Lögberg - 10.05.1928, Blaðsíða 5

Lögberg - 10.05.1928, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. MAÍ 1928. Bla. 5. W DODD'S ' ^ IKIDNEY | Öl-Ö^CKAC^fpl- \DuDER TROysPM ^HEUMATJ5 - í meir en þriðjung aldar haff Ðodd’s Kidney Pills verið viður- lcendar rétta meðalið við balt- verk, gigt, þvagteppu og mörgum fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll- um lyfsölum, fyrir 50c. askjan -eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beinl í'rá The Dodds Medicine Co., Ltd. Toronto, ef borgun fylgir. Canada framtíðarlandið. Verzlunar-samtök meðal bænda eru alt af að aukast. Aðallega gangast akuryrkjuskólar og fyrir- myndarbú stjórnanna fyrir þessu. Það er ekki langt síðan, að bænd- ur þurftu víðast að selja afurðir búsins í bænum næst við sig, og láta vörurnar, hvort sem þeim þótti verðið, er þeim var boðið, fullnægjandi eða ekki. Oft var það líka, að peningar fengust þá ekki, nema fyrir lítinn part af því, sem bóndinn hafði að selja. Mikið af hveitinu var selt strax að haustinu, þegar verðið var lægst, því að eins efnaðri bændur Voru svo stæðir, að þeir gætu borgað kostnað við uppskeru o. s. frv. og aðrar skuldir að haustinu og geymt svo hveitið þar til það hækkaði í verði. Hið sama má segja um aðrar afurðir. Stundum var það kunnáttuleysi eða ’kæruleysi, sem olli því, að varan var í lágu verði. T. d. egg voru send til markaðar, þó þau væru ekki öll fersk. Það var þá ekki verið að rekast í því, hvort þau væru ný eða nokkurra daga gömul. Verzlunarmenn urðu svo fyrir tapi, þegar eggin reyndust ekki eins góð eins og búist var við. Þar af leiðandi gáfu þeir aldrei mjög hátt verð fyrir þau. Nú er að koma breyting á þetta. Nú eru egg flokkuð og verðið, sem bóndinn fær, er undir því komið, hvaða stigi eggin ná, þeg- ar þau eru skoðuð. Fyrir góð egg fæst að jafnaði töluvert meira nú en áður og á sama tíma hafa bænd- ur lært að það borgi sig ekki, að bjóða nema góð egg til sölu. í Suður-Manitoba hefir korn- uppskeran verið léleg undanfarin ár. Bændur sáu ekki hvernig þeir ættu að bæta hag sinn, og voru sumir sem álitu , að bezt væri, að flytja lengra vestur, þar sem land væri nýtt og þar sem uppskeruvon væri betri. En slíkt hefði haft mikinn kostnað auk annara erfiðleika í för með sér. Þá ráðlögðu búfræðingar þessum bændum að gefa sig meira við kvikfénaðs- og fuglarækt, en þeir hefðu gert. Þeir bentu á, að þó kornið væri ekki gott til mölun- ar, gæti það verið allra bezta fóð- ur, og að jafnvel meiri peninga mætti hafa upp úr því með þessu móti, en með því að selja það eins og þeir höfðu gert. Bændur fóru svo að prófa þetta og hefir það gefist ágætlega . Það hefir verið aðal gallinn á búskap manna f Vesturlandinu að þessum tíma, að svo margir bændur hafa gefið sig við kornrækt að eins. Það eru fljótteknir peningar, ef alt gengur vel. En það er ekki alt af hægt að byggja á að vel gangi. Bændur í Suður Manitoba fóru að rækta fugla — tyrkja og hæns — mikið meira en áður. Sérfræð- ingar frá búnaðarskólum og fyrir- myndarbúum ferðuðust svo um á haustin (þeir gera það enn) og sýndu