Lögberg - 27.12.1928, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMTUDAGINN 27. DESEMBER 1928.
Bls. 3.
I
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
JÓLIN.
Jólin eru heimilishátíð í fylsta skilningi. Yið
fiimum, að Giuð er faðir vor, sonur hans bróðir
vor, englarnir vinir vorir og mennirnir hver
annars bræður.
Á vetrum, í skammdeginu, draga menn sig
saman. Þeir, sem eru á ferðalagi, hraða ferð-
inni. til þess að geta haldið jólin heima hjá sér.
Heima á að halda jólin. Sé einhver fjarri sín-
um þá, þá grípur hann heimþrá, þó að hann svo'
finni aldrei til hennar endranær.
Það er gömul sögn, að klukkur þær, er í sæ
hafa sokkið, taki að hringja af sjálfu sér um
jólin.—
Margt er geymt og g'leymt í djúpi hjarta
þíns. Á jólunum óma djúpir klukknahljómar
úr djúpi lijarta þíns, samfara endurminning-
unni um hið bjartasta og 'bezta, sem þú hefir
fengið að njóta í lífinu, um trú þína og kær-
leika í föðurhúsunum.
Á jóladaginn er himininn opinn fyrir Drotni,
sem er að koma af himni niður til okkar. Á
annan í jólum, Stefánsdegi. er himininn opinn
fvrir lærisveinum, sem eru að koma heim. —
—Heimilisbl.
SJAIÐ MANNINN!
Aldrei eru jólaminningarnar jafn dýrlegar,
eins og þegar þær eru skoðaðar í ljósi langa-
frjádags og páska.
Sjáið manninn!
Sjáið hann, sem barn í jötunni. Sjáið hann
klæddan t'ötrum. Sjáið berfætta drenginn við
heimilisverkin og í vinnuklefa timburmannsins.
Sjáið liann, þegar hann þvær fætur læri-
sveinanna, og þegar æstur lvðurinn ætlar að
grýta hann. Sjáið’ hann, yfirgefinn af öllum,
í óvinahöndum, með þyrnikórónu á höfði.
Heyrið. hann biður um svaladrykk, hangandi
á krossi, milli tveggja ræningja. — Sjáið Guðs
lamtoið, sem ber syndabyrði mannanna;!
En sýnin breytist. Hann, sem fæddist í jötu
og hvergi átti höfði sínu að að halla, hann
gmæfir yfir allar kynslóðir. Hlustið á hann,
hvernig hann spáir um eyðingu Jerúsalems-
borgar, og hvernig hann segir fyrir sigurvinn-
inga fagnaðarerindisins. Sjáið, hvernig hann
— með gegnum stungnar hendur — breiðir út
faðmiim, og býður hvíld öllum þreyttum og
þjáðum; og heyrið huggunarorðin hans, sem
bergmála í höll og hreysi. Sjáið hann, — sem
Gyðingar útskúfuðu, — miðdepil menningar-
innar, og í duftinu við fætur hans krjúpa hinir
mestu og göfugustu af mannanna sonum.
Sjáið, hvernig þyrnikórónan, sem lionum
var fengin í háðungar skyni, gerir hann að
konungi allra konunga, — hvernig hann ber
blómsvéig ódauðleikans á 'blóðugu enni!
Sjáið, livernig menningin fvlgir merki lians,
og hvernig þeim þjóðum lirakar, sem brjóta
ölturu hans.
Þó að efahvggjunni tækist að afmá alt hið
yfirnáttúrlega, sem Biblían greinir, þá mundi
þó dásamlegasta kraftaverkið standa eftir:
Opinberun Krists, staðfest af veraldarsögunni
og reynslu einstaklingsins.
Þafí er hið mikla fagnaðarefni Jólanna.
Heimbl. J. Jóh.
KRISTNIBOÐI.
Sagan gerðist á skipi, sem var á leið til
Wladivostock. Á skipinu voru margir Kínverj-
ar! Voru þeir á leið til útlanda til að útvega sér
atvinnu. Margir livítir menn (frá Norðurálfu)
voru líka á skipinu. Einn þeirra var Komwaíl
kristniboði, sendur af öldungakirkjunni ensku.
Erindi hans var að finna kristna, kínverska
menn, sem bjuggu á austurströndum Síberíu,
og koma því í kring, að þeir gætu fengið inn-
lendan prest.
