Lögberg - 10.05.1928, Blaðsíða 2

LöGtítóRG, FIMTUDAGINN 10. MAl 1928.
Bla. 2

SÓLSKIN

%**»---*»**<»X >« ................WWT<Is'Gu5 verði mér „áSugur, fyrirgefi mér minar
syíidir, og taki mig til sín í himnaríki, þegar hann
kallar mig héðan. — Eg reyndi svo til framar
FRASAGA AF JÓNATHAN BRAUN,
einum engelskum bátsmanni.
...... - hugsvölun i hjörtu hinna harmþrungnu, rétta nauð-
stöddum hjálp og aðstoð, hungruðum fæðu ve»kum
styrkleika; hann prýðir mannheiminn með honum,
. . k ac « V.n v íyIdXi C\Cf
að
(Niðurlag.) , ... _0
Ástand manns þessa hrærði mig nu imkillega,
og eg sagði honum, að eg gjarnan vildi þa mæðu^upp
á mig taka, að hjálpa honum smátt og smatt, að
ast til slíkrar þekkingar, er nauðsynleg væn til þes ,
að staðfesta hjarta hans í því goða, og g^orí*
róligan. Hann sagði mér þá. að eg mundi komast
að raun um það, hvörsu tornæmur lænsveinn hann
væri, sem bæðii œtti ofurbágt með að utlista mein-
ingu sina, og skilja það, sem honum kent væn,
en hann kvaðst vilja hrópa til Guðs, að veita sér
aðstoð til þess, og bað mig líka inmliga, að biðja
fyrir sér. Eg gaf honum síðan skrifaða, stutta ut-
skýringu yfir Christindómsins höfuðlærdóma, og
sorgaðj fyrir því, að einhver skýldi lesa þetta upp
aftur og aftur fyrir hönum; og sagði hönum, að ef
hann kæmi til mín á vissum tímum, þá skyldi eg i
hvört sinn, ganga í gegnum viss trúaratriði með
hönum. Og hvað það snerti, að hann ætti bágt með
að útlista sig, þá mætti hann við m»g tala. eins og
honum möguligt væri, og vera ekki hugsjúkur fyrir
orðalægi og talsmáta; og í mínu samtali við hann
skyldi eg á ýmsan hátt útlista fyrir hönum sama
efni, svo hann gæti sem bezt skilið það. Hann fór
síðan ánægður frá mér, og ful'lur af þakklæti, og
itrekaði oft, að hann vonaði, að Guð mundi mér
þetta umbuna.
Eg grenslaðist nú eftir hjá nágrönnum þessa
manns og þeim sem höfðu sama sýsl og hann, um
hans þeinki- og lifnaðarmáta, og luku allir upp
sama munni, að hann væri ráðvándur og hreinskil-
inn maður, og hjálparfús við alla, sem hönum mögu-
ligt væri, og hann gjörði eingu kvikindi minsta
mein. Maður þessi heimsótti mig síðan oft eftir
þetta, og eg átti oft tal við hann og leitaðist við að
innræta hjá hönum réttum ímyndunum 1 tilliti til
þess opinberaða sannleika. Eg sagði hönum, hvað
maðurinn hefði sæll verið, meðan hann lifði í sak-
leysis standi, og hvörsu hann væri nú vesæll orðinn,
síðan hann í syndina féll, og er orðin undir hana
seldur; eg skýrði fyrir hönum það stóra verk End-
urlausnarinnar; náðar sáttmála Guðs við mennina
fyrir Ghristum, og dæiligleika heilags lifnaðarlags;
eg útlistaði fyrir hönum um skylduverkin, og um
þær blessanir, sem sönnum Christindómi fylgja; eg
sýndi hönum ofaná þær röksemdir, sem eru fyrir
þeim yfirnáttúrliga opinberuðu trúarbrögðum, og
fyrir sigrihrósandi krafti christiligrar vonar. —
Eftir þetta leitaðist eg við, að uppfræða hann um
veru og verkun þeirra tveggja sakramenta, og síðan
að hjálpa hðnum til að endurnýja sinn skírnarsátt-
mála, og til að undirbúa sig til þeirrar heil. kvöld-
máltíðar. Þetta var þvílíkt verk, sem kostaði bæði
mæðu og tíma. Jónathan lagði líka mikla mæðu á
sig, og bar sig með ákefð að nema alt hvað eg sagði
