Lögberg - 03.05.1928, Blaðsíða 3

Lögberg - 03.05.1928, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 3. MAÍ 1928. Bls. 3. Vinur hans ráðlagði honum að reyna þær. < Maður í Quebec Fær Heilsu Sína Af Því Hann Notaði Dodd’s Kidney Pills. Mr. Joseph Royi Þjáist af Nýrna- veiki í meir en heilt ár. Waterville, P. Q., 30. apríl — (Einkaskeyti) —< “Eftir að hafa talað við vin minn, sem reynt hafði Dodds Kidney Pills og batnað, afréð eg að reýna þær,” segir Mr. Joseph Roy, sem er velþektur borgari í Waterville “Eg hefi tekið úr fá- einum öskjum og þær hafa reynst mér ágætlega. lEg mæli sterklega með Dodd’s Kidney Pills, þær hafa frelsað lif mitt og gefið mér aftur heilsu mína.” Fólk ætti að kynna sér sem allra bezt eðli bess sjúkdóms, sein það þjáist af, og eins hvaða ráð eru ti'l að lækna þann sjúkdóm. Það verður að gæta þtess, að fara sem allra næst því, sem er nátt- úrunni samkvæmt og eðli mann- legs líkama. í þrjátíu ár hafa menn vitað, að Dodd’s Kidney Pills væru nýrnameðal. Þær hafa reynst ágætlega við gigt, bakverk og blöðrusjúkdómum í meir en þrjátíu ár.. Atvik og athugasemdir. frá Foam Lake, 1927. Eftir Jón Einarsson. (Framh.) Það var hinn 4. ágúst, að kveldi dags, að séra Guðmundur Árnason flutti fyrirlestur um breytiþróun- ina hér í samkomuhúsi bygðar- innar, Bræðraborg. Var fyrir- heitið um góða og fræðandi skemt- un þetta kvöld vel og ítarlega auglýst út um bygðina. Kom fyr- irlesarinn á tæka tíð ásamt að- stoðarmanni hans við myndasýn- inguna til skýringar ræðuefninu» séra Friðrik A. Friðriksson frá Wynyard. Var þá enginn kominn af væntanlegum áheyrendum nema eg, er línur þessar rita. Leið all- langur tími, áður en nokkrir bætt- ust við, og höfðu klerkar mynda- vélina og annað, er með þurfti, fyrir löngu í góðu lagi. Var á meðan talað um ýmsar listir og jarðnesk efni, og lá vel á þessari þrenningu. Báðir eru prestarnir alþýðlegir menn í viðmóti, og sér- staklega er séra Friðrik glaður í brgaði jafnan og kompánlegur—ef svo má að orði kveða um fulltrúa drottins í heimi þessum — í við- ræðum. Leið mér, þessum litla “söfnuði” þeirra, því einkar vel í sambúðinni —þakka skyldi mér. Annars hefir, að eg held, aldrei verið flutt fyrirlestrar erindi hér í grendinni, svo, að eigi væri eg þar, og það I tíma, viðstaddur. Þ a ð má eg segja! og meira að segja hefi eg ekki enn séð eftir ó- maki af þeirri tegund. Þrjú eru aðal-skilyrði til þess, að fyrirlesara líði bærilega við starfa sinn. Fyrst það, að margt sé um manninn; annað, að lystaf- endur sýni áhuga sinn með því, að koma í tæka tíð; og þriðja, að sjáanleg ánægja geisli nt úr and- litum þeirra með furðublæ yfir því, að nokkur maður, svipaður öðru fólki að lagi til, skuli geta talað svona fagurlega og vitað betta alt saman, — að það, og ef til vill meira af sama tagi eða ððru, geti rúmast í einum, venju- legum manni! Þessi þrjú skil- yrði virðist í fljótu bragði vera auðvelt að uppfylla. ®n til þess að áheyrendum líði vel og séu ánægðir með það, er skildingar þeirra keyptu, er kraf- ist af fyrirlesaranum skilyrða, að minsta kosti eins margra og eyr- un eru í salnum, og oftast fleiri. Það myndi því sýnast því hægra að þóknast áheyrendunum, sem þeir eru færri, enda fær þá hver einn sinn fulla skerf