Lögberg - 15.11.1928, Blaðsíða 4

Bb. 4
LÖGBEBG, FIMTUDAGINN 15. NOVEMBER 1928.
Xdgbcrg
Gefið út hvern Fimtudag af Tfce Col-
umbia Press Ltd., Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
Tftlaiman N-632? otf N-0328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáakrift til blaðsina:
THt SOLUIRBIJ\ PRE8S, Ltd., Box 31 Tt, Wlnnlpeg, *an.
Utanáakrift ritatjórana:
íOiTOR LOCBERC, Box 317* Wlnnipog, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram
Ttao "LíóKborv" *o prtntoó and publlahod br
Tho Oolumbla Prooo, Lámitoi, ln tho Coiuœbla
OuildLna, «86 Snraent Ato , Wlnnlpoa, Manttobo.
Urslit Bandaríkjakosninganna.
Svo mátti heita, að síðasta blað vort væri
albúið til prentunar, er úrslit kosninganna
syðra voru í J>ann veginn að verða heyrin-
kunn, og þar af leiðandi veittist oss eigi kostur
á, að skýra frá þeim, að öðru leyti en því,A að
víst mætti telja, að frambjóðandi Republicana-
flokks’ns, Mr. Herbert Hoover, hefði gengið
sigrandi /if hólmi. Nú eru fyrir nokkru fulln-
aðarfregnir við hendina, og leiða þær ótvírætt
í ljós, að Republicana flokkurinn, undir forystu
Mr. Hoovers, ,vann meiri og frægri sigur, en
davmi eru áður til í sögu hinnar amerísku þjóð-
ar. Hlaut Mr. Hoover 444 kjörmannaatkvæði
til kjörmanna samkundunnar, Electoral Col-
lege, af 531 er hana skipa. Vann hann fjögur
Suður-ríkin, þar sem Demokratar hafa ávalt
ráðið lögum og lofum, og auk þess New York-
ríkið, er líklegt þótti, að hallast myndi á sveif
Mr. Smiths, er gegnt hefir þar ríkisstjóraem-
hætti í fjögur kjörtímabil, við hinn bezta orð-
stír. Fékk hann að eins 87 kjörmanna atkýæði,
eða þá lang-lægstu tölu, er nokkurt forsetaefni
Domokrataflokksins hefir fengið í háa\ herr-
ans tíð. Tekið skal það jafnframt fram, að
p^rsónufylgi Mr. Smith’s, var afar-mikið, eða
um 12 miljón atkvæða í alt. En fylgi hans var
feykilega skift, og það reið baggamuninn.
Vér liöfum áður hér í blaðinu, gert all ítar-
lega grein fyrir afstöðu vorri til téðra Trosn-
inga, og höfum þar af leiðandi á þessu stigi
málsins, litlu við að bæta. Vér gerðum grein
fyrir því þá, af hvaða ástæðu vér teldum ]>að
a^skilegt, að Mr. Hoover vrði kosinn, og gleðj-
umst yfir úrslitunum nú að loknum kosning-
um. Oss skildist þá, og skilst enn, að stefnu-
skrá Mr. Hoovers væri bygð á traustara grunni,
en stefnuskrá Mr. Smiths, og þann veg hefir
stórkostlegur meiri hluti amerískra kjósenda
litið á málið. limhoð Mr. Hoovers, er því
margfalt víðtækara af hálfu kjósenda, en nokkru
forsetaefni, hefir nokkru sinni áður hlotnast.
Mun. þess og örugglega mega vænta, að hann
reynist tignarstöðu sinni, og ábyrgðinni, sem
henni fylgir, fvllilega vaxinn. Hefir hans fyrri
reynsla ótvírætt sýnt og sannað, að hann er
hagsýnn ráðdeildarmaður, þéttur á velli og
þéttur í lund.
Tvent er það einkum, er kosningar þessar
hata leitt í ljós. Hið fyrra, að Bandaríkja-
þjóðin vill ógjarna fá kaþólskum manni Hvíta
húsið til umráða, en hið síðara, og það, sem að
vorri hyggju er meira um vert, er það, að hún
vill undir engum kringumstæðum láta hrófla
við vínbanns löggjöfinni, jafnvel þótt vafalaust
megi eitthvað að henni finna, sem öðrum mann-
anna verkum.
