Lögberg - 17.01.1929, Blaðsíða 1

PHONE: 86 311
Seven Lines
42. ARGANGUR
\VINMIPEG, vlAM.. FíMTUDAGINN 17. JANÚAR IM29
NÚMER 3
Canada
Á gamlársdag- fóru lögreglu-
menn tveir til Mileon, Man., sem
er hér um bil 38 mílur austan við
Winnipeg, til að komast eftir,
hvort satt væri, að þar færi fram
brennivínsbruggun, og taka fast-
an manninn, sem grunaður var um
að vera hér að brjóta-lögin, Heit-
ir hann W. Eppinger og hefir átt
heima þar í grendinni alla sína
sefi. Lögreglumennirnir, C. M.
Nicholson og J. R. Watson, fundu
manninn, sem þeir voru að leita
að, en þegar þeir ætluðu að taka
hann fastan, skaut hann á Nich-
olson og særði hann til ólífis og
hljóp svo sína leið, meðan Wat-
son var að stumra yfir félaga sín-
Om. Síðan hefir Eppinger þessi
Verið tekinn fastur, og er nú sak-
íiður um morð.
* * *
Nú um áramótin var þjóðskuld-
in $2,218,608,433, en í árslok 1927
var hún $2,281,479,635. Hefir því
þjóðskuldin minkað á árinu um
vétt að segja sextíu og þrjár milj-
ónir dala. Á síðastliðnum níu
tnánuðum, eða þremur fjórðu hlut-
om af fjárhagsárinu, hafa ekjur
stjórnarinnar orðið nálega tutt-
ugu og fimm og hálfri miljón meiri
on á tilsvarandi tímabili árið sem
leið. útgjöldin hafa líka aukist
um rúmar tíu miljónir. Tekjuauk-
inn liggur aðallega í auknum toll-
tekjum, vegna þess að meira hef-
ir verið flutt inn af tollskyldum
Vðrum heldur en áður,
* * *
Foresti og framkvæmdárstjóri
Minnipeg Electric féalgsins, og
þeirra annara félaga, sem eru í
sambandi við það, að A. W. McLi-
mont, hefir sagt lausri stöðu
sinni, sem er kannske hæst laun-
uð staða í Vestur-Canada, og er
heilsubres.tur ástæðan, sem hann
J?efur fyrir því. Forráðamenn
þessara félaga héldu fund í Win-
uipeg á miðvikudaginn í vikunni
sem leið o:g samþyktu þeir upp-
sögn Mr. McLimonts og kusu nýj-
an forseta. Sá sem fyrir valinu
varð, er Edward Anderson, K. C.,
sem verið hefir aðal lögmaður
felagsins, eða félaganna, nú í
morg ár, 0g er því öllum hag
þeirra manna kunnugastur. Hinn
nyi forseti og framkvæmdarstjóri
segir, að ekki verði neinar bráð-
ar breytingar á stefnu eða starf-
ræksla félaganna, þó forsetaskifti
hafi orðið og hiklaust verði hald-
afram virkJ'un Sjð systra foss-
«nna.
* * *
Sambandsstjórnin hefir útnefnt
Hon. Herbert MarJer sem umboðs-
mann eða sendiherra Canada til
Japan. Til þess að gefa þeirri
embættisskipan gildi, þarf kon-
ungs staðfestingu, sem vafalaust
kemur á sínum tíma. Mr. Marler
er lögfræðingur og meðlimur
leyndarráðs Canada. Var einn af
raðherrunum 1925. Hefir Can-
ada nú sína eigin sendiherra í
•Bandaríkjunum, Frakklandi 0g
Japan, auk Bretlands.
* * *
Fylkisstjórinn í Manitoba, Hon.
T. A. Burrows, veiktist snögg-
ega á föstudaginn í vikunni sem
eið af botnlangabólgu og var sam-
dægurs fluttur á spítala og gerð-
ur á honum holskurður, sem sagt
«r að hafi hepnast ágætlega og að
fylkisstjóranum Iiði eftir öllum
vonum vel.