hönum, en þó hönum það næsta örðugt veitti. Þó
sem áður náði hann um síðir þvílíkri þekkingu, og
sýndi svo mörg merki til hreinskilinnar umvendun-
ar, að eg mátti ekki synja hönum um aðgang til
drottins kvöldmáltíðar. En að læra að lesa, á sínum
aldri, var hönum aldeilis ómöguligt. Héreftir varð
hann mikið ánægður, og vel til friðs, og viðurkendi
oft, að hann vissi ekki, hvörnig hann ætti, sem hann
vildi, að láta í ljós þakklæti sitt við Guð, fyrir þá
stóru náð, er hann sér auðsýnda hefði, og jafnvel
við mig, fyrir þá mæðu, sem eg hefði fyrir sér haft.
Hjarta hans þeinkti ekki um annað, en hvörsu hann
gæti eitthvað gott gjört. Einu sinni, þegar hann kom
til mín, færði hann mér peningabindi, og sagði mér,
að hann fyndi það á sér, að hann ætti hér í heimi
ekki lángan tíma eftir ólifaðan til að gjöra gott, og
bað mig því, að taka úr þessu bindi, svo mikið sem
eg vildi til að meðdeila sannþurftugum, er eg þekti,
svo Guð mætti þar af dýrð hafa; og þarhjá gaf hann
mér til kynna, að eg gæti sér enga meiri gleði gjört,
en með því að vísa sér á eitthvert það tækifæri, sem
hann gæti notað til að gjöra Guði eitthvað til dýrð-
ar, hvörjum hann svo óendanlega skuldbundinn
væri. Tal has, í öllum okkar samræðum, var fult af
mestu alvörugefni, og öll hegðan hans eftirbreytn
isverð. Enginn sýndi eins stóra kostgæfni og trú-
skap, í að vitja opinberrar Guðsþjónustugjörðar, og
enginn var atuhgasamari tilheyrandi, en hann; og
naumast var einn sunnudagur svo liðinn, að hann
ekki sárþreyði eftir þeim næsta.
Þegar eg einn sunnudag eftir þetta saknaði
hans úr kirkjunni, grunaði mig strax, að hann
mundi ekki heilbrigur vera, og ásetti mér því næsta
dags að vita hvörnig hönum liði; en áður en til þess
kom, var snemma nærsta morguns sendur maður til
mín, sem sagði mér, að Jónathan væri mjög sjúkur;
og það svoleiðis, að ef eg vildi hitta hann á lífi, þá
hlyti eg á sama degi að koma til hans. Svo gekk
eg strax um morguninn þangað, og fann hann mikið
þunghga haldin. í húsinu, sem hann lá í, var ýmis-
ligt fólk samankomið, og það hafði einga stillingu á
ser, að tala og skvaldra allrahanda. Eg gekk þá að
rúmstokk hans og sagði: kæri Jónathan! hvörnig
iður þér nú? Æ, svaraði hann, Jónathan fer nú
heðan! Hvört ferðu þá? sagði eg. Til míns Guðs
vona eg, ansaði hann. Eg vona það líka svo, sagði
fg‘„ En’ eg bætti l*im við: láttu mig þá sjá,
hvor grundvollur þinnar vonar er! Þér vitið, sagði
hann, að eg kann hvðrki að Iesa né skrifa; en eg
vild! eg kynni það. En eg hefi af ýmsum prédikur-
nm, um hvorra trúverBugleika eg ekki efast, og eink-
öfurlíf ■ 8JÍ h€yrt: aS Gf 6g af öl,u hJarta
ofurgæfi mjg Herranum Jesú, þá mundi Guð verða
er — svo vesæll og vondur syndari, sem eg er —
öe hT« 0fir.a!lta fyrir sitt barn, 0g að þetta
se hofuð inntak alls eangelíi. Já, kæri herra! sagði
ann framar, hafi eg nokkurn hlut, á allri minni
æfi, gjort af ollu hjarta, þá gjörði eg það, þegar eg
v'ð Jesú kvöidmáltíð, ofurgaf mig sjálfan. og alt hvað
í mer er, Jesu Chnsto á hendur, 0g þessvegna vona
styrkja hann, hugga og hughreysta, og fol hann syo,
miðt í bænagjörð, Guði á endur; og hann deyði sið-
an á þessa sama dags kvöldi, ekki alleinasta me
fögnuði, heldur og sigurhrósi.