fólki hvernig bezt væri að búa fuglana til markaðar. Það þarf vist lag við þetta, og ef ráð- leggingum er fylgt, fæst mun meira fyrir pundið af fuglakjöt- inu. Bændur í vissu umdæmi lögðu svo saman og sendu vagn- hlass (carload) með járnbraut austur til stórborganna, eða þang- að, sem beztur var markaður. Þetta gafst svo vel, að þessi að- ferð að búa fuglakjöt til markað- ar og selja það„ er nú notuð víða í Vesturlandinu. Það þurfa að vera svo margir bænifur í hverju héraði, sem reyna þetta, að hægt verði að senda vagnhlass þaðan að haustinu. Þá verður flutn- ingskostnaður minni. Til þess að svona hepnist, þarf bóndinn að rækta fuglategundir, sem seljast æfinlega vel. Búnað- arskólar og fyrirmyndarbúin gefa fullkomnar upplýsingar þessu við- víkjandi. Það hefir lítinn árang- ur, þó bóndinn rækti mikið af Sfugilum, ef /þeir eru úrkynja (iscrub) eða ómöguleg markaðs- vara. Ef lagið er með og ef leitað er allra upplýsinga, er hægt að hafa góða peninga upp úr fuglarækt. Margt fólk, sem komið hefir hingað frá Mið-Evrópu löndunum hefir, það sem hér kallast, smábú pálægt borgum eða bæjum og býr vel. Það hefir ekki nema nokkr- ar ekrur af landi, en hver ekra er Iátin framleiða alt sem mögulegt er. Það iðkar garðrækt, og sú uppskera bregst sjaldan—aldrei svo, að eitthvað sé ekki í aðra hönd. Þáð hefir tvær eða þrjár kýr og svo fugla, vanalega heldur stóran hóp. Enn fremur hefir það korn, nógan fóðurbætir handa skepnunum fyrir veturinn. Fólk, sem hefir þekking á garðrækt, vegnar vel á svona bújörðum þó smáar séu. Inntektir eru náttúrlega ekki eins miklar eins og á stórbúi, en kostnaðurinn ’ er heldur hvergi nærri eins mikill. Enn fremur verður svona blettur, segjum 5— 10 ekrur, ræktaðar miklu betur heldur en þar sem landið er stórt. Uppskeran verður, og er, tiltölu- lega meiri. Landið kostar ekki eins mikið til að byrja með, skatt- ur er ekki eins hár og, sem sagt, útgjöld verða öll lægri. Austur í Ontario fylki eru nú bændur að minka bújarðir sínar. Það telst nú, að meðal bújörð, í þeim héruðum, sem eru gömul og þéttbygð, séu um 100 ekrur. Og bændur þar græða nú meira, en meðan þeir höfðu meira land und- ir höndum. Ástæðan er sú, að nú gefa þeir sig við fleiru en korn- rækt — hafa mjólkurbú, býflugná rækt, aldinarækt og garðrækt. Það má geta þess, að bændur í Manitoba og Vesturfylkjunum, eru nýlega farnir að gefa sig að býflugnarækt. Var mikið af hun- angi, sem framleitt var í Manito- ba, selt haustið sem leið, og fékst gott verð fyrir það. Þess verður ekki langt að bíða, að fleiri bænd- ur fari að stunda býflugnarækt og auka inntektir sínar að mun án mikillar fyrirhafnar. Upplýsingar um búskap, hvar sem er í Canada, fást hjá búnað- arskólum, fyrirmyndarbúum sam- bandsstjórnarinnar (Dominion Ex- perimental Farms), og á stjórnar- skrifstofum (Department of Agri- | culture) í hverju fylki. Fólk ætti i að lesa þær skýrslur, sem þar má j fá og nota þær upplýsingar sem | þar eru gefnar hverjum sem vill i kostnaðarlaust. Þeir, sem hafa í j hyggju, að fara að búa, ættu ekki , að láta það hjá líða, að nota allar