Lögberg - 06.12.1928, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. DESEMBER 1928
Bla. 5
í meir en þriðjung aldar hafa
Ðodd’s Kidney Pills veri?Tviður
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beinl
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, ef borgun fylgir.
ritstjóranum, og sýnir að ritstjór-
inn sé bara þrettán hundruð míl-
ur frá sannleikanum í þessu smá-
atriði. Þó þetta sé óneitanlega
töluverður spölur frá því rétta, þá
er eg sannfærður um, að ritstjór-
nn er hvergi nær sannleikaum í
öllum þeim atriðum er hann hefir
fram borið í Ingólfsmálinu. Þrett-
án hundruð mílur eru aðeins smá-
vægi fyrir þá andlega þroskuðu.
Eg held eg” hafi þá hrakið rit-
stjórann út úr hverjum krók og
kima, sem henn hefir flúið í, og
býst því ekki við, að leiðir okkar
liggi saman um stund. En éf rit-
stjórinn æskir samfunda aftur,
mun eg ekki skorast úr leik.
Eg skal að endingu taka það
fram, að því meir sem eg kynni
mér þau gögn, sem eg hefi fyrir
hendi, því sannfærðari verð eg
um, að Ingólfur Ingólfsson eigi
afgang sjóðsins, sem kendur er
við hans nafn. og enginn annar.
Eg vi'l því edurtaka þá ósk mina í
byrjun deilunnar, að þetta verði
leiðrétt án frekari illinda. Og
þeim, sem enn kunna að vera í
vafa um þetta mál, vil eg hér með
ráðleggja að lesa oft og vandlega
greinina í síðasta Lögbergi, um
Ingólfs-málið, eftir hr. Hjálmar
A. iBergman lögfræðing. Eðlilega
þekkir enginn maður gang máls-
ins eins vel, hvað þá betur, þar eð
hann hafði alla framkvæmd máls-
ins frá því fyrsta að það komst í
hendur íslendinga,.
Þar sem að eg hefi nú lagt þetta
mál fyrir nlmenning, eins greini-
lega og mér er unt, og reynt eftir
megni að halla hvergi réttu máli,
læt eg hér staðar numið, og er því
útrætt um það frá minni hálfu,
nema að svo miklu leyti, sem eg
þarf að svara fyrir það, sem eg
hefi áður um það skrifað.
Leturbreyting mín. J.P.
Jónas Pálsson.
Canada framtíðarlandið
Fyrir meir en hundrað árum
ræktuðu þjónar Northwest félags-
ins, bygg, jarðepli og margvís-
legar tegundir garðávaxta, með
hinum bezta árangri, skamt frá
Dunvegan. Nú eru allar hinar
algengu tegundir korns ræktaðar
á stöðum þessum.
Dunvegan er í raun og veru
gömul verzlunar ibækistöð Hud-
sons Bay félagsins. 'Bærinn ligg-
ur norðan megin Peace árinnar,
um sextíu mílur frá Peace River
bænum, en vegalengd þaðan til
Spirit River með járnbraut, nem-
ur rúmtim átján mílum. Dalurinn
er þar all-þröngur og um 800 feta
djúpur. Ferja er á ánni, rétt við
þjóðveginn, sem notuð er jafnt og
þétt þar til ána leggur að haust-
inu til.
Sunnanverðu árinnar er skóg-
lendi allmikið, en svo má heita, að
toakkarnir að norðanverðu séu egg-
sléttir. Þegar Edmonton, Dunveg-
an og British Columbia brautin var
fyrst mæld út, var gert ráð fyrir
því, að Dunvegan yrði ein megin-
stöðin og var ekkert til sparað, að
auglýsa afstöðu bæjarins, eða ef
til vill réttara sagt bæjarstæðisins,
sem allra bezt og að benda á hin
mörgu og góðu skilyrði, sem þar
væru fyrir hendi. En þegar til
framkvæmdanna kom, Varð taið-
urstaðan sú, að iðnaðarstöðvarn-
ar voru flestar stofnsettar hér og
þar um slétturnar, en dalurinn
var að nokkru leyti settur hjá
í norður frá Dunvegan má svo
að orði kveða, að hvert landflæmi
sé öðru betra. Enda er þar að
finna suin allra fegurstu og blóm-
legustu býlin í fylkinu. Sam-
göngutæki eru þar hin ákjósan-
légustu og símalínur tengja borg
við borg og sveit við sveit. —
Merkustu staðir í grend við Dun-
vegan eru Waterhole, Vanrea,
Friedenstall og Blusky. Fegurri
býli finnast ekki í öllu fylkinu, en
í kringum þessi þorp.
