Lögberg - 14.02.1929, Page 5

Lögberg - 14.02.1929, Page 5
1 meir en þriðjung aldar hafa Dodd’s Kidney Pills verið viður- kendar rétta meðalið við bak- verk, gigt,-þva?teppu og mörgum fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll- um lyfsölum, fyrir 50c. askjan eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beinl frá The Dodds Medicine Co., Ltd. Toronto, ef borgun fylgir. eftir lítinn tíma. Um að gera væri að vera rólegur og vona hins bezta. Níðmœli H. K. L. Tíðar gerast komur merkra manna til Bandaríkjanna. Skáld og vísindamenn, vísindamenn og skáld o. fl. Langflestir rjúka gestir þessir í þrumffndi fyrir- lestraferðir um landið þvert og endilangjt. Spakvitrir og skruddu- fróðir eru þeir og mælskir með afbrigðum — “kunna verk sitt vel.” Sú saga gengur, að einn þeirra hafi verið með vasana út- troðna af 100 dala seðlum við heimför sína til gamla landsins. Ekkert athugavert við það. Þjóð Bandaríkjanna er gestris- in. Stórtignum og aðalsbornum lætur hún alt í té, á meðan þeir dvelja hérlendis, svo þeir mega vel við una. Háspakir vísinda- og bókmenta-postular eru heldur ekki útundan, því þeim eru veitt- ar hinar sæmilegpstu viðtökur. Ræður og fyrirlestra flytja þeir fyrir troðfullum húsum. Blöðin geta þess helzta, einhver les það — svo er öllu lokið. Það virðist annars vera tölu- vert viðkvæmt mál, að fórnfús fjöldinn, sem frelsaði þennan mann frá gálganum með fjár- framlögum og ágætum lögmanni, skuli nú verða að heyra þann beiska sannleika, að þesum manni •— sem eftir skýrslu þinni virðist miklu fremur vera saklaus af á- kæru þeirri, er á hann var borin, en sekur — skuli nú líða svo illa, að spursmál er, hvort ekki hefði verið réttara, að hann hefði ver- ið líflátinn. Manni verður að spyrja: Er mannúð Þjóðræknisfélagsins læst niður í sömu líkkistuna og Ing- ólfssjóðurinn? Ætli mikill kostnaður væri við það að fá vitneskju um afstöðu Ingólfs, hvað hegðun snertir í fangelsinu? Eg hefi ’heyrt getið um menn, sem meiri líkur hafa verið fyrir að væri sekir, hefir verið slept á “parole”. Eftir- tektavert finst mér, að embættis- maður í fangelsinu skrifaði fyrir hann bréf í þessum anda, ef eng- inn möguleiki væri að fá lausn. Eg vona, að þú takir það ekki sem uppgerð, að eg segi eins og mér býr í brjósti,- að eg hefi alt af álitið, að þér hafi ekki síður gengið til meðaumkun, þegar þú hjálpaðir Ingólfi forðum, en öðr- um, sem að því unnu. Þín var hjáipin við 'hann stærst, svo að fá dæmi munu svo mikillar hjálpar frá einum einstaklingi til annars á meðal okkar þjóðflokks, svo að nú legg eg þessa málaumleitun fram fyrir þig sem brjóstgóðan mann ekki síður en lögfræðing — að gera það, 'sem þú álítur fært (samt þér að meinalausu), fyrir þennan margþjáða mann, sem ó- blíð örlög virðast hafa lagt í ein- elti, því að það getur orðið langt fyrir hann að bíða eftir hjájp frá Þjóðræknisfélaginu. Eg vona, að þú takir þetta í sama anda og eg segi það, því að mér er einlæg alvara. Með vinsemd og mikilli virðing, Þinn einl., Ingólfur E. Johannsson.” Dánarfregn Þann 8. nóv. 1928 andaðist að heimili sínu í þorpinu Upham, N. Dak., Guðrún Sigurðardóttir, úr krabbameini. Hún hafði þjáðst af sjúkdómi þessum um langt skeið, en lá ekki rúmföst nema rúmar tvær vikur. Hún ar fædd 8. sept. 1845, að Urriðavatni í Fellum, Fljótsdals- héraði, N.