Lögberg - 13.12.1928, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. DESEMBER 1928

T.SKIN
i'JSSSSSSSSs

HVAD VIRDIST YDUR UM KRIST?
(Matt. 22, 42.)
Það enn er, Jesús, eins og fyr,
að ýmsir deila’ um þig.
En mig, sem vinur vin, þú spyr:
Hvað virðist þér um mig?
Hvað virðist mér ? Ef sekt og synd
mig særir lífs á slóð,
Þá er þitt nafn mér líknarlind
og lausnargjald þitt blóð.
Hvað virðistj^iér? Ef veikan mig
til verka kveður þú,
mér hjálpar eitt: að hrópa’ á þig
af hjartans ást og trú.
Hvað virðist mér? 1 þungri þraut
ef þróttur dvínar mér,
mig leiðir þú um líknarbraut
í ljós og frið hjá þér.
• /
Hvað virðist mér? Eg veit það eitt,
hvað varst og ertu mér:
að hvíld og gleði hjartað þrevtt
fær hvergi, nema’ í þér.
.—Heimilsbl. B. J•
ÚLEDIRR^GUR YFIR BANABEDI.
segir svo frá í, bók sinni:
helgidóma Heilagrar Ritn-
Gustav Nielsen
“A gönguför um
ingar:”
Eg sat eiim sinni við banabeð á sjúkrahúsi
einu í Savanger. Hét sá Marteinn, er þar lá.
Hann var með hitasótt, aðfram komimá Ferju-
bátur dauðans var að leggja að lífsströnd hans,
til að flytja hann yfir móðuna og heim til
Drottins.
Við vorum að tala um lífið eftir dauðann.
Það var lfkt á komið með Marteini, eins og
Páli forðum: hann langaði til að fara héðan
og væra með Kristi. Einasta þráin hans var
Drottinn Jesús. Hugsun hans um lífið eftir
^dauðann snerist eingöngu um blessaða per-
sónu Hans, sem nú beið hans þar.
Yfir þessari strönd dauðans sá eg ofurlít-
inn hlett af heiðum himni guðsríkis — þeim
himni, sem á að verða heimkynni útvaldra. —
Heimsóknartíminn var á enda. Við urðum
að kveðjast, og okkur var það ljóst, að þetta
mundi vera .síðasti samfundur okkar hérna
megin.
En svo vaknaði hjá mér löngun til að biðja
hann bónar, áður en við skildum, og sagði:
“Viltu gera eitt fyrir mig, Marteinn, áður
en við skiljum?”
“Hvað er það-f”
“Viltu lofa mér því, að flytja Drotni Jesvi
kveðju mína og biðja hann að gæta mín, er eg
held áfram ferð minni um þennan dimma
dal?”------
Það leið góð stund. Hann svaraði engu.
Eg hélt, að hann hefði ekki skilið mig, þess
vegna endurtók eg beiðni mína.
Og þá kom svarið — hljótt og rólega:
j> “Eg get ekki lofað því, Gustav.”
“Geturðu ekki? Hvers vegna?”
“Af því að eg held, að þegar eg fæ að sjá
Drottinn Jesúm, þá mwni eg gleyma bæði þér
og öðrum.”-------%
Þig furðar það víst ekki, að augun fyltust
fagnaðartárum.
Mér skildist það þá — eða eg hefi eins og
hugboð um það, hvernig það mun verða, þeg-
ar sú stund kemur, er við fáum að sjá blessað-
an Frelsarann okkar eins og hann er.
Það verður þá Hann — og Hann
“sem sjálfur Yyllir alt í öllu.”
Þar lofa eg hann, sem lausn mér vann,
með ljóssins englaskara
—Heimilsbl. ' A. Jóh.
eirm,
garð
Hún
hann
lá í
ÖXIN I GARÐINUM.
Grímsi skauzt fyrir húshornið og út i
með lítinn stokk undir hendinni og reku.
Sigga litla systir haps mátti ekki sjá
jarða veslings litla hænuungann, sem
stokknum, allur þakinn blómum.
Sigga átti hænu-ungann og hann var uppá-
haldið hennar. Hún hafði búið um hann inni
í húsi, og hann elti hana allstaðar. Hann var
reyndar fyrir öllum; en af því hann var uppá-
haldið hennar Siggu litlu, amaðist enginn við
honum—nema kisi.
_ Kisi sá enga ástæðu til þess að hafa þennan
heimska unga í svo miklum hávegum, og eirifl
dag, þegar lá illa á honum, stökk hann á ungann
og drap hann.
Þá varð mikill harmur hjá Siggu litlu. Hún
grét lengi yfir honum; ogsvo fór hún að hugsa-
