Lögberg - 06.12.1928, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. DESEMBER 1928
JÓNSMESSUNÓTT.
Valcandi marins drauniur fœrður í letur.
Það var Jónsmessunótt. Stormurinn hafði
tekið sér hvíld. Sumarsólin var húin að blíðka
skapið hans, og nú var logn yfir láð og lög; um-
liðinn dag hafði verið sólskin og hiti, og nætur-
döggin svalaði sérhverju strái. Alt var hljótt,
allur hávaði horfinn — næturkyrð. Þó var eitt
sem eyrað heyrði, það var vængjaþytur fugl-
anna, sem annars voru vanir að halda kyrru
fyrir um nætur. Þöglir flugu þeir, helgidóma
næturkyrðarinnar vildu þeir ekki skerða, enda
voru þeir þakklátir þögulleik hennar og einmitt
þess vegna höfðu þeir ásett sér að halda fund,
til íhugunar allra mestu áhugamálum sínum.
Málið þeirra virðist oft þungskilið, en nái
það þó að bergmála í tilfinningum mannlegs
anda, verður það skiljanlegt, og því treystu
þeir því, að ef einhver vakandi mannleg vera
fengi að hlusta á þá í næturkyrðinni, mundi mál
þeirra, óskir og eftirlanganir skiljast.
Þeir höfðu valið sér iðgræna vailendissléttu
fyrir fundarstað, og komu nú fljúgandi úr öll-
um áttum, stórir og smáir, sterkir og veikir, að
undanskildum ránfuglinum, sem blóðþorsti
dagsstarfsins hafði knúið til hvíldar.
Þegar nú allur hinn þögli fuglaskari hafði
sett sig niður og lagt vængina saman, hóf einn
þeirra lítið eitt vængina aftur og settist upp á
skotspón, sem stóð eins og einbúi á flötinni;
hafði hann staðið þar frá því um sumarmál, er
menn höfðu þar fagnaðarmót, og æfðu skotfimi
sína.
Þegar fuglinn hafði náð jafnvægi á spónend-
anum og vængir han^.voru komnir í kærð, hóf
hann mál sitt á þessa leið:
Eins og yður er kunugt, kæru félagar, er
'þessi fundur vor ákveðinn í þeim tilgangi, að
oss, á honum, mætti auðnast eftir nákvæma yf-
irvegun, að afla óss þeirra laga, sem að minsta
kosti vernduðu oss fyrir limlestingu, og lang-
varandi harmkvælum, og jafnvel að við fengj-
um, að lifa óáreittir að öllu levti; annars er
ekki hlutverk mitt á þessu augnabliki að telja
langar tölur um þetta, heldur aðeins gefa til
kvnna, að þetta verður aðalumræðuefnið og í
því skyni leyfi eg mér að setja fundinn; gefst
nú hverjum sem er af oss, kostur á að taka til
máls, en eg vil aðvara fundinn að hafa mjög
hátt um sig, því slíkt gæti varðað líf einhvers
af oss. ,
Allur fuglahópurinn hreyfði sig, og af því
spóinn hafði langt nef, stakk hann því jafnframt
ofan í völlinn og kom með ánumaðk í nefinu um
leið og hann rétti sig upp.
Fuglinn á skotspæninum mælti því næst við
flokkinn: Til 'þess að halda góðu skipulagi á
samkomu þessari, verður að kjósa fundarstjóra.
Sólskríkjan bað sér hljóðs og mælti: Engan
fugl sé eg betur valinn fundarstjóra, en hinn
hvíta svan, sem stendur hjá litla lvngrunnanum
hérna. Þá svaraði máríuerlan: Ekki efast eg
um, að hinn virðulegi svanur fái atkvæði vor
allra, en — nú situr í forsetasæti skógarþröst-
urinn, hann er léttur og lítill fugl, en skotspónn-
inn er nokkuð veikur, legg eg því til, að hinn
virðulegi svanur reyni spóninn, hvort hann
muni þola þunga hans, því bili spónninn, höfum
vér hér ekki lengur hentugan stjórnarsess, en
nauðsvn ber þó til að fundarstjóri sjái vfir
flokkinn. Skógarþrösturinn mælti: Með því
þessi tillaga virðist hyggileg, skal eg leyfa mér
að biðja um atkvæði yðar og óska, að þeir sem
samþvkkja hana Ivfti upp hægri væng sínum.
Fuglahópurinn allur greiddi atkvæði méð til-
lögunni, og var sem sverðum brugðið af her-
æfðum hóp, þá er vængirnir lyftust.