-Múlasýslu á íslandi. Foreldrar hennar voru: iSigupð- ur Þorsteinsson og Katrín Jóns- dóttir. Systkin átti hún tvö, er heita: Þórunn, gift kona á Aust- urlandi, og Jón, er býr í Upham, N. Dak. > Guðrún heitin fluttst frá ís- landi til Ameríku sumarið 1887, frá Brimnesi við Seyðisfjörð, til Winnipeg, Man., og um haustið það sama ár suður í íslendinga- bygðina á Sandhæðunum 1 North Dak. Þaðan flutti hún til Mouse River vorið 1891 og nam þar heim- ilisréttarland 1895, og bjó á því landi til 1920, að hún keypti sér heimili í bænum Upham. Guðrún heitin var alla æfi ó- &ift. Hún var sjálfstæð kona í fylsta skilningi, merk í háttum sínum, skýr og vel mentuð í ís- lonzkum fræðum, vinnukona með afbrigðum, fljót og vandvirk. Hún var japðsungin 11. nóv. i928 frá Melanktons kirkju, af séra N. S. Thorlakson frá Moun- tam, 0g jarðsett í grafreit bæj- arins- I. H. J. Sé hér ný veraldarsaga í smíð- um, sem fáir efa, þá er ekki úr vegi, að það brjótist ögn til raergj- ar. Flestir þeirra tignu og spöku, sem himgað koma sér til fjár og frama, eiga það sameiginlegt, að taka töluverðum stakkaskiftum á meðan þeir eru að siglayfir hafið til heimalanda sinna -Óðara og þeir eru stignir af skipsfjöl við heimastrendur, þá fer hjá þeim að kveða við annan tón í garð Bandaríkjanfia. Auðurinn í vestri sá eini guð, sem dý^kaður er að nokkru gagni. Alt þar af auði komið og að auði orðið. Þjóðin auðsjúk, þröngsýn og fáfróð. Eina skynsamlega niðurstaðan fer þá að verða sú, að fundur Ameríku sé að verða mannkyninu til mestu bölvunar. Ekki óhugsandi þeir hágáfuðu í Evrópu hugsi með sárum söknuði til þeirra tíma, þegar hinn eldri mannheimur trúði því, að jörðin væri flöt. Til eru þeir mennj er skortir þolinmæði að bíða heimkomu sinn- ar, og senda því hið andlega góð- gæti á uhdan sér yfir hafið. — Um þessar mundir dvelur í Holly- wood(!) eða þar á næstu grösum, sjálf-merkur landi, Halldór Kilj- an Laxnes að nafni. Hann ritar nýverið grein í Alþýðublaðið iá ís- landi um Upton Sinclair, og er grein sú endurprentuð í Heims- kringlu 30. jan. s.I. Um efni þeirrar greinar má dæma af eft- irfarandi klausu, er bendir á skoð- anir höfundarins í sambandi við Bandaríkjaþjóðina: “Það er einkum til marks um mentunarleysið í Ameríku, hve garndgæfilega fólki er varnað að aflla sér nokkra upplýsingu um þjóðfélagsmál. í þeim efnum er hver 100 pro cent. Ameríkumað- ur hreinn og beinn bjálfi. Allar þær barnalegu og úreltu hug- myndir, sem fólk hér hefir um þjóðfélag og stjórnmál, gera það a.