j þær leiðbeiningar, sem þaðan má Æfiminning. GAS0LIU SKATTUR ENDURGREIDDUR Ef yður vantar endurgreiðslu, ÞÁ GEYMIÐ KVITTANIRNAR öllum umsóknum um endurgreiðslu, verður að fylgja kvitt- ering, hvort heldur að gasolían var notuð fyrir bíla, eða fyrir eitthvað annað. Fáið kvitteringu ÁVALT, þegar þér kaupið. Eyðileggið ekki eina einustu kvitteringu. Eyðublöð í sambandi við endurgreiðslu, fast á skrifstofu undirritaðs. J. W. McLEOD, Deputy Provincial Secretary, Regina, Sask. ÁRÍÐANDI—Geymið ALLAR kvitteringarna, hverja einustu Jón Jónsson Hornfjörð. Fæddur að Setbergi í Nesjum í Hornafirði, Austur Skaftafells- sýslu, 27. maí 1862, dáinn 1. apríl 1928. Flutti til Canada 1890, á- samt heitmey sinni, Guðleifu Árnadóttur, sem lifir mann sinn, ættuð úr Múlasýslu, og giftust þau næsta ár, 1891, og lifðu þau í 39 ár í farsælu hjónabandi. Þau byrjuðu búskap í Nýja ís- landi, í hinni svokölluðu Isafold- arbygð og bjuggu þar um 10 ár, þar til þau fluttu vestur í Fram- nesbygð, um sex mílur vestur frá Árborg, og bjuggu þar í 21 ár. Til Saskatchewan fluttu þau ár- ið 1922 og keyptu land um sex mílur noðrur af Leslie, og þar veiktist hann úr blóðeitrun í hendi og var þá læknir sóttur svo að segja strax, og þegar það dugði ekki, fór Helgi sonur hans með hann til Winnipeg, og fékk hlann þar þá beztu læknishjálp, sem hægt var að veita, en alt reyndist árangurslaust, og lézt hann á almenna spítalanum í Winnipeg. Var líkið flutt til Elf- ros og jarðað þar af presti safn- aðarins, séra Carli J. Olson, að viðstöddu. fjölmenni, þrátt fyrir mjög slæma vegi. Með Jóni Hornfjörð er til graf- ar genginn einn af vorum ágætis- mönnum, sem var sómi sinnar bygðar og öllum góðum málefn- um sannur vinur. Hann var höfð- ingi í lund og sérlega gestrisinn og vildi öllum hjálpa, sem minna höfðu; og þó hann væri aldrei ríkur maður af þessa heims auði, þá komst hann ávalt vel af. Samt mun það vera ótalið, sem hann og þau hjón miðluðu öðrum; enda var hann ekki einn um það, hin á- gæta kona hans var manni sínum samhent í öllu því, sem er fagurt j og kærleiksríkt, og bar heimilið! ávalt vott um kristilegt líferni, ( enda hélt hann sinni barnatrú til1 æfiloka, og var ávalt reiðubúinn að styrkja kristindómsmálefnið og tilheyrði alt af lúterskum söfn- uði hvar sem hann var, og nú síðast Elfros söfnuði.—Jón Horn- fjörð var prúðmenni í umgengni við aðra menn, sérlega vinnugef- inn og velvirkur, enda bar heim- ilið þess glöggan vott, því alt var á sínum stað hreint og fágað. Þau hjón eignuðust sex börn, sem hér segir: 1. Bergþór, dáinn í æsku; 2. Bergþóra, gift kona; 3. Kristrún Guðmundína, dáin; 4. Helgi, sem býr þrjár mílur frá heimili móður sinnar, giftur á- gætiskonu; 5. Sesselja, gift kona í Chicago; og 6. Þorsteinn, dá- inn. Líka ólu þau hjón upp tvo drengi: Emil Sigurðsson, sem var tveggja ára, þegar hann kom til þeirra, og á hann land fast hjá landi fósturforeldranna og held- ur enn til hjá fósturmóður sinni. Annan dreng tóku þau hjón, Björg- vin Sigurðsson, og var hann níu ára gamall, þegar hann kom til þeirra. Þessir drengir hafa