Lögberg - 06.12.1928, Blaðsíða 3

ÖGBERG, FIM'JL GDAGíNN 6. DESEMBER 1928
Bls. 3
Silfurbrúðkaup í Árborg
Sunnudaginn 11. nóv., var silf-
urbrúðkaupsdagur iþeirra hjóna,
Sigurjóns og( Jónu Sigurðsson. —
Sigurjón er fæddur og uppalinn í
Nýja íslandi, sonur Sigurðar heit-
ins Sigurbjörnssonar, sem lengi
var kaupmaður að Árnesi; Jóna er
systir Jóns Vopna í Winnipeg og
þeina systkyna. Þau hjón, Jóna
og Sigurjón, hafa lengi átt heima
í Árborg og tekið mikinn þátt í
starfs og félagslífi þar. Hann
hefir verið kaupmaður allan tím-
ann, sem hann hefir búið þar.
Þau eru meðlimir í lúterskra söfn-
uðinum þar og 'hafa ávalt staðið
með þeim fremstu í starfi hans.
M'eðal annars hefir Mrs. Sigurðs-
son starfað mjög mikið fyrir
sunnudagsskólann og kvenfélagið
Hún situr einnig í skólaráði bæj-
arins. Velferðarmál bygðarinnar
yfirleitt hafa notið hins bezta
styrk$ frá þeim.
Fyrir nokkru síðan veiktist Mr
Sigurðsson, af svefnsýki, og hefir
hann ekki beðið þess fullar bætur
enn, þó nú gangi hann að störfum
sínum eins og áður.
Vel fór á því, að bygðarmenn
sýndu þeim hjónum sóma á þess-
um heiðursdegi þeirra, enda var
þátttakan mjög almenn.
Samsætið var haldið í samkomu-
sal Good templara, og hófst um
klukkan hálf þrjú síðdegis. Fjöldi
fólks var þar saman kominn, þrátt
fyrir drungalegt veður og blauta
vegi; svo erfiða, að sumir, sem
lögðu á stað til að sækja mótið,
komust ekki alla leið.
Rorðum var slegið upp um allan
salinn og settust menn þegar að
þeim, en fljótt var áskipað, svo
margir urðu að bíða.
iSamsætinu stýrði séra Rúnólf-
ur Marteinsson frá Winnpeg. Er
hann margra ára vinur þeirra
hjónanna. Það hófst með því, að
Mrs. H. F. Daníelsson lék á píanó
giftingiarlag. Brúðlcaupssálmar
voru sungnir, biblíukafli lesinn,
og bæn flutt. iSamkomustjóri á
varpaði brúð'hjónin í nafni vina
og skyldmenna, og flutti og las
kveðjur frá ýmsum, sem ekki gátu
komið. Þar á meðal voru: Ingi-
mar þingmaður Ingjaldsson, Grím-
ur Laxdal að Leslie, iSask., séra Jó-
hann Bjarnason, þá staddur að
Churc'hbridge, Jón Vopni og Dr.
Bhandson í Winnipeg og fleiri.
Gjafir voru bornar fram frá bygð-
arfólki, börnum silfurbrúðjón-
ánna, móður og systkinum silfur-
brúðgumans og systkinum silfur-
brúðarinnar og fleirum.
Ávarp fluttu: Mrs. Fjeldsted,
fyrir hönd kvenfélagsins; Mrs.
Ólafsson, kona séra Sigurðar 01-
afssonar á Gimli; Mr. Gourd
enskur stöðvarstjóri í Árborg,
sem flutti ræðu á líslenzku; Mar-
teinn M. Jónasson, póstmeistari í
Árborg; Sveinn kaupmaður Thor
valdsson frá Riverton; séra Sig-
urður Christopherson og séra Þor-
geir Jónsson, er einnig flutti kvæði
það, sem Dr. S. E. Björnsson hafði
samið fyrir tækifærið, en gat ekki
flutt sökum fjarveru við embætt-
isstörf. Mikið var um hönd haft
af söng og hljóðfæraslætti og var
samkoman að öllu leyti hin prýði
legasta og ánægjulegasta.