um að sjá honum fyrir heiðarlegi útför. Hún
fann lítinn stokk, og í honum bjó hún um ung-
ann og þakti hann allan fallegustu blómunum,
sem hún gat fundið. Grímsi náði svo í stokk-
inn án þess að Sigga vissi, og ætlaði að flýta
sér að grafa hann áður en hún kæmi, til þess
að hlífa henni við þeirri geðshræringu, að fylgja
honum til grafar.
En það mLstókst. Sigga kom að honum með-
an hann var að taka gröfina. “Mér þykir vænt
um, að þú hefir valið svona fallegan legstað,”
sagði hún. “Hann var oft óþægilega fyrir
okkur, það er satt. Og bráðum hefði hann
orðið stór, og þá hefðum við ekki getað haft
hann inni. En eg skal samt aldrei vera góð við
kisu aftur — nei, aldrei!”
“ Vertu nú ekki svona ósanngjörn, Sigga
mín,” svaraði Grímsi með mestu hægð; “kisi
hafði ekki vit á því, hvað liann var að gjöra;
hann er ekki nema köttur og hann vissi ekki, að
þér þótti vænt um ungann. Og unginn verður
ekki lifandi.aftur, þó að þú sért vond við kisa.
Þið ættuð að grafa handöxina og vera vinir.”
“Til hversætti að grafa handöxina?” spurði
Sigga; slíkt hafði hún aldrei heyrt áður.
Grímsi gat ekki varist hlátri, þó hann væri
við jarðarför. “Það þýðir að hætta að rífast,”
svaraði hann; “að hætta að vera reiður. Þeg-
ar Indíánar eiga í ófriði og vilja semja frið
aftur, þá grafa þeir handöxina. Það táknar, að
þeir ætli að hætta að berjast. ”
“Hætta menn þá altaf að rífast, þegar búið
er að grafa öxina?” spurði Sigga.
“Auðvitað,” svaraði Grímsi. “Til þess er
það gjört.”
Þegar þau voru búin að ganga frá leiðinu
litla, urðu þau samferða heim að húsinu, og
Sigga var mjög hugsi.-------
Seinna um daginn kom Halldór, bróðir
Gríms og tveim árum eldri en hann, að húsdyr-
unum, og kallaði byrstur: “Grímsi, hvar hef-
ir þú látið öxina?”
“Eg hefi ekki verið með liana,” svaraði
Grímsi.
“Þú hefir víst verið með hana,” kallaði
Halldór aftur. ‘Þú hefir þann ósið að hand-
leika alla skapaða hluti og manst svo ekkert,
hvar þú skilur þá eftir. Komdu undir eins og
leitaðu að öxinni.”
Nú fór Grímsa að renna í skap. “Þú getur
leitað að henni sjálfur, ef þig vantar hana,”
kallaði hann út aftur, “því eg liefi ekki snert
hana og veit ekkert um hana.”
“Látið þið ykkur ekki koma svona illa
saman, drengir,” sagði móðir þeirra. En hún
komst ekki að með meira, því Sigga litla kall-
að i upp yfir sig með gráthljóði:
‘ ‘ Það dugði ekki! Eg reyndi það, og þaB
var ekki satt. Grímsi sagði, að ef öxi væri
grafin niður, þá hættu menn að rífast. Eg gat
efcki fundið litlu öxina, svo eg druslaði eldivið-
aröxinni út í garðinn og gróf hana hjá ungan-
um. Og ykkur drengjunum hefir aldrei kom-
ið ver saman en nú.”
“Allir fóru að hlæja. “Hvar lét hún hana?”
spurði Halldór með mestu stillingu.
“Komdu með mér,” sag'ði Grímsi eins blíð-
lega og hann gat; “eg skal sýna þér það.”
Þeir voru ekki lengi að ná öxinni upp, því
Sigga hafði ekki grafið hana djúpt.
“Eg er hræddur um, að hún hafi ekki graf-
ið hana nógu djúpt, til þess að varanlegur frið-
ur verði,” sagði Halldór brosandi við bróður
sinn. “En okkur væri samt alveg óhætt, að
láta okkur koma dálítið betur saman. Eg skal
reyna það fyrir mitt leyti, ef þú vilt reyna það
líka.”
“Samþykkur,” svaraði Grímsi.
Og síðan má alt af eiga það víst, að ef ónota-
orð heyrast á því heimili, tþá verður einhver til
að segja: “Ætli það sé ekki bezt, að við för-
um með öxina út í garðinn?” — Sam. 1914.