Skógarþrösturinn hoppaði þá niður af
skotspæninum, en svanurinn vaggaði þangað,
hóf upp vængina, tók sig upp á spónendann’
trygði fætur sína svo vel sem hann gat og setti
sig í stellingar. Að vísu skalf spónninn undan
þunganum, en þó varð það að álitum meðal
flokksins, að spónninn mvndi þola, og var því
svanurinn samþyktur íundarstjori, með snörpu
væn£rjataki. Svanurinn hringaði hálsinn og
mælti: Efni fundarins hefir skógarþrösturinn
lýst, og þarf ekki að tvítaka það. Er ekki ein-
hver af öllum hópnum tilbúinn að taka til máls?
Þa. mælti kjoinn: “Mer finst það ekki svo mjög
aríðandi, nema ef vera skyldi gagnvart eggjun-
um okkarJ’ “ Eg er á sama máli,»» sagði krían;
þá fór rjúpan að bresta, en æðurinn stundi
þungan; máfurinn yfði stelið, og fjölda mörg-
um varð þungt um hjartað. Litla'stund varð
alveg hljótt, unz æðurinn rauf þögnina og mælti •
“Þér þekkið víst allir eitthvað æðarfugla-lögin
sem svo eru nefnd; þér vitið víst hve oft þau eru
brotm oig yður er kunnugt um hið ógeðslega
auknefni okkar æðarfuglanna, þar sem menn-
imir nefna okkur pokaendur, sem er af því
runnið, að hinir drápsgjörnu lögbrotsmenn, er
þeir hafa rænt okkur lífinu, bera okkur þá í
P.°ka, til þess að verða ekki uppvísir, og þegar
við, sem eigum umrædd verndarlög, megum bú-
íst við að mæta slíkri meðferð, má nærri geta
hvort fundaralyktun vor verði ekki vandsam-
in.” Þá bað ein rjúpan sér hljóðs, en vinstri
vængur hennar var brotinn; hún mælti: “Eg
þarf ekki að vera langorð; þú glevmdir því, góði
æður, sem eg hefi hér til svnis, það er brotinn
vængur minn, sem eg verð að beras vo til dauða-
dags, fvrir óvandað skotmál; hefi eg þó lengi
verið, og við rjúpumar, heldur spakar og því
þarflaust að beita okkur óvandvirkni. (jT hve
vænt mér þótti um vængi mína, meðan eg gat
neytt þeirra; hér hefði eg ekki verið, ef þessi ,
staður hefði ekki verið valinn til fundarins, því
eg b>ýhér skamt frá. Nú get eg ekki lyft mér
upp lengur í dúnmjúkan blæinn upp í loftinu
tæra, en gleð mig þó yfir því, að veslings
ungarnir mínir, sem eru nú ársgamlir, hafa enn
ekki erft þetta óhagræði; bein arftaka gat þsð
ekki orðið, þetta eru mannaverk; hún lyfti þá
aðeins vængjunum og sá þá á leggbrot, er stóð
út úr fiðrinu. — Svanurinn mælti þá frá for-
setastólnum: Slík hryðjuverk sem þessi, þurfa
að afleggjast, en mér er spurn: Nægja nokkrar
lagaskipanir; eru ekki lögin fótum troðin. þó
þau séu til, og margur sá, sem laganna .. á að
gæta, eftirlitslítill og aðgerðaalus. Mér hefir
dottið í hug: Eigum vér ekki að biðja mennina
nm meira drenglyndi, eða þótt þeir sitji um líf
vort, að þeir deyði oss hreinlega, en skilji oss
ekki eftir vængbrotna og varnarlausa, — og
fótbrjóti oss ekki, kvað ein heiðlóa við, sem
hoppaði á öðrum fætinum, — og skilji þó alt af
eitt af eggjum vorum eftir, þegar þeir vilja ná
þeim frá oss, sagði kjóinn og krían..
Svanurinn spurði því næst, hvort ekki vildu
fleiri af fuglunum taka til máls; þá mælti stokk-
öndin: Fyrir fundinum liggjá nú þrjár tilögur,
og eru þær allar góð undirstaða, til þess að
bvggja á fundarályktanirnar. — Eg vil nú'leyfa
mér að stinga up á 5 fugla nefnd, til þess að
semja fundarályktun; á þetta félst fundurinn,
en óskaði um leið, að fundarstjóri benti á fugla
í nefndina.