af erindinu. Hér var þetta síðasta happ í fullu veldi. Að eins 12 áheyr- endur, börn og fullorðnir komu hér að lokum í leit eftir vísinda- legum sannindum, og gat því fyr- irlesturinn naumast talist vel sóttur. En hér var sú bót í máli, að varla hefir heppilegra mann- val hlýtt á viturra manna mál, en einmitt þetta kvöld í Foam Lake- ^ygð. Að dæma eftir orðum, sem féllu, skildist mér — og ekki án undrunar, að enginn þessa fólks hefði áður heyrt eða lesið um breytiþróunarhugmyndina, hvað þá heldur, að n'okkur meðvitund hefði þar átt sér stað um sann- leiksgildi þeirrar hugmyndar, — því þessi “fræðigrein er, enn sem komið er, að ýmsu leyti ókönnuð, enda nafnkend í ritum og ræðum, seni| ‘Evolution Theory’, þ. e. breytiþróunar hugmyntL” Verður þessa hér vitund minst áður lýkur. Séra Guðmundur hóf mál sitt með nokkrum dómsorðum um biblíuna. Mælti hann þau ákvæði hiklaust og af hjarta fram og munni. Hefir ef til vill minst á það mál áður. En sjálfan fyrir- lesturinn las hann af blöðum. Benti hann lítilsháttar á, hve óá- reiðanleg biblían væri og að margt væri í henni að finna svo ljótt, að manni óaði við að taka það sér í munn. Orð hans voru ef til vill ekki nákvæmlega þessi, en þessi var kjarninn í þeim. En að endingu lét hann þess getið, að þrátt fyrir þetta yrði biblían ætíð merkileg bók. -— Finst mér hér, sem oftar, að rökfræði lærðra manna ýmsra sé ætíð merkileg- ust. Ræðumaður mintist öldung- is ekki á eitt einasta atriði í biblí- unni, sem væri nýtilegt, og bentj ekki á eitt einasta atriði þar held- ur, sem sanna skyldi h v a ð var ljótt og ósatt í þeim ritum. Gleyptum við þetta því ótuggið, og óefað verður sumum gott af á þann hátt, sem til var ætlast. Vísindalegur dómur var þetta vit- anlega ekki. 'Sönn vísindi ganga hreint að verki, staðhæfa með rök- um, sem bezt eru þekt í svipinn, og sleppa dylgjum. Þessi aðal- skilgreining í formálanum var líklega bending um tilgang fyrir- Iestursins og andlegt gildi — að hann eiginlega væri ekki fluttur hér að eins til þess, að “bæta við mentaforða okkar”, Foam Lake- búa, eins og höf. hafði áður á minst, heldur til þess, ef tök væru, að hafa áhrif á trúarlíf áheyr- enda, sem er nokkuð annað. Vís- indin, sem vísindi, eftir því, sem það hugtak er jafnan viðhaft, eru gersamlega trúlaus, eiga hvorki trú né vantrú, “frjálstrú” né ó- frjálsa. enda hefir G. Á. sjálfur margsagt, að fundamentalism (sköpunarkenning biblíunnar) og Evolution theroian eða breytiþró- unar hugmyndin, séu tvær ger- samlega ólíkar stefnur, þess vegna undrar fáfræði mína, að eigi skuli vera hægt að ræða breytiþróun- ina nema gamla sköpunarkenning- in sé líka rædd eða fordæmd, og það í jafn stuttu erindi og þetta var. r í býsna mörg ár, fremst fram- an úr biblíutíð, og jafnvel fram á þann dag í dag (»g ef til vill á morgun og hinn daginn) hafa klerkar og kennimenn út um víð- an heim rætt biblíu-sköpunarhug- myndina, alveg án þess að for- dæma breytiþr. hugmyndina, og oft án þess að taka nokkurt tillit til hennar, til eða frá. Það lítur svo út all-oft, ein^ og boðendur “hins nýja siðs” leiði sér í grun, að kenning þeirra geti naumast staðist nema því að eins, að eitt- hvað annað og þýðingarmikið sé rifið niður. Með öðrum orðum, að breytiþr.kenningin