Kornwall tók sér eigi vist í farrúmi, eins
og liinir hvítu mennirnir, heldur á miðþiljun,
um, af því hann vildi fá færi á að tala þar við
Kínverjana, sem voru með skipinu.
Um nóttina skall á niðdimm þoka og skipið
rakst á grunn. Björgunarbáturinn fyftist óð-
ar af hvítu mönnunum og foringjum' skipsins
og hásetum.
Kornwall bað skipstjóra sem innilegast að
bjarga Kínverjunum líka, en skipstjóri lét sem
hann 'heyrði það ekki, og ásetti sér að láta
þennan kínverska fénað , eins og hann kallaði
’þá, verða eftir á skipinu. Þeir urðu því einir
eftir að verða og farast með skipinu. Kornwall
einsetti sér þá, að verða eftir með “fénaðin-
um.” Til allrar hamingju var lítill sjávargang-
ur. En samt biðu þeir morguns með mikilli ó-
þreyju, eins og vænta má. Loks rofaði til, og
þeir sáu til strandar gegnum þokuna. Korn-
wall fann þá mjóan streng, sem festur var við
hliðina á skipinu, og lagði nú til lands með
strenginn á sundi. Leiðin var löng, og erfitt
varð honum um sundið. En loks kendi hann
grunns undir fótum sér; óð hann þá með streng-
inn í land og festi hann þar. Hanif sneri nú út
að skipinu fram með strengnum, til að sýna
Kínverjunum, hvernig þeir ættu að nota hann.
Enginn þeirra var syndur, en samt komust þeir
allir á land.
Upp frá þeirri stund var nafn Kornwalls
á hvers manns vörum. Og er hann var dáinn,
þá reistu heiðingjarnir, ásamt kristnum mönn-
um, fagurt minnismerki á leiði hans.
Þarna boðaði kristinn maður kristindóminn
í verki, og sannfærði með því margan heiðingj
ann. Líf kristins manns, lifað í kærleika
Krists, er órækasta sönnunin fyrir því, hvað
kristindómurinn er.
“ Verkin, sem eg geri í nafni föður míns, þau
vitna um mig,” sagði Jesús. Hmbl.
A. JUDSON.
Ungur stúdent í Ameríku var á lieimleið frá
háskólanum. A leiðinni gekk hann inn í gisti-
hús. Gestgjafinn sagði við hann: “Mér þykir
leitt, að eg hefi ekki nema eitt herbergi af-
gangs. Það er næsta lierbergi við sjúkrastofu.
1 þeirri stofu liggur ungur maður fyrir dauð
anum. Það er ekki nema þunt þil á milli. Eg
veit ekki, hvort þér viljið taka það.”
“Og það gerir mér ekkert til,” svaraði stú-
dentinn.
Hann lagðist nú fyrir. En liann fékk engan
frið til að sofa. Hann heyrði svo glögt kvein
og stunur sjúklingsins og fótatak hjúkrunar-
konunnar. Hann gat ekki sofið. Honum varð
eitthvað svo órólegt innanbrjósts. Hann skamm-
aðist sín fyrir þetta kæruelysi. Hann kallaði
sig annars fríhyggjumann og bakaði foreldrum
sínum sára sorg með því. Faðir hans var prest-
ur, og hlakkaði mjög til að sonur hans vrði það
líka. Hann mundi enn eftir því, hve faðir lians
hafði orðið sárhryggur, er liann var síðast
heima í skólafríinu, og svo bænum móður sinn-
ar, þegar liann játaði fyrir þeim, að hann gæti
ekki trúað því, að annað líf væri til.
Hann blvgðaðist sín fvrir órósemina, sem nú
vaknaði í sálu lians. En frið gat hann ekki
fundið, hann gat ekki losnað við þessa hugsun:
Þarna inni liggur ungur maður fyrir dauðan-
um. En ef það væri nú til eittlivað eftir dauð-
ann! Hvað mundi Ellison segja, ef hann kæmi
nú og sæi hann fullan angistar. Ellison var einn
af skólabræðrum hans. Og það var sérstak-
lega hann, sem hafði gert hann að fríhyggju-
manni. \
Stunur hins sjúka manns urðu alt af veikari
og veikari. Loks varð alt kyrt og hljótt. En
ungi stúdentinn gat samt ekki sofnað.
Loks kom þó morgunn. Þegar stúdentinn
kom ofan, þá spurði hann gestgjafann, hvernig
sjúklingnum liði.