Lofaður veri Guð!
Þannig hljóðar nú æfisögu inntak Jónathans
Braun, og segist presturinn Calamýs hafa sagt fra
henni ýmsum persónum við ýmislig tilfelli, sem ei
hafi alllítið að henni dáðst, og óskað af sér, að hann
léti hana skrifaða eftir sig liggja, svo hún tapaðist
ekki, heldur gæti öðrum til uppbyggingar kunnug
orðið. Þessa bón segist presturinn hafa lofað að
uppfylla, og því sé hún af sér rituð eftirlátin, og
kveðst hann kunna hátíðliga að vitan fynr sér-
hvörjum, sem þess krefst, að hann hafi alls ekker
í henni ýkt né aukið, heldur sagt sannleikann tru-
liga. Þar fyrir er þá þess að vona, að þetta goða
augnamið prestsins Calamýs og annara nást muni
hjá sumum frásögunnar heyrendum og lesendum.
Það er annars þeim, sem þessa frásögu heyra,
einna mest athugaverðt; fyrst það, að þó að Jón-
athan uppalinn væri í stærstu fáfræði alt tilsíns 25.
aldursárs, svo hann aldrei fékk, hvorki heimughga
né opinberliga neitt tækifæri til að dýrka Guð, þa
hrærði þó Guð endur og sinnum samvizku hans, svo
hann þekti mismun á milli þess góða og vonda, hat-
aði lýgi, talaði sannleika, og var trúr og kostgæfinn
í öllum sínum athöfnum; en engu að síður fann hann
þó til þess, að sig brast eitthvað — þó hann ekki
vissi hvað _ til að gjöra samvizku sína sannróliga;
þetta var nú eflaust verk Guðs anda í sálu hans, og
sem fyrsta morgunskíma til dags náðarinnar. Þar
af skyldu þeir þá, sem þetta dæmi heyra, læra ;
í annan máta, að forsmá ekki né niðurkefja hjá
sér hræringar samvizku sinnar, heldur kosta kapps
um að næra þær. Þegar þeir finna til ástríðu þess
vonda í sálu sinni, eiga þeir alvartiga að stríða þar
á móti, þó þeim finnist það örðugt. Hvör eð svæfir
dóm samvizku sinnar, stendur á móti Guði, og getur
aldrei umvendst, né Guðs barn orðið, meðan hann
því fram fer, heldur hlýtur hann, með sannri iðrun
og trú að snúa sér til Guðs náðar í Christo; þá
fyrst getur hann fengið sigur yfir syndinni og sanna
rósemi fyrir sína sálu..—
BÆN HINS FATÆKA.
(Úr Smárit nr. 77.)
Faðir! heyr mína bljúgu bón,
birtast lát minni trúarsjón
auglit þitt, eg sem þreyi.
Æ, sýndu náð og miskunn mér;
á meðan dvalið fæ eg hér,
Guð! yfirgef mig eigi.
