Lögberg - 03.05.1928, Blaðsíða 7

Lögberg - 03.05.1928, Blaðsíða 7
LÖGtBERG, FIMTUDAGINN 3. MAÍ 1928. Bls. 7. er penmgar geta keypt 5Cc askjan hjá öllum Atvik og athujasemdir. (Niðurl. frá bls. 3.) jörð. Alt, sem doktorinn fann, voru 2 bein og ein tönn: Höfuð- skel (íhvirfilskífan), og 50 fetum fjær lærleggur, og ein tönn, þrjú fet frá höfuðskelinni. Hefi eg í höndum tilvitnan í Encyclopedia Britannica (1922) 30. bindi, bls. 145, sem virðist að gera heldur ó- ákveðinn mann úr þessum hlut- um. Jafnvel sumir, sem þóttust alveg vissir í sinni sök, yngdu Java-piltinn niður í 375,000 ár — að eins til helmings! Eoanthropus Dawsoni eða Dawn Man (Morgunnmaður?) Hann mun hafa verið Englendingur, því það sem af honum fanst við upp- gröft, var að Piltdown, Fletching, Sussex á Englandi. Er hann því einnig nefndur ‘Piltdown maður’, og reikna sumir, að hann hafi andast fyrir að eins(!) 143,333,333 árum. Alt það er hér fanst, var 4 brot úr hauskúpu, nefbein, ein tönn og brot úr kjálka. Kemur vísindunum herfilega illa saman um, hvort þessi beinabrot séu öll úr einni og sömu skepnu eða eigi. Homo Heidelbergensis eða Hei- delbergmaðurinn, er sköpunarlega merkilegastur allra þessara æru- verðu gamalmenna, og því heiðr- aður með latínunafni. Dr. Shoe- tensack fann hann 69 fet í jörðu niðri. — Allan saman? Svo mátti það heita. Hann fann kjálka með tönnum í. Meira var þar ekki. — Allir þessir forfeður virðast hafa verið á niðurleið. Nokkrir fleiri “tapaðir hlekkir’’ hafa fundist, en þessa nægir að minnast á nú. En hví tel eg Heidelbergmann- inn mérkilegastan? Auðvitað vegna reikningslistarinnar, sem skapaði úr kjálkanum heilan mann, Kjálkinn er talinn -(reikn- aður) að vena 700,000 ára gamall. Hvorki þessi öldungur né hinir félagarnir eru frægir fyrir sálar- stærð né gáfur. Ekki minsti snef- ill af sál hefir fundist e n n þeim tilheyrandi, og allir eru þeir fræg- ir fyrir sparsemi í heilarúmi. Sönnum evolutionistum, einkum Darwinistum, kemur saman um, að sköpun mannsins, eftir biblíu- sögunni, se skelfing ótrúleg og ó- verjandi. Sjáum nú hver sagan er eðlilegri, rökfræðilega. IBiblíutrúmenn (Eundamental- istar) gera ráð fýrir guði, alvís- um 0g almáttugum. Þessi guð skapaði jörðina og “duft jarðar”. Hefir ef til vill verið)búinn að að hugsa sér til hvers nota skyldi skapaða hluti í framtíðinni Tek- ur svo duftið, alveg nýja mold, og býr til úr því nýjan A d a m — aldrei neitt líkt honum áður til venð — 0g blæs nýjum, Jifandi j anda í nasir hans. Adam var því góð HEILSA EFTIR FIMM ara heilsuleysi. Tr.-]1iIr' TVT0vila Nadeau, Whitnes- rfimr^1^88'’ Var mjög heilsuveill i fimm ar og reyndi allskonar meðul, en fékk enga bót fýr en hann reyndi Nuga-Tone. Hér er boðskapur, sem öllum kemur við sem hafa bilaða heilsu: “Nuga- Tone reyndist mér ágætlega. Nú get eg sofið vel a nottunni og hefi f^ðniiriiatarlysi:- * fimm ár reyndi en xr sk°n.ar me®ul árangurslaust, an.Nuga-Tone reyndist rétta með- keHsub^t”3 ÞV1 *að Þakka mína S8;“‘að S' a!