Þau hjónin bæði þökkuðu fyrir
sig með vel völdum orðum, sem
voru ávöxtur af þakklátu hjarta.
Meðal annars er það vottur um
vinsældir þessara hjóna, að fólk
af öllum flokkum tók þátt í að
heiðra þau.
Meðal þeirra, sem gengust fyrir
þessu móti, mun Marteinn M. Jón-
asson 'hafa verið einna fremstur í
flokki karlmanna, en Mrs. S. E.
Björnsson í hópi kvenna.
Ávarp:
Mr. Sigurjón Sigurðsson og
frú Jóna Sigurðsson,
Árborg, Man.
Sannverðugu heiðurshjón! vinir,
Með innilegum fögnuði og hjart-
ans þakklæti tek eg þátt í tuttugu
og fimm ára giftingar minningu
ykkar. Eg er þess fullvís, að
margskonar örðugleikar hafa bú-
ið á leið ykkar á 'liðinni tíð, og
iðulega verið skuggsýnt í lofti.
En Guði sé lof og eilífar þakkir,
sem hefir unt ykkur að lifa þá
stund, sem margir ekki fá að sjá.
í dag er undur bjart yfir ykkur
og umhverfis, <og þegar litið er
yfir hin gengnu göfugu ár, reyn-
ist braut ykkiar slétt og laus við
misbrest. Þið “hafið gengið til
góðs götuna fram eftir veg.”
Við gleðjumst vegna þess sól-
skinsblettar, sem í dag á sér stað
ií lífi ykkar.
Sann heiðruðu hjón:
Það er sameiginleg ósk vor og
bæn, að aldrei beri yfir nokkurt
Jiað ský, að ekki komi á eftir
bjartur sólskinsblettur, er gjöri
leið ykkar bjarta og hlýja til hins
síðasta sólarlags, og að samleið
ykkar verði með vaxandi innileik
og blíðu.
Eg tek líka tækifærið að flytja
Jakklætis kveðju frá drengnum
rþínum til leiksystkina sinna,
barnanna ykkar, sem hafa skapað
honum og okkur öllum margar ó-
gleymanlegar ánægjustundir.
Góður Guð blessi ykkur, heiðr-
uðu hjón, og börnin ykkar, um
allar tíðir.
Fyrir hönd mína og minna.
11. nóv 1928.
Sig. S. Christopherson.
TIL
Sigurjóns og Jónu Sigurðsson
á aldarfjórðungs hjónabands
minningarhátíð þeirra, í
Árborg, Man., 11. nóv. 1928.
Frá S. E. Björnson.
I.
Alda lék á strönd við stein,
Hún stundi og mælti þessu líkt:
Þó eg e'lski ungan svein,
Enginn getur láð mér slíkt.
Því eg hræðist hafsins mátt,
Hræðist þenna storma gný.
Lífið á að lifa í sátt,
Og lofa þann, sem stjórnar því.
Eg elska lífsins undirspil,
Svo undur hlýtt og viðkvæmt lag!
Mér virðist fossinn finna til
Og fjöll og dalir brosa í dag.
Mér eykur þrótt slíkt undirspil.
Það er frá sál hins góða manns.
í sorg og gleði eg vera vil
Von og trú og styrkur hans.
II.
Og hér er enginn harður steinn,
Heldur maður eins og eg.
Hann mæilti: “Eg kemst aldrei
einn
Yfir þenna grýtta veg.
Lengi hefi eg leitað þín,
Með lífs og sálar heyrn og sjón.
Jóna, hér er höndin mín,
Þú hefir fundið Sigurjón!”
III.
Hvort þið munið stað og stund,
Stund sem öllum reynist hlý,
Er þið tengduð mund við mund,
Mundi nokkur gleyma því!
þá átti hugur heila sveit
Og höll á bjargi samfélags.
Hjartað átti helgan reit
Og höndin þrótt í starfi dags.
IV.