* * *
Stjórnin hefir ákveðið að draga
eitthvað úr fólksflutningi til
Canada frá visáum Jöndum í Ev-
r°pu, sem ekki þykja hafa eigin-
Jega æskilega innflytjendur að
bjoða. Er þar sérstaklega átt við
Þjoðirnar i su5ur; ^ aU3tur_
Þ'ota alfunnar. A« undanteknu
Bretlandi, þykja æskilegastir inn-
flytjendur er koma frá Frakk-
landi, Þýzalandi, Belgíu, HoIIandi
og Norðurlðndum, þar á meðal
Islandi. Hugsar stjórnin ekki til
að draga úr innflutningi frá þess-
um löndum, heldur ,þvert á móti
að auka hann. Samkvæmt samn-
ingi við stjórnina hafa járnbrauta
félögin í Canada leyfi til að flytja
inn fólk frá þessum löndum, sem
ekki Iþykja hafa sem æskielgasta
innflytjendur að bjóða, tamarka-
lítið. Þeir samningar gilda þang-
að til árið 1930. En samningarn-
ir eru þó þannig, að stjórnin get-
ur teið í taumana og ákveðið hvað
margt fólk félögin megi flytja inn
árlega. Þetta ákvæði ætlar stjórn-
in nú að nota sér og ákveða mjög
lága tölu innflytjenda af þessum
miður æskilegu innflytjendum.
Munu flutningsfélögin ekki vel á-
nægð með þetta og er sagt, að þau
hafi nú 'þegar skráð langtum
fleiri innflytjendur heldur en þau
mega flytja inn.
iStjórnin hefir ávalt hlynt sér-
staklega að innflutningi frá Bret-
landi og gerir það nú kannske
meir en nokkru sinni fyr. En
þrátt fyrir það kemur ekki eins
margt fólk þaðan eins og margir
vilja, enda lítur helzt út fyrir, að
ýmsir hér vilji helzt að fáir eða
engir flytji til þessa lands* aðrir
en Bretar, eða að minsta kosti, að
þeir séu ávalt í miklum meiri
hluta. Hafa ýmsir orðið til að
hallmæla stjórninni fyrir það, að
hingað kæmu of fáir Bretar, en
of margir af öðrum þjóðum. Þrátt
fyrir alt atvinnuleysið heima fyr-
ir, eru Bretar heldur tregir til að
flytja til Canada og margir þeirra
kjósa heldur að lifa á styrk
(“dole”) í heima landi sínu.
* * *
Hinn 10. þ.m. andaðist á heilsu-
hæli í Guelph, Ont., Senator Wil-
í liam Benjamin Ross, 74 ára að
aldri. Hann var leiðtogi íhalds-
| flokksins í efri málstofunni síð-
j ustu tvö árin, en sæti hefir hann
átt þar síðan 1912. Senator Ross
var fæddur í grend við Charlotte-
town, P. E. I., 1855. Lögmaður
varð hann 1878 og K, C. 1900.
Þótti merkur lögfræðingur og
fjármálamaður.
* * *
C. P. R. járnbrautarfélagið ætl-
ar á þessu ári og næstu árum, að
auka stórlega við barutir sínar í
norðurhluta Yestur-Canada, sér-
sta/klega í náma héruðunum í
norðanverðu Manitoba fylki og
Saskatchewan, og eiga hinar nýju
brautir aðallega að liggja um
Saskatchewan fylki. Á næstu
fimm árum ætlar félagið að verja
fimtíu miljónum dala til að byggja
járnbrautir í norðanverðu Vestur-
Canada. Er búist við, að meira
verði um járnbrautavinnu á þessu
ári og næstu árum, heldur en
nokkurn tíma hefir áður verið, síð-
an verið var að byggja Canadian
Northern og Grand Trunk Pacific
brautirnar.
* * *
Nú stendur til, að Assiniboine
listigarðurinn verði sækkaður
norður fyrir ána og alla leið til
Portage Ave. Hefir nefndin, sem
unKsjón hefir með öllum listi-
görðum í Winnipeg og í grendinni
(The Parks oard), nú fengið yf-
irráð yfir nægiJegu landi til þess
að gera þessar umbætur, og sveit-
arstjórnin í St. James gefið mest
af þvi. Þó mun nefndin þurfa að
kaupa noklcuð meira af landi áð-
ur en hægt er að koma þessum um-
bótum í framkvæmd. Gert er ráð
fyrir, að gera 14 ekrur milli ár-
innar og Portage Ave.að listigarði
nú í sumar. Einnig er gert ráð
fyrir að byggja varanlega brú yf-
ir Assiniboine ána í stað brúar-
innar, sem þar er nú og sem tekin
er af á hverju vori áður en áin
ryður sig. Á sú brú að vera gerð
bæði fyrir bíla og gangandi fólk.