not- ið sama uppeldis og þeirra eigin börn, enda eru þeir hinir nýtustu menn. Einnig lifa Jón heitinn móðir hans, Sesselja Sigurðar- dóttir, hin mesta myndarkona, og fjögur systkini átti hann á lífi, þá er hann lézt, er heita: Guð- mundur, bóndi á Fljótsdalshéraði í Múlasýslu; Sigrún, kona í Skrið- dal í Múlasýslu; Jónína Sigríður, kona í Lóni í Austur Skaftafells- sýlsu, og Guðrún, ógift, í Canada. Jón heitinn Hornfjörð var prýðilega vel greindur maður, las mikið, átti gott safn af góðum bókum, og fylgdist vel með því, sem var að gerast, og mikinn á- huga hafði hann fyrir þvi, sem var að gerast heima á fósturjörð- inni íslandi. • Margt fleira mætti segja um þenna góða, framliðna mann, en eg, sem skrifa þessar línur, þekti hann vel og veit, að hann mundi vilja að frásögn þessi væri í sam- ræmi við hið kyrláta líf, sem hann lifði. — Svo þakkar ekkjan og börnin öllum þeim, sem sýndu hjálp og hluttekningu með nær- veru sinni við útförina; einnig þakka þau fyrir blómin, sem lögð voru á kistuna. Og svo kveðja hann ástvinirnir, sem hann meinti | svo mikið til, og einnlg hinir imörgu, semj Ikyntust honum á lífsleiðinni. H. P. Jón Jónsson Hornfjörð. Bjartari framsjónir, blíðara skin. Bróðir og vinur nú áttu gott. Þúsundir skynja, er þráum við hin, um þekking og sannleika bera vott Himneska víðsýnið hugsvalar þér, en harmi það veldur, ef syrgjum vér. An^Igustur.heimsins í efninu gnýr. Nú eignast þú skilning þess vandamáls. Villunnar martröð í mönnunum býr, \ en máttugur guð er í alheimi frjáls. Þegar við takmarkið birtir á braut hann býður oss öllum sitt kær- leiksskaut. Frjáls ertu vinur! þér faðirinn bauð til fagnaðar heimkynna’ í ríki sitt. Frelsarinn gefur þér andlegan auð því eilífur þroski er hluiskifti þitt. Börnin þín góðu, nú gleðst þú með þeim. Hve gott er að koma til föðursins heim. Vinirnir sakna, en syrgja þó ei, því sælunnar vermireit gistir þú- Skamvinn er biðin, því framgjarnt er fley og fullvissan höndluð í skírri trú. Samvista gleði’ eftir saknaðar- stund, sólskinið breiðir á ástvina fund. Friðrik Guðmundsson. fá, því þær eru bygðar á reynslu, en ekki á getgátum. — Fólk i öðr- um löndum getur fengið þessar upplýsingar með því að skrifa til: Dominion Experimental Farm, Ottawa, Canada, eða til Depart- ment of Agriculture, Ottawa, Can- ada. Hafi það í hyggju að setj- ast að í einhverju sérstöku fylki, þá er ekki annað en að geta þess og munu þá sérstakar upplýsing- ar viðvíkjandi búskap í þ'ví fylki, verða sendar. WONDERLAND. “The Thirteenth Hour” heitir kvikmyndin, sem sýnd verður í Wonderland þrjá síðustu dagana af þessari viku, mjög hrífandi mynd og margt dularfult, sem þar kemur fyrir. Þrjá fyrstu dagana af næstu viku gefst fólki tækifæri til að sjá ágæta mynd af flugferðum Lind- berghs og hans merkilegu flugvél1 “The Spirit of St. Louis”. Mynd- in sýnir bæði ferð hans til Paris og eins um Suður-Ameríku. Einnig sýnir leikhúsið þessa daga “Man Crazy”, þar sem Dor- othy Mackaill og Jack Mulhall leika aðal hlutverkin. Mjög fall- eg og skemtileg ástasaga. 