Lögberg - 02.08.1928, Qupperneq 1

PHONE: 86 311
Ö Ö b
41. ARGANíGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 2. AGÚST 1928
iSÚMER 31
Caaada.
HveitisamlagiS borgaði á laug-
ardaginft var samlags bænduhum í
Vestur-Canada rúmlega þrjátíu og
fjórar mfljónir dala fyrir hveiti-
uppskeruna 1927. Er það þriSja
borgunin, sem bændurnir hafa
fengið fyrir þess árs uppskeru.
Þegar bændurnir afhentu hveiti sitt
samlaginu í fyrra fengu þeir $1.00
fyrir hvern mæli af bezta hvéiti.
Hinn 10. marz þ. á. fengu þeir 15C
■og nú 250, svo það verð, sem þeir
nú eru búnir að fá fyrir beztu teg-
und hveitis fNo. 1 Northern) er
$1.40. Verðið er vitanlega nokkuð
lægra fyrir lakari tegundir, og það
er alt miðað við Fort William eða
Port Arthur.
Maður að nafni W. L. Printnell
tilheyrandi Western Canada Air-
ways félaginu, ætlaði' að fljúga í
einni lotu frá Ottawa til Winnipeg
og var búist við að hann gerði það
á hér um íbil 10 klukkustundum.
Það fór á annan veg, þvi hann fór
frá Ottawa á föstudagsmorguninn,
en kom ekki til Winnipeg fyr en
kl. 6.30 á sunnudagskveldið. Hann
varð að lenda í Sudbury og fór
þaðan ekki fyr en á laugardags-
morgun, en annars verst hann allra
frétta og segir ekkert um það
hvernig ferðin hafi gengið, en víst
er þó um það, að hann komst alla
leið, þó sein’t gengi.
* * *
Það er ekki búist við nema svo
sem 5000 kaupamönnum frá Brit-
ish Columbia, til að vinna við upp-
skeruna í Sléttu-fylkjunum í haust.
í fyrra komu nálega 8000, en nú
er þar rnikil atvinna og fáir menn
sem ekki hafa nægilegt að gera.
* * *
Fyrir fáeinum árum hafði Can-
ada og Þýskaland engin viðskifti
og héldu sjálfsagt flestir að þau
myndu seint eða aldrei hefjast að
nýju. önnur hefir nú samt raunin
á orðið. Árið sem leið keyptu
Þjóðverjar vörur frá Canada fyrir
fjörutiu og tvær miljónir dala og
Canada-menn keyptu vöirur frá
Þýskalandi fyrir seytján miljónir
dala. Þjóðverjar kaupa frá Canada
allskonar matvörur, togleður vör-
ur, loðskinn, bila og ýmislegt fleira.
Canada-menn kaupa aftur af Þjóíf-
verjurn vasahnífa, rakhnifa, úr og
klukkur, hljóðfæri o. fl. Þjóð-
verjar eru góðir viðskiftavinir og
borga greiðlega alt ,sem þeir eiga
að 'borga, og eru bæði iðjusamir og
sparsamir og komast því flestir vel
af.
♦ * *
Fjórir enskir háskóla stúdentar
komu til Winnipeg í vikunni, sem
leið og fóru vestur til Saskatchewan
til að vinna þar hjá bændum um
uppskeruna. Er von á mörgum
fleiri stúdentum þaðan innan
skamms, til að vera hér í kaupa-
vinnu í haust. Leggja þeir af stað
frá Englandi 4. ágúst og fara aftur
heimleiðis frá Montreal 5. október.
Þessir, sem komnir eru hyggja gott
til verunnar í Canada og halda sjálf-
ir að þeir geti unnið eins og hinir,
þótt þeir hafi eytt mestum hluta
æfinnar á skólabekkjunum.