Vinir Mr. Smiths töldu honum Suðurríkin
VÍS, og svo mun hann einhig hafa gert sjálfur.
íin jafnvel þar, varð reyndin alt önnur á.
Hafa sérskoðanir hans á s\riði tnímálanna, sem
og afstaðan til bannlaganna, orðið honum þar
svðra, engu síður en víða annars staðar, að
falli. Um persónulega hæfileika Mr. Smith’s,
hefir enginn efast. Það var því stefnuskrá
hans eingöngu, er kom honum á kné.
Um hag bænda, og ráðstafanir landbúnað-
inum til viðreisnar, var allmikið ritað og rætt í
nýafstaðinni kosningahríð. Var Mr. Hoover
tiltölulega fáorður um þau mál, en kvað hið
nýkjörna þing að sjálfsögðu hljóta að taka þau
til alvarlegrar íhugunar. Mr. Smith var marg-
falt ósparari á loforð, í sambandi við viðreisn
landbúnaðarins. Þó varð niðurstaðan sú, að
jafnvel í Mið-Vesturríkjunum, þar sem mest er
um akuryrkju og kvikfjárrækt, og mest hafði
kvartað verið yfir þröngkosti bænda og búa-
lýðs, treystu kjósendur Mr. Hoover betur til
heillavænlegra athafna, og veittu honum stór-
kostlegt fylgi.
Fyrir kosningar þær, sem hér um ræðir, var
atkvæðamagn flokkanna á þinginu í Washing
ton, næsta svipað. Áttu Republicanar þar ekki
vfir að ráða nema tveggja atkvæða meiri hluta
í efri málstofunni, og eitthvað fimm eða sex í
þeirri neðri. En nú hafa þeir á að skipa að
leikslokum, ákveðnum meiri hluta í báðum mál-
stofum, auk þess sem fleiri menn úr þeirra
flokki, náðu náðu kosningu í ríkísstjóra em-
bætti, en nokkru sinni fyr. Stærsta sigur sinn
unnu Deokratar í New York, þar sem kjörinn
var til ríkisstjóra Mr. Franklin Roosevelt, sem
eftirmaður Mr. Smiths, með feykilega miklu
afli atkvæða. Til ríkisstjóra í North Dakota,
var kjörinn Mr. Shafer, óháður Republican, en
í Minnesotaríkinu náði Mr. Ohristianson endur-
kosningu með afar miklu atkvæðamagni, um-
fram keppinaut sinn.
Sú er vor innileg ósk, að sigur Mr.Hoovers
megi eigi aðeins verða þjóðinni hans, hinni
glæsilegu Bandaríkjaþjóð til varanlegs vel-
farnaðar, heldur og mannfélagsmálunum í
heild.
Eins og við hefir gengist í liðinni tíð, komu
Islendingar hreint ekki svo lítið við sögu í kosn-
ingunum syðra, einkum og sér í lagi í North
Dakota ríkinu. Náðu þar eftirgreindir landar
kosningu, með miklu afli atkvæða, að því er
vér höfum frétt:
Mr. J. K. Olafson, endurkosinn til ríkis-
þings, fyrir Pembina hérað; Mr. J. E. Westford
ríkisþingmaður fyrir McHenry hérað; Mr. J.
M. Snowfield, ríkislögmaður fyrir Cavalier
umdæmi; Miss Sylvia Johnson, endurkosin, sem
umsjónarkona með alþýðuskólum ríkisins; Mr.
Guðmundur Grímsson, endurkosinn til héraðs-
dómara; Mr. Freeman Hall, kjörinn sem Oounty
Commissioner, og Mr. Ásmundur Benson, end1-
urkosinn sem ríkislögmaður fyrir Bottineau
hérað.
Lögberg óskar löndum þeim öllum, er nú
hafa nefndir verið , innilega til hamingju og
fagnar yfir sigri þeirra.
Bæjarstjórnarkosningarnar,
Föstudaginn þann 23. yfirstandandi mán-
aðar, fara fram kosningar til bæjarráðs Winni-
pegborgar, 'og er undirbúningur að þeim nú
fyrir nokkru hafinn.