Þú, sem hrafns unga metta mátt,
mér til lífsbjargar nægðir átt,
þú veitst nær þörfin krefur;
því vil eg hafa þolugt geð,
þó að mig reynir fátækt með,
sem þú mér senda hefur.
Allri því kasta eg svo vil,
enn í dag, sem að morgni til
áhyggju á þig minni;
þú, sem að léntir lífið mér,
leggja munt vilja til þess hér
uppeldi sérhvert sinni.
Einasta bið eg þig um það,
það láttu verða innskrifað
fast þínu föðurhjarta,
fyrirgef syndir margar mín,
mér þína náð og gæðsku sýn,
um annað ei eg kvarta.
Minnar æ sálu minstu nú,
að mig af náð þinni seðjir þú
lifandi lífsins brauði,
sem er eingetinn sonur þinn;
sá er frelsari og hirðir minn,
hvort lénast lif eður dauði!
TIGN MANNSINS.
Skynsemi, frjálsræði, starfsemi, sífeld framför,
ódauðlegleiki, sambandið, sem maðurinn er í við
guð, staðan, sem hann þjónar í á jörðunni, atgjörfi
hans og athöfn öll í henni — sjá, í þessu er fólgin
tign mannsins! Það er það, sem gjörir hann svo á-
gætan!
Maðurinn er guðs eftirmynd; hann er afsprengi
hans, og á kyn sitt að rekja til hans; enda ber hann
með sér augljósan vott um uppruna sinn frá guði og
samfélag sitt við hann. Skynsemi hans er geisli guð-
legrar speki; atgjörvi hans afrás guðlegrar fylling-
ar; starfsemi hans eitthvað svipað guðlegu almætti;
hæfileiki hans til sífeldra framfara vegur til að
verða guði æ líkari; ódauðleiki hans ímynd ævarandi
tilveru hins Eilífa, og meðal til eilífs samfélags við
hann. Svo oft sem maðurinn leitar að og íhugar
sannleika; svo oft sem hann áformar og afrekar góð-
verk; svo oft sem hann aðhyllist og eflir fegurð og
reglu; svo oft sem hann lætur gleði og ánægju leiða
af sér fyrir aðra — svo oft hugsar og vill og vinnur
hann á líkan hátt og guð; svo oft gjörir hann vilja
skapara síns og föður; svo oft eflir hann augnamið
hinnar æðstu veru; svo oft finnur hann með sér
hreina unaðsemd guðlegrar sælu; og því betur og
því oftar, sem honum auðnast að gjöra þetta, þess
líkari er hann guði, þess skærara skín guðs mynd í
honum, og þess siður getur nokkur neitað honum
hans háleitu tign og uppruna. Guð talar þá
verkar eins og á sýnilegan hátt sjálfur í honum:
lætur hann í sinn stað bera sannleikanum vitni,
kunngjöra fyrir öðrum vilja sinn, styðja málefni
dygðarinnar, blása hugsjúkum huggun í brjóst, hella
a
um
og
og lætur hann í sinn stað efla þar gleði og anægju
lífsins. Að vera nú þvílíkt verkfæri í guðs hendi,
að vera svo líkur honum, sem er algjorður; að lifa,
vera og hrærast þaiinig í guði og fyrir guð a jorð-
unni, því skyldi það ekki gjöra manninn agætan og
í mesta máta tignarlegan?