* * *
Mikið þrumuveður gek'k yfir
norðvestur-ihluta Winnipegborgar
á mánudaginn. Átta ára gamall
drengur, John McCannon að nafni,
beið bana af því. Veðrið braut
24 staura sem halda uppi raforku-
vírum og voru mörg (hús ljóslaus
alt kveldið.
* * *
Rán mikið var framið í Winni-
peg á mánudaginn var. Var það
með þeim hætti, að tveir menn
voru að færa fylkisbankanum á
Ellice Ave. $25,000 klukkan rúm-
lega níu um morguninn og voru
rétt að segja komnir að bankan-
um, þegar fimm vopnaðir menn
réðust að þeim. “Pyngjuna eða líf-
ið’’ sögðu þeir iþessir ræningjar,
eða eittJhvað því líkt og urðu þar
snögg umskifti, og ræningjarnir
höfðu peningana, en vesalings
bankaþjónarnir stóðu eftir á
strætinu peningalausir og: ráða-
lausir og vissu naumast hvaðan á
þá stóð veðrið. Þegar ræningj-
arnir böfðu náð peningunum,
stukku þeir upp í bíl, sem þar stóð
búinn rétt hjá, og keyrðu sem
mest þeir máttu vestur Ellice
Ave., og sást ekki meira af þeim.
Allmargt fólk var þarna á stræt-
inu og sá aðfarirnar, og þóttust
einthverjir þekkja bílinn og segja,
að J. A. Banfield kaupmaður eigi
Hann, og var honutti stolið nóttina
áður. Haldið er, að þessara sömu
ræningja 'hafði orðið vart í North
Dakota, sama daginn, og segja
fréttirnar, að fimm menn, sem
komið hafi að norðan í bíl, hafi
brotist þar inn með yfirgangi og
ekkert skeytt tollþjónum en látið
vopnin gæta sín, og hefir enginn
enn haft hendur í íhári þeirra.
Bandaríkin.
Kellogg, utanríkisráðherra legg-
ur af stað frá Whshington hinn 11.
þ. m. áleiðjs til París, þar sem
samningarnir, sem við Kellogg eru
kendir, um að ólöghelga strið milli
þjóðanna, verða undirskrifaðir af
fjórtán þjóðum, hinn 27. ágúst.
MeS honum fer aðeins skrifari
hans og ætlar hann að hafa aðeins
mjög fárra daga viðdvöl í. París.
* * *
Fimmhundruð og fjórtán mann-
eskjur mistu lífið í bílslysum í 77
stærri borgum í Bandarkjunum á
fjórum vikum, sem enduðu 14. júlí
síðastl. Það eru 59 færri heldur
en á sama tima árið, sem leið.
* * *
Árið 1927 dóu í borgum Banda-
ríkjanna 64.9 börn af hverjum
])úsund, sem fæddust. 1926 voru
þau 73,7 og 1915 100 af hverju
þúsundi.
* * *
Gene Tunney og Tom Heeney,
berserkir miklir og krafta jötnar,,
háðu hnefaleik í New York á
fimtudagskveldið í vikunni, sem
leið og fór hann þannig að Tunney
vann sigur og virðist sem honum
hafi ekki orðið sérlega mikið fyrir
því að berja Heeney niður. Þó
hepnaðist það ekki til fullnustu fvr
en i elleftu atrennu. Tunney er
frægastur allra slagsmálámanna,
síðan hann barði á Jack Dempsey
og hefir nú frægð hans enn aukist
við þessa viðureign. Heeney er
frá Nýja Sjálandi, en Tunney er
Bandaríkjamaður.
Hvaðanœf a.
Umberto Nobile, hemiskautafar-
inn óheppni, kom til Noregs í síð-
ustu viku, og menn hans, þeir, sem
eftir eru og voru þá á leið heim til
Rómaborgar. Stendur til að þar
verði þeir yfirheyrðir og reynt að
komast fyrir allar orsakir að óhöpp-
um þeirra. Var Nobile mjög fá-
lega tekið, þar sem hann kom við
land í Noregi og alt á annan veg
heldur en þegar hann fór norður í
vor. Er enn gerður út leiöangur
frá Rússlandi til að leita að þeim
sem mönnum, sem í þessari óhappa
för voru, og sem ekki hafa enn
fundist og öðrum sex, sem voru
með Roald Amundsen.