Þá var sól í sefa hlý,
Og söngvar kváðu lofi í,
Þá gróður jarðar ilman ól
Undir hlýrri dögg og sól.
V.
Og árin góðu urðu til,
En árin flóðu í tímans hyl,
Og helmingur úr hálfri öld
Nú hefir runnið út í kvöld.
Ef árin tóku óðal sitt,
Æskudrauma landið þitt,
Þau ávalt gáfu í aðra hönd
Enn þá fegri draumalönd.
VEITIR VEIKLUÐUM LÍF-
FÆRUM NÝJAN ÞRÓTT.
Eru nokkur af líffærum þínum
biluð? Sefur þú illa á nóttunni,
ogvak nar þú þreyttur á morgn-
ana? Ert þú taugaveiklaður og
skapstyggur? ÍN’uga-Tone lækn-
ar slíkt fljótlega vegna þess, að
það styrkir líffærin og gerir taug-
arnar og vöðvana stæltari. Á
þennan hátt læknast meltingar-
leiysi og einnig nýrna og lifrar-
sjúkdómar. Einnig höfuðverkur
og svimi og svefninn verður end-
urnærandi reglulegur.
Hversu ágætlega Nuga-Tone
reynist, má meðal annars sjá af
því, sem Mr. W. J. Hopper, Lum-
bertown, N. U.. segir. Mr. Hopper
er 54 ára gamall. Hann segir: “Eg
hefi alrdei notað meðal, sem verk-
ar eins fljótt og vel eins og Nuga-
Tone. Eg hefi aðeins notað það
í 20 daga og eg er nú eins frískur
og hraustur eins og þegar eg var
25 ára.” Meðal, sem þessu fær
orkað, ættu allir að nota, sem ekki |
hafa góða heilsu. Þú getur feng-
ið Nuga-Tone allstaðar þar sem ;
meðul eru seld, eða lvfsalinn út- 1
vegar það frá heildsölu-húsinu. i
kirkjunni þann dag. Séra Jóhann
Bjarnason, er þjónað hefir í
Þingvallanýlendu og Lögbergs-
bygð í sumar og haust, var
þennan sunnudag að messa hjá
íslendingum í Yarbo og Tantal-
lon.
Veizluna munu hafa setið um
70 til 80 manns. Fór hún fram
með hinum bezta fagnaði og á-
gætum veitingum, er framreiddar
voru af konum og ungum stúlkum
safnaðarins.
Ekki er fréttaritara yðar kunn-
ugt um, hverjar heiðursgjafirnar
voru er gefnar voru, með því hann,
fyrir sérstök atvik, var ekki þar
nærstaddur, né heldur hvernig
samsætið fór fram að því er auka-
atriði snertir. Gjörir það og minst
til. Hitt er mér vel kunnugt, af
sögn þeirra, er við voru, að veizl-
an fór fram með íslenzkum höfð-
ingskap og rausn og hið bezta í
alla staði.
Þau hjón, Jón Árnason og kona
hans, eru sitt af hvoru landshorni
á íslandi, eins og mörg önnur
góð hjón eru í Vesturheimi. Jón
er frá Hábæ í Vogum á Suður-
landi, en kona hans er af Seyðis-
firði, eða þar í grend. Mun hún
vera af hinni svo nefndu Hall-
ormsstaðaætt. Jón Árnason á
tvær systur í Þingvallanýlendu.
Er önnur þeirra Kristín, ekkja
Eyleifs heitins Jónssonar, er var
bróðir Björns bónda Jónssonar,
tengdaföður séra Hjartar J. Leó.
Býr nú Kristín með þremur son-
um sínum uppkomnum, sem allir
eru efnismenn og drengir góðir.
Hin systirin er Guðný, kona Guð-
geirs bónda Eggertssonar, er
margir sjálfsagt kannast við.