Eru þetta afar miklar umbætur, að
listigarðurinn nái alla leié að
hinu f jölfarna stræti, Portage
Avenue.
* * *
Á sunnudaginn andaðist í Ott-
awa, Major Gfaham A. Bell, að-
stoðar járnbrautaráðherra, 54 ára
að aldri.
* * *
Á laugardagskveldið kviknaði í
Drewry’s ölgerðarhúsinu í Winni-
veg og er skaði metinn $60,000.
Kveðið við andlátsfregn
J. Waldimars Magnússonar
Það var eins og þrumu-hvinur
Þyti’ um svalan næturgeim,
Er eg las lim lát þitt, vinur,
Lúinn þegar kom eg heim.
Með þér hefði’ eg ferðast feginn
Fleiri ár um llfsins svið.
En.farlama þú féllst við veginn,
Fyr en hafði’ eg búist Yið.
Man eg okkar yngri daga,
Oft var gleði’ á ferðum iþar;
Kveðin vísa, sögð var saga,
Sorg og raunum úthýst var.
Við guð og menn þú sýndist sáttur,
Sólarmegin gekst þú sé —
Kotungslegur klíkuháttur
Kom ei við á þínum bæ. —
Drömbum ei af digrum sjóði,
Dæmin sýna alt um kring:
Að lífs vors mesta gæfa’ og gróði
Er góðra manna viðkynning —
Farðu vel, minn forni vinur —
Frjður drottins sé með Iþér —
En það er eins og þrumu-hvinur
Þjóti fyrir eyrum mér. —
S. J. Scheving.
Sagt er, að byggja eigi íbúðar-
stórhýsi mikið í sumar á Ashame
íStr. í Winnipeg, á landeign til-
heyrandi J. A. Banfield kaup-
manni. Eiga 74 íbúðir að vera í
byggingu þessari og hún að öllu
leyti eins vönduð eins g mest má
*.rera. Gert cr ráð fyrir, að þún
muni kosta $1,125,000.
Bandaríkin.
Hinn nýkosni forseti, Hoover, er
nú kominn heim til Washington úr
ferð sinni um Suður-Ameríku, þar
sem hann hefir verið að ferðast
að undanförnu, til að kynnast
reyna að glæða vinarhug þeirra til
Bandaríkjanna. Er sagt, að hann
hafi nú þegar nóg um að hugsa,
svo sem það, hverjir skipa skuli
ráðuneyti hans og ótal margt
fleira, sem honum ber nú úr að
ráða.
*- * *
Tuttugu og fimm þúsund dala
verðlaunum hét W. C. Durant
hverjum þeim, sem kæmi fram
með bezt ráð til að framfylgja
vínbannslögunum og máttu þau
ekki vera lengri en 2,006 orð. Fyr-
verandi eftirlitsmaðúr vínbanns-
laganna í New York, Chester P.
Mills, hefir fengið verðlaunin.
* * *
Að kveldi hins 10. þ,m. kviknaði
í þvottahúsi einu í Seattle, Wash.,
og varð þar sprenging allmikil,
svo alt nágrennið lék á reiði-
skjálfi. Eldurinn læsti sig 1 tvö
gistihús þar nærri og báru slökkvi-
liðsmenn og lögregluþjónar níu
gesti út úr eldinum, sem voru yf-
irkomnir af eriknum og logunum.
Aðrir gestir gátu 'bjargað sér
sjálfir og er haldið að enginn hafi
farist, en mjög nærri mannskaða
mun þar legið hafa. — Fyrir þá,
sem kunnugir eru í borginni, má-
geta þess að eldsvoði þessi var á
strætamótum Seneca og First
Avenue og þar í grendinni. —
Kviknaði í ýmsum fleiri bygging-
um, en þvottahúsinu og gistihús-
unum.