Sérhver sá, er í raun og sannleika >ber fyrir
brjósti vöxt og viðgang þessa bæjarfélags, og
þeir eru vonandi flestir, getur ekki látið sér
í léttu rúmi liggja, hvernig bæjarstjórnin sé
skipuð, eða hver tegund manna það er, er fara
skal með málin fyrir almennings hönd.
Áð þessu sinni mun tæpast þurfa að gera
ráð fyrir “heitum kosningum”, eins og stund-
um er komist að orði. Ber það einkum til, að
núverandi borgarstjóri, Mr. Dan. McLean, hef-
ir verið kjörinn gagnsóknarlaust. Brevtti
verkamannaflokkurinn, að vorri hyggju, þar
viturlega, að setja engan til höfuðs honum, því
sýnt er fyrir löngu, að enginn borgarstjóri,
hversu hæfur sem liann annars kann að vera,
getur beitt sér til fullnustu, eða hrundið áhuga-
málum sínum í framkvæsmd, á aðeins einu ári,
þar sem mikið af þeim tíma hlýtur að sjálf-
sögðu að ganga til þess, að kvnirast hinum
nauðsvnlegu starfræksli^aðferðum, auk ýmsra
opinbérra anna, er borgarstjóraembættinu eru
samfara, og krefjast mikils tíma.
1 kjördeild þeirri, sem Islendingar eni fjöl-
mennastir, það er að segja 2. kjördeildinni,
fer að þessu fram engin kosning til skólaráðs,
með því að fulltrúarnir báðir, er úr áttu að
ganga, hafa kosnir verið gagnsókarlaust. 1
þessari kjördeild verður rimman því einungis
háð um bæjarráðsmanna sýslanirnar. Eru
fjórir frambjóðendur í kjöri, en sæti bæjar-
ráðsmanna úr téðri kjördeild, aðeins þrjú.
Fulltrúar 2. kjördeildar, þeir er sæti hafa
átt í bæjarstjórninni undanfarið ár, og reyndar
til fleiri ára, leita allir endurkosningar, eða þeir
McKerchar, Boyd og Simkin. Afstaða þeirra,
. hvers og eins, til hinna mörgu og mikilvægu
mála, er fyrir bæjarstjórn hafa legið til úr-
skurðar, er kjósendum að sjálfsögðu kunn, og
eftir henni skal dæmt, þegar á kjörstaðinn
kemur. Tekið skal þó fram, að einn þessara
þriggja bæjarráðsmanna, hefir öðrum fremnr
getið sér góðan orðstír sera þjónn almenningÉ
í bæjarráðinu. Er hér átt við Mr. McKercher,
er um langt skeið hefir gegnt formannsstarfi í
fjármálanefnd bæjarstjórnarinnar. Hefir hann
í þeirri vandastöðu, aflað sér slíks trausts, að
ganga má út frá því sem gefnu, að hann nái
endurkosningu, með feykilegu atkvæðamagni.
Auk þeirra þriggja frambjóðenda í 2. kjör-
deild, sem nú hafa nefndir verið, býður sig
fram Islendingurinn, Mr. Victor B. Anderson,
prentari. Hefir hann verið í kjöri áður, þótt
eigi hafi kosniiigu náð. Er hann maður vel
viti borinn, og að margra hvggju engu síður hæf-
ur til opinberra afskifta af meðferð almenn-
ingsmála hér í borg, en margir hinna, er setið
hafa í bœjarráði um langt ára skeið, nema bet-
ur sé.
Lagt verður, undir úrskurð kjósenda í
kosningum þeim, er nú fara í hönd, mál eitt, er
miklu varðar framtíð borgarinnar. Er hér átt
við aukalögin um virkjun Þrælafossanna.
Það mun almenningi vafalaust enn í fersku
minni, er bæjarráð Winnipegborgar, eða meiri
hluti þess, lýsti vfir því, að það sæi sér ekki fært
kostnaðarins vegna, að mæla með virkjun Sjö-
svstra fossanna, fvrir borgarinnar hönd.