sé bygð á kostnað biblíukenninganna. Verður hér ekki reynt að halda uppi neinum svörum fyrir Funda- mentalista. Tilheyrir það verka- hring annara. Hitt mætti eg voga að drepa á, hve hlægileg rökvísi þeirra presta er, hálærðra, full- vissra manna, sem amast við biblí- unni sem óábyggilegri bók, og að miklu leyti, ef ekki alveg, ósannri, en hafa hana þó fyrir framan sig og leggja út af spábókum hennar og guðspjöllum við hverja “guðs- þjónustu” er þeir stýra. Mér skilst, að alveg eins mætti nota Andrarímur og Ferðasögu Eiriks frá Brúnum i texta, ef ekki þarf að byggja á neinu nema sðgu, — ósannri eða sannri — eftir dæm- um prestsins. Fyrirlesturinn sjáflur var flutt- ur látæðislaust og blátt áfram. Hefði fa,rið enn betur samt, ef höf. hefði “talað upp úr sér”. Það verður í flestra meðferð eðlilegra, og hér ekki neitt óvanalegt né flókið mál um að villast, þar sem efnið er að finna í ótal bókum og ritum, sem allir geta átt aðgang að, sem vilja, að undanteknum dýrum floikka-bókum (“Library” of so and so), og niðurröðun jafn- an hin sama. Sköpunarsögu mannkynsins sam- kvæmt Evolution hugmyndinni, rakti presturinn eftir venjulegri Darwinista röð, eins og hún stend- ur í ýmsum námsbókum og jafn- vel alþýðlegum ritum (t. a. m. “The Savage World” eftir hinn alkunna náttúrufræðing J. W. Buel, en munurinn hér er sá, að Buel neitar algerlega fæðingu mannkynsins af öpum eða ððrum dýrum). Annars er ekki frítt fyrir, að talsverður misskilningur eigi sér stað, jafnvel í því, hvað evolution eiginlega er, og býsna margir gildir náttúrufræðingar halda hiklaust fram, að orðið “species”, uppáhalds vísinda- einkunn evolutionista, sé orðið svo þvælt og tuggið á ýmsa lund, að ilt sé að vita við hvað sé átt með því nafni, jafnt í jurta sem dýrafræðum. A. Winchell (“Doctrin of Evol- ution”) telur ekki að það, að t. a. m. barn verði að fullorðnum manni sé breytiþróun vegna þess, að það sé meðsköpuð, eðlileg þró- un. Eitthvað verði að gerbreyt- ast. Skilst mér því í einfeldni, að sé þetta rétt ákveðið, þá sé þó um breytiþróun að ræða, ef mað- urinn síðan breytist t„ a. m. í prest, sem málfræðislega álitið verður þá annars konar “specie.” Sköpunarsaga jarðfræðinnar var eigi sýnd hér með myndum og lít- ið rædd. Hún var aldrei mikils vifði, hvort sem var. Nýju breyti- þróunar myndun jarðarinnar var þannig háttað, að ekkert var til að byrja með og guð ekki fæddur á þeim “tíma”. Hafa sumir ís- lendingar jafnvel haldið því fram, nýverið að enn sé ósannað að guð sé til. Svo vildi það til einu sinni, að svolítil, óþekt ögn ein- hver, myndaðist í eða af tilveru- leysinu. í þeirri ögn var talsvert #f ólguefni (geri), að mér skilst. Óx hún því og dafnaði eins og brauðdeigið hjá kvenþjóðinni, unz úr henni er orðið þetta jarðakerfi, sem við sjáum að eins lítið af. Það bar lítið á skepnunni í æsku, eins og mörgum manninum, sem mikið verður úr. Og ekki var þessi al-lífs vísir skirður fyr en krakkinn var vel stálpaður, eins og tíðkast meðal Mormóna. Það var fyrst árið 1840, að króanum var “niður dýft” af Purkinje og. gefið nafnið Protoplasm. Þetta frumlífsefni var fyrst að- eins ein “cella”, regluleg hungur- lús að stærð og efni, — en ólgan í skeppnunni, herra trúr! Hvernig hvaðan og hvenær