ð verkum, hve Evrópumönnum hættir til að líta niður á Ameríku manninn og álíta hann fífl.” Það væri gaman og girnilegt til fróðileiks, að sjá með stækkun- argleri inn í þá hauskúpu, sem soðið getur saman aðra eins lok- leysu um þjóð, er telur yfir hundrað miljónir íbúa. Um þjóð, sem talin er með mestu framfara- þjóðum heims. Um þjóð, sem á skólastofnanir æðri og lægri, er þola samanburð við skólastofn- anir Evrópu, svo ekki sé árinni dýpra í tekið. Um þjóð, er kapp- Icostar alþýðumentun — þótt leggi áherzluna á hið hagkvæma, sem orðið getur einstaklingunum til einhvers gagns í lífsbaráttunni. En svo er varla við því að búast um mann, er líklega hugðist fara sigurför til Hollywood á skáld- skaparsviði, að hann leggi mikla áherzlu á lífsbaráttu einstaklinga eða upppbyggilegt lífsstarf þeirra. Skiljanlegt er, að H. K. L. slær þessu fram rakalaust og án nokk- urrar viðleitni að sanna mál sitt. öruggar sannanir hafa ekki verið við hendina, um það bil hann var að rita þetta. Annars held eg til- vinnandi væri, að Vestur-íslend- ingar sendu hann í örlítið flakk um Bandaríkin, og veittu honum kost á að útskýra fyrir þjóðinni, hvað hann á eiginlega við, með hinu stóra orði: “þjóðfélags- mál”! — Eg sé hann í anda á al- gengum verkamannafundi, að halda næður um þetta mikilvæga efni.. Get þá hugsað mér, að margir algengir Bandaríkja verka- menn yrðu til með að taka hann ögn til bæna áður lyki. Ur því færi H. K. L. töluvert að breyta um skoðun á “mentunarleysinu í Ameríku.” LÖGBERG FIMTUDAGINN 14. FEBRÚAR 1929. Bls. 5. Við annað í ofannefndri grein hans nenni eg ekki að eltast. Mín vegna er H. K. L. guðvelkomið að trúa því sjálfur, að Upton Sin- clair sé sá eini Bandaríkja rithöf- undur, sem lesinn sé í Evrópu! Hvort hann fær nokkra heilvita og enskulesandi íslendinga á ís- Jandi til að trúa þessu, er annað mál. Eg vona einlæglega, að það verði ekki, — Islendinga vegna. Að rithöfundar Bandaríkjanna séu allir á bandi auðvaldsins, er of strákslega flónslegt, til þess að andlegu púðri sé eyðandi í að mótmæla þvi — hvopt það kemur frá H. K. L. eða Upton Sinclair. Geta má þess, þó ekki sé það H. K. L. til meira hróss að neinu leyti, að umrædd grein er birt á íslandi, svo hugsanlegt er, að höf- undurinn hafi ekki ætlast til að þetta kæmi fyrir augu Ameríku- íslendinga. Eins og áður er sagt, er greinin endurbirt í Heims- kringlu og tekin úr Alþýðublað- inu. Tilgangur Heimskringlurit- stjórans er öllum augljós, Banda- ríkjamegin. Alt í grein H. K. L. sver sig rækilega í ætt við það, sem birzt hefir í fréttadálkum Heimskringlu í seinni tíð í garð Bandaríkjanna. Hingað til hafa Bandaríkja-íslendingar látið þann skort á nágrannalegri kurteisi lít- ið á sig fá. En svo má brýna deigj járn, að bíti um síðir. O. T. Johnson. Canada framtíðarlandið Verzlunar-samtök meðal bænda eru alt af að aukast. Aðallega gangast akurykrkjuskólar og fyrir- irmyndarbú stjórnanna fyrir því. Það er ekki langt síðan að bænd- ur þurftu víðast hvar að selja af- urðir búsins í bænum næst við sig, og láta vörurnar, hvort sem þeim þótti verðið, sem þeim var boðið, fullnægjandi eða ekki. — Oft var það líka, að peningar fengust þá ekki, nema fyrir