* * *
Blaðið “Denver Post” í Denver,
Colo., hefir heitið $25,000 verð-
launum hverjum þeim, sem fyrst-
ur verður til að fljúga í einni lotu
umhverfis jörðina. En byrja verð-
ur hann ferð sína í Denver og
enda hana þar einnig. Stendur
þetta tilboð til 1. janúar 1931
Sama blað hefir einnig heitið
$25,009 verðlaunum hverjum þeim
sem sannað getur, að hann hafi
komið skeyti til annars hnattar,
eða fengið þaðan eitthvert áreið-
anlegt skeyti, einhvern tíma fyrir
árið 1934.
Hvaðanœfa
Nýlátinn er í Antibes á Frakk-
landi, Nicholas stórhertogi frá
Rússlandi og náfrændif keisarans
síðasta, sem myrtur var í stjórn-
arbyltingunni. Hann var 72 ára
að aldri og ba;v..mein iians vaj
hjartabilun. Hann-var yfirhers-
höfðingi Rússa fyrstu ár Evrópu-
stríðsins mikla,
* * *
Nationalista stjórnin í Kína hef-
ir birt samninga við Bretland,
Danmörku, Portugal, Holland og
Svíþjóð, sem hún hefir nýlega gert
og sem eru mjög svipaðir síðustu
samningana mi’lli Kína og Banda-
ríkjanna, þar sem stjórn Nation-
alistana er viðurkend og fullur
réttur Kínverja til að fara með
tollmál sín og annað því um líkt.
* * *
Neðri málstofa franska þingsins
hefir samþykt fjárlagafrumvarp
Poincarés og er þetta í þriðja
sinni síðan 1914, sem tekjurnar
eru meiri en útgjöldin.
VÍSUR.
Undur finst mér lífið létt,
leik mér saddur, fínn og glaður,
því að ætið er mér rétt,
eg er, þú veizt, spenamaður.
Frændi stalst í stjórnarspað,
stend eg því svo niðurlútur,
svívirðing mér þótti það,
þú veizt, eg er labbakútur.
S. T.
Fréttir
frá Sambandi ísl. Leikfélaga
Vonast er til, að sjónleika sam-
kepni geti orðið háð í vetur í Win-
nipeg eins og undanfarin tvö ár.
Enn sem komið er, hafa ekki nægi-
lega mörg leikfélög gefið sig
fram, en væntanlega eru einhverj-
ir leikflokkar út um íslenzk hér-
uð, sem væru til með að taka þátt
í samkepninni, sem þá myndi hald-
in einhvern tíma í marz.
Til tals hefir komið hjá stjórn-
arnefndinni, að veita ríflega upp-
hæð til verðlauna fyrir frumsam-
ið leikrit í ár; er $500 upphæðin,
sem nefnd hefir verið, en staðfest-
ing iþeirrar tillögu enn ófengin frá
fulltrúum félaganna utan Winni-
pegborgar. Þetta verður nánara
auglýst síðar.
Þau leikfélög, sem í hug hafa
að keppa í ár, eru beðin að til-
kynna ritara stjórnarnefndarinn-
ar, Miss Aðalbjörgu Johnson, Ste.
15 Nova Villa, Winnipeg, það sem
allra fyrst. Upplýsingar viðvíkj-
andi samkepninni fást einnig hjá
ritaranum.
Norrænt söngmót í Höfn
Meðal þreytingatillagna þeirra,
er fjárhagsnefnd flutti við fjár-
hagsáætlun, var 3,500 króna ferða-
styrkur til 50 manna söngflokks
til Hafnarfarar. Bæjarstjórnin
samþykti styrk þenna.
Þó undirbúningur muni alllangt
kominn undir för þessa, hefir ver-
ið fremur hljótt um hann, í um-
sókn þeirri frá framkvæmdarnefnd
utanfarar söngfloldcsins, er hún
sendi bæjarstjórn, er svo sagt, að
förin sé trygð ef styrkur þessi
fáist. í nefnd þeirri er Guðrún
Ágústsdóttir, Guðmundur Ólafs-
son og Hallur Þorleifsson,
í njnsóknarbréfi þessu er all-
ítarleg greinargerð um málið.
