg rösklega vóð,
rakst þá vonum bráðar á ferðamanns slóð,
og sporin voru dökkrauð sem dauðablóð. ’
Blessuð vetrarsólin á blóðförin skein,
blika dökk á himninum sást eigi nein.
En brjóst mitt fanst mér lostið með blágrýtis-
stein.
Hver átti þau sporin?—Hann fjalla-auðnin fól,
feigan eða dáinn — það vitund mín ól.
Ln sporin hans, þau lágu mót ljómandi sól.
Sitthyað er af laglegum lausavísum hér og þar
um hokina, svo sem þessi vorvísa:
“Mjöllin bræðist, glymir gljá,
gjálpin milli flúða.
Fjöllin klæðast himinhá
hlýjum jurtaskrúða.
Þá þíirf heldur enginn að fyrirverða sig
fyrir stökuna þá arna:
“Ef þú stjakar öðrum hart
út af götu þinni,
sjálfur þarftu vægðar vart
vænta nokkru sinni.”
Á blaðsiðu 112 hefst kvæði, er höfundur
kallar “Eldrúnir,” faliegt og vel ort. Tvær
fyrstu vísurnar eru þannig:
“Rýni eg í rauða eldinn
rökkurhljóðu vetrarkveldin,
þegar Norðri frosna feldinn
Fanney vefur í,
þegar hláinn þekja hríðar-ský.
“ Þarna sé eg mergðir mynda
mannkærleiks og höfuðsynda,
er þar hverjar aðra binda
eins og stuðlamál,
eða skyn og skuggi manns í sál.”
1 kva*ðinu Bæn á hls. 133, hljóða tvö erindin
á þessa leið:
“Góði Guð í himninum
gæt þú að mér.—
Enginn hér á jörðunni
aumingjan sér.
“Stóri, mikli alfaðir,
still þú mín tár;
þau liafa nú runnið
svo ótalmörg ár. ”
Á blaðsíðu 6 hefst kvæði til Islands. Fvrsta
og síðasta erindið, er þannig:
“Þótt sé eg nú á vonarvöl
og víki bát í strand,
eg ann þér gegnum æfikvöl
mitt aldna fósturland.
Og hjarta míns er eldheit ein
sú óskvon fóstra mín :
að leggja síðast lúin bein
við ljósu hrjóstin þín.
Síðast í hók þessari eru allmargar þýðing-
ar, flestar úr Norðurlandamálum, sumar lag-
legar, en hreint ekki meira.
“Burknar fást í bókaverzlun hr. 0. S. Thor-
geirssonar, að 674 Sargent Ave., og kosta í
kápu $L00.
Gerðabók 9. ársþings
bjóðrœktvisfélags lslendinga í
Vesturheimi.
Hiö níunda ársþing þjóðræknis-féla/gs í
Vesturheimi var isett í Goodtemplarahús-
inu í Winnipeg þriðj udagsmorgunimi 21.
febr. 1928 kl. 10 fyrir hádegið. Forseti
félagsins séra Ragnar E. Kvaran sefti
þingið. Bað hann fundarmenn að rísa
úr sæti og syngja sálminn nr. 638 eftir
séra Matth. Jochumsson (“Faðir And-
anna”) áður en til þingstarfa vœri tekið.
Flutti hann að því loknu forseta skýrsl-
una, ýtarlegt iog ágmtt erindi yfir starf-
semi félagsins á liðnu ári. Gat hann
nokkurra félagsmanna, et andast hefðu
á árinu, en sérstaklega þeirra, skáldsins
Stepháns G. Stephánssonar og fyrv.
dómsmálaráðherra Thomasar H. Johnson.
Að erindislokum maeltist hann til þess að
þingheimur stæði á fætur í virðingar-
skyni við minningu þeirra og var það
gert.
B. B. Olson stakk upp á að þingheim-
ur þakkaði forseta erindið og starf hans
á árinu i þágu félagsins með því að
standa á fætur, bar hann sjálfur upp til-
löguna, er var samþykt í einu hljóði. Var
þá skorað á forseta að birta skýrsluna
strax í báðuan íslenzku blöðunum og bíða
eigi með það að fundarbók yrði prentuð.
Veitti forseti leyfi til þess að fengnu sam-
sarmþykki þingsins.