* * *
Lenia Alexandravna prinsessa,
systir Nikulásar Rússakeisara, þess
sem myrtur var, hefir höfðað mál
gegn stjórninni á Finnlandi út af
fasteign, sem hún telur sig eiga og
sé $2,000,000 virði, en sem stjórn-
in hefir kastað eign sinni á og selt.
Krefst hún nú að fá eignina aftur
eða andvirðið.
Á fundi, sem fulltrúar vínbanns-
manna frá fjórtán af Suðuríkjun-
um héldu nýlega í Asheville, North
Carolina, var samþykt að styðja
Hóover við forsetakosningarnar í
haust.
• # *
William Varney, tforsetaefni
Vínbannsmanna,, hefir lýst yfir
þv, að hann sé viljugur til að
draga sig í hlé, ef Hoover vilji
lýsa yfir því, að hann fylgi vin-
bannslögunum eindregið.
v
Fréttabréf.
Seattle, Wash., 20. júlí 1928.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Ærið langt er nú siðan, að ai-
mennar fréttir héðan úr borg hafa
sézt í blaði þínu; hélt eg því, að
ekki væri úr vegi að senda því
greinarstúf, ef eitthvað væri hægt
að tina til, eftir Ihina löugu þögn
En þar sem eg hefi verið burtu úr
bænum um heilt ár að undan-
förnu, þá hefi eg ekki getað fylgst
með rás viðburðanna hér á meðal
landa, og verða því fréttir í mol-
um .hjá mér í Iþetta sinn, eins og
þær hafa ef til vill verið oftar.
Eg áttií fastlega von á, að ein-
hver sendi blaðinu fréttapóst héð-
an, bæði hafði eg mælst til þess
við ýmsa áður en eg fór burtu, sem
eg vissi að voru vel pennafærir;
svo datt mér ekki annað í íhug, en
einhver mundi gera það af eigin
hvöt. En mér brást sú von; var
eg alt af að horfa eftir fréttum frá
Seattle i Lögbergi, þar sem eg var,
en sá aldrei neitt þaðan sem frétta-
grein gat kallast. Víða annars
staðar að, sá eg fréttagerinar, og
las eg þær allar , orð fyrir orð, því
eg horfi ávalt eftir þeim í blöðun-
um, eins mikið og nokkru öðru.
Og þá er nú víst þessi formáli
orðinn nægilega langur.
Góð og hagstæð veðrátta hélzt
hér yfir vormánuðina og gras-
spretta varð hin bezta og nýting
góð. Sama má segja um aldini og
ber, og aðra garðávexti. Loftið
hefir haldist hæfilega svalt fyrir
sprettu, og regnið, sem kom nokk-
uð þétt í april, gaf skjóta fram- i kirkjunnar í Ballard,
Bretland.
Erkibiskupinn af Canterbury og
yfirmaÖur ensku kirkjunnar, The
Rt. Rev. Randall Thomas David-
son, hefir sagt af sér emibætti sínu
frá 12. nóvember að telja. Hefir
hann þjónað ]>essu embætti í 25 ár
og er nú áttræður að aldri. Heilsa
hans hefir ekki verið góð síðustu
árin, en samt hefir hann látið all-
mikið til sín taka bæði í kirkju-
málum og þjóðfélagsmálum. Sagt
er að hann hafi tekið sér mjög
nærrí, að hann fékk því ekki fram-
gengt að neðrj málstofa brezka
þingsins samþykti hina nýju helgi-
siðabók ensku kirkjunnar, sem hann
sjálfur á mikinn þátt í og vildi fá
Iöggilta áður en hann legði niður
embætti sitt. En eins og kunnugt
er, náðu breytingarnar á helgsiða-
bókinni ekki fram að ganga í þing-
inu ,og mættu þar afar harðri mót-
spyrnu. Eftirmaður hans er Dr.