“ En virðið nú líka manninn fynr yður, eins og
hann sýnir sig að ytra áliti; skoðið stöðu hans a
jörðinni;. ásigkomulag hans og atgjörfi alt i saman-
burði við hin dýrin, og sérhvað annað, sem er í kring-
um hann, þá skuluð þér ekki heldur í því tilliti geta
borið á móti tign hans. Sjáið, hversu reislulegur og
svipmikill maðurinn er meðal hinna óæðn dýra, sem
eru í kringum hann; hversu alt auðkennir hann fra
þeim, og upphefur hann yfir þau; hversu alt vottr
ar að hann er herra dýranna, og ráðsmaður skap-
ar’a síns á jörðunni! Hversu hann sér glögt yfir
alt, sem er í kringum hann, og getur aðgremt þa ,
flokkað það, skynjað það; stundum horft með lotn-
ingarfullri undrun upp frá jörðunni til himins, og
svo aftur litið niður til jarðarinnar með inndælum
fögnuði; hversu hann kemur við alt, sem lifir og
hrærist í kringum hann, með tilfinningasömu
hjarta; hversu hann tekur með næmum og viðkvæm-
um tilfinningum á móti þeim ótal unaðsemdum, sem
streyma að honum úr öllum áttum, og hversu hann
verður gagntekinn af hinum sælu áhrifum elskunn-
ar og lotningarinnar! Og maðurinn, sem er, gjörir
og getur alt þetta, hann skyldi ekki bera með sér
mikla tign, ekki þykja ágætur í augum guðs og allra
skynsamra vera ?
Æ, svo lærðu þá, æskumaður, að dæma mann-
inn og dæma sjálfan þig, eins og sannleikanum er
samboðið! Þú skalt aldrei líta svo á veikleika hans
og breiskleika, að þú ekki lika takir eftir því, sem er
ágætast og bezt til á honum, og á sjálfum þér! Láttu
þér ekki koma til hugar að göjra lítið úr manninum,
og ætla með því að upphefja guð, herra hans og
föður; og þegar þú talar um spililngu hans og
eymd, þá gleymdu því ekki, að vanvirða skepnunnar
getur aldrei vegsamað skaparann; gleymdu því aldr-
ei, að dimma er ekki algjört myrkur, að skuggi vitn-
ar um ljós, og mikil hrösun um mikinn hæfileika;
að fyrsta stig lífsins er ekki lífið alt; að valt og
veikt barn getur orðið að manni, og sem maður leyst
mikið af hendi; og að guð, sem leit á alt, er hann
hafði skapað, og lýsti yfir því velþóknan sinni,
muuni líka leiða alt til sinnar ákvörðunar, og láta
það ná sinni fullkomnun.
—ISmár. dr. P. P.
Skipið á hafinu eða maðurinn í heiminum.
Heimurinn er hafið. Maðurinn er skipið.
Viljinn er mastrið. Trúin er stýrið.
Siðalærdómurinn er segulnálin.
Trúarbrögðin eru landabréfið.
Samvizkan er skipspresturínn.
!Bænin er gleði- og nauðmerkið.
Vonin er atkerið. Vitið er stýrimaðurinn.
Skynsemin er skipherrann.
Aðgætnin er hafnsögumaðurinn.
Skilningarvitin eru skip erjar.
Girndirnar eru seglin.
Kringumstæðurnar eru vindarnir.
Hjartað er káhetan. Maginn er skipsholið.
Gleðin er góðviðrið.
Þjáningarnar eru stormarnir.
Góðverkin er hinn rétti skipsfarmur.
Lestirnir eru skaðvænu vörurnar.
Hræsni og lýgi eru skerin.
Sannleikurinn er skipleiðin.
Eilífðin er höfnin. — —Smár. dr. P. P.
Frjálst er í fjallasal—
Frjálst er í fjallasal,
fagurt í skógardal,
heilnæmt er heiðloftið tæra;
hátt yfir hamrakór
himininn blár og stór
lyftist með ljóshvolfið skæra.
Stgr. Th.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Mfidlcal Arta Blds.
Oor. Graham og Kennedy 9ta.
PHONB: 21 884
Office tímar: 2—3
Phone: 27 122
Wlnnlpeg, Manltoba.
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
IsL löxfranSlngar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1666
Phones: 26 849 og 26 840
COLCLEUGH & CO.