Þá gat forseti þess, að samkvæmt breyt-
ingum er gerðar hefðu verið á lögum fé-
lagsirts á síðasta þingi, er heimtuðu full-
trúakosningu til þings, væri óhjákvæmi-
legt að skipa nefnd til að yfirlíta kjör-
'bréf slíkra fulltrúa. og ákveða atkvæðis-
rétt félagsmanna innan þings að þessu
sinni. Tillaga frá B. B. Olson að forseti
skipi þriggja manna kjörbréfanefnd var
samþykt, og þessir útnefndir: Jón J. Bíld-
fell, séra Rögnv. Pétursson og B. B. 01-
son. Krafðist nefndin kjörbréfa þeirra
fulltrúa er á þingi vóru staddir og vék
því næst aifsíðis til starfa.
Þá gaf skrifari félagsins, hr. E. P.
Jónsson ritstj. Lögbergs, munnlega skýrslu
yfir skrifarastörfin. Kvað hann sam-
vinnu hafa verið hina beztu. Tólf stjórn-
amefndarfundir verið haldnir á árinu og
nmrgvísleg rnál verið afgreidd og sum
erfið. Skýrði hann þá frá því að sökum
annríkis gæti hann ekki sint iskrifarastörf-
um þingsins, hefði hann þvt fengið annan
mann, Dr. Sig. Júl. Jóhannesson til þess
að gegna því verki fyrir sig og mæltiist til
að þingið og forseti veitti samþykki til
þess. Virtist þingið ánægt næð þessar
ráðstafanir, og tók dr, Sig. Júl. Jóhannes-
son við ritstörfunum.
Var þá tillaga borin upp og samþykt,
um að skipa dagskrárnefnd. Skipaði for-
seti þessa: A. B. Olson, Jakob F. Krist-
jánsson og Á. Sædal.
Féhirðir, hr. Ámi Eggertsson las upp
skýrslu yfir fjárhag félagsins yfir árið
1927 . Vaij ;:sik|ýrslunni útbýtt á prenti
meðal fundarmanna. Voru þar dregnir
saman t eitt reikningar, fjármálaritara,
féhirðis og skjalavarðar. Bar skýrslan
með sér frábæran dugnað og ágæta
frammistöðu þessara embættismanna.
Tekjur á árimi höfðu orðið rúmir $3,-
560.00 en útgjöld rúmir $2,500.00. 1
sjóði við árslok voru $3,032.54. Helztu
inntektaliðir voru þessir: Ársgjöld fé-
lagsmanna og deilda...........$ 564.68
Auglýsingar í Tímaritinu...... 2,373.50
Seld Tímarit og bækur.......... 421.25
Verölaun gefin af Aðalst.
Kristjánsisyni .................100.00
Helstu útgjöld voru þessi:
Prentun Tímaritsiuis ...........$ 913.39
ómakslaun fyrir auglýsinga-
söfnun ........................ 593.38
Rtstjórn og ritlaun........ 259.14
Kenslulaun í íslenzku........... 375.00
Ritföng og auglýsingar ........ 140.16
Veiting til Jubilee nefndar 1 júlí
1927 ........ ...........,.. 100.00
Veiting til heimferðarnefndar
1930 ......................... 100.00
Styrkur til deildarinnar "Brúin”
Selkirk ....................... 50.00
Greíddur ferðakostnaður .......... 96.64
Kostnaður við þinghald 1927 .. 40.00
Alls nema eignir félagsins eftir skýrslu
yfirskoðiunarmanna, í bókum, peningum
og útistandandi auglýsinga gjöldttm í 9.
árgangi Tímaritsins $8,790.64, og þó ó-
talinn 9. árgangur ritsins, en á bonum hvíla
skuldir; prentun, auglýsingasöfnun, rit-
laun, o. s. frv.
Féhirði var þökkuð skýrslan, og sam-
kvænit tillögu frá A. P. Jóhannssyni,
thenni vísað til væntanlegrar fjámrála-
nefndar. B. B. Olson las þá upp af hálfu
endurskoðenda, svóhljóðandi skýrslu:
“Til Þjóðræknisfélags íslendinga i
Vesturheimi, Herra forseti, háttvirtir
þingmenn:
Vér, sem kosnir vorum til að yfirskoða
reikninga og eignir félagsins, leyfum oss
að leggja fyrir yður eftirfarandi álit og
skýrslur embættismanna félagsins. Oss
er isönn ánægja, að lýsa því yfir að vér
höfum fundið retkning*shöld í góðu lagi,
baricur rétt færðar og alt vel af hendi leyst;
ennfremur að fjárhagur er nú betri og
blómlegri en nokkru sinni áður.