1 bókabúð ARNLJÓTAR B. OLSONAR, 594 Alverstoen St. er nýkomið: Vaka, I. hefti annars árg. Er innihald þess bæði marg- breytt og kostamikið. Svo kosta- mikið, að kafli Bókmentaþátta próf. Eigurðar Nordals ætti að teljast virði þess, sem borgað er fyrir ritið, og sú mun sama reynd- in verða svo lengi, sem framhald þeirra þátta varir. Verð ritsins er hið sama og áð- ur ($2.50), og sem borgast á, er hálfur árg. er út kominn (leins og vera bæri, að goldið væri fyrir hvert tímarit). Nýir áskrifendur Vöku fá I. árg. fyrir hálfvirði. Þjóðvjnafólaglsbækurnar fyrir yfirstandandi ár, eru einnig ný- komnar. Ber þess jafnframt að geta, að i ár gefug það félag kaup- endum sinum mikið meira af góð- margra ára, svo sem: um bókum en verið hefir, til Almanakið fyrir árið 1929. Andvari. Germania, eftir Tacitus. Svefn og draumar (s. part.) í norðurvegi (s. partur). Verð bókanna er $2.00. Hundrað og áttatíu öfugmæla- vísur, 30c. Tvo umboðsmenn þarf stórt starfrækslufélag að fá. Annan til að vinna í borginni, hinn úti í sveitum. Gott tækifæri fyrir hæfa menn. Skrifið til box 120, Columbia Press, Ltd., Winnipeg. TORONTO MINING STOCK Stobie-Furlong-Mathews) MAY 8th, 1928. Open Close OOP-OTHY MACKAiLL _____moíSXll \, onderlanu þessa viku. Abana . .275 276 275 Aconda .. 21 21 18% Amulet . 325 330 325 Bidgood 100 104 94 Central Man. ... . 129 130 127 Columbus K. .. • 3% 3% 3 Dome . 965 975 935 Gold Hill • 16% 17 16 Gran. Rouyn . . 27 27 26% Hollinger .1520 1525 1500 TTowey 86 89 86 H. B. M. & S. . . . .1985 1985 1945 Jaek Man . 72 75 75 Kootenay Fl. . .. 33 33 33 Macassa . 41 41 40 Noranda 2050 2065 2025 Pend Oreille .1875 1925 1900 San Antonio 38 38% 37% Sud Basin .1000 1005 965 Sudbury Cont. ... 32 34 33 Sher. Gordon . . . 620 630 621 Tock Hughes ... 940 940 920 Tough Oakes ... 36 36 35 MINNING. Jón J. Homfjörð. Gleðivana góður bær, gjörist nú, því burtu er liðinn, ðllum sá er æ var kær, er nú kominn sæll í friðinn. Grædd nú eru sorgar sárin, sigur unninn, þornuð tárin. Skeiðið lífs nú endað er, er nú komin hvíldarstundin; brautin þín hér búin er, búin hvílan,1—þrautin unnin. Sof nú, vinur!—sorgum flúinn, sæl nú eru laun þér búin. Þín skal minning mér æ kær, minning þína skal eg geyma, hún mér ætíð skín svo skær, skein þar ætíð gleðin hreina. Nú er glaður lífs á landi, laus við mæðu sæll þinn andi. Ekkjan syrgir mætan mann, ' munu hennar undir svíða, einn nú hugga hana kann, hjálp sú eina meðal lýða: Jesús græðir sorgar sárin; sér um hana, þerrar tárin. Vertu sæll!—Nú sof þú rótt. Sæll á meðal barna þinna. Góði vinur! — Góða nótt! gleðilegt er þau að finna. Börn og ekkjan einnig vona, að þau munu síðar koma. B. J. Hornfjörð. Samtíningur, Kæri ritstjóri Lögbergs! Eg þakka þér innilega fyrir margar góðar ritgerðir í Lögbergi, nú síðast þá viturlegu og ágætu rit- gerð, sem í blaðinu birtist eftir hinn mæta og alþekta mann doktor B. J. Brandson, um hina tíðræddu fyrirhuguð og ánægjulegu Islands- ferð árið 1930, býzt eg við að henni verði svarað. Annað þakka eg mikillega, kunn- ingja mínum, Kristleifi Þorsteins- syni frá Stóra-Kroppi, fyrir hans