Spirit River héraðið er ekki
stórt um sig, en landkostir eru
þar góðir. Fyr á tímum ferðuð-
ust menn frá Edmonton til Spirit
River, um Peace River, Crossing
og Dunvegan akveginn, eða rétt-
ara sagt eftir brautinni, sem lá
frá Dunvegan til ISaskatoon-
vatnsins. iSelstöðukaupmennirnir
höfðu þar margar stöðvar fyr á
árum og keyptu ósköpin öll af
grávöru. Árið 1907 voru svæði
þessi öll nákvæmlega mæfd og
tveim árum síðar höfðu bygðirn-
ar fengið fjölda nýbyggja. —
Allar tegundir korns þroskast á
svæðum þessum, svo og garðá-
vexir. Landið var nokkurs konar
háslétta, sem liggur 2,400 fet fyr-
ir ofan sjávarmál. Hinir hlýju
“Chinook” vindar, hafa mikil á-
hrif á veðráttufarið, sem og á
jarðargróða allan.
Bærinn Spirit River, er nokk-
urs konar miðstöð Edmonton, Dun-
vegan og British Columbia járn-
brautarinnar. Þar er að finna
stórar nýtízku kornhlöður, er
gera bændum hægt með að koma
korni sinu fyrir. Vöruflutninga-
bilar ganga jafnt og þétt milli
Peace River, Dunvegan og Spirit
River, svo og milli Spirit River og
Grande Prairie. Allstaðar á þess-
um svæðum eru landkostir hinir
beztu.
Grand River héraðið er ungt,
tók í raun og veru ekki að byggj-
ast til muna fyr en fyrir eitthvað
10 árum eða svo. En nú getur þar
að líta fögur og frjósöm bygðar-
lög. í bæ þessum hefir Dominion
Land og Crown Timber skrifstof-
an bækistöð sína fyrir Grande
Prairie umdæmið.
Um 14 mílur vestur af Grande
Prairie liggur þorpið Lake Saska-
toon, samnefnt vatninu, er það
stendur við. Þar er orðið mikið
um verzlun, enda er landið um-
hverfis hið frjósamasta. Póst-
hús er í þorpinu, svo og símastöð,
skólar og kirkjur.
Um 19 mílur vestur frá Grande
Prairie, liggur Bear Lake. Korn-
ræktin er komin þar á hátt stig,
svo og garðrækt.
Dalirnir, sem Smoky og Wapiti
árnar falla eftir, eru mjög auð-
ugir að skógi; eru beitilönd þar
hin allra beztu, er hugsast geta.
Clairmont og Sexsmith eru og
snotur smáþorp, er liggja við meg-
in járnbrautina. Af öðrum stöð-
um má nefna Kleskan Hill go
liggur á milli
og
Beezanson; enn fremur Splitfire
Lake, Nioibe, Hermit Lake, Val-
salla, Hythe, Beaverlodge og Hol-
court, er liggja í vesturjaðri hér-
aðsins.
Við Beaverlodge hefir landbún-
aðardeild sambandsstjórnarinn-
ar tilraunabú, sem orðið hefir
bændum að miklu liði. Hveiti-
I
rækt er þar mikil, og garðrækt í
fullum blóma.
Glen Leslie, er
Grand Praine stöðvarinnar,
I grængolandi Víti.
Eftir Ulrich v. Reischach greifa.