Cosmo Gordon Long, erkibiskup af
York.
þroun a öllum gróðri. Mjög fáir
heitir dagar hafa komið hér enn;
er, þe.tta þó þurka og sólskinstim-
inn Ihér..
Haustið síðastliðna var hér við
sundin sjálfsagt eitt með þeim
votviðrasömustu, sem komið hafa
lengi, og desember Ihafði á sér
meira vetrarsnið, en eg hefi séð
hér síðastliðin 20 ár, sem eg hefi
dvalið hér á ströndinni; 8—10
þuml. snjó lagði hér laust eftir
byrjun mán, með óvanal. kulda og
jafnvel frosti, sem steig hæst til
24. gr. á Farinh. Allar akbrautir
urðu þá ófærar um tíma, því alt
fór í ís og glerung á þeim; eru þó
allar aðalbrautir hér steinlagðar
haust, dragi nokkuð úr fram-
kvæmdum í atvinnumálum hér I
borg enn, því borgin vex óðfluga
og fólki fjölgar með degi hverj-
um.
Talsverður straumur af ísl.
ferðafólki hefir verið hingað til
bæjarins undanfarna daga. Hr.
H. A. Bergman, frú hans og dótt-
ir, frá Winnipeg, dvöldu hér fáa
daga í byrjun þessa mánaðar, og
lögðu af stað héðan þann 8. á leið
til Alaska. — Þann 23. júni s.l.
kom Ihingað ungfrú Soffía Hólm
söng kennari frá East Helena,
Montana, áj skemtiferð til Cali-
fornia; dvaldi hún hér aðeins tvær
nætur hjá frændfólki sínu, sem
hér býr, en nokkuð lengur var
hún hjá tveimur föðurbræðrum
sínum hér morður með ströndinnl,
sem hún aðallega kom til að sjá.
Ungfrú S. tfór héðan suður þ. 25.
sama mán. — í kring um miðjan
júní sJl. komu hér Vigfús Jósefs-
son, kona hans og faðir, Jósef, fra
Brady, Montana, og settust að
hér að um stuttan tíma, meðan
Mr. Jósefsson yngri var að horfa
sér eftir stöðu, ,sem hann hefir
nú fundið í Clarriette Falls, Ore,
hjá Great Nbrthern 'félaginu, því
Mr. Jósefsson er rafskeyta-maður
0g hefir unnið lengi að því hjá
nefndu félagi, en vildi komast
vestur fyrir tfjöllin heilsu sinnar
vegna. Frú Jósefsson og gamli
maðurinn búast við að flytja suð-
ur til manns hennar bráðlega.
Gamli Jósef er vel kátur og ekraf-
hreifinn; hann er gamall Lincoln
Co. bóndi úr Minnesota, og því vel
þektur af öllu eldra Minneota fólki
sem hér býr. Hann er 72 ára að
aldri og blindUr fyrir sex árum,
en ber þann kross með hughrekki
og þolinmæði.
Gabriel Gabrielsson, kona hans
og sonur, Bæring. fulltíða maður,
komu hingað frá Leslie, Sask.,
laust fyrir miðjan þenna mán. og
dvöldu hér 4 daga í borginni;
héldu svo af stað heimleiðis aft-
ur 18. þ.m. — Mr. og Mrs. Karl
Fredrickson frá Kandahar, Sask.,
komu þann 16, til -borgarinnar og
búast við að dvelja hér vikutíma
og halda síðan áleiðis til Cali-
forníu og þaðan heimleiðis. — Alt
þetta fólk kom keyrandi í sinum
eigin bílum, og fer alla leið í
þeim, að undanteknum Mr. Berg-
mann, sem til Alaska fór héðan.