«7areií”" a,‘ S11?,n, lika, þegar manneski- an er veikluð a heilsu, hefir litía matarlyst og slæma méltingu, eðf gas í maganum eða hefir nlrna- ee3 ,llf/arvei,kl’ eða ef hún þjáist af hofuðverk, svima eða öðrum þess konar kvillum. Ef þér líður ekki eins vel oe bér finst að vera ætti, þá reyndu Nuga-Tone og muntu sannfærast um ágæti þess. Nuga-Tone fæst hjá öllum, sem selja meðul. Ef sá. sem þú skift- ir við. skyldi ekki hafa það. þá láttu hann panta það frá Íyfsal- anum. frumlíf skapaðrar tilveru. Síðan tekur hann nýtt rlf flr þessum nýja manni og býr til nýja E v u. Skemtilegustu og merkilegustu konu, er sögur fara af. Mér hef- ir aldrei fundist ótrúiegt, að al- máttugur og alvís guð væri fær um að gera þetta, né alt annað, sem sagan eignar honum. Það, sem breytiþróendur finna aðal- lega að, er hugmyndin um al- mætti, og að hér ber ekki á marg- földunar reikningslistinni. Berum nú saman sköpun Mr. Heidelbergensis og sköpun Adams- hjónanna. Þegar þess er gætt, að Dr. Shoetensack og vinir hans höfðu ekki annað efni í sinn roann, en einn lélegan kjálka, 700,000 ára gamlan, þá sannarlega er frásaga fundamentalista svo trúleg, að hún er að eins hvers- dagsleg orðin. Sannast hér munn- mæiasagan íslenzka um Björn sál. Gunnlaugsson. Hann átti að hafa sagt: “Alt er mögulegt með reikningi. Maður getur jafnvel lært sund með reikningi” (ísl. þjóðsaga). Hér á líka við, þegar rnaður sér Mr. Heidelbergensis í anda, það, sem mælt var að öldr- uð kona nokkur hefði sagt, þeg- ar hún steig inn í Prestsbakka- kirkju (á íslandi) nýsmíðaða: “Jah, mikil eru verkin drottins, . . . . en mannanna, — Jesús minn!” Þegar maður hugsar um þessi tvö, ólíku sköpunarverk samhliða, verður manni líkum næst að finn- ast lítið til um biblíusöguna, finn- ast sá möguleiki liggja, sem sjálf- sagður, í augum uppi, en öll undr- in séu í reikningslist Dr. Shoet- ensacks og hans sinna. Vitanlega var þessi örlitli munur á Adam og “Homo” gamla, að annar hafði sál, en hinn ekki. En það er ó- þarfi að fjasa um aðra eins smá- muni, og það. Það var sjötta ágúst, að haldin var Þjóðræknis eða heimferðar- fundur hér í samkomuhúsi bygð- arinnar. Ekki var fundur sá líkt því eins vel sóttur og verðskuld- un var til. Aðkomnir aðalræðu- mennirnir voru séra J. A. Sigurðs- son, séra Rögnvaldur Pétursson, W. H. Paulson, Árni Eggertsson (Winnipeg), Árni Eggertsson frá Wynyard og Dr. K. J. Austmann. Var fundurinn einkar skemtileg- ur eins og af ofannefndu mann- vali mátti vænta. Ef til vill var ræða séra Rögnvaldar yfirgrips- fróðlegust; en þótt svo sé hér til orða fært, gerir það á engan hátt lítið úr ræðum hinna. Eftirtekt- arverðust væri ef til vill ræða Árna lögmanns (Wynyard) fyrir yngra fólkið, frásagnir úr ferða- sögu sjálfs hans til og um ísland og hve sérlega vel hann bar öllu því söguna, er hann þar hafði kynst. Annars var ágústmánuður síð- astl. ár reglulegt mentatíma(bil fyrir okkur hér austan við vatnið Foam Lake. Miss Þórstína Jack- son hafði myndasýningu og fyrir- lestur um ísland 18. ágúst að kvöldi til. Var þessi fyrirlestur betur sóttur en flestir aðrir þeir, er fluttir hafa verið í samkomu- húsi okkar hér. Þessar myndir tókust allar mjög vel og voru vel valdar. Voru flestar þeirra l't- myndir með náttúrlegum litblend- um. Leyndi það sér eigi, að Miss Japkson hefir verið iðjusöm þann tíma, er hún ferðaðist um ísland, og litið eftir ýmsu. Geri eg ráð fyrir, að hún hafi tekið þar miklu fleiri myndir, en hér voru sýndar. Erindi það, er hún flutti hér, var hið allra vinsamlegasta í garð ís- lendinga austan hafs, og hefði hún naumast getað borið betri sögu um viðtökur og gestrisni, er henni var veitt í ókunnu átthögunum. í^að er öldungis ekki ástæðulaust, þótt gert sé ráð fyrir, að fyrir- lestrar