(Hvítir menn, sem hætta sér
fylgdarlaust inn í frumskógana
hjá Amazonfljótinu, koma aldrei
aftur! — Og áreiðanlega verða
margar aldir þangað til menning
hvítra manna hefir farið eldi um
skóga þessa. Höfundur segir frá
skyndiför, sem hann fór inn 5
skógana, sem nefnast “hið græn-
golandi Víti.”) —
Vér sátum fyrir utan hið fagra
“Grand Hotel” i Para og drukkum
ágætan bjór, sem ölgerðarmaður
frá Bayern hafði-búið til úr hrís-
grjónum, og varð ekki fundinn
munur á þeim bjór og hfhum, sem
var gerður úr byggi. Kvöldið var
hlýtt og fagurt. Miljónir stjarna
tindruðu á djúpbláum nætur-
himni og lýstu yfir annríkið í
hinni miklu borg og uppljómaðar
hallir hennar. En hvar sem
skugga bar á, dönsuðu sjálflýs-
andi skorkvikindin.
Vér vorum að tala um hið mikla
Amazondand, með hinum ótæm-
andi auðsuppsprettum þess, hin-
um ógurlegu og órannsökuðu
frumskógum og öllu því dular-
fulla er þar býr. Hver maður,
sem sat við borðið, gat sagt sögur
þaðan, því að flestir höfðu hætt
sér eithvað inn í frumskógana og
með naumindum komist þaðan lífs
aftur. Allir kunnu þeir sögur um
menn, sem höfðu farið inn í skóg-
ana og aldrei komið aftur, og um
flugvélar, sem höfðu hætt sér inn
yfir skógana og horfið þar. En
sérstaklega voru sagðar sögur af
hinum viltu og allsnöktu mannæt-
i um, Urubus og Mundurucus, sem
alt af eiga í brösum við útverði
Brazilíumanna. Þeir höggva höf-
uðin af óvinum sínum, reykja þau
og geyma vandlega sem sigurminj-
ar. En kjötið steikja þeir á gló-
andi steinum og éta það með beztu
lyst.
Svo var talað um hinar gullnu
sandmerkur i Guayana, þar sem
hægt er að tína gullkorn úr sand-
inum eins og ber, en jafnvel hinir
djörfustu æfintýramenn hætta sér
ekki þangað vegna loftslagsins og
vegna þess að þar er enginn ó-
hultur fyrir eiturörvum frum-
byggjanna.
Það var talað um frumskógana,
sem byrjuðu rétt hjá yztu húsun-
um í Para, þar sem eru jagúarar,
hinar stærstu eiturslöpgur og hin-
ir viltu Tupis, sem gerðu áhlaup
á Para fyrir nokkrum árum.
Og upp úr þessu varð það, að
vér ákváðum að skreppa inn í
frumskógana. Var ákveðið að
fara til Arapiranga. Það er eyja
í Amazonfljótinu, um 22 kilómetra
löng og álíka breið, og þakin
frumskógi. Veitingamaður vor
átti þessa eyju. Hann hafði
“keypt” sér þetta land, eins og
siður er meðal ríkra kaupmanna í
Para. Þeir kaupa sér framtíðar-
lönd, sem eru svo stór, að þeim
endist ekki æfin til þess að rann-
saka þau, hvað þá meira, og gefa
engan arð af sér, því að það kost-
ar of fjár að halda við hinum
litlu ræktuðu iblettum og halda
skóginum frá sér.
Dásamlegt var að ferðast upp
eftir fljótinu milli frumskógavax-
inna eyja, þar sem hvergi sjást
nein merki mannabústaða. En
þegar við komum til Arapiranga,
var þar allstór grasivaxin slétta.
— Voru þar fallegir nautgripir á
beit, en á miðri sléttunni voru
snotur hús. Vér lentum við dá-
litla járnbryggju og gengum síð-
an heim að bænum. Var þar herra-
garður og umhverfis hann verka-
mannahús, og “Venda” eða vöru-
búð, sem þykir ómissandi í Braz-
ilíu, þar sem nokkrir mannabú-
staðir eru. Skamt þaðan voru
stórar griparétir og að lokum var
þar ein sér gömul steinbygging og
stóð þar klappað á stein ártalið
1735. En alt umhverfis þessa
sléttu stóð frumskógurinn gnæf-
andi, skuggalegur og svo þéttur,
að ekki er hægt að brjótast í gegn
um hann.