óviðjafnanlegu, fróðlegu og í alla staði velrituðu fréttabréf til okkar Borgfirðinga. Allir, sem eg hefi talað við, lofa hann og þakka fyrir, og hvað hann getur með ritsnild sinni og djúpvitri hugsun, ofið lang- an vef úr ekki þó meiru efni. Það er ekki heiglum hent. Við vonum vist allir Borgfirðingar að ritstjóri sendi honum stundvíslega blaðið Lögberg fyrir. Eg man vel þegar hann var á bernskuárum og ungur maður. Var hann talinn með af- brigðum spakvitur og skáldmæltur vel. Eg kann mörg erindi eftir hann. Einnig heyrði eg hann tal- inn gáfaðastan þeirra bræðra, þótt hinir álitust framarlega í röð svo kallaðra ómentaðra alþýðumanna. Enda skipuðu þeir hreppstjórasæt- ið mörg ár í sinni sveit hver, Bjöm og Jakob. Björn þekti eg vel, var hann búhöldur góður, vel gerður og góður til hvers sem var. Það var heldur ekkert langt til seilst með vísdóm og fróðleik, til séra Snorra Jakobssonar prests að Hlúsafelli og svo Tungu-ættina annarsvegar, greindarfólk mesta. Tvent þótti mér aS í síðasta bréfi Kr. Þ., sem hann er-ekki um að> saka, mér þótti kirkjusóknir of mikið ganga til þurðar í Reykholti, ’og annað að smáfréttir eins og af þessum, sem mig langaði til að vita um, og einhverra hluta vegna gátu ekki fylgt með. Kr. Þ. er gestris- inn heim að sækja, og álíka fróð- legur í tali sem skrifi. Hann getur vel verið spaugsamur, þegar við förum að minnast á gömlu tímana heima. Forlagatrúar maður held eg hann sé ekki, þó undraði hann j hvað mest, þegar nú forsjónin var ' búin að raða öllu svo vel niður, að , á tveimur góðum og stórum efna- , heimilum eins og Húsafelli og Kal-1 mansstungu skyldi vera 4 piltar á Húsafelli og 4 stúlkur í Kalmans-! tungu á svo líkum aldri og atgervi sem hugsast gat. Bjöm á Húsa- felli og Þórunn i Kalmanstungu eitthvað á sama ári. Jakob og! Anna á mjög líkum aldri, eins j Snorri og Guðleif og alveg jafn- gömul Kristleifur og Ólafía, sem nú er kona mín. Eins og þeir Húsa- j fells-drengir komu oft að vetrinum fram að Kalmannstungu að spila, þar bar okkur Kr. Þ. saman um, að ekkert af þessum jxírum, eins og alment sýnist líkt um, skyldi ekki sameinast, skildum við ekkert í. Svo endurtek eg þakklæti fyrir góðu og fróðu bréfin hans og bið góðan Guð að gefa honum aldur til að geta gert það sem lengst. Það gleður mig að tengdabróðir minn er einn þeirra, sem farinn er að skrifa honum. Hann er greinar- góður og skýr maður. Eg veit ekki af 80 ára gömlum manni betri úr Borgarfirði eða á gamals aldri, sem heppilegri væri en hann, að upplagi vel greindur, bókhneigður og vel lesinn, af mönnum á okkar aldri, svo gerir það stórt stryk i reikninginn að eg minnist ekki að hafa heyrt getið að fyrir rúmum 60 árum væru aðrir sendir í skóla í Borgarfirði, en þessi tengda- bróðir minn, S. Þórðarson, sem fóstri hans Kolbeinn á Hofstöðum lét fara út að Melum, (eg man ekki hvort var einn eða tvo veturj til séra Guðmundar á Mel- um i Melasveit, til að læra skrift og réttritun með fleiru. Þetta var stór bót fyrir skarpan ungling, og sem gat svo notað sér það vel með næpi frjálsræði að æfa listina eftir vilja og