hennar treysti að mun vinsemisböndin milli ættingjanna beggja vegna hafsins; og ekki einungis þau, heldur einnig eru erindi hennar líkleg til að glæða að mun samúð milli þeirra, er á hlýða, eins og flest mál það, er á hugðnæma vísu snertir hinar betri taugar ræktarsemi og viðkvæmra endurminninga. Folk ætti að sinna þessum myndasýningum og fyrirlestrum Miss Jackson enn betur en verið hefir, og þannig hvetja bæði hana og aðra, sem flytja fræðandi og skemtandi fyrirlestra, sem eigi eru stílaðir í þeim anda að líklegt sé, að valdi óeiningu meðal þeirra er á hlýða og annara út í frá. Á mjög fjölmennri samkomu, sem Red Cross félaginu var hald- in í bænum Foam Lake, skemtu aðallega þrír íslendingar, og telja ýmsir, að þetta væri ein bezta samkoman af því tagi, sem mönn- um hefir þar verið boðin. Ræðu- mennirnir voru séra Carl J. 01- 'son, hinn alkunni mælskumaður, I og Mr. Steinson, yfirkennari að J Wynyard, ungur maður, sem eg voga að spá fyrir, að hugsi málin fremur en almennast gerist, þeg- ar hann kemst hærra í aldur. Voru ræðurnar að því einu líkar, að báðar voru góðar og skemti- legar, og var þeim góður rómur gefinn. Enn var þar píanóspy að vissu leyti einkennilegt. Þetta var tví- spil (duet), og spilaði fyrst efri raddir kona nokkur, sem heima á í bænum, ungleg mjög og fagur- lituð, músíkkennari, flink og fjör- ug, “ljóshærð og litfríð og létt undir brún”. Neðri raddir, aftur á móti, silaði háöldruð kona, há og grönn (Mér sýnist ætíð að hún muni vera fult 6 fet á hæð). Var henni aldurs vegna sjáanlega erf- itt að komast upp á pallinn. Get eg til, að ókunnir hafi búist hér við ólíkum handbrögðum. Lagið var bæði langt og erfitt, fjörugt eins og æskan. Heyrði eg fólk hvísla um það, að mesta furða væri, að gamla konan skyldi geta staulast yfir skrefin á slag- hörpunni. “Ó, þetta er enginn vandi,” mælti önnur, “það geta allir spilað undirraddir.” En svo fóru leikar, að “frúr” þessar voru kallaðar fram í annað sinn. Og nú tók gamla konan efra sætið, og til allrar “forundrunar” lukk- aðist við þær nóturnar eins og hún væri þeim engu óvanari. Var músík þessi hin bezta skemtun. Nöfn þessara kvenna eru: Mrs. Nickolson (;sú eldri), og Mrs. Titus (sú yngri). Eiga báðar heima í Foam Lake. Á milli skemtiatriða annara söng Mr. Árni Stefánsson frá W.peg nokkur lög, fjögur að mig minnir. Hann er einn af þessum snotru söngmönnum. Hefir lipr- an róm, ef til vill ekki geypilega háan, en viðfeldinn og algerlega tilgerðarlausan. Maðurinn kem- ur fyrir sem snyrtimaður af fyrstu röð og býður af sér hinn bezta þokka. Dettur mér í hug að minn- ast hér á eitt ítalskt lag, er hann söng, vegna þess, að ýmsum féll það enn betur í geð en sum hinna. Þetta sama lag heyrði eg tveim dögum síðar á Radio, sungið suð- ur í ríkjum, auðvitað alveg eins að tónskrefum og takti, en með breyttum blæ. Þa^5 halda ýmsir að tveir menn, sem lært hafa vel sama lagið, hljóti, ef þeir eru sannir söng- menn, að syngja þetta lag báðir, svo engan mun megi á finna. Sú hugmynd á algerlega við spiladós- ir, skopparakringlur með tónfjöð'*- um og menn, sem ekki eru söngvir að náttúrufari, en læra “mechan- ically.” f Söngurinn sem list, er þýðing á tónljóðum, sem með er farið, og verður því hugsjóna-mynd ■ com- ónistans dregin hugsjónalitum söngvarans. Ef til vill syngja engir góðir söngmenn nokkurt lag algerlega eins á allan