Morguninn eftir urðum vér að
rísa snemma úr rekkju, því að
fylgdarmaður vor, Indíáni, beið
eftir oss. Hann átti að vísa oss
“veg” í gegn um skóginn. Það
var lítill, dökkleitur maður og
hálf-nakinn. Og berfættur lagði
hann á stað út í skóginn. Um öxl
hafði hann ganjla byssu og í hend-
inni hvasseggjaðan “Facon”, —
bjúgt sverð, sem er nauðsynlegt
til þess að höggva sér braut í
gegn um skóginn.
Frá höfuðbólinu lágu nokkrir
stígar inn í skóginn, sinn í hverja
áttina og út frá þeim aftur leyni-
stígar “Seringueiros”.— Það voru
þeir stigar, sem gúmmísafnendur
höfðu troðið, er þeir voru að leita
uppi “kátsjúk”-trén.
Fylgdarmaður vor fór fyrst
nokkra króka, en svo beygði hann
alt í einu inn í þröngan stíg og
óglöggan og var þá eins og við
kæmum inn í helli, því að myrkur
var þar inni í skóginum. Og það
var ekki fyr en eftir nokkra stund
að augu vor fóru að venjast
dimmunni evo, að vér sæjum
nokkuð í hinu dökkgræna rökkri,
sem ríkir í frumskógunum þar
sem aldrei kemur neinn sólar-
geisli. — Loftið var líkast því,
sem er í gróðurhúsi, þrungið af
þef af óteljandi jurtum, seni rotn-
un var komin í. Þessi þefur var
svo megn, að manni lá við andar-
teppu.
Inni í frumskóginum er oft svo
dimt, að maður sér ekki tvö fet
frá sér. Og maður flækist svo í
fléttijurtum, að það er eins og
maður sé fastur í neti. En svo
koma alt í einu rjóður, líkust gríð-
arháum hellum og sér maður þar
álla leið upp í limkrónur trjánna,
sem eru eins og þak yfir hinum
smærri trjám og varna þeim þess
að njóta sólarljóssins. Fléttijurt-
irnar hanga á öllum greinum og
vefjast um hvern stofn og milli
þeirra, eins og net úr teygjubönd-
um. Alt er grænt, hvert sem aug-
um rennir. Engra dýra verður
maður var, því að á daginn fara
þau öll í felur og sofa. Það er
ekki fyr en á kvöldin, að lífið í
frumskógunum vaknar. Lítið er
þarna um skorkvikindi og þau
geta ekki flogið. Fyrir óvana
Norðurálfumenn er það ómögu-
legt, að koma auga á nokkurt dýr
í þessari gróðurflækju. En inn-
fæddir menn, sem skóginum eru
kunnugir, taka eftir öllu, þeir sjá
slóðir, brotnar greinar og þekkja
á þeim hvaða dýr hefir verið þar
á ferðinni.
Þegar maður er kominn inn í
skóginn, skilst manni fyrst hvers
vegna Portúgalar nefndu hann
“O infernu verde” (grængolandi
Víti), því að það er hræðileg til-
hugsun, að villast í þessu þögla
völundarhúsi, þar sem hættiir
liggja allstaðar í leyni. Þöglin er
svo lamandi, að maður þorir varla
að tala upphátt. Ekkert einasta
blað bærist, og á báðar hendur
eru þau eins og hrottalega máluð
leiktjöld. — Lengra og lengra
höldum vér inn í skóginn á eftir
fylgdarmanninum og oft hverfur
hann oss sjónum á bak við hin
stóru blöð. Manni verður b-ylt við
í hvert skifti. Það er eins og
skógurinn hafi gleypt hann! En
með æfðri hönd sníður fylgdar-
maður sundur fléttijurtirnar og
ryður oss með því gangfæran stíg.