“Yfirstjórn söngfélaga í Dan-
mörku hefir með bréfi dags. 17.
sept. þ. á. sent íslenzkum stjórn-
arvöldum bráðabyrgðartilboð um
þátttöku 50 manna söngfl. karla
og kvenna í norrænu söngmóti,
sem áformað er að halda í Kaup-
mannahöfn í byrjun júnímánaðar
næstkomandi. Hefir samskonar
tilboð verið sent öðrum Norður-
landaþjóðum: Noregi, Svíþjóð og
Finnlandi. Koma þaðan 450
manns eftir fólksfjölda hvers
lands, Danir leggja til 500 manns
á móti, og er gert ráð fyrir, að
flokkurinn verði allur saman 1000
manns, konur og karlmenn.
Einn dagur er ætlaður til sam-
eiginlegra æfinga, en næsta dag
á mótið að hefjast á leiksviði kon-
unglega leikhússins, með söng
þess flokks er héðan kemur. Lýk-
ur þeim þætti með íslenzka þjóð-
söngnum, er, allur l^órinn — 1000
manns — á að syngja undir stjórn
hins íslenzka söngstjóra. Tekur
síðan hver þjóðin við af annari.
Til aðstoðar verður konunglega
hljómsveitin.
♦
Þriðja og síðasta daginn, er
samsöngur á ný, og mun hann fara
fram í ráðhúshöllinni. Syngur þá
hver þjóð fyrir sig, líkt og áður,
3 eða 4 lög, en að lokum allir
flokkarnir saman nýtt tónverk,
“Sangen i Norden”, er gert hefir
verið fyrir þetta tækifæri. Hefir
ljóðskáldið Axel Juel ort kvæða-
flokkinn, en lögin fimm höfund-
ar, einn úr hverju landi. Kaflann
um ísland hefir hr. dómkirkjuorg-
anisti Sigfús Einarsson samið,
samkvæmt tilmælum yfirstjórnar
kórfélaga í Danmörku. Upphaf
og niðurlag tónljóðflkksins er
eftir Fini Henriques og hefir hann
þar að auki skeytt kaflana saman.
Tónsmíð þessi er saminn fyrir kór
og orkester og verður flutt undir
stjórn Georg Höebergs, hljóm-
stjóra konunglega leikhússins.
Með því að fullvíst er talið, að
hinar Norðurlandaþjóðirnar taki [
allar þátt í söngmóti þessu, yrði
það að teljast illa farið, og tæp-
lega vansalaust ef vér íslendingar
yrðum eina þjóðin, sem þar kæmi
hvergi nærri, og mun óþarft að
færa fram rök fyrir því máli, enda
hefir í samráði við forsætisráð-
herrann og með fengnu áliti söng-
listamanna hér, verið hafinn und-
irbúningur til fararinnar með
þeim árangri, að 50 manna úrvals-
flokkur karla og kvenna undir
stjórn hr. Sigfúsar Einarssonar,
mun fara utan, ef nægilegt fé
fæst. Þykir mega treysta því, að
sá flokkur verði fær um að leysa
þau hlutverk af höndum, sem hon-
um verða fengin til meðferðar,
eigi sízt, er ráðstafanir hafa ver-
ið gerðar til þess, að þátttakendur
njóti sérstaks undirbúnings vetr-
arlangt, þar sem er söngkensla
Sigurðar Birkis, er allir meðlimir
kórsins fá ókeypis, enda er megin-
hluti kórsins þaulvant söngfólk.
Fyrir söngflokknum mun verða
séð af heimboðsnefndinni, er til
Kaupmannahafnar kemur. En
ferðin þangðað og heim aftur er
dýr fyrir 50 manna flokk. Og þó
ríkisstjórn vor og Eimskipafélag
íslands hafi orðið vel og drengi-
lega við tilmælum flokksins um
hjálp til fararinnar, þá vantar
allmikið á, að hún sé trygð, fjár-
hagslega, enda er svo uln efni nær
því allra þátttakenda, að þeir
mundu lítið geta lagt af mörkum
umfram kostnað sem slíkt ferða-
lag hefir í för með sér, þótt séð
væri fyrir aðalútgjöldum meðan
ANNA SIGURDS0N
Lát þessarar velmetnu konu rétt fyrir jólin síðustu, kom
sem óvænt reiðarslag. Svæsin lungnabólga var dauðamein-
ið. Varpaði þessi atburður þungum sorgarskugga ekki ein-
ungis yfir heimili og ástvinahóp hinnar látnu, heldur yfir
alla heimabygð hennar og stóran fjölda vina víðsvegar.