hátt og tón- skáldið sjálft myndi gera. Valda því ýms auðsæ skilyrði, sem hér er elgi rúm að ræða. En sökum þess, að eg gat þess, að söngur, sem list, væri þýðing á frum- tóntextanum, til skilnings fyrir áheyrendur, mætti eg skýra málið öráum orðum. Allir kannast meira eða minna við þýðingar tungumála. Nálega öllum mun vera auðvelt að læra að þýða rit annara næsta ná- kvæmlega á orðabóka vísu. Sú þýðing er engin list. Listin felst í því, að grípa fullum tökum and- ann, sálina í frumritinu og sýna hana bert og greinilega, oft með mjög mismunandi orðum. Engir tveir menn þýða t. a. m. stutta sögu algerlega eins. Þegar til Ijóða kemur, eykst vandinn marg- faldlega. Ef hárrétt skal þýða Ijóð, má hvorM spilla né bæta hugsjón frumhöfundarins. Þýðing sönghugsjónar er bygð á sama grundvelli: fullum skiln- ingi á laginu eins og það kemur frá tónskáldinu í rituðum tákn- um, sem nokkrum veitist létt að rýna, en fjöldanum eru dulrúnir og glýju valdandi. AF HEILUM HUG FÁEIN ÞAKKARORÐ. Eg undirritaður get ómögulega látið það lengur hjá líða, að þakka hina höfðinglegu hjálpsemi, sem að skólakennarar og skólaráðs- fulltrúarnir hér á Gimli létu mér í té, með því þann 3. apríl að koma heim til okkar hjónanna með pen- ingagjöf, $150, sem inn komu á skólasmakomu, sem haldin var 23. marz. Peningana færðu okkur hjónunum, þeir kaupmenn Hannes Kristjánsson og Stefán Eldjárns- son. — Ástæðan til þess að mér, eða okkur hjónunum, var sýnd þessi góðvild, var mest sú, að 26. nóvember síðastliðinn varð eg svo veikur, að eg gat ekki stund- að starfa þann, sem eg með gleði og áhuga var búinn að hafa á hendi í samfleytt 17 ár—Þar sem eg svo lengi var búinn að vera frá verki, gladdi þessi peninga- gjöf, ekki lítið okkur hjónin. En engu minna gladdi okkar oft hrelda huga (út af vinnnuleys- inu) hinn mildi hugur og hin ljufa velvild, sem alstaðar kom í Ijós, bæði hjá kennurunum, skólabörn- unum og foreldrum þeirra. Al- staðar fundum vþð eins og hlýja vorsólargeisla snúa að okkur. — Launin frá Guði villast ekki. Þau koma áreiðanlega á þeim tíma, sem bezt gegnir. Gimli, 25. aríl 1928. Mr. og Mrs. Arni Gottskálksson Friðrikka Jónsdótlir látin. Fædd 1841, dáin 1927. Þann 20 . desember s.l. andaðist að heimili dóttur sinnar og tengda- sonar, Mr. og Mrs. J. J. Hrapp- sted í Swan River dalnum í Mani- toba, konan Friðrikka Jónsdóttir, rúmra 86 ára gömul, fædd 22. sept 1841 á Hvarfi í Bárðardal. Foreldrar hennar voru Jón Jóns- son og Bóthildur Björnsdóttir. Föður sinn misti hún þegar hún var á sjöunda árinu, en móðir hennar giftist aftur. og var seinni maður hennar Ásmundur Sæ- mundsson, og var sonur þeirra hinn efnilegi rithöfundur og skáld Valdimar Ásmundsson, sem stofn- aði og um langt skeið gaf út blaðið “Fjallkonuna” í Reykjavík og vann sér orðstír sem mikill gáfumaður. — Friðrikka sál. ólst upp með móður sinni og stjúpföð- ur, og fluttist með þeim, seytján ára að aldri, að Daðastöðum í Reykjadal. Þar voru þau í fimm ár; þaðan fluttust þau að Ytra- Álandi í Þistilfirði, og þar gift- ist sú framliðna Ólafi Mikael Jónssyni, hinum bezta og efnileg- asta manni. Fimm ár bjuggu þau að Ytra-Álandi, en fluttu þaðan að Kúða í sömu sveit, og héldu þar myndar og rausnar heimili í 19 ár, eða þar til árið 1888, að þau fluttu vestur um haf. Ólafur Jónsson var einn af allra mestu glæsimonnum í al- þýðuhópi sinna samtíðar og