Það er vandi, að sníða sundur
fléttijurtirnar, því að það er um
að gera að höggva snögt og hafa
sem mest í höggi, því annars
verður það alt of mikið erfiði. —
Þrátt fyrir það, að vér fórum
í ótal krókum og þrátt fyrir það,
að fylgdarmaður hefir engan
áttavita, heldur hann alt af aðal-
stefnunni. Og eftir að vér höf-
um brotist þannig áfram í fimm
klukkustundir yfir rjáboli og gegn
um viðarfléttur, komum vér að
lokum út í rjóður og var þar kofi
gúmmísafnenda. Þar áttum vér
að fá kaffi og hvíla oss dálítið. —
“Kofinn” var ekki annað en þak
úr pálmagreinum, sem hvíldi á
bambusstoðum. Veggir voru eng-
ir, en niður úr trjánum héngu
nokkur hengirúm. í miðjum “kof-
anum” logaði eldur á gólfi milli
steina og á þeim stóð niðursuðu-
dós og sauð í henni vatn í kaffi.
in eins greiðlega og vér höfðum
búist við. Og þegar vér komum
í námunda við vatnið, brast á óg-
urlegt þrumuveður. Slík þrumu-
veður koma þarna daglega um
þrjú-Ieytið, mánuðum saman. En
verst verða þau úti í skógunum,
þar sem maður hefir ekkert af-
drep. Enginn, sem ekki hefii
reynt, getur gert sér í hugarlunc
þvílíkt úrþellisregn, þrumur o^
eldingar! — Indíáninn kvistaði
metralöng blöð, skar göt á þau og
steypti þeim yfir oss svo að höf-
uðin stóðu upp úr, en það var lít-
ið gagn að þeim regnkápum.
Hann bjó líka til laufskála í
skyndi, en það varð ekki gagn að
honum heldur, því að þá var ekki
neinn þur þráður á oss.
Leiðin um skóginn versnaði
stöðugt. Hvert fenið tók við af
öðru, svo að vér urðum að klöngr-
ast eftir greinum og trjábolum.
Á einum stað benti fylgdarmaður
oss á slóð eftir jagúar og á öðrum
stað slóð eftir slöngurisa. Gróð-
urinn varð alt af meiri og meiri.
Nú var komið undir kvöld og vér
höfðum fengið meira en nóg.
Mér hafði skrikað fótur og hafði
eg þá fengið sár á hnéð og kendi
mikið til í því. Og hendur vor-
ar voru bláar og blóðrisa eftir
þyrna og þistla. Konan mín
treystist ekki til að halda lengra
áfram. Og það var ekki skemti-
leg tilhugsun, að liggja úti í skóg-
inum um nóttina. Vér snerum því
aftur og mátti það ekki seinna
vera, og að lokum komumst vér
heim til höfuðbólsins, þegar að
myrkrið var að skella á, og urðum
þá heldur en ekkl fegin. Ágætur
matur beið vor og ágætt kaffi á
eftir, og hresti það oss svo vel, að
vér sátum lengi úti í veröndinni
og spjölluðum saman. — Yfir oss
biöktu pálmagreinarnar í hægum
vindi, en fram undan okkur lá
Amazon-fljótið breitt og lygnt og
sló máninn á það silfurlit. — Les-
hók Morgbl.
Kyrstaða.
Gamall maður, sem alið hefir
aldur sinn í þeim hluta landsins,
þar sem hvirfilbyljir eru ekki ó-
tíðir, sagði einu sinni við mig:
Vatn þetta var sótt í grænan slí-1 “Þegar hvirfilbylurinn sýnist að
poll, en kaffið var ágætt þrátt
fyrir það. — Svona einföldu lífi
lifa “Seringueiros”, gúmmisafn-
endur, í frumskógunum. Þeir eru
dökkbrúnir á hörund og hálf-
viltir, en eru þó allir með einhvern
blending af portúgölsku blóði í
æðum, og eru mjög hreyknir af
þVí.. — Snemma á morgnana fer
öll fjölskyldan út í skóg og sker
raufar í björk trjánna og hengir
þar undir blikkdósir. Þessu er
haldið áfram fram eftir deginum,
en á kveldin er öllum blikkdósun-
um safnað saman og eru þá sum-
ar þeirra fullar af gúmmíkvoðu.