DROPINN.
Maður, sem átti heima í stórri borg, var van-
ur að ganga á kveldin þangað, sem flækingar
héldu til, og taka einhvern einn þeirra með sér
og útvega honum næturgistingu og morgunmat.
\'inur hans einn átti tal við hann um þetta og
benti honum á, að hann mætti eins vel hætta við
þetta, því það munaði ekkert um það, — það
væri ekki nema eins og dropi í sjóinn. “Það
getur vel verið,” svaraði hinn, “en það er
dropinn, sem eg á að hugsa um. ”
Ef að hver og einnhu gsaði um “dropann
sinn”, þá væri minna af eymd og sársauka í
mannlífinu. Og enginn er svo aumur, að hann
geti ekki gjört einliverjum eitthvað gott, ef að
viljinn ér góður.
BLAD AF IIIMNUM OFAN.
r Hátt uppi í heiðríkjunni flaug engill með
blóm úr urtagarði himnaríkis og í því hann
þrýsti kossi á blómið, þá fór af því agnarlítið
blað og féll niður á leðjuga jörðina mitt í skóg-
inum, og óðara kom það undir sig rótum og
skaut sér upp á meðal hinna jurtanna.
“Það er skringilegur nýgræðingur að tarna,”
sögðu þær, og enginn vildi við hann kannast,
hvorki þistillinn né brenninetlan. “Það er víst
einhvers konar garðvöxtur ”, sögðu þær og
hlógu, og svo var plantan -til athlægis fyrir það.
að hún var garðvöxtur, en hún óx og óx fram
úr öllum öðrum og skaut frá sér löngum tein-
ungum vítt um kring.
“Hvert ætlarðu?” sögðu þistlarnir háu, sem
höfðu þorn á hverju blaði, “þú ert nokkuð
sveimmikil, þykir okkur. Þetta tekur þó engu
lifandi tali, ekki getum við staðið hérna til þess
að bera þig og halda þér uppi.”
Veturinn kom og snjórinn lá á plöntunni, en
af henni fékk snjóbreiðan Ijóma líkt sem sólar-
ljós streymdi gegnum hana að neðan. Um vor-
ið stóð þar svo vöxtuleg blómjurt, að engin var
slík í öllum skóginum.
Svo kom prófessorinn í grasafræði, sem
hafði það svart á hvítu, að hann væri það sem
hann var; hann skoðaði plöntuna, liann beit í
hana, en hún stóð ekki nefnd í grasafræðinni
hans; hann gat með engu móti fundið til hvaða
flokks liún heyrði; hún var ekki tekin upp í
“systemið.”
“Ekki tekin upp í systemið,” sögðu þistl-
ar og netlur.
Stóru trén umliverfis sáu livað um var að
vera og1 heyrðu hvað sagt var, en lögðu ekki
til málanna, hvorki gott né ilt, og það er líka
ætíð það vissasta, þegar maður er heimskur.
Þá átti þar leið um skóginn fátæk stúlka,
saklaus; hjarta hennar var hreint, dómgreind-
in mikil fyrir trúna; alt erfðafé hennar hér í
lieimi Var gömul biblía, en frá blöðum hennt.r
talaði guðs rödd til hennar og sagði: “Ef
mennirnir eru þér illviljaðir, þá minstu þessara
orða Jósefs: “Þér ætluðuð að gera mér ilt, en
guð sneri því til góðs.” Ef þú þolir órétt, ef
þú ert misskilinn og s\úvirtur og tortryg'ður, þá
minstu hans, liins hreinasta og bezta, sem þeir
spottuðu og negldu á krossins tré, þar sem
liann bað þessa bæn: “Faðir, fyrirgef þeim,
því þeir vita ekki hvað þeir gera.”
Hún staðnæmdist frammi fyrir hinni und-
ursamlegu himinjurt, sem angaði svro sætt og
endurlífgandi með grænu blöðunum sínum og
skartaði .svo dýrðlega með blómum sínum í
glaða sólskininu að heita mátti flugeldadrífa
hinna skrautlegustu lita. Og frá hverju blómi
ómaði svo ríkt sem geymdi það í sér þann hinn
djúpa brunn sönglaganna, sem aldrei tæmist,
þó árþúsundir líði. Hún horfði með fróms
hugar fjálgleik á alla þessa guðs dásemd, hún
sveigði niður eina af greinunum til þess að geta
vandlega skoðað blómið og andað að sér ilm