“Hann er dáinn,” svaraði veitingamaður-
inn. “Læknirinn sagði líka, að hann mundi ekki
lifa til morguns.”
“Vitið þér hver það var?”
‘ ‘ Og það var stúdent. af háskólanum; hann
veiktist á leiðinni,” svaraði gestgjafinn. — Þá
vrarð stúdentinum heldur bilt við. Hann var frá
sama háskóla. — “Frá háskólanum í Provi-
dence ?’ ’
“Hvað hét hann þá?”
“Ellison!” — Ungi stúdentinn varð sem
þrumu lostinn. Sá, sem dáið hafði liinu megin
við þilið, var þó enginn annar en vinur hans, sá
sem hafði leitt hann út í afneitunina.
Það liðu margar stundir, áður en hann gæti
haldið áfram ferðinni. Alla leiðina var sem
hljómaði í eyrum honum:
“Dáinn, en hvernig? Glataður, glataður!”
Hann varð eins og reyr af vindi skekinn vjð
þessa hugsun. Hann kom heim eins og allur
annar maður, eins og sundurkraminn, fullur
angistar, allur kiknaður undir syndabyrði
sinni. \
Föður hans, gamla manninum, var það Ijúft
starf næstu dagana, að benda syni sínum á fyr-
irheiti Guðs, þangað til hann fann frið í trúnni
á Jesúm Krist.
Þessi ungi maður varð síðar einn af hinum
miklu kristniboðum 19. aldarinnar. Hann fór
til Austur-Indlands og varð “postuli Birma. ”
Hann hét Adoniram Judson.. Hmbl.
DANARMINNING.
Vér sjáum oft lifandi loftförin smá
sér lyfta til liimins — og kvaka,
af frelsisins yndi og unaðarþrá
vér oft verðum stórlega hrrfin að sjá
hve verklega vængbiögð þau taka.
En oft er að óþörfu frelsið þeim frá
og fagnaðarsöngurinn tekinn,
eg ætla að segja’ ykkur söguna þá,
um saklausa fuglinn, er máttvana lá,
og í hvaða raun hann varð rekinn.
Hann lyfti sér glaður í lofthafið blátt
og lék sér í dúnmjúkum blænum;
hve frjálst var og hressandi að fljúga svo
hátt,
að fjalllendið stórvaxna sýndist jafnsmátt
og grösin í haganum grænum.
Hann elskaði blómin og undi sér þar,
sem einhver var sjáandi gróður,
því hvíldi’ hann oft vængina’ og liugfanginn
var
í hvammi ’ eða á bala, sem laufgróður bar,
og vai>paði ’ að fá sér þar fóður.
Hann óttaðist ránfugla, og annað ei neitt,
og af því hann sá þá ei nærri,
hann nefinu litla í næði gat beitt,
og náttúran hafði svo matborð hans skreytt,
að konungsborð finnast slík færri.
En maður, sem hafði sinn unað þar í,
að ónáða fuglana smáu,
hans óttaleg kveðja var eldur og blý,
en auminginn saklausi vissi’ ekki af því,
hvað dyldist hjá levtinu lágu.
V
Svo vappaði fuglinn — unz vegandinn sá,
að var hann í skotmálið svariim;
hann skjótlega patrónu ’ í byssuna brá,
það blosisaði’—og auminginn vængbrotinn lá
og fóturinn annar var farinn.
Hann ætlaði í loftið að lvfta sér þá,
en lokið var flugvængjatakið,
þá vildi hann flýja burt fótunum á,
en fóturinn — annar — á jörðinni lá,
liann lagðist þá lémagna ’ á bakið.
Er maðurinn hljóp sínu herfangi’ að ná,
hann hitti’ ekki lautina smáu,
þars málvana auminginn lamaði lá;
hve lengi hann kvaþlist, unz féll hann í dá,
það -heyrðu menn hvorki né sáu.
En átta ’ ára stúlkubarn átti þar leið,
og er hún þar gekk fram á náinn,
hún 'hikaði ’ — og viknaði ’ að horfa ’ á hans
neyð
hún lireyfði til fuglinn — og lítið eitt beið
að vita — livort væri liann — dáinn.
Hún sá það, að auminginn andaður lá
og aðhlvnning þurfti’ ekki neina,
þá bar liún heim fuglinn og bauð mér að sjá,
hún bað mig að skýra hans afdrifum frá,
er þungar varð raunir að reyna.