Vér hrestumst mikið á hvíldinni
þarna og vorum eins og nýslegnir
túskildingar, er vér lögðum á
stað. Förinni var heitið til lítils
vatns inni á eynni, og var svo
sagt, að þar væri stórir krókódil-
standa kyr, þá er tími til að taka
til fótanna og forða sér, því það
þýðir, að hann stefnir beint • á
þig.”
Þó þessi gamli vinur minn vissi
það ekki sjálfur, kom hann þarna
með ljósa lýsingu af mannlífinu
eins og það er.
Ef þú ert eingöngu að hugsa
um sama fólkið og sömu hlutina
eins og þú varst að-hugsa um fyr-
ir einu, tveimur eða þremur árum,
og ef alt lítur út fyrir sjónum
þínum alveg eins og það gerði þá,
þá hefir þú áreiðanlega lent í
kyrstöðu og þú ert í hættu stadd-
ur. Ef þú stendur kyr, þar sem
hættan er mest og hreyfir þig ekki,
og hvirfilbyljir lífsins stefna
beint á þig, þá er engu líkara, en
að þú sért að bjóða hættunum,
þínu eigin ofurefli, byrginn. Það
ar, sem mig langaði til að skjóta.,€r ekki svo að skilja, að vindur-
En vegna þess að kona mín var [inn feyki Þér út í loftið og brjóti
með í förinni, sóttist oss ekki leið- • þig og bramli, heldur verður þú
You can prepare for
a better position by
training in our Day
or Evening Classes.
Each student receives
individual instruction.
Eitroll
Monday
DOMINION
BUSINESS COLLEGE
The“Dominion"
and its Branch
Schools hre
cquipped to rendcr
a complete service
in Busincs8 Educa-
tion.
Branches:
Elrmvooil:
210 HESPELER AYE.
8t. JameH:
1751 PORTAGE AYENIJE,
andlegu (aðgerðarelysi, kyrstöð-
unni að bráð. Eini vegurinn til
að lifa sínu lífi, svo að líf sé, er
sá, að fylgjast sjáffur með breyt-
ingum tímans.
Fólki hættir alment við því, eftir
ið það er komið á fullorðinsár, að
enda í kyrstöðunni. Þegar mað-
ir er giftur og fyrsta barnið er
'ætt, þá fer oftast hver dagurinn
-að verða öðrum líkur úr því. Eft-
ir það gera dagleg stkyldustörf og
dagleg umhyggja fyrir þörfum
lífsins flest fólk einhæft og
þröngsýnt.
Þú getur því nokkurn veginn
reitt Iþig á, að ef heimurinn kemur
þér eins fyrir sjónir í dag, eins og
hann gerði fyrir nokkrum árum,
þá hefir þú lent í kyrstöðunni.
Ef þér þar á móti sýnist t. d.
fólkið, sem þér áður þótti langt
fyrir ofan þig, nú bara vera eins
og annað fólk, eins og gengur og
gerist, þá er það vegna þess, að
þú hefir sjálfur komist eitthvað
áfram, náð hinu fólkinu. Sama
er að segja um bækur, sönglist
og ýmislegt fleira, sem er góður
mælikvarði á þessa hluti. Og ef
þú hefir farið áfram, þá ertu á
þroskaleið, og þá eru möguleik-
arnir fyrir hendi, að þú getir náð
enn meiri þroska.
Sú reynsla, Sem maður öðlast
v'ð það, að vitja æskustöðanna,
er eftirtektarverð á marga lund.
Lækurinn, sem í huga þínum var
stór á, er nú ofur lítilfjorlegur.