Svanurinn rétti úr hálsinum og leit yfir
hópinn, en við það fór skotspónninn að skjálfa,
en þegar forsetastóllinn var kominn { kyrð,
mælti svanurinn: Eg leyfi mér þá að tiltaka í
nefndina æðarkolluna þarna, þar er nóg fyrir
af móðurást; rjúpuna vængbrótnu og heiðlóuna
fótbrotnu; þær eru báðar gæddar allmikilli lífs-
reynslu; sólskríkjan verður einnig með, og kjó-
ann, sem þykir svo vænt um eggin sín, að hann
missir máttinn við að sjá af þeim, verð eg líka
að benda á, og er þá fullskipað í nefndina; skal
eg biðja þá, sem samþykkja hana, að rétta upp
hægri vænginn; allir vængir komu þá á loft í
vetfangi. Þá mælti kjóinn: Það er nauðsyn-
legt, að nefndin hafi næði til starfa og mun
bezt að við fljúgum upp í fjallhvamminn ]>arna;
þá mælti rjúpan. Mér er þá bægt frá nefndar-
starfinu, því að eg er vængbrotin. Yiðskulum þá
vappa hérna upp í ásendann, sagði kjóinn. Þá
verð eg að ganga úr nefndinni, kvað heiðlóan
við, því eg er fótbrotin. Þetta gengur ekki,
mælti svanurinn. Meðan nefndin starfar hlýt
eg að' gefa fundarhlé og leyfi mér að lýsa því
nú þegar yfir.
Svanurinn hoppaði þá ofan af skotspænin-
um og mælti: Upp í áseridann er nefndinni bezt
að halda; komdu, vesalings fótbrotna heiðlóa,
á bak mér, eg skal bera þig; mér veitir ekki af
að liðka mig eftir setuna á hinum iðandi for-
setastól. Öeiðlóan bar sig að brölta upp á bak-
ið á svaninum, er vaggaði af stað; gat þannig
nefndin öll fylgst að upp í ásendann; þegar þar
var komið,mælti svanurinn: Yinnið nú hyggi-
lega, en hraðið yður um leið. Eg fer nú aftur
niður á flötina, til þess að sjá um, að flokurinn
haldi kyrru fyrir á meðan; verið þið sæl. —
Kærar þakkir, mælti heiðlóan. Nefndin hneigði
sig, þegar svanurinn lyfti vængjunum til flugs
niður á flötina.
Fuglanefndarfundurinn.
Þá erum við hér saman komin, sagði sól-
skríkjan. Til þess að nefndarstarf vort fari í
lagi, útheimtist að nefndarforseti sé kosinn. Eg
leyfi mér að benda á æðarfuglinn. Mjá, sagði
kjóinn, korr-irr sagði rjúpan, lóan dirrindí. og
þar með var forsetinn kosinn.
Forseti mælti þá: Fyrst er að koma sér nið-
ur á skiftingu frumvarpsgreinanna, er eg hefi
bugsað mér þaning: Fyrst yrði þá nafn frum-
varpsins. 1. greinin ætti að hljóða um eggja-
rán. Æ', væri ekki betra að byrja á vetrarhörk-
unum og biðja um moðsalla og brauðmylsnu,
sagði sólskríkjan. Það má vera, mælti æðurinn.
Eftir all-langar íhugunir lauk fuglanefndin
frumvarpi sínu, er varð þannig hljóðandi:
Frumvarp til bænarskrár um umbætur á um-
gengnl mannanna við fuglana.
1. gr. Þeim af oss, sem erum vetursetufugl-
ar, gerið svo vel, þegar jörð er freðin, og snjór
yfir alt, að kasta til vor moðsalla og ónýtri
brauðmylsnu.
2. gr. Fagnið oss, farfuglunum, þegar vé>-
komum syngjandi frá hinum suðrænu löndum.
3. gr. Takið ekki frá oss öll eggin, því þau era
frumgróði æskulífsins meðal vor.
4. gr. Ef þér sitjið um líf vort, takið f>að þá
af oss hreinlega; limlestið oss eigi. — Yandið
^morðtól yðar og sendið oss eigi dauðaskeytin í
kæruleysi.
Vér biðjum yður um staðfesting laga þess-
ara, með ávexti verka yðar gagnvarl; oss.
Gert í Asenda á Jónsmessunótt árið ....
Fuglanefndin.
Þegar nefndin, er ásátt var sín á milli, hafði,
lokið starfi, léku ánægjugeislar um hana; nú
glevmdi sólskríkjan þagnarskyldunni og söng
hátt; varð slíkt að alvarlegufti afleiðingum, því
skotmaður hafði verið á rölti utan í ásnum, og
heyrði til sólskríkjunnar og dró upp gikkin á
byssu sinni; en er nefndin í sama bili varð á
skynja um þetta, tók hún til flugs—nema rjúp-
an, hún varð að kúra kyr, því að vængur henn-
ar var brotinn. En í sama bili sem hinir fleygu
fuglar tóku sig upp, og báru við loftið í nætur-
kyrðinni, dundu skotin frá fuglamorðingjanum
og féllu nokkrir fuglar til jarðar, dauðir og
hálf dauðir.
Rjúpan, sem varð þessa áskynja, rölti nú
harmþrungin og niðurlút eftir hverri laut, sem
hún fann, en yfir hæðirnar milli lautanna hljóp
hún sem mest hún mátti, titrandi af ótta. Loks
komst hún niður á flötina, en þá var þingheim-
urinn horfinn — flúinn — sakir ótta og skelf-
ingar, frá þingstörfum sínum, en fuglanfendar-
frumvarpið geymdist hjá limlestu rjúpunni og
gengur að erfðum til allra þeirra fugla, er lim-
elstir kunna að verða. Þar er hverjum þeim
manni, er ekki hefir alsvæfða samvizku, ætlað
að lesa fuglanefndar frumvarpið, og þar sem
ekki er til of mikils mælst í því efni, veita því
samþykki sitt, og fá aðra til að gera hið sama.
Yerið miskunnsamir, þá niunuð þér miskunn
hljóta, og þá mun hinn tvístraði næturfundur
veslings sakleysingjanna sameinast aftur í frið-
sælum, þakklátum fuglasöng. X.
— Dýraverndarinn.
GAMLI. STÍLL.
Svo nefnist hið forna, óendurbætta tímabil
sem kent er við Júlíus Cæsar hinn nafnkunna ,
rómverska hershöfðingja. Stjarnfræðingur sá,
er það tímabil setti. taldi vera 365 daga og
f jórðung dags í hverju ári. — En með því verð-
ur hvert ár rúmum tug mínútna of langt. ■
Þessi skekkja var leiðrétt að tilhlutun róm-
versku kirkjunnar á 16. öld (1083) með því að
skipa svo fyrir, að fella skuli úr einn sólarhring
við hver aldamót, þegar aldatölunni sé skift
með 4, t. d. 1600, 2000 o. s. frv.
Þetta endurbætta tímabil var nefnt liinn nýi
stíll. Ekki var það tekið í löndum mótmælenda
fyr en síðar, en eigi allstaðar jafn-snemiha.
A Englandi var nýi stíll tekinn upp 1752, í
Danmörku og á Islandi um 1700.
Márgir Englendingar urðu fokvondir, er
þessi nýbreytni var fyrirskipuð þar. Þeim þótti
líf sitt vera stytt með þessu að þarflausu, og
margir dagar hafðir af sér, þar sem þeir legð-
ust til hvíldar að kvöldi hinn 2. september, en
vöknuðu aftur að morgni 14. í stað þess að
vakna að morgni liins 3. Voni margir fundir
haldnir út um landið, til að mótmæla þessu
liáttalagi, því að Englendingar eru fastheldnir
á venjum sínum. En ekki leið þó á löngu, að al-
þýða manna sætti sig við nýja tímabilið.
Rússar, eða grísk-kaþólska kirkjan, héldu
trygð við gamla stílinn og eru orðnir 12 dögum
á eftir. Margir Rússar hafa þó viljað taka upp
nýja stílinn, til þess að geta orðið í því efni
samferða öðrum þjóðum hér í álfu. En þeir eru
hræddir við að það muni vekja gremju hjá ram-
fastri alþýðu, ef úr væru feldir 12 dagar í ein-
um svip. Hafa því sumir lagt það til, að úr
væri feldur hlaupársdagurinn á 48 árum, því að
þá yrði almenningur lítið var við breytinguna.
En alt mun þó enn sitja í gömlu skorðunum
hjá þeiln, þótt annað hafi umhverfst í því landi.
— Heimilisbl.
Kvöldblik.
Roðna hnjúkar hárra fjalla,
á hauður geislar skírir falla.
Ljóma ský og liljur fríðar,
ljóma engi, grund og hlíðar.
Sólin kveðju sendir drótt.
Segir: friður, góða nótt!
Blund í væran blóm hvert hnígur
á beðinn gullna, er Eygló stígur.
Þúsund radda þagna ómar,
er þessi dýrðarkveðja hljómar.
í lotning hneigi eg höfuð mitt,
ó, herra, og mikla veldið þitt.
—Hmbl. M. K. Einar Sigfinnsson.
.... Apinn og refurinn.
Api, sem erft' hafði mikla peninga eftir
móðurbróður sinn, tók að berast mikið á og lét
gera sér flauelsföt. Nú mætir hann tóu svona
upp-dubbaður og spyr hana, livort henni finn-
ist ekki mikið til um nýju stássfötin, sem hann
var í. “Nei, það veit hamingjan að mér finst
ekki,” sagði tóa, “því þú ert ekki fyrsti flau-
els-apinn, sem eg hefi séð um dagana. ”
—Stgr. Th. þýddi.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tímar: 2—3
Heimili 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
<aL logfræðLngar.
Staifstofa: Room 811 McArthwr
Building, Portage Avo.
P.O. Box 1656
Phonea: 26 849 og 26 84*
DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tfmar: 2—3 Heimili: 764 Vietor St„ Phone: 27 586 Winnipeg, Manitoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdöma.—Er að hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. Tals.: 42 691

DR. A. BLONDAL Medlcal Arts Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdöma. Er að hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Sími: 28 180

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

DR. J. OLSON Tatinlæknir 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kenhedy Ht«. Phone: 21 834 HelmlUs Tais.: 38 686

DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknlr •14 Somerset Blook Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsírrí: 28 889

DR. S. J. JÓHANNESSON stundar lækningar og yfirsetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá 6—8 að kveldinu. Sherbum St. 532 Sími 30 877

G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street OÞriðja húa norðan við Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 3—5 e. h.
Dr. C. MUNSON, L. D. S.
Dentist
66 Stobart Bldg.
290 Portage Ave. Winnipeg
Phone 26 268
Fer til Gimli og Riverton. —
Veitið því eftirtekt í bæjar-
fréttunum.
Dr. C. J. Houston,
Dr. Sigga Christianson-Houston
Gibson Block
Yorkton, - Sask.
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
* ■■ - —
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 546. Winnipeg
FQWIERQptical
LINDAL, BUHR & STEFÁNSON
íslenzkir lögfræðingar.
356 Miain St. Tals.: 24 (68
peir hafa etnnig ekrifatofur aC
Lundar, Riverton, Gimli og P1im«
og eru þar aö hltta & eítirfylgj-
andi tímum:
Lundar: Fyrsta miCvikudag,
Riverton: Fyrsta. fimtudag,
Gimli: Fyrsta miðvikudag,
Pineiy: priBja föstudag
1 hverjuim mánuCl
J. Ragnar Johnson,
BA, LL.B., LL.M. (Harv.)
Islenzkur lögmaCur.
704 Mining Exchange Bldg,
356 Main St.
Winnipeg, Manitoba.
Símar:
Skrifst. 21033. Heima 71753
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great West
Permanent Building
Main St. south of Portage.
PHONB: 22 768
G. S. THORVALDSON,
B.A., LL.B.
Lðgfræðingur
709 Electric Chambera
Talsími: 87 371
Residence Office
Phone 24 206 Phone 24 963
E. G. BALDWINSON, LL.B.
íslehzkur lögfræðingur
708 Mining Exchange
356 Main St. Winnipeg
A. C. JOHNSON
U07 Oonfederatlon Llfe Blð*.
WINNIPKG
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur að sér að ávaxta sparifé fðlks.
Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð-
ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað
samstundis.
Skrifstofuslmi: 24 263
Heimasími:
33 328
J. J. SWANSON & CO.
limited
R e □ t a 1 b
Insurance
RealEatate
Mortgagíi
600 PARIS BLDG.. WINNIPEG.
Phiones: 26 349—26 84«
Emil Johnson
8EKVIOU ELECrTRIO
Rafmagns Contracting — Allskyns
rafmagnsáhöld seld og við pau gert
_ Eg sel Moffat og McClary elda-
vélar og hefi þœr til sýnis d verk-
stœði mlnu.
524 8ARGENT AVB.
(gamla Johnaon’s bygglngin vl6
Toung Street, Wlnnipeg)
Verkst.: 31 507 Heima: 27 286
A. S. BARDAL
848 Sherbrooko 8t-
Selur llkkistur og annaat um út-
farir. Allur útbúnaður sá beott.
Ennfremur selur hann ajlriwaf
minnlsvaröla, og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
IlelmlUa Tals.: MMI
Dr. C. H. VR0MAN
Tannlæknir
506 Boyd Building Phone 24 171
WINNIPEG.
áÍMPSON TRANSFER
Verzla me6 egg-á-dag hwnanafóCur.
Annast elénlg um allar tegundlr
flutninga.
681 Arlington St., Winnipeg
CORONA HOTEL
189 Notre Dame East
Verð herbergja frá $1.50 og
hækkandi.
Símar: 22 935 — 25 237
A. SŒDAL
PAINTER and DECORATOR
Contractor
Painting, Paperhanging and
Calsomining.
572 Toronto St. Phone 71 462