—Miklu fleiri íslendingar hafa
komið hingað síðan á nýári í vet-
ur, og sumir af þeim sezt hér að.
en sem eg veit ekki glögg deili á.
Tuttugu og fimm ára hjóna-
bandsgildi var þeim, Mr.. og Mrs.
Ágúst Pétri Guðmundssyni (Good-
man) haldið af ættingjum þeirra
og vinum, þann 23. júní s.I. Sam-
sætið var í samkomusal íslenzku
og stýrði
sína 'hjúskapartíð til þessa. Þau
eiga hér marga vini í bænum, og
utanbæjar, en enga óvini, sem mér
er kunnugt um.
Flest félagsmál okkar Isl. hér
eru að hálfu leyti lögð til síðu nú
yfir hásumartímann og sum félög
hætt samfundum fyrir einum eða
tveimur mánuðum sökum fjarveru
meðlima þeirra pg tregðu á fund-
arsókn á þessum tíma ársins. Samt
eru nokkrar nefndir alt af að
vinna; á meðal þeirra er lslend-
ingadagsnefndin, sem hefir frá
því í vor verið að búa undir þjóð-
minningardag, sem haldast á hér
þann 12. ágúst í ár, og vandað
verður til eftir föngum.
Kvenfélögin, Siem eru nú tvö,
safnaðar kvenfélkgið og líknar-
starfs kventfél. ‘Æining”, starfa
mest allra félaga og halda alt af
uppi ,sínum fundum hálfsmánað-
arlega.
Söfnuðurinn hetfir gefið presti
sínum frí nú fyrir einn mánuð. til
þess 19.. næsta mán., og verður
ekki nein guðsiþjónusta flutt í
Hallgríms kirkju þær fjórar helg-
ar, svo menn viti. Séra Kolbeinn
þjónar Hallgríms söfnuði nú að-
eins að hálfu, síðan í vor snemma,
að hann féfck köllun frá ensk-lút-
erskum sötfnuði í isuðvestur parti
borgarinnar, til að veita þeim
prestsþjónustu að Ihálfu; gat þessi
sötfnuður ekki af ýmsum ástæðum
sett sig upp á móti því, heldur gaf
hann eftir til hinna, fyrir einhvern
tíma. Séra Kol-beinn messar hér
0.11 sunnudagskvöld, en þar að deg-
inum til 0g er þar við sunnudags-
skóla; býr þar einnig hjá þeim.
Hvað lengi iþetta fyrirkomulag
varir veit maður ekki nú.
Maðurinn, sem eg ætlaði að
minnast frekar á, og getið var hér
að ofan, Teódór Anderson, ér ung-
ur maður um tvítugt, sonur ekkj-
unnar Guðrúnar Anderson í Min-
neota, Minn. (eða Mrs. O. G. And-
ersbn) ,eins og hún kallast; er
hann í þjónustu sjóhersins, og
kom hér inn á Seattle höfn í maí,
og fékk þriggja vikna frí til að
sjá og vera hjá ættingjum og vin-
um, sem hann átti hér í borginni.
Ted. er fæddur í Minneota. Lengst
var hann hér hjá Mr. og Mrs. G.
B. Thorláksson í fríinu.
H. Thorláksson.
kirkju kl. 11 f.h. í Eyfordkikrju
kl. 3 e. h. í Mountain kirkju kl.
8 e. h.
Gefin rvoru saman í hjónaband,
þann 7. júlí síðastl., Miss Rose
Hedgeshéðan úr borginni og K. B.
Thorkelson frá Langruth, Man.
Hjónavígslan fór fram í Holy
Trinity Church. Rev. Trumper
gifti. Framtíðarheimili ungu hjón-
anna verður að Árborg, Man., þar
sem Mr. Thorkelson stundar
skólakenslu.