sveit- arhöfðingi, hreppstjóri lengst af meðan hann var á Kúða, sýslu- nefndarmaður m. f 1.; gáfu- og spektar maður og drengskapar- maður. Var Kúði höfuðból þeirra Þistilfirðinga um daga þeirra Ólafs og Friðrikka. — Þau voru farin að eldast, er haldið var vest- ur um ver. Fóru þau beina leið til Argyle; tók þar á móti þeim Ásmundur Ásmundarson fóta- lausi og kona hans, Kristbjörg Jónsdóttir; var það foynkunningja fólk; hafði Ásmundur verið hjá þeim á íslandi og þau hjón beint góðu að honum. Reyndust þau nú gestum sínum eins og beztu syst- kini, og voru þau hjá þeim fyrstu þrjú árin, en þá námu þau land í Hólabygðinni í Cypress sveit ár- ið 1891 og fluttu þangað, og bjuggu þar í sex ár, seldu þá landið og brugðu búi og fluttu aft- ur til Argyle, og voru í nokkur ár hjá hr. Hirti Sigurðssyni, sem síðar fluttist vestur að Kyrrahafi. En frá Argyle flutt- ust þau aftur í Hólabygðina, til Tryggva sonar ólafs af fyrra hjónaband og dvöldust þar, þar til Ólafur dó um vorið 1906; en Friðrikka var þar áfram þar til um haustið 1911, að hún fluttist til dóttur sinnar í Swan River, sem hún dvaldi síðan hjá og dó hjá, eins og áður er getið. Systkini Friðrikku sál. voru: (1) Björn, fluttist vestur um haf og bjó að Sviðningi í Nýja ís- landi og dó þar fyrir nokkrum árum; (2) Sigurveig, gift Guð- jóni Halldórssyni að Gardar, N. D., dáinn fyrir mörgum árum; (3) Þóra, eftirlifandi ekkja Gottskálks Pálsonar frá Flögu i Þistilfirði, nú til heimilis í Swan River; (4) Abigael, fyrri kona óiafs Jóns- sonar (þeirra son er Tryggvi Ól- afsson, sem þau hjón, ólafur og Friðrikka dvöldu lengi hjá í Hóla- bygðinni; hann flutti nokkuð á undan föður sínum vestur um haf og bjó fyrst í Grafton, N.D., en nú í rúm 30 ár í Hólabygðinni,’ vel gefinn drengskapar maður; hann er giftur Berglaugu Guð- mundsdóttur frá Sköruvík á Langanesi, rausnar og sómakonu) ; (5.) Valdimar, sem áður er getið, var hálfbróðir Friðrikku. Þeim hjónum, Ólafi og Frið- rikku, varð þriggja barna auðið: (1) Óli Friðrik, dó 13 ára; (2) Sigfús, dó 8 ára; og (3) Abigael, gift Jóni J. Hrappsted, bónda í Swan River dalnum, einum af fyrstu landnámsmönnum þar; er hann ættaður frá Hrappstöðum í Vopnafirði. Hjá þessari einu dóttur sinni naut hún skjóls síð- ustu árin og gekk þaðan til hvíld- ar. Hún var lasin frá því snemma í haust, en rúmföst að eins þrjá daga. Friðrikka sál. var vel gefin til sálar og líkama, eins og öll þau systkini voru, ráðvönd til orða og athafna og vildi ekki vamm sitt í neinu vita. Gestrisin og skemti- leg í samræðum. Eg var henni kunnugur til margra ára, mat hana og bar virðingu fyrir henni og þeim mörgu góðu einkennum, sem hana prýddu, sem var sameig- inleg eign hennar og hinna mörgu eldri íslendinga, sem hér brutu ísinn og ruddu veginn, með þraut- um og þjáningum, með sjálfsaf- neitun og fórn, með velferð kom- andi kynslóða í huga. — Guð blessi minningu frumherjanna gömlu, og guð blessi minningu Friðrikku Jónsdóttur. G. J. Oleson. Glenboro, Man. ^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^ 1 Samlagssölu aðferðin. = Sama reglan gildir um rjóma, sem aðrar búnaðar- = = afurðir, að því meira sem vörumagnið er, þess tiltölulega = = lægri verður starfrækslukostnaðurinn. En vörugæðin = = hljóta að ganga fyrir öllu. tJrjú meginatriði þurfa að E = vera til staðar, ef vara vor á að fá það sæti, sem henni = = ber á brezkum