Vér finnum að hj á skjalaverði. eru
nokkur (gömul) eíntök Tímaritsins, færð
til reiknings hjá fyrv. útsölum, er hæpið
mun að talin verði til eigna. Leggjum vér
því til að stjórnarnefndinni sé heimilað
að strika þessar skuldir af bókum skjala-
varðar, sem hann og stjórnin telja óinn-
heimtanlegar.
Fjármálaritari hefir komið fjármála-
ritarabókunum í ágætt lag og á hann mikl-
ar þakkir 'Skilið fyrir það starf sitt á ár-
inu.
Féhirðir Ieggur fyrir yður skýrslu sem
óefað er sú bezta er enn hefir verið lögð
fram 4 þingi- Honum hefir efkki ein-
göngiu heppnast að innheimta á liðnu ári
stærri tipphæð fyrir augflýsingar en nokk-
uru sinni láður heldur hefir hann safnað i
“Thnaritið”, sem nú er prentað og ver®-
ur lagt fram hér á þinginu, auglýsingum,
er nema $2,573.00. Er það meira en nokk-
uru sinni áður hefir verið. öll skjöl og
heekur hafa verið nákvæmlega yfirskoð-
aðar, og er oss ánægja að votta að alt er
það rétt og verk haas í þarfir félagsins
unnið með dugnaði og hagsýni. Oss er
því ánægja að leggja til, að um leið og
þingheimur tekur við þessum skýrslum
embættismanna sinna, og hann votti þeim
ogfélagsstjórninni allri þakklæti sitt fyrir
vel unnið starf á árinu.
Winnipeg 18. febr. 1928.
B. B. Olson,
iValter Jóhannsson,
Yfirskoðunarmenn.”
Tillaga þessi var studd og samþykt t einu
hljóði.
Formaður dag9krárnefndar J. F. Krist-
jánsson, lagði þá fram eftirfarandi
skýrslu:
Ðagskrárnefndin leggur til að eftirfar-
andi dagsikrá s*á fylgt:
1. Þingsetning,
2. Ársskýrsla forseta,
3. Skipun kjörbréfanefndar,
4. Skipun dagskrámefndar,
5. Skýrslur annara embættismanna og
milliþinganefnda,
6. Sveitardvöl isl. barna úr Winnipeg.
7. Bókasafn félagisins,
8. iHúsa'byggingarmál,
9. Útgáfurrtál, "Tímaritið” o. fl.,
10. Samvinnumál við Island,
11. Söngkenzlumál, •
12. Islenzk kenzla,
13. Út<breiðislumál,
14. íslandsför 1930,
15. íþróttamál,
. 15. Björgvinsmál,
17. Löggilding félagsins,
18. Kosning embættismanna kl. 2 e. h,
slðasta þingdag, 23 febr. 1928.
19. Ný mál.
Wínnpeg 21. febr. 1928.
J. Kristjánsson, Á. Sædal, A. B. Olson.”
Enn var ekki komin skýrsla kjörbréfa-
nefndar. Las þá forseti upp skýrslu frá
stjórnarnefnd deildarinnar "Frón” i
Winnipeg, og afhetiti ritara; gat þess að
nefndarálit yrði ekki afgreidd fyr en
gengið væri fná skýrslu kjörbréfanefnd-
ar er úrskurði hverjir væri atkvæðisbær-
ir á þinginu. Var því þingi frestað til kl.
2 e. h.
2. fundur settur kl. 2 e. h. Forseti gat
þess að kjörbréfanefndar álitið væri enn
ókomjð, halda truætti áfram með skýrshtr
en þær yrði ekki afgreiddar. Las hann
þá upp svo látandi skýrslu milliþinga-
nefndarinnar er kosin var til að hafa til
meðferðar sveitadvöl ísl. barna úr Win-
nipeg.