því forseti safnaðarins, hr. Kol-
'beinn Thordarson. Salurinn var
prýðilega skreyttur -blóimum og
sígrænu limi af forstöðukonum
gildisins, með aðstoð Theodórs
Anderson, sem staddur var hér um
það -leyti, sem eg mun geta frekar
um síðar. Fyrir stofni voru bú-
in sæti fyrir silfurbrúðhjóniri,
undir fagurlega skreyttum boga,
ofnum af silkipappírsræmum,
blómum og laufum, er þau sátu
undir meðan brúðkaupssálmur
var sunginn og bæn flutt af presti
safnaðarins, séra Kolbeini.Simund-
son en að því búnu voru þau
leidd að borðum, hvar 130 boðs-
gestir sátu, til að neyta með þeim
og 20 feta og þar yfir breiðar. En j margra ágætra rétta; og þá er
með jólum, eða laust fyrir, hlýn-
aði loftið aftur, svo allur gaddur
hvarf á stuttum tíma, og bílar ösl-
uðu um vegina áður en þeir voru
almennilega færir. Fyrstu daga
janúarmán. kom þó aftur slæmt
ísingarkast, með 18 gr. frosti, sem
hindraði umferð á brautum í tvo I forseti gildisins á hvern af öðrum,
fólk hafði saðst, flutti séra Kol-
beinn stutta og hugnæma tölu Vil
silfurbrúðhjónanna og afhenti
þeim að gjöf silfurdisk, með fall-
egri upphæð af silfurdollurum á,
frá vinum þeirra og vandamönn-
um, er mótið sóttu. Kallaði svo
daga. En upp frá því var enginn
vetur hér við Puget sundið.
íleilsá og vellíðan landa alment
mun 'heldur góð, og atvinna í borg-
inni talsvert mikil nú; hafa því
alir nóg að gera, sem bera sig
eftir vinnu. í vetur hafði verið
heldur dauft um tíma með at-
vinnu, en lagaðist strax með vor-
inu; og ekki er að sjá, að undir-
búningur forsetakosninganna í
menn og konur, til að segja nokk-
ur orð í garð heiðnrshjónanna, og
margir tóku til máls, allir með
hlýhug til þeirra. Sungið var á
milli talnanna og leikið á hljóð-
færi af Mr. og Mrs. Sig. Thorláks-
son. Samsæti þetta var hið mynd
arlegasta og allir fóru heim glað-
ir og ánægðir kl. 12 á miðnætti.
Mr. og Mrs. Goodman giftust hér
í þessum bæ og ihsfa búið hér alla
Or bœnum.
Á miðvikudaginn í yfirstand-
andi viku, lagði Dr. B. J. Brand-
son af stað suður til Minneapolis,
Minn., ásámt frú sinni og börnum.
för með doktornum var einnig
systir hans, kona Dr. O. Björn-
sons. Ráðgerði ferðafólk þetta,
að verða að heiman eitthvað á
aðra viku.
Athygli íslendinga skal ‘hér með
dregin að auglýsing er nú birtist
fyrsta sinni í bláðinu frá þeim
herrum, iLeifi Oddson og John J.
Austmann. Hafa þeir félagar nú
nýskeð sett á fót fasteignaskrif-
stofu að 521 Somerset Bldg., hér
í borginni. Annast þeir um sölu
húsa og lóða, ásamt eldsábyrgðar-
störfum o. fl. Mega landar reiða
sig á fljóta og lipra afgreiðslu i
skrifstofu þessara manna, sem
báðir eru beztu drengir og íslend-
ingum að góðu kunnir. Leifur er
sonur þeirra Mr. og Mrs. Th. Odd-
son í Los Angeles, en John sonur
Mr. Jóns Austmanns hér í borg-
inni.
Flutt á hátíðinni að
Mountain
1. júlí 1928.
Háttvirta samkoma,
Konur og menn!
Mig langar til að fá að tala
noklkur orð 1 óbundnu máli sjálf-
um mér til atfsökunar, og gera
grein fyrir, hvers vegna eg er
hingað kominn, sem aldrei skyldi
verið hafa.