Jafnframt því var það fekið fram, að svo fremi,
að raforkukerfi borgarinnar, Winnipeg Hydro,
ætti að geta fullnægt vaxandi kröfum um afnot
orku, hæri til þess brýn írauðsyn, að Þrælafoss-
ar yrðu tafarlaust teknir til virkjpnar, og byrj-
að á að reisa þar nauðsvnlegar orkustöðvar. Með
þetta fyrir augtim, lét bæjarstj. hinn lögfræði-
lega ráðunaut sinn, í samráði við verkfræðinga
sína, semja frumvarp það til aukalaga, er hér
um ræðir, ásamt nákvæmri kostnaðaráætlun um
virkjun fyrgreindra fossa. Telst sérfræðing-
um svo til, að virkja megi við Þrælafossa, í við-
bót við orku þá, sem raforknkerfið þegar hefir
til afnota, að minsta kosti 90,000 hestöfl.
Allur kostnaður í sambandi við hinar fyrir-
huguðu orkustöðvar, er metinn á hálfa elleftu
miljón dala. A þessu stigi málsins, er þó að-
eins fram á það farið, að kjósendur veiti borg-
arstjórninni, eða öllu heldur borginni, lánsheim-
ild, að upphæð hálfa sjönndu miljón, svo unt
verði að hef jast handa með fyrirtækið sem allra
fyrst, og fá því lokið í tæka tíð.
Sú hefir alla jafna verið reynslan hér í borg,
að er aukalög, er haft hafa í för með sér aukin
útgjöld, hafa verið lögð fyrir kjósendur, þá
hefir þeim oftast verið um og ó, óttast hærri
skatta, og þar framj eftir götunum. Ekki skal
það lagt þeim til ámælis, heldur jafnvel hið
gagnstæða. Þegar út í eitthvað mikið er iagt,
er ekki gott að hrapað sé að neinu. En í þessu
tilfelli, er engu því til að dreifa, er líklegt sé
til að auka á útgjöld almennings.
Saga raforknkerfis Winnipegborgar, er slík,
að hvergi annarsstaðar á bygðu bóli getur aðra,
er þar jafnst við. Hér er orka til iðn-
reksturs og heimilisafnota, ódýrari, en í nokk-
urri annari borg, og þó hefir kerfið meira en
borið sig. Það er því ekki verið að tefla á tvær
hættur, þótt Winnipeg Hydro, sem er óáðskilj-
anlegnr hluti Winnipegborgar, ráðist í virkjun
Þrælafossanna, því markaður mnn nægur verða
fyrir orkuviðbótina, nær sem vera skal, og þá
er heldur ekkert að óttast.
Að öllu athuguðu, teljum vér það eigi að-
eins æskilegt, heldur >og beinlínis lífsnauðsyn
fyrir framtíð þessarar borgar, að frumvarpið
um virkjun Þrælafossa, ásamt þar að lútandi
lánsheimild, nái samþykki við kosningar hær,
er nú fara í hönd, og treystum því jafnframt, að
íslenzkir kjósendur líti sömu augum á málið.
Æíintýramaður.
Undanfarna nokkra mánuði, hefir danskur
blaðamaður, ungur, Robert Uhrskog Petersen
að nafni, verið á ferðalagi hér um land, með
öðrum hætti, en venja er um aðra mentamenn.
Hefir tilgangur hans verið sá, að kynnast landi
og þjóð, eins rækilega og framast var kostur á,
einkum og sérílagi þó verkamönnum og kjörum
jieirra. Mun nú mega segja, að Mr. Petersen
hafi ferðast frá strönd til sfrandar. Dvaldi
lianp um hríð í Monteral, en hélt síðan vestur á
bóginn og komst svo alla leið til Vancouver.
Ekki fór Mr. Petersen þó hratt yfir, sem og
skiljanlegt verður, er tekið er tillit til þess, að
hann varð að vinna fyrir sér með eigin hand-
afla. Stundaði hann hvarvetna sérhverja þá
vinnu, er til féll, vann að vegabótum, kornslætti,
þrckingn, húsabyggingum, námavinnu og fiski-
veiðum. Á þessu einkennilega ferðalagi sínu,
reit Mr. Peterson hverja greinina á fætur
annari í dönsk blöð, og hafa þær allar vakið
feikna athygli. Ber hann Canada yfirleitt hinn
bezta vitnisburð, en finnur jafnframt sann-
gjarnlega að því, sem að er. 1 samtali við
blaðamann einn í Sléttufylkjunum, farast Mr.