Vér leggjum sérataka fthenlu 4 atS
aelja meBul eftir forskxiftum laekna.
Hln beztu lyf, sem hægt er aB fé, eru
notuB eingöngu. Pegar þér komlB
meB forskriftina tll vor, megiB þér
vera vlss um, aB f& rétt þaB aem
læknlrinn tekur tll.
Nötre Dame and Sherbrooke
Phones: 87 869 — 87 660
Vér seljum Giftingaleyfiabréf
Skynsemin ruglar þig.
(Eftir Moody.)
Eg heyri ýmsa segja: “Það er skynsemi mín,
sem aftrar mér frá að trúa.”
Heyrið hvað maðurinn segir:
Það kom einu sinni maður til mín og sagði:
“Eg get ekki.” — “Hvað er það, sem þér getið ekki?”
spurði eg. “Eg get ekki trúað,” sagði hann. —
“Hverju getið þér ekki trúað?” varð mér að spyrja.
Því ‘svaraði hann ekki öðru en þessu sama: “Eg
get ekki trúað.” Eg varð þá að spyrja hann aftur,
hverjum hann gæti ekki trúað. Stamandi og eins
og í fáti svaraði hann þá: “Eg get ekki trúað —,
sjálfum mér.” — “En, vinur minn,” svaraði eg hon-
um, “enginn lifandi maður segir heldur, að þér eig-
ið að trúa sjálfum yður.” —
Allir, sem til heyrðu, fóru að skellihlæja.
Ekkert er á móti því hafandi, að þú vantreystir
sjálfum þér, en trúðu einungis, að Jesús Kristur sé
sannleikurinn. Þó að maður kæmi til mín og segði:
“Moody, þér hafið logið að mér, — þér hafið í
breytni yðar við mig sýnt, að ekki er takandi mark
á því, sem þér segið,” þá má vel vera, að eitthvað sé
hæft í þessu, en enginn í allri víðri veröld getur
sagt, að guð hafi sýnt, að honum væri ekki trúandi,
eða að hann hefði logið. Þegar guð segir eitthvað,
þá er það satt. Vér krefjumst þess ekki, að þú trúir
á nokkurn mann; en þess biðjum vér þig, að þú trúir
á Jesúm Krist, því aldrei hefir svik fundist í hans
munni. Ef einhver segist ekki g e t a trúað á hann,
þá eru það ósannindi.
DR 0. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Gna2iam og Kennedy St*.
PHONE: 21 834
Offlce tlmar: 2—3.
Helmlli: 76« Victor St.
Phone: 27 686
Winnlpeg, Manitoba.
LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N
fpiwnxlrir iögfræðlnaar.
356 Main. St. Tala: 24 963
peir hafa einnig skrifabofur aB
Lundar, Riverton, Gimli og Plneot
og eru þar aB hitta & eftirfyigj-
andl tlmum:
Lundar: Fyrsta miSvikudag,
Riverton: Fyrsta fimtudag,
Gimli: Fyreta miBvikudag,
Piney: PriBja föetudag
I hverjum m&nuBi
DR. B. H. OLSON
216 220 Medical Arts Bldg-
Cor. Graham og Kennedy 8ta.
Pbone: 21 884
Office Hours: 3—6
Heimlli: 921 Sherburne 8t.
Winnipeg, Manitoba.
J. Rapar Johnson,
B.A.. LL.B., LL.M. (Harv.)
tslenzkur lögmaður.
704 Mining Exchange Bldg.
356 Main St.
Winnipeg, Manitoba.
Símar;
Skrifst. 21 033. Heima 29 014
DR. J. STEFANSSON
210-220 Medlcal Arta Bldg
Oor. Graham og Kennedy 8U.
Phoie: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka ejúkdöma.—Er aB hiitita
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Heimili: 373 River Ave.
Taila. 42 691
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great West
Permanent Building
Main St. south of Portage.