Bræður hans voru Guðvaldur, Ás-
björn, Ólafur og Helgi. Allir voru
þeir bræður vel metnir, góðir
drengir. Er Guðvaldur andaður
fyrir nokkru síðan og þó ekki
Iöngu. Helgi. dó kornungur ásamt
öðrum íslendingum í vinnuslysi í
Winnipeg fyrir mörgum árum. —
Hinir bræðurnir, Ásbjörn og Ólaf-
ur, eru báðir í Winnipeg og vel
þektir , hinn síðarnefndi fyrir
frábæra leikment sína.
Þriðju systurina átti Jón Árna-
son, er Guðrún hét. Fluttist hún
einnig vestur um haf, en dó í Þing-
vallanýlendu, ógift, fyrir allmörg-
um árum.— Éróðir systkina þess-
ara, er Ásmundur Árnason frá
Hábæ í Vogum, er mun vera al-
þektur kaupsýslumaður á Suður-
landi á íslandi. — Alt þótti það
það Hábæjarfólk, systkini þessi og
foreldrar þeirra, ágætum kostum
búið og sæmdarfólk hið mesta.
Þau hjón, Jón og Sigurveig kona
hans, eiga tvö börn á lífi og bæði
uppkomin. Er dóttir þeirra, Guð-
rún að nafni, gift, ung kona. Heit-
ir maður hennar Harry H. Gray.
Þau hjón eru 'búsett í borginni
Regína í Saskatchewan. Sonur
þeirra Mr. og Mrs. Árnason er
Árni, sem unnið hefir sér frægð-
arorð í “Base Ball” leikjum með
flokki þeim, er heyrir til Elks-
bræðrafélaginu. Bar flokkur þessi
sigur úr býtum síðastliðið sumar,
og mun Árni, eða “Rookie” Árna-
son, eins og leikbræður hans vana-
lega kalla hann, hafa verið í
hinni vandasömustu stöðu (pitch-
er (á leikvelli, þegar sigrarnir
voru unnir. Sem atvinnu mun hinn
ungi maður stunda vélasmíði og
vélaviðgerð í Winnipeg, eins og
margir dugandi ungir íslendingar
nú gjöra.
Þau Mr. og Mrs. Jón Árnason
verða fyrst um sinn í Winnipeg og
ef til vill áfram. Sökum mikilla
og góðra mannkosta þeirra hjóna,
er almenn eftirsjón eftir þeim í
Þingvallanýlendu, þar sem þau
hafa verið svo lengi. Munu hinir
mörgu vinir þeirra þar og annars-
staðar árna þeim heilla og góðrar
hamingju og óska að ár þeirra
megi enn mðrg verða og góð að
því skapi. — (Fréttar. Lögb.)
Þetta orð “flón” kom mér ekki rika, dáin 9. nóv. 1918; Friðbjörn, j
ókunnuglega fyrir og mér fanst
eg hefði heyrt það nokkuð oft
síðustu átta árin eða svo. Það er
farið að verða töluvert algengt á
meðal þeirra, sem sjálfir halda að
þeir séu gáfaðir og orðfimir. Það
þýðir svona nokkurn veginn það,
að sá sem við er átt, hafi álíka
mikinn andlegan þroska, eins og
tíu ára gamalt barn.
Það er ógn þægilegt orð. Ef
hinn náunginn hefir ekki sömu
skoðun, eins og þú sjálfur, eða ef
hann hefir einhverja aðra siði, þá
getur þú æfinlega notað það, til
að auglýsa, hvað þú sért miklu
gáfaðri og kunnir þig betur og
fylgist betur með tímanum, held-
ur en hann.
Fylgist betur með tímanum! Ja,
það er nú töluvert vafasamt.
Þetta er í raun og.veru afgamalt
og þeir, sem einhvern tíma voVu
kallaðir flón, hafa margir skarað
langt fram úr sínum samtíðar-
monnum.
Þú ert þá bara að feta í fótspor
þeirra “vitru aulabárða”, sem á-
litu Oliver Goldsmith “gáfnatreg-
an, lítið annað en flón”, eða gáf-
uðu-ítalanna, sem sögðu að Michel
Angelo væri heldur heimskur. —
Óvinir Lincolns köluðu hann bæði
flón og apa. Horace Greeley var
hafður að fífli í .prentsmiðjunni
þar sem hann vann, og hinir pilt-
arnir létu prentsvertu á ljósgula
hárið á honum. Arthur, hertog-
inn af Wellington, var álitinn
gáfnatregur. Lort Kitchener var
“heimskasti pilturinn, sem nokk-
urn tíma hafði komið í skólann”.