þörfum. Enda var S. Þ. langt framar hinum á hans aldri, sem eg vissi af í þeirri list þá um Borgarfjörð. Margir á líkum aldri urðu að láta sér nægja það, að fá upphafsstafi skrifaða af öðrum, og einn heyrði eg segja það í Reyk- holtsdal, að hann hefði lært alveg með því að skrifa á snjó með fingri, 1 YÐAR EIGIN J| K- BAKIÐ BRAUD með fo I ROYAL CAKES Sem staðist hei- ir reynsluna nú yfir 5o' ár og var hann kallaöur ágætur skrif- ari. Kenslutíminn var þegar hann stóð yfir fé föður síns á vetrum. Eg man eins lengi og eg lifi, hvað eg gladdist, þegar Þórður Gríms- son, orðlagður skrifari, frá Gríms- stöðum gaf mér tvenna upphafs- stafi, smáa og stóra, og seldi mér svolítið púlkt, sem kostaði, á gamla peninga visu, eitt mark. Þeir stór- auðugu geta ekki glaðst meir, (ef þeir þá nokkumtíma geta glaðst) þótt þeir með réttu og röngu kom- ist yfir stóran part of heiminum. Eg var þá föðurlaus, hjálparvana unglingur. En Guði sé lof eg hefi yfir engu að kvarta, en mikið að þakka honum blessuðum fyrir mig og mína, þótt eg aldrei geti skilið þá stjórn Drottins.að sumir heims- menn vita ekki nærri miljóna sinna tal, aftur sumir naktir, svangir og kaldir, nærri því að vera hlaðnir kaunum, eins og Lassarus og Hall- grímur Pétursson, sem óefað hefir leitt svo margar sálir til Guðs með sínum óviðjafnanlegu trúarsálmum. Mér sýnist allir, sem heilbrigðir eru á sál og líkama, vilja hjálpa sér. Fátæktin er ekki öll (getur verið sumum) manni sjálfum að kenna. Eg sá svo marga á sjó, sem voru í sama stað, báru sig eins til að öllu leyti, en annar hlóð, en hinn fékk fáa fiska, svona er það. Það er nógu sárt að ganga alls góðs á mis, þótt hinir, sem betur mega, bæti svo ekki gráu ofan á svart, með því að áfella þá, sem undir verða i lífsbaráttunni. Það er rangt að miklast af velgengninni, þvi hún er gjöf frá Guði, sem al- ment er kallað heppni og lán, öðru nafni. Og því síður að áfella hina. Það gefur sér enginn gæfu, gildur þó feginn vildi. Svo annað. Nær ])ú finnur fátækan á förnum vegi, gerðu honum gott en grættu hann eigi, Guð mun launa á efsta degi. Sem betur fer er þetta stórum að lagast á íslandi. Fáir sannkallað- ■ ir þurfamenn, og mér skildist sú ' góða regla komin þar á í Borgar- j firði, að minsta kosti, þar voru I ekki hjónin^ aðskilin, heldur látin búa saman með börnum sín- um, ef nokkur voru, og hjálpað þangað eftir þörfum. Þarna sést ^ mannúð og sannast Guðs heilaga . orð: Gerðu öðrum það, sem þú vilt láta gera þér. Guði sé lof, eg sá mikla framför á íslandi þegar ,eg fór heim. Þó mest í bættum kjörum og meðferð á mönnum og skepnum. —R. J. TWO IS COMPANY • ii?° í ^ansen and Anna Auguzen, of Oslo, immigrants, were married ín the Canadian National Railways Colonization Offices by Rev. T. J. Langley, of the Norwegian Lutheran Church, on their arrival in Winni- Pe8- uí]ey desired to face their new life in Canada as man and'wife rather than to separate. ’They will go on a farm near Birch Hills, Sask. “WKite Seal” lang bezti bjórinn , KIEWEL Tals. 81 178 og 81 179

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.