Svo er mál með vexti, að sam-
komunefndin sendi mér áskorun
að minnast ibygðarinnar í bundnu
máli, sem kallað er, og flytja það
hér í dag. Hún heimtaði, að eg
svaraði “svart á hvítu” og neitaðl
að taka afsvar til greina. Eg lof-
aði engu, en svaraði á þessa leið:
Að svara “svart á hvítu”,
mér sýnist ekki þörf,
þvi flestum ferst nú betur,
að fást við Ijóðastörf.
En svo ef sálin vaknar,
við sjáum hvernig fer,
og lífið alt er leikur,
“So let us all be tlhere.”
En hún hefir aldrei sofið fast-
ar, en s'íðan þetta var kveðið. —
Eg held því fram, að nefndin hafi
ekki haft neinn siðferðislegan rétt
til þess að þrengja upp á mig
þessu vandasama verki, því henni
var persónulega kunnugt um, að
eg hefi aldrei verið “long dist-
ance” skáld, og þar ofan i kaupið
farinn að vera nokkuð “heavy.”
Og svo Ihefi eg líka veitt því eftir-
tekt, að fólk er yfirleitt hætt að
hlusta á eða lesa löng kvæði. Það
er farið að hafa sama siðinn og
prestarnir okkar, þegar þeir
segja: “og næst skulum við 'syngja
fyrsta og síðasta versið af sálm-
inum so so”. Og þess vegna
hefi eg vanið mig á, að yrkja bara
fyrsta og síðasta versið í einu er-
indi, svo að þeir sem á annað borð
líta á það, neyðist til þess að lesa
alt kvæðið. Eg má kallast nokk
irs konar stuttbuxi í ljóðagerð-
inni. Eg hafði ekki búist við, að
ónærgætni nefndarinnar kæmist á
svona hátt stig, því sannleikurinn
er, að landar eru búnir að heyra
til mín sér til leiðinda síðastliðin
50 ár. En þeim leiðist aldrei að
sjá mig, þó ekki ikomi sjónin til,
eins og Guðfinna trilla sagði; þess
vegna fanst mér, að hyggilegast
hefði verið fyrir nefndina að hafa
það eins og eg stakk upp á í fyrst-
unni, og getið er um í þessari
vísu:
Meðan varir þetta þing
—þó samt óbeinlínis—
eins og heimskan heimalning
hafa þeir mig til sýnis.
Svo bið eg “háttvirta kjósendur”
að fyrirgefa og virða á betri veg.
í uppthafi skapaði alfaðir land
og á því var djúpur sjór,
sem breyttist í stöðuvatn, síðan
í sand—
þið sjáið nú hvernig það fór.
Og Leifur ihinn hepni, 'hann hafði
því spáð,
að hér yrði siglt í strand.
1 Dakota allri, ef að er gáð,
“er ekkert nema land.”
öll bleyta var þornuð, og baslið
var nóg,
þó bjargaði hver sinni frú,
en selirnir rólegir röltu úti skóg
og rauðskinnar kallast þeir nú.
Hið efra reis hálendið, fagurt
og frítt, sem framar ei orð-
lengja skal.
Þið kannist við landið, sem kost-
um er prýtt—
við köllum það Rauðárdal.
v
1 löngum króka-lykkjum,
um land, sem aldrei þraut,
í 'hundrað þúsund hlykkjum
sá Hudsons flóa braut.
Og ekkert tollhús þá var þar,
sem þótti greiði stór,
engin flugvél, ekkert “car <
og enginn Jud. La Moure.
Þá starfaði náttúru höndin hög,
og hér var margt a"5 sjá;
þá voru’ ekki’ i gildi nein Vol-
stead lög—
hann var ekki fæddur þá.
Þá hafði’ enginn brúk fyrir hun-
ang né mjólk,
að hungra var talin dygð.