"Til Þjóðræknisþings Isl. í Vestur-
heimi:
Nefndin, sem á síðasta þingi 1927 var
sett í málið, “sutnarfrí bariia,” átti fund
/‘með sér að heimili forseta, frú Þórunnar
Kvaran 3. júní síðastl. og ákvað þá að
birta í báðutn íslenzku vikublöð'unum, er-
indi þess efni's, að biðja þá sem kynnu
að vilja taka unglinga yfir sumarmán-
uðina, sem og þá er kynnu að vilja koma
ulnglingutn fyrir í dvöl þá mánuði júli og
ágúst, að láta eitthvað af nefndarfólkinu
vita um það fyrir 28. júní. Bæði Möðin
birtu þetta erindi tnieð glöðu geði og tóku
enga borðun fyrir, en samt fékk nefndin
ekkert verkefni og gerði þess vegna ekki
neitt.
Wilnnipeg 18. febr. 1928,
Virðingarfylst,
B. Magnússon skrifari nefndarinnar"
Árni Eggertsson lagði til að skýrslan
væri viðtekin, samþ. Mrs. Swanson sagði
lítinn áhuga hafa kotniö fram í þessu
máli, örfáar fyrirspurnir og sömuleiðis fá
tiíboð.
Þá var tekið fyrir bókasafnsmálið.
I^agði félagsstjórnin fram frumvarp til
reglugerðar fyrir því, er svo hljóðar:
“Frurovarp að reghtgerð um útián bóka
úr bókasafni þjóðræknisfélagsins:
1. gr. Skjalavörður félagsins er bóka-
vörður.
2. gr. Bóka'safnið skal vera opið til út-
láns fyrir félagsmepn einu sinni í viku
tvær stundir í sennn.
3. gr. Hverjum félagsmanni skal heim-
iH að fá tvær bækur að láni í senn um
tveggja vi'kna tíma, endurgjaWslaust.
4. gr. Utanfélagsimenn eiga Ijost á að
fá lánaðar bækur úr safninu gegn 20
centa greiðsJu fyrir hverja bók í tvær
vikur.
5. gr. Skili lánandi ekki bók á tilsettum
tíma skal hann greiða fintm cent fyrir
hvern dag, sem fram yfir er.
6. gr. Hverjum þeim er fær bók að
láni úr safninu, skal skylt að skila hetmi
aftur óskemdri, enda greiði hann fullar
bætur samkvæmt mati bókavarðar, ef
skemdir verða. Sætti lántakandi sig ekki
við mat bókavarðar, getur hatrn skotið
máli sínu til stjórnarnefndar, sem þá sker
úr.
7. gr. Bókavörður skal halda skrá yftr
aMar bækur i safninu og skal sú skrá
jafnan vera handbær félagsmönnum á út-
lánstímum.
8. gr. Félagsstjórnin greiði bókaverði
$50.00 á ári í þóknun fyrir starf sitt.”
Var frumvarpið tdcið til umræðu. A.
P. Jóhannsson kvaðst vera þvi andstæður
að félagið stofnaði bókasafn til útlán* i
Winnipeg. Vildi hann láta þá gangast fyr-
ir því að bókasöfn væru stofnuð víðsveg-
ar út um sveitir, en þeim haldið við sem
til væri. J. J. Húnfjörti tók í sama
streng, kvað bókasafn vera í sinni bygð.
■sem mikið væri notað. Forseti skýrði
málið og kvað það mundt koma til um-
ræðu og úrsiita síðar. Sig. Baldvinsson
var endregið með því að bókasafn vrði
stoifnað í Winnipeg, en að bækur skyldu
ekki lánaðar út fvrir takmörk bæjarins.
Málinu var frestað til seinni tíma.
Ámi Eggertsson gerði þá grein fvrir
húsbyegingamiálinu. Litlar framkvæmd-
ir oröið á árinu. Vék hatin að bví að
nauðsynlcgt væri að iöggilda félagið. Gat
þess enn fremur að dr. Ágvtst Blöndal
hefði komið til sín fvrir hönd nokkurra
martna. er vissu til bess að hr. Emile
Waltens. listmáilari mvndi fáanlegur ttl
að koma hingað norður á næsta sumri.
um sex vikna .tíma. og segia fclenzktnn
ungmennum til v'ð d-á+th'st og listmálning.
Kvað hann dr. Blönda! ftisan til að koma
á þíngið og skvra þetta mál.
Framh.