Það var fimtudaginn þann 20. des., að dauðsfallið bar
að, á heimili ’hennar í nánd við Garðar1 í Norður Dakota.
Hún var eiginkona Sigurðar Sigurðssonar, er lengi var sveit-
arnefndarmaður í Pembina County og einn af mestu at-
kvæðamönnum bygðarinnar. Maklegar vinsældir þeirra
hjóna eru vel kunnar.
Anna var fædd og uppalin í Garðarbygð. Fæðingar-
dagur hennnar var 20. marz 1889. Foreldrar hennar voru Jón
Sigfússon Bergmann og kona hans Sigurbjörg Davíðsdóttir,
Voru þeir bræðrasynir, Jón og séra Friðrik J. Bergmann.
Anna var frá barnæsku; hæglát í fasi og fullorðinsleg. Hún
ávann sér snemma þá tiltrú, sem hélzt við og jókst til dauða-
dags. Tvítug að aldri giftist hún eftirlifandi manni sínum,
Sigurði Sigurðssyni. Var hann í röð fremstu bænda þar í
sveitinni, vegna atgerfis, mannkosta og drenglyndis í hvívetna.
Bjuggu þau ætíð í nánd við Garðar, þó þau tvívegis flyttu
sig til. Bygðu þau síðast upp mjög stórt og vandað heimili
skamt fyrir vestan þorpið að Garðar og stunduðu þar bú
upp frá því. 'Er þar að líta eitt hið glæsilegasta höfuðból,
sem íslenzkt bændafólk hefir komið upp. En það, sem meira
er um vert, fékk þar sönn manndáð og látlaus að njóta sín
og bauð góðan þokka öllum, er að garði bar.
Það er ekki auðveld staða fyrir kornunga stúlku, að ger-
ast húsfreyja á heimili manns, sem um lengri tíma hefir
verið meðal þeirra fremstu í sinni sveit. Almenningsálitið
gerir þá svo miklar kröfur. Þetta vandasama hlutverk tók
Anna að sér, og leysti það af hendi að allra dómi með frá-
bærum myndarskap. Frábitin því, að láta á sér bera, stund-
aði hún hlutverk sitt sem eiginkona, móðir og húsfreyja,
þannig, að allir, sem henni kyntust, fundu til þess að henni
var meira um vert að reynast vel en að sýnast. Hún var
manni sínum sönn stoð og stytta í starfi og umsjá heimilis-
ins, eins og líka í því að rækja skyldur heimilisins út á við.
Hógvær alúð var henni eðlileg. Fremur seintekin í viðkynn-
ingu, en trygglynd og vinföst. Svo grandvör til orða og í
dómum siinum um aðra, að í því efni var hún sönn fyrir-
mynd. Hvert hlutverk, sem lífið fékk henni, leysti hún af
hendi með samvizkusemi og alvarlegri ræktarsemi, og erfið-
leika og raunir bar hún með þolinmæði og hugrekki. Slík
kona óx í áliti vi$ nána viðkynningu, og skilur eftir orðstýr,
sem ekki er hjóm.
Fimm börn eignuðust þau Sigurður og Aanna, og eru nöfn
þeirra: Sigurður, Sigrún, Anna Guðrún, Mildred Elmer og
Lois Margrét. Elzta barn þeirra, Sigurður, fæddist heyrn-
aralus, en er að njóta góðrar mentunar á skóla fyrir þá, sem
þannig eru fatlaðir. Er hann mesti efnispiltur. Sigrún lá
þunga legu í skarlatsótt fyrir nokkrum árum. Var henni
ekki ætlað líf. Enda hefir batinn verið seindreginn og hún
ekki haft fótavist síðan. En nú undanfarandi hefir hún
verið í spítala í Winnipeg til uppskurðar og lækninga, og eru
góðar vonir um mikinn árangur. Þetta mótlæti alt bar Anna
með manni sínum með stöku þreki. Börnin öll eru hin mann-
vænlegustu, Hið yngsta þeirra einungis á öðru ári. Er
missir þeirra svo mikill, að ekki verður orðum að komið.