Peterson þannig orð:
“Ekki dvlst mér það, að vel megi hér hafa
sig áfram, fyrir þann, sem áhuga hefir og vilj-
ugur er að gefa sig í hvað sem er. En misráðið
tel eg það, að eggja hingað innflytjendur, sem
með öllu eru peningalausir, og þá ekki hvað sízt
undir veturinn. Að vorlaginu til, er nokkuð
öðru máli að gegna, Jiví þá eru atvinnuskilyrð-
in fleiri. Að smala innflytjendum til borg-
anna, tel eg rangt, því þar er, sem stendur,
nægur vinnukraftur fyrir, og þó nokkur hætta
á atvinnuleysi að vetrinum til. En þegar um
sveitir þessa lands er að ræða, er nokkuð öðru
máli að gegna. Hér er enn um stór, óræktuð
landflæmi að ræða, er bjóða ágæt skilyrði til
góðrar afkomu. Að því er bezt verður séð, er
Canada eitt hið ákjósanlegasta land, sem hugs-
ast getur, til landbúnaðar, bæði k(#nyrkju og
kvikfjárræktar. Þess vegna tel ég það engum
minsta vafa bundið, að innflytjendur, hvort
heldur þeir koma frá Norðurlöndum, eða annars
staðar að, er eitthvað svolítið liafa handa á
milli, geti átt hér glæsilega framtíð framund-
an, fyrir sig og afkomendur sína.”
Vel lætur Mr. Peterson af canadisku þjóð-
inni yfirleitt, telur hana harðgerða, hugdjarfa
og líklega til stórvirkja í framtíðinni.
Friður í iðnmálum.
Samkvæmt síðustu fregnum frá Lundúnum,
hefir ]>ing hinna sameinuðu verkamannafélaga,
brezku, sem lraldið var nýlega að Swansea, fall-
ist á það með yfirgnæfandi atkvæðamagni, að
á engu ríði 'brezku þjóðinni meira um þessar
mundir, en friði og samvinnu á sviði iðnmál-
anna. Var tillaga í þá átt, samþvkt með
3,075,000 atkvæðum, gegn 566,000. Var það
einkum Mr. Arthur Henderson, er djarflega
barðist fyrir framgangi tillögunnar, ásamt Mr.
Clvnes. Áttu þeir báðir sæti í verka manna-
ráðuneyti því, er Mr. Ram.say MacDonald veitti
forystu. Mr. Henderson lét ])ess getið, að eins
og sakir staiðu, væri engum annara um frið á
sviði iðnmálanna, en verkamönnum sjálfnm.
Að þeir æsktu eftir verkföllum, væri ekki rétt.
Þeir gripu eigi til slíks óyndis úrræðis, fyr en
öll önnur meðöl hefðu brugðist, og eigi væri
annars úrkosta.
Canada framtíðarlandið
Peace River héraðið hefir á-
valt verið skoðað sem einskon-
ar æfintýraland. Útsýni er þar
bteði margbreytt og tilkomu-
mikið og veðráttufarið hið á-
kjósanlegasta og bezta. Svæði
þetta liggur í norðurhlutum
Alberta fylkis og British Col-
umbia fylkis. Það nær frá 54.
breiddarstigi til þess 59. norð-
ur á bóginn, en frá 112. lengd-
arstigi til 125. í vestur.
Bezti partur spildu þessarar
liggur innan vébanda Alberta-
fylkis. Er jarðvegurinn þar
einkar frjósamur og vel fall-
inn til akureyrkju, jafnt sem
búpeningsræktar. British Col-
umbia megin liggur spilda af
þessu Peace River héraði, um
háifa fjórðu miljón ekra að
stærð. Eru þar allgóð tæki-
færi til jarðyrkju, en yfirleitt
er þó landið fjöUótt. Timhur-
tekja er þar allgóð og mikið af
námum.