lífið sjálft kom í þessa fyrstu eind, er ekki alveg fullreiknað enn, enda er það smá- atriði og liggur ekki neitt á. En út af þessari fyrstu protoplasm- vesöld fæddist alt, sem til er, lífs eða liðið. Þetta protoplasm er mjög líkt brennivínskútnum hans séra Eiríks í Vogsósum forðum; því meira sem úr ílátinu var drukkið, því meira var til í næsta teig., Það, sem umfram alt annað ríð- ur á að trúað sé af breytiþróunar- vísindunum, er hið stór-göfuga atriði, að maðurinn sé kominn af öpum, en hafi, því miður, mist dýrmætasta lim líkamans næst- um allan, nl. rófuna. Rakti fyrirlesarinn ætt manns- ins langt fram fyrir venjulega Adams-tíð, og sýndi fjölda mynda. Tókust myndirnar allar ágætlega, og voru undantekningarlaust, að eg hygg, mjög vel gerðar. Mun sumum, er sáu þessar myndir í fyrsta sinni, hafa fundist mikið um “pedigree” sjálfra sín. Þar voru skriðdýr, gangdýr, sunddýr, meinlaus dýr og óarga skrímsli, “dinosourusar” og “leviatanar” m. m. og mörgu fleira. Einkenning evol. er það, að hin veikari dýrin hafi annað tveggja breyzt, af nauðsyn (Ithru necessi- ty) eða liðið undir lok fyrir nauðsyn. Enn fremur er málið skýrt á þann veg, að jafnast hafi sterkustu dýrin lifað en hin veik- ari fallið. Það haggar ekki þess- art reikningsaðferð vitund, þótt alkunnugt sé, að um allra stærstu landdýrin, hin svo nefndu “pre- historic” dýr, sem fundist hafa í ýmsum jarðlögum, voru hin ægi- legustu að stærð til og heljar afli, en dóu ®amt út á undan þeim smærri. Lítillega mjög drap fyrirlesar- inn á jarðlaga-“theoríuna” — því það er nú nokkurn veginn sann- að, að hér er um “theoriu” (hug- mynd) að ræða, en ekki fastsetta jarðlagaröð eftir aldri eða ár- tölum. Þrátt fyrir það, þótt nátt- úrufræðilega “orthodox” trúaðir menn hangi þar óbifanlegir við af “nauðsyn.” En ef til vill var það þessa vegna, að Cuvier hélt fram áfalla (catastrohy) hug- myndinni til þess að jarðlaga ruglingurinn yrði skiljanlegri en ella. Las prestur upp nöfn nokkurra vel kunnra vísindamanna, er mjög höfðu gefið sig við mannættafræð- um og hver fyrir sig haldið fram sérstakri hugmynd, en allir farið villur vegar að meira eða minna leyti. Einn þeirra var munkurinn frá Austurríki, Gregor Mendel Er við þenna fræga mann kendur hinn svo nefndi Mendelismus, sem nú er allmikið i vaxandi áliti. En nú skifti enn um vísindalegt veð- ur, því samtimis Mendel (1822— 84), var Charles Darwin (1809___ 82) einnig uppi. Lítur út fyrir, að Mendel væri fremur óframur í því, að kynna heiminum rann- sóknir sínar við tegundaskil. Þar á móti var svo varið stöðu Dar- wins, að honum var eiginlega sjálfsagt að gefa út skýrslur um gerðir sínar, á opinberan hátt. Hvað svo sem menn segja á móti “theorium” Darwins, munu flest- ir á það sáttir, að hann væri sjálfum sér einlægur og sam- kvæmur vísindunum eins langt og þekking hans náði. Og þrátt fyr- ir alt, sem sannast hefir að skakt væri í kenningum Darwins í rit- um hans, verða þau, eins og biblí- an “ætíð merkileg bók.” Sá liðurinn í theoriu Darwins, sem mestri mannelsku náði, var ættrekstur manna til apa, eða ve'njulega er það svo 'talið. í rauninni er það, að mér skilst, öfugt ráðin gátan. Darwin mun hafa byrjað á fyrri endanum: frá lægstu dýr-myndun upp til hinna hærri