lít- inn part af því, sem bóndinn hafði að selja. Mikið af hveitinu var selt strax að haustinu, þegar verðið var lægst, því aðeins efn- aðri bændur voru svo stæðir, að þeir gætu borgað kostnað við uppskeru o. s. frv. og aðrar skuldir að haustinu, og geymt svo hveitið þar til það hækkaði í verði. Hið sama má segja um aðrar afurðir. iStundum var það kunnáttuleysi eða kæruleysi, sem olli því, að varan var í lágu verði. T. d. egg voru send til markaðar, þó þau væru ekki öll fersk. Það var þá ekki verið að rekast í þvl, hvort þau væru ný eða nokkurra daga gömul. Verzlunarmenn urðu svo fyrir tapi, þegar eggin reyndust ekki eins góð og búist var við. Þar af leiðandi gáfu þeir aldrei mjög hátt verð fyrir þau. Nú er komin breyting iá þetta. Egg eru nú flokkuð og verðið, sem 'bóndinn fær, er undir því komið, hvaða stigi eggin ná, þeg- ar þau eru skoðuð. Fyrir góð egg fæst að jafnaði töluvert rneira nú en áður og á sama tíma hafa foændur lært, að það borgi sig ekki, að bjóða nema góð egg til sölu. í Suður-Manaitoba hefir korn- uppskeran verið léleg undanfarin ár. Bændur sáu ekki hvernig þeir ættu að bæta hag sinn, og voru sumir sem álitu, að bezt væri að flytja lengra vestur, þar sem land væri nýtt og þar sem uppskeruvon væri betri. En slíkt hefði haft mikinn kostnað auk Þá ráðlögðu búfræðingar þessum bændum að gefa sig meira við annara erfiðleika í för með sér. kvikfénaðs- og fuglarækt, en þeir hefðu gert. Þeir bentu iá, að þó kornið væri ekki gott til mölun- ar, gæti það verið allra bezta fóður, og að jafnvel meiri pen- inga mætti hafa upp úr því með þessu móti, en með því að selja það eins og þeir höfðu gert. Bændur fóru svo að reyna þetta og hefir það gefist ágætlega. Það hefir verið aðal gallinn á búskap manna í Vesturlandinu að þess- um tíma, að svo margir foændur hafa gefið sig við kornrækt að- eins. Það eru fljótteknir pening- ar, ef alt gengur vel. En það er alt af hægt að byggja á að vel gangi. Bændur í Suður-Manitoba fóru að rækta fugla — tyrkja og hæns — mikið meira en áður. Sérfræð- ingar frá búanðarskólum og fyr- irmyndarbúum ferðuðust svo um á haustin (þeir gera það enn) og sýndu fólki hvernig bezt væri að búa fuglana til markaðar. Það þarf vist lag við þetta, og ef ráð- leggingum er fylgt, fæst mun meira fyrir pundið af fuglakjöt- að, sem beztur var markaðurinn. lögðu svo saman og sendu vagn- hlass (carload) með járnbraut austur til stóhborganna, eða þang- að, sem beztur var markaðurinn. Þetta gafst svo vel, að þessi að- ferð að búa fuglakjöt til markað- ar og selja það, er nú notuð víða í Vesturlandinu. Það þurfa að vera svo margir bændur í hverju héraði, sem reyna þetta, að hægt verði að senda vagnhalss þaðan að haustinu. Þá verður flutn- ingskostnaður minni. Til þess að svona hepnist, þarf bóndinn að rækta fuglátegundir, sem seljast æfinlega vel. Búnað- arskólar og fyrirmyndarbúin gefa fullkomnar upplýsingar þessu við- víkjandi. Það hefir lítinn áráng- ur, þó bóndinn jrækti mikið af fuglum, ef þeir eru úrkynja (scrub) eða ómöguleg markaðs- vara. Ef lagið er með og ef leitað er allra upplýsinga, er hægt að hafa góða peninga upp úr fug*larækt- inni. Margt fólk, sem komið hefir hingað frá Mið-iEvrópulöndunum, hefir það, er hér kallast smábýli, og býr vel. Það hefir ekki nema nokkrar ekrur af landi, en hver ekra er látin framleiða alt sem mögulegt er. Það iðkar garðrækt, og sú uppskera bregst sjaldan — aldrei svo, að eitthvað sé ekki í aðra hönd. Það hefir tvær eða þrjár kýr, og svo fugla, vanalega hefldur stóran hóp. Enn ffemur efir það korn, nógan fóðurbætir handa skepnunum fyrir veturinn. Fólki, sem hefir þekkingu á garð- rækt, vegnar vel á svona Ibújörð- um, þó smáar séu. Inntektir eru náttúrlega ekki eins miklar eins og á stórbúi, en kostnaðurinn er heldur hvergi nærri eins mikill. Enn fremur verður svona blettur, segjum 5— 10 ekrur, ræktaður miklu betur heldur en þar sem landið er stórt. Uppskeran verður, og er, tiltölu- lega m%iri. Landið kostar ekki eins mikið til að byrja með, skatt- ur er ekki eins hár, og, sem sagt, útgjöld verða öll lægri. Austur í Ontario fylki eru nú bændur að minka bújarðir sínar. Það telst nú, að meðal bújörð, í þeim héruðum, sem eru gömul og þéttbygð sé um 100 ekrur. Og 'bændur þar græða nú meira, en meðan þeir höfðu meira land undir höndum. Ástæðan er sú, að nú gefa, þeir sig við fleiru en kornrækt — hafa mjólkurbú, bý- flugnarækt, aldinarækt og garð- rækt. * Það má getá þess, að bændur í Manitoba og Vesturfylkjunum, eru nýlega farnir að gefa sig að býflugnarækt. Var mikið af hun- angi, sem framleitt var í Manito- ba, selt haustið sem leið, og fékst gott verð fyrir það, Þess verður ekki langt að bíða, að fleiri bænd- ur fari að stunda býflugnarækt og auka inntektir sínar að mun án mikillar fyrirhafnar. Upplýsingar um búskap, hvar sem er í Canada, fást hjá búnað- arskólum, fyrirmyndarbúum sam- bandsstjórnarinnar (Dominion Ex- perimental Farms), og á stjórn- arskrifstofum (Depártment of Agriculture) í hverju fylki. Fólk ætti að lesa þær skýrslur, sem þar eru gefnar hverjum sem vill kostnafcrlauast. Þeir, sem hafa í hyggju að fara að búa, ættu ekki að láta það hjá líða, að nota allar þær leiðbeiningar, sem þaðan má fá, því þær eru bygðar á reynslu, en ekki á getgátum. — Fólk í öðr- um löndum getur fengið þessar upplýsingar með því að skrifa til Dominion Experimental Farm, Ottawa, Canada, eða til Depart- ment of Agriculture, Ottawa,. Can- ada. Hafi það í hyggju, að setj- ast að í einhverju sérstöku fylki, þá er ekki annað en að geta þess, og munu þá sérstakar upplýsing- ar viðvíkjandi búskap í því fylki, verða sendar. .v 1 1 1 & i I & i Z' i 1 CUNARD LINE 1840—19*9 Elzta eimskipafélagið, sem siglir frá Canada. 