Chardes Dickens var svo óefnileg
ur í æsku, að faðir hans óttaðist,
að hann mundi verða fjölskyld-
unni til vanvirðu. Grant hershöfð-
ingi þótti seinn og ónýtur að læra.
] Hans Christian Andersen var
! hálfgert athlægi i barnaskólanum
og kunni aldrei lexíuna sína, og
Sir Isaac Newton sat neðstur
sinna bekkjarbræðra.
Einhverjir hafa jafnan orðið til
þess, að gera lítið úr og hæðast
að þeim, sem voru að einhverju
leyti öðrum frábrugðnir, en áttu
þó þær hugsjónir í sálu sinni, sem
leiddu mannkynið á hærra og göf-
ugra menningarstig.
Það getur vel verið, að það
komi aldrei fyrir þig að hæðast
að, eða gera litið úr hinum mestu
og beztu mönnum, en það væri
engu að síður hyggilegt af þér, að
fara varlega, þegar þú átt tal við
þá, sem þú heldúr að standi þér
sjálfum miklu neðar.
“Þú veizt víst ei hvern þú hitt-
ir þar’; og það er engan veginn
fallegt, að kalla aðra flón, auk
þess sem það er oftast ekki rétt.
Það er heldur ekki hyggilgt. Það
getur auðveldlega komið fyrir þig
að þú þurfir að biðja eitthvert
“flónið” um vinnu, eða þá pen
ingalán.
Það er hægðarleikur að venja
sig á að kalla aðra illum nöfnum,
en það er erfiðara að venja sig af
því. Áður en þú notar þau, ættir
þú að minsta kosti að vera viss
um, að þau eigi við — og samt ætt-
ir þú eigi að nota þau. Þýtt.
Guðný Arnfríður, Jakob, Gunnar
Bergmann, Jóíiasína Yalgerður,
Helga iSigríður og Stefanía, dáin
9. júní 1921. — Hinar tvær síðast-
nefndu, er lifa, eru skólakennarar,
en hin börnin eru öll heima við
föðurleifð sína; öll eru þessi
mannvænlegu börn ógift.
Thorsteinn sál. var jarðsunginn
17. maí af séra Kristni K. Ólafs-
syni frá Glenboro, að viðstöddum
fjölda vina hans.
Með fráfalli þessa ágæta öld-
ungs, er sviðafult sár eftir á með-
al okkar í hinni fámennu bygð hér
við Sinclair, og víðar. Ágæti hans
að öllu leyti veldur. Hann studdi
öll góð málefni, í kristilegum fé-1
lagsskap var hann okkar stoð og
stytta til hins síðasta dags.
Það er því með döprum huga,
að vér hér minnumst burtfarar
hans, en með gleði sjáum vér hve
vel börnin hans öll fylla skarðið
stóra. Líf hans og baráttan fyrir
því er gullinn þráður dygða, sælda
og sigurs, og þrátt fyrir fráfall
hans, skilur hann oss hér svo mik-
ið eftir.
A. Johnson.
ISinclair, 23. nov. 1928.
“NORTHERN”
Rubber Footwear
The “Northern” Rubber félagið hefir
nú fjölbreyttara úrval af allskonar yf-
irskóm fýrir karlmenn, kvenfólk og
börn, heldur en nokkru sinni fyr. Jer-
sey eða Cashmerette, mismunandi há-
ir, með spennum eða reimum eða þá
Whizzer útbúnaði.
Látið vetrar
klæði yðar
samsvara
“Northern”
Styl-Shu
Kvenna
Whizzer”
iGerðir með
1, 3, 4 eða 6
spennum
Karlm.
Alberta'
Gætið að vörumerkinu.