og þaðan niður til manns- ins. Þetta var auðvitað leiðin til að geta orðfest “mottóið”: “Des- cent of Man” (nafn einnar bókar hans). “Descent” auðvitað þýðir færsla frá hærra til lægra stigs, niðurferð, fæðing a. s. frv. Því miður strandaði hugmyndin, þeg- ar Darwin var kominn í ættfræð- inni alla leið upp til apanna. Var apategundin Gorilla efstur í röð- innn, næstur manninum, en ekki gersamlega næg líkindi líkam- ann, gorilla og mannsins, til þess, að sanna að maðurinn hefði fæðst (descented—gengið niður af) Mrs. Gorilla. — Ef til vill hefir aldrei legið betur á vantrúarlýð, en við fregnina um þessa ætt manns- ins og uppruna, þar sem hún mótsagði kenningu fiiblíunnaí með öllu. Var nú um að gera, að finna milliliðinn eða liðina milli manns og apa, og gekk ekki sem greiðast; en á því tímabili og reynslu hljóp fyrirlesarinn, sem líka var alveg rétt. Það þurfti ekki að skýra slíka smámuni. Mjög skýra og greinilega mynd af gorilla apa sýndi Mr. G. Á. hér ásamt öðrum myndum í dýraröð- inni. Svo stór og heljarlegur var þessi Mr. Gorilla, að eg hefði r iknað hann að vera ein átta fet á hæð, og þrekinn að venju. Þeg- ar prestur stóð rétt hjá myndinni. sá eg að stærðarmunur leyndi sér ekki — sönnunin, ein, um hið gamla “descent”. Gröndal kveð- ur gorilla apann að vera 7 fet á hæð, er það feti hærra, en eg hefi annars staðar séð hann talinn, Svo er hann þrekinn, að hann er talinn 3 fet að herðabreidd, og all- magamikill. Mrs. Gorilla þar á móti er að eins talin fjögur og hálft fet á hæð. Aðal-heimkynni þess “fólks” er í neðri Guineu og Gaboon héraðinu í Afríku. IPresturinn kvaðst ekki vilja láta drepa Gorilla apana, þeir væru svo skyldir manninum. Æ-i, eg segi það lika! veslings Gorilla, sem æfinlega er svo blíð- lyndur og mannelskur. Þetta var sannarlega drengilega mælt og á réttum stað og tíma. Við erum búnir að sálga nógu mörgum af þessum ættingjum vísindamann- anna hér í bygðinni, þótt ofurlít- ið hlé væri gefið þeim um hríð! Handarmynd eina, skýra mjög, sýndi prestur, sem eitt dæmi um skyldleika apans og mannsins. En mynd sú á, meðal annars, sögu, sem hér er eigi rúm til Að ræða í svipinn. Næst, og síðast af myndunum, voru þrír elskulegir gamalkunn- ingjar. Þið munið ðll eftir þeim. Þau eru þessi: Nöfnin einkennilega fögur og hressandi. Þau eru þessi: “Pithecantropus Ereetus”, “Eanthropusi Dawsoni” og “Homo Heidelbergensis.” Þegar þessir “gentlemen” stigu fram í gasljósið, rann okkur á- horfendunum blóðið til skyldunn- ar í fossabrimi, og fyrirlesarinn sjálfur stóð höggdofinn af lotn- ingu fyrir hinum framliðnu öfum. Loksins, þegar vitund bráði af okkur öllum, mælti prestur: “Og þetta eru nú þessir Miss- ing Links”. Einnig gat hann að- eins þess, að með afar miklum reikningi(^) hefðu vteindin getað náð þessum myndum áreiðanlega réttum. Engar aðrar skýripgar buðust hér á þessari hátíðlegu sjón. Væri því ef til vill fyrir- gefandi, ef eg, aumur, lélegur bóndajjarmur gæfi örfáar skýr- ingar til viðbótar yfir þetta “stór- vísindalega” efni. Eftir orðum, sem féllu hér um kveldið, geri eg ekki ákveðið ráð fyrir, að neinir af áheyrendun- um, auk mín og prestanna, hafi skilið við hvað var átt með nafn- inu “Missing Link”. Það er nú siaga að segja frá því. Svo