Hæðirnar, sem þér fanst að væru
há fjöll, eru nú tilkomulitlir smá-
hólar. Stórfengileikinn hefir
horfið og alt er orðið eitthvað svo
hversdagslegt. Ef þú skyldir
hitta þar eitthvað af fólkinu, sem
I mestum metum var í þínu ung-
dæmi, þá tekur þú eftir því, að það
hefir nú tapað sínum yfirburðum,
og er nú bara “gömlu mennirnir”
og “gömlu konurnar.”
Þér virðist alt hafa breyzt, en
í raun og veru hefir ekkert breyzt
nema þ ú sjálfur. Þú hefir vaxið
Hugsaðu um þinn eigin and-
lega þroska síðustu árin. Það sem
þér fyrir nokkrum árum fanst
vera stórkostlegar hugsjónir, er
nú orðið bara ómerkilegt, bara
fyrir þá, sem hafa lítinn andlegan
þroska, nokkurs konar barnagull.
En það er ekki í raun og veru
ómerkilegt. Hygsjónin er enn
R0YAL
YEAST
CAKES
Gerir
Afbragðs
Heimatilbúið
Brauð
Sama
aö
gæfínm
yfir
S0
eins göfug, eins og hún var, þegar
þú tileinkaðir þér hana. Það ert
þú, sem hefir breyzt. Hin fagra
hugsjón var fræ, sem aðrar stærri
og göfugri hugsjónir spruttu upp
af og sem þú nærðist af, og sú
næring hefir valdið þ\ú, a, þú hef-
ir þroskast.
Hugsjónir þínar og lífsskoðan-
ir eru eki að öllu leyti þær sömu,
eins og þær voru fyrir fimm ár-
um, það er að segja, ef þú hefir
sloppið hjá eyðilegging kyrstöð-
unnar. Hugsjónirnar eru stærri
og þær hljóta að vera það, til að
samsvara þinum andlega vexti.
Hinn andjegi þorsti og lífsgleð-
in eiga að keppa áfram og upp á
við. Það kostulegasta í þeirrri
kepni er samkepnin við lífið sjálft.
Ef líf þitt er ekki auðugra og hug-
sjónir þínar hærri og göfugri,
heldur en þær voru í fyrra, þá
ert þú að verða undir í samkepn-
inni og þú ert að lenda í hinni
hættulegu kyrstöðu.
WKHKHKHKBKHKHKHKHKHKHKHKBKHKHKHKHKHKHKKHKHKHKHKHKHKK
FISHERMENS SUPPLIES LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg.
TANGLEFIN NETTING “Veiða meiri fisk”
Efnisgæðin fyrst, nafnið á eftir.
Tilbúin af National Net and Twine Co.
Vér höfum vanalegar stærðir fyrirliggjandi og sendum pant-
anir yðar með næsta pósti.
Verðlista, sem gefur allar upplýsingar um þær vörur, sem
vér höfum fyrirliggjandi, verður sendur yður ókeypis, ef þér
óskið þess.
FISHERMENS 3UPPLIES, LTD.
401 Confederation Life Bldg., Winnipeg. Sími 28 071
KKHKHKðKHKHKHKBKHKHKHKHKHKHKHKHKBKHKHKHKHKHKHKHKHKHKi-
Rosedale Kql
Lump S12.G0 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 ton
SCRANTON HARDKOL.
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLCNY ST. PHONE: 37 021
Stofnað 1882 Löggilt 1914
D, D. Wood & Sons, Ltd.
KOLAKAUPMENN
Vér þorum að hætta mannorði voru og velgengni
á viðskiftin.
SOURIS — DRUMHELLER
FOOTHILLS — SAUNDERS CREEK
POCAHONTAS — STEINKOL
Koppers, Solway eða Ford Kók
Allar tegundir eldiviðar.
Not - Gæði - Sparnaður
Þetta þrent hafið þér upp úr þvi að sKífta við oss.
SIMI: 87 308 Ross Ave. and Arlington St.
Vér færum yður kolin hvenær sem þér viljið.
%