þess; og' það gerði bjart í huga hennar svo und-
ur vel; hún hefði gjarnan viljað fá sér blóm, eu
hún gat ekki fengið af sér að brjóta það af, hún
þóttist vita, að hjá sér myndi það fölna? hún
tók því aðeins eitt af grænu blöðunum, fór með
það heim og lét í biblíuna sína, og þar lá það
alt af glænýtt, sígrænt, óvisnandi.
Það lá geymt milli blaðanna í biblíunni og
ásamt biblíunni var það látið undir höfuð ungu
stúlkunnar, er hún fáum vikum síðar hvíldi í
líkkistu sinni með dauðans helgu alvöru á á-
sjónu sinni, eins og duftið jarðneska bæri það
utan á sér skýrt afmótað, að nú stæði hin lgtna
frammi fyrir guði síflum.
En úti í skóginum blómgaðist himinjurtin
dásamlega, hún var nú undir það til að líta eins
og tré og allir farfuglar komu og lutu henni,
einkum svölumar og storkarnir.
“Þetta eru útlend annkringislæti, ” sagði
þistill og loðgresi, “svona gætum við hér heima
aldrei hagað okkur.”
Og skógsniglarnir skirptu á blómtréð..
Og samtímis kom svínahirðirinn, bann rykti
upp þistlum og mnnum, er brenna skyldi til
ösku, og undratrénu kipti hann líka upp með
rótum eins og þa* var sig til og fékk það með í
bindinið.
“Það er bezt, að það vinni sitt gagn líka,”
sagði hann og svo var það gert.
En nú hafði konungurinn þar í landi ár og
dag þjáðst af megnasta jiunglyndi; hann var
iðinn og starfsamur, það stoðaði ekkert; menn
lásu fyrir honum djúpsæ rit og menn lásu fyr-
ir honum þau allra léttustu, sem fengist gátu.
Það stoðaði ekki heldur. — Þá kom boð frá ein-
um af heimsins mestu spekingum, menn höfðu
sem sé leitað til lians, og hann lét þá vita, að
til væri óbrigðult meðal, sem veitt gæti hinum
þjáða konungi fróun og fullan bata. “I kon-
ungsins eigin ríki vex úti í skóginum planta ein
af himni kynjuð og upprunnin, hún er svo og
svo útlítandi, ómögulegt um að villast,” — og
svo fylgdi með uppdráttur — hún var svo sem
auðþekt. “Hún er græn vetur og sumar; tak
af henni glænýtt blað á hverju kveldi og legg
við enni konungsins, þá mun birta yfir hugsun-
um hans, og um nóttina mun hann drevma inn-
dælan draum, sem styrkir hann undir næsta
dag. ’ ’
Þetta var fullgreinilegt og allir doktorarnir
og grasafræCisprófessorinn fóru út í skóginn.
— Já, en hvar var plantan?
“Hún hefir víst slæðst. í bindinið hjá mér”,
sagði svínahirðirinn. “Hún er orðin að ösku
fyrir langa löngu, mér varð það svona í grand-
leysi, því eg vissi ekki betur.”
“Vissir ekki 'betur,” sögðu þeir allir, “hví-
lík skelfileg fáfræði,” og þau orð mátti svína-
hirðirinn taka til sín, því hann var það, sem
þeir áttu við, og enginn annar.
Ekki nokkurt blað var eftir, það eina, sem
til var, lá í kistu hinnar framliðnu, og um það
vissi enginn.
Og konungurinn kom hnugginn út í skóginn
þangað sem plantan hafði vaxið. “Hérna hef-
ir plantan staðið,” sagði hann, “það er helgur
staður”. Og gróðrarstaður plöntunnar var
umgirtur með gullnum grindum og skipað svo
fyrir, að hjá þeim skyldi standa vörður og það
bæði dag og nótt.
MlV
Grasafræðisprófessorinn samdi ritgjörð um
himinjurtina og fyrir það rit var hann gyltur
sjálfum sér til mikillar ánægju og sú gylling
skartaði mætavel á honum og hans nánustu. og
það var nú það sem gleðilegast var í sögu, því
plantan var á burtu og konungurinn dapur og
hnugg'inn, — “en það var hann líka áður,”
sagði grindavörðurinn. — Stgr. Thorst.
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 545. Winnipeg
Professioi |i íal Cards

DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tímar: 2—3 HeimiU 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN fsl. lögfiM'ÍUiigar. SkJifstofa: Room 811 McArthur Bulldlng, Poi-tage Avo. P.O. Box 1656 Phonea: 26 849 og 26 840

DR 0. RJORNSON 216-220'Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tfmar: 2—3 Heimili: 764 Victor St., Phone: 27 586 Winnipeg, Manitoba. LINDAL, BUHR & STEFÁNSON • íslenzklr lögfræðingar. 356 Maln St. Tals.: 24 »63 peir hafa etnnig ekrifstofur að Lundar, Riverton, Glmli og Plnoy og eru þmr að hitta á eftlrfylgj- andl tímuim: Lundar: Fyrsta miðvikudag, Riverton: Fyrstn fimtudag, Gimli: Fyrsta miðvikudag. Piney: Priðja föstudag í hverjum m&nuði

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

J. Ragnar Johnson, B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) íslenzkur lögmaður. 704 Mining Exchange Bldg. 356 Main St. Winnipeg, Manjtoba. Símar: Skrifst. 21033. Heima 71753

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. HeimiU: 373 River Ave. Tals.: 42 691
*
JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. PHONE: 22 768

DR. A. BLONDAL Medical Art« Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Sfmi: 28 180
l
G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lögfríéðingur 709 Electric Chambers Talsími: 87 371

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

Residence Office Phone 24 206 Phone 24 963 E. G. BALDWINSON, LL.B. íslenzkur lögfræðingur 708 Mining Exchange 356 Main St. Winnipeg

DR. J. OLSON Tatinlu'knlr 216-220 Medloat Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: 21 824 HelmlUs Tais.: 88 62«

A. C. JOHNSON »07 Confederation Liíe BM* WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tek- ur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð- ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað samstundls. Skrifstofusimi: 24 263 Heimasími: 33 328

DR. G. J. SNÆDAL Tannhrknlr 314 Sonierset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talslmí: 28 88»

J. J. SWANSON & CO LI.MITED R e n t a 1 s Insurance RealEstate Mortgagei 600 PARIS BLDO.. WINNIPEG. Phiones: 26 349—2S 340

DR. S. J. JÓHANNESSON stundar lækningar og yfirsetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá 6—8 að kveldinu. Sherbum St. 532 Sími 30 877

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke 8t. Selur llkkistur og annast um flt- farir. Allur útbúnaður sá bestd. Ennfremur selur hann allakonar minnisvarða og legsteina. Skrifstofu tals. 86 607 HeimlUs Tals.: 58 >01

G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street Þriðja hús norðan við Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 8—6 e. h.

Dr. C. H. VR0MAN Tannlœknir 605 Boyd Building Phone 34 171 WINNIPEG.

Dr. C. MUNSON, L. D. S. Dentist 66 Stobart Bldg. 290 Portage Ave. Winnipeg Phone 25 258 Fer til Gimli og Riverton. — Veitið því eftirtekt í bæjar- fréttunum.

SIMPS0N TRANSFER Verzla með egg-á-dag hænsnaíóður. Annast einnig um allar tegundlr flutninga. 681 Arlington St., Winnipeg

Dr. C. J. Houston, Dr. Sigga Christianson-Houston Gibson Block Yorkton, > * Sask. CORONA HOTEL 189 Notre Dame East Verð herbergja frá $1.50 og hækkandi. Símar: 22 935 — 25 237

FowlerQptical^ QSLE E /r E R J 294 CARLTON ST. A. SŒDAL PAINTER and DECORATOR Contractor Painting, Paperhanging and Calsomining. 572 Toronto St. Phone 71 462
KEENO
Eins og auglýst er í dagblöðun-
um, fæst það í Winnipeg hjá
The Sargent Pharmacy Ltd.
709 Sargent Ave. Winnipeg
Sími 23 455
Verð: ein flaska $1.25, þrjár
flsk. $3. Póstgj. 15c og 35c.