er nú mál með vexti, að skpunarsögu mannkynsins á Dar- winska vísu, er jafnan líkt við keðju, festi (breytiþróun- ar-hlekkjafesti). Það er sér- kennilegasta hlekkjafesti, sem kunn er, vegna þess, iað þar vant- ar líklega fleiri hlekki til og frá í milli samhengju (links missing), en þá, er fundist nafa. Til brúk- unar er því hlekkjafesti þessi líkt handhæg og púkunum varð forðum að “flétta reipi úr sandi” (Sjá ís- lenzkar Þjóðsögur). Alf fyrir þetta láta Darwinistar svo heita, sem að eins einn “hlekk” hafi ver- ið erfitt að finna, n.l. í hið hvim- leiða bil milli apans og manns- ins. Það olli því jóla í sveit vantrú- arpilta, þegar þessir herrar þrír komu fram úr fylgsnum jarðar, — stigu fram af gröfum sínum, — í fljótu, — af stuttu máli, er sag- an svona, -— og er sagan ekki upp úr mér, heldur frá mönnum, sem voru og eru málinu óefað þaul- kunnir. Sagan er ekki leyndar- mál heldur, svo allir sem vílja, geta kynt sér hana að fullu. Tök- um piltana eftir röð nafnanna: Pitheiantropus Erectus, einnig nefndur Java-maður. Nafnið er tekið úr grísku máli til skilnings- auka fyrir bændur og búalýð: pithekos, api, og anthrous, maður. Breytiþróunarsinni nokkur, Dr. Dubois, fann þenna löngu látna vin árið 1892, að Trinil á Java. Sá Dr. Dubois þegar, að þessi Javamaður var búinn að hvíla sig í jörðu niðri í 750,000 ár, — og giöfin var 40 fet niður í sendna Frh. á bls. 7. HAFIÐ ÞJER VINI í GAMLA LANDINU SEM VILJA K0MA TIL CANADA? FARBRÉF TIL og FRi TIL ALLRA STAÐA t HEIMI Ef svo er, og bér viljið hjálpa þeim til að komast til Itessa lands, þá finnið oss. Vér gerum allar nauðsyn- f egar ráðstafanir. ALLOWAY & CHAMPION, Rail Agents UMBOÐSMENN FYRIR ALLAR EIMSKIPALtNUR 667 Main Street, Winnipeg. Sími 26 861 eða hver annar Canadian National Railway umboðsm. FARÞEGJUM MŒTT VIÐ HAFNARSTAÐINN OG LEIÐBEINT TIL ÁFANGASTAÐAR CANADIAN NATIONAL RAILWAYS iMARTIN & CO.i HIN VINSÆLA VOR-FATNAÐAR SALA GENGUR ÁGÆTLEGA Mikill f jöldi fólks notar sér þetta framúr skarandi lága verð, einmitt nú, þegar það þarf nýjan fatnað til sumarsins. Þér getið einnig fengið yður vorfatnað fyrir lágt verð og með Öllum öðrum þœgilegri borgunar skilmálum QN BASY : PAYMENTi). Yfirhafnir KLÆÐIN — Charmeen, Poiret Twill, Tricotines og Failes. LITHt — Sans, Tans, GreenS, Greys, Rosewoods, Ljósbláir og Navy, Skreyttir með góðu Mole eða Squirrel. $19.75 til $49.50 KASHA OG TWEED YFIRHAFNIR HANDA STÚLKUM $15.95 til $24.75 Hin Ávalt-Vinsælu “PRINCE OF WALES” SNIÐ $19.75 til $35.00 \ NIÐUR Færum vér yður hvaða sem helzt kápu, fatnað eða kjól í þúð vorri 20 vikur til að borga Afganginn jafnframt og fötin eru notuð. Fox Chokers Til að fullkomna “Prince of Wales” yfirhöfnina. $25.00 til k$45.00 ON EASY PAYMENT3 Alfatnadir Charmeen, Poiret Twill, Tweeds og Kasha, $29.50 til $49.50 Ensemble Fatnaður Charmeen, Poiret Twills, Faillies og Kasha. $35.00 til $72.50 KJÓLAR Ullar Georgette, Kasha, Flat Crepe og Painted Silks. Allar stærðir. $12.95 til $29.50 MIKIÐ ÚRVAL AF KARLMANNA ALFATNAÐI OG KAPUM $19.75 TIL $45.00. Búðin opin á Laugardögum til kl. 10. Portage og Hargrave F MARTIN & EASY PAYMENTS, LTD. ÍAnnað Gólf Jb Winnipeg ^ Piano Bldg. L. HARLAND, ráðsmaður.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.