10053 Jasper Ave. EDMONTON 100 Pinder Block SASKATOON 401 Lancaster Bldg., CALGARY 270 Main St. WINNIPEG, Man. Gor. Bay & Wellinftton St». TORONTO, Ont. 230 Hospital St. MONTREAL, Que. Cunard línan veitir ágætar sam- göngur milli Canada og Noregs, Svíþjóðar og Danmerkur, bæði til og frá Montreal og Quebec. Eitt, sem mælir með því að ferð- ast með þessari línu, er það, hve þægilegt er að koma við í Lon- don, stærstu borg heimsins. Cunard línan ‘hefir sérstaka inn- flutningaskrifstofu í Winnipeg, fyrir Norðurlönd. Skrifstofu- stjórinn er Mr. Carl Jacobsen, sem útvegar bændum íslenzkt vinnufólk vinnumenn og vinnu- konur, eða heilar fjölskyldur. — Það fer vel um frændur yðar og vini, ef þeir koma til Canada með Cunard línunni. Skrifið á yðar eigin máli, eftir upplýsingum og sendið bréfin á þann stað, sem gefinn er hér að neðan. Öllum fyrirspurnum svarað fljótt g yður að kostnaðarlausu. ! ! I I %/W LINE Gjöf til Landakotskirkju frá páfanum. Kristlíkneski veglegt, hefir páf- inn í Rómaborg gefið hinni nýju kirkju í Landakoti. Líkneskið er skorið út í sedrusvið, víða gulli lagt og annarsstaðar málað eðli- legum og fögrum litum. Á fót- stalli líkneskisins hvílir jarðar- hnöttur hjúpaður skýjum að nokkru leyti, en ofan á honum stendur Kristur í dýrlegum skrúða með veldissprotá í hendi og geislabaug um höfuð. Belti af kórónum einum saman liggur skáhalt yfir hnöttinn, svo seni tákn þess, að Kristur er meiri öl! i um konungum jarðarinnar. Hér | og hvar fram úr skýjunum koma fram englahöfuð, sitt með hverju móti, en öll svo hýrleit og fögur, að unun er á að sjá. Þessa mynd hefir gert spánsk- ur maður, sem Campagna^ heitir, og hefir gjöf þessi vakið athygli víða um lönd, og er hún talin hið dýrasta listaverk, sem nokkru sinni hefir til fslands fluzt. Er myndin öll í “klassískum” stíl og jafnast fyllilega á við Krists- myndir fyrri alda. Er þetta, svo sem vænta má frummyndin sjálf og engar eftirlíkingar eru til af henni. Líkneski þetta verður sett á veglegasta stað í kaþólsku kirkj- unni í Landakoti, og á 25 ára dvalarafmæli Meulenbergs pre- fekts hér, var honum færður sjóður nokkur frá söfnuði hans, til þes að keypt yrði marmara- súla, er líkneskinu sómdi. x. —Lesb. Mgbl. DÁNARFREGN. Af því eg minnist ekki að hafa séð neitt í íslenzku blöðunum, um dauðsfall ekkjunnar Pálínu Sig- urðardóttur Sveinson, sem dó á heimili sínu í Brandon, Man., eft- ir hádegi þann 27. des. síðastl., skal hennar nú stuttlega minst. Hún hafði verið fremur heilsu- góð alla æfi, en kendi lasleika um hádegi þess dags, lagðf sig upp í rúm, sofnaði bráðlega, og vakn- aði ekki aftur, var hún dáin eftir stuttan tíma. v. Pálína var ekkja Ketils Sveins- sonar, sem dó að heimili sínu í Brandon, Man., 19. ágúst 1925. Ketill var bræðrungur þeirra frænda á fslandi, séra Magnúsar Helgasonar í Reykjavík og séra Kjartans í Hruna, og séra M. Andréssonar, sem dó á Gilsbakka Mýrasýslu, o. s» frv. Ekkjan, Pálína, var dóttir merk- isbóndans Sigurðar hreppstjóra Pálssonar í Haukadal, er flestir, er heimsóttu Geysir meðan Sig- urður bjó í Haukadal, munu minnast, og heiðurskonu hans, Þórunnar Guðmundsdóttur. Pálína var fædd 27. júní 1857, en dáin 27. des. 1928, var því 70 ára og sex mánaða gömul, þegar kall- ið kom. Pálína var stórmyndar kona, vildi öllum hjálpa, sem