Ef fuglunum leiðist, hvert flýja þeir þá?
þeir fljúga’ upp mót sólunni að iðja,
því einkenni líkja við mann lífið má,
ef mönnunum leiðist — en hugsvölun þrá,
livert leith þeir líknar að biðja?
Og þegar að dagsvöku þreytan oss lýr,
oss þæg verður smáfjaðra sængin,
svo maður oft verður að morgni sem nýr,
hvort munu þess verðug hin flughæfu dýr
að mæðast við molaðan vænginn?
Ó, minnumst þess, fuglarnir eiga þann að,
sem ætíð af miskunn er ríkur,
og vill — að sem hugfastast höfum vér það,
að hugsjón þess reikar á öfugan stað,
af miskunnarvegi er víkur. •
—Ileimilisbl. X.
VILLIGÆSIRNAR.
Það var einhvern haustdag, að villigæsir
nokkrar flugu hátt í lofti yfir fjöll og dali. Þær
ætluðu langnr leiðir og var ekki annað, sem
knúði þær áfram, en ferðalöngun sú, er skapar-
inn hafði innrætt eðli þeirra í öndverðu. Þá
liittist svo á, að ein spikfeit heimagæs stóð ét-
I andi við úrsigtis kirnu í húsagarði á bóndabæ
og bar sig drjúgum eftir björginni. Hún lieýr-
ir nú ferðaþysinn og fjaðraþytinn til villigæs-
anna uppi yfir sér, tevgir upp álkuna og kallar
til þeirra með undrun: “Hvaða læti eru í ykk-
ur þarna uppi, systur mínar! 'hvert eruð þið
að halda?” — “Langar leiðir,” svöruðu villi-
gæsirnar, “langar leiðir til fjarlæga landsins,
þar sem okkur er ætlað að vera.’ ’— “Nú, hafið
þið nokkurn tíma séð fjarlæga landið?” —
“Nei, ekki höfum við séð það, svöruðu liinar,
“ en léttu þér nú upp í loftið til okkar og slástu
með í förina.“ — “Já, eg er nú helzt á því,”
sagði heimagæsin; “því ætti eg að vera að því?
komið þið heldur ofan til mín, því hérna getur
maður fitnað og átt góða daga, og livers getur
maður frekar óskað sér?” — “Það gerum við
aldrei,” svöruðu villigæsirnar, “við viljum
fvrir 'hvern mun fara til fjarlæga landsins og
eru ekki í rónni fyr en við erum þangað komn-
ar.” — “Nú, því þá?” segir heimagæsin. —
“Það er í okkur einhver óstöðvandi löngun,”
mæltu hinar, “einhver eirðarlaus þrá, sem knýr
okkur áfram, og vel segir okkur hugur um það,
að við munum eiga góðs von í fjarlæga land-
inu. ” — “ Þetta er sá liégómi, sem engu tali tek-
ur,” sagði heimagæsin, “eg er þó líklega eins
góð og hver af ykkur og hefi eg samt aldrei
fundið til neinnar þesskonar löngunar.” —
“Verði þér að góðu,” sögðu villigæsirnar, “og
kúrðu kyr þar sem þú ert, en við verðum að
halda þangað, sem löngunin dregur okkur. ” —
Þannig mæltu þær og flugu áleiðis, en lieima-
gæsin ,sagðí með þjósti: “Ekki get eg að mér
gert að hlæja að heimskunni. Ekki nema það,
að láta gabba sig með öðrum eins hégiljum frá
blessuðum matnum og ana út í óvissuna í stað-
inn fyrir að halda sér við það vissa! Nei, nei,
eg er vitrari en svo”. — Með þessum orðum
tók hún til óspiltra málanna og stakk nefinu nið-
ur í troðfulla fóðurkirnuna.
'En þrátt fyrir alla þessa speki, var hún
samt bráðfeig og daginn eftir var henni stútað.
Stgr. Th, þýddi.
Hrafninn sjúki.
Hrafn nokkur ungur varð háskalega veikur.
Móðir hans var óhuggandi og linti ekki á gráti.