Á síðari árum hefir Sigurður verið illa haldinn af
heyrnardeyfu og ekki notið sín eins og áður. Hefir því farið
minna á mannamót og dregið sig fremur í hlé. Þennan
kross bar Anna með manni sínum með frábærri þolinmæði
og nærgætni. Æðrulaust tók hún því, sem lífið og
reynslan lögðu á hana, en beitti sér að því að bæta úr eftir
fremsta megni.
Jarðarförin fór fram sunnudaginn 23. des. og var fjöl-
menn mjög. Sóknarpresturinn, séra Haraldur Sigmar, jarð-
söng.
Margir minnast með hlýhug hinnar ágætu látnu konu,
og finna til sárt með eiginmanni, börnum, móður, systrum
og öðrum ástvinum hennar í skugga sorgarinnar.
K. K. Ó.
á ferðinni stæði.
Af framangreindum ástæðum
leyfum vér oss fyrir hönd utan-
fararkórsins, að fara þess á leit
við hina háttvirtu bæjarstjórn, að
henni megi þóknast að veita
flokknum kr. 3,500 —þrjú þúsund
of fimm hundruð — króna styrk
til fararinnar,
Ef hin háttvirta bæjarstjórn sæi
sér fært að verða við þim tilmæl-
um, álítum vér málinu borgið og
utanför sðnglokksins trygða, en
að öðrum kosti sjáum vér engin
ráð til þess, að flokkurinn komist,
og verða þá sæti Islendinga auð á
fyrgreindu móti hinna norrænu
bræðra vorra.” — Morgbl.
Ársþing bœnda
Félag hinna sameinuðu bænda í
Manitoba (U.F.Mi) hélt sitt 27
ársþing í Brandon í vikunni sem
leið. Forseti þess féalgsskapar,
Mr. Wóod, var endurkosinn og
sömuleiðis forseti kvendeildarinn-
ar, Mrs. Gee. Þingið félst á
stefnu stjórnarinnar í raforku-
málinu, eftir að Hon. W. J. Major,
dómsmálaráðherra, og aðrir höfðu
skýrt það nákvæmlega. Þó mætti
stefna stjórnarinnar harðri mót-
spyrnu frá T. W. Bird, þingmanni
frá Nelson. Annars er þetta félag
ekki stjórnmálafélag í raun og
veru, heldur bændafélag, þó það
láti stjóramál stundum til sín
taka.
Dánarfregnir
Einar Eyvindson (Evanson) gest-
gjafi í Westbourne, Man., andað-
t á sjúkrahúsinu í St. Baniface
fimtudaginn í síðustu viku (10.
jan.). Banamein hans var lungna-
bólga, sem hann fékk upp úr in-
flúenzu. Hann lá tæpa viku,
veiktist heima hjá sér, var svo
fluttur til Winnipeg, en árangurs-
laust. Einar var kvæntur Ragn-
heiði Ólöfu Austman frá Big Point
bygðinni við Manitobavatn. For-
eldrar hans voru þau hjónin Þið-
rik Eyvindson og Guðrún Péturs-
dóttir. Bjuggu þau um eitt skeið
Þingvallabygð í Saskatchewan,
en Síðan á ýmsum stöðum við
Manitoba-vatn. Einar lifa, auk
eiginkonu, móðir og tíu systkini.
Árið 1918 fóru þau hjónin, Einar
og kona hans, til íslands og dvöldu
þar 18 mánuði. Haustið 1918
veiktist hann af inflúenzu og náði
aldrei sterkri heilsu eftir það. —
Einar var hjálpsamur og vinsæll
maður, talinn, af þeim sem þektu
hann, bezti drengur. Hann var
jarðsunginn síðastliðinn laugar-
dag af séra Rúnólfi Marteinssyni.
Aðal-athöfnin fór fram á heimil-
inu og var hún sótt af fjölda fólks.
Líkið var moldum ausið í graf-
reit Westbourae bæjar.