markaði, sem sé vörumagn, reglubundnar = = vörusendingar og vörugæði. = Með því að styðja yðar eigin SAMLAGSSTOFNUN eru = = fyrgreind þrjú meginatriði trygð. Manitoba Co-operati\e Dairies Ltd. = 846 Skerbrooke St. - ; Winoipeg,Manitoba = 111111111111111111111111111111111111111111111111111M l > 11111111111' 11111111111111111111 u 1111111111111 r= V ERÐLAUN Hver eropna leiðin? Finnið hanaogvinnið $5009.1 par póstmaðurinn byrjaði sina vana- legU göngu einn morguninn fann hann 1 einhverjar híndranir á leið sinni á hverju stræti. Með þvl að fara ýmsar krðkaleiðir komst hann þó leiðar sinn- ar og skilaði Thomas King sokkunum til viðtakanda—til heimilis yðar. Hvaða leið fðr hann? pað er bara ein leið sem hægt er að fara. Finnið hana og þðr getið unnið $5000.00 3. Verkafólk þessa félags getur ekki tekið þátt I samkepninni. 4. Gefí tveir eða fleiri rðtt svör, verð- ur úrslita samkepni milli þeirra, þdíigað til verðlaunin eru unnin. 5. Rétta svarið, eða það, sem næst er réttu, vinnur verðlaunin, alt að $5000.00. ÁílFIÐANLEGA ENGIN ÖNNUR VKKÐLAUNA I.ISTI $6,500.00 verS1- verðl. verðl. verðl. " , .’f * 1.50 ef ?H.0C ef $0.00 ef $9.00 perðlaun. irfti er virði er virði er vlrði er pantaö pantað pantað pantað 1. verðl $300.00 $750.00 $2000.00 $5000.00 2. verðl 100.00 250.00 600.00 1000.00 3. verðl 30.00 75.00 200.00 300.00 4. verðl 10.00 20.00 50.00 75.00 5.—9. verðl. 2.00 5.00 10.00 15.00 10.—19. verðl. 1.00 2.00 3.00 5.00 1. Skerið úr auglýsingtina og markið yður skýra leið eftir henni með penna eða blýant. 2. A sérstakt pappfrsblað skuluð þér skrifa nafn yðar og áritun og nafn blaðsins og sendið það strax. Takið fram hvert þér eruð Mr., Mrs. eða Miss. MIKILSVARÐANDI! 6. Að minsta kosti $1.50 boryun fyr- ir eina sokka, verður að fylgja svarinu. Pvi hœrri upphœð (alt að $9.00) þvi hœrri verðlaun. Lesið vcrðlaunalist- ann. 7. Dæmt verður um þetta af þremur merkum mönnum I Toronto, sem eru félaginu ðviðkomandi og þeirra úr- skurði verður hlítt. 8. Samkepnin endar á miðnætti 30. júní 1928. TRYGGING Hverjum sokkum fylgir fullkomin ábyrgð vor. Ef þér eruð ekki ánægður, þá sendið þá aftur og peningana fáið þér umyrðalaust. THOMAS KING CO., Dept. 15A. TORONTO. ONT. Vorir sérstöku Silkisokkar Hugmyndin með þessari samkepni er að auglýsa þessa silkisokka, sem vér álftum að taki öðrum silkisokkum fram. Gerðir af BEZTU TEGUND AF SILKI. PRÆÐI. Fjðrfaldar iljar, tær og hæl- ar. Fara ekki í hrukkur. Halda laginu þð þeir iéu þvegnir hvað eftir annað. Gerðir f sérstakri vél, sem ekki er önnur eins til f Canada. Sérstaklega vel gengið frá saumunum. AUir sfðustu litir: Atmosphere, Miraga, campagne, flesh crevette, peach, skin, vanity, Nude, blonde. Frer.ch grey rifle, gunmetal, svartir og hvftir. Stærðir 8% til 10. Vort sérstaklega lága verð er $1.50 Hin Ein^ Hydro St e am H eated iWINNIPEG í*ar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinsrðannog olíubor-" inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send- um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar og serdum yður harn til fcaka, á* þeim tírra er þér æskið, Alt verk leyst af hendi af aulvönum sérfiæðingLm, Þessi bifreiða- þvottastöð vor er á hentugum stað í miðbænum, á móti King cg Rupert Street. Prairie City Oil Co. Ltd* Laundry Plione 88 666 Head Office Phone 26 341

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.