Veðráttufarið í Peace River
héraðinu, er ótrúlega milt, þeg
ar tekið er tillit til þess, hve
norðarlega þaðl liggur. Sum-
urin eru heit og sólbjört, en á
vetrum hressandi svalt. AÍ1:
kalt getur stundum orðið að
vetrinum til, en þá fvglir oft-
ast nær dúnalogn. Hinir mildu
Chinook vindar eiga mikinn
])átt í því, hve veðráttufarið er
gott. Snemma vorar í liéraði
þessu, leysir þá snjó allan á
fáum dögum.
Sáning hefst venjulegast
snemma í apríl, stundum jafn-
vel í marz. 1 kringum Fort
Vermillion byrjar sáning að
jafnaði fyrstu dagana í maí.
Rigninga kaflinn er mestur í
júní og júlí. Meðal regnfall á
ári, nemur frá tólf til þrettán
])umlungum.
Að sumrinu til eru langir
dagar, en skammar nætur. Þrjá
mánuði af árinu má helzt svo
að orði kveðta, að ljóst sé all-
an sólarhriiiginn á enda. Næt-
urnar eru því nær undantekn-
ingarlaust svalar og hress-
andi. Sumarfrost og hagl ger-
ir sjaldan vart við sig á stöðv-
um þessum. Hin -svölu kvöld,
kvöld eru flýrmæt, eftir sól-
heitan sumardag. —
Kornsláttui* liefst alla jafna
um miðjan ágústmánuð. Sept-
ember er að ýmsu leyti allra
skemtilegasti mánuður ársins.
Veður hæfilega hlýtt, en.næt-
urnar gerast svalar og reka á
flótta flugur og annan ófögn-
uð, er fylgir hita tímabilinu.
Oftast má gera sér von vetrar
fyrri partinn í nóvember, þótt
iðulega haldist tiltölulega milt
fram undir jól.
Engum þarf að standa stuggg-
ur af vetrarkuldanum. Hann
lierðir fólkið og veitir því meiri
lífsþrótt. Sæmilega búið fólk,
finnur ekki mikið til kuldans,
og víðast eru húsakynni það
góð nú, að hann kemst ekki
inn fyrir þröskuldinn.
Jarðvegurinn á svæðum þess-
um, er einkar vel fallinn til á-
vaxta og heyræktar, enda er
þar mikið um hvorttveggja. 1
dölum eða dalverpum, er mikið
um hveitirækt. Svo má að orði
kveða, að yfirleitt sé landið
frjósamt. Nóg er þar um fljót
og ár, er veita jarðveginum
raka.
Blómgróður er mikill í Peace
River héraðinu. Enda má svo
að segja í hvaða átt, sem litið
er, sjá spildur stórar og smá-
ar, þrungnar allskonar skraut-
gróðri.
Margt hefir þegar verið sagt
og skrifað um kosti Peáce Riv=
er héraðsins, þótt enn liafi því
hvergi nærri verið lýst sem
veras kyldi. Timburtekja liér-
aðsins má íeljast því nær ó-
tæmandi. Við Wapiti eru
stórir timburflákar, sem engin
mannshönd enn liefir snert,
meðfram Nortli og South Pine
ánum, 'Smoky, Whitemud og
Notiklivini (Bathle) ánum,
liggja hinar auðugustu skóg-
lendur. Við Fort Vermilion
eru þrjár sögunarmylnur og
mikið flutt þaðan af timbri.
Mikið er af óbygðum lönd-
um á svæðum þessum, sem
híða þess eins, að hönd sé lögð
á plóginn.
MÝKJANDI MEÐAL við
HALS OG BRJÓSTKVILLUM
Jól.
Bernskuminningar.
I.
Nú er jólanótt. Eg ligg vak-
andi í rekkju minni. Fólk alt L
baðstofunni er sofnað.
Við höfðabrík rekkju minnar
stendur grænn kistill og ofan á
honum rauður snældustóll með-
hillu. Á hillunni brennur stórt
kongakerti í bláum ljósastjaka
rendum. — Auk þess brennur á
olíulðmpum tveim í baðstofunni.