bágt áttu eða hjálpar þörfuðust. Hún var jarðsungin af séra Philip Duncan, presti Union- kirkjunnar, frá íslenzku lútersku kirkjunni í Brandon, Man., að vrð- stöddum flestum börnum hennar og tengdabörnum og sumum barnabörnum hennar, og höfðu verið eins margir viðstaddir eins og kirkjan rúmaði, þrátt fyrir af- armikinn kulda, og var kistan al- þakin blómum; sem sýndi velvild til hinnar framliðnu., Jarðarförin fór fram 1. jan. s.l. —Eins og sýnir í dánarfregn Kó Sveinssonar í Lögb. 21. jan 1926, eignuðust þau hjón sex börn, einn pilt og fimm stúlkur, sem öll eru gift, og eru nú barnabörn þeirra framliðnu 22. hraust og vel gefin. íslenzku blöðin í Reykjavík, eru vinsamlega beðin að birta þessa dánarfregn. Brandon, 2. febr., 1929. Vinur þeiyra látnu. Stiles & Humphries tilkynna sína árlegu 1 0 daga útsölu á alfatnaði yfirhöfnum Yanaverð Vanaverð Vanaverð Vanaverð Vanaverð Vanaverð Vanaverð $25.00. $30.00. $35.00. $40.00. $45.00. $50.00. $55.00. Hálfvirði Hálfvirði. Hálfvirði. Hálfvirði. Hálfvirði. Hálfvirði. Hálfvirði. ....$12.50 .. $15.00 .. $17.50 .. $20.00 .. $22.50 .. $25.00 .. $27.50 Winnipeg’s Smart Men’s Wear Shop . Stiles & Humphries 201 PORTAGE AVE., Norðan við DingAvalls. am DIXON MINING CO., LTD. Höfuðstóll 2,000,000 hlutir Löggilt undir Sambandslög Canada. EKKERT AKVEÐID VERÐ Takið nú þátt í þessum álitlegu námafyrirtœkj- um í Manitoba Óútmálanleg 'tækifæri þar sem centin verða að dölum. pessir hlutir seljast fljótlega. Kaupið strax. VÉLAÚTBÚNAÐUR 2 Small Diamond Drills, 1 Large Drill, 1 Complete — compressor, Outfit with Hoist, Ore Bueket, Ore Wagon and miniature rails, 2 Complete Blacksmith Outfits, 1 Complete Assaying Outfit, 2 large Motor Boats, 1 Barge, 2 Canoes, with Outboard Engines, Horses, Caterpillar, Snowmobile, and all necessary small tools and equipment, also 3 Complete Camps. TÓLF SPILDUR AF NÁMALÖNDUM DIXIE SPILDAN Allar nauðsynlegar byggingar og útbúnaður. Tré hafa verið feld og landið hreinsað og grafið niður að málmæðum á 3000 feta svæðj og sést af því að landið er auðugt af gulli, silfri, blýi og kopar. Málm- æðin sumstaðar 11 feta breið. WAVERLEY SPILDAN Allar nauðsynlegar byggingar og útbúnaður. pessi spilda sýnir_að mikið er af málmum, jafnvel ofanjarðar á svæði, sem er 300 feta langt og 4 feta breitt. Sýnishorn, sem tekin eru af handa hófl, sýna að þarna er meira en $54 af gulli, silfri, blýi og kopar í tonni. AÐRAR SPILDUR pær rannsijknir, sem gerðar hafa verið sýna að þar er að öllum lík- indum mjög mikið af málmi. Hérumbil 5000 ekrur af landi, sem að öllum líkindum er auðugt af málumum og alt nærri járnbraut- um. Ekki langt frá Flin Flon og Flin Flon brautinni. 100,000 hlutir er alt, scm sclt vcrður í þctta sinn. PÖNTUNUM í 50c HLUTUM Veitt Móttaka á Skrifstofu Vorn DIXON MINllVG CO., 408 Parls Bldg. LTD. WINNIPEG eða hjá Umboðsmönnum Vorum, WOOD, DUDLEY and HILLIARD, LTD., 305 McArthur Building, Winnipeg, Man. /

x

Lögberg

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.