Sagði hann því við liana: “Hættu að gráta,
móðir mín! og biddu guðina að gefa mér aftur
heilsuna.” — “Æ, sagði hiín og grét því meira,
“eg er lirædd um, að engin guðleg vera misk-
unni sig yfir þig, því þú hefir aldrei sýnt öðrum
skepnum minstu meðaumkvun.” — Stgr. Th.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tlmar: 2—3
Heimili 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
DR 0. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office tímar: 2—3
Heimlli: 764 Victor St.,
Phone: 27 586
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Office Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherburn St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdðma.—Er að hitta
kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h.
HeimlU: 373 River Ave.
Tals.: 42 691
DR. A. BLONDAL
Medlcal \rt« Bldg.
Stundar sOrstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimili: 806 Victor St.
Slmi: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Taimla'kulr
210-220 Medlou Arts Bldg
Cor Graham og Kennedy 8ta
Phone: 21 824
HelmlUs Tais.: 38 <28
DR. G. J. SNÆDAL
Tannhcknlr
014 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talslmi: 38 888
DR. S. J. JÓHANNESSON
stundar lækningar
og yfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h.
og frá 6—8 að kveldinu.
Sherbum St. 532 Sími 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
Þriðja hús norðan við Sarg.)
PHONE: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 8—5 «s. h.
Dr. C. MUNSON, L. D. S.
Dentist
66 Stobart Bldg.
290 Portage Ave. Winnipeg
Phone 25 258
Fer til Gimli og Riverton. —
Veitið því eftirtekt í bæjar-
fréttunum.
Dr. C. J. Houston,
Dr. Sigga Christianson-Houston
Gibson Block
Yorkton,
Sask.
Fowler Qptical pr°n
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St
Phone 26 545. Winnipeg
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
IaL lögfracfilngar.
Skrifstofa: Roora 811 McArtbur
Bulldlng, Portage Ave.
P.O. Box 1656
Phonea: 26 849 og 28 840
LINDAL, BUHR & STEFÁNSON
Islenzkir lögfræðingar.
356 Main St. Tals.: 24 888
Peir hafa etnnig skrifstofur að
Lundar, Riverton, Gimli og Plney
og eru þar að hltta & eftlrfylgj-
andi tlrnum:
Lundar: Fyrata miðvikudag,
Riverton: Fyrsta flmtudag,
Glmli: Fyrsta miðvlkudag,
Piney: priðja föstudag
I hverjum má.nu8i
J. Ragnar Johnson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaður.
704 Mining Exchange Bldg.
356 Main St.
Winnipeg, Manitoba.
Símar:
Skrifst. 21033. Heima 71753
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great West
Permanent Building
Main St. south of Portage.
PHONE: 22 768
G. S. THORV ALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
709 Electric Chambers
Talsími: 87 371
Residence
Phone 24 206
Office
Phone 24 963
E. G. BALDWINSON, LL.B.
íslenzkur lögfræðingur
708 Mining Exchange
356 Main St. Winnipeg
A. C. JOIINSON
807 Confederatiou l.lfe BI4*.
WINNIPEG
Annast um fasteignir manna. Tek-
ur að sór að ávaxta sparifé fðlks.
Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð-
ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað
samstundls.
Skrifstofusími: 24 263
Heimasiml: 33 328
J. J. SWANSON & CO
LLMITED
R e n t a 1 s
Insurance
R e a 1 Estate
Mortgigea
600 PARIS BLDG.. WINNIPEG.
Phiones: 26 349—2« 348
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke 8t.
Selur llkklstur og annast um ttt-
farlr. Allur útbúnaður
Ennfremur selur h&nn
minnisvarðla og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Ilelmills Tals.: 88
Dr. C. H. VR0MAN
Tannlæknir
505 Boyd Bullding Phone 24 1T1
WINNIPEG.
SIMPSON TRANSFER
Verzla með egg-á-dag hænsnafðður.
Annast einnlg um allar tegundlr
flutninga.
681 Arlington St., Winnipeg
CORONA HOTEL
189 Notre Dame East
Verð herbergja frá $1.60 og
hækkandi.
Símar: 22 935 — 25 237
A. SŒDAL
PAINTER and DECORATOR
Contractor
Painting, Paperhanging and
Calsomining.
572 Toronto St. Phone 71 462
KCENO
Eins og auglýst er í dagblöðun-
um, fæst það í Winnipeg hjá
The Sargent Pharmacy Ltd.
709 Sargent Ave. Winnipeg
Sími 23 455
Verð: ein flaska $1.25, þrjár
flsk. $3. Póstgj. 15c og S5c.