Phone 22 768
DR. A. BLONDAL
Medical Arts Bldg.
Btundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkdöma.
Elr aB hltta fr& kl. 10-13 Í. h.
og 3—6 e. h.
Oíflce Phone: 22 298
Helmili: 80'6 Victor St.
Slmi: 28 189
G. S. THORVALDSON,
B.A., LL.B.
' Lögfræðingur
709 Electric Chambers
Talsími: 87 371
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
Residence
Phone 24 206
Office
Phone 24 107
E. G. BALDWINSON, LL.B.
Barrister
905 Confederation Life Bldg.
Winnipeg.
DR. J. OLSON
Tannlæknlr
210-220 Medlcal Art-s Bldg.
Cor. Graham og Kennedy 8te.
Pfaone: 21 884
Helmilla Tais.: 18 684
A. G. JOHNSON
»07 Confederatlon Life B14*.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur aS sér aö &vaxta aparifé föllm.
Selur elds&byrgB og bifneáSa &byrg8-
ir. Skriflegum fyrirspurnum svaraB
samstundis.
Skrifstofusími: 24 263
Heimasimi: 33 328
DR. G. J. SNÆDAL
Tonnlæknlr
•14 Somerset Blook
Cor. Portage Avs og Donald 8t.
Talslroi: 88 886
Dr. S. J. Jóhannesson
stundar almennar
lœkningar
532 Sherburn St. Tal*. 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
(3>riðja hús norðan við Sarg.)
Prone: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
J. J. SWANSON & CO.
umited
R e n t a 1 a
Insurance
R e a1 Eitats
Mortgilti
600 PARIS BLDG., WINNPKG.
Phones: 26 349—26 840
Emil Johnson
SB»VIOÉ ELBOTMO
Hafmaons Contracting — AUsloyn*
rdfmagnsdhöld seld og vUf þau gert
__ Eg sel Moffat og CcClary etda-
vélar og hefi frwr til sýnis i veríc-
stæOi minu.
524 SAHGENT AVH.
(gamla Johneon’s byggiagin vlB
Younig Street, Winnipeg)
Verkist.: 31 607 Heima:27 386
A. S. BARDAL
848 Bherbrooke 8t.
Selur Ukkifltur og annaflt um út-
farlr. Allur útbúnaBur fl& be«&
Ennfremur selur hann allflkcnar
minnisvaröa og legeteina.
Skrifetofu tala. 86 607
Helmllia Tals.: 58 8**
Dr. C. MUNSON, L. D. S.
Dentist
66 Stobart Bldg.
290 Portage Ave. Winnipeg
IPhone 25 258
Fer til Gimli og Riverton. —
Veitið því eftirtekt í bæjar-
fréttunum.
Ib - Dr. C. H. VR0MAN
Tannlœknlr
605 Boyd Bullding Phone 34 171
WINNIPEG.
FowlerQptical
CO.
SIMPSON TRANSFER
Verzla meB egg-&-dag hœnsnaföBur.
Annast einnig um allar tegundir
flutninga.
647 Sargent Ave. Stmi 27 240
294 CARLTON ST.
next to free press
ANDERSON, GREENE & CO., LTD.
námasérfræBingar
MeBlimir 1 Winnipeg Stock Ex-
change. Öll viöskiftl afgreidd fljött
og vel.
Líndsay Bldg. 226 Notre Dame Wpg.
Löpgllt af stjórn Manitoba-fyVcis.
Sími: 22 164. Finnið oss 1 sam-
bandi við n&muviðskifti yðar
Holmes Bros. Transfer Co.
Baggage and Furniture Moving
Phone 30 449
668 Alverstone St., Winnipeg
ViÖskiftiIslendinga óskað.
Giftinga- og Jarðarfara-
Blóm
nteð litlum fyrirvar*
BIRCH Blómsali
593 Portage Ave. Tals.: SO 790
St. John: 2, Ring S