Ofan á sæng minni liggur Mjall-
hvít — æfintýrið. — Eg hefi tví-
lesið hana alla síðan eg háttaði.
—Dásamari sögu hefi eg aldrei
lesið né heyrt. Mjallhvít var gef-
in mér í jólagjöf. Auk hennar
gáfust mér: ein spil og þrjú kerti.
Eg strýk sængina slétta og legg
mannspilin í raðir ofan á sæng-
ina. — Hvílíkí skraut! — að
nokkur maður skyldi geta tilbúið
annað eins. — Kynlegt, að pabbf
skyldi ekki vita, hvað maður sá
hét. —
Eg skygnist fram fyrir rekkju-
stokkinn. En hvað gamla strengja
klukkan gengur hratt og glaðlega.
Á klukkuskífuna — yfir róm-
versku tölunni tólf — er máluð
mynd af bóndabæ og gðmlum
hjónum.. Þau standa fyrir dyr-
um úti. — Eg hefi aldrei séð þau
jafn ung og ánægjuleg á svip —
það er af því, að nú er jólanótt.;
— Hvert, sem «g lít — alstaðar
eru jól. Alt er fágað og hreint
og yndislega fallegt — gólfið,
hirslurnar, og kvistirnir í fjal-
borðinu á skarsúðinni yfir mér.
— Nú sé eg, að kvistirnir eru dá-
litlir dvergar — alveg eins og
dvergarnir 1 Mjallhvít minni. —
Sumir virðast grúfa sig' niður og
gráta — en það er ekki! — Þeir
hnipra sig niður aumingjarnir
litlu — og sofa. Aðrir brosa —
þeir eru vel vakandi — en bráð-
um syfjar þá líka.------
Úti er glóandi tunglskin.
Álfabörnin renna á sleða í sindr-
andi tunglskinsmóðu. Rjúkandí
mjallgarðar rísa hátt undan meið--
unum. Fram af brún Hádegis-
fjallsins geisa þau niður fannir
með fram Líkárgljúfrum. Þau
bera rauð skarlatsklæði og silfur-
belti um sig og gullsylgjur á. —
Þau halda hátt á lofti margmál-
uðum Ijósastjaka úr rauðagulli og
er logandi kongakerti á stjaka-
álmu hverri og viðrar til fjalls-
bláa kertaloga, því hratt er runn-
ið, en ekki slokknar á kertunum.
— Nú er jólanótt og þau mega
leika sér, unz Ijómar af degi. —
Á morgun fá þau að fara til kirkju
fram í Skörð. Þangað fer huldu-
fólkið alt úr Líkárgljúfrum. —
— í nótt fæddist Jesús Kristur.
— Á morgun fæ eg að fara til
kirkju að Felli. — Eg signi mig
og byrja að lesa bænir mínar:
— Faðir vor — þú, sem ert á
himnum--------
II.
Nú er jóladagsmorgunn. — Eg
var að vakna. Það fyrsta, sem eg
þreifa eftir, er Mjallhvít og spil-
in mín og hvorttveggja liggur fyr-
ir ofan mig í rekkjunni. — Enn
þá brennur á lömpunum tveim.
— Á snældustólnum við rekkju-
brík mína stendur kertastjakinn
auður. 'Drifhvítir tólgarstraum-
ar hvíslast niður um hann allan,
og stór tólgarskjöldur hefir
storknað á stéttinni.
Kertið hefir brunnið út á með-
an eg svaf.
— Nú kemur mamma inn að
rekkju minni.
— Guð gefi þér góðan dag og
gleðileg jól, segir hún og kyssir
mig. — Nú sæki eg kaffið þitt.
Hún hraðar sér fram baðstofu-
gólfið.. t
Eg aleinn í baðstofunni. Pabbi
og piltarnir eru úti, að ljúka við
morgunverkin. Á jólum, þegar
fara átti til kirkju, var fénu gef-
in hálf dagsgjöfin að morgnin-
um — seinni hluti gjafar var gef-
inn að kveldinu, þegar frá kirkju
var komið.
Stúlkurnar eru fram í eldhúsi,
að sjóða jólagrautinn — hnaus-
þykkan hrísgrjónagraut með rús-
ínum í.