Allar tegundir af “Northern” Rubbers
og Styl-IShus fyrirliggjandi.

Sigurdson - Thorvaldson
Arborg, Man. - Riverton, Man.
NÝR TORFBÆR.
Það má með sanni segja, að við
íslendingar höfum löngum verið
all-hreyknir yfir því, hvað lengi
okkur hefir tekist að halda í tungu
vora og þjóðerni, og þá hefir oss
heldur ekki gleymst að gorta ögn
af sögufróðleik okkar og ætt-
gðfgi.
Fráleitt er neitt út á þetta að
setja, því þá er heldur von um, að
við loðum sem lengst á þessum
kostum.
Þrátt fyrir þetta, er nú samt
svo komið fyrir okkur, að hér í
Rvík og nágrenninu, er flest glat-
að, sem gæti mint á fortíðina. —
Hér er ekki til svo mikið sem fall-
egur íslenzkur bær, hvað bá ann-
að, sem bent gæti á, hvernig híbýli
og lifnaðahhættir voru hér fyrir
59—100 árum, svo eg ekki fari
lengra aftur 4 tímann. Fjarri fer,
að eg hefði óskað eftir, að sumir
af okkar gömlu lifnaðarháttum og
híbýlum hefðu til þessa staðið í
stað, en hinsvegar vildi eg gjarn-
an, að við ættum sýnishorn af því
eldra, víðar en á fornminjasafn-
inu og í blaðaskræðum.
Eins og alþjóð veit, stendur til
að efna til mikilla hátíðahalda á
Þingvöllum árið 1930, í tilefni af
þúsund ára afmæli alþingis.
Þau hátíðahöld verða sótt af
ýmsum þjóðum, og vegna þeSs ber
að vanda til þeirra og gæta þess,
að þau verði prjállaus og sem alira
þjóðlegust.
Um fyrirkomulag við þetta
tækifæri á Þingvöllum eða annars
staðar, ætla eg ekki rita. Þó vil eða bærinn hér færu að vasast í
eg benda á eitt, sem mér þætti að byggja umræddan bæ.
vel við eiga að gert væri fyrir Ríkið bærinn munu fyrir
þssi háígahöld, og það er: Að, ig3() hafft j nógu
mörg horn að
reistur væri snotur torfbær með
í líta, þó þetta bætist ekki við, en
gamla laginu. Hér í Reykjavík og ! væntanlega myndi bæri nn leggja
nágrenninu er búið að rífa alla
slíka bæi, að undanskildum Sölva-
hól, sem enn þá stendur uppi, en
hann er að heita má fallinn og svo
hefir hann aldrei verið stór né
fagur. ‘— Hann er sýnishorn af
bæjum, eins og þeir voru í sjávar-
þorpum, en enginn spegill af ís-
lenzku höfðingjasetrunum gömlu.
Hér innan við borgina ætti að
reisa stóran og fagran bæ, bygð-
an úr torfi og grjóti, á fögrum
stað, með allstórum túnbletti i
kring.
Öll herbergjaskipun á slíkum
bæ ætti að vera sem líkust því,
sem tíðkaðist á bæjum fyr á tím-
um — allir innanstokksmunir ís-
lenzkir o. s. frv.
Ti,l þess að ná einhverju upp í
byggingarkostnaðinn á bænum,
hefir mér dottið í hug, að í honum
ætti 1930 að selja allskonar al-
íslenzkan mat, og komið gæti til
mála að selja aðgang að honum.
Eg þori að fullyrða, að þótt
engum öðrum þætti vænt um að
sjá þessa byggingu, þá þætti lönd-
um okkar frá Ameríku gaman
að því. Það myndi rifja upp fyr-
ir þeim eldri, sem hér voru bornir
og barnfæddir, hvernig var um
að litast, þá er þeir yfirgáfu ís-
land, og þeir yngri fengju dálitla
nasasjón af því, hvernig afi og
amma hefðu búið hreiðrið sitt.—
Ekki geri eg ráð fyrir, að ríkið
til ókeypis lóð. Ekki býst eg held-
ur við, að neinn einstakur leggi
út I það, að byggja hann, en með
smávægilegri hlutaf járssöfnun
hygg eg að það mætti takast.