Og Víkin stóð auð, því þar vant-
aði fólk,
þá var engin Mountain-bygð.
Á þriðjdaginn í vikunni sem
leið, kom Mr. Hjálmar A. Berg-
man lögfræðingur, heim ásamt frú
sinni og dóttur, úr þriggja vikna
ferðalagi vestur um Kyrrahafs-
strönd. Brugðu þau hjón sér suð-
ur til Gardar, N.D., síðastliðinn
laugardag, og komu heim aftur á
sunnudagskvöldið.
Mr. F. Snædal, kaupmaður að
Steep Rock, Man., var gestur I
borginni fyrri part yfirstandandi
viku.
Sunnudaginn 5. ág. verða guðs-
þjónustur í prestakallí séra H.
Eg vil taka það fram að allir,
sem hér eru saman komnir í dag,
geta séð bygðina okkar með sín-
um eigin augum, eins vel og eg og
margir betur, og græða því ekk
ert á því, sem eg gæti frætt þá.
Líka hittist svo vel á, að saga
bygðarinnar er nýlega komin fyr-
ir almennings sjónir og skýrir alt
sem þarf að skýra. Þó hún sé
ekki alfullkomin, fremur en önnur
vetk mananna, þá hefir Ihún hund-
rað kosti fyrir hvern einn galla.
Að síðustu vil eg geta þess. að
þessi erindi, sem eg flyt hér á eft-
ir, ný og gömul, munu þykja ósam-
boðin þeirri alvöru, sem margir
áMta að eigi að hvíla yfir þessari
hátíð.
Eg er ekki sterkur í latínunni,
en eg hélt að “jubliee” ætti eitt-
hvað skylt við gleðskap.
Þetta kvæði getur ekki og á ekki
að kallast minni, heldur óljósar
Sigmars sem fylgir: í Fjalla-1 endurminningar.
Og nú man eg ekki á neinu skil,
því nú er eg orðinn svo gleyminn.
En þetta var samt um það sama
bil
og syndin kom inn í heiminn.
Og svo komu Landar O’g settust
hér að,
og sungu í grænum runn.
Hún Þórstina sjálf hefir sagt
ykkur það,
og Sagan er öllum kunn.
í búið flutti enginn auð,
en orku, þrek og lag.
,En jörðin veitti björg og brauð
og bætti allra hag.
Þá heyrði ég Landa tala um trú,
sem trúar kynti glóð.
í sama • anda og yrki ég nú
þá orktu skáldin ljóð.
Fhá Óðins sæti er skygni skárst,
þar skyggir ekki grand.
1 fjórar áttir, alt sem sást,
“er ekketr nema land.”
Það sætið í bygðinni segja menn
æðst
og sölum guða næst,
þar hafa íslenzku þjóðskáldin
mæzt
og þangað komst Matthias hæst.
Þá sögu 'hljóðir segja menn,
að suður í Gardar-skóg
eitt fornlegt hreiður finnist enn,
hvar Fjallaörninn bjó.
Vor sveit var hrifin heitri þrá,
en henni brást sú von, >
í fullri stærð að fá að sjá
sinn fræga alheims son.
Nú flykkist barna fjöldinn heim,
að flýja sorg og þraut,
með opinn faðm þú fagnar þeim
í friðsælt móður skaut.
Hér gjörðist vor saga, sem birt-
ist í brag,
þá börðust og vörðust hér menn,
og staðurinn sá, sem við stönd-
um nú á,
er stríðsvöllur menningar enn.
Sumir, sem leyst hafa’ af sálun-
uifl bönd,
í sveitum -þá orðið var ihljótt,
þeir sofnuðu þreyttir með sverð-
ið í hönd
og sofa/við brjóstin þín rótt.
Að finna þinn jafningja, löng
yrði leit;
Við landnemann heldurðu trygð,
þú frægasta sveitin í fornhelgum
reit,
vor fegursta íslenzka bygð!
K. N.