Eins og lesendur sjá, er þetta
að eins uppástunga, sem eg hér
með beini til góðra og gegnra
manna, í þeirri von, að þeir hjálpi
til að hrinda þessu í framkvæmd.
Dan. Daníelsson.
—Vísir.
F. J. FREER
Superintendent Land Settlement
. Canadian National Railways
Kveðjusamsæti
í Þingvalla - nýlendu.
My. og Mrs. Jón Árnason kvödd
með virðulegu samsæti og heið-
ursgjöfum þ. 4. nóv. s. 1.
Fyrir samsæti þessu munu hafa
gengist sumir hinir helztu menn,
ásamt konum þeirra, í Konkordía-
söfnuði; en í þeim söfnuði hafa
þau Mr. og Mrs. Árnason verið í
fjðlda mörg ár og jafnan getið
sér hinn bezta orðstír og verið
mjög vinsæl.
Fór samsætið fram í samkomu-
sal bygðarinnar, sem er rétt við
kirkjuna, og er rúmgóður og þægi-
legur. Hófst veizlan um venju-
legan messutíma sunnudaginn 4.
UPPNEFNI.
Það er hægðarleikur að kalla
menn illum, nöfnum, en það er erf-
iðaðar að endurkalla þau.
Eg ihlustaði á háværar þrætur
út af kosningum, ií klúbb einum i
New York, þar sem þó er búist
við, að allir hagi sér prúðmann
lega. Það leit út fyrir um stund,
eins og þessir tveir menn, sem
voru að þræta, ætluðu að fara
saman. Það varð þó ekki, því
þegar sem hæst stóð þrætan, sneir
annar maðurinn sér við snögg-
lega og fór út úr herberginu. En
um leið og hann fór, sagði hann:
“Mér dettur ekki í hug að eyða
lengur timanum til að þræta
nóv., með því engin messa var f | við flón.”
DAINN
að heimili sínu við Sinclair, Man.,
Thorsteinn Josephson, 64 ára og
7 mánaða. Hann dó snögglega 15.
maí síðastliðin.
Thorsteinn sál. var fæddur
Köldukinn í S.-Þingeyjarsýslu á
íslandi. Foreldrar hans voru Jós-
ep Arason og Guðný Björnsdótt-
ir. Þau hjón bjuggu lengi að
Holtakoti í Ljósavatnsskarði. —
Thorsteinn giftist árið 1891 Krist-
björgu Hólmfríði Helgadóttur. —
Þau fluttu til Canada 1893, voru
til heimilis í Argyle-bygð í 9 ár;
fluttu til Sinclair 1902, tóku þar
lönd og bjuggu þar til dauða-
dags; hann misti konu sína 17.
febr. 1921; eignuðust þau hjón 8
börn, og eru þau: Guðlaug Frið-
FoRDEtf%
r EARLYll
fir CHRlSTMASj
v^AVOID^/
Um meira en tuttugu jól, höfum vér hjálpað Santa Claus í því geysilega verki, að
afla nægra Jólagjafa fyrir íbúa Vesturlandsins.
Fólk í landi her, hefir lært að reiða sig á Eatos verðskrána, til þess að velja gjaf-
ir sínar. Því hefir nú skilist, að með þvi að panta eftir Eaton verðskránni, hefir
það sparað mikið fé.
Börnin eru fljót að finna út hvað þau helzt vilja eignast um Jólin, eftir Eaton
verðskránni, og þess veg^a biðja foreldrar Santa að flytja þær gjafir heim.
Vér bjóðum þjónustu'vora í ár, sem áður, og þér hjálpið með því að panta strax.
Sem áður megið þér reiða yður á skjóta afgreiðslu, um vörugæði þarf ekki að efast.
Pantið gjafirnar tafarlaust.